ΧΡΩΜΑ ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΟΥΝΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ

Ναταλία μου, δεν ξέρεις ότι με έκανες να κλαίω από νοσταλγία με την αφιέρωσή σου! Σε ευχαριστώ θερμά, μου θύμισες την καλή Θεσσαλονίκη, τη Θεσσαλονίκη του τότε..
Πίσω από το γραφείο που δούλευα, είναι η υπαίθρια αγορά. Εκεί, μέσα στα ψάρια, στα λαχανικά και στα κρέατα, μέσα στις μυρωδιές των μπαχαρικών και των αλίπαστων, όλων ανάκατων, που διατηρώ στη μνήμη μου, είχε ανοίξει σε όροφο ένα μπαράκι. Μπήκα τότε, μετά τη δουλειά, διστακτικά και είδα έναν υπέροχο χώρο και άκουσα αυτήν ακριβώς τη μουσική!
Έγινε το στέκι μου για χρόνια, μέχρι που έκλεισε. Σ'ευχαριστώ μάγισσά μου, που διαβάζεις καρδιές!!

Αγάπη μου .... :)
Υπόσχομαι να κάνω ότι περνάει από το χέρι μου για κρατήσω υψηλό το ηθικό στον οίκο σας ! :bigsmile: αρκεί να σε νιώθω εδώ κοντά μας, δεν χρειάζεται λόγια αν δεν υπάρχουν απλά η αίσθηση της παρουσίας σου φτάνει....
Δεν θα φύγει το χαμόγελο και η χαρά της ζωής από τον Ναταλοοίκο θα μείνει με πείσμα να φωτίζει και τα πιο σκοτεινά μας βράδια.
Σε φιλώ γλυκά και εύχομαι να καταφέρεις να κοιμηθείς απόψε έστω για λίγο :love::love:

:love: :love:

Κλείνω με το σημερινό τραγούδι που μουρμουρώ όλη μέρα στο Ντουλί μου μετά το ανέλπιστο χαμόγελο του,
που μηδένισε κοντέρ και πάμε γι'αλλες τώρα προσευχές με το καλό!(Παρένθεση: μου αρέσει πολύ και το βιντεάκι)

--->ΦΩΤΕΙΝΗ ΒΕΛΕΣΙΩΤΟΥ : ΑΥΤΗ ΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ

Στίχοι: Πόλυς Κυριάκου
Μουσική: Γιώργος Καζαντζής
Βίντεο: Στέλλα Δενδηλιάρη

Όταν ξυπνήσεις κι είσαι μοναχός
του κόσμου όλα τα δάκρυα
ποτάμι θα γίνουν, ωκεανός
Όταν γυρίσει ο ψεύτης ο τροχός
τα λόγια που σου χάρισα
δε θα 'ναι κανενός

Κράτα καρδιά μου
μη ραγίσεις τούτη τη φορά
ο έρωτας τα κύματα τα θέλει πιο ψηλά
Κι αν το καράβι
αν βουλιάξει στα βαθιά νερά
μην πεις πως δεν αγάπησα
αυτή τη θάλασσα

Όταν λυγίσεις τούτο το πρωί
μην πεις πως φταίει ο άνεμος
ούτε η καταιγίδα, η βροχή
Μη γονατίσεις, μη μ' απαρνηθείς
το όνειρο θα ξαναρθεί
και πάλι απ' την αρχή

Το βίντεο έχει τέχνη, γι' αυτό και σου αρέσει. Καλή νύχτα να έχετε όλοι σας. Θυμάμαι ανάλογες στιγμές, με τον πατέρα μου να είναι αναίσθητος στην εντατική και να μου φιλάει παρόλα αυτά το χέρι μέσα από τη μάσκα οξυγόνου. Είμαι κοντά σου, με όλο μου το είναι. Σ' αγαπώ και σε σκέφτομαι.

Ο καραγκιόζης ξαναχτυπά, έστω και αν δεν είναι απαραίτητο.. Λούστηκα, για να μην εμφανιστώ αύριο με λαδωμένα μαλλιά. Στο μεταξύ πήρα από φαρμακείο ένα λάδι ξηρό, ειδικό για σώμα, πρόσωπο και μαλλιά, με 98% βιταμίνες. Το έβαλα στα μαλλιά και αύριο δυστυχώς θα εμφανιστώ με λαδωμένο κεφάλι, άσχετα αν λούστηκα! Αίσχος! Αλλά δεν ξαναλούζομαι, είμαι πολύ κουρασμένη γι' αυτό, σωματικά και ψυχικά...

Αφιερώνω το παρακάτω στην αγαπημένη μου Ναταλία, όχι γιατί είναι triste, αλλά γιατί μου αρέσει και ελπίζω να σου αρέσει κι εσένα Ναταλία μου, το βιολί, το συναίσθημα, το πάθος.
http://www.youtube.com/watch?v=S7H7eox-VRE
Προσωπικά με συγκλονίζει η έκφραση στα πρόσωπα των χορευτών στην αρχή του βίντεο. Μετά χαλάει, αλλά η αρχή είναι παραπάνω από καλή, κατά τη γνώμη μου πάντα...

Το γελοίο Αγιοβασιλιάτικο κεφάλι, το εκλεκτό δώρο του αδελφού μου, τα έχει φτύσει.. ʼντε, να τελειώνει η μπαταρία, να το ξεφορτωθώ!

Πού είσαι, αδελφέ, όταν σε χρειάζομαι? Πάντα μου λέει ότι όσα ακούω είναι σκουπίδια. Μου έβαλε από το κινητό του ένα από τα δικά του αγαπημένα, Θεοδωράκης νομίζω ότι ήταν, το οποίο δεν αναγνώρισα καν, η αστοιχείωτη! Εγώ, Ναταλία μου, σου αφιερώνω όσα αγγίζουν τη δική μου καρδιά και ας μην είναι του επιπέδου σου. Ελπίζω να φτάνει ως εκεί η αγάπη μου, αυτό θέλω να σου μεταγγίσω. ʼκου λοιπόν: http://www.youtube.com/watch?v=uOtL9...eature=related

Μέσω εφημερίδας απέκτησα τα best of από τη πρωτοχρονιάτικη συναυλία της συμφωνικής ορχήστρας της Βιέννης, της Deutsche Grammophon, παρακαλώ. Ο αδελφούλης μου λέει ότι μου αρέσουν τα γνωστά, τα τετριμμένα, αλλά αυτά ξέρω, τι να κάνω, η καημένη? Μου αρέσει αυτό πολύ, είναι το πρώτο από τα δύο cd και σκοπεύω να τα ακούσω, να τα απολαύσω και να τα μάθω όλα. Προς το παρόν αυτό: http://www.youtube.com/watch?v=VTqlLKBKFhg

Και αυτό: http://www.youtube.com/watch?v=IjtAJV9sVpQ

http://www.youtube.com/watch?v=2Sb8W...eature=related
Ας πλημμυρίσει ο οίκος μας ομορφιά και γαλήνη...

http://www.youtube.com/watch?v=-sU4m...eature=related
Αυτό για την κόκκινη πλατεία.

Το ξαναέβαλα, η άσχετη, αλλά δεν πειράζει, ομορφάντρα μουυυυ!!! Θα σου βάλω και σως να γλιστράει, την εξής:
http://www.youtube.com/watch?v=-hFYKZBWdS8

Αγάπες μου, κατάφερα και σας κοίμισα όλες! Χαίρομαι γι' αυτό! Έμεινε ο Αβοβρυκόλακας πίσω, που, ενώ καταρρέει από την κούραση και τις συγκινήσεις, δεν κλείνει το ματάκι του!
Τι να μου κάνει η κλασική, χαλαρωτική μουσική, τι να μου κάνει το διάβασμα, μάλλον μια μπουνιά θέλω να πέσω ξερή! θα διαβάσω ένα καινούριο βιβλίο, θρίλερ. Λέγεται "υγρός θάνατος". Θα ακουμπήσω το λαδωμένο μου κεφάλι στο καθαρό μου μαξιλάρι και θα διαβάσω, μήπως και με πάρει ο ύπνος..
Φιλιά, αγαπημένες μου Ντεζιρένιες! Καληνύχτα!

Quote:

---

Originally posted by aggeloydaki
καλησπέρα,καλή χρονιά σε όλους,εύχομαι η νέα χρονιά να φέρει υγεία για εσάς κ τις οικογένειές σας και κάθε σας όνειρο να γίνει σύντομα πραγματικότητα.Δεν έχω χρόνο να διαβάσω όσα έχασα εδώ κ 3 εβδομάδες αλλά ελπίζω όλοι κ όλες να είστε καλά,τα δικά μ νέα κάποια άλλη στιγμή!πολλά φιλάκια στα μαγουλάκια σας,μου λείπετε

---

welcome back! Και εσύ μας έλειψες Ιωάννα μου!

