Σκεφτομαι α)ευχες για γρηγορη αναρρωση στην κορουλα σου Φωτεινη....
β)ευχομαι να πανε σε μενα ολα καλα..............................
Printable View
Σκεφτομαι α)ευχες για γρηγορη αναρρωση στην κορουλα σου Φωτεινη....
β)ευχομαι να πανε σε μενα ολα καλα..............................
Σκέφτομαι ότι αυτήν την φορά ''i want to stay in love with my sorrow..."
και θα μείνω......
Τα έσβησα τα άλλα γιατί ήταν άγρια και θυμωμένα. Και δυστυχώς εδω πέρα παγώνουν.
μερικές φορές είναι ακόμη και τρομακτικό να ανακαλύπτουμε πως οτιδήποτε μας συμβαίνει μπορεί να το έχουν πάθει τόσοι και τόσοι άλλοι άνθρωποι, γι αυτό πιστεύω πως πρέπει να μιλάμε και να μοιραζόμαστε.Quote:
Originally Posted by alexandros3
Είναι περισσότερο λυτρωτικό απ ότι μπορούμε να φανταστούμε....:)
Έχεις δίκιο Θεοφανεία... βέβαια έχουν κι οι φύλακες γνώση ;) Καλά πέρασα ; ) Αλλά μου είχε μείνει αυτό το γαμώτο και το what if. Μου το έλυσες πολύ ωραία και συνοπτικά :) Λίγο ψυχρά, αλλά έτσι ήτανε. Παρεπιπτόντως το αγαπημένο της έργο ήταν η Μηδεία...; Μια μάνα που σκοτώνει τα παιδιά της για να εκδικηθεί ότι ο άντρας της την άφησε...;
Anyway. Να είναι καλά. Αυτό το εύχομαι πραγματικά. Και να γράψει διάφορα πράγματα στο μπιπ.
το ότι βλέπατε από άλλη σκοπιά, ή μάλλον ο ένας έβλεπε λιγότερο τη σχέση και ο άλλος περισσότερο, δεν σε κάνει ανεπαρκή ή λίγο.
Εκείνη είχε το θέμα και είμαι σίγουρη πως θα το μετανιώσει, εκτός του ότι στην πορεία θα το ξαναβρεί μπροστά της.
Σίγουρα ο εγωισμός μας μερικές φορές δεν μας αφήνει να δούμε από πάνω τα πράγματα και εκτιμώ πως χρειάζεσαι χρόνο και μια νέα αγάπη για να δεις την πρώην έτσι όπως πραγματικά είναι.
Από προσωπική εμπειρία θα σου πω να αφήσεις τον εαυτό σου ελεύθερο, να ανοίξεις τα μάτια σου, να δεις γύρω σου και τα καλύτερα έρχονται...:)
(όσο περίεργο και απίστευτο αν σου φαίνεται αυτό τώρα)
Έχεις δίκιο. Το πιστεύω πραγματικά αυτό. Απλώς ήταν η πρώτη φορά που πέρασε από το μυαλό (πολύ σοβαρά), ρε συ να κάνουμε κάτι πραγματικό εδώ που να κρατήσει;
Anyway, ο τρόπος που το περιέγραψες μου άνοιξε τα μάτια : )
Να σου ζήσουνε! ευχές από καρδιάς ότι καλύτερο επιθυμείςQuote:
Originally Posted by Φωτεινη!
θες παρέα;.........Quote:
Originally Posted by path
Σκεφτομαι οτι εχουμε κριση και ολο χειροτερευει και οτι εγω παρολο που ζοριζομαι δεν το αντιμετωπιζω σωστα ζωντας ακομα σε ενα ροζ συνεφακι. Απο την αλλη ισως να πρεπει να ζω στο ροζ συνεφακι και καλα κανω γιατι μια ζωη την εχουμε...και δεν αξιζει
να αγχωνομαστε...δεν ξερω μπερδεμενος λολ.
Σκέφτομαι, όχι, δεν είναι το στοίχημα της γρ-αφής. Είναι ο τζόγος της ανάγνωσης.
