εισαι φοβισμενη
μονη , και πολυ κουρασμενη.
προφανως σε εχει καταβαλει το ολο σκηνικο και ηλθε να προστεθει κι αλλο
νιωθω οτι θελεις να πεις πολλα αλλα μιλας με το σταγονομετρο
Printable View
εισαι φοβισμενη
μονη , και πολυ κουρασμενη.
προφανως σε εχει καταβαλει το ολο σκηνικο και ηλθε να προστεθει κι αλλο
νιωθω οτι θελεις να πεις πολλα αλλα μιλας με το σταγονομετρο
ετσι νιώθω φοβο, εσωτερική μοναξιά, και κούραση.το ξέρω δεν ειπα πολλά. μοιάζει τον τελευταίο καιρό να συμβαίνουν και να ακούω περισσότερα άσχημα απ ότι συνήθως.δεν αντέχω πρέπει να είμαι ψυχραιμη και να στηρίξω με τον τρόπο μου άλλους τους οποίους δεν θέλω να τους βλέπω να στεναχωριούνται και μέσα μου πνίγομαι, επικρατεί χάος. και δεν έχω και κάποιον έξω από όλα αυτά να μπορώ να ακουμπήσω.γιατί δεν πέρνω την φίλη μου?είμαι σιγουρη ότι θα με ακούσει και θα με καταλάβει?δεν ξέρω. νιώθω πολύ πιεσμένη. μόνο στον Φ. θα μπορούσα να μιλήσω γιατί ξέρω ότι νοιάζεται πραγματικά, αλλά δεν γίνεται.δεν αντέχω, δεν ξέρω τι να κάνω
καληνυχτα αν. σε νιωθω. και γω νιωθω πολυ κουρασμενη.
καληνυχτα -
πλεόν έχω κουράσει και εδώ το πιο πιθανό είναι να μην απαντήσει κανείς..σήμερα κατα τύχη βρήκα κατι φωτογραφίες μου με τον Φ. και τρόμαξα με το πόσο ξένη νιώθω προς τον εαυτό μου αλλά και πρός όλη την αίσθηση που μου άφησε η φωτογραφία. δεν μπορούσα με τίποτα να ταυτιστώ με αυτά τα χαμογελαστά μάτια και το ευτυχισμένο χαμόγελο.ένιωσα πολύ μεγάλη, πολύ διαφορετική, πολύ ώριμη,προσγειωμένη. ένιωσα τον Φ. καπως ξένο. πολύ περίεργο συναίσθημα.συνειδητοποίησ� � πόσο έχουμε αλλάξει. τρόμαξα που είδα πόσο τον έχει αλλάξει η χρήση, δε το είχα προσέξει. πλεόν δεν ξέρω καν αν μου λείπει.αν θελω να τον δω. αλλά λυπάμαι όταν σκέφτομαι πόσο καλά υπήρξαμε και πόσο άλλξε όλο αυτό. νομίζω ότι φοβάμαι και να μεγαλώσω. τρέμω ότι θα καταστρέψω τη ζωή μου.
η καθημερινότητα πάλι μου μοιάζει δύσκολη.όσο περνάνε οι μέρες φοβάμαι πιο πολύ ότι αφήνω τη ζωή μου να περνάει έτσι. κάνω πράγματα.αλλά νιώθω να μην ξέρω ποια είμαι, που πάω τι κάνω, τι θέλω..νιώθω λίγο χαμένη
Αχ ,αν , υποφερεις!! Δεξου οτι ειχες εναν ατυχο ερωτα, εναν ερωτα χωρις πραγματικη ανταποδωση, πενθησε γι αυτο . περνα τη φαση σου , οπως ολες μας κ τελοσ! Μη τον βλεπεις , ΚΑΘΟΛΟΥ, μη τον δικαιολογεις επειδη ειναι αρρωστος η αδυναμος!
Αν ηταν ερωτευμενος μαζι σου , οπως εσυ με αυτον , θα ξεπερνουσατε ολα τα εμποδια ακομη κ την ηρωινη !(πολυ δυσκολο)
ξέρεις κάτι katerinaki? δεν εστιάζω τόσο σε αυτόν. το ανέφερα γιατί ένιωσα εγώ ξένη ως προς το παρελθόν μου..δεν εχουν για μένα όλα να κάνουν με αυτόν.μπορεί πολλές φορές να μου λείπει αλλά έχω υπάρξει και ευτυχισμένη χωρίς αυτόν όπότε κάτι άλλο μου φταίει.πρεπει να βρώ τι.το ότι δεν βρίσκω άκρη στην ζωή μου, και νιώθω κάπως χαμένη δεν νομίζω ότι έχει σχέση με αυτόν.ο έρωτας υπήρξε με ανταπόδοση και είμαι ευτυχισμένη που υπήρξε.όμως αναφερόμουν στην ευτυχία και το χαμόγελο που είδα στη φωτογραφία..όχι σε σχεση με αυτόν, ίσα ίσα τον ένιωσα κάπως ξένο και τα συναισθήματα που ένιωθα τότε κάπως ξένα προς εμένα,αλλά περισσότερο ως ανεμελιά..νομίζω ότι το είπα άλλωστε και παραπάνω ότι ένιωσα διαφορετική, πιο μεγάλη δεν ξέρω τι με ενοχλεί σε αυτό..αλλά δεν ήταν θετικό συναίσθημα.
