Εγώ διαφωνώ πάντα με STAVROS!!Τέλος!
Printable View
Δεν υπάρχει σωστή ή λάθος απάντηση, απλώς σε ρώτησα για να καταλάβω πως το σκέφτεσαι.
Σκέφτομαι απλώς ότι υπάρχουν άνθρωποι που γεννιούνται με σωματικά προβλήματα και άλλους που αποκτούν επίκτητα σωματικά προβλήματα κι όμως έχουν το ψυχικό σθένος και ανταπεξέρχονται καλύτερα από το μέσο όρο των ανθρώπων στη ζωή τους. Εννοώ, ότι σε πολύ περιπτώσεις η αρτιότητα και η δύναμη της ψυχής και του νου "δίνουν κίνηση" στο σώμα.
Why....δεν νομιζω οτι το ενα μπορει να υπαρξει χωρις το αλλο. Νους υγιης εν σωματι υγιεί. Δεν υπαρχει υγεια χωρις το ενα απο τα δυο.
Ολα τ'αλλα ειναι απλως αμπελοφιλοσοφιες για να περνάει η ωρα.
Νεφέλη έχεις προσωπικό μήνυμα.
Οταν ειχα την ψυχικη (καπου γυρω στα 25) δεν ειχα 100% τη σωματική.
Οταν ειχα τη σωματικη (2-3 χρονια πριν), διαλυθηκε η ψυχική.
Καμιά απο αυτες τις φορες δεν ημουν καλα. Προσπαθω να θυμηθω αν υπηρξα καποια στιγμη και τα δυο....ναι νομιζω πως οταν ηταν και τα δυο σχετικα καλα, ημουν και στα καλυτερα μου.
Προσωπικα αυτη την εποχη προσπαθω να ξαναβρω την ψυχικη.Ελπιζω να μπορεσω...
Ισως. Θελει δουλεια και προσπαθεια να επιδιορθωσεις πράγματα, αλλα δεν εχεις και αλλη επιλογη. Αλλιως καθεσαι στη μιζερια και την καταντια...
Τι είναι αυτό το "Με καφέ και με Συμπάθεια"? Ποιος είχε τη φαεινή ιδέα του τιτλου?
Λες και όσα συζητούμε/σαμε στην ενότητα αυτή αρμόζουν σε ένα καφενείο και χωρίς τη σοβαρότητα και το κίνητρο/ύφος συζητησης που χαρακτηρίζει όλες τις υπόλοιπες ενότητες του φορουμ.
μετα την καταιγιδα βγαινει μερικες φορες ουρανιο τοξο αλλα κραταει τοσο λιγο..
Ρε παιδιά,τι διάβασα?
Η βασίλισσα Ελισάβετ άρρωστη?
Άρα όπως δείχνουν τα πράγματα,ο Μ........ς θα την βγάλει και αυτήν από την μέση!
Διαπίστωσα όμως πως όποτε κάνω ένα βήμα προς τα μπρος (όσο μικρό κι αν είναι) - κι όταν λέω βημα εννοώ για κάτι που πραγματικά θέλω πηγαίνοντας κόντρα στις δυνάμεις της σκέψης /υποσυνειδητου μου που με ωθουν στο αντιθετο - είναι σαν να φεύγει ένα αναλόγου μεγέθους κομμάτι της χάλια ψυχολογίας. Το ζητημα ειναι αυτα τ αβηματα να γινονται συνέχεια! Τοτε μπορω να τρεφω περισσότερες ελπίδες που θα δω καποια καλή αλλαγή.