Κι αφού έμαθα αλφαβήτα από στίχους, πώς να μην ποντάρω;
Ούτε καν εφημερίδα για τα προγνωστικά.
(Και για να μην μιλάω πάλι με γρίφους, μάγε..)
Σκέφτομαι απλά τον Carl Popper να λέει ''ας τελειώνουμε επιτέλους μ' αυτήν την επαγωγή!''.
Σκέφτομαι ότι ναιιι, θέλω να τελειώνω με αυτή την επαγωγή που τρεις μέρες γράφω σερί και δε λέω να φτάσω στον ******** τον επίλογο.. εημέν!
Σκεφτομαι τις κουτρουβαλες που εφαγα σημερα και την ξενερα
Συμφωνώ απόλυτα ότι δεν αξίζει να αγχωνόμαστε για τίποτα. (Τώρα, ότι μια ζωή την έχουμε, δεν παίρνω και όρκο).Να προνοούμε,ναι, ως ένα βαθμό και να αντιμετωπίζουμε τα προβλήματα, ΟΤΑΝ και ΑΝ προκύψουν. Το να αγχωνόμαστε δε βοηθάει σε τίποτα, το αντίθετο μάλιστα. Κάπου είχα διαβάσει κάτι που μ' άρεσε πολύ και το πιστεύω : "Το 99% των πραγμάτων για τα οποία ανησυχούμε δεν συμβαίνουν ποτέ".Quote:
Originally Posted by keep_walking
θες παρέα;......... <<<<<<<<<<<<<<<,pws eipame se lene ? ioanna ? :)
σκεφτομαι πως θα γινει να εξαφανιστω. απο το διαδικτυο, το σπιτι, τη γειτονια, τη πολη, τη χωρα ολοκληρη...
Αν εισαι γυναίκα ναι!!, γιαννης!!!Quote:
Originally Posted by path
(από τα πιο πανω μηνυματα σου και το προφιλ δεν ξεχωρισα μεσα στην ανωνυμια φύλο, ειλικρινά, γι΄αυτό και το μηνυμα που γραψα, για να μην παρεξηγιομαστε)
Εγω παλι το μονο π μπορω να σκεφτω αυτο το καιρο, ειναι το αγορι μου που ειναι σε κλινικη και περιμενω πως και πως να βγει...:(
Σκεφτομαι οτι οσα δε μου δοθηκαν μπορω να τα παρω μονη μου.
εγω παλι σκεφτομαι οτι ειμαι μια κατηγορια απο μονος μου, τι ωραια τι καλα, γιαυτο δε ταιριαζω πουθενα! λες και γνωριζονται ολοι απο πριν οπου κι αν παω, και ειμαι παρεισακτος, περισσευω. και μετα μου λετε ειναι ευκολη η κοινωνικοποιηση, απλωνεις χερακια και γινεσαι αποδεκτος...
Σκέφτομαι το τακούνι vs συναίσθημα... εντάξει δεν είναι πάντα έτσι...
Σκεφτομαι τι ειναι η αγαπη. ξερει κανεις?
Είναι κάτι σαν να ρωτάς το μυστικό του σύμπαντος.
Η απάντηση είναι πάντα 49.
το αναρωτιομουν λιγες σελιδες πισω, ψαξε βρες τις απαντησεις που δωθηκαν αν σε ενδιαφερει (μαλακιες απαντησαν κατα τη γνωμη μου)...Quote:
Originally Posted by carrie
σκεφτομαι πως η μοναξια εχει γινει συνηθεια, και δε ξερω πως να επανελθω αφου παραμενω μονος μου.
ΚΕΝΟ, είδα την υπογραφή σου
ίσως, η τέχνη είναι πιο ευθεία από την ψυχοθεραπεία... : )
η τεχνη φιλε μου, και ειδικα η μουσικη κι ο κινηματογραφος, ειναι τα μονα που μπορουν να με εκφρασουν πλεον, κι ο λογος που παραμενω ζωντανος...
