Θα συμφωνήσω ειναι ωραία να διαβάζεις και να ηρεμεί η ψυχή σου απο το οτιδήποτε σε ταλαιπωρεί.
Έχουν μια ηρεμία αυτά τα βιβλία !
Printable View
Τα γνωστά... Το έριξα στον ύπνο σήμερα λόγω πεσμένης διάθεσης... Τις τελευταίες μέρες δεν έκανα κάτι ιδιαίτερο, μόνο εδώ στη γειτονιά που βγαίνω για κάτι μικροψώνια...
Αν έχεις όρεξη, άκου αυτό το τραγούδι γιατί με εκφράζει πολύ τώρα ειδικά εκεί που λέει "μοιάζουν οι ώρες να 'ναι αφιλόξενες σαν χώρες όπου δεν βρίσκω το καταφύγιο που ζητώ"
https://www.youtube.com/watch?v=mZPqjJ7dfZE
Όχι, δεν κόλλησα, δεν το γύρισα στη θρησκεία. Όμως οι ιστορίες με ανθρώπους σαν τον Κωνσταντίνο που σκότωνε κόσμο και τελικά αγιάζει είναι πιασαρικες. Γενικά η φαντασία του κόσμου οργιάζει με βασανιστήρια για μια πίστη και γενικά αν κάνεις ταξίδια σαν την Ελένη και βρίσκεις σταυρούς δίνει ελπίδα μήπως βρεις κάνα πολύτιμο θησαυρό.
Ένα μέλος στο φόρουμ είναι κοντά στη θρησκεία, έγραψα το μύνημα γιατί είναι μια λύση να διαβάζεις οποιοδήποτε βιβλίο, αν κάποιος θέλει να τα πιστέψει είναι δικαίωμα του.
Για τους υπόλοιπους μπορούν να το δουν σαν μυθιστόρημα αν και σε πολλές περιπτώσεις ήταν υπαρκτά πρόσωπα, αυτοί που τα έγραψαν μπορεί να είχαν φαντασία και να έγραψαν κάτι παραπάνω...
Σε θέματα υγείας όμως όταν δεν υπάρχει εκμετάλλευση το να διαβάσει κάτι θρησκευτικό δίνει μια δύναμη αυτόίασης , έχεις να ελπίζεις σε μια υπερδύναμη να σε βοηθήσει...
Καλημέρα...
Νομίζω πως με έχετε παρεξηγήσει λίγο... Το ότι πιστεύω στο Θεό δεν σημαίνει ότι εγκρίνω άσχημα πράγματα που έχουν κάνει ΑΝΘΡΩΠΟΙ στο όνομα του (τονίζω το άνθρωποι γιατί ο Θεός δεν είναι υπεύθυνος για τον φανατισμό του καθένα) πόσο μάλλον να βρίσκω ευχαρίστηση διαβάζοντας για βασανιστήρια σε άλλους ανθρώπους... Παλιότερα είχα πάει σ' ένα μουσείο στην Ιταλία, μουσείο βασανιστηρίων του Μεσαίωνα κι έφριξα με όσα είδα, δεν ήταν καλή ιδέα τελικά, δεν πήγε το μυαλό μου ότι θα έβλεπα τόσο ανώμαλα πράγματα, πείτε με αφελή αν θέλετε... Θυμάμαι ότι τότε σκέφτηκα ότι αν ο άνθρωπος χρησιμοποιούσε την φαιά του ουσία για το καλό αντί για να σκεφτεί διεστραμμένα όργανα βασανιστηρίων θα είχαμε μεγαλουργήσει σαν είδος κι ο κόσμος θα ήταν καλύτερος...
Από αυτά που διάβασα, μόνο το ότι με βοηθάει να ελπίζω για την υγεία μου ως ένα βαθμό είναι σωστό...