Natalia mou, καλό μου, χαίρομαι τόσο που μπήκες και έγραψες τις λέξεις σου, όταν λείπεις μοιάζει όντως φτωχικό αυτό το σπίτι που το έφτιαξες με αγάπη και φροντίδα..ΣΕ σκέφτομαι συνέχεια!

Καλημερούδια στην πιο γλυκιά παρέα!!!
Αβα μας την έσκασες! Έμεινες να κάνεις αφιερώσεις με τα λαδωμένα ενυδατωμένα μαλάκια σου χεχεχε. Η αλήθεια είναι ότι στον Βορρά το νερό είναι πολύ σκληρό με πολλά άλατα και προκαλεί έντονη αφυδάτωση σε μαλλιά και δέρμα. Εγώ όσο ζούσα στην Θεσσαλονίκη και στο χωριό ήμουν μόνιμα αγκαλιά με μία κρέμα σώματος και χεριών! Και νόμιζα ότι είχα ξηρό δέρμα. Αλλά και το μαλλί μου δεν πήγαινε πίσω! Μόνιμα φριζαρισμένο, δεν ήξερα πως να το σουλουπώσω είναι και από την φύση του και ψιλοσγουρό και δεν ήξερα πως να το βάλω σε αράδα! Ίσιωνα από την μία σγούραινε από την άλλη. Την υγρασία που την πας;;; Από τότε που κατέβηκα Αθήνα βρήκα την υγειά μου! Εδώ το νερό είναι μαλακό και σε συνδυασμό με την χαμηλότερη υγρασία, είδα μαλλί και δέρμα να μεταμορφώνονται. Κοιμάμαι καλύτερα ξυπνάω χωρίς πονοκεφάλους, η διαφορά είναι κάτι παραπάνω από αισθητή. 4 μέρες στο χωριό ήταν αρκετές για να αρχίσει να στεγνώνει το δέρμα στο πρόσωπό μου, απίστευτο! Αν τώρα ξαναμετακόμιζα στον Βορρά το πρώτο πράγμα που θα έκανα στο σπίτι μου θα ήταν να βάλω στην κεντρική παροχή του νερού έναν αποσκληρυντή για να μαζεύει τα άλατα!

Όσο για την κλασσική μουσική, εγώ άκουσα όλες σου τις αφιερώσεις με τον πρωινό μου καφέ και τις χάρηκα πάρα πολύ. Πως μπορεί η κλασσική μουσική να είναι τετριμμένη δεν μπορώ να καταλάβω. Αυτά είναι στο μυαλό μας. Δεν μπορούμε όλοι μας να μεγαλώνουμε με Γαλλικά και πιάνο ΕΛΕΟΣ (ξαναλέω...). Είναι όμορφο να έχεις γνώσεις και να διαβάζεις και να αναζητάς αλλά στο σημείο που ευχαριστεί τον καθέναν για την προσωπική του εξέλιξη και καλλιέργεια. Και εγώ ποτέ δεν διάβασα από χόμπι κλασσικούς Έλληνες συγγραφείς και ποιητές, ακόμη δεν έχω διαβάσει τους αρχαίους μας φιλόσοφους, μεγάλωσα σε ένα σπίτι που δεν υπήρχαν αυτά, δεν είχα τέτοια ερεθίσματα. Και τι πάει να πει αυτό ότι είμαι λιγότερο καλλιεργημένη ή κατά κάποιο κατώτερη; Δεν το δέχομαι. Θεωρώ ότι το πιο σημαντικό κομμάτι της εξέλιξης μας και της ποιότητάς μας ως ανθρώπινα όντα δεν έχει να κάνει με το αν έχουμε διαβάσει τα άπαντα σημαντικών συγγραφέων ή αν γνωρίζουμε απ έξω και έχουμε στο σπίτι μου όλες τις συμφωνίες του Μπαχ και του Μπετόβεν αλλά με την συναισθηματική μας νοημοσύνη και εξέλιξη. Τι να το κάνεις αν ένας άνθρωπος είναι φοβερά καλλιεργημένος με 3 πτυχία και μία φοβερή δουλειά και είναι κάφρος; (για να μην παρεξηγηθώ δεν μιλάω για γνωστά πρόσωπα, γενικολογώ :)) Αν δεν σέβεται τους συνανθρώπους του, τον περιβάλλον, δεν είναι ταπεινός και δεν ξέρει να αγαπάει βαθιά και πραγματικά για εμένα είναι κάφρος και άχρηστος! Οι γνώσεις δεν κάνουν τον άνθρωπο, μπορεί κάποιος να έχει τα πιο ακριβά γούστα και τις πιο εξαιρετικές γνώσεις αλλά αν δεν ξέρει να αγαπά, να εκτιμά και να σέβεται δεν είναι άνθρωπος.

Αυτά είχα να πω και ελπίζω να μην παρεξηγηθώ, απλά θυμώνω με τους ανθρώπους που κολλάνε στην βιτρίνα και δεν δίνουν σημασία στο περιεχόμενο. Και επειδή ως υπέρβαρη έχω συναντήσει πολλούς τέτοιους ανθρώπους αλλά και πολλούς άλλους που δεν το κάνουν, πλέον κρίνω διαφορετικά τους ανθρώπους και την εσωτερική τους καλλιέργεια :)

Όσο για σένα ʼβα μου που ήσουν το σπίρτο για όλο αυτό το κατεβατό :bigsmile: από το λίγο που σε έχω γνωρίσει, νιώθω ότι είσαι ένας άνθρωπος με σπάνια καρδιά και μία πολλή γλυκιά ψυχή και σύμφωνα με τα δικά μου κριτήρια βρίσκεσαι πολύ υψηλά στην δική μου κατάταξη. Μην υποτιμάς τον εαυτό σου, η δουλειά σου, το μέρος που ζεις, τα κιλά σου, είναι η βιτρίνα σου. Όποιος δεν κάνει τον κόπο να κοιτάξει λίγο πιο βαθιά, δικό του χάσιμο ;). Έχεις απίστευτο πηγαίο χιούμορ, δεν φοβάσαι να τσαλακώσεις τον εαυτό σου, είσαι ψυχή ρομαντική και λίγο παιδική και παιχνιδιάρικη, τι όμορφα προσόντα όλα αυτά! Αυτά τα λίγα από το μέσα σου εγώ έχω γνωρίσει και με γοητεύουν τόσο πολύ! Σε φιλώ γλυκά και εύχομαι να μην με παρεξηγήσεις για όσα γράφω :blush:

Καλησπέρα. Eli έχεις απόλυτο δίκιο σ'αυτά που λες. Είμαι κι εγώ της άποψης ότι αυτό που μετράει στους ανθρώπους είναι η κοινωνική μόρφωση και όχι τα διπλώματα. Εγώ μεταξύ άλλων έχω εργασθεί ως βοηθός συμβολαιογράφου για 5 χρόνια και ως γραμματέας σε μία μεγάλη εταιρεία για 6 χρόνια. Στην εταιρεία αυτή δούλευαν συνολικά 12 γραμματείς και έκαναν κάθε χρόνο αξιολόγηση των γραμματέων (βλακείες). Εγώ μιλάω δύο γλώσσες και γνωρίζω από υπολογιστές. Υπήρχαν άλλες γραμματείς που είχαν πανεπιστημιακά διπλώματα και γνώριζαν πολλά περισσότερα από εμένα. Ομως εγώ έβγαινα πάντα δεύτερη στην αξιολόγηση γιατί δεν είχε να κάνει μόνο με τις γνώσεις των γραμματέων αλλά και με το ποιά ήταν "κάφρος" όπως λες κι εσύ. Ήμουν πάντα γελαστή, πρόθυμη, φιλότιμη και γενικώς συνεργάσιμη χωρίς να δημιουργώ προβλήματα. Στο τέλος βέβαια αναγκάστηκα να παραιτηθώ γιατί με έβαλαν στη διοίκηση να εξυπηρετώ 5 διευθυντές ταυτόχρονα με αποτέλεσμα να έχω πολύ άγχος, να μην προλαβαίνω να κάνω τις ενέσεις μου και τα γεύματά μου όταν έπρεπε (με όλα τα συμβούλια και τα διαβούλια που είχαν κάθε μέρα) και να έχω σοβαρά προβλήματα με το ζάχαρό μου. Όταν έφευγα μου έλεγαν κρίμα γιατί φεύγει το γέλιο από την εταιρεία μας και το αφεντικό μου παρόλο που παραιτήθηκα προσφέρθηκε να μου κάνει εικονική απόλυση για να πάρω το επίδομα από το ταμείο ανεργίας και μου έδωσε και αποζημίωση!! Απίστευτο! Και στο συμβολαιογραφείο που εργαζόμουν η άλλη κοπέλα ήταν πιο μορφωμένη από μένα αλλά εγώ ήμουν το δεξί χέρι της συμβολαιογράφου. Δυστυχώς παραιτήθηκα κι από κει για τους ίδιους πιο πάνω λόγους. Αμέτρητες ώρες δουλειάς με πολύ άγχος. Από τα βιώματά μου έχω καταλάβει λοιπόν ότι φυσικά και πρέπει να καλλιεργούμε το πνεύμα μας, όσο μπορεί ο καθένας μας, αλλά αυτό που μετράει πάνω απ'όλα είναι να αγαπάμε και να φερόμαστε καλά στους ανθρώπους γύρω μας.

