Ερώτηση σε μια παράξενη ιστορία με διπολικό άτομο.

Quote:

---

Originally Posted by avgeris

Θα επιβιώσω. Έχω επιβιώσει από χειρότερα. Τα περί λεπτομερειών, ΟΚ, δεκτό, το κρατάω.
Δεν μ'αρέσει ο χαρακτηρισμός "τρελός", ούτε με την καλή του έννοια. Και δεν αμφισβητώ ποτέ το εξαιρετικό μυαλό ανθρώπων που μπορεί να αντιμετωπίζουν τέτοιες διαταραχές. Ίσα-ίσα που το θαυμάζω.

---

Μη την φοβάσαι. Ειναι αληθινή λέξη η τρέλα. Τα πιο περίπλοκα τα σιχαίνομαι. Σωνει και καλά να χρυσωσουν το χάπι στον τρελό που ετσι κι αλλιως υποφέρει, με πιο ευηχες και σικ λέξεις, να ακουγεται πιο πολιτισμένη η ταμπελίτσα. Η κάθε τρέλα είναι εντελώς μοναδική, γιατί η κάθε προσωπικότητα ανθρωπινη ειναι μοναδική και ακόμα και οι ιδιες προδιαθέσεις να υπάρχουν σε καποιους ανθρώπους, οι ιδιες αντοχές και αμυνες, τα ίδια τραυματικά γεγονότα που τους διαμόρφωσαν, η αντίδραση και η τρέλα θα είναι άλλη. Και για να την πετάξεις απο πανω σου και να ζησεις σαν ανθρωπος χρειαζεσαι αληθεια και σκληρη δουλεια, οχι υπεκφυγές και συντήρηση

Αυτά τα δυο πράγματα πρέπει να ξέρεις για να είσαι εδώ καλή συνέχεια

Quote:

---

Originally Posted by elis

Αυτά τα δυο πράγματα πρέπει να ξέρεις για να είσαι εδώ καλή συνέχεια

---

Ναι, αλλά περιμένω να μάθω από που πηγάζει ότι είμαι πλούσιος και καλά.

Quote:

---

Originally Posted by avgeris

Η κοπέλα μου έμαθε από το πρώτο μας ραντεβού για την ιστορία. Και την άκουσε με ενδιαφέρον. Και δεν θεωρεί κακό να το συζητάμε. Τη ρώτησα. Ούτε θεωρεί ότι το έχω ξεπεράσει τόσο γρήγορα.

---

βρε αυγερη, ομολογω οτι μπερδευτηκα....

η κοπελα σου τα εφτιαξε μαζι σου ενω ηξερε την εμμονη σου με την αλλη, μαθαινει οτι χαμουρευεσαι με μια τυπισσα σε ενα μπαρ μεσανυχτα, και αντι να αντιδρασει, ακουει την ιστορια με ενδιαφερον και κατανοηση.....

hello !!!! θα το καψουμε στο τελος το λιγο μυαλο που εχει μεινει....

Quote:

---

Originally Posted by kutchunie

Μη την φοβάσαι. Ειναι αληθινή λέξη η τρέλα. Τα πιο περίπλοκα τα σιχαίνομαι. Σωνει και καλά να χρυσωσουν το χάπι στον τρελό που ετσι κι αλλιως υποφέρει, με πιο ευηχες και σικ λέξεις, να ακουγεται πιο πολιτισμένη η ταμπελίτσα. Η κάθε τρέλα είναι εντελώς μοναδική, γιατί η κάθε προσωπικότητα ανθρωπινη ειναι μοναδική και ακόμα και οι ιδιες προδιαθέσεις να υπάρχουν σε καποιους ανθρώπους, οι ιδιες αντοχές και αμυνες, τα ίδια τραυματικά γεγονότα που τους διαμόρφωσαν, η αντίδραση και η τρέλα θα είναι άλλη. Και για να την πετάξεις απο πανω σου και να ζησεις σαν ανθρωπος χρειαζεσαι αληθεια και σκληρη δουλεια, οχι υπεκφυγές και συντήρηση

