Δεν εχω φιλους

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Είμαι από χωριό και αυτό που λες δεν ισχύει. Δεν έχει να κάνει αν είσαι από πόλη ή από χωριό. Για να μπορέσεις να ταιριάξεις με κάποιον πρέπει πρώτα να αποδεχτείς τον εαυτό σου αλλιώς πάντα θα βρίσκεις κάτι να σε ενοχλεί στον άλλον. Δεν μπορούμε να βρούμε ανθρώπους που να ταιριάζουμε σε όλα απόλυτα αλλά αυτό είναι φυσιολογικό.
Ε αν δουλέψεις περισσότερο με την ψυχολόγο, θα ανέβει και η αυτοπεποίθηση σου και θα μπορείς να κάνεις κίνηση προς τον άλλον ή θα αφήνεις χώρο για να σε πλησιασει αυτός. Δεν έχω κρατήσει φίλους από το σχολείο αλλά δεν το θεωρώ αποτυχία. Μεγαλώνουμε, αλλάζουμε και αλλάζουν και οι ανάγκες μας. Ούτε σκέφτομαι πως δεν ήταν αληθινοί. Ε αν τους ρωτήσεις, πιθανόν να σου πουν την ιστορία από άλλη οπτική. Οπότε δεν βοηθάει το να σκαλίζεις το παρελθόν, αντιθέτως, σε ρίχνει ακόμη περισσοτερο.

---

Και σκαλιζω το παρελθον και συγκρινομαι με τους αλλους. Νιωθω οτι λογω αποψεων δεν θα ταιριαξουμε. Βλεπω οτι παντου (σχολειο, σχολη κλπ) ειναι ολοι σε παρεουλες και δεν δεχονται αλλα ατομα ρε παιδια. Ολοι βρισκουν ενα ατομο, κολλανε και τελος. Εγω θεωρω αποτυχια που δεν κραταει καμια γνωριμια που κανω. Οι παλιοι εχουν αλλαξει (ολοι μαζι ταυτοχρονα) και νιωθω οτι δεν μου κανουν και με καινουριους δεν ευδοκιμει ποτε. Ολοι προτιμουν αλλους. Δεν θελω καποιον να με εχει πανω απο ολους, απλα θελω να εχω καποιον που δεν ξεχωριζει τοσο τους φιλους του. Γιατι βλεπω οτι ακομα και μεσα σε παρεες η φιλιες χρονων υπαρχει τρομερος διαχωρισμος. Επισης εχω πολλες ανασφαλειες που νομιζα οτι δεν ειχα και τωρα που ζοριζομαι παλι ερχονται ολα ξανα στο φως

Quote:

---

Originally Posted by Idkwhattosaytho

Και σκαλιζω το παρελθον και συγκρινομαι με τους αλλους. Νιωθω οτι λογω αποψεων δεν θα ταιριαξουμε. Βλεπω οτι παντου (σχολειο, σχολη κλπ) ειναι ολοι σε παρεουλες και δεν δεχονται αλλα ατομα ρε παιδια. Ολοι βρισκουν ενα ατομο, κολλανε και τελος. Εγω θεωρω αποτυχια που δεν κραταει καμια γνωριμια που κανω. Οι παλιοι εχουν αλλαξει (ολοι μαζι ταυτοχρονα) και νιωθω οτι δεν μου κανουν και με καινουριους δεν ευδοκιμει ποτε. Ολοι προτιμουν αλλους. Δεν θελω καποιον να με εχει πανω απο ολους, απλα θελω να εχω καποιον που δεν ξεχωριζει τοσο τους φιλους του. Γιατι βλεπω οτι ακομα και μεσα σε παρεες η φιλιες χρονων υπαρχει τρομερος διαχωρισμος. Επισης εχω πολλες ανασφαλειες που νομιζα οτι δεν ειχα και τωρα που ζοριζομαι παλι ερχονται ολα ξανα στο φως

---

Αφού εκεί βλέπεις εμπόδια, είτε υπάρχουν είτε τα δημιουργείς μονη σου, θα πρέπει να κοιτάξεις σε άλλη κατεύθυνση. Να βάλεις κάτι καινούργιο στη ζωή σου για να γνωρίσεις κόσμο. Αλλα κι εδώ φαίνεται ότι είσαι αρνητική. Δεν θα μπει κάποιος από το παράθυρο του σπιτιού σου και θα πει "γειά, θες να γίνουμε φίλοι?"