αν?
νοιώθεις κολλημένη ακόμα μαζί του; σου λείπουν δηλαδή οι ωραίες στιγμές της σχέσης; ίσως ο ίδιος σαν άτομο να μη σου λειπει τόσο έντονα όσο σου λειπε παλιά, αλλά να αναπολείς τις ευχάριστες στιγμές της σχέσης που σου φανταζουν μοναδικές και ανεπανάληπτες.
Το ότι ήσουν σε μια σχεση στην οποια περνούσες πολύ ωραίο αυτό έδινε χρώμα στη ζωή σου, αποκτούσε νόημα, τώρα νοιώθεις κάποιο κενό που θες να το καλύψεις.
Ίσως από την άλλη δεν έχεις ξεκαθαρίσει τους στοχους σου στη ζωή, επαγγελματικούς, ελεύθερου χρόνου και κατα ποσο είσαι έτοιμη για μια καινούργια σχέση, οπότε με το να μην κάνεις κατι για στοχους νοιώθεις στασιμότητα και καθημερινότητα χωρίς νόημα. Ξεκαθάρισε τι είναι αυτά που σε γεμίζουν, τι θα σε κανε να νοιωθεις γαλήνη και ευτυχία και βαλε τα σα στόχους. Από τι στιγμή που θα ξεκινήσεις να τα βαζεις σε εφαρμογή, να τα επιδιώκεις, θα πάρει και η ζωή σου νόημα και θα βρεις τη γαλήνη που ψάχνεις.
Δε ξερω αν στα λεω σωστά.....
Όταν συνειδητοποιήσεις πόσο ηθικό και σωστό ήταν αυτό που επέλεξε ο πρώην σου σύντροφος, που σε άφησε δλδ ελεύθερη από την εξάρτησή σου απ' αυτόν και τη δική του εξάρτηση, θα τον ευγνωμονείς αντί να θυμώνεις ή να νοσταλγείς. Ήταν εξάρτηση και προσπαθείς να κρατήσεις τον εαυτό σου με την εισαγωγή νέων παρόμοιων μεθόδων αντιμετώπισης προσανατολισμένω προς τα ΕΞΩ, δλδ, αφού έφυγε εκείνος, τώρα είναι μία φίλη που σε "απογοήτευσε", ένας γνωστός που "υποφέρει" επίσης. Δεν το βλέπεις an πως αναζητάς απεγνωσμένα να κρατήσεις το ενδιαφέρον σου σε κάτι έξω από σένα? και να ελέγξεις κάτι έξω από σένα? Προσπαθείς και προσπαθείς, αλλά μάταια, γιατί όταν το μέσα σου το εξαρτάς από το έξω σου και μάλιστα από ένα έξω δυσλειτουργικό, τότε ΣΥΝΔΕΕΙΣ το πώς νιώθεις για σένα με το τι αισθάνεται ένας άλλος, υιοθετείς τον κόσμο του σα δικό σου κόσμο (που δεν είναι).
Θα ήθελα να σου γράψω παραπάνω, αφού πρώτα όμως σε ρωτήσω αν κάτι απ' όσα έγραψα αναγνωρίζεις σε σένα και στη συμπεριφορά σου, στη μέθοδό σου να είσαι ασφαλής χαμένη μέσα στο ζήτημα του άλλου και ανασφαλής γιατί εξαρτάσαι από τη δική του συμπεριφορά στην ουσία.
