χαχα με έκανες και γέλασα! Σαν νεοσύλλεκτη νιώθω κι εγώ.. και η αλήθεια είναι ότι ένιωσα μια περίεργη ανακούφιση γράφοντας εδώ παρόλο τον πόνο που περνάω..
Printable View
χαχα με έκανες και γέλασα! Σαν νεοσύλλεκτη νιώθω κι εγώ.. και η αλήθεια είναι ότι ένιωσα μια περίεργη ανακούφιση γράφοντας εδώ παρόλο τον πόνο που περνάω..
Maria86, δεν θυμάμαι μέρα που να έχει περάσει για όσο χρονικό διάστημα είχα σχέση με τον άνθρωπο αυτόν που να μην κατηγορήθηκα για πράγματα που δεν υφίστανται.. Δεν θυμάμαι τίποτα άλλο από κατηγορίες και συνεχή προσπάθεια μου να απολογούμαι για τα πάντα και να προσπαθώ να αποδείξω ότι δεν είμαι εέφαντας..ακόμα και ότι ξύπναγα χαμογελαστή ξερω γω υπήρχε ένα σενάριο από πίσω που με κατηγορούσε για κάτι εκτός τόπού και χρόνου.. Οι δικές του κατηγορίες δηλαδή πρέπει στο μυαλό μου να τις δικαιολογώ και να λέω είναι η διαταραχή... Οκ ίσως μέχρι ένα σημείο ναι...Κ έτσι έκανα.. Όταν η συμπεριφορά του όμως ξεφεύγει και προχωράμε σε σωματική κακοποίηση τότε τι?? Να δικαιολογήσω τα αδικαιολόγητα..και να πω έλα μωρέ δεν φταίει αυτός..η διαταραχή φταίει.. Δεν νομίζω ότι εδώ γράφουμε για να κατηγορήσουμε κανέναν. Το νιώθω περισσότερο σαν παράπονο παρά σαν κατηγορία.. Αυτός που κατηγορήθηκε επανειλλημμένα άλλος είναι..όχι ο οριακός.. και αν μη τι άλλο από όσο έχω διαβάσει κι εγώ εδώ μέσα, όλοι μα όλοι προσπάθησαν πάρα μα πάρα πολύ να βοηθήσουν με όποιο τρόπο μπορούσαν τον άνθρωπό τους, αλλά αυτός δυστυχώς δεν μπόρεσε να εκτιμήσει τίποτα μα τίποτα..
Η σχέση κράτησε λίγο λιγότερο από 2 χρόνια εκ των οποίων τον 1 συγκατοικούσαμε. Όλα γίνανε πάρα πολύ γρήγορα και πραγματκά νιώθω τόσο χαζή για τις κινήσεις που έκανα πιστεύοντας ότι αυτός ο άνθρωπος θα αλλάξει και θα καταλάβει. Έβλεπα τα σημάδια και τα προσπερνούσα.. Στις αρχές όταν έφευγα από το σπίτι του έπεφτε σε κατάθλιψη σαν να έφευγα για πάντα ενώ την επόμενη μέρα θα βρισκόμασταν ξανά...Τις περισσότερες φορές μάλιστα έφευγε πρώτος από το σπίτι για να μη με δει να φεύγω. Προσπαθούσα να του εξηγήσω ότι πάω απλά στο σπίτι μου να ξεκουραστώ λίγο για να πάω στη δουλεία μου και θα βρεθούμε πάλι αύριο. Δεν μου άρεσε που το ένιωθε αυτό καθόλου..Στενοχωριόμουν και ειλικρινά ηθελα να βρω έναν τρόπο να τον κάνω να νιώσει καλύτερα και ασφάλεια μαζί μου.. Σιγά σιγά έμενα όλο και περισσότερο στο σπίτι του μέχρι που το δικό μου σπίτι δεν με έβλεπε καθόλου. Κατηγορήθηκα όμως και τότε πως κρατάω το δικό μου σπίτι για καβάτζα για να πηγαίνω με άλλους άντρες. Σενάρια επιστημονικής φαντασίας.. Και εγώ συνέχιζα και προσπαθούσα να αποδείξω πως αυτός είναι η επιλογή μου, θέλω και είμαι μαζί του και ότι δεν έχω λόγο να βλέπω άλλους άντρες γιατί θέλω και αγαπάω μόνο αυτόν. Εννοείται ότι δεν καταλάβαινε τίποτα. Στενοχωριόταν και έκλαιγε για κάτι που δεν συνέβαινε και εγώ από την μια θύμωνα γιατι ένιωθα να με προσβάλλουν όλες αυτές οι κατηγορίες από την άλλη έλεγα πρέπει να προσπαθήσω κι άλλο γιατί τον αγαπάω και αυτό που έχουμε είναι μοναδικό.Quote:
Originally Posted by aeolus74
Του έλεγα ειλικρινά αν πιστεύεις ότι είμαι τέτοιος άνθρωπος για ποιό λόγο θέλεις να είμαστε μαζί? Γιατί δεν με χωρίζεις?