---

Βασικά, δε νομίζω ότι είναι θέμα "εύηχης" λέξης. Έχει μάλλον να κάνει με την αρνητική σημασία που έχει πάρει αυτή η λέξη στην κοινωνία (όπως παλιότερα η λέξη "λεπρός", αντίθετα με άλλες παθήσεις ή νόσους, όπως "νεφροπαθής", καρκινοπαθής" κλπ.). Επίσης, πλέον η ιατρική και η ψυχιατρική έχουν μελετήσει τόσο πολύ κάποιες παραμέτρους που με το "τρελός" πλέον δεν μπορείς να περιγράψεις τίποτα. Προσωπικά, όπως έχω ήδη δείξει, με ενοχλούν οι χαρακτηρισμοί, οπότε δεν μπορώ να δεχτώ τη λέξη "τρελός". Κάθε ψυχική νόσος έχει πλέον το όνομά της και μόνο αυτό δέχομαι. Ακριβώς επειδή, όπως λες, σε κάθε 'ανθρωπο βγαίνουν ξεχωριστά συμπτώματα.

Quote:

---

Originally Posted by Mara.Z

βρε αυγερη, ομολογω οτι μπερδευτηκα....

η κοπελα σου τα εφτιαξε μαζι σου ενω ηξερε την εμμονη σου με την αλλη, μαθαινει οτι χαμουρευεσαι με μια τυπισσα σε ενα μπαρ μεσανυχτα, και αντι να αντιδρασει, ακουει την ιστορια με ενδιαφερον και κατανοηση.....

hello !!!! θα το καψουμε στο τελος το λιγο μυαλο που εχει μεινει....

---

Δεν έμαθε ότι χαμουρεύτηκα, έμαθε για την ιστορία μου με την πρώτη κοπέλα. Εκεί έδειξε την κατανόηση. Αυτό είπα.

Εμένα με νοιάζει ο άνθρωπος αφού ξέρεις αυτά τα δυο πράγματα κάτσε εδώ κ λεγε ότι θεσ

Quote:

---

Originally Posted by elis

Εμένα με νοιάζει ο άνθρωπος αφού ξέρεις αυτά τα δυο πράγματα κάτσε εδώ κ λεγε ότι θεσ

---

Θα μου πεις από που πηγάζει ότι είμαι πλούσιος; Κάτι ρώτησα και με αγνοείς. Και ποια είναι τα δύο πράγματα που πρέπει να ξέρω;

Quote:

---

Originally Posted by avgeris

Ωραία και λογική ερώτηση. Χτες το βράδυ, από τη στιγμή που κατάλαβα ότι κάτι "μη φυσιολογικό" έπαιζε (δεν ήταν θέμα μεθυσιού, και άλλες μεθυσμένες κοπέλες έχω δει, δεν σε τραβάνε στις τουαλέτες να κάνετε σεξ), αποφάσισα να δω πως θα εξελισσόταν μια γνωριμία με την κοπέλα της ιστορίας (την φεϊσμπουκική) αν ποτέ μπορούσα να τη γνωρίσω στις συνθήκες της κοινωνικής της ζωής μέχρι πριν π.χ. 2 χρόνια. Τότε που σύμφωνα και με τα λεγόμενά της, έδειχνε αυτή την υπερσεξουαλικότητα και αυτή την άνεση διαχύσεων με όποιον άγνωστο της γυάλιζε. Δεν είχα εξαρχής κανένα σκοπό να το προχωρήσω, το είδα απλώς ως ένα από τα παράξενα που σου φέρνει η ζωή για να πάρεις κάποιες απαντήσεις εκεί που δεν τις περιμένεις. Αυτό που έγραψα και ακριβώς από πάνω. Έβλεπα μπροστά μου ολοζώντανη την κοπέλα του facebook και την άφησα να με οδηγήσει και να με "ξεναγήσει" στον "κόσμο" της, έχοντας πλήρη έλεγχο των συναισθημάτων και των διαθέσεών μου και κρατώντας στο μυαλό μου τις όποιες εμπειρίες και παραστάσεις από την προηγούμενη ιστορία μου. Το αθώο φιλί που έδωσα ήρθε σχεδόν αυθόρμητα. Και όταν το πράγμα ζόρισε, το σταμάτησα αμέσως χωρίς κανένα περιθώριο συνέχισης.