Δυστυχώς όμως όσο περνάνε τα χρονια παγιωνεται όλο και περισσότερο ο τρόπος, η μορφή δράσης και σκέψης, για το κάθε τι που κάνουμε στη ζωη μας. Μάλλον μιλάω περί χαρακτήρα! Μαθαμε να διαβαζουμε, να γραφουμε, να εκτελούμε μια δουλειά, ακόμα και να επικοινωνουμε, όλα αυτα με ενα συγκεκριμενο τροπο. Ακόμα κι αν τα αποτελεσματα της πράξης /δράσης αυτης με τον εν λόγω τροπο είναι πενιχρά δυστυχώς δεν μπορούμε να αλλάξουμε αυτο τον λάθος τρόπο. Το αποτελεσμα ειναι πχ, κάνω όλα αυτα τα χρονια τα ίδια καθηκοντα στη δουλεια και δεν αναβαθμίζομαι ως προς το επίπεδο τους, δεν εχω μπει σε κύκλους φιλίας αλλά ακόμα κάνω παρεα με τα μεμονωμένα άτομα, δεν έχω κανει σχεση που να με γεμίζει, το τηλέφωνο μου σπάνια κτυπα ιδίως απ αυτους που πιστευω πως ειναι φιλοι κλπ.
οτι δεν χαρακτηριζει την πλειοψηφια το ονομαζουν διαταραχη
Σκατά. Να τι ξερω να κανω μονο στη ζωη μου, να τα κανω παντα ολα σκατά. Οτι σπερνεις θεριζεις και εγω παντα θα θεριζω σκατά. Δε θυμαμαι αν το ανεφερα ηδη, αλλα σκατα...
Καλησπέρα και καλή χρονιά.Δεν είσαι η μόνη που είναι expert σε αυτό..Εχοντας φτάσει σχεδόν στο 50% του μέσου όρου ζωής του σύγχρονου ανθρώπου κατάλαβα ένα πράγμα..Μάθε να μην έχεις υπερβολικές προσδοκίες,γιατί πάντα θα πληγώνεσαι.
Καλη χρονια και σε σενα...Τι ειναι ομως υπερβολικη προσδοκια adm? Ειναι ορος που χωραει διαφορετικες ερμηνειες το "υπερβολικη προσδοκια"...
Ειναι η ανθρωπινη φυση να προσδοκει, να ελπιζει, να προσπαθει. Ποιο ειναι το επιθυμητο οριο; Επισης αντε και το οριοθετεις , δε προσδοκεις η οχι τοσο τελοσπαντων, καταπιεζεις τη φυση σου...και τι κανεις μετα; Φυτοζωείς; Αν δεν προσδοκεις ειναι σα να μην εχεις θεληση για ζωη, νεκρος που αναπνεει, πολυ σε σοπενχαουερ μου κανει αυτο...καλος πατάτας.
Το θεμα ειναι οτι καποιοι τα καταφερνουν και καποιοι οχι. Καποιοι τσουλανε στη ζωη σα το βουτυρο στο τοστ και καποιοι πιανουν χρυσο και το κανουν σκατο. Η το 'χεις η οχι...η μπορεις και παιρνεις/φτιαχνεις αυτα που θελεις η δε μπορεις. Εγω οπως πολυ σωστα περιεγραψε ο ioannis πιο πανω εχω μαθει συγκεκριμενα πραγματα. Τωρα κλαφ' τα. Τωρα ευχομαι οπως λες κι εσυ να μπορουσα να μη προσδοκω. Μαλακια ομως ειναι και αυτο.
Οι υπερβολικές προσδοκίες είναι αυτό που περιγράφει ο Ιωάννης.Δε σου λέω να τα παρατήσεις και να πας να κάτσεις σε μια γωνιά περιμένοντας τον θάνατο.Προσωπικά ως υπερβολικές προσδοκίες θέτω αυτά που καταφέρνει κάποιος να έχει μέχρι τα 18 του χρόνια.Αν απο μικρός μέχρι τα 18 σου σε σπίτι,σχολείο,σχέσεις κτλ είσαι στο κάτω όριο συγκριτικά με τους υπόλοιπους συνομίληκους σου,τότε και ως ενήλικος εκεί θα βρίσκεσαι
Με απλά λόγια once looser for ever looser..Nαι μπορεί να σου ακούγεται σκληρό αλλά...
