Printable View
Προφανώς ΔΕΝ ΘΕΛΕΤΕ ΝΑ ΜΕ ΚΑΤΑΛΑΒΕΤΕ...δεκτό....δεν είστε υποχρεωμένοι κιόλας αλλά δεν έχει και νόημα να εξηγήσω για 1235η φορά.....μόνο κάτι σημαντικό ως υπενθύμιση......ΔΕΝ "ΠΗΓΑ" με την άλλη κοπέλα ούτε έκανα "κατάσταση" μαζί της.....μικρή ίσως λεπτομέρεια που αλλάζει όμως τα δεδομένα του σκεπτικού σας.....αυτά......
Εγώ σε καταλαβαίνω. Μπορώ να καταλάβω την ανάγκη σου να ικανοποιήσεις αυτή την εμμονή ή απωθημένο έστω με υποκατάστατα.
Δεν ξέρω αν όντως βοηθάει, προσωπικά όσες φορές προσπάθησα γενικά στην ζωή μου να κάνω κάτι ανάλογο σε διάφορα θέματα και μόνο η γνώση οτι είναι υποκατάστατο με έκανε να μην το κάνω τελικά.
Θα σου πω τι μοιάζει "ανακόλουθο" στην όλη ιστορία στα δικά μου μάτια και με βάση τα δικά μου κριτήρια.
Το πρώτο που μου κάνει εντύπωση είναι πως ένας άνθρωπος που έχει μια έντονη ή ικανοποιητική κοινωνική ζωή μπλέκει τελικά σε μια ιστορία τόσο φαντασιακή. Μπορεί να έχεις την εξήγηση για τον εαυτό σου, δεν ζητώ να μου εξηγήσεις, αλλά για μένα σίγουρα εδώ κάτι υπάρχει. Θα έψαχνα να βρω ποιο είναι αυτό το στοιχείο που έλειπε από την ζωή μου εκείνη την περίοδο, τι ακριβώς ζητούσα που δεν μπορούσα να βρω αλλού.
Το να σου γίνει εμμονή στη συνέχεια έτσι όπως μπλέχτηκε η ιστορία, και να σου μείνει απωθημένο και πείσμα το να την γνωρίσεις έστω για μια φορά το καταλαβαίνω απόλυτα. Δεν θα κρίνω από ηθικής πλευράς αν ξεπεράστηκαν κάποια όρια (το οτι την έψαχνες πχ κτλ), αυτά είναι δικά σου θέματα και του καθενός ξεχωριστά.
Επίσης μπορώ να καταλάβω απόλυτα το σοκ, την ανάγκη σου να αναμοχλεύεις την ιστορία, να ψάχνεις για παραλείψεις, για στοιχεία..έξαλλου είναι ακόμα πολύ νωπό, δεν έχει περάσει δα και τόσος καιρός και πέρα από αυτό ο καθένας μας έχει τους ρυθμούς του για να ξεκολλήσει από κάτι, δεν θα βάλω μετρητές σε αυτό.
Αυτό που μοιάζει "ανακόλουθο" στα δικά μου μάτια και σύμφωνα με τα δικά ΜΟΥ κριτήρια που δεν είναι καθόλου απαραίτητο να συμφωνούν με τα δικά σου ή με κάποιου άλλου, είναι το πως αφού ακόμα σε νοιάζει, ακόμα έχεις πράγματα να βρεις, να ψάξεις, να ασχοληθείς, μπαίνεις τόσο βιαστικά σε μια άλλη σχέση. Για να είμαι ειλικρινής μου φαίνεται σαν και αυτό να είναι η ανάγκη σου να δείξεις οτι προχωράς, σα να μην αναγνωρίζεις στον εαυτό σου το δικαίωμα να πληγώθηκε και να θέλει τον χρόνο του. Δεν ξέρω αν ισχύει, αυτό μόνο εσύ μπορείς να το ξέρεις για τον εαυτό σου, σου λέω μόνο τι βλέπω εγώ απ έξω ως τρίτος. Είχες απόλυτη ανάγκη όπως τόνισες πολλές φορές να βρεις μια "πραγματική" γυναίκα με σάρκα και οστά και φοβάμαι οτι αυτή σου η ανάγκη σε έκανε να προχωρήσεις πιο γρήγορα από οτι ίσως θα έπρεπε.