Εκείνος απαντούσε ότι όχι δεν πιστεύει ότι είμαι τέτοια κοπέλα γιαυτό και θέλει να είμαστε μαζί γιατί με έχει ξεχωρίσει από όλες τις υπόλοιπες και με αγαπάει πολύ.
Κάπως έτσι άφησα το σπίτι μου και μείναμε μαζί..
Γι αυτό κάνουμε κι εμείς προσπάθεια να μην μιλάμε στα δικά σας θέματα και να μιλάμε εδώ. Εγώ προσωπικά την τελευταία φορά έφυγα από δικό σας θέμα και υποσχέθηκα να γράφω μόνο εδώ. Κάπου δεν πρέπει να γράφουμε κι εμείς;Quote:
Originally Posted by maria86
Αν δεν νοιαζόμασταν για σας δεν θα σπάγαμε το κεφαλι μας να σας καταλάβουμε και να βρούμε τρόπους να διατηρησουμε μια σχέση μαζί σας.
Εμείς που τα περνάμε, σε καταλαβαίνουμε. Εξάλλου έτσι αντιδρούν. Θυμώνουν όταν διαβάζουν όσα λέμε για εκείνους. Δεν είναι η πρώτη φορά.Quote:
Originally Posted by Nak24
Γνωστά όλα και αναμενόμενα..Quote:
Originally Posted by Nak24
Μετά τι έγινε; Μήπως στο τέλος σε άφησε εκείνος;
Αφού τελείωσε το θέμα με το σπίτι μετά είχε πρόβλημα με τη δουλειά μου. Έπρεπε για κάποιο λόγο εγώ να συνωμοτώ πίσω από την πλάτη του με τους συναδέλφους μου εναντίον του..να τον κερατώνω με συναδέλφους μου.. ήταν ύποπτοι όλοι! Έφτασα σε σημείο να μη μιλάω με άνθρωπο! Συναδέρφους που τους ήξερα 10 χρόνια πριν τον γνωρίσω και πραγματικοί φίλοι-ες που μου έχουν σταθεί γι'αυτόν ήταν εχθροί..και έπρεπε και εγώ να συμφωνήσω μαζί του.. αλλιώς δεν τον αγαπάω. Ακολούθησαν πάρα πολλά....βρισιές, κατηγορίες...τι να σου λεω..παρανοια...Προσπαθούσα να του εξηγήσω τα πράγματα με τη λογική..να του πω οτι δε γίνεται να συμβαίνουν όλα αυτά..και ότι δεν μπορω να παραδεχτώ κάτι το οποίο δεν συμβαίνει..Με χώρισε μου είπε να μαζέψω τα πράγματα μου κ να ξεκουμπιστώ από το σπίτι του..Μέχρι που έγινε επιθετικός και βίαιος...Εκεί έφυγα από το σπίτι τρέχοντας..για να σωθώ..πραγματικά.. Γύρισα πίσω γιατί έκανε μια απόπειρα και φοβήθηκα τόσο πολύ..Συγνώμες κλάματα..Είσαι ο καλύτερος άνθρωπος που είχα ποτέ στη ζωή μου..γιατί σου συμπεριφέρομαι έτσι..τι κακό σου έκανα Χριστέ μου..μετα από λίγο φύγε από κοντά μου θα σε καταστρέψω εσύ είσαι καλή με βοηθάς και εγώ σε καταστρέφω..μετά θα αλλάξω θα σταματήσω τις βλακείες για να είμαι δίπλα σου όπως σου αξίζει σε παρακαλώ πίστεψε σε μένα και άλλα τέτοια.. Έμεινα άλλους 3 μήνες...Κ ήταν οι πιο φρικτοί μήνες τις ζωής μου.. Άκουσα κουβέντες όπως πήγες εσύ πρώτα να με χτυπήσεις γιαυτό σε χτύπησα εγώ, αμύνθηκα...και βρισιές βρισιές..ξεκίνησε να μου λεεί οτι του την έπεσε η μια του την έπεσε η άλλη για να με κάνει να ζηλέψω..Μίλαγε με άλλες στο fb και όταν τολμούσα να μιλήσω και να πω κάτι σαν παράπονο τότε γινόταν έξαλλος και μου έλεγε ξανα για τους δικούς μου συναδέρφους και τη δουλεία μου και με έβριζε.. Έφευγε από το σπίτι με κλείδωνε έπαιρνε τα κλειδιά για να μη φύγω και γύρναγε μετά μέσα στα μέλια σαν να μην συμβαίνει τίποτα..Έγω είχα χάσει την υπομονή μου...η υπομονή είχε γίνει θύμος, οργή..που την κρατούσα γιατί φοβόμουν.. Και όταν είχα εξουθενωθεί πλέον από όλα αυτά...όταν έγινα ράκος.. κ παρακαλούσα να μου δείξει λίγο αγάπη..Έγινε ξανά επιθετικός και βίαιος.. Με χτύπησε ξανά..γιατί πάλι πίστευε ότι είμαι έτσι επειδή έχω άλλον στη ζωή μου.. Έφυγα από το σπίτι τρέχονας πάλι..και αυτή τη φορά είχα περισσότερα κλάματα και συγνώμες από την προηγούμενη..(Εντωμεταξύ είχε ήδη ένα μήνα περίπου που είχε ξεκινήσει ψυχοθεραπεία με δική μου παρότρυνση..) Αυτή τη φορά δεν άφησα το συναίσθημα μου να με παρασύρει.. Βρεθήκαμε μιλήσαμε με παρακαλούσε έκλαιγε..Έκλαιγα κι εγω..Ένιωθα ότι ξεριζώνεται η ψυχή μου..Αλλά δεν γύρισα πίσω.. Για λίγες μέρες είχαμε λίγη επικοινωνία αλλα μου έκανε τόσο πολυ κακο...την σταματησα και αυτην..Quote:
