Σας βάραγαν οι γονείς σας όταν ήσασταν παιδιά;

Quote:

---

Originally Posted by proteus

Μπορείς πάντα να "ξεμάθεις". Το θεωρείς εύκολο; Δεν αρκεί το κίνητρο

---

Με προσπάθεια ναι.. Η ψυχοθεραπεία βοηθάει να δεις τον εαυτό σου όπως είναι και όχι όπως σου έδειχναν οι γονείς σου. Όταν ξέρεις τι ειναι σωματικος πόνος, όταν ξέρεις πόση ζημιά μπορεί να κάνει ένας γονιός.. Τότε μπορεις να γίνεις καλύτερος τους.. Η φράση "έτσι με έμαθαν" είναι μια δικαιολογία που δίνει κάποιος στον εαυτό του γιατί δεν είναι σε θέση να είναι κάτι άλλο πέρα από αυτό που του έμαθαν. Και όπως λενε: "Απ' αγκάθι βγαίνει ρόδο κι από ρόδο βγαίνει αγκάθι".

Quote:

---

Originally Posted by proteus

Έξις δευτέρα φύσις, αγαπητή. Στη θεωρία έτσι είναι. Στην πράξη, όταν σε εκνευρίζει το παιδί σου και χάνεις την ψυχραιμία σου, αναλαμβάνει η μαθημένη συμπεριφορά. Θέλει πολλή δουλειά με τον εαυτό σου για να την αποβάλλεις.
Όχι πως δεν είναι εφικτό...

---

Έχω χάσει πάρα πολλές φορές την ψυχραιμία μου ολα αυτά τα χρόνια σαν μητέρα.... πραγματικά οσο ήρεμα και βολικά ειναι τα παιδιά, έρχονται κάποιες στιγμές που θέλουν να δοκιμάσουν και εκείνα τα όρια τους ,να εξερευνήσουν τις αντοχές και κατά πόσο ελαστικοί είναι η μαμά και ο μπαμπάς με αποτέλεσμα να σε φέρνουν σε κατάσταση που να νομίζεις ότι θα εκραγείς από τα νεύρα σου ....
Ολα τα επιχειρήματα σου για αποτροπή όλου αυτού έχουν εξαντληθεί , ότι ξέρεις δεν έχει πια καμιά επίδραση επάνω τους τότε κάνεις το καλύτερο και για τους δυο πιστεύω .....
Φεύγεις από το οπτικό τους πεδίο και προτιμάς να χτυπήσεις το δικό σου χέρι στο τραπέζι να νοιώσεις εσύ τον πόνο και όχι το παιδί.

Και για να προλάβω μερικούς όχι δεν είμαστε απο τις οικογένειες που παρουσιαζονται στις διαφημίσεις .Είμαστε κανονικοί όπως πολλοί ,με τις φωνές μας ,τους καβγάδες μας ,τις παραξενιές μας και κάποιες φορές ξεφεύγουμε ...
Στο θέμα όμως τις χειροδικίας είμαι κάθετη,δεν έφερε ποτέ τα επιθυμητά αποτελέσματα ...

Quote:

---

Originally Posted by Marilou

Έχω χάσει πάρα πολλές φορές την ψυχραιμία μου ολα αυτά τα χρόνια σαν μητέρα.... πραγματικά οσο ήρεμα και βολικά ειναι τα παιδιά, έρχονται κάποιες στιγμές που θέλουν να δοκιμάσουν και εκείνα τα όρια τους ,να εξερευνήσουν τις αντοχές και κατά πόσο ελαστικοί είναι η μαμά και ο μπαμπάς με αποτέλεσμα να σε φέρνουν σε κατάσταση που να νομίζεις ότι θα εκραγείς από τα νεύρα σου ....
Ολα τα επιχειρήματα σου για αποτροπή όλου αυτού έχουν εξαντληθεί , ότι ξέρεις δεν έχει πια καμιά επίδραση επάνω τους τότε κάνεις το καλύτερο και για τους δυο πιστεύω .....
Φεύγεις από το οπτικό τους πεδίο και προτιμάς να χτυπήσεις το δικό σου χέρι στο τραπέζι να νοιώσεις εσύ τον πόνο και όχι το παιδί.

Και για να προλάβω μερικούς όχι δεν είμαστε απο τις οικογένειες που παρουσιαζονται στις διαφημίσεις .Είμαστε κανονικοί όπως πολλοί ,με τις φωνές μας ,τους καβγάδες μας ,τις παραξενιές μας και κάποιες φορές ξεφεύγουμε ...
Στο θέμα όμως τις χειροδικίας είμαι κάθετη,δεν έφερε ποτέ τα επιθυμητά αποτελέσματα ...