Το να παιζεις με τις λεξεις, επισης δεν προσδιδει καποια "αληθεια" η καποιο δικιο σε αυτο που σκεφτηκες.Quote:
Originally Posted by avgeris
Δεν "πηγες" με την αλλη, ειχες περιπτυξεις μαζι της και παραμυθιαζεσαι οτι αυτο παρολο που ξερεις οτι δεν ειναι αληθεια, αποφασιζεις ΕΣΥ με το ετσι θελω οτι ισοδυναμει με ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΛΛΗ!
με διαστρεβλωση της πραγνατικοτητας ισοδυναμει με τοτ αλλο.
Μην μου εοαναλαβεις οτι ξερεις οτι σεν ειναι στ αληθεια η αλλη απλα σε κανει να νοιωθεις σαν να ειναι.
Το καταλαβα απο την πρωτη φορα που το ειπες.
Απλα διαφωνω στο οτι κανει καλο.
Εξει που λες δεν σε καταλαβαινω, βαλε προσωπικα για μενα ΔΙΑΦΩΝΩ ΜΑΖΙ ΣΟΥ ΚΑΘΕΤΑ ΚΙ ΟΡΙΖΟΝΤΙΑ κι ειμαστε ενταξει.
ΚΑΙ ΣΟΡΙ ΓΙΑ τΑ ΚΟΡΕΑΤΙΚΑ, ΕΙΜΑΙ ΑΠΟ ΚΙΝΗΤΟ
Quote:
Originally Posted by Remedy
Αν από την αρχή μου είχες πει ότι διαφωνείς, τελεία και παύλα, δεν θα υπήρχε κανένα απολύτως θέμα. Δικαίωμά σου να διαφωνείς. Δεν διεκδικώ το αλάθητο στη ζωή μου. Στην κουβέντα όμως μπλέχτηκαν χαρακτηρισμοί προς το πρόσωπό μου που επ' ουδενί δεν γινόταν να δεχτώ ούτε φυσικά να αφήσω ασχολίαστους (όταν κάποιοι φτάνουν να με αποκαλούν έμμεσα ή άμεσα "ψεύτη", "ανήθικο" ή ό,τι άλλο). Δεν θεωρώ ότι υπέπεσα σε κάποιο "τερατούργημα" ώστε να βγαίνουν τόσο αβίαστοι χαρακτηρισμοί προς εμένα. Ακόμα κι αν θέλω να "διαστρεβλώσω" στο μυαλό μου μια πραγματικότητα, χωρίς να προξενήσω κακό σε κάποιον και χωρίς αυτό να με κάνει δυσλειτουργικό, αντικοινωνικό ή παραληρηματικό, δεν θεωρώ ότι είναι έγκλημα να το κάνω, εφόσον με βοηθάει να αποσυμφορηθώ ψυχικά.
Δεν συμφωνείς, κατανοητό. Δεν είπα ότι είναι η σωστότερη προσέγγιση. Πιθανό να είμαι ΤΕΛΕΙΩΣ ΛΑΘΟΣ. Και τελικά να με ζημιώσει, μακροπρόθεσμα. Μπορεί όμως και να με βοηθήσει. Ούτε εγώ μπορώ να προδικάσω το μέλλον, ούτε εσύ ούτε κανείς άλλος. Είναι όμως Η ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ, εμένα αφορά στο κάτω-κάτω. My way, που έλεγε και ο Frankie. Και νιώθω όμορφα, ΣΗΜΕΡΑ. Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να δεχτώ, έμμεσα ή άμεσα, προσβλητικούς χαρακτηρισμούς και να αμφισβητείται ακόμα και τo ήθος μου γενικότερα ως ανθρώπου από ένα και μόνο γεγονός.