Γιωτουλίνι μου http://www.clicksmilies.com/s1106/li...smiley-001.gif

κορίτσια helppppp,είμαι πελαγωμένη...κοντεύω να φλιπάρω,μέχρι και ο άνδρας μου,μου έβγαλε νέο χαιδευτικό "φλίπυ" :D πριν από 3 εβδομάδες εντελώς αναπάντεχα μας ειδοποίησαν πως η πεθερά μου λιποθύμισε και μάλλον έπαθε εγκεφαλικό ,φεύγει ο άνδρας μου να πάει Ναύπακτο και εγώ μένω Πάτρα γιατίθα την έφερναν στο νοσοκομείο.Στο ενδιάμεσο μας ειδοποιεί ο κουμπάρος μας και νουνός του άνδρα μου που είναι γιατρός πως συνήλθε αλλά την πάνε στο κέντρο υγείας,δεν είναι εγκεφαλικό απλά έπεσε χαμηλά η πίεση,με αποτέλεσμα αυτός να την αφήσει μόνη της στο κέντρο υγείας γιατί όπως είπε είναι μια χαρά :thumbdown: (λες και θα του έπεφτε ο κ@λος να κάτσει εκεί για λίγο μέχρι να φτάσει κάποιος από εμάς....) μέχρι να φτάσει ο άνδρας μου την στέλνουν με ασθενοφόρο στο νοσοκομείο Μεσολογγίου για επιπλέον εξετάσεις για να δουν γιατί λιποθύμησε.....φτάνει εκεί ο άνδρας μου και βλέπει 10 γιατρούς μες στο δωμάτιο που την είχαν να τρέχουν σαν τρελοί και κανείς να μην λέει τίποτα,κάποια στιγμή τον ειδοποιούν πως έχουν καλέσει ειδικά επανδρωμένο ασθενοφόρο για να την μεταφέρουν στο νοσοκομείο της Πάτρας....ε...αυτά ήταν και τα τελευταία νέα που είχε...την επόμενη φορά που μίλησε με κάποιο γιατρό ήταν να τον ενημερώσουν πως έχει πάθει ήδη 2 ανακοπές και την επαναφέρανε και πως έπαθε και 3η και παλεύουν αλλά δεν έχουν πολλές ελπίδες....έτσι την χάσαμε,59 ετών χωρίς κανένα πρόβλημα υγείας.Όπως καταλαβαίνετε ήταν κεραμμύδα στα κεφάλια όλων μας...Το πρόβλημα είναι το εξής...πίσω μας έμεινε η γιαγιά του άνδρα μας 83 ετών ,ιδιαίτερα παράξενος άνθρωπος με αμέτρητες ιδιοτροπίες...(παράδειγμα, πρέπει από τις 4.30 να κλείνουμε τα πατζούρια για να ανάβουμε φώτα κ να μην μας βλέπει ο κόσμος,να μιλάμε χαμηλόφωνα μην τυχόν μας ακούσει κάποιος,να τρώμε για μεσημέρι στις 12 και για βράδυ στις 7 το απόγευμα,οποιαδήποτε άλλη ώρα είναι λάθος και επίσης απαγορευόταν ο οποιοσδήποτε να μπει μέσα στην κουζίνα της ακόμα και για να φτιάξει καφέ,αν ήθελες να μαγειρέψεις κάτι απόγευμα άκουγες μουρμούρα για 2-3 ώρες και στο τέλος έλεγες αι στα κομμάτια ας μείνω νηστικός!)μαζί με την γιαγιά μας έμεινε ένα σκυλί μέσα στο σπίτι ,της κουνιάδας μου,που όμως είχε αφήσει να το προσέχει η πεθερά μου (το οποίο σκυλί έτρωγε αποκλειστικά και μόνο ψητό κοτόπουλο,και στα ενδιάμεσα μασουλούσε μόνιμα κροκέτες ),ένα μεγαλωμένο κουνέλι επίσης της κουνιάδας μου,και 4 κότες.¨
Ο άνδρας μου λόγω δουλειάς μετά την κηδεία έπρεπε να είναι Αθήνα και έτσι εγώ αναγκαστικά μεταφέρθηκα στην Ναύπακτο τουλάχιστον από Δευτ-Παρ που γύρναγε για σκ,η πρώτη εβδομάδα εφιαλτική!με τα χίλια ζόρια εγώ ακολουθούσα το πρόγραμμά μου και επιπλέον είχα και να προσέχω κ την γιαγιά κ τις κότες κ το κουνέλι κ το σκυλί γιατί η κουνιάδα μου πως το έκανε κοιμόταν μέχρι τις 10 και μετά έκανε μία ώρα να λουστεί να μπανιαριστεί κ μετά έφευγε εκτός όλο για δουλειές....και το απόγευμα πάλι έφευγε μαζί με τον τύπο που συζεί και είχαν έρθει μαζί για την κηδεία....και έμενα λοιπόν με την γιαγιά,η οποία γιαγιά είναι ικανή αν κολήσει το μυαλό της σε ένα πράγμα να το επαναλαμβάνει εκατοντάδες φορές...είναι να μην γίνω φλίπυ μετά????Και άντε η πρώτη εβδομάδα κουτσά-στραβά πέρασε,παίρνω και εγώ το λεωφορειάκι μου να έρθω Πάτρα Παρασκευή απόγευμα γιατί γύρναγε και ο ανδρούλης μου και έπρεπε να πλύνω κ τα ρούχα του για να ξαναφύγει την Κυριακή και Σάββατο πρωί μας τηλ πως η γιαγιά πρωινιάτικα ήθελε να φτιάξει τα κόλυβα για τα εννιάμερα (2 μέρες πριν ήμαρτον!)και επειδή ξεπλένει 3 φορές το στάρι και το νερό το ρίχνει στα λουλούδια στον κήπο έπεσε και κτύπησε και πρέπει να πάμε στο κέντρο υγείας.ʼντε να τρέχουμε πάλι Ναύπακτο,από το κέντρο υγείας πάλι τσουπ στο νοσοκομείο Μεσολγγίου,αφού ο γιατρός που μας είδε λέει στον Μάρκο "καλά προχτές δεν ήσουν εδώ με την μητέρα σου,τι έγινε? " τελικά η γιαγιά έβγαλε τον αριστερό ώμο και ήταν ανένδοτη να κάτσει να της το βάλουν,καμία συνεργασία....αναισθησιολόγ ος δεν εφημέρευε για να της κάνει μέθη,να πάτε Αγρίνιο μας λένε,τελευταία στιγμή αποφασίζουμε να πάμε Πάτρα,άντε πάλι στους δρόμους και στον δρόμο να την ενοχλούν τα πάντα,μα τα πάντα!!!φτάνουμε στο νοσοκομείο της Πάτρας,εξηγούμε στους γιατρούς την όλη κατάσταση....προσπαθούσαν 2 ορθοπεδικοί (πραγματικά ΗΡΩΕΣ) επί 4 ώρες να της βάλουν τον ώμο στην θέση του...ανένδοτη,κάθε φορά που είσαντε στο παρά τσακ ,τον τράβαγε και κανένα αποτέλεσμα....τι ηρεμιστικές της έκαναν,τι παυσίπονες να μην την πιάνει τίποτα,της είχε κολήσει από την αρχή να κάνει χειρουργείο,οι ορθοπεδικοί λόγω ηλικίας και φαρμάκων που παίρνει να μην θέλουν να της κάνουν μέθη (εδώ και 40 χρόνια πίνει λοναρίντ και ταβόρ και εδώ και πόσα άλλα λαντόζ )τελικά στις 6 της κάνανε μέθη και 6.10 τελείωσε ο γολγοθάς με τον βγαλμένο ώμο.Ευτυχώς κατά τις 9 της δώσανε εξιτήριο και γύρισε Ναύπακτο κ εμείς στο σπιτάκι μας.