Quote:

---

Originally Posted by _Vassilis

Idkwhattosaytho με το ωραίο nickname :) Μη σκας.. Οι φίλοι έρχονται και φεύγουν για μια ζωή. Γίνεται αυτό για διάφορους λόγους, είτε λόγω των συνθηκών, είτε από επιλογή, της μιας ή της άλλης πλευράς. Καμιά φορά είναι κι ένα καλό ξεκαθάρισμα αυτό. Κι εγώ με βρίσκεις αυτή τη στιγμή κάπως απομονωμένο από φίλους και είμαι και πολυ μεγαλύτερος σου. Ε, προσπαθώ κι εγώ τώρα να κάνω νέους φίλους αφού οι παλιοί «σάλπαραν» για αλλού… Φίλους μπορεί να κανεις παντού, φίλους μπορεί να βρεις κι από εδώ μέσα αλλά εδώ μέσα έχει και αρκετά προβλήματα όπως είδες, άρα θα προσεχεις… Εύχομαι να βρεθούν στο δρόμο σου άτομα που να ταιριάξετε και να μπορούν να σε καταλάβουν. Πάντως το να αναζητάς τους φίλους, να νιώθεις την ανάγκη να έχεις φίλους, μόνο υγεία είναι, να το ξέρεις αυτό…

Πάρε κι ένα τραγουδάκι έτσι για να έχεις.. :)

https://m.youtube.com/watch?v=QXdbip...69z4TOsQ%3D%3D

---

Πρωτον σε ευχαριστω πολυ για το nickname, ειναι η ιστορια της ζωης μου χαχα. Ποτε δεν ξερω τι να πω και αυτος ειναι ενας λογος που δεν κανω φιλους. Επειδη καθομαι παντα αμιλητη. Οχι μονο απο ντροπη. Οντως δεν ξερω τι να πω πολλες φορες. Το θεμα ειναι οτι δεν ερχονται και φευγουν ολοι. Καποιοι μενουν. Εστω 1. Εγω νιωθω οτι ολοι θα φυγουν τωρα. Επισης (ειδικα στην ηλικια μου) εχω παρατηρησει οτι σε κρινουν παρα πολυ αν δεν εχεις φιλιες απο το σχολειο η μακροχρονιες φιλιες γενικα (λεω για ηλικια οχι απαραιτητα για τον αριθμο απλα βλεπω οτι ατομα που εχουμε την ιδια ηλικια πανω κατω κρατανε τους φιλους τους απο παλια. Δηλαδη σαν να ειναι "της γενιας" μου κατα καποιο τροπο. Ενω πολλοι που ειναι τωρα 30-40 δεν εχουν κρατησει παλιους φιλους). Δεν θελω να γινομαι απαισιοδοξη αλλα με τοσες αποτυχιες πλεον σε αυτο το κομματι δεν μπορω. Δεν εχω ουτε γνωστους να βγω για ενα ποτο ρε παιδια. Σε ευχαριστω για το τραγουδι...

Quote:

---

Originally Posted by Idkwhattosaytho

Και σκαλιζω το παρελθον και συγκρινομαι με τους αλλους. Νιωθω οτι λογω αποψεων δεν θα ταιριαξουμε. Βλεπω οτι παντου (σχολειο, σχολη κλπ) ειναι ολοι σε παρεουλες και δεν δεχονται αλλα ατομα ρε παιδια. Ολοι βρισκουν ενα ατομο, κολλανε και τελος. Εγω θεωρω αποτυχια που δεν κραταει καμια γνωριμια που κανω. Οι παλιοι εχουν αλλαξει (ολοι μαζι ταυτοχρονα) και νιωθω οτι δεν μου κανουν και με καινουριους δεν ευδοκιμει ποτε. Ολοι προτιμουν αλλους. Δεν θελω καποιον να με εχει πανω απο ολους, απλα θελω να εχω καποιον που δεν ξεχωριζει τοσο τους φιλους του. Γιατι βλεπω οτι ακομα και μεσα σε παρεες η φιλιες χρονων υπαρχει τρομερος διαχωρισμος. Επισης εχω πολλες ανασφαλειες που νομιζα οτι δεν ειχα και τωρα που ζοριζομαι παλι ερχονται ολα ξανα στο φως

---

Μια χαρά είσαι, πήγαινε μίλα τους

Κάνε μια ανασκόπηση. Τι είναι στο χαρακτήρα σου που τους χαλάει?