Ευχαριστώ που με καταλαβαίνεις. Και πίστεψέ με, ψάχνω ακόμα μέσα μου να βρω τι ακριβώς με οδήγησε σε ένα τέτοιο μπλέξιμο χωρίς λόγο. "Μια χαρά τυπάκι ήσουν με σχεδόν τέλεια ζωή, που πήγες κι έμπλεξες", μου είχε πει χαρακτηριστικά ένας από τους πιο καλούς μου φίλους. Δεν ξέρω ΑΚΟΜΑ. το ψάχνω. Κι ένας λόγος που άρχισα να δημοσιεύω τις συζητήσεις μας (κάτι που θεωρήθηκε ακόμα και "εξοργιστικό") ήταν μπας και βρω εκεί μέσα κάποια στοιχεία που μου είχαν ξεφύγει. Δύσκολο αυτό, μέσα μου πρέπει να ψαχτώ. Αν θα έβρισκα μια εξήγηση "επιφανειακή", θα ήταν πάλι με βάση την προχτεσινή ιστορία. Τι θέλω να πω; Μάλλον είμαι αρκετά "επιρρεπής" σε πολύ διαχυτικές γυναίκες που παίζουν "επιθετικά". Με ιντριγκάρουν, με μαγνητίζουν, προσελκύον την προσοχή μου. Προχτές ήμουν υποψιασμένος, με την πρώτη κοπέλα καθόλου. Ειδικά από τη στιγμή που δεν είχα οπτική επαφή μαζί της και λειτουργούσε μόνο το φαντασιακό πεδίο (κάτι που η ίδια επιδίωξε από την αρχή), ήταν σχετικό εύκολο να μην μπορέσω να ελέγξω την κατάσταση από ένα σημείο και μετά. Όχι ότι προχτές θα έφτανα στο σημείο να το κάνω μέσα στις τουαλέτες αν δεν ήμουν υποψιασμένος, αυτό με τίποτα, αλλά σίγουρα θα άφηνα τον εαυτό μου πολύ πιο "χαλαρό" και θα είχα "αφεθεί" ευκολότερα να παρασυρθώ σε ό,τι μου προέκυπτε. Κάτι που δεν κάνω καθόλου συχνά, αλλά όταν συμβεί, μπορεί να με κάνει να χάσω το μυαλό μου. Ευτυχώς, σχετικά γρήγορα, επανέρχομαι. Δεν ξέρω αν αυτή είναι η μόνη εξήγηση (ο ψυχίατρος μου μού είπε ότι αν έχω κάπου να ψαχτώ είναι στο πόσο εύκολα παθιάζομαι με τις γυναίκες, από τη στιγμή που αυτό μπορεί να μου δημιουργήσει τέτοια προβλήματα), μπορεί να υπήρχαν και άλλοι λόγοι εκείνη την εποχή που έπαιξαν το ρόλο τους (γενικά, από τον Οκτώβρη-Νοέβρη και μετά, πάντα με έπιανε μια υπερδιέγερση, κυρίως "διανοητική" σε όλα τα επίπεδα, που διαρκούσε περίπου μέχρι να μπει ο Φλεβάρης). Για την ώρα πάντως, δεν έχω βρει τα ΑΚΡΙΒΗ αίτια που μνε οδήγησαν εκεί που με οδήγησαν.Quote:
Originally Posted by elisabet
Στην άλλη σχέση μπήκα χωρίς να το ψάξω και πολύ. Θέλω να πω, δεν ψαχνόμουν ιδιαίτερα μετά το οριστικό τέλος της φεϊσμπουκικής περιπέτειάς μου, απλώς είχα αρχίσει να βγαίνω ξανά με τις παρέες μου και να πηγαίνω στα στέκια μου. Εκεί, ένα βράδυ, είδα την κοπέλα να κάθεται στο διπλανό stand σε κάποιο live που γινόταν στο στέκι μου και κάποια στιγμή, της έπιασα κουβέντα επειδή μου είχε αρέσει. Κάτι που κάνω γενικά, ειδικά στα μαγαζιά που συχνάζω, φλερτάρω αρκετά, πάντα ευγενικά και κόσμια και χωρίς να σημαίνει ότι το κάνω με