Δευτέρα αξημέρωτα άντε να πάω πάλι Ναύπακτο γιατί είχαμε και τα εννιάμερα,και την Τρίτη το πρωί μας ξεφουρνίζει η κουνιάδα μου πως αυτή θα φύγει την επόμενη γιατί όπως μας ανακοίνωσε η ζωή συνεχίζεται και έχουν και άλλες δουλειές να κάνουν (σημειωτέον η κουνιάδα δεν εργάζεται κ ο γκόμενος μόλις τελείωσε το αγροτικό τ και άρα επίσης μέχρι τον Μάιο δεν εργάζονται)και φυσικά ήθελαν να φύγουν και να μας αφήσουν όλα τα ζωντανά http://www.clicksmilies.com/s1106/sa...smiley-030.gif μετά από ομηρικό καυγά διά τηλεφώνου με τον άνδρα μου πήραν το σκυλί μαζί τους και το κουνέλι το δώσανε στην συνηφάδα της γιαγιάς που έχει διάφορα ζωντανά.Και μείναμε μόνες με την γιαγιά....να επαναλαμβάνει τα ίδια και τα ίδια....να θέλω να απλώσω ρούχα και να σχολιάζει γιατί βγήκα στις 8 το πρωί να απλώσω και όχι στις 10 (καλά για βράδυ δεν το συζητώ...είχα απαγορευτικό εξόδου!) να κλειδώνουμε τα πατζούρια από τις 4,την εξώπορτα από τις 7 και μην τυχόν θελήσω να βγω παραέξω να φέρω ξύλα για το τζάκι,μουρμούραγε!να λέει κ να ξαναλέει για την συμπεριφορά της εγγόνας της κ του γκόμενου,για το σκυλί και πόσο στοίχιζε και πάλι από την αρχή....ότι θυμόταν χαιρόταν βασικά,τα δικά μου νεύρα να είναι σαν τεντωμένες χορδές....και να μην μπορώ να πω και κουβέντα....Να πάμε στην τράπεζα να πληρωθεί και να μου λέει να μην κυκλοφορώ γιατί με κοιτάνε οι άνδρες ειδικά ο υπάλληλος που μας εξυπηρέτησε για να μην περιμένουμε...με κόρταρε είπε στον άνδρα μου-όλα αυτά στην φαντασία της! ευτυχώς παραμονή Χριστουγέννων ήρθε κ ο άνδρας μου γιατι δεν μας έβλεπα καλά...έλα όμως που έπρεπε να γυρίσουμε Πάτρα γιατί κάθε μέρα να πληρώνουμε καράβι ή γέφυρα δεν γίνεται-είναι πολλά τα λεφτά ʼρη :D και έτσι την φέραμε μαζί μας Πάτρα....αφού πρωτα μας έκανε τα νεύρα κρόσσια με το δεν θέλω να έρθω,αλλά δεν μπορώ και μόνη μου,σας ενοχλώ,σας ταλαιπωρώ (σε όλα αυτά της είπαμε αμέτρητες φορές πως ούτε ενοχλεί ούτε τίποτα!αλλά εκεί είχε κολήσει η βελόνα ) ο άνδρας μου να λείπει από το πρωί μέχρι το βραδάκι κ να είμαι μόνη με την γιαγιά -τουλάχιστον είμαι σπίτι μου- να επαναλαμβάνει αμέτρητες φορές πόσο βάρος είναι και δεν βολεύεται στο σπίτι (όπου είναι σε δικό της δωμάτιο για να μην ενοχλείται )όπου εμείς κοιμόμαστε με ανοιχτά παντζούρια και το βλέπει και κάτι παθαίνει,όπου επίσης δεν τρώει κ τίποτα μην τυχόν και την πειράξει,όπου 15 μέρες δεν είχε κάνει μπάνιο γιατί δεν ήθελε να την βοηθήσω(το χέρι της είναι κρεμασμένο σε νάρθηκα μέχρι τις 10 Γενάρη οπότε ουσιαστικά δεν μπορεί να κάνει τίποτα μόνη της,ούτε να σηκώσει σωστά το παντελόνι της που έχει λάστιχο )όπου για να βάλω τα ρούχα της για πλύσιμο πρέπει να βάλω μία ρόμπα και μία ζακέτα και κανενός άλλου ρούχα μέσα,όπου τα εσώρουχα που φοράει τα πετάει γιατί απαπαπαπα που θα πλυθούν μαζί με κάτι άλλο στο πλυντήριο (ακόμα κ αν είναι τα δικά της ρούχα ) και το ίδιο και τις κάλτσες,αγοράζουμε κάλτσες 7 ευρώ και η κατάληξή τους μόλις λερωθούν είναι όχι τα άπλυτα αλλά τα σκουπίδια....Και μαζί με όλα αυτά...ατελείωτη μα ατελείωτη μουρμούρα για όλα...στο τέλος όλα την ενοχλούν....και το κερασάκι είναι που λέει πόσο ενοχλεί που είναι εδώ ενώ ειλικρινά δεν της έχει δώσει κανείς τέτοια εντύπωση,πάντα με το χαμόγελο είμαι κ την ρωτάω 100 φορές την ημέρα μήπως θέλει κάτι....
ε βρε παιδιά ήμαρτον δεν αντέχω άλλο....και το χειρότερο είναι πως δεν ξέρω τι θα γινει μό
λις βγάλει τον νάρθηκα....θα μπορεί να ζήσει μόνη της???θα πρέπει να συνεχίσει να ζει μαζί μας???μου έχει λείψει ένα μεσημέρι να ξαπλώσω σαν άνθρωπος στις 3.30 που συνήθιζα και να σηκωθώ κατά τις 6 για να πιω καφεδάκι μπροστά στο τζάκι μας,μα πως να το κάνω??αφού ξαπλώνει στις 1 και 3.30-4 σηκώνεται?θέλω να κάνω τις δουλειές μου και δεν μπορώ,όλη την ώρα μου λέει πόσο κουράζομαι και πως γυρνάω σαν σβούρα κλπ μα έχω εξηγήσει πως πια δεν κουράζομαι,ειμαι μια χαρά!!!ΑΑΑΑαααα επίσης σχεδόν όλη ημέρα βλέπουμε αποκλειστικά κ μόνο ΑΝΤ1 και κάθε βράδυ "η ζωή της άλλης" ουφ τα είπα μπερδεμένα αλλά νομίζω θα σκάσω.....πως να αντιμετωπίσω ενδεχόμενη μόνιμη συγκατοίκηση?λέει πως θέλει να γυρίσει σπίτι της,αλλά δεν ξέρω κατά πόσο θα μπορεί να ζει μόνη της.Ο άνδρας μου ξέρει πως η γιαγιά του είναι παράξενη κ δύσκολος άνθρωπος αλλά όπως μου είπε "και τι να κάνουμε να την αφήσουμε μόνη της?" η κουνιάδα κ ο κουνιάδος μου δεν φαίνεται να πολυνοιάζονται,η κουνιάδα μου ήξερε μόνο να πάρει τηλ και να μας πει πως το σκυλί είναι μελαγχολικό και ο φίλος της από μέσα να λέει πως το σκυλί πρέπει να γυρίσει ναύπακτο (αλήθεια να το προσέχει ποιος??? ) και να μας κάνει έλεγχο αν τακτοποιήσαμε διάφορες οικονομικές εκρεμότητες για τις οποίες φυσικά δεν αφήσανε δραχμή,μέσα σε 10 μέρες που έχει φύγει αυτή είναι όλη η επικοινωνία της μαζί μας-και προσωπικά χέστηκα αν θα πάρει εμένα τηλ,αλλά δεν νοιάζεται ούτε για την γιαγιά της που την μεγάλωσε.Ο έτερος κουνιάδος είναι μονίμως στον κόσμο του και με το χέρι απλωμένο "γιατί δεν πληρώθηκε",αυτό ας μην το σχολιάσω καλύτερα θα γίνω πολύ κακιά....και όπως καταλαβαίνετε ο κλήρος έπεσε σε εμάς να νοιαζόμαστε και να τρέχουμε...Για πείτε καμία ιδέα ή γνώμη μπας και δω φως στο τούνελ....