Αν το βρεις και το θεωρείς και εσύ αντικειμενικά κακό, φτιάξ'το.

Αν θεωρείς ότι αυτό που τους χαλάει , για σένα είναι σωστό και κομματι του εαυτού σου κ θες να συνεχίζεις να το εχεις, στ @ σου τι πιστεύουν οι άλλοι.

Αν θεωρείς ότι απλά εισαι αδέξια κοινωνικά , βγες έξω και μιλα. Εκθέσου. Θα φας σφαλιάρες και θα απογοητευτείς, μέσα στο πρόγραμμα ειναι, αλλά καποια στιγμή θα βρεις φίλους να ταιριάξεις

Αν θεωρείς ότι έχεις γίνει βαρετή επειδή εισαι ολη μερα μέσα και δεν έχεις ενδιαφέροντα, απέκτησε ενδιαφεροντα και γνώρισε κοσμο με αυτά τα ενδιαφεροντα

Η κατάσταση είναι πολύ απλή, αλλά όσο κάθεσαι στη γωνίτσα σου και λες εμένα δε με θέλουν, δεν θα αλλάξει κάτι

Ανέλαβε δραση

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

ισχυει. αλλα οπως γραφει και στους ορους συμμετοχης, το φορουμ δεν υποκαθιστα τον γιατρο...
ειναι για κουβεντουλα ΑΦΟΥ σε παρακολουθει γιατρος ΑΝ χρειαζεται. σε αυτην την περιπτση, δεν μπορουμε να βοηθησουμε, ουτε να βοηθηθουμε...

---

Φυσικα και δεν υποκαθιστα το γιατρο αλλα αν το θεμα δεν ειναι τοσο σοβαρο και απλα σε ριχνει λιγο μπορεις να παρεις μια βοηθεια. Η να νιωσεις οτι εχεις μια συντροφια. Οποτε το να λεμε για ακυρα και να σκορπαμε αρνητικη ενεργεια πραγματικα δεν βοηθαει καθολου

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

ε. καλα.. δεν αρκουν οι σωστες αποψεις για να μην τα κανεις σκατα στην ζωη σου... ουτε συμβαινει ΜΟΝΟ οταν κοιτας την παρτη σου.
χρειαζονται κι αλλα προσοντα και λιγη τυχη... αλλο θεμα αυτο...

ας το παρουμε αναποδα. ΑΣΕ ΤΙΣ ΣΥΓΚΡΙΣΕΙΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ. το ειπαμε, αλλα δεν το κανεις. επικεντρωσου στο τι θελεις, τι μπορεις και τι θα κανεις ΕΣΥ σ αυτην την συντομη ζωη...

---

Δυσκολευομαι να προσεγγισω κοσμο. Και πλεον φοβαμαι κιολας να το κανω. Νιωθω οτι δεν θα κρατησει οπως δεν κρατησε και με τους αλλους. Ας αφησουμε τις συγκρισεις ναι. Ας πιασουμε τις δικες μου φιλιες. Σχεδον ολες πηγαν σκατα. Αρα;

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Αφού εκεί βλέπεις εμπόδια, είτε υπάρχουν είτε τα δημιουργείς μονη σου, θα πρέπει να κοιτάξεις σε άλλη κατεύθυνση. Να βάλεις κάτι καινούργιο στη ζωή σου για να γνωρίσεις κόσμο. Αλλα κι εδώ φαίνεται ότι είσαι αρνητική. Δεν θα μπει κάποιος από το παράθυρο του σπιτιού σου και θα πει "γειά, θες να γίνουμε φίλοι?"

---

Συμφωνω αλλα ειλικρινα δεν ξερω τι να κανω, φοβαμαι. Το σχολειο πχ ηταν ενας πολυ ευκολος τροπος να κανω φιλους και εγω παλι δεν τα καταφερα. Τωρα που ειμαι σε σχολη και δουλεια το καλοκαιρι τι θα καταφερω; Που ειναι ολα μια "ζουγκλα" ;

Quote:

---

Originally Posted by Σπουργίτι

Μια χαρά είσαι, πήγαινε μίλα τους

Κάνε μια ανασκόπηση. Τι είναι στο χαρακτήρα σου που τους χαλάει?