δεύτερες σκέψεις. Έχω μια άνεση να πιάνω κουβέντα και αυτό σίγουρα βοηθάει. Μια όμορφη γνωριμία ας γίνει στην αρχή και το ερωτικό μπορεί να προκύψει, μπορεί και να μην προκύψει. Πολλές φορές συμβαίνει το δεύτερο, αλλά οι γνωριμίες παραμένουν και γίνονται ωραίες φιλίες. Ναι, έχω πολλές φίλες, πραγματικές φίλες, που τις αγαπώ γι αυτό ακριβώς που είναι: ΦΙΛΕΣ ΜΟΥ. Υπάρχει βέβαια πάντα μια υποψία ερωτισμού στην ατμόσφαιρα, αλλά σέβομαι πρώτα απ' όλα τη φιλία που μας ενώνει. Άλλωστε, πρώτα γυναίκες έμαθαν για την περιπέτειά μου, πρώτα σε αυτές κατέφυγα για να μου πουν τι παίζει με την κοπέλα του facebook. Όταν ακόμα και γυναίκες δεν μπορούσαν να την καταλάβουν, τότε άρχισα να συλλογίζομαι μήπως υπάρχει κάτι άλλο από πίσω. Στην περίπτωση αυτή τώρα, προέκυψε σχέση αφού και η κοπέλα έδειξε από την αρχή σχεδόν ενδιαφέρον. Δεν ήταν κάτι που επιδίωξα, ήταν κάτι που προέκυψε και αποδεκνύεται πολύ όμορφο. Και σε καμιά περίπτωση δεν το έκανα για να "αποδείξω" κάτι, το ότι άρχισα να βγαίνω, να βρίσκομαι με ανθρώπους σε "νορμάλ" σκηνικά μου ήταν αρκετό για να καταλάβω ότι πατούσα ξανά γερά στα πόδια μου. Αν ήταν "βιαστικό", "γρήγορο" ή ό,τι άλλο, μπορεί, δεν ξέρω. Καθετί όμως το κρίνουμε με βάση το αποτέλεσμά του, μακροπρόθεσμα. Αν π.χ. την κοπέλα της ιστορίας είχα κατορθώσει τελικά να τη δω από κοντά και έστω να μιλήσουμε σαν άνθρωποι, κανείς δεν θα θεωρούσε παράλογο από μέρους μου το ότι επέμεινα. Επομένως, η πορεία θα δείξει και θα κρίνει το σωστό ή το λάθος των όσων έκανα από εκεί και μετά.
Το ξαναλέω, ειδικά σε σένα που έχεις καταλάβει: χτες και σήμερα νιώθω όμορφα, νιώθω πιο ανάλαφρος, πιο ελεύθερος, πιο "αποστασιοποιημένος" και "απεξαρτημένος" απ΄ ό,τι έγινε με το facebook. Και αυτό είναι που τελικά μετράει, για μένα τουλάχιστον.
Καλησπέρα! Αυγέρη εγώ θα έλεγα να διερευνήσεις του τι θέλεις να αποδείξεις και σε ποιον. Και κυρίως γιατί. Δηλαδή αν την πάτησες και κόλλησες, και σε κορόιδεψαν, (αν λέω, αν), τι γίνεται μέσα σου; Γιατί δεν πρέπει να κάνεις λάθος, ή μάλλον τι παθαίνεις όταν κάνεις λάθος; Ωραία το αναλύεις και το υποστηρίζεις λεκτικά, ότι δε σε πειράζει και πρώτος εσύ είπες ότι μπορεί να είσαι λάθος, κλπ. Αλλά πρακτικά φαίνεται να σε πειράζει και να σε πονάει. Λογικό και φυσιολογικό, ή παράλογο και ψεύτικο- τη στίξη τη βάζει ο καθένας για τον εαυτό του. Αλλά φαίνεται να σε πονάει, και φαίνεται να θέλεις να το επουλώσεις πολύ γρήγορα όλο αυτό. Προτείνω να δοκίμαζες να το αντέξεις χωρίς "αναισθητικό" και να δεις πόσο και τι μπορείς, και τι τελικά θα συμβεί.
