με παρακολουθουν

Βοο ήθελα να σου πω κουράγιο!
Νομίζω έχεις την θετική ενέργεια όλων εδώ να πάνε όλα καλά και να σε πιάσει το φάρμακο :)

σε ευχαριστω elisabet και εσενα και ολους για τη βοηθεια και τη συμπαρασταση..!

κλεινω μια εβδομαδα με την προσθηκη του aloperidin στην αγωγη.ειμαι σχετικα καλυτερα.αρκετα καλυτερα.
απλα μου ερχονται στο μυαλο συνεχεια οι ερωτησεις προς τον εαυτο μου.."βλεπεις τα παιδακια?", "ακους τις φωνες?", "σε παρακολουθουν?" ε και εκει που μπορει να εχω ξεχαστει και να μη μου συμβαινουν αυτα, κανοντας αυτες τις ερωτησεις μου ξαναερχονται ολα..
ειναι φυσιολογικο αυτο?
μηπως ειναι ψυχαναγκαστικο?
δε μπορω να βγαλω ακρη.δε ξερω τι να σκεφτω

Μιλησα με τη γιατρο και μου ειπε οτι εχει δοση ψυχαναγκασμου αυτο που κανω με τις ερωτησεις προς εμενα και μου ξαναερχονται τα ψυχωτικα αλλα μου ειπε οτι ειναι εν μερη δικαιολογημενο λογω της εντασης και της διαρκειας των συμτωματων. Πρεπει να κανω πραγματα να ξεχνιεμαι

Κάνε βόλτες έξω στη φύση.. Πήγαινε για κανένα καφέ με φίλους. Βρες να κάνεις κάτι που σου αρέσει, βάλε κάποιους μικρούς στόχους.. όλα είναι θέμα χρόνου ;)

προσπαθω να κανω τον εαυτο μου να πιστεψει οτι ολα ειναι απο την παθηση οπως λεει η γιατρος.ετσι θα εβρισκα την ηρεμια μου σε μεγαλο βαθμο.δε μπορω ομως να το πιστεψω.πιστευω οτι εχω ιδιαιτερες ικανοτητες οπως και αλλοι με τις ιδιες εμπειριες.κι αυτο περιπλεκει τα πραγματα.δε ξερω αν ειναι αληθεια οτι ολα ειναι στο μυαλο μας αλλα αν το πιστευα νομιζω θα καθαριζε πολυ το μυαλο μου.αλλα δε μπορω να το πιστεψω..

προσπαθω να το αναλυσω και αναρωτιεμαι..
ή δεν υποχωρει οτι συμβαινει αρκετα ωστε να πιστεψω οτι ειναι παιχνιδι του μυαλου ή οτι χωρις να το καταλαβαινω φοβαμαι να αντιμετωπισω την πραγματικοτητα της παθησης και οσων αυτη επιφερει στη ζωη μου ή απλα ειναι νωρις ακομα για να καταλαβω και να πειστω για κατι τετοιο..
δε ξερω..

Μπου πιστευεις οτι υπαρχει μια και μονο απαντηση ? Νιωθεις καποιες θετικες αλλαγες με το αλοπ ? Εχω την αισθηση οτι ειναι συνδυασμος ολων δηλαδη ναι ο εγκεφαλος λειτουργει λιγο διαφορετικοτερα ή και πολυ ( αυτο φαινεται σε αξονικες ή μαγνητικες, δεν θυμαμαι ) και λενε οτι οταν μας λειπουν οι βασεις ( σωστοι μηχανισμοι διαχειρισης δυσκολων καταστασεων και συναισθηματων ) νοσει η ψυχικη υγεια μας.

δεν ξερω αν ειναι μια η απαντηση..
εδω και μια εβδομαδα εχουν μειωθει αυτα που βλεπω, ακουω και που πιστευω οτι με παρακολουθουν.συμβαινουν πλεον οταν τα θυμαμαι.αμα ξεχαστω με κατι ειμαι κομπλε.μπορει καποιος να πει οτι αφου το aloperidin σε κανει καλυτερα και μειωνει τα συμπτωματα αρα ειναι παθηση και σε αυτο βοηθαει το φαρμακο. αλλα εγω το εκλαμβανω οτι απλα μειωνει τις ικανοτητες μας που σε αλλους φαινονται τρελες.

Αρα σου λειπει η προηγουμενη κατασταση, μπορει να εχει καποια θετικα αλλά εχει και καποια που σε φοβιζουν αν δεν κανω λαθος. Λαμβανεις την αγωγη για να δωσεις εξετασεις, να μπορεσεις να συγκεντρωνεσαι στο διαβασμα, να ξεκινησεις νεες παρεες, να ξανα πιασεις δουλεια.

Εχεις ονειρα γλυκια μου μπου - το παλευεις ξανα και ξανα αγωνιζεσαι. Ειναι σοβαρο αυτο που λες, εαν σου λειπει αυτο δεν ξερω ποια απαντηση θεωρειται σωστη. Το να αφησεις πχ την αγωγη και να βιωσεις νοσηλεια ειναι προτιμοτερο σε σχεση με το να μη σε μπλοκαρουν οι φωνες και να εχεις την ευκαιρια να ζησεις "πιο ηρεμες στιγμες" ?

Εχεις μαθει χρονια να ειναι κομματι σου αρα το να μειωνονται ειναι μορφη απωλειας αλλά σκεφτομαι πόσα άλλα θα ερθουν στην ζωη σου, διαφορετικα, καινουργια.

τωρα αμα σου πω οτι δεν πολυκαταλαβα το μηνυμα σου...τι θα μου πεις...αμα μπορεις να τοο κανεις λιγο πιο λιανα αυτο που γραφεις αν δε σου ειναι κοπος..
μονο την τελευταια προταση επιασα

εννοω οτι ναι σου λειπει αλλά χωρις την ικανοτητα αυτη θα μπορεις να εισαι πιο συγκεντρωμενη σε αλλους σου στοχους

Μάλλον εννοεί ότι παίρνεις τα φάρμακα για να έχεις μία φυσιολογική ζωή κι εσύ λες ότι με την πάθηση βλέπεις την αλήθεια οπότε δεν ξέρει πιο είναι σωστό να σου πει
Πάντως μπου να ξέρεις μετά από χρόνια ξεχνάς κ τον εαυτό σου κ ζεις καλύτερα με φάρμακα εννοώ άμα δεν τα κόψεις

ναι ισχυει αυτο που λες..αλλα πως να πειστω?ολα μου φαινονται πραγματικα..εκτος κι αν φοβαμαι να διωξω αυτο το κομματι μου για καποιο λογο..δε ξερω τι και πως να πιστεψω.δεν ξερω ποια πραγματικοτητα ειναι η αληθινη..

νιωθω μπερδεμενη.σαν να ειμαι σε λαβυρινθο.ενω θελω να πιστεψω για να ειμαι καλυτερα και πιο λειτουργικη και ηρεμη.αλλα δε ξερω πως βγαινεις απο ολο αυτο.χαμενη.τα συμπτωματα υποχωρησαν σε καποιο βαθμο αλλα η σκεψη ειναι θολη.το περνατε κι εσεις αυτο?

elis σε ευχαριστω αυτο εννοουσα !