Και εδώ μπαίνει το κομμάτι των υπερβολικών προσδοκιών.Να μάθεις ως ενήλικος να ζεις ως looser έχοντας εσωτερική γαλήνη και ηρεμία,ξέροντας ότι αυτή θα είναι η ζωή σου και να είσαι ικανοποιημένος με αυτά που έχεις.
Εγώ κατάλαβα ότι ισχύει το εξής."η ζωή αν κλαίγεσαι δεν περνάει.είτε διεκδικείς αυτά που θες,είτε θες αυτά που έχεις".
Και επειδή σαφώς είναι δύσκολο να μπορέσεις να διεκδικήσεις όταν απο μικρός δεν το έχεις μάθει,είναι μάταιο να κυνηγάς φαντάσματα..Συμβιβάσου με ότι έχεις για να μπορείς να έχεις εσωτερική γαλήνη και ευτυχία
Υ.Γ. Ξέρω ότι πολλοί θα διαφωνήσουν μαζί μου και λογικό..
Kαι μια μικρή συμπλήρωση..Η συνειδητοποίηση για όλο αυτό έρχεται κατά την γνώμη μου όταν περάσεις τα 30..
Δεν νομιζω πως μπορει καποιος να συμφιλιωθει με το να ειναι loser οσο δελεαστικη και αν φαινεται στην θεωρια μια τετοιου ειδους παραιτηση που υποτιθεται οτι οδηγει στη γαληνη. Οποιος πιστευει πως αυτο οντως γινεται προσπαθει να ξεγελασει τον εαυτο του, και πολυ αμφιβαλλω αν τα καταφερνει ποτε με επιτυχια. Δυστυχως παντα θα υπαρχει το συναισθημα του ανικανοποιητου σε αυτες τις περιπτωσεις. Γιατι αυτο που ουσιαστικα περιγραφεις ειναι να σβησει καθε επιθυμια, κανεις μας ομως δεν ειναι βουδιστης μοναχος για να το κανει. Οπως αναπνεεις τρως κοιμασαι χιουεζεις συγνωμη κι ολας ετσι με την ιδια φυσικοτητα επιθυμεις ως ζωντανος ανθρωπος. Ειναι βασανιστικο να επιθυμεις ματαια, δε διαφωνω...αλλα οση ενεργεια χρειαζεται για να πετυχουμε κατι που θελουμε αλλη τοση τρωμε συνηθως προσπαθωντας να σβησουμε την επιθυμια/προσδοκια οπως θες πες το, δεν ειναι λιγοτερο λουκι ουτε προσφερει περισσοτερη εσωτερικη γαληνη. Οποτε αφου εισαι καταδικασμενος να υποφερεις ας υποφερεις με μια ελπιδα λεω εγω τωρα...ασχετα που στη παρουσα φαση η μονη μου ελπιδα κι εμενα ειναι να μην ελπιζω σε τιποτα...
Mην μπερδεύεις 2 πράγματα..Αλλο δεν ελπίζω σε τίποτε και άλλο ελπίζω σε κάτι καλύτερο απο αυτό που ήδη έχω.πχ Το δικό μου τίποτε είναι να παραιτηθώ σήμερα απο την δουλειά,να πουλήσω το σπίτι μου και να πάω να πέσω απο τον γκρεμό να τελειώνω.
Ως ελπίζω στο καλύτερο απο αυτό που ήδη έχω,σημαίνει ότι σχεδιάζω το μέλλον μου με βάση το παρόν μου.Να μην ζηλεύω τους συνανθρώπους μου που τα κατάφεραν καλύτερα από εμένα.Που έχουν αυτά που λείπουν από μένα.Προσπαθώ να διατηρήσω αυτά που έχω ήδη.Να περνάω καλά με εμένα.Ναι σίγουρα θα υπάρχει πάντα το αίσθημα ότι κάτι λείπει.Αλλά δεν είναι ανάγκη να τα βάφεις μαύρα..
Ο ανθρωπος απο τη φυση του και ελπιζει και επιθυμει.