---

Σε ρώτησα κάτι και δεν μου απάντησες ούτε στιγμή για το τι νιώθεις για την ΤΩΡΙΝΗ σου κοπέλα. Δεν σου έκανα τυχαία την ερώτηση. Όταν δεν έχεις ξεπεράσει κάτι (γιατί ειδικά στην συγκεκριμένη ιστορία, και από την κίνηση που έκανες στο μπαρ, είναι προφανές ότι δεν το έχεις ξεπεράσει), γιατί να προχωρήσεις σε καινούρια σχέση; Η κοπέλα σου τα γνωρίζει όλα αυτά; Άλλη κατανόηση θα δείξω εγώ * στην εμμονή και στην φαντασίωση που λες ότι έχεις και άλλη η κοπέλα σου. Σκέψου να διάβαζε τώρα το σκηνικό που μας περιγράφεις. Σκέψου μάλλον, να ήσουνα ερωτευμένος με κάποια που έχει εμμονή με το άτομο που μιλούσε για μήνες μέσω μιας οθόνης, να σου μιλάει για εκείνον, εσύ να την ακούς γιατί την αγαπάς και θες να είσαι εκεί, και μετά να μαθαίνεις ότι παίχτηκε σκηνικό με κάποιον ακριβώς μόλις την άφησες στο σπίτι... Μόνο αυτό σκέψου. Γιατί αυτός ήταν ο λόγος που ειλικρινά ήθελα να ξέρω πώς νιώθεις για εκείνη.

*Για το μεθυσμένη που σου έγραψα πριν... Ήξερες για τον αλκοολισμό της κοπέλας που μιλούσατε τόσο καιρό, ήξερες για την διαταραχή της και την έξαλλη ζωή σε περιόδους μανίας, ε εγώ θα περίμενα π.χ να το σεβαστείς και να μην την αφήσεις να εξεφτελιστεί άλλο, όχι τουλάχιστον σε σένα. Κατανοώ γιατί το έκανες όμως, αλλά δεν το δέχομαι πρώτα επειδή ΔΕΝ είσαι ελεύθερος και έπειτα για τον πιο πάνω λόγο. Όσο για το ότι είχες πλήρη έλεγχο συναισθημάτων, εδώ δεν βλέπεις κάποια αντίφαση στα όσα γράφεις; Πώς γίνεται να έχεις τον πλήρη έλεγχο από την στιγμή που ήταν σαν να έβλεπες μπροστά σου την κοπέλα της ιστορίας; Από την στιγμή που είχες εμμονή μαζί της και σου είχε μείνει απωθημένο; Αν είχες τον πλήρη έλεγχο θα της έκοβες από την αρχή και θα' φευγες. Όχι επειδή δεν θα σεβαστείς την "διαφορετικότητά" της αλλά επειδή θα σεβόσουν περισσότερο την κοπέλα σου και τον ίδιο σου τον εαυτό...

Μπορεί να είσαι φτωχός αλλά να θαυμάζεις τους πλούσιους τα δυο πράγματα που πρέπει να ξέρεις είναι ότι οι φτωχοί κι οι τρελλοί είναι άξιοι θαυμασμού εγώ αυτό ήθελα να ακούσω το ειπεσ καλυφθηκα καλώς είσαι εδώ