Αν το βρεις και το θεωρείς και εσύ αντικειμενικά κακό, φτιάξ'το.

Αν θεωρείς ότι αυτό που τους χαλάει , για σένα είναι σωστό και κομματι του εαυτού σου κ θες να συνεχίζεις να το εχεις, στ @ σου τι πιστεύουν οι άλλοι.

Αν θεωρείς ότι απλά εισαι αδέξια κοινωνικά , βγες έξω και μιλα. Εκθέσου. Θα φας σφαλιάρες και θα απογοητευτείς, μέσα στο πρόγραμμα ειναι, αλλά καποια στιγμή θα βρεις φίλους να ταιριάξεις

Αν θεωρείς ότι έχεις γίνει βαρετή επειδή εισαι ολη μερα μέσα και δεν έχεις ενδιαφέροντα, απέκτησε ενδιαφεροντα και γνώρισε κοσμο με αυτά τα ενδιαφεροντα

Η κατάσταση είναι πολύ απλή, αλλά όσο κάθεσαι στη γωνίτσα σου και λες εμένα δε με θέλουν, δεν θα αλλάξει κάτι

Ανέλαβε δραση

---

Δεν ξερω πως ειναι τοσο απλο για τους αλλους ρε παιδια. Εγω συνανταω εμποδια παντου. Φοβαμαι πολυ πλεον να μιλησω. Παλια το εκανα αλλα δεν πηγε καλα και τωρα φοβαμαι να το ξανακανω

Quote:

---

Originally Posted by Idkwhattosaytho

Πρωτον σε ευχαριστω πολυ για το nickname, ειναι η ιστορια της ζωης μου χαχα. Ποτε δεν ξερω τι να πω και αυτος ειναι ενας λογος που δεν κανω φιλους. Επειδη καθομαι παντα αμιλητη. Οχι μονο απο ντροπη. Οντως δεν ξερω τι να πω πολλες φορες. Το θεμα ειναι οτι δεν ερχονται και φευγουν ολοι. Καποιοι μενουν. Εστω 1. Εγω νιωθω οτι ολοι θα φυγουν τωρα. Επισης (ειδικα στην ηλικια μου) εχω παρατηρησει οτι σε κρινουν παρα πολυ αν δεν εχεις φιλιες απο το σχολειο η μακροχρονιες φιλιες γενικα (λεω για ηλικια οχι απαραιτητα για τον αριθμο απλα βλεπω οτι ατομα που εχουμε την ιδια ηλικια πανω κατω κρατανε τους φιλους τους απο παλια. Δηλαδη σαν να ειναι "της γενιας" μου κατα καποιο τροπο. Ενω πολλοι που ειναι τωρα 30-40 δεν εχουν κρατησει παλιους φιλους). Δεν θελω να γινομαι απαισιοδοξη αλλα με τοσες αποτυχιες πλεον σε αυτο το κομματι δεν μπορω. Δεν εχω ουτε γνωστους να βγω για ενα ποτο ρε παιδια. Σε ευχαριστω για το τραγουδι...