Καμια φορα νιωθεις κατι και λες αυτο ειναι αγαπη, αλλα δεν το νιωθεις συνεχεια, ειναι για μερικα ατομα και για λιγες στιγμες, και πολλες φορες εναλλασσεται με το μισος, ή καποτε καιγεσαι απο αυτον που αγαπας, και μετα φοβασαι την αγαπη.. Ή την ταυτιζουμε με την εξαρτηση.. Μου φαινεται λιγη η αγαπη που εχω μεσα μου..
Ίσως να μπορείς να ξεχωρίσεις ότι νιώθεις αγάπη όταν νιώθεις τη συνέχειά της, ότι σε αγκαλιάζει ολόκληρη, όλα τα κομμάτια σου
και ότι δεν είναι εξάρτηση γιατί δε σου φοράει αλυσίδες και δε σε γεμίζει με κόμπους :)
πολλες φορες η αγαπη εννοειται, και μπορει να καταντα και κουραστικη. αμα δεν υπαρχει εκει ομως την στιγμη που την εχουμε αναγκη, για να μας στηριξει, τοτε δεν εχει λογο να υπαρχει. εγω παντως πλεον δεν αγαπαω ουτε καν τον εαυτο μου, αφου δε του προσφερω τπτ. αντιθετως μπορω να αγαπησω οποιοδηποτε ατομο νιωθω πως μου προσφερει, ειδικα οταν το κανει χωρις να του εχω δωσει κατι απο πριν. σ'αυτο εξαιρουνται οι γονεις, λογο του πρωτου, που πλεον δεν υπαρχει κι ολας...
Σκέφτομαι παρατάξεις και πρώτα ονόματα...
Σκεφτομαι οτι πρεπει να αλλαξει συντομα η διαθεση μου...
σκεφτομαι τη 19χρονη παραξενιαρα που το μυαλο της εχει ξεφυγει. τι κριμα που δε μενει Αθηνα να της δωσω μια αγκαλια...
Σκέφτομαι ότι είναι φορές που κάποια άτομα παίρνουν τον εαυτό τους πολύ στα σοβαρά.
Σκέφτομαι ότι αν πέσουμε σ' αυτή τη λούμπα, ξετυλίγεται κουβάρι και το νήμα του μας οδηγεί κάπου μακρυά,
όλο και πιο μακρυά απ' την ουσία.
Σκέφτομαι νότια των συνόρων, δυτικά του ήλιου.
τις εκρήξεις μας και το ωστικό κύμα που ισοπεδώνει την επ-αφή, το πυρηνικό μου μανιτάρι να ψηλώνει ως τον ουρανό, το κρακ του αυχένα.
Σκέφτομαι τη μυστήρια αγάπη μου για εκείνη τη μακρινή χώρα των αντιθέσεων, την Ιαπωνία των βιβλίων, των χαϊκού, της μουσικής
και του μεγάλου άσπρου πανιού, τις μελάνες της που τα νήματά τους ποτίζουν το χαρτί και λικνίζονται αργά σαν ανεμώνη του βυθού.
Σκέφτομαι πώς μια τόσο μακρινή γωνιά μπορεί και βρίσκεται τόσο κοντά όσο η μπαμπού πολυθρόνα του διπλανού δωματίου..
................
σκεφτομαι οτι δεν καταλαβαινω τι γραφει η crazy diamond oταν μιλαει καπως ποιητικα.
σκεφτομαι ποσο υπεροχη ηταν αυτη η νυχτα κι οτι η ανοιξη μας εχει επηρεασει ολους...
Σκέφτομαι ότι αυτό που μόλις διάβασα από πάνω ήταν αισιόδοξο και μ' έκανε να χαμογελάσω :)
Κάθε εποχή έχει τελικά τον τρόπο της..
Σκέφτομαι πως όταν σκέφτομαι λιγότερο περνάω καλύτερα. Και πως το βάθος της βίωσης του βίου δεν συνδέεται απαραίτητα με το βάθος των σκέψεων. Κάποιες στιγμές αρκεί η παρουσία.
Σκεφτομαι πως ο δρομος της ολικης αποενοχοποιησης μου εχει ξεκινησει,δεν ξερω αν θα τελειωσει ποτε αλλα τουλαχιστον σημερα γνωριζω οτι δεν υπαρχει κανενας λογος για αυτο,εστω και διανοητικα.............................. ........