https://youtu.be/0C3cejNLM2w

Επειδή τα όσα έγραψα και σχολίασα νιώθω ότι δεν έγινα απολύτως κατανοητά, παρεξηγήθηκαν και δικαίως σχολιάστηκαν, θα προσπαθήσω όσο το δυνατόν να εξηγήσω τι ακριβώς ήταν αυτό που νιώθω ότι «πέτυχα» χτες το βράδυ.
Από την ώρα που απομακρύνθηκα από αυτή την ιστορία και επομένως έσβησε και η ελάχιστη, έστω, πιθανότητα να βρεθώ με την κοπέλα (ποτέ δεν ξέρεις πως τα φέρνει η ζωή, βάσει λογικής μιλάμε), δύο πράγματα μου είχαν μείνει στην ψυχή ως απωθημένα.
Το ένα, το εύκολο. Να «ενσαρκώσω» με κάποιο τρόπο την κοπέλα σε τρισδιάστατη εικόνα. Πως θα ήταν όταν περπατούσε, όταν μιλούσε, χαμογελούσε, διάβαζε, πως θα φερόταν όταν ήταν με την παρέα της, όταν κοίταζε βιτρίνες, όταν έπινε τον καφέ της κλπ., καθημερινές, μικρές στιγμές της. Όπως ένας σκηνοθέτης, μου αρκούσε να βρω κάποια κοπέλα με ίδιο σωματότυπο, δηλαδή ύψος, βάρος, αναλογίες και ίδια χαρακτηριστικά, δηλαδή χρώμα ματιών, χρώμα, μήκος και είδος μαλλιών,, σχήμα προσώπου και μύτης, ιδιαίτερα χαρακτηριστικά (ελιές, piercing κλπ.) και τρόπο ντυσίματος, όσο το δυνατό πιο κοντινά φυσικά με το «πρωτότυπο». Αποδείχτηκε εύκολο. Παρατηρώντας πολλές κοπέλες με τέτοια χαρακτηριστικά στο δρόμο, τα μπαράκια και τις καφετέριες, στα μαγαζιά κλπ., μπόρεσα να φτιάξω στο μυαλό μου μια εικόνα της και να προσδιορίσω, στο περίπου, τι θα έβλεπε από αυτήν κάποιος που απλώς την κοιτάζει. Κατάφερα, έστω και με αυτό τον τρόπο, να «απομυθοποιήσω» την μορφή της, να συνειδητοποιήσω ότι δεν θα είχε κάτι τόσο διαφορετικό από δεκάδες άλλες κοπέλες που έφερναν προς αυτήν ή και της έμοιαζαν και τις είχα βρει ολόγυρά μου, είχα παρατηρήσει το πως συναναστρέφονταν τις παρέες τους, πως έψαχναν στην τσάντα τους, πως κάπνιζαν και πως έπιναν καφέ, πως κοίταζαν δεξιά κι αριστερά, αγριεμένες, χαμογελαστές, αδιάφορες κλπ. Πλέον, ήταν σα να την είχα δει, έστω και από απόσταση. Κάποιες άλλωστε, της έμοιαζαν καταπληκτικά, με ομοιότητες «ανατριχιαστικές» που με εξέπλητταν. Πάει αυτό.
Το δεύτερο θα ήταν και το πιο δύσκολο, το πιο περίπλοκο. Μη έχοντας ποτέ συναναστραφεί με κάποιο άτομο με διπολική διαταραχή (ή οποιαδήποτε άλλη ψυχική διαταραχή, το επικεντρώνω στη διπολική όμως), είχα πάντα την απορία μέσα μου: πως είναι άραγε αυτά τα άτομα όταν είσαι κοντά τους και βρίσκονται σε κάποιο επεισόδιο μανίας ή υπομανίας; Τι θα έβλεπα από μια κοπέλα που είχε περάσει σχεδόν όλη την ενήλικη ζωή της μέσα στη δίνη της διπολικής διαταραχής με συχνά και συνεχόμενα μανιακά επεισόδια; Πως θα ήταν μια συναναστροφή μαζί της στην καθημερινότητά της; Τα «λεκτικά» αποτελέσματα μιας τέτοιας κατάστασης τα είχα ήδη βιώσει, τις ανεξέλεγκτες και απρόκλητες εκρήξεις οργής και θυμού, τις βωμολοχίες, τη μυθοπλασία, τα ψυχωτικά παραληρήματα, την κτητικότητα, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο τα είχα γευτεί, έστω και σε μικρό βαθμό. Ποια θα ήταν όμως η εικόνα μιας τέτοιας διαταραχής; Αυτό ήταν που δεν ήξερα, αν και το υποπτευόμουν πάνω-κάτω. Όχι ότι είναι εύκολη ή ευχάριστη η επαφή με κάποιο άτομο σε τέτοια επεισόδια, αλλά μου είχε δημιουργηθεί η περιέργεια.