Από πλευράς εξήγησης, θα μπορούσε να είναι κάτι σε σχέση με την ωριμότητα-συναισθηματικής ενηλικίωσης. (Φυσιολογικό να συμβεί, αλλά όχι δεδομένο ότι θα συμβεί σε όλους).
Quote:
Originally Posted by streidi
Καλησπέρα και σε σένα. Πολύ ωραία τα σχόλιά σου. Με πονάει αρκετά, όχι σε σημείο να καθίσταται ανυπόφορο ή μη διαχειρίσιμο, αλλά σίγουρα πονάει, έστω και πολύ λιγότερο. Πονάει ένας συνδυασμός πραγμάτων και γεγονότων, δεν ξέρω αν έχει νόημα να τα αναλύσω τώρα. Μπορώ να το κάνω, βέβαια. Και θέλω να επουλώσω τις όποιες πληγές αν όχι γρήγορα, σίγουρα πάντως όσο πιο γρήγορα γίνεται.
Από εκεί και μετά, δεν καταλαβαίνω τι εννοείς "χωρίς αναισθητικό". Επίσης, δεν κατάλαβα τις αρχικές σου τοποθετήσεις. Την ερώτηση σχετικά με το τι παθαίνω όταν κάνω λάθος. Εννοείς, γενικότερα ή αναφέρεσαι σε κάτι συγκεκριμένο; Το προηγούμενο "γιατί δεν πρέπει να κάνεις λάθος" είναι σε μορφή ερώτησης κι αυτό; Κι αν ναι, τι ακριβώς εννοείς;
Το τι θέλω να αποδείξω και κυρίως σε ποιον αναφέρεται σε ό,τι έκανα στην ιστορία; Ή σε ό,τι κάνω τώρα; Κι αν το δεύτερο, ποιο απ' όσα κάνω τώρα;
Η τελευταία παράγραφος ενδιαφέρουσα ακούγεται. Αν μπορούσες κι εκεί να εξηγήσεις κάτι περισσότερο, θα με ενδιέφερε πάρα πολύ.
Σ΄ευχαριστώ για τα όσα γράφεις.
Πολύ λακωνικά τα είπα μου φαίνεται, ούτε εγώ δεν καταλαβαίνω τι εννοώ.. :Ρ
(«Γιατί δεν πρέπει να κάνω λάθος; -δε μου επιτρέπω να κάνω λάθος; Τι παθαίνω όταν κάνω λάθος;») Αυτά τα προτείνω σαν ερωτήματα προς τον εαυτό σου, προς διερεύνηση του ‘τι δικό μου άγγιξε αυτή η ιστορία και αντιδράω έτσι’. Η δική μου οπτική σε αυτά σας εξωτερικός παρατηρητής είναι ότι
μου φαίνεται ότι σου είναι πιο επώδυνο το ότι την πάτησες (τύπου «πώς μου συνέβη εμένα, στον Αυγέρη, αυτό;») παρά η ιστορία , τα συναισθήματά σου για την κοπέλα και όλα αυτά. Όχι τόσο σαν εγωισμός, («πώς μου συνέβη εμένα, τον απίθανο τύπο, αυτό;»), αλλά περισσότερο σαν δυσκολία αποδοχής του λάθους, όταν πρόκειται για τον εαυτό σου, ή ακόμα και σαν ενοχή («πώς επέτρεψα να μου συμβεί αυτό, ο ηλίθιος;») Αυτό εννοώ φαίνεται να σε πειράζει και να σε πονάει, και ίσως αυτό πρέπει να αντέξεις να ψάξεις.
Ίσως να είναι ένα τυφλό σου σημείο αυτό (το ότι μπορεί να μην αποδέχεσαι εσύ ο ίδιος κάποια κομμάτια του εαυτού σου και ότι αυτό είναι ορατό στους άλλους, αλλά όχι σε σένα.) Αν είναι όντως τυφλό σημείο, θα χρειαστεί λίγος χρόνος και αρκετή δύναμη για να το δεις.