Αυτος που βασανιζεται απο τις υπερμετρες ακατορθωτες στα δικα του μετρα προσδοκιες, ειναι αυτος που δεν εχει βρει ισορροπιες. Αυτος που δεν μπορει να μετριασει τις ελλειψεις και τις υπερβολες μεσα του και εξω του.
Κανεις δεν βρισκει τη γαληνη στην αποδοχη της αποτυχιας του. Η γαληνη ειναι εσωτερικη ηρεμια, οταν ολα ή τα περισσοτερα εχουν βρει τη θεση τους μεσα μας.
Τι έγινε ρε Ναταλία τι έκανες πάλι ;Μπορώ να σου κάνω μία συζήτηση για τις ψεύτικες ανάγκες κ πως το σύστημα το παγκόσμιο δημιουργεί απληστία σε όλους με αυτή την υπερπροσφορά αγαθών και πως τα κανάλια συμβάλλουν σε αυτό κ πως η κοινωνία είναι δομημένη και υπολογίζει μόνο τα λεφτά σκεψου τα όλα αυτά και μετά πεσ μου αυτά π σ λέω δεν είναι θεωρίες ξέρεις ότι έχω σπουδάσει πολύ λιγότερο από σένα αυτά τα ζούμε πρέπει να τα κατανοησεισ πως λειτουργούν για να ξέρεις που βαδιζεισ στη ζωή
Η δυναμική σου σαν άνθρωπος δηλαδή οι ικανότητές σου σε έφεραν εκεί ψηλά που είσαι από θέμα επιπέδου αν χάσεις τις ικανότητές σου χάνονται κι αυτά που έχεις τίποτα δεν είναι δεδομένο
elis εννοείται πως τίποτε δεν είναι δεδομένο και θέλει προσπάθεια.
To ίδιο πράγμα λέμε..Απλά εσύ το λες πιο στρογγυλέμενα και καλώς.Στο χέρι σου είναι να θεωρήσεις την αποτυχία σου,ως το καλύτερο που μπορούσες να κάνεις και να νιώσεις εσωτερική ηρεμία.
Αγαπητό μέλος καταρχήν καλησπέρα.αν θες να διαφωνήσεις,διαφώνησε εδώ δημόσια όπως και τα υπόλοιπα μέλη ώστε να προχωρά η συζήτηση..Το να μου στέλνεις ξερό πμ -->"διαφωνώ με όσα έγραψες..." οκ...δεν το θεωρώ άξιο λόγου.. και πες βρε μια καλησπέρα,ένα καλή χρονιά,ένα τελοσπάντων εύχομαι τα θεοφάνεια να φανερώσουν ότι σου λείπει..!!!
Δεν ειναι θεμα ζηλιας ως προς τους συνανθρωπους μου adm αλιμονο...καθολου. Στα περισσοτερα που γραφεις συμφωνω. Αλλα εγω μιλαω για απλα πραγματα. Αν ομως για καποιον και τα απλα ειναι περιπλοκα και εχει μαθει να τα βρισκει/βλεπει ολα παντα περιπλεγμενα και να τα κανει σκατα...εκει ειναι το γαμωτο.
Ωραια τα λες...αλλα και παλι υπερμετρες και ακατορθωτες στα μετρα του προσδοκιες λες...μα ποια απλη ανθρωπινη προσδοκια μπορει να ειναι τοσο υπερμετρη; Καθεται κανεις και κλαιει επειδη δεν μπορει να γινει εκατομυριουχος η να βρει το φαρμακο για τον καρκινο;
Για το απλο καθημερινο τους μελλον ανησυχουν οι ανθρωποι και επιθυμουν...για να καλυπτονται οι βασικες τους αναγκες, σωματικες και πνευματικες. Αν μια μετρημενη επαγγελματικη ικανοποιηση, ενας συντροφος και δυο ανθρωποι να πεις δυο κουβεντες ειναι υπερμετρη προσδοκια τοτε τι θεωρειτε πως εχει το δικαιωμα να προσδοκει καποιος που δε θελει να ζηταει πολλα/να απογοητευεται; Και πως στο πουτσο μπορει να ειναι ικανοποιημενος χωρις αυτα;
Ειπα: υπερμετρες "στα δικα του μετρα" προσδοκιες. Γι αυτον ακριβως το λογο. Σημασια εχει εκεινος πως βιωνει τις προσδοκιες του, οχι εσυ κι εγω. Αυτο που για σενα ειναι απλο, για καποιον αλλο ειναι ακατορθωτο και τεραστιο σαν προσδοκια. Δεν μας χαλανε ολους οι ιδιες προσδοκιες.