Η γνωριμία μου λοιπόν με την κοπέλα στο μπαρ ήταν σα να αποτελούσε μια ευκαιρία να δω πως είναι, τουλάχιστον, η «περιβόητη» υπερσεξουαλικότητα αυτής της διαταραχής σε συνδυασμό με κάποια άλλα, «δευτερεύοντα» στοιχεία, όπως η υπερβολική διαχυτικότητα και η έλλειψη οποιουδήποτε αισθήματος κινδύνου ή αναστολής. Δεν λέω ότι η χτεσινή κοπέλα σώνει και καλά πάσχει από κάτι παρόμοιο, δεν ξέρω καν αν πάσχει από κάτι μέσα στη λογική της ψυχιατρικής (αν και πολλά «καμπανάκια» χτύπησαν). Ήταν όμως το καλύτερο «δείγμα» του τι θα έβλεπα αν μπορούσα να μεταφερθώ πίσω στο χρόνο, ας πούμε 2 χρόνια πριν, και έβρισκα την κοπέλα του facebook σε κάποια κοινωνική της εκδήλωση εν μέσω κάποιου ήπιου έστω επεισοδίου. Έστω και ως άγνωστη. Δεν ισχυρίζομαι ούτε ότι η χτεσινή κοπέλα κρύβει παθολογία σώνει και καλά ούτε ότι η κοπέλα του facebook θα ήταν με αυτές ακριβώς τις συμπεριφορές έτσι κι αλλιώς. Η υπερσεξουαλικότητα όμως υπήρχε, ανεξάρτητα αιτιολογίας, και σε μεγάλο βαθμό μάλιστα. Όπως υπήρχε και η συντριβή κάθε ηθικού φραγμού, κάθε μέτρου, κάθε αναστολής, κάθε φόβου, κάθε «κοινωνικής λογικής και πρακτικής» θα έλεγα. Αυτά έζησα. Και όταν λέω ότι στη φαντασία μου ήταν σα να τα ζούσα με την πρώτη κοπέλα δεν υπονόησα ότι εκείνη τη στιγμή φαντασιωνόμουν κάτι που δεν υπήρχε, αλλά ότι αναπαριστούσα στο μυαλό μου πως θα μπορούσαν να είναι τα πράγματα, στο κομμάτι υπερσεξουαλισμός και μόνο, σε μια κρίση μανιακού επεισοδίου. Όπως κάποιος που αγωνίζεται σε ένα λαϊκό αγώνα δρόμου, κολύμβησης κλπ. αναπαριστά στο μυαλό του συναγωνισμό και συνθήκες Ολυμπιακών Αγώνων, για παράδειγμα. Θα πάμε εμείς να πούμε σε αυτόν τον άνθρωπο, που πραγματοποιεί έστω υποτυπωδώς ένα απωθημένο του «όχι, εδώ είναι Κουτσούφλιανη, δεν είναι Ολυμπιακοί Αγώνες, stop dreaming and wake up, δεν είναι υγιής και πρέπουσα η εικόνα που έφτιαξε το μυαλό σου"; Και θα τον ειρωνευτούμε επειδή επιδεικνύει με καμάρι το μετάλλιο που του έδωσαν, ως…..78ο στον αγώνα, επειδή δεν είναι το Χρυσό ή το Ασημένιο Μετάλλιο μιας Ολυμπιάδας;
Αυτό το «δικαίωμά» μου στην υλοποίηση ενός απωθημένου μου με τη κοπέλα του facebook προσπάθησα όλο το απόγευμα να «υπερασπιστώ». Και το δικαίωμά μου επίσης αυτή η υλοποίηση να γίνει με το δικό μου τρόπο, με τον τρόπο τέλος πάντων που βρήκα και θεώρησα πιο κοντινό σε ό,τι είχα στο φτωχό μυαλό μου. Δεν ισχυρίστηκα ότι αυτό που έκανα ήταν ηθικό και ειλικρινές απέναντι στην τωρινή κοπέλα μου, δεν ισχυρίστηκα ότι ήταν ο πιο ώριμος και ενδεδειγμένος τρόπο «απεξάρτησής» μου από την ιστορία, δεν ισχυρίστηκα ότι έδειξα ανωτερότητα, δεν ισχυρίστηκα καν ότι αυτό που έκανα ήταν γενικά σωστό ή έξυπνο. Το μόνο που είπα ήταν ότι ένιωσα καλά μετά απ’ αυτό. Όπως πολλές φορές το να κλωτσήσεις μια μπάλα, να πετάξεις με δύναμη ένα ποτήρι στο πάτωμα ή να ουρλιάξεις δυνατά είναι αρκετά για να σε επαναφέρουν σε κατάσταση ηρεμίας. Όσο για το θέμα τι θα πω και πως θα το χειριστώ με την κοπέλα μου, η οποία με ενδιαφέρει πολύ και τη νοιάζομαι, ξέρω τι είναι ηθικό, πρέπον, τίμιο, ειλικρινές. Εκτιμώ τις γνώμες όλων, αλλά είναι δικό μου θέμα το από δω και πέρα. Νιώθοντας πιο καλά, πιο ανάλαφρα, είναι σίγουρα πιο εύκολο να «πράξεις τα δέοντα». Τα οποία όμως δέοντα συνεχίζουν να είναι ανεξάρτητα από την αρχική ιστορία. Και θα τα κρατήσω έξω απ’ αυτήν πλέον. Όσα γράψω, αν γράψω, θα σχετίζονται με την ιστορία και μόνο. Αν έχω πλέον διάθεση να προσθέσω οτιδήποτε. Όπως είπα βέβαια και πιο πριν, ποτέ δεν μπορείς να είσαι βέβαιος για τίποτα στη ζωή.