---

Και εγώ αυτή τη στιγμή που με πετυχαίνεις δεν έχω πολλούς φίλους ή γνωστούς για όταν είναι να βγω. Κι επειδή βιώνω μια δύσκολη κατάσταση στο σπίτι έχω ανάγκη να δραπετεύω λίγες ώρες και αναγκαστικά βγαίνω μόνος μου. Ακούγεται λίγο pathetic αλλά το ξεπερνάω και το κάνω, είμαι και αρκετά μεγαλύτερος όπως σου πα (42). Θέλω λίγο να εστιάσω πάνω σε αυτό που λες, το άγχος που σε πιάνει και δεν ξέρεις τι να πεις. Δε χρειάζεται πάντα να μιλάς και να λες κάτι, αρκεί που είσαι εκεί.. Και η σιωπηρή παρέα μια χαρά παρέα ειναι... Μη σε πιάνει αυτό το άγχος και το awkward συναίσθημα ότι κάτι πρέπει σώνει και καλά να βρεις να πεις, γιατί αυτό σε μπλοκάρει ακομα χειρότερα κι ύστερα δε θα βγάλεις μιλιά. Είσαι αυτή που είσαι, βγες με γνωστούς κάνε παρέα και άσε το θέμα φιλία να εξελιχθεί από μόνο του αν είναι.. Μια φορά που είχα βγει και κάθισα μόνος σε ένα μαγαζί και πήρα ένα σάντουιτς να φάω, δίπλα τυχαία καθόντουσαν δυο ηλικιωμένοι. Τους χάζευα κρυφά ενώ έτρωγα, δεν είχα και κάτι άλλο να απασχοληθώ. Καθόντουσαν εκεί ακίνητοι με το καφεδάκι τους, δεν μίλαγαν, δεν κουνούσαν ούτε βλέφαρο. Απλά κάθονταν εκεί αφηρημένα. Ξαφνικά μέσα στη ησυχία και ενώ είχε περάσει κάνα μισάωρο, λέει ο ένας κάτι για έναν αγώνα ποδοσφαίρου που είχε την προηγούμενη μέρα. Ο άλλος ούτε που του απάντησε, γιατί δεν ήταν κάποια ερώτηση, απλά κάτι που ήθελε να πει… Αυτό ήταν, σιωπή πάλι. Αισθάνθηκα ότι αυτοί οι δυο άνθρωποι είχαν μια μεγάλη οικειότητα και απολάμβαναν τη σιωπηρή τους παρέα χωρίς άγχος να μιλάνε, δεν είχαν κάτι να πουν. Αυτό που ήθελε να πει ο ένας όταν αυθόρμητα του ήρθε το είπε. Εμένα μου άρεσε πολυ αυτή η εικόνα… Αυτό που σε αγχώνει, το ότι δηλαδή δε μιλάς πολυ, να ξέρεις, μπορεί να γίνει και το πλεονέκτημα σου. Είσαι ένας καλός ακροατής.. Ξέρεις πόσοι «υποψήφιοι φίλοι» εκεί έξω θέλουν κάποιον να μιλήσουν και δε βρίσκουν κάποιον να τους ακούσει? Για αυτούς θα ήσουν μια πολυ ελκυστική περίπτωση φίλης.. Μπορεί να αρχίσει έτσι μια γνωριμία, μια φιλία και αργότερα όταν κι εσυ έχεις αποκτήσει περισσότερη οικειότητα με ένα τέτοιο πρόσωπο θα μπορείς κι εσυ πιο εύκολα να λυθείς και να λες τα δικά σου με τη σειρά σου, αβίαστα θα έρθει αυτό..

Quote:

---

Originally Posted by Idkwhattosaytho

Φυσικα και δεν υποκαθιστα το γιατρο αλλα αν το θεμα δεν ειναι τοσο σοβαρο και απλα σε ριχνει λιγο μπορεις να παρεις μια βοηθεια. Η να νιωσεις οτι εχεις μια συντροφια. Οποτε το να λεμε για ακυρα και να σκορπαμε αρνητικη ενεργεια πραγματικα δεν βοηθαει καθολου

---

το δικο σου θεμα μπορει να μην ειναι για γιατρο (για ψυχολογο ομως, εινα), αλλα οταν η αλλη αντι να παει στον γιατρο ,ερχεται ε δω με 15 προφιλ ανα διμηνο, για να χωθει σε οποιον βρει μπροστα της να τον βρισει, να τον συκοφαντησει, να λεει ΑΠΟΔΕΔΕΙΓΜΕΝΑ τερατωδη ψεματα (τα μισα μηνυσιμα) και τα κανει αυτα στο θεμα του ενος και του αλλουνου, θα τα ακουσει επιτοπου, στο θεμα που τα λεει. δεν θα την παρεις παραπερα να την φτυσεις στα μουτρα. και ΒΕΒΑΙΩΣ και θα της στειλεις αρνητικη ενεργεια. ΜΕΤΑ ΧΑΡΑΣ!
αυτα :)

Quote:

---

Originally Posted by Idkwhattosaytho

Δεν ξερω πως ειναι τοσο απλο για τους αλλους ρε παιδια. Εγω συνανταω εμποδια παντου. Φοβαμαι πολυ πλεον να μιλησω. Παλια το εκανα αλλα δεν πηγε καλα και τωρα φοβαμαι να το ξανακανω

---

Μα αυτό σου εξηγώ βρε, όλοι έχουν αντιμετωπίσει τις αναποδιές τους στις σχεσεις και τις φιλίες και τις οικογενειακές σχέσεις. Σιγά μην τα βάψουμε μαύρα επειδή υπάρχουν "εμπόδια".