Originally Posted by Epsilon
Εξαιρετική απάντηση!Quote:
Originally Posted by Nak24
Στο παραπάνω που γράφεις είναι σαν να συμπυκνώνεις ότι έχει ειπωθεί σε αυτό το θρεντ! Με ποιο τρόπο σταμάτησες την επικοινωνία; Υποπτεύομαι ότι υπάρχει σοβαρή πιθανότητα hoovering. Τι θα κάνεις σε αυτή την περίπτωση;Quote:
Originally Posted by Nak24
Αυτό που λες "και έπρεπε και εγώ να συμφωνήσω μαζί του.. αλλιώς δεν τον αγαπάω" περιγράφει ακριβώς αυτό το "σχιζοφρενικό" που υπάρχει σε αυτές τις σχέσεις. Δλδ, αντί αυτό το άτομο να ανακουφιστεί που του λες ότι δεν ισχύουν οι φόβοι του, αντιθέτως αυτός σε πιέζει να τους επιβεβαιώσεις..... και πάντα μα πάντα, θα υπάρχουν προβλήματα... από το πουθενά
Όταν ξεκίνησα να διαβάζω αυτό το θρεντ έπαθα σοκ!! Ταυτίστηκα με όλες σχεδόν τις ιστορίες..Διάβαζα διάβαζα...και έλεγα να το αυτο που έπαθα να το και το άλλο... Άρχιζα να επιβεβαιώνομαι για τη συγκεκριμένη διαταραχή. Ακόμα σοκαρισμένη είμαι...Quote:
Originally Posted by aeolus74
Τις πρώτες μέρες η επικοινωνία που είχαμε δεν με ενοχλούσε.. Μέχρι που από κάποια στιγμή και μετά συνειδητοποίησα ότι μετά και ένα απλό μνμ του τύπου "τι κάνεις" ως δια μαγείας πριν απαντήσω καν μου έκλεβε το χαμόγελο από τα χείλη μου, μου ερχόταν ένα βάρος στο στομάχι μούδιασμα στο κορμί, τρέμουλο στα χέρια και κλάμα... Κάποια στιγμή μου είπε θα σου στέλνω για πάντα να μαθαίνω αν είσαι καλά εκτός αν σου κάνω κακό. Και του απάντησα ότι "Η επικοινωνία μου κάνει κακό. Δεν είμαι καλά. Αν με αγαπάς σε παρακαλώ άσε με να γίνω."
Δεν μου ξαναέστειλε παραμόνο για καλή χρονιά.
Τι θα μπορούσε να κάνει σε περίπτωση hoovering κατά την γνώμη σου??
Έγω εχω σκοπό να αποφεύγω οποιαδήποτε μορφή επικοινωνίας με όμορφο τρόπο αλλά κοφτά. Να μην αφήνω περιθώρια για παραπάνω κουβέντα. Για συνάντηση δεν το συζητώ.. Ειλικρινά τρέμω τον θυμό του..
Το τρέμουλο και το μούδιασμα με πιάνουν σε διάφορες ώρες της μέρας ξαφνικά..ειδικά όταν βρίσκομαι στον ίδιο χώρο με άντρες..
Σευχαριστώ! :-)Quote:
Originally Posted by aeolus74
Quote:
Originally Posted by maria86
Πάντως Μαρία, επειδή δεν σε θυμόμουν έψαξα λίγο να δω τι άλλο έχεις γράψει. Ελπίζω να μην μπερδεύεις τη διπολική με την οριακή !
https://forum.psychology.gr/threads/...59#post1140259
Δύο μήνες είναι λίγο για να συνέλθεις από 2 χρόνια σχέσης (ο ένας συγκατοίκηση). Επίσης, επειδή δεν ήξερες - δεν υποψιαζόσουν ότι έχει κάτι (μάλλον ούτε αυτός ξέρει, σωστά; Αν και είπες ότι είχε ξεκινήσει ψχοθεραπεία), ήταν πραγματικά δύσκολο να καταλάβεις τι συμβαίνει. Σίγουρα τώρα "ξαναπαίζεις" στο μυαλό σου αυτά που ζήσατε και τα καταλαβαίνεις αλλιώτικα...Quote:
Originally Posted by Nak24
Το εξ ίδιων κρινεις τα αλλότρια, φαντάζομαι το γνωρίζουμε όλοι τι σημαίνει.Quote:
Originally Posted by aeolus74
Όταν σαν ανθρωπος κερατώνει, λέει ψέμματα, κρύβεται και διατηρεί κρυφή ζωή χωρίς σεβασμό σε κανέναν, τότε την στιγμή που η σχέση του προσπαθεί να τον καθησυχάσει και να τον πείσει ότι δεν συμβαίνει τίποτα και πως τον αγαπάει και θέλει μόνο αυτόν, είναι εύκολο να μαντέψεις τι "αναγνωρίζει" στο πρόσωπο του. Αναγνωρίζει το μοτίβο συμπεριφοράς που χρεισιμοποιει ο ίδιος όταν θέλει να κρυφτεί, αυτό που συνηθίζει να κάνει δηλαδή.