Τα νεύρα είναι το απόλυτα φυσικό αποτέλεσμα και αντίδραση απέναντι στην διαστρέβλωση της αλήθειας και πηγάζουν από την καθαρή μου ματιά πάνω στο τι εστί αδικία, ψέμα, εκμετάλλευση, προπαγάνδα, προσηλυτισμός, κτλ. Btw, μου θυμίζεις κάποια γνωστή εν χριστώ αδελφή, χα χαα, άντε πάλι.
Καλημέρα...
Χαίρομαι που σου άρεσε :) Ένα άλλο αγαπημένο μου του ίδιου καλλιτέχνη είναι αυτό αν θέλεις να το ακούσεις:
https://www.youtube.com/watch?v=pmCKZEoAOLw
"Ποιος δρόμος να πηγαίνει στην καρδιά;" το έχω αναρωτηθεί πολλές φορές...
Το ψευδώνυμο σου το πήρες από το ψαράκι στην ταινία;
Κύκνε, θα σου πω δυο πράγματα γιατί σε βλέπω να βασανίζεσαι. Και οι σκέψεις που σου έχουνε χώσει για κόλαση και παράδεισο, δε βοηθάνε. Άκου λίγο αν θες. Δε μπορούμε να μιλάμε για ελεύθερη βούληση όταν ο άλλος είναι σκλάβος των πραγμάτων που φτιάχτηκαν από εξουσίες για να τον κατευθύνουν. Τι σημασία έχει αν νομίζει πως είναι ενήλικας. Παιδί είναι. Παιδί που φοβάται το σκοτάδι. Και δε νοείται με τη λογική ζωή που θεωρούμε πως είναι δική μας, όταν την φυλάμε στο καλάθι για να τη ζήσουμε στο επεκεινα. Αυτό δεν είναι ζωή, είναι θάνατος με ένα σεντονάκι από πάνω για το λέμε αλλιώς. Τη ζωή που δε σκορπίζεις, δεν είναι δική σου. Όχι ακόμη. Πεθαίνουν άνθρωποι πριν ζήσουν μια δική τους ζωή. Δεν τους ανήκει η ίδια τους η μέρα, ανήκει στο φόβο, στην ελπίδα, στο ένα και στο άλλο, αλλά στους ίδιους, όχι. Ελευθέρωσε τον εαυτό σου από ό,τι μπορείς. Μπορούμε να ελευθερωθούμε απ' όλα; Φυσικά και όχι. Δεν ορίζουμε πάρα πολλά πράγματα, αλλά αυτά που μπορούμε να πετάξουμε και δεν τα πετάμε και τα αφήνουμε στο σβέρκο μας να μας βαραίνουν, το θεωρώ ασχήμια και πέταμα χρόνου, πέταμα δυνατοτήτων. Τώρα, αν θες να παρεξηγήσεις, παρεξήγα με, εγώ τα'πα.
Έτσι όπως τα λες τώρα δεν σε παρεξηγώ...
Κι έχεις δίκιο για τις σκέψεις περί παραδείσου και κόλασης, όντως με φοβίζουν... Όμως νομίζω ότι είναι το μόνο κομμάτι της θρησκείας που με βασανίζει, για τα υπόλοιπα χάλια μου δεν φταίει η θρησκεία και το λέω απλά για να είμαι δίκαιη... Με το χέρι στην καρδιά, δεν με ενδιαφέρει να προσηλυτίσω κανέναν... Η καταραμένη η κατάθλιψη φταίει που βασανίζομαι και κάποια πολύ άσχημα γεγονότα της ζωής μου από τα οποία όσο κι αν προσπάθησα μέχρι στιγμής δεν έχω καταφέρει να ελευθερωθώ... Αυτά με πνίγουν και με τρομοκρατούν... Αν θέλεις να τα συζητήσουμε, δεν έχω κανένα πρόβλημα...
Κι εκτιμώ την πρόθεση σου να βοηθήσεις, σ' ευχαριστώ!