Αγγελουδάκι τα συλλυπητήριά μου για την πεθερά σου, είναι κρίμα γιατί ήταν πολύ νέα. Είναι πραγματικά πολύ δύσκολη η φάση που περνάτε. Αν έβαζε ο άντρας σου φωνή στα αδέρφια του όπως έκανε με το σκύλο θα κατάφερνε άραγε να προσέχουν τα αδέρφια του τη γιαγιά; Η γνώμη μου είναι ότι η γιαγιά είναι πολύ μεγάλη και πολύ περίεργη για να αλλάξει. Ίσως θα ήταν καλύτερα να αλλάξεις εσύ λίγο στον τρόπο που την αντιμετωπίζεις. Δηλαδή να μην ακούς κατά λέξη ότι σου λέει και να ακολουθείς το πρόγραμμά σου στο σπίτι σου. Π.χ. αν θέλεις να δεις κάτι στην τηλεόραση πες της συγνώμη αλλά τώρα θέλω να δω κάτι άλλο και άλλαξε το κανάλι. Βλέποντας την αντίδρασή της πορεύσου κι εσύ ανάλογα επιμένοντας σ'αυτό που θέλεις με ωραίο τρόπο και χωρίς εντάσεις. Δυστυχώς άλλαξαν και για εκείνη τα δεδομένα απότομα, είχε κι αυτή τη σειρά της στο σπίτι της, δεν μπορεί να προσαρμοστεί και δεδομένου ότι είναι ιδιότροπη σε τρελαίνει στη γκρίνια. Υποστηρίζοντας τα δικά σου θέλω με υπομονή και επιμονή ίσως αλλάξει κάτι προς το καλύτερο. Μιλώντας θεωρητικά πάντα.......

Πω πω Αγγελουδάκι τι κακό σας βρήκε βρε παιδί μου; Συλλυπητήρια για την πεθερά σου, κρίμα και ήταν τόσο νέα :(.
Εσύ παιδί μου στην κόλαση μπήκες και πως θα βγεις;; Βασικά δύσκολες αυτές οι καταστάσεις και οι λύσεις δεν βρίσκονται από την μία μέρα στην άλλη. Πράγματι είστε όλοι σε ένα μεταβατικό στάδιο προσαρμογής σε νέα δεδομένα και οι γέροι άνθρωποι δεν τις γουστάρουν τις αλλαγές. Ξέρω έχω και εγώ πεθερά στα 79 και αν και καλή χρυσή, είναι μυαλό παλιό και αγύριστο. Η γιαγιά δεν αλλάζει αυτό είναι δεδομένο. Και να ξεριζωθεί και από το σπίτι της και από την βόλεψη της είναι πολύ πολύ κακό για την ηλικία της μη σου πω και για την υγεία της. Θα μαραζώσει. Εμένα η πεθερά μου δεν ξεκουνιέται να έρθει ούτε μέχρι το σπίτι μας μία Κυριακή για να φάμε μαζί. Μόνο στο δικό της το σπίτι θέλει να πάμε εμείς να την βλέπουμε και μην τυχόν την βγάλεις από την σειρά της και το σπίτι της πάει θα πεθάνει! Εδώ στον γάμο μας ήρθε στην εκκλησία και στο τραπέζι δεν ήρθε γιατί κουράστηκε και της έπεσε το ζάχαρο και ζαλιζόταν. ʼσε που και εμάς όλη την ώρα γκρινιάζει άμα της λέμε να έρθει μην τυχόν και μας ενοχλήσει και μας βγάλει από την σειρά μας, δεν θέλει να μπλέκεται στα πόδια μας, έτσι μας λέει συνεχώς!
Προσπαθήστε να βρείτε έναν τρόπο να την προσέχετε αλλά να είναι στο σπίτι της. Έχετε την δυνατότητα να βάλετε μία γυναίκα να πηγαίνει να την προσέχει και να της κάνει μερικές δουλειές; Αυτό θα ήταν ιδανικό και κάποιες μέρες να είστε και εσείς εκεί. Η μάνα μου εμένα το μοίραζε με την αδερφή της για να προσέξουν την γιαγιά μας. Πρέπει ο άντρας σου να βάλει χέρι και στα αδέρφια του. Μόνοι σας θα είναι πολύ δύσκολο. Πρέπει να μοιραστεί αυτό το βάρος. Να βάλετε βάρδιες. Η δική μου η μάνα την γιαγιά μας την μοιραζόταν στην φροντίδα με την αδερφή της. Τον ένα μήνα η μία τον επόμενη η άλλη. Αυτό το σύστημα δούλευε πολύ καλά και για τις δύο. Ή πολλές φορές επειδή η αδερφή της είχε μεγαλύτερη οικονομική άνεση η μαμά μας πρόσφερε πιο πολύ σε φροντίδα και η αδερφή της πιο πολύ στο οικονομικό. Κάπως έτσι τα μοιράζονταν για χρόνια μέχρι να μας φύγει.
Τι να πω βρε Αγγελουδάκι μου δύσκολος ο κλήρος που σας έπεσε και ο πιο καλός είναι αυτός που την πατάει σε αυτές τις περιπτώσεις. Καταρχήν προσπαθήστε να δείτε τα πράγματα λίγο πιο ψύχραιμα, είστε ακόμη υπό το σοκ του απότομου χαμού. Σιγά σιγά θα βρείτε λύσεις και τρόπους συμβατούς, αλλά θα περάσετε από φουρτούνα πρώτα. Κουράγιο και καλή δύναμη σου εύχομαι!:kiss:

Αγγελουδάκι μου, θερμά συλληπητήρια για έναν τόσο νέο άνθρωπο, που έφυγε άδικα και ξαφνικά. Ο άντρας σου έχει υποστεί σίγουρα σοκ, γι' αυτό κάνεις το σωστό και βοηθάς με κάθε δυνατό τρόπο την κατάσταση. Και η γιαγιά ζει το προσωπικό της δράμα, δεν είναι λίγο σε αυτή την ηλικία να χάσει το παιδί της. Υποψιάζομαι ότι η ιδιορρυθμία της κορυφώνεται τώρα. Είναι παράξενη λόγω χαρακτήρα, παραξένεψε κι άλλο λόγω ηλικίας, τώρα ήρθε κι αυτό και την αποτέλειωσε. Βοήθειά σας, τι να πω. Ο καθένας θέλει να αποποιηθεί ευθύνες και δυστυχώς εδώ μιλάμε για έναν άνθρωπο και όχι για ένα ζωντανό, που μπορείς να το χαρίσεις κάπου και να ξεμπερδεύεις. Ίσως ακουστώ σκληρή, αλλά τον οίκο ευγηρίας τον σκεφτήκατε καθόλου? Θα θελήσει να πάει η γιαγιά? Υπάρχουν τα οικονομικά μέσα? Εκεί μπορεί να μη γίνονται όλα όπως τα θέλει, αλλά τουλάχιστον θα βρει φιλενάδες. Διχάστηκα τώρα. Από τη μία ξέρω από δύσκολους γέροντες, οι οποίοι είναι πραγματικά ανυπόφοροι και σίγουρα δεν τους θέλεις στη ζωή σου, από την άλλη... Να ζει κανείς ή να μη ζει? Να ζει και να γερνά ή να μη ζει στην υποψία και μόνο ότι θα γίνει βάρος αβάσταχτο στους ώμους των ανθρώπων του? Ο χρόνος θα σου δείξει τη λύση. Θα σου έλεγα να συζητήσετε εκτενώς και χωρίς ντροπές με την κουνιάδα και τον κουνιάδο σου. Ή που θα την παίρνετε τη γιαγιά για λίγο ο καθένας (μπαλάκι η καημένη, η γιαγιά) ή που θα τη χρεωθεί η κουνιάδα σου (εσύ νύφη είσαι στο κάτω κάτω) ή που θα βάλετε όλοι μαζί χρήματα, να τη στείλετε στον οίκο ευγηρίας. Δε μιλώ για άθλια γηροκομεία, αλλά για σπίτια κανονικά, γι' αυτό και στοιχίζουν πολύ. Επίσης υπάρχει η λύση να πληρώνετε από κοινού μία γυναίκα (με ατσαλένια νεύρα κατά προτίμηση) να τη βοηθάει και να της κρατάει συντροφιά. Αυτό θα ήταν πολύ καλή λύση, αν το δέχεται η ίδια η γιαγιά πρώτα και έπειτα εσείς.