---

Μαριλού, έχεις υποστεί σωματική βία από τους γονείς σου;

Quote:

---

Originally Posted by proteus

Μαριλού, έχεις υποστεί σωματική βία από τους γονείς σου;

---

Όχι ποτέ ,επιπλήξεις και κάποιες ξυλιές στα πισινά (όχι κάτι ιδιαίτερο )ναι ....ποτέ ομως δεν αντιμετώπισα βια με τον όρο που παρουσιαστηκε εδώ μεσα με μαρτυρίες ανθρώπων...

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Με προσπάθεια ναι.. Η ψυχοθεραπεία βοηθάει να δεις τον εαυτό σου όπως είναι και όχι όπως σου έδειχναν οι γονείς σου. Όταν ξέρεις τι ειναι σωματικος πόνος, όταν ξέρεις πόση ζημιά μπορεί να κάνει ένας γονιός.. Τότε μπορεις να γίνεις καλύτερος τους.. Η φράση "έτσι με έμαθαν" είναι μια δικαιολογία που δίνει κάποιος στον εαυτό του γιατί δεν είναι σε θέση να είναι κάτι άλλο πέρα από αυτό που του έμαθαν. Και όπως λενε: "Απ' αγκάθι βγαίνει ρόδο κι από ρόδο βγαίνει αγκάθι".

---

Συμφωνώ μαζί σου. Απλά είναι λίγοι εκείνοι που υπήρξαν θύματα κακοποίησης και παραδέχονται οτι χρειάζονται ψυχοθεραπεία για να γίνουν καλοί γονείς. Πιστεύουν οτι η φύση θα κάνει τη δουλειά της...
Υπ' όψη, η κακοποίηση είναι ευρύτερη έννοια από τη βία. Πολλές φορές γίνεται με καλές προθέσεις.

Κι εγώ έχω παράπονα απ' τους γονείς μου κι έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου ότι αν ποτέ κάνω παιδί δεν θα επαναλάβω τα λάθη της μητέρας μου κυρίως... Το αναφέρω γιατί δεν πρόκειται για κάτι τρανταχτό όπως η κακοποίηση που εννοείται ότι δεν θέλω να το κάνω αλλά ακόμα κι αυτά τα όχι τόσο τρανταχτά λάθη που έκανε με επηρέασαν πάρα πολύ, ήταν ζωτικής σημασίας για μένα...

Quote:

---

Originally Posted by Marilou

Όχι ποτέ ,επιπλήξεις και κάποιες ξυλιές στα πισινά (όχι κάτι ιδιαίτερο )ναι ....ποτέ ομως δεν αντιμετώπισα βια με τον όρο που παρουσιαστηκε εδώ μεσα με μαρτυρίες ανθρώπων...

---

Γι αυτό δεν έχεις τέτοιο θέμα με τα παιδιά σου.

Quote:

---

Originally Posted by Κύκνος

Κι εγώ έχω παράπονα απ' τους γονείς μου κι έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου ότι αν ποτέ κάνω παιδί δεν θα επαναλάβω τα λάθη της μητέρας μου κυρίως... Το αναφέρω γιατί δεν πρόκειται για κάτι τρανταχτό όπως η κακοποίηση που εννοείται ότι δεν θέλω να το κάνω αλλά ακόμα κι αυτά τα όχι τόσο τρανταχτά λάθη που έκανε με επηρέασαν πάρα πολύ, ήταν ζωτικής σημασίας για μένα...

---

Σου το εύχομαι ολόψυχα, Κύκνε μου...

Quote:

---

Originally Posted by proteus

Συμφωνώ μαζί σου. Απλά είναι λίγοι εκείνοι που υπήρξαν θύματα κακοποίησης και παραδέχονται οτι χρειάζονται ψυχοθεραπεία για να γίνουν καλοί γονείς. Πιστεύουν οτι η φύση θα κάνει τη δουλειά της...
Υπ' όψη, η κακοποίηση είναι ευρύτερη έννοια από τη βία. Πολλές φορές γίνεται με καλές προθέσεις.

---

Μιλάω για τις συνέπειες της βίας. Για ένα παιδί δεν έχει σημασία αν γίνεται με καλές προθέσεις..
Όσο ήμουν παιδί αυτό που με πονούσε περισσότερο ήταν η σωματική βία, αυτή δεν άντεχα.. Μεγαλώνοντας κατάλαβα πως θα προτιμούσα να με βαραγαν μόνο και να μην μου μιλούσαν. Αυτό που έμεινε μέσα μου ήταν το βλέμμα, τα λόγια.. Τα σκληρά λόγια.