λογικοφανη, αλλα παραλογα τα οσα περιγραφεις..
το οτι εκοψες την επικοινωνια με την κοπελα, δεν ειναι απομακρυνση εφοσον ακομα ασχολεισαι ολη μερα μαζι της κι εφτασες στο σημειο να παραμυθιασεις τον εαυτο σου οτι ειχες μια επαφη 'μαζι της", γνωριζοντας μιαν αλλη.

το οτι αναλυεις πως ακριβως το σκεφτηκες και το 'εκανες" δεν αλλαζει ακτι στο παραπανω. αδικα αναλωνεσαι σε τετοιες αναλυσεις. η φλυαρια δεν προσδιδει αληθεια σε κατι ψευτικο
ΔΕΝ γνωρισες αυτην που λεμε, οσο και να κοπανιεσαι. μιαςν αλλη γνωρισες.

επιμενεις στο οτι "ανακουφιστηκες" κι οτι αφου εσυ αισθανθηκες καλυτερα, θεωρεις οτι ετσι οπως το βολεψες στο μυαλο σου, λειτουργησε θετικα.
ειναι ομως ετσι?
εγω θεωρω πως δεν ειναι.
θεωρω οτι ειναι ενα κουκουλωμα που θα βγει μπροστα σου πιο ηχηρα το αμεσως επομενο διαστημα και θα συνεχισεις την 'ενασχοληση" σου.
αν εχω αδικο, ας το πει η ψυχολογος σου.

ετσι κι αλλιως, ποτε δεν ειναι προχωρημα η διαστροφη της λογικης και της πραγματικοτητας. βουλιαγμα ειναι και στρουθοκαμηλισμος.
το εχω δει μπροστα μου στο παρελθον απο μια μουρλη (οχι "τρελη", αλλα κουτοπονηρη) και εχω φριξει: astero's syndrome.... μακρια απο παραμυθιασματα τετοιου ειδους . ουτε διαρκουν, ουτε πειθουν κανεναν και σε βουλιαζουν πιο βαθια στην μοαναξια μολις ξεφουσκωσουν. τπτ ψευτικο δεν μενει φουσκωμενο..

κι οσο το σκεφτομαι βρε αυγερη, ολο αυτο που μας περιγραφεις ειναι ενας ατελειωτος εγωισμος κι ενα πεισμα δικο σου.
με το ζορι να γνωρισεις μια κοπελα που δεν ηθελε να γνωριστειτε.
ε παρτο αποφαση, ΔΕΝ ΗΘΕΛΕ.
το εφερες απο εδω, το εφερες απο εκει.
την παρακολουθουσες, επαιρνες παρατυπα πληροφοριες απο τον ψυχιατρο της, εφτασες στο τελος να "πας" με μια αλλη και λες στον εαυτο σου οτι την γνωρισες. (κι επιμενεις να αποκαλεις αυτην και την αλλη, διαταραγμενες. εχμ..)

LET GO βρε ανθρωπε. φευγε και καμια φορα απο εκει που δεν σε θελουν! τι επιμονη ειναι αυτη επειδη ετσι το σκεφτηκες?

το να ξερεις ποτε να φευγεις ειναι πολυ μεγαλυτερη ικανοτητα απο το να προσπαθεις να παραχαραξεις την αληθεια και τις επιθυμιες των αλλων, προς οφελος των δικων σου.
πως το ειπε το αλλο μελος? "φασιστακο"? εγω θα το πω "πεισματακο".

​LET GO!

Δηλαδή εσύ ήσουν ήσυχος κ ωραίος κ γνωρίζεις μία κοπέλα με διπολική κ παθαινεισ την πλακαρα της ζωής σου κ γνωρίζεις άλλη μία που είναι παρόμοια με την πρώτη κ κάνετε κατάσταση ταυτόχρονα τα έχεις με άλλη μία κ σου φαίνεται βαρετή και τώρα έχεις πάθει πλάκα κ δεν μπορείς να σκεφτείς λογικά αυτή είναι η καψούρα καλώς ήρθες αλλά δεν ξέρω αν σου κάνει καλό που είσαι εδώ η αν θα χάσεις τα λογικά σου