Eli μου, σ' ευχαριστώ για τα όμορφα λόγια σου. Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου, αλλά και με τη Τζίνα ότι η ομορφιά του ανθρώπου κρύβεται σε πολύ βαθύτερα πράγματα και όχι στις περγαμηνές. Έχω γνωρίσει ανθρώπους άξεστους, ελεεινούς, οι οποίοι δυστυχώς κατέχουν, λόγω χρημάτων, μόρφωσης και υψηλών γνωριμιών, θέσεις κλειδιά. Ασήμαντους ανθρώπους, που νομίζουν ότι ο κόσμος ξεκινά και τελειώνει στο άτομό τους. Φυσικά, όποιος καταλαβαίνει πέντε πράγματα, τους απορρίπτει στο δευτερόλεπτο και τους αγνοεί. Αυτή είναι και η μεγαλύτερη τιμωρία τους, γιατί δεν είναι σε θέση να αντιληφθούν ότι δε γίνεται όλοι να εκστασιαζόμαστε μαζί τους.
Χθες ήμουν συναισθηματικά φορτισμένη και έψαχνα ακούσματα χαλαρωτικά. Είδα και τη Ναταλία μας, η οποία δεν έγραφε, αλλά άκουγε και έτσι προέκυψε το κλασικό ρεπερτόριο. Όσο για το βιβλίο, δεν μου πολυάρεσε και έπιασα άλλο, επίσης θρίλερ. Καταλαβαίνετε τι ήρεμο βράδυ πέρασα... Μέχρι που είδα εφιάλτη ότι τάχα είχα καβαλήσει μία εξαγριωμένη αρκούδα, η οποία προσπαθούσε να γυρίσει το κεφάλι της και να με δαγκώσει. Τελικά τα κατάφερα και πήδηξα από τη ράχη της, σώα και αβλαβής.. Το λαδωμένο μου κεφάλι παραμένει λαδωμένο, βαριέμαι πάρα πολύ να λουστώ. Όσο για το λάδι, το ξηρό μη χ..σω, μπορεί να το βάλω στο σώμα και να ξεμπερδεύω με αυτό. Πώς την πάτησα έτσι? Διάβασα ότι το προτιμούν η Τζέννιφερ Λόπεζ και η Γουίνεθ Πάλτροου και έσπευσα να το αποκτήσω. Την ψώνισα και καλά να πάθω! :smirk:
Συνεχίζω να μην είμαι στα καλά μου. Σκέφτομαι να αντιδράσω. Θα βγω λίγο έξω, να κάνω καμιά δουλειά, να με χτυπήσει καθαρός αέρας, να ξελαμπικάρει το μυαλό μου, που περιστέφεται ξανά και ξανά γύρω από τις ίδιες μίζερες σκέψεις. Ντύνομαι κι έφυγα! Μάκια!

ʼβα μου προσπάθησε σε παρακαλώ να μην κάνεις μίζερες σκέψεις. Εστίασε τη σκέψη σου σε ότι σου αρέσει και σε κάνει να νοιώθεις όμορφα. Σκέψου αυτά που έχεις ήδη στη ζωή σου και είναι όμορφα ή αυτά που θα ήθελες να έχεις. Είναι δύσκολο όταν όλα γύρω σου καταρρέουν εσύ να κάνεις όμορφες σκέψεις είναι το μόνο όμως που θα σε κρατήσει στην κορυφή και δεν θα καταρρεύσεις κι εσύ. Όταν συμβαίνει ένα άσχημο γεγονός είτε κλάψεις είτε γελάσεις το γεγονός παραμένει το ίδιο. Όσο προσπαθείς όμως να μην μαυρίσεις την ψυχή σου και το μυαλό σου τόσο πιο εύκολο γίνεται να το αντιμετωπίσεις. Πριν από αρκετά χρόνια τα προβλήματα και οι συνεχείς μίζερες σκέψεις με οδήγησαν στο να πάθω "υστερία". Μόλις σκεφτόμουνα κάτι άσχημο μούδιαζαν και έμεναν ακίνητα τα πόδια μου και τα χέρια μου και δεν μπορούσα να αναπνεύσω. Δεν το όριζα, γινόταν από μόνο του. Το πάθαινα στο δρόμο, στο λεωφορείο, παντού. Δεν ήθελα να πάρω ψυχοφάρμακα και επειδή ήταν θέμα καθαρά του μυαλού μου ο γιατρός μου είπε όταν με πιάνει κρίση να πίνω μπύρα ή να μου λένε ανέκδοτα για να ξεφεύγει το μυαλό!! Η αδερφή μου είχε πάντα μαζί της ένα χαρτάκι που είχε γράψει ανέκδοτα κι όταν ξεκίναγε η κρίση και άρχιζε να βαραίνει η αναπνοή μου (λόγω άσχημης σκέψης) άρχιζε να μου τα διαβάζει. Ευτυχώς σιγά σιγά επανήλθα και από τότε δεν κρατάω για πολύ ώρα άσχημες σκέψεις στο μυαλό μου. Τα προβλήματά μου συνεχίζονται φυσικά όπως σε όλους μας, η υγεία μου όμως καλυτέρεψε. Γι'αυτό think positive και δεν θα χάσεις.:starhit:

Καλησπερα κοριτσια!εχθες μου πηρε το λαπτοπ ο γιος μου κ ετσι ισα που προλαβα να πω ενα γεια.Σημερα διαβασα κ βλεπω οτι δεν ειναι λιγα!Κουραγιο στην αγαπημενη μου Ναταλια πρωτα πρωτα.Κοριτσακι μας λειπεις...ζεστη αγκαλιτσα κ τρυφερο φιλι...
Στο λαδωμενοΑβουλινι που πρεπει να το τρεμουμε αφου εχει κατι απο Τζενιφερ Λοπεζ κ Παλτροου κ ειναι κ στο πιο σεξυ νουμερο που μπορεις να σκεφτεις....Θα σε κανουμε παρεα γιατι εισαι καλο παιδι,ανοιχτοκαρδο,κλπ κλπ.κ οσο βαζεις κ κλασσικη μουσικη κ οχι τον πουρατο...
Συλληπητηρια στο Αγγελουδακι μας.Σε σκεπτομουν κ το καταλαβα οτι κατι συμβαινει για να χαθεις.Δεν θυμαμαι να σχολιασω ολα οσα γραψατε,3 σελιδες ηταν!
Ελι μου οτι κ να πω για το τραπεζι ειναι λιγα!Ειχαν γινει ολα υπεροχα πηρα του κοσμου τα μπραβο κ κοντεψαν να σκασουν απο το πολυ φαγητο!Ο συζυγος ειχε την ιδεα να φτιαξουμε κ σουπα γαλοπουλα,αφου μας ειχαν μεινει γαλοπουλες απουλητες ,για πρωτο πιατο κ μετα γκρινιαζαν γιατι δεν μπορουσαν να φανε πολυ απο τα υπολοιπα.Τρελλαθηκαν με το ρολο με δαμασκηνα βερυκοκκα κ μελι.Εβγαλα μονο 2 φωτογραφιες.Η μια απο τις σαλατες κ την τυροπιττα,σας την βαζω

Κ η αλλη με τον κορμο το χριστουγεννιατικο που ενω τον φτιαχνω καθε χρονο με ρωτανε αν τον εχω φτιαξει εγω.Δεν ειναι καλη η φωτογραφια αλλα βιαζοντουσαν να τον φανε κ δεν με αφηναν να βγαλω αλλη.

Μόλις μου έτρεξε λίγο σαλάκι στο χαλί :lol::lol::lol:

Συγχαρητήρια Γλαύκη μου φαίνονται υπέροχα όλα! Κρίμα που δεν κατάφερες να βγάλεις και τα κυρίως πιάτα υπερπαραγωγής :grin:

Το δεντράκι στην πανταροσαλάτα είναι τόσο όμορφο απορώ με τι καρδιά το χαλάσατε, όσο για τον κορμό δε έχω λόγια!! Είναι τέλειος! Θέλω να με μάθεις και εμένα πως να κάνω τον κορμό να μοιάζει με κορμό :spin:!!!

Γλαύκη συγχαρητήρια. Φαίνεται ότι τα έχεις μαγειρέψει με μεράκι. Όσο για τον κορμό τι να πω εγώ η γλυκατζού; Αν μπορούσα θα έτρωγα μέχρι και τα ψεύτικα γκι!!

μμμ Γλαύκη τι να πω ....ο κορμός είναι ΟΥΑΟΥ! Έκανα και εγώ έναν για την Πρωτοχρονιά αλλά καλύτερα να μην σας πω τι βγήκε. Ε , από ευγένεια τον φάγανε νομίζω . Πρέπει να μου κάνεις μάθημα.

Ιωάννα μου συλληπητήρια για την πεθερά σου. Είναι πολύ δύσκολο αυτό που περνάς το νιώθω, το σημαντικό είναι να επικοινωνείς τις ανάγκες σου και ανησυχίες σου στον άντρα σου, να είστε καλά εσείς οι δύο , να επικοινωνείτε και να μην έχετε "αποσταση" μεταξύ σας, αυτό ειναι το πιο σημαντικό. Όλα τα άλλα θα τα βρείτε στην πορεία με ψυχραιμία και όχι σε βρασμό ψυχής. Ο Θεός να σου δώσει δύναμη και πνευματική διαύγεια να αντιμετωπίσεις την κατάσταση.

Ντεζιρένια μου καλημέρα. Καταρχάς να σας ευχυθώ Χρόνια Πολλά, αλλά πάνω από όλα, χρόνια ΚΑΛΑ.