Λες ότι θέλεις να επουλώσεις τις πληγές όσο πιο γρήγορα γίνεται. Γιατί; Θέλω να πω, ναι, προφανώς για να μην πονάς, αλλά σα να προσπερνάς κάπως επιπόλαια το ότι όσο πιο βαθιά η πληγή τόσο πιο πολύ χρόνο χρειάζεσαι για να επουλωθεί με όσο πιο λίγα σημάδια γίνεται. Κάτι σα να μην αντέχεις ίσως εδώ. Τον πόνο; Το να βλέπουν οι άλλοι ότι πονάς;
Το αναισθητικό μοιάζει να είναι η κοπελιά του μπαρ-ίσως και η κοπέλα σου. Ότι για να μην πονάς πολύ θέλεις τουλάχιστον παρέα. (Όμως αυτό ίσως επηρεάσει την επούλωση, και είναι ανήθικο απέναντι στην κοπέλα, τουλάχιστον αν γίνεται συνειδητά.)
Τι θέλεις να αποδείξεις, εννοώ στον παρατηρητή. Δηλαδή σε όσους διηγείσαι την ιστορία. Πέρα από το ότι ψάχνεις απαντήσεις και γνώμες, φαίνεται να σέβεσαι ιδιαίτερα την άποψη του άλλου, κάποιες φορές μάλιστα σε σημείο να την ζυγίζεις σαν πιο σημαντική ακόμα κι από τη δική σου. Ίσως είναι ανασφάλεια, και ίσως να έπαιξε σημαντικό ρόλο και στην ίδια την ιστορία σου με την αρχική κοπέλα.
Από πλευράς εξήγησης, του πώς και εσύ ένας λογικός κατά τα άλλα άνθρωπος, μπήκες τόσο βαθιά σε ένα τρυπάκι τόσο φανερού ‘παραλογισμού’, θα μπορούσε να εξηγηθεί με ότι κάποια ανώριμα κομμάτια της κοπέλας (πιθανόν λόγω νόσου), κούμπωσαν με κάποια δικά σου ανώριμα κομμάτια (πχ την ψευδαίσθηση ύπαρξης ‘τέλειας κοπέλας’). Η δική της χειριστικότητα, την έκανε να είναι άπιαστη και έμοιαζε στα μάτια σου σαν τελειότητα. Μεγάλο βήμα επομένως για σένα προς την ωριμότητα και τη συναισθηματική ενηλικίωση όλα αυτά μάθεις για τον εαυτό σου μέσα από αυτή την ιστορία. Και πολύ σημαντικό, καθώς η συναισθηματική ενηλικίωση δεν είναι κάτι που συμβαίνει τελικά σε όλους.
Quote:
Originally Posted by streidi
Εύστοχα ερωτήματα και θα προσπαθήσω να απαντήσω, αν και δεν είναι τόσο εύκολο.
Είναι αρκετά επώδυνο ότι την πάτησα, αλλά η ιστορία από μόνη της μου προκάλεσε πολύ πόνο και άγχος. Πονούσα για την κοπέλα, πονούσα που δεν πήγαινε τίποτα κατ' ευχήν κλπ. Σίγουρα, από τη στιγμή που κατάλαβα τι γινόταν, με έπιασε μια "δυσαρέσκεια" απέναντι στο εαυτό μου και την αδυναμία ορθής κρίσης που επέδειξε, αλλά αυτός ο "πόνος" δεν είναι τίποτα μπροστά στον πόνο που βίωνα καθημερινά, σχεδόν επί 2-3 μήνες, που δεν μπορούσα να την δω και τη γνωρίσω από κοντά.
Όταν είπα ότι θέλω την επούλωση όσο πιο γρήγορα γίνεται, δεν εννοούσα αμέσως. Το ξέρω ότι θέλει χρόνο, το είχα άλλωστε σχολιάσει όταν μου είπαν πως και σ' ένα μήνα δεν μου πέρασε ακόμα. Ελπίζω απλώς αυτός ο χρόνος να μην είναι υπερβολικά πολύς. Και σίγουρα, δεν θα ήθελα να δείχνω ότι ακόμα υπάρχουν ψήγματα πόνου μέσα μου, θέλω να το αποβάλλω και να σταθώ
με σιγουριά στα πόδια μου, χωρίς σημάδια πληγών. Δεν είναι πάντα εύκολο, αλλά, πίστεψέ με, το έχω καταφέρει πολλές φορές ως τώρα και σε άλλες περιπτώσεις.
