Θα πρέπει να σημειώσω ότι αρχίζει και με ανησυχεί και η συμπεριφορά των παιδιών ιδιαίτερα του μικρού. Ένα δεκάχρονο αγοράκι το οποίο από τις 100 λέξεις που λέει οι 70 εμπεριέχουν τη λέξη μαμά.Quote:
Originally Posted by nikos2
Printable View
Θα πρέπει να σημειώσω ότι αρχίζει και με ανησυχεί και η συμπεριφορά των παιδιών ιδιαίτερα του μικρού. Ένα δεκάχρονο αγοράκι το οποίο από τις 100 λέξεις που λέει οι 70 εμπεριέχουν τη λέξη μαμά.Quote:
Originally Posted by nikos2
Ναι, γενικά όταν δεν συμφωνούμε σε κάτι μαζί τους γινόμαστε αυτομάτως "αντίπαλοι" και "εχθροί". Κι εγώ έχω μια σχέση, από απόσταση όμως, με οριακό άντρα. Αν μέναμε μαζί και έπρεπε να αντιμετωπίσω καθημερινά επί 24ώρες τη συμπεριφορά του δεν θα το άντεχα. Καταλαβαίνω ότι έχεις μικρά παιδιά και δεν θες να διαλύσεις το σπίτι σου, αλλά πρέπει να προστατέψεις τον εαυτό σου. Αν δεν είσαι εσύ καλά, πως θα προστατέψεις και τα παιδιά σου αργότερα; Γιατί εκείνα είναι τα μεγάλα θύματα των οριακών. (Παίρνω σαν δεδομένο ότι ισχύουν όσα σου είπαν 2 ψυχίατροι περί οριακής).Quote:
Originally Posted by Dpath
Τα παιδιά είναι τα μεγάλα θύματα. Πρέπει να πάρεις αποστάσεις από τη σύζυγο και να πηγαίνεις εσύ ο ίδιος σε ψυχίατρο για να πάρεις οδηγίες πως θα αντιμετωπίσεις την κατάσταση.Quote:
Originally Posted by Dpath
Οχι, δεν βελτιώνονται παρά ελάχιστα όσο και να προσπαθούν. Γι αυτό είναι τόσο ζόρικη η οριακή. Και για τους ίδιους και για όσους είναι στο περιβάλλον τους. Πόσο μάλλον όταν δεν παραδέχονται την κατάσταση και δεν προσπαθούν κιόλας.Quote:
Originally Posted by nikos2
Γενικά με τις μανιες που βγάζουν τι γίνεται.; Στην παρούσα φάση η σύζυγος μου έχει κολλήσει κυριολεκτικά με ένα φόρουμ στο εξωτερικό με το οποίο ασχολείται νυχθημερόν. Μάλιστα άμα θίξω το θέμα γίνεται εριστική και προσπαθεί να ρίξει το φταίξιμο σε μένα πως και καλά δεν έχει λίγο χρόνο να χαλαρώσει. Για τα πάντα φταίνε οι άλλοι.
Κι αυτό κλασικό των οριακών. Πάντα φταίνε οι άλλοι. Και διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα ώστε να ταιριάζει κάθε φορά σε ό,τι πιστεύουν οι ίδιοι. Αν όμως της πεις να χωρίσετε εκεί θα πάθει αμόκ, γιατί δεν αντέχουν και την εγκατάλειψη.Quote:
Originally Posted by Dpath
Και όμως μόλις έσφιξαν τα πράγματα ξαφνικά αποθέωσε τη μητέρα της η οποία της λέει σε όλα ναι και έχει βρει ήδη τον-την αντικαταστάτη. Οι οριακοι θέλουν πάντα να έχουν κάποιον δίπλα. Τώρα που υποτιμήθηκε ο σύζυγος βρέθηκε η ξεχασμένη μάνα (με πολλά θέματα και αυτή). Στο μέλλον υποθέτω θα βρεθεί κάποιος άλλος.
Ναι, εννοείται θέλουν πάντα κάποιον δίπλα τους. Βέβαια δεν ξέρω κατά πόσον μπορούν να αντικαταστήσουν τον σύζυγο με τη μάνα. Συνήθως υπάρχει ένα πλήθος από υποψήφιους γκόμενους-ες γύρω τους και το ενεργοποιούν μόλις νιώσουν ότι απομακρύνεται ο-η σύντροφος. Μέχρι τώρα δεν έχεις αντιληφθεί τέτοιο μοτίβο; Δεν υπάρχουν φίλοι-φλερτ, πρώην, γενικά άντρες γύρω της; Σε αυτό το φόρουμ που κόλλησε μήπως φλερτάρει διαδικτυακά με κάποιον;
Ναι κάτι τέτοιο παίζει διαδικτυακά και νομίζω από εξωτερικό.
Το πρόβλημα προκύπτει από το γεγονός ότι δεν μπορώ να βρω τον τρόπο να διαχειριστώ τη συγκεκριμένη κατάσταση. Το μόνο που συμβαίνει είναι να πληγωνομαι καθημερινά. Για παράδειγμα σήμερα μετά το φαγητό σε εστιατόριο μαζί με τα παιδιά πήγα να της πιάσω το χέρι το τράβηξε έντονα μακριά. Μόλις της είπα "σιγά πως κανείς έτσι " μου απάντησε ότι "το σώμα μου δεν σου ανήκει". Μετά από 10 χρόνια γάμου και δεκαπέντε σχέση συνολικά ενοχλήθηκε που της έπιασα το χέρι. Στην επιστροφή σπίτι και μετά από δύο ώρες κολλημένη στο κινητό ενοχλήθηκε έντονα που της είπα κλειστό να πούμε και τίποτα. Μάλιστα μου έκανε φασαρία ότι δεν μπορεί να έχει λίγο χρόνο μόνη της. Πόσο μπορώ να αντέξω σε έναν γάμο χωρίς να παίρνω τίποτα; Αυτό συμβαίνει εδώ