Αβουλίνι μου καλώς όρισες πίσω στην παρέα μας. Αγγελουδάκι μου συλληπητήρια για την πεθερά σου. Δυστυχώς με τους ξαφνικούς θανάτους είναι δύσκολο να ανταπεξέλθουμε τόσο εμείς, όσο και άτομα που ήταν εξαρτημένα από τον αποθανόντα. Εύχομαι να βρείτε μία λύση για την γιαγιά.

Εγώ προσωπικά, όσο δύσκολο και να ήταν, αν δεν την έπερνε κανείς σπίτι του, θα την κρατούσα εγώ και ας μου έκανε τα νεύρα κρόσια. Είμαι πολύ ενάντια στα γηροκομεία και όλα τα συναφή...

Ναταλάκι μου γλυκό, τις σκέψεις μου και τις ευχές μου το ξέρεις ότι τις έχεις, μακάρι μόνο να μπορούσα να είμαι κοντά σου...

Τα δικά μου νέα κορίτσια θα σας τα πω κάπια άλλη στιγμή. Φιλάκια προς το παρόν.

Πωλίνα Χρόνια πολλά και καλή χρονιά!! Πως πάει η εγκυμοσύνη? έχεις αναγουλές ,υπνηλίες και συναφή?

Καλή Χρονιά σε όλους, με υγεία και αγάπη πρώτα απ' όλα, ας πραγματοποιηθούν τα όνειρα και προσδοκίες μας, ας βγούμε ως χώρα απ' αυτό το βούρκο που έχουμε πέσει... ας γίνουμε καλύτερη άνθρωποι, ας δούμε την εικόνα μας όπως την ονειρευόμαστε από μέσα και απ' έξω....

Καλησπέρα Ντεσιρένιες - Ναταλένιες!
Πωλίνα και Αλαλουμάκι καλωσορίσατε και καλή χρονιά να έχουμε!
Σήμερα με έχει φάει η σπαρίλα και οι τύψεις τις ανεργίας. Τι είναι αυτό βρε παιδί μου τόσα χρόνια δούλευα σαν το σκυλί και τώρα που κάθισα λίγο δεν μπορώ να αποβάλλω τις τύψεις και να το απολαύσω. Μες στα μούτρα ξύπνησα σήμερα και ενώ ήθελα να κάνω το νοικοκυριό μου και να χαρώ μία ηλιόλουστη μέρα τα έκανα όλα αγγαρεία! Πως θα το ξεπεράσω αυτό το πλάκωμα που με πιάνει δεν ξέρω, μία έρχεται και μία φεύγει. Θέλω να κάτσω και να χαλαρώσω και να μην σκέφτομαι τίποτα, να αδειάσω το μυαλό μου και να κάτσω στον καναπέ μου και να σπαριλιάσω αλλά να το γουστάρω, χωρίς τύψεις, χωρίς άγχος.

Υ.Γ. Ναταλάκι μου σε σκέφτομαι και σου στέλνω κύμματα αγάπης και θετικής ενέργειας.... :kiss:

Χρόνια πολλά Alalumaki και να έχεις μια καλή χρονιά με ότι εσύ επιθυμείς. Είναι πολύ ωραίες οι ευχές σου και μακάρι να πραγματοποιηθούν.

Eli ως άνεργη κι εγώ σε καταλαβαίνω απόλυτα. Πέρα από τις τύψεις που έχω ότι βαραίνω την οικογενειά μου στο οικονομικό με εκνευρίζει και το γεγονός ότι θέλω να δουλέψω, μπορώ να προσφέρω πράγματα στους άλλους και στον εαυτό μου, μπορώ να είμαι δημιουργική και αντ'αυτού κοιτάω κάθε μέρα τους τοίχους του σπιτιού μου. Αντιθέτως τα ζωάκια μου χαίρονται πολύ γιατί είναι η πρώτη φορά που είμαι κάθε μέρα, όλη μέρα μαζί τους. Ας υπάρχει και κάποιος που χαίρεται! Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να έχουμε πίστη και υπομονή.

ʼσε Τζίνα μου είμαι σίγουρη πως με καταλαβαίνεις μιας και διάβασα τι έχεις τραβήξει και εσύ με τις άπειρες ώρες δουλειάς με πολύ άγχος και εξάντληση που άρχισε να χτυπάει και στην υγεία σου. Και εγώ δεν πήγαινα πίσω. Είμαι Πολιτικός Μηχανικός και για πολλά χρόνια ειδικά τα τελευταία 6 δούλευα τρελά ωράρια κάτω από απίστευτη πίεση με πολλά deadlines και πολλές ευθύνες. Δούλευα τουλάχιστον 10ωρα κάθε μέρα και πολλές φορές και Σαββατοκύριακα, δεν μπορούσα να κανονίσω τίποτα εκτός δουλειάς λόγω κούρασης και απρόβλεπτου προγράμματος και στο τέλος έμεινα και άνεργη γιατί η τεχνική εταιρεία για την οποία δούλευα πάει για φαλιριμέντο. Και μάλιστα είμαι χωρίς ταμείο ανεργίας γιατί ήμουν με μπλοκάκι. Είμαι χαρούμενη βέβαια που επιτέλους κατάφερα να βρω χρόνο για να ξεκουραστώ και να ηρεμήσω και για να αφιερώσω περισσότερες ώρες στους ανθρώπους που αγαπώ αλλά είμαι ένας άνθρωπος ανήσυχος και δημιουργικός και δε μπορώ να κάθομαι και να κλαίω την μοίρα μου. Αν δεν κάνω πράγματα με πιάνει μαυρίλα, ευτυχώς που στο φόρουμ έχω βρει εκτός από μία πολύ καλή συντροφιά και έναν τρόπο εκτόνωσης και έκφρασης που με γεμίζει πολύ. Είμαι όμως στην φάση αυτή της ζωής που προσπαθώ να βρω τον δρόμο μου και να βρω νέα πράγματα να κάνω επαγγελματικά γιατί για να είμαι ειλικρινής το μηχανιλίκι εκτός από το ότι με κούρασε πάρα πολύ ως επάγγελμα δεν έχει και πολύ μέλλον αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα, είναι ένα επάγγελμα σε τέλμα.

Ναταλία είπα να σου αφιερώσω την αρχή της ποιητικής μου καριέρας...χιχι και να σε παρακινήσω για παρατσούκλι γιατί το στερητικό σύνδρομο συνεχίζεται:

Ξέρω μία σωστή Κυρία που τη λένε Ναταλία,
έχει χιούμορ, είναι ωραία κι όλοι τη θέλουν για παρέα.
Έχει πείσμα, έχει θάρρος, και είναι όλων μας ο φάρος.
Μα πάνω απ'όλα είναι ΑΞΙΑ γιατί,
φροντίζει με περίσσεια αγάπη το Ντουλί.
Εύχομαι το νέο χρόνο, να μη ζήσει άλλο πόνο,
και αντί για Γολγοθά να έχει γαλήνη στην καρδιά.
Θεέ μου κάνε ένα θαύμα να της φύγει αυτό το τραύμα,
και δώσε της πάλι τη χαρά με τους δικούς της αγκαλιά.

Eli τώρα που μου είπες ότι είσαι Πολιτικός Μηχανικός καταλαβαίνω ακριβώς τι εννοείς γιατί η εταιρεία που δούλευα είχε ως επί το πλείστον Πολ.Μηχανικούς. Έρχονταν πριν από μένα, έφευγαν μετά από μένα και όταν ετοιμάζαμε προσφορές για διαγωνισμούς έργων που θα λαμβάναμε μέρος τότε μπέρδευαν τη μέρα με τη νύχτα!! Που να βρεις καιρό για σένα;

