Τι λες βρε Ερρικα χειρότερα σε κάνανε; Πω πω γιατί τόσο χάλια ; Τι άλλο σου είπαν;
Printable View
Ναι να φανταστείς ότι μέσα έκανα απόπειρα αυτοκτονιας με ένα κομμάτι γυαλί από αποσμητικο που έσπασα αλλά ήταν χοντρό και δεν έκοβε καλά. Μετά από αυτό μου είπε ότι είμαι υποχονδρια και έχω μια ελαφριά αγχωδη διαταραχη και μ'έστειλε να κάνω γνωσιακη ψυχαναλυση. Όταν δε είπα στη ψυχαναλυτρια όλο το ιστορικό μου μου είπε ότι πρέπει να νοσηλευτω. Τρέχα γύρευε. ..
Πέταξαν το μπαλάκι στη ψυχιατρο μου γιατί καταλαβαν τι βλακειες κάνανε και θέλουν να πετάξουν την ευθύνη αλλού. Η ψυχιατρος μου είναι πολύ καλή αλλά στο ασκληπιειο που είναι δεν έχουν ψυχιατρικη κλινική και μου είπε ότι αφού οι ίδιοι λένε ότι πρέπει να νοσηλευτω να μου βρουν λύση. Αυτοί απ την άλλη δεν θέλουν καμία ανάμειξη. Τι να πω ρε παιδιά οι σούπερ δοκτορες εκεί δεν τους νοιάζουν οι ασθενείς τους που υποφέρουν πόσο μάλλον όταν υπάρχει και παιδί στη μέση.
Yπαρχει κάποιος εδώ μέσα που νοσηλεύτηκε με το ίδιο θέμα με την Ερρικα να μας δώσει τα φώτα του; Είναι κρίμα ή κοπέλα υποφέρει, μήπως βοηθηθει.
Απόγνωση, απελπισια,παράδοση
Tα ίδια και τα ίδια, έξι χρόνια τώρα. Μου θυμίζει η κατάσταση αυτή το ανέκδοτο με τη λάμπα και τους ψυχολόγους: "πόσοι ψυχολόγοι χρειάζονται για να αλλάξουν μία λάμπα;" Απάντηση: " ένας, αρκεί η λάμπα να θέλει να αλλάξει".
Νο 1 παράγοντας σε όλες τις ψυχολογικές διαταραχές είναι το άτομο να θέλει να αλλάξει. Και εσείς κορίτσια, Έρικα και Νεφέλη, παρά τους περί του αντιθέτου ισχυρισμούς σας, ΔΕΝ θέλετε να αλλάξετε. Απόδειξη γι αυτό είναι οτι μιά χαρά συμβουλεύετε η μία την άλλη, αλλά όταν πρόκειται για τον εαυτό σας εκεί χάνεται η μπάλα. Έχετε βολευτεί μιά χαρά με την αυτολύπηση και την προσοχή όλου του κόσμου στραμμένη επάνω σας και μεμψιμοιρείτε ασύστολα. Λυπάμαι που το λέω, αλλά σας αξίζει να μείνετε ολομόναχες και να νιώσετε πραγματική απελπισία, όχι τη φανταστική που έφτιαξε το μυαλουδάκι σας και απασχολείτε μ' αυτή ολόκληρο το φόρουμ. Μόνον τότε υπάρχει ελπίδα για εσάς.
Έχετε γαντζωθεί τόσο πολύ σε αυτή τη νοσηρότητα, ώστε ακυρώνετε όλες τις θεραπείες, όλους τους γιατρούς και όλα τα φάρμακα που σας έχουν δοθεί. Ειπώθηκε από άλλα μέλη του φόρουμ οτι η δύναμη του μυαλού είναι τεράστια. Νεότερες επιστημονικές έρευνες αναφέρουν οτι η ποιότητα των σκέψεών μας καθορίζει την ποιότητα ζωής μας. Εσείς έχετε καταστρέψει την ποιότητα ζωής σας με τις σκέψεις σας. Και το χειρότερο, καταστρέφετε και τις ζωές των δικών σας ανθρώπων. ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΤΟ ΓΟΥΣΤΑΡΕΤΕ. Ασκείτε με αυτό τον τρόπο μια εξουσία επάνω τους, είσαστε σημαντικές και μπράβο σας. Ο Περικλής έμεινε στην Ιστορία επειδή έχτισε την Ακρόπολη και ο Μοροζίνι επειδή την κατέστρεψε με τα κανόνια του. Έχετε επιλέξει για εσάς τον άχαρο ρόλο του καταστροφέα ζωών. Εύγε!
Σκέφτηκα να τελειώσω αυτό το, σκληρό αλλά αληθινό, σχόλιο με τις γνωστές παραινέσεις "συνέλθετε, ζήστε τη ζωή σας, μπλα μπλα μπλα". Αλλά αυτό κάνετε έτσι κι αλλιώς. Ζείτε τη ζωή σας και τη ζείτε μια χαρά τόσα χρόνια, με κλάψες και γκρίνια. Και αυτά τα περίφημα "δεν ανησυχώ για μένα, αλλά για το παιδί μου" είναι τρίχες και το ξέρετε, γιατί τα παιδιά σας χρειάζονται υγιείς μανάδες που τα φροντίζουν και τα αγαπούν. Συνεχίστε λοιπόν να ζείτε με αυτή τη μανιέρα και ποιός ξέρει, ίσως κάποτε σας κάνουν τη χάρη όλοι όσοι νοιάζονται για εσάς και σας γυρίσουν την πλάτη...
Πρωτεα εξω απ'το χορό πολλά τραγούδια λένε λένε στο χωριό μου.Δεν επέλεξα να γίνω έτσι ούτε να μπαινοβγαινω στα ψυχιατρεια ούτε να παλεύω καθε μερα να δείχνω καλά. Δεν θα σου λεγα να ρθεις στη θέση μου γιατί δε θα το ευχομουν για κανέναν αλλά η "ευχη" να μας γυρίσουν τη πλάτη όσοι μας νοιαζονται είναι τουλάχιστον ατυχης. Οι άνθρωποι μας είναι συμπαραστατες της προσπάθειας μας να ξεφύγουμε απ'αυτή την ασθένεια γιατί ασθένεια είναι και ποτε δε φταίει ο ασθενής γι'αυτό που του συμβαίνει
Το κανάκεμα που σας κάνουν όσοι σας νοιάζονται δεν σας έχει βοηθήσει μέχρι τώρα να ξεφύγετε από την "ασθένεια". Γιατί να σας βοηθήσει τώρα; Όσο για το αν ευθύνεται ο ασθενής για την ασθένειά του, επίτρεψέ μου να έχω άλλη γνώμη. Αν πάψετε να έχετε αρρωστοφοβία θα σταματήσει το κανάκεμα και θα κληθείτε να αναλάβετε την ευθύνη της ζωής σας. Το αντέχετε;