Έχω μάθει έτσι κι αλλιώς να σέβομαι ΑΠΟΛΥΤΑ τη γνώμη των άλλων (αρκεί βέβαια να μην κρύβουν ρατσισμό, σεξισμό, φασισμό και οποιοδήποτε είδος μισαλλοδοξίας). Πόσο πιο λογικό να ακούω με μεγάλη προσοχή και προσήλωση απόψεις που εξαρχής ζήτησα, συμβουλευτικά και υποστηρικτικά, στο πρόβλημά μου. Μπήκα εδώ για να ρωτήσω, να πληροφορηθώ, να μου ανοίξουν τα μάτια, λογικό ήταν να δίνω τόσο μεγάλη βαρύτητα στο τι θα μου πουν και τι θα με συμβουλεύσουν. Καμία ανασφάλεια, όπως άλλωστε είδες, όταν χρειάστηκε να υπερασπιστώ την άποψή μου το έκανα και με έντονο τρόπο. Απο εκεί και πέρα, το ότι διηγούμαι την ιστορία με τόσες εξωνυχιστικές λεπτομέρειες κάποιες φορές, εξυπηρετεί τρεις, βασικά, σκοπούς. Πρώτον, με βοηθάει να ανακαλύπτω καινούργιες πτυχές που μου είχαν διαφύγει και που, ίσως, έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην "ανάγνωση" των σκέψεων της κοπέλας προς εμένα και στην αποσαφήνιση κάποιων γεγονότων. Δεύτερον, κάποιοι από το φόρουμ μπορούν να "διαβάσουν" συμπεριφορές και να με οδηγήσουν σε τρόπους σκέψης που δεν είχα υπόψιν μου, να μου "ερμηνεύσουν" πράγματα που δεν θα μπορούσα μόνος μου. Τρίτον, κάποιοι που δεν είχαν διαβάσει την ιστορία από την αρχή, το βρίσκουν πιο εύκολο να συμμετέχουν στη συζήτηση, παίρνοντας μια ιδέα του περί τίνος πρόκειται.
Η εξήγηση που δίνεις φαίνεται ενδιαφέρουσα. Δεν υπήρξε ψευδαίσθηση τέλειας κοπέλα, μάλλον ψευδαίσθηση τέλειας ιστορίας υπήρξε (σχέση από απόσταση χωρίς δεσμεύσεις με μια κοπέλα που έδειχνε υπερσεξουαλική, ακομπλεξάριστη, μποέμισα κλπ. κλπ.) Η πορεία βέβαια απέδειξε το ακριβώς αντίθετο. Πάντως, θα ήθελα να διαβάσω λίγη περισσότερη ανάλυση της τελευταίας παραγράφου, η εξήγηση είναι άλλωστε κάτι που ψάχνω εδώ κι ένα μήνα μέσα στο μυαλό μου.
Σε τετοιες περιπτωσεις κανε οτι γουστάρεις να κανεις αλλα να εισαι πανετοιμος για ολα, απο το να σε δουλευει ψιλο γαζι, απο το να γινει καλα και να εισαστε μαζι, μεχρι να γινει καλα και να σου πει αντε αγορακι μου τωρα παρε τον δρομο σου δεν κανεις για μενα. Να εισαι ετοιμος για ολα χωρις να ερθει η σειρα σου για θεραπεια.