Τελικά δεν ξέρω καν τι είναι σωστότερο σε αυτές τις καταστάσεις (που και εγώ τις ζω). Να χτυπιέσαι ότι είσαι αθώα (το δοκίμασα για καιρό) ή τελικά να λες, κάπως ειρωνικά "ναι ναι ο,τι πεις, δίκιο θα εχεις, έτσι είναι;"
Οταν (λόγω κούρασης) εφάρμοσα το δεύτερο, σαν να ηρεμούσε κάπως. Εκεί δηλ που περίμενα να τα σπάσει όλα, αυτός σταμάταγε με την ειρωνία.
Νομίζω ότι περιγράφεις με ωραίο και κατανοητό τρόπο το πως λειτουργεί αυτό που ονομάζουμε "προβολή"Quote:
Originally Posted by GeorgeGr1
Μπορεί να είναι οτιδήποτε που θα δώσει αφορμή για επαφή-επικοινωνία με σκοπό τη σταδιακή επαναφορά σου στη σχέση. Όσο θα ηρεμείς από όλο αυτό θα γίνεσαι όλο και λιγότερο αυστηρή μαζί του και ενδεχομένως θα τον αντιμετωπίζεις λιγότερο κοφτά. Στο σημείο εκείνο μπορεί να την πατήσεις.Quote:
Originally Posted by Nak24
Η ανταπόκριση η δίκη σου καθορίζει το hoovering. Αν σε πετύχει πχ κάπου, σου χαμογελάσει και εσυ χαμογελάσεις η δώσεις κάποια σημασία. Αν σε πάρει τηλ και απαντήσεις, αν στείλει μνμ και απαντήσεις κτλ κτλ. Σημαίνει ότι ακόμη τον λογαριάζεις, και κάνει την κίνηση όμορφα και ωραια. Δεν είναι κάτι άλλο το hoovering, εσυ θα δώσεις πρώτα το οκ.
Όσο σκέφτομαι ότι κατηγορήθηκα με τέτοιο απαίσιο τρόπο για οοοοολα αυτα τα πράγματα τα όποια έκανε ο ίδιος..αρρωσταίνω..εξοργίζο μαι..Quote:
Originally Posted by GeorgeGr1
Του έλεγα ότι με κατηγορείς για πράγματα τα οποία έμενα σαν άνθρωπο δεν θα μου περνούσαν ποτέ από μυαλό να τα κανω οχι μονο γιατι σέβομαι εσένα αλλά γιατί σέβομαι τον εαυτό μου...Πως μπορείς και τα σκέφτεσαι? Για να σκέφτεσαι έτσι μήπως τα κάνεις κιόλας?? Εσύ..όχι εγώ.. Τότε με κατηγορούσε ακόμα πιο πολύ.. Με υποτιμούσε ακόμα πιο πολύ..Με πρόσβαλε με έβριζε.. Τι να σας πω...τα ξέρετε όλοι σας.. αλλά ρε παιδιά δεν μπορω να το χωνέψω...πραγματικά..δεν μπορώ..
Όσο γεμάτοι φαίνονται να είναι στην αρχή με συναισθήματα και αξίες..τόσο κενοί και άδειοι είναι στην πραγματικότητα..και προσπαθούν να γεμίσουν την τρύπα που έχουν μέσα τους ρουφώντας ότι βρουν από εσένα...ποτέ δεν τους φτάνει..ποτέ δεν γεμίζουν... και ποτέ δε σου δίνουν κάτι πίσω ουσιαστικά για να γεμίσεις λίγο κ εσύ.. καταλήγεις μαραζωμένος στην κυριολεξία...δεν έχεις δύναμη ούτε να σταθείς όρθιος...
Είχε ξεκινήσει τον τελευταίο μήνα ναι...επέμενα από την αρχή της σχέσης μας να πάει σε έναν ειδικό να μιλήσει χωρίς να έχω αντιληφθεί κάτι στην συμπεριφορά του ακόμα..Επειδή όμως μου είχε πει πράγματα για τη ζωή του και όντως είχε περάσει πάρα πολλά του έλεγα ότι θα λυτρωθεί αν κάνει ψυχοθεραπεία ότι θα του κάνει πάρα μα πάρα πολύ καλό.. Στην πορεία έβλεπα το θέμα της εμπιστοσύνης και της ζήλιας να βγαίνει έντονα και επέμενα ακόμα πιο πολύ.Quote:
Originally Posted by Epsilon
Να προσθέσω επίσης ότι ποτέ δεν είχα επικριτικό τόνο του τύπου κάτι έχεις πρέπει να πας σε ψυχολόγο..Όταν γνωριστήκαμε εγώ έκανα ήδη 2 χρόνια ψυχοθεραπεία.. Του μίλαγα για την διαδικασία αυτή με ενθουσιασμό μεγάλο!