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Μιλάω για τις συνέπειες της βίας. Για ένα παιδί δεν έχει σημασία αν γίνεται με καλές προθέσεις..
Όσο ήμουν παιδί αυτό που με πονούσε περισσότερο ήταν η σωματική βία, αυτή δεν άντεχα.. Μεγαλώνοντας κατάλαβα πως θα προτιμούσα να με βαραγαν μόνο και να μην μου μιλούσαν. Αυτό που έμεινε μέσα μου ήταν το βλέμμα, τα λόγια.. Τα σκληρά λόγια.

---

Α, γειά σου. Το βλέμμα και τα λόγια. Κι εγώ αυτό θυμάμαι από τον πατέρα μου. Ένα βλοσυρό γίγαντα με στολή αξιωματικού να με κοιτάζει αφ' υψηλού και να με επικρίνει...

Quote:

---

Originally Posted by proteus

Σου το εύχομαι ολόψυχα, Κύκνε μου...

---

Σ' ευχαριστώ πολύ, είσαι πολύ καλός...
Αν και δεν νομίζω ότι θα προλάβω να κάνω μιας κι είμαι ήδη 42 χρονών αλλά δεν ξέρεις καμιά φορά...

Quote:

---

Originally Posted by Κύκνος

Σ' ευχαριστώ πολύ, είσαι πολύ καλός...
Αν και δεν νομίζω ότι θα προλάβω να κάνω μιας κι είμαι ήδη 42 χρονών αλλά δεν ξέρεις καμιά φορά...

---

Κι εγώ 56. Όσο ζούμε ελπίζουμε... :)

Quote:

---

Originally Posted by proteus

Κι εγώ 56. Όσο ζούμε ελπίζουμε... :)

---

Προσπαθώ να ελπίζω :)

Quote:

---

Originally Posted by proteus

Γι αυτό δεν έχεις τέτοιο θέμα με τα παιδιά σου.

---

Δεν νομίζω να ειναι μονο αυτο .....
Έχω δουλέψει κάποια χρονιά μαζί με παιδιά προσχολικής ηλικίας ...Η καθημερινή επαφή μαζί τους ήταν οτι καλύτερο για εμένα ....πολλές φορές δέχτηκα ακραίες συμπεριφορές εκ μέρους τους σαν αντίδραση προσπαθώντας να τους εντάξω στους κανόνες συμπεριφοράς της τάξης μου .Ήρθα σε απίστευτο σημείο εκνευρισμού ποτε μα πότε όμως δεν ξέφυγα να τους φωνάξω ή να τους ¨αρπάξω ¨και να τους σειρω για τιμωρία ή άλλες συμπεριφορές που έβλεπα καθημερινά από μερικές συναδέλφους μου ....
Ήταν και ο λόγος που αργότερα τα παράτησα και αποφάσισα να είμαι μόνο με τα παιδιά μου, στρέφοντας πολύ αργότερα τις γνώσεις μου στο σημερινό μου επάγγελμα......

Όλη αυτή η αντίδραση μου δεν συνεπάγεται μόνο στο γεγονός ότι δεν δέχτηκα βια ....Έχω δει τι εστι βια σε παιδί σε οποία μορφή και αν είναι .....και γνωρίζοντας πολύ καλά μέσα αρχικά απο τα βιβλία της σχολής μου και μετά μέσα απο την δουλειά τι επιπτώσεις έχει ολο αυτό στον ψυχισμό ενος παιδιού, είπα οτι ποτέ δεν θα επιτρεψω στο ευατο μου να παρεκτραπεί σε αυτό το θέμα....


Προς θεού δεν κατηγορώ κανέναν γονιό που παραφέρετε κάποιες φορές άθελα του ή νομίζοντας οτι μόνο έτσι θα υπάρξει επιβολή ή συνετισμός .....
Απλα για εμένα ,για τον χαρακτήρα μου δεν είναι αποδεκτό...

Σε ενα σπίτι πιο πάνω από το δικό μου μενει μια νηπιαγωγος. Στην δουλειά της είναι πάρα πολύ καλή, όμως όταν είναι στο σπίτι, μαλώνει με τον άντρα της κάθε μέρα, βρίζει τα παιδιά της και τα βαράει.. Μεγάλωσε με δύο γονείς που της έκαναν αυτά ακριβώς που κάνει στα παιδιά της..
Είναι δύσκολο ένας άνθρωπος που δέχτηκε βία να μεγαλώσει, να κάνει οικογένεια και να μη κάνει το μοτίβο που έχει μάθει. Έχει μάθει με αυτό και δεν είναι σε θέση να καταλάβει ότι είναι λάθος και να το αλλάξει, το θεωρεί φυσιολογικό. Ένα παιδί που μεγάλωσε με δύο γονείς που του έδωσαν αγάπη, ξέρει τι είναι άρα του είναι εύκολο να δώσει αγάπη. Ένα παιδί όμως που δεν ξέρει τι είναι αγάπη, την φοβάται, την θεωρεί αδυναμία και δύσκολα δίνει αγάπη.