RainAndWind είμια σίγουρη ότι ο Φ. το κάνει για μένα. εννοώ το ότι έχει απομακρυνθεί και το ανέφερα σε παλιότερο μήνυμα ότι το εκτιμώ. είδε το πόσο με στεναχωρούσε η κατάσταση κι ενώ θα θελα να μουν δυνατή δεν μπορούσα. η αλήθεια είναι ότι η απόσταση από το πρόβλημα του Φ. και από τον τρόπο που το αντιμετώπιζε μου έχουν κάνει καλό.όχι οτι επειδή δεν τον βλέπω σταμάτησα να ανησυχώ αλλά όσο να ναι η σχεδόν καθημερινή επαφή έκανε και τη δικιά μου καθημερινότητα ανεξέλεγκτη. Δεν νομίζω ότι ήταν εξάρτηση, ηταν η λανθασμένη πεποιήθηση ότι με το να είμαι κοντά του βοηθάω σε κάτι και όσο έβλεπα ότι αυτός το αποζητούσε τόσο πίστευα ότι είναι το καλύτερο/σωστότερο..δεν νομίζω ότι ψάχνω να βρω κάτι άλλο να με απσχολεί,την φίλη/το γνωστό..δυσκολεύομαι να πω όχι, να αδιαφορήσω-νιώθω ότι δεν μπορώ.Quote:
Originally Posted by RainAndWind
το ότι υιοθετείς τον κόσμο του σα δικό του..πιστεύω ότι συνέβη ίσως λίγο με τον Φ. αλλά θεωρώ ότι σε ένα βαθμό είναι και λογικό μετά από τόσα χρόνια και σε αυτήν την ηλικία. δεν έχεις την ίδια ωριμότητα να διαχειριστείς κάποια πράγματα, δεν έχεις μέτρο σύγκρισης, είσαι κάπως πιο αφελής, λιγότερο υποψιασμένη τελοσπάντων, τουλάχιστον έτσι νιώθω ότι ήμουν εγώ. όμως δεν ξέρω αν θα γίνει κατανοητό αυτό που θα πώ..κατα βάση νιώθω εντάξει με τον εαυτό μου σε γενικές γραμμές..όμως νιώθω τελευταία κάπως χαμένη, απσοτασιοποιημένη από όλα..και δεν νιώθω ότι έχει σ΄χεση τόσο με τον Φ. πλέον αλλά με το ότι έχασα λίγο τον εαυτό μου ή δεν τον βρήκα ποτέ ξεκαθαρα..
και αυτό που ανέφερα με τις φωτογραφίες εγω το νιωσα κυρίως ως προς εμένα..πόσο ξένη νιώθω απέναντι στον εαυτό μου τότε.πόσο έχω αλλά ξει.και κατ επεέκταση και ο Φ. λογικό δεν είναι είναι να το αναφέρω κι αυτό?οτι μου άφησε την αίσθηση ξένων, δεν ήμαστε πλέον εμείς αυτοι. αυτό που αναφέρεις στο τέλος αφησα να συμβεί για λίγο , να ετεροκαθορίζομαι αλλά δεν πιστεύω ότι αρνούμαι να δω δικά μου ζητήματα ...προσπαθώ και για μένα. νομίζω ότι είχα τα ίδια προβλήματα πάνω κάτω και πρίν και κατα τη διάρκεια και μετά τον Φ. οπότε δεν θέλω να εστιάζω συνέχεια εκεί, σε σ΄χεση με αυτόν.δεν είναι όλη μου η ζωή αυτό.και έχει τύχει τον τελευταίο καιρό η ζωη μου να ναι περισσότερο πιεσμένη, να συμβαίνουν περισσότερα δυσάρεστα και πιστεύω ότι βοήθησε στο να πάρει μεγαλύτερες διαστάσεις και ειδικά εδώ κάτι που εγώ δεν εντοπίζω πλέον ως το ουσιαστικότερο.
ioannis2 μου λείπουν κάποιες ωραίες στιγμές της σχέσης μας αλλά πλεόν δεν μου φαντάζουν και τόσο μοναδικές και ανεπανάληπτες όχι με την έννοια ότι δεν ήταν..ήταν μαγικές και πολύτιμες για μένα..αλλά με την έννοια ότι δε πιστεύω πλέον ακράδαντα ότι δνε μπορώ να της ζήσω και υπο διαφορετικές συνθήκες, με διαφορετικά πρόσωπα.οπότε δεν θα με περιέγραφα ως κολλημένη.το "κενό" που νιώθω υπήρχε και πρίν τη σχέση και κατα τη διάρκεια (όχι επειδή δεν ήμουν ευχαριστημένη) και λογικό είναι κατα τη γνωμη μου να υπάρχει και μετα.Quote:
Originally Posted by ioannis2
Στο δεύτερο μέρος της απάντησης σου νιώθω να με αφορά περισσότερο..νομίζω και λόγο ηλικίας έιμαι σε μια φάση μπερδεμένη, αποφάσεων..έχω στόχους αλλά η προσπάθεια μου για αυτούς είναι ιδαίτερα κουραστική και πιεστική..(αναφέρομαι στους επαγγελματικούς ας το πούμε στόχους) κατι που δεν μου αφήνει και τη δυνατότητα να χαλαρώσω ιδιαίτερα..νιώθω ότι μεχρι τώρα τα κανα όλα λίγο λάθος.μετανιώνω για πράγματα που έχω κάνει. δεν ξέρω.εχεις δίκιο σε αυτά που λες..αλλά πρώτα πρέπει να ξεκαθαρίσω τι με γεμίζει πραγματικά..και δυσκολεύομαι..ή ακόμα κι αν γνωρίζω δεν είναι πάντα τόσο εύκολο, υπάρχουν κια άλλοι παράγοντες που πρέπει να λάβεις υπόψιν σου.