Αυτό ακρίβως Epsilon."Ξαναπαίζω" στο μυαλό μου όλα αυτά που έζησα και με πιάνει ανατριχίλα....
Δεν θέλω να συμβεί αυτό.. Δεν θέλω σε καμία περίπτωση..Δεν θα το συγχωρήσω στον εαυτό μου αν συμβεί κάτι τέτοιο..Αυτός ο άνθρωπος με διέλυσε συναισθηματικά, σωματικά, ψυχικά, οικονομικά...Έκανα τα πάντα πραγματικά.. Αφιερώθηκα..Τα έβαλα με την οικογένεια μου, τσακώθηκα άσχημα μαζί τους, δεν μίλαγα σε φίλους-ες μου, άφησα τη ζωή μου στην άκρη, σταμάτησα να κάνω ότι με ευχαριστούσε έμενα για να είναι αυτός καλά..απλά για να τον βλέπω να γελάει.. Δεν θέλω να συμβεί αυτό.. Δεν θα το αφήσω να συμβεί...Όσο και αν με πονάει.. και με πονάει ειλικρινά πολύ..Απορώ με τον εαυτό μου που έχω αισθήματα γιαυτόν ακόμα..που τον αγαπάω.. Αλλα ήρθε η ώρα να αγαπήσω και τον εαυτό μου...και δεν το λέω εγωιστικά..Quote:
Originally Posted by aeolus74
Όπως είπα και στον aeolus74 δεν θέλω σε καμία περίπτωση να συμβεί αυτο..Quote:
Originally Posted by GeorgeGr1
Αυτό που με τρομοκρατεί όμως είναι η δική του αντίδραση όταν εγώ δεν χαμογελάσω..δεν απαντήσω στο τηλ..η στο μνμ του... Φοβάμαι τον θυμό του...την επιθετικότητα του..Δεν θέλω να τον συναντήσω πουθενά..
Αφου έχεις φτάσει σε σημείο να τον φοβάσαι, τότε block από παντού, πλήρη αγνόηση και συνεχίζεις τη ζωή σου. Να ξέρεις ότι το να σε κάνει να φοβάσαι είναι κι αυτό ένα κόλπο για να τον έχεις στο μυαλό σου. Με τος ζωές μας δεν παίζουμε παιχνιδάκια, υπάρχει λύση στην απειλή και λέγεται αστυνομία, να είσαι σίγουρη ότι θα εξαφανιστεί, μια απλή σύσταση θα είναι αρκετή. Προς θεού όμως, μόνο εάν όντως προκαλέσει γιατί μπορεί και να μην κάνει τίποτα. Μέχρι τότε μην φοβάσαι και συνέχισε τη ζωή σου, είναι παρελθόν. Αυτά στα γράφω γιατί έδειξες ότι είσαι αποφασισμένη να μην ξανά έχεις καμία επαφή με τον τύποQuote:
Originally Posted by Nak24
Είναι η μέθοδος no contact. Αλλά πρέπει να είσαι αποφασισμένη. Καμια επαφή μαζί του.
Αγαπητή Nak24, διαφέρεις από τις περιπτώσεις των φίλων που έχουν γράψει ως τώρα, καθώς αναφέρεις πως υπήρξες θύμα ΚΑΙ σωματικής βίας. Μερικές πρακτικές συμβουλές:Quote:
Originally Posted by Nak24
- Δεν τον συναντάς ποτέ, για κανέναν λόγο. Μπλοκάρισέ τον παντού. Σβήσε αριθμούς, μέιλ, φωτογραφίες, τα πάντα.
- Όπως είπε άλλος φίλος εδώ, μπορείς να ενημερώσεις την αστυνομία. Αφού σε έχει χτυπήσει ήδη, σου προτείνω να μην το δεις μόνο ως δυνατότητα, αλλά να πας. Υπάρχουν εκεί άνθρωποι που μπορούν χειριστούν το θέμα ΠΟΛΥ διακριτικά και ΠΟΛΥ αποτελεσματικά. Ένας ακόμη νταής, μπορεί να μπει στη θέση του (υπάρχουν βεβαίως και γυναίκες με ανάλογη συμπεριφορά).
- Εάν τον συναντήσεις, αυτό ας γίνει μόνο σε χώρο που έχει κόσμο, με πολλές δυνατότητες διαφυγής και ίσως με ανθρώπους της εμπιστοσύνης σου σε διακριτική εγγύτητα. Εάν θυμώσει, του λες να μην σε ξαναενοχλήσει, γιατί θα πας στην αστυνομία, και εξαφανίζεσαι!! Εάν αισθανθείς ότι πάει να σου επιτεθεί, φωνάζεις «βοήθεια» και τρέχεις! Εάν δεν μπορείς να τον αποφύγεις, του ρίχνεις αστραπιαία γροθιά στη μύτη, φωνάζεις «βοήθεια» και τρέχεις!