[QUOTE=GeorgeGr1;670453]Σε τετοιες περιπτωσεις κανε οτι γουστάρεις να κανεις αλλα να εισαι πανετοιμος για ολα, απο το να σε δουλευει ψιλο γαζι, απο το να γινει καλα και να εισαστε μαζι, μεχρι να γινει καλα και να σου πει αντε αγορακι μου τωρα παρε τον δρομο σου δεν κανεις για μενα. Να εισαι ετοιμος για ολα χωρις να ερθει η σειρα σου για θεραπεια.[/QUOT
Το δεύτερο το αποκλείω, δεν θέλω πια εγώ οποιαδήποτε σχέση μαζί της. Από τα άλλα δύο, θεωρώ ότι το πρώτο είναι δεδομένο πως συνέβαινε όλο αυτό το διάστημα της "επαφής" μας και το τρίτο θα ήταν η πιθανότερη εξέλιξη σε υποθετική βελτίωσή της (και το πιθανότερο σενάριο σε περίπτωση που θα την γνώριζα ας πούμε, 2 χρόνια πριν, στα κάπως "καλύτερά" της).
Μακριά έχω τον άντρα μου έχει το ίδιο πρόβλημα ούτε σεξ θέλη τίποτα το μόνο που θέλουν κάπου να μιλάνεQuote:
Originally Posted by lessing
Γεια και χαρά σε όλες και όλους. Πέρασε ήδη πολύς καιρός από τότε που έγραψα οτιδήποτε σχετικό με την ιστορία που με βασάνισε επί ένα τρίμηνο και βάλε το χειμώνα και πλέον νιώθω άλλος άνθρωπος. Ξεκινώντας να πω ότι συζήτησα με την κοπέλα μου το περιστατικό στο μπαρ και στην αρχή δυσκολεύτηκε να το πιστέψει, στη συνέχεια έδειξε να ενοχλείται απ΄αυτό που έγινε (απόλυτα φυσιολογικό), στο τέλος το δέχτηκε ως ένα αναγκαίο γεγονός για να με βοηθήσει στην όσο το δυνατόν ευκολότερη απαγκίστρωση από την προηγούμενη ιστορία. Άλλωστε, το τι μου είχε συμβεί όλο το χειμώνα της το είχα διηγηθεί από το πρώτο κιόλας ραντεβού μας και η στάση της απέναντί μου υπήρξε από την αρχή υποστηρικτική. Είμαστε μαζί, δυστυχώς θα δουλέψει σε άλλη πόλη το καλοκαίρι (ήδη ξεκίνησε από τις αρχές Μαίου), αλλά βρισκόμαστε πολύ συχνά στα ρεπό της και περνάμε υπέροχα.
Όλο αυτό το διάστημα, συζητούσα και με την ψυχολόγο μου και με ένα φίλο μου ψυχίατρο το τι με έβαλε σε τέτοια περιπέτεια. Έχω καταλήξει σε κάποια συμπεράσματα (και με τη βοήθειά τους) τα οποία θα αναφέρω αύριο-μεθαύριο. Συμπεράσματα που, σε κάποια σημεία τους, με εντυπωσίασαν, ειδικά όταν κατάλαβα πόσο αληθινά ήταν και πόσο βαθειά μέσα μου έπρεπε να τα ψάξω. Αυτά, όπως είπα, θα τα αναφέρω τις επόμενες μέρες. Σήμερα απλώς ένιωσα την ανάγκη να μοιραστώ μαζί σας το πόσο όμορφα νιώθω, απόλυτα αποστασιοποιημένος από τα σκοτάδια και τη μαυρίλα που έζησα το χειμώνα που πέρασε και έχοντας πλέον δίπλα μου μια θαυμάσια γυναίκα που με κάνει να πετάω και να θέλω να γευτώ κάθε σταγόνα ζωής και χαράς στο πλάι της.
Αυτά για την ώρα. Τα υπόλοιπα σε λίγες μέρες. Σας χαιρετώ με όλη μου την αγάπη.
Αμα σου πω οτι σημερα που χαζευα στο φορουμ σκέφτηκα την ιστορία σου κι αναρωτήθηκα τι να γίνεται...!Quote:
Originally Posted by avgeris
Με πρόλαβες και δεν σου έγραψα να σε ρωτήσω.
μεγαλη αλλαγη στην διαθεση σου μεσα σε 20 μερες αυγερη.
μακαρι ολα να πανε καλα και στην συνεχεια.
στο ευχομαι.