Nαταλία τα ίδια ζητάω και εγώ.Ομως ακριβώς γιαυτό έχω καταλάβει ότι ο Ιωάννης και πάλι λέει τα πράγματα όπως είναι
Ο άνθρωπος το λέει έτσι..Το έχουμε διαπιστώσει πλείστοι όσοι είμαστε σε παρόμοια θέση.Εγώ το είπα εντελώς άκομψα με την φράση "once looser for ever looser"..
Κουκλαρα μου ατέλειωτη αυτά που περιγράφεις είναι όλα αυτό πρέπει να καταλάβεις μετά από τα τριάντα όλα είναι να έχεις χρήματα καλούς φίλους κι ένα καλό σύντροφο αυτά είναι όλα κοπελαρα μου
Ωραία συζήτηση, εδώ και καιρό σκέφτομαι να ανοίξω θέμα αλλά δεν.......
Εγώ πάω προς τον admorall ........
Εχω χαρακτηριστεί και απαθής, αδιάφορη για την ζωή μου κλπ δεν μ΄αρέσει η λέξη....αλλά αν εγώ είμαι καλά έτσι, δεν με ενδιαφέρει και τι λένε..που με ενδιαφέρει αλλά τέλος πάντων :p
Μάλιστα σε περίοδο εξετάσεων, αντιλήφθηκα ότι οι άλλοι ήθελαν να έχω αγχος και να σκάω, γιατί αυτό ''έπρεπε'' να κάνω για αυτούς......και να μου πουν ''μην αγχώνεσαι''...........
Δεν νομίζω ότι δεν πρέπει να έχουμε επιθυμίες, απλά να μην είμαστε κολλημένοι σε αυτές....πχ θέλω να βρω ένα σύντροφο, αλλά δεν κλαίω κιόλας , είμαι δυστυχισμένος, σε απόγνωση κλπ......έχω την γαλήνη μου και ψάχνω, το προσπαθώ κλπ, όχι τα παρατάω όλα, δεν θέλω τπτ κλπ......Δεν έχω σύντροφο? Ε θα κάνω κάτι άλλο, από το να κάθομαι να κλαίω την μοίρα μου......αυτά είναι γνωστά όμως, στην πράξη πως θα το εφαρμόσει ο κάθε ένας.....εγώ δεν κατέληξα εκεί από τις σκέψεις μου, αλλά από τις πράξεις μου νομίζω.....δηλαδή έχω να φτάσω στο 10, βάσει των επιθυμιών μου....όσο είμαι στο 0 κλαίω την μοίρα μου...όταν αποφασίζω να πάω στο 1 επιτέλους και το καταφέρνω βρίσκω την γαλήνη μου......έχω άλλα 9 αλλά οκ, την παλεύω και χωρίς αυτά.......προς το παρόν δηλαδή, δεν είμαστε και από ατσάλι , περνάμε και φάσεις υποθέτω.......τουλάχιστον την επόμενη φορά θα ξέρω ότι είναι μια φάση δυστυχίας , γιατί δεν το ήξερα..........
Mπορεί και όλο αυτό να είναι ένα παραμύθιασμα αντί να δεις ότι είσαι ένας αποτυχημένος απλά( βάσει των επιθυμιών σου) και μια ζωή έτσι θα σαι, αλλά κάνω τα στραβά μάτια :p
Όχι αυτά είναι όλα κι όλα αυτά είναι τα μέγιστα αυτό δεν μπορείτε να καταλάβετε