Για όλα τα υπόλοιπα, σου εύχομαι καλή δύναμη. Έχεις διαβάσει πολλά και εδώ και αλλού. Είναι πράγματι δύσκολο να το «χωνέψει» κάποιος, αλλά οι αποφάσεις που ήδη πήρες, δείχνουν πως έχεις κάνει τουλάχιστον το πρώτο βήμα προς αυτήν την κατεύθυνση. Αυτά που βοήθησαν εμένα, ήταν τα εξής κατά σειρά προτεραιότητας: απόσταση (τουλάχιστον φυσική), χρόνος και συνειδητοποίηση πως οι ΔΠ είναι αρρώστια, δηλαδή η πλήρης κατανόηση πως αυτά τα άτομα είναι «προγραμματισμένα» να συμπεριφερθούν έτσι. Δεν φταις εσύ.
Είμαι αποφασισμένη GeorgeGr1..Δεν θέλω καμία μα καμία επαφή... Στην αστυνομία ίσως έπρεπε να είχα πάει από τότε που είχα και τα σημάδια πάνω μου.. Δυστυχώς δεν πήγα... Δεν ήθελα να του δημιουργήσω θέματα και πραγματικά θα του δημιουργούσα πάρα πολλά... Αν δοκιμάσει να με πλησιάσει ξανά είναι το πρώτο πράγμα που θα κάνω.. Πιστεύω ότι μπορεί να γίνει επικίνδυνος..Quote:
Originally Posted by GeorgeGr1
Σευχαριστώ πάρα πολύ για τις συμβουλές σου...Quote:
Originally Posted by OD1
Ειλικρινά δεν ξέρω τι είναι χειρότερο από όλο αυτό που βίωσα..η συναισθηματική και λεκτική ή η σωματική κακοποίηση..δεν ξέρω για ποιο από τα δύο είμαι περισσότερο ταραγμένη..
Πολλές φορές από μετά από τις χιλιάδες κατηγορίες και βρισιές κατέληγα στην τουαλέτα να κάνω εμετό παρόλο που μπορει να μην είχα φάει τίποτα όλη την ημέρα και λέω αυτό είναι το χειρότερο και ύστερα από λίγο σκέφτομαι που ερχόταν κατά πάνω μου με σκοπό να με γρατζουνίσει στο πρόσωπο με τα νύχια του και να μου βγάλει τα μάτια για να μην είμαι πια όμορφη..έτσι έλεγε..ενώ καθόμουν κουλουριασμένη στον καναπέ προσπαθώντας να καλύψω το πρόσωπό μου με τα χέρια μου..
Δεν θέλω να τον ξαναδώ ποτέ μου πραγματικά....Δεν θέλω καμία επαφη..
Καλημέρα. Με τα τελευταία μηνύματα σαν να μου φαίνεται ότι δεν μιλάμε μόνο για οριακή, αλλά και για κάτι άλλο, χειρότερο. Εχουν πολλά στραβά οι borderline, αλλά εγώ τουλάχιστον τέτοιες απειλές δεν έχω νιώσει, ούτε θυμάμαι να έχουν αναφερθεί στα βιβλία που έχω δει. Ισα ίσα που η οργή τους είναι λεκτική και μετά τους περνάει.
Οπως και να έχει, εάν το ένστικτό σου λέει ότι κινδυνεύεις, μην το αγνοείς ποτέ.
Εντάξει κακώς δεν έκανες κάτι τότε, περασμένα ξεχασμένα (όσο γίνεται). Αυτό που πρέπει να θυμάσαι είναι πως δεν θα αλλάξει ποτε απέναντι σου, σε περίπτωση που προσπαθήσει να σε τουμπαρει.Quote:
Originally Posted by Nak24
Επισης μην σκέφτεσαι ότι μπορεί να σου κάνει κακό, μην φοβάσαι μην τυχόν τον συναντήσεις κάπου. Συνέχισε την ζωή σου κανονικά και μην δίνεις σημασία
Νομίζω ότι δεν υπάρχει θέμα μεταιχμιακής διαταραχής σε αυτό που περιγράφει η Νακ και περιέχει και βία βεβαίως.
Επίσης από την εμπειρία μου έχω δει ότι οι ορισμοί δεν ισχύουν απόλυτα και μάλιστα δεν ισχύουν και πολύ. Είμαστε συνθέσεις από όλα τα χαρακτηριστικά που μπορεί να έχει ένας άνθρωπος.
Οι οριακοί δεν είναι θεοί για να καταφέρνουν τέτοια εκπληκτικά πράγματα που συχνά βλέπουμε στο ίντερνετ να τους αποδίδονται. Αδύναμοι άνθρωποι είναι και εύθραυστοι. Στην πορεία γίνονται πολύ δυνατοί από τη διαρκή άσκηση που βάζουν τον εαυτό τους με όλες τις κρίσεις τους. Τεράστια συσσώρευση εμπειριών και εμπέδωση πολλών ψυχικών χειρισμών.
Κάποια στιγμή μαθαίνουν και να προστατεύουν την καθαρότητά τους και την ακεραιότητά τους (πνευματική και σωματική λιγότερο) από επιθέσεις του περιβάλλοντος και της κάθε εξουσίας. Μην προσπαθήσετε να τους εξουσιάσετε ούτε να αξιώσετε να ακολουθήσουν σε μία υποτακτική πορεία.