Καλησπέρα στην ομήγυρη από την καθαρομαλλού! Ναι, κάποια στιγμή χθες βρήκα το κουράγιο και ξαναλούστηκα, οπότε το λαδωμένο κεφάλι είναι παρελθόν.
Τι ενδιαφέρουσες συζητήσεις γίνονται εδώ μέσα! Πρώτο θέμα της ημέρας, η ανεργία. Η δική μου άποψη είναι ότι η δουλειά σε βγάζει από δύσκολες καταστάσεις και από την ίδια την κατάθλιψη ακόμα. Και μόνο που το πρωί ντύνεσαι και πας κάπου είναι αρκετό, για να μην πέσεις σε τέλμα. Με μία προυπόθεση: Να είναι αμοιβόμενη. Αν είσαι αναγκασμένη να δουλεύεις για πενταροδεκάρες, τότε η απόδοσή σου δεν είναι και η καλύτερη και η κατάθλιψη είναι στην πόρτα σου. Το αγώγι κινεί τον αγωγιάτη, το πιστεύω απόλυτα και για μένα το αγώγι είναι η αμοιβή. Θλίβομαι με την κατάσταση όλων μας. Για μας, τους χμ χμ, γκούχου γκούχου, μεσήλικες, που αγωνιστήκαμε μια ζωή και εισπράττουμε γελοία ποσά, αναλογικά με τον αγώνα μας και την προσφορά μας. Για τα νέα παιδιά, που δεν έχουν να περιμένουν τίποτα. Οι σπουδές γίνονται πλέον μόνο για πλάκα και για κατάρτιση απλώς, κάτι σαν χόμπυ, άντε να τελειώσουν και μια "εντυπωσιακή" σχολή, να πάρουν κανέναν πάπυρο της προκοπής, να στολίσουν κανέναν τοίχο. Φοβούνται να ανοίξουν τα φτερά τους, να μορφωθούν, να μπουν παραγωγικά στην αγορά εργασίας, να κάνουν οικογένεια, να ζήσουν. Για τους συνταξιούχους, που δούλευαν όλη τους τη ζωή και τώρα, στη δύση της ζωής τους, αντί να αισθάνονται ασφαλείς, έχουν απωλέσει κάθε αξιοπρέπεια. Παρατηρούν απλώς τις συντάξεις τους να μειώνονται μέρα με τη μέρα και φοβούνται ακόμη και να αρρωστήσουν, γιατί το ταμείο, το οποίο πλήρωναν μία ζωή, θα δηλώσει μείον. Είμαι οργισμένη, εγώ η τόσο χαμηλών τόνων, η τόσο αντίθετη σε κάθε είδους βία. Θέλω να βρεθεί κάποιος, τρελός, λογικός, δεν ξέρω και δεν με νοιάζει, να βάλει φωτιά και να κάψει όλους αυτούς τους αλιτήριους, που έχουν το θράσος ακόμη να γελούν με το χάλι μας και να παριστάνουν τους αγωνιστές υπέρ της πατρίδας. Υπέρ της τσέπης τους αγωνίστηκαν κάποτε και, αφού εξασφάλισαν πολλές γενιές μετά από τους ίδιους, κορδώνονται τώρα, παριστάνοντας τις κεφαλές ενός ανύπαρκτου κράτους.

Δεύτερο θέμα, οι δύστροποι ηλικιωμένοι. Καλά όσα λέμε όταν είμαστε έξω από το πρόβλημα, αλλά δεν ξέρω πόσες από σας έχετε γνωρίσει τέτοιους. Προσωπικά έχω γνωρίσει δύο γριές (συγνώμη, αλλά ακόμη και τώρα, που δε ζουν πια, δε μπορώ να τις αναφέρω με πιο κόσμιες λέξεις, όπως γιαγιάδες, ηλικιωμένες, κτλ). Βίωσα την τεράστια ανακούφιση των δικών τους όταν πέθαναν και ενώ δεν ειπώθηκε ποτέ τίποτα ανοιχτά, ήταν σε όλους κατανοητό και μάλιστα δεκτό, ότι χάρη τους έκαναν που πέθαναν. Και οι δύο σκόρπισαν το φόβο, τον αυταρχισμό, το διχασμό, τα προβλήματα και τη δυστυχία στα παιδιά, εγγόνια και δισέγγονά τους. Γιατί, όπως παρατήρησα, αυτού του είδους οι άνθρωποι ζούνε και πολύ. Η μία πέθανε στην ηλικία των 102 ετών και η νύφη της, που την ανεχόταν μια ζωή να τη βρίζει και να την τυραννάει, μόνο πάρτυ που δεν έκανε. Δε μπορούσε να πιστέψει, έστω και στα γεράματά της, ότι αποδεσμεύτηκε από τον Κέρβερο. Η δεύτερη, μας άφησε στην ηλικία των 93 ετών, η κόρη της από τότε άρχισε να ζει. Της είχε απαγορεύσει να παντρευτεί, να αγοράσει αυτοκίνητο, να βγει έξω. Της επέτρεπε να πηγαίνει μόνο για δουλειά και μετά την ήθελε σπίτι, δίπλα της. Η κόρη της πήρε αμέσως αυτοκίνητο, κάθε λίγο και λιγάκι κάνει ταξίδια με τις φίλες της, πηγαίνει σε μπαρ και εστιατόρια και είναι πραγματικά συγκινητικό το πόσο χαίρεται που να ανακαλύπτει αυτά, έστω και τώρα, σε μία μεγάλη και για την ίδια ηλικία.
Δύο πράγματα μπορώ να σχολιάσω. Πρώτον, μη σου τύχει το λαχείο να χρεωθείς έναν τέτοιο άνθρωπο και δεύτερον ό,τι σπέρνεις θερίζεις. Κανένας δεν θα είχε αντίρρηση να περιθάλψει έναν γλυκό άνθρωπο ή έστω έναν κανονικό άνθρωπο. Ένα τέρας, όμως? Ας είμαστε, λοιπόν, προσεκτικοί στη συμπεριφορά μας, ακόμη και απέναντι στα ίδια μας τα παιδιά. Γιατί τα παιδιά μας κάποια στιγμή θα αποκτήσουν, Θεού θέλοντος, και συντρόφους και δεν θέλουμε να βρεθούμε στο δρόμο εξαιτίας του απαίσιου χαρακτήρα μας, έστω και για το δικό μας συμφέρον. Τέλος, όσοι από μας δεν αποκτήσουμε παιδιά, δεν πειράζει, ομορφάντρα μου, έχουμε το Κράτος να μας στηρίξει στα γεράματά μας. :o :shocked2: :o
Είδατε τι ωραία ανέκδοτα ξέρω και λέω?
:lol::lol:

Αχχχχ Τζίνα μου σε αυτόν τον τομέα δούλευα! Συγκεκριμένα δούλευα στο τμήμα κοστολόγησης της εταιρείας και ετοιμάζαμε όλες τις οικονομικές προσφορές για δημοπρασίες ιδιωτικών έργων οπότε καταλαβαίνεις τι τραβούσα...

Παρεμπιπτόντως το ποιηματάκι σου είναι γλύκα, σίγουρα θα ζεστάνει την καρδούλα της Ναταλίτσας μας!

Καλώς την ʼβα μας!!! :starhit::starhit:

Ότι και να σχολιάσω για τις πενιχρές αμοιβές που λαμβάναμε ως μηχανικοί θα είναι λίγο. Και να πω ότι δεν είχα εμπειρία, δεν ήμουν φιλότιμη και ικανή στην δουλειά μου; Είχα τέτοιο ζήλο με το επάγγελμά μου που επειδή είχα τελειώσει ΤΕΙ αποφάσισα και έδωσα και κατατακτήριες και πέρασα στο τμήμα Πολιτικών Μηχανικών στο Πολυτεχνείο το οποίο όμως λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων έμεινε στην μέση. Και τελικά έφτασα να παραδέχομαι με ανακούφιση πως ευτυχώς δεν έφαγα άλλα 4 χρόνια από την ζωή μου σπουδάζοντας για να καταλήξω άνεργη χωρίς προοπτική! Τι να πω κάθε εμπόδιο για καλό. Και πλέον έχω σιχαθεί τόσο το επάγγελμα μου που δεν θέλω να ξαναπατήσω σε οικοδομή και τεχνική εταιρεία, άσε που οι μισθοί που πληρώνουν είναι γελοίοι σε σχέση με τις ευθύνες και τις ώρες που δουλεύουμε. Το χειρότερο είναι ότι ο πρώην εργοδότης μου με έχει αφήσει και χρεωμένη από πάνω, δεν μου έχει πληρώσει τις ασφαλιστικές εισφορές ενός χρόνου, τις οποίες αναγκάζομαι να πληρώνω τώρα μόνη μου με διακανονισμό και μου χρωστάνε και δεδουλευμένα. Και να ήμουν μόνο εγώ σε ένα σωρό άλλους συναδέλφους τα ίδια χρέη έχουν αφήσει. Τώρα έχουμε μαζευτεί 15 άτομα πρώην συνάδελφοι και κινούμαστε νομικά με εργατολόγο για να διεκδικήσουμε τα δεδουλευμένα μας και να αποδείξουμε την εξαρτημένη σχέση εργασίας που είχαμε με την εταιρεία για να μπορέσουμε να πάρουμε αποζημιώσεις.
Ευτυχώς ο άντρας μου ακόμη δουλεύει και τουλάχιστον κουτσά στραβά τα βγάζουμε πέρα αλλά μέχρι πότε; Τέλος πάντων ας μην φορτώνω άλλο με τα δικά μου γιατί προσπαθώ να κρατάω θετική στάση, δεν θέλω να με πάρει από κάτω γιατί άντε να με μαζεύετε μετά :mad:.