Βάλε τα εμπόδια κάτω και βρες πως να τα αντιμετωπίσεις

Quote:

---

Originally Posted by _Vassilis

Και εγώ αυτή τη στιγμή που με πετυχαίνεις δεν έχω πολλούς φίλους ή γνωστούς για όταν είναι να βγω. Κι επειδή βιώνω μια δύσκολη κατάσταση στο σπίτι έχω ανάγκη να δραπετεύω λίγες ώρες και αναγκαστικά βγαίνω μόνος μου. Ακούγεται λίγο pathetic αλλά το ξεπερνάω και το κάνω, είμαι και αρκετά μεγαλύτερος όπως σου πα (42). Θέλω λίγο να εστιάσω πάνω σε αυτό που λες, το άγχος που σε πιάνει και δεν ξέρεις τι να πεις. Δε χρειάζεται πάντα να μιλάς και να λες κάτι, αρκεί που είσαι εκεί.. Και η σιωπηρή παρέα μια χαρά παρέα ειναι... Μη σε πιάνει αυτό το άγχος και το awkward συναίσθημα ότι κάτι πρέπει σώνει και καλά να βρεις να πεις, γιατί αυτό σε μπλοκάρει ακομα χειρότερα κι ύστερα δε θα βγάλεις μιλιά. Είσαι αυτή που είσαι, βγες με γνωστούς κάνε παρέα και άσε το θέμα φιλία να εξελιχθεί από μόνο του αν είναι.. Μια φορά που είχα βγει και κάθισα μόνος σε ένα μαγαζί και πήρα ένα σάντουιτς να φάω, δίπλα τυχαία καθόντουσαν δυο ηλικιωμένοι. Τους χάζευα κρυφά ενώ έτρωγα, δεν είχα και κάτι άλλο να απασχοληθώ. Καθόντουσαν εκεί ακίνητοι με το καφεδάκι τους, δεν μίλαγαν, δεν κουνούσαν ούτε βλέφαρο. Απλά κάθονταν εκεί αφηρημένα. Ξαφνικά μέσα στη ησυχία και ενώ είχε περάσει κάνα μισάωρο, λέει ο ένας κάτι για έναν αγώνα ποδοσφαίρου που είχε την προηγούμενη μέρα. Ο άλλος ούτε που του απάντησε, γιατί δεν ήταν κάποια ερώτηση, απλά κάτι που ήθελε να πει… Αυτό ήταν, σιωπή πάλι. Αισθάνθηκα ότι αυτοί οι δυο άνθρωποι είχαν μια μεγάλη οικειότητα και απολάμβαναν τη σιωπηρή τους παρέα χωρίς άγχος να μιλάνε, δεν είχαν κάτι να πουν. Αυτό που ήθελε να πει ο ένας όταν αυθόρμητα του ήρθε το είπε. Εμένα μου άρεσε πολυ αυτή η εικόνα… Αυτό που σε αγχώνει, το ότι δηλαδή δε μιλάς πολυ, να ξέρεις, μπορεί να γίνει και το πλεονέκτημα σου. Είσαι ένας καλός ακροατής.. Ξέρεις πόσοι «υποψήφιοι φίλοι» εκεί έξω θέλουν κάποιον να μιλήσουν και δε βρίσκουν κάποιον να τους ακούσει? Για αυτούς θα ήσουν μια πολυ ελκυστική περίπτωση φίλης.. Μπορεί να αρχίσει έτσι μια γνωριμία, μια φιλία και αργότερα όταν κι εσυ έχεις αποκτήσει περισσότερη οικειότητα με ένα τέτοιο πρόσωπο θα μπορείς κι εσυ πιο εύκολα να λυθείς και να λες τα δικά σου με τη σειρά σου, αβίαστα θα έρθει αυτό..

---

Αρχικα λυπαμαι για αυτο που περνας. Αν θελεις κατι τουλαχιστον ξερεις οτι μπορεις να ανεβασεις σε αυτο το φορουμ. Καλο αυτο. Που απολαμβανεις την παρεα του εαυτου σου και την ηρεμια σου. Μου εδωσες πολυ ελπιδα και σε ευχαριστω πολυ! Ελπιζω απο εδω και περα τα πραγματα να πανε καλυτερα στο σπιτι σου.

Quote:

---

Originally Posted by Σπουργίτι

Μα αυτό σου εξηγώ βρε, όλοι έχουν αντιμετωπίσει τις αναποδιές τους στις σχεσεις και τις φιλίες και τις οικογενειακές σχέσεις. Σιγά μην τα βάψουμε μαύρα επειδή υπάρχουν "εμπόδια".