Τα παραπάνω τα λες με βάση την εμπειρία σου; θέλεις να την μοιραστείς εδώ; Γιατί αυτά που λες περισσότερο ως ακατανόητες γενικολογίες μου ακούγονται.Quote:
Originally Posted by Μπρουτάλ
Την εμπειρία μου δεν γίνεται να την μοιραστώ. Προφανώς θα αποδίδεις άλλην έννοια στη λέξη "εμπειρία". Δεν μιλώ για κάποιο συγκεκριμένο γεγονός και πως το βίωσα. Εμπειρία εννοώ το σύνολο των βιωμάτων μου και τους μηχανισμούς που έχω φτιάξει, τις απόψεις, τις γνώσεις που έχω μαζέψει κι όλο αυτό. Πείρα είναι η σωστή λέξη γι αυτό που θέλω να εννοήσω μάλλον.Quote:
Originally Posted by aeolus74
Ωστόσο ότι σου φαίνεται ασαφές αν σ' ενδιαφέρει με ρωτάς και στο εξηγώ όπως πιστεύω. Αλλιώς κρατάς μία εικόνα και καθορίζεις αδρά το που κυμαίνονται οι απόψεις μου. Κάτι είναι κι αυτό. (Βασικά έτσι λειτουργούμε κι όχι απλά "κάτι είναι κι αυτό" αλλά τέλος πάντων).
Είμαι 31 χρονών έχω διαγνωσθεί με οριακή διαταραχή. Τραυματικές εμπειρίες με ένα παρελθόν σε πλήρη αταξία, σίγουρα έκανα τη ζωή του συντρόφου μου απαίσια. Προφανώς δεν μου είναι εύκολο να τα διαβάζω όλα αυτά. Η οριακή διαταραχή θα αποκτήσει διαστάσεις όπως αυτές της κατάθλιψης, τόσο για τους όλο και πιο πολλούς οριακούς, όσο και για αυτούς που έλκονται απο αυτούς και αυτό γιατί οι σχέσεις μας έχουν γίνει πελατειακές. Έχω μεγάλη βελτίωσει πλέον το μόνο που αδυνατώ να ελέγξω ακόμα είναι τα επεισόδια διάσχισης. Όταν νιώθω περίεργα προτιμώ να απομονωνόμαι. Έχω αγαπήσει μόνο δύο φορές στη ζωή μου και όταν λέω αγαπάω το εννοώ. Στην τελευταιά ερωτική μου συναναστροφή ξεκίνησα να βγαίνω με ένα άτομο το οποίο πάθαινε συχνά κρίσεις πανικού και είχε αρκετά θέματα. Ο ρόλος μου συνήθως είναι ο ρόλος του φροντιστή , όλοι αδυνατούν να δουν και να δεχτούν το τέρας μέσα μου. Μόλις παύουν να βλέπουν αυτό που εκπροσωπούσες γι αυτούς φεύγουν. Παρόλα αυτά εγώ θα προσπαθήσω να βελτιώσω όχι μόνο εμένα και αυτή την άρρωστη κοινωνία που με πλαισιώνει. Πλέον δεν είμαι επιθετική, δεν κάνω χρήση ουσιών ούτε πίνω αλκοόλ. Όλοι θέλουμε αγάπη. Επίσης καλό θα ήταν να γράφετε στο τέλος ότι τα λεγόμενα σας αποτελούν προσωπική εμπειρία σας. Στην τελευταία μου σχέση που λέτε κατάφερα εγώ να βάλω τα όρια και εξήγησα στο άτομο αυτό ακριβώς πως αισθάνομαι και τι έχω. Υπάρχουν περίοδοι που το άγχος σε κάνει να παραληρείς, όμως βρίσκω την δύναμη χωρίς να βλάπτω κανέναν. Ξέρετε όμως κάτι; Κουράστηκα να απολογούμαι.Quote:
Originally Posted by aeolus74
Να μην απολογεισαι σε κανέναν. Είναι ακριβώς όπως τα λες. Προσωπικές εμπειρίες. Δεν είναι ο κανόνας.. Ο καθένας μας βιώνει διαφορετικά τα πράγματα, τις ασθένειες και τις καταστάσεις.Quote:
Originally Posted by bpd1989
Είναι πολύ καλό που προσπαθείς να βελτιώσεις τον εαυτό σου.
Καλησπέρα!Quote:
Originally Posted by bpd1989
το παραπάμω που γράφεις δεν το καταλαβαίνω. Τι εννοείς;Quote:
Η οριακή διαταραχή θα αποκτήσει διαστάσεις όπως αυτές της κατάθλιψης, τόσο για τους όλο και πιο πολλούς οριακούς, όσο και για αυτούς που έλκονται απο αυτούς και αυτό γιατί οι σχέσεις μας έχουν γίνει πελατειακές.