αν, το να μη μπορείς να κρατήσεις το συναίσθημά σου έξω από μία σχέση συγχώνευσης με τα συναισθήματα άλλων, ιδιαίτερα στις σχέσεις σου με τα κοντινότερα άτομα στη ζωή σου, ιδίως δε με τη σχέση σου, είναι αυτό που λέγεται enmeshment και είναι θέμα ορίων. Οπότε τα συναισθήματά σου μοιάζουν με τα βαγονάκια του λούνα παρκ που σε κείνες τις διαδρομές άλλοτε ανεβαίνουν και άλλοτε κατεβαίνουν, δίχως να έχεις κανέναν έλεγχο πάνω τους. Και είναι θέμα ταύτισης του δικού σου συναισθηματικού κόσμου με του αλλουνού, οπότε μιλάμε για καταστάσεις που δεν είναι υγιείς για σένα και τον άλλον,ε?
Φτάνεις λοιπόν να θέλεις τόσο να καταλάβεις τον άλλον συναισθηματικά, που είναι λες και δεν είστε δύο, αλλά το δικό σου συναίσθημα γίνεται ένα βαρόμετρο της ζωής του άλλου και σε νιώθεις σαν εξάρτημα της ζωής του. Τη στιγμή που αυτό που κάνει ο άλλος δεν είναι παρά να ζει τη δική του ζωή και τις εμπειρίες της. Και έχει ως συνέπεια να μην κρατιέσαι στη θέση σου, ούτε να μένεις στο κέντρο σου, αλλά να δραπετεύεις απ΄αυτό. Γίνεται σταδιακά σε μία σχέση και άπαξ και το μάθεις το σέρνεις σαν μοτίβο και σ' άλλες. Όλο και περισσότερες. Και εξαντλείσαι εσωτερικά. Και απογοητεύεσαι, και σε κατηγορείς άδικα, γιατί δεν είναι κάτι που το επέλεξες, αλλά το διδάχτηκες. Άρα μπορείς και να το ξεμάθεις.:)
RainAndWind δεν νομίζω ότι ταυτίζω τα συναισθήματα μου με των άλλων. μπορεί να επηρεάζονται σε μεγάλο βαθμό αλλά δεν νομίζω ότι καθορίζονται από αυτά. σε ορισμένες καταστάσεις και όταν υπάρχουν συναισθήματα είτε φιλικά είτε ερωτικά επόμενο δεν είναι το να μην νιώθεις καλά όταν ξέρεις οτι ο άλλος υποφέρει και μάλιστα , όταν εμπλέκεται χρήση ουσιών, απέναντι στην οποία νιώθεις ανίσχυρη και μια μόνιμη απειλή για κάτι κακό. εκτιμώ το ότι σκέφτηκες πάνω στα όσα έχω πεί και διατυπωσες το πως σου φαίνεται εσένα η κατάσταση αλλά δεν θεωρώ ότι το πρόβλημα μου είναι εξάρτησης ή ταύτισης με τον άλλον. από την άλλη μπορεί να είναι έτσι και να μην το βλέπω εγώ. αυτό με το θέμα των ορίων το παραδέχομαι όμως, τον τελευταίο καιρό έχω εντοπίσει κι εγώ ότι δυσκολεύομαι να τα τηρήσω κυρίως ( να τα θέσω μπορώ..αλλά δεν τα κρατάω :Ρ), ιδιαίτερα σε άτομα που αγαπάω.εξακολουθώ όμως να πιστεύω ότι στο πως νιώθω μικρή μόνο σχέση έχει η κατασταση με τον Φ.
εχω κουραστει από αυτήν την απογοήτευση, το μπέρδεμα..και αναφέρομαι στον εαυτό μου.δεν με νοιάζει τι γίνεται σε σχέση με τους υπόλοιπους, δεν έχει σχέση ο Φ. νιώθω στα όρια μου και η ζώη μου συνεχίζεται κανονικά..σε λίγο δεν θα μαι πια εγώ.νιώθω τόσο χαμένη.