Βάλε τα εμπόδια κάτω και βρες πως να τα αντιμετωπίσεις

---

Ναι ρε φιλε αλλα μετα τα βρισκουν. Και εξελισσονται μαζι με τους αλλους. Εμενα οι αλλοι η θα με παρατησουν η θα εξρλιχθουν πολυ διαφοτετικα (συνηθως με κακο ττοπο οχι απλα διαφορετικα).

Quote:

---

Originally Posted by Idkwhattosaytho

Ναι ρε φιλε αλλα μετα τα βρισκουν. Και εξελισσονται μαζι με τους αλλους. Εμενα οι αλλοι η θα με παρατησουν η θα εξρλιχθουν πολυ διαφοτετικα (συνηθως με κακο ττοπο οχι απλα διαφορετικα).

---

Όχι δεν τα βρίσκουν όλοι και δεν εξελίσσονται όλοι μαζί με τους άλλους.
Κάποιοι θα ταιριάξουν και όντως θα εξελιχθούν μαζί.
Κάποιοι δε θα ταιριάζουν, αλλά απο φόβο μη μείνουν μόνοι θα παριστάνουν τους φίλους.
Και κάποιοι είτε απο επιλογή είτε όχι, θα μείνουν μόνοι.

Αν τα άτομα που ειχες στη ζωή σου εξελίχθηκαν διαφορετικά, με πολύ κακό τρόπο όπως λες, χαίρομαι που δεν τα έχεις στη ζωή σου.

Απορώ από τι αριθμό ατόμων αντλείς αυτά τα παραδείγματα. Είναι δυνατόν στο πανεπιστήμιο , 150-200 άτομα του έτους να έχουν ΟΛΟΙ τους φιλους τους απο το σχολείο ή το πανεπιστήμιο και ΟΛΟΙ να περνάνε μέλι γάλα και να έχουν ανα πάσα ώρα και στιγμή παρέα για έξοδο? Είσαι σίγουρη?

Ή μήπως μιλαμε για 10 άτομα το πολύ που έγιναν κλίκα απλά και εισαι στην απ έξω?

Quote:

---

Originally Posted by Σπουργίτι

Όχι δεν τα βρίσκουν όλοι και δεν εξελίσσονται όλοι μαζί με τους άλλους.
Κάποιοι θα ταιριάξουν και όντως θα εξελιχθούν μαζί.
Κάποιοι δε θα ταιριάζουν, αλλά απο φόβο μη μείνουν μόνοι θα παριστάνουν τους φίλους.
Και κάποιοι είτε απο επιλογή είτε όχι, θα μείνουν μόνοι.

Αν τα άτομα που ειχες στη ζωή σου εξελίχθηκαν διαφορετικά, με πολύ κακό τρόπο όπως λες, χαίρομαι που δεν τα έχεις στη ζωή σου.

Απορώ από τι αριθμό ατόμων αντλείς αυτά τα παραδείγματα. Είναι δυνατόν στο πανεπιστήμιο , 150-200 άτομα του έτους να έχουν ΟΛΟΙ τους φιλους τους απο το σχολείο ή το πανεπιστήμιο και ΟΛΟΙ να περνάνε μέλι γάλα και να έχουν ανα πάσα ώρα και στιγμή παρέα για έξοδο? Είσαι σίγουρη?

Ή μήπως μιλαμε για 10 άτομα το πολύ που έγιναν κλίκα απλά και εισαι στην απ έξω?

---

Μιλαω για ατομα που ξερω απο παλια. Ειτε απο σχολειο, φροντιστηριο κλπ ειτε απο εξωσχολικες δραστηριοτητες. Αλλα και στη σχολη βλεπω οτι ολοι εχουν φιλους η απο το σχολειο η απο την αρχη του πανεπιστημιου. Μονο μια κοπελα ξερω που την παρατησαν οι σχολικοι της φιλοι αλλα μετα βρηκε παρεα στη σχολη σχεδον κατευθειαν. Εγω νιωθω οτι σε πιο μικρη ηλικια επελεξα λαθος ατομα και για αυτο τωρα δεν μπορω να εξελιχθω μαζι τους. Και μου το λεγσν οι γονεις μου αλλα δεν ακουγα.