Αυτό που λες μου φαίνεται κάπως περίεργο. Δλδ συνήθως οι bpd είναι που αναζητούν φροντιστή.Quote:
Ο ρόλος μου συνήθως είναι ο ρόλος του φροντιστή
Και το παραπάνω μου ακούγεται κάπως περίεργο γιατί αυτοί που πρέπει να απολογούνται συνεχώς είναι κυρίως οι σύντροφοι bpd. Αυτό το λέω και από προσωπική εμπειρία και από αυτά που έχω διερευνήσει.Quote:
Ξέρετε όμως κάτι; Κουράστηκα να απολογούμαι
Ειναι σημαντικό το ότι έχεις βελτίωση, αλλά το ότι απομονώνεσαι σε φάσεις που νοιώθεις περίεργα γιατί αποτελεί διάσχιση;Quote:
Έχω μεγάλη βελτίωσει πλέον το μόνο που αδυνατώ να ελέγξω ακόμα είναι τα επεισόδια διάσχισης. Όταν νιώθω περίεργα προτιμώ να απομονωνόμαι.
Καλησπέρα!
Η σύζυγος μου πάσχει από οριακή διαταραχή.
Είμαστε παντρεμένοι δέκα χρόνια με δύο παιδιά.
Πραγματικά έχω έρθει σε απόγνωση. Νομίζω ότι δεν χρειάζεται να περιγράψω το τι περνάω καθημερινά. Εδώ και μερικούς μήνες έχει μπει στη φάση να με υποτιμά και να προσκολλάται στη μάνα της στην οποία βρήκε ευοικοα ώτα στη παρούσα φάση. Πραγματικά δεν ξέρω πως να χειριστώ την κατάσταση. Ψάχνω απεγνωσμένα σε βοήθεια. Να διαλύσω μια οικογένεια; Να προσπαθήσω για ότι προκύψει με ότι αυτό συνεπάγεται για τον εαυτό μου;
με μια γρηγορη αναζητηση καταλαβα η νομιζω οτι καταλαβα,πως με ψυχοθεραπεια μερικα χαπια και αρκετες δυσκολιες η βελτιωση ειναι πολυ μεγαλη.εχετε στραφει σε ειδικους για την αντιμετωπιση του προβληματος;Quote:
Originally Posted by Dpath
σιγα μην χωρισετε κιολας!
Σε ευχαριστώ,Quote:
Originally Posted by nikos2
Το πρόβλημα είναι ότι δεν δέχεται ότι υπάρχει θέμα. Υπάρχει και η μητέρα της που δραττεται της ευκαιρίας και γίνεται χαμός.
Καλησπέρα. Εχει γνωματευτεί η διαταραχή από ψυχίατρο;Quote:
Originally Posted by Dpath
Εγώ θα σου έλεγα ότι αν δεν αντέχεις άλλο, είναι προτιμότερο να χωρίσετε. Πιο αποτελεσματικός θα είσαι με τα παιδιά σου αν ζεις σε άλλο σπίτι και μπορείς να σκεφτείς πιο καθαρά τα πράγματα. Εφόσον λες ότι η γυναίκα σου δεν δέχεται ότι έχει κάτι και δεν αναζητάει βοήθεια, θα είναι και πολύ δύσκολο για σένα να το παλέψεις.
Υπάρχει συγκεκριμένος λόγος που σε υποτιμά αυτή την εποχή;
Quote:
Originally Posted by nikos2
Η ψυχίατρος που την παρακολουθούσε επί ένα χρόνο είχε διαγνώσει μια απλή κατάθλιψη. Ωστόσο και ενώ τα πράγματα δεν πήγαιναν καθόλου καλά, και μετά από διάλογο δέχθηκε να πάει και σε άλλο ψυχίατρο. Αυτός διέγνωσε οριακή διαταραχή . Παράλληλα επισκέφθηκα έναν άλλο ψυχίατρο και μετά από δίωρη συζήτηση μαζί του μου ανέφερε ότι πρόκειται για κλασική συμπεριφορά ατόμου με οριακή διαταραχή με τη επιφύλαξη ότι δεν έχει κάνει ο ίδιος τη διάγνωση. Μετά από όλα αυτά και υπό την επιρροή της μητέρας της έκοψε τα αντικαταθλιπτικά που της χορηγούσε η ψυχίατρος και πλέον θεωρεί ότι το πρόβλημα της είμαι εγώ και ότι δεν έχει τίποτα. Τέλος διαβάζοντας πάμπολλα για την οριακή διαταραχή βλέπω σχεδόν όλα να μην πω όλα τα χαρακτηριστικά της γυναίκας μου. Στη παρούσα φάση έχει μπει σε κατάσταση μανίας και βρίσκεται κολλημένη στο internet για τουλάχιστον δέκα ώρες την ημέρα. Η παρουσία μου και μόνο και η αίσθηση ότι δεν συμφωνώ με τη συμπεριφορά της στο θέμα αυτό με βάζει στη θέση του αντιπάλου. Έχω δοκιμάσει τα πάντα. Συζήτηση, αδιαφορία, προσέγγιση όλα. Δεν βλέπω καμιά ανταπόκριση.Βρισκεται σε μια φάση μανίας και ότι τίθεται ενάντια σε αυτό γίνεται εχθρός.Quote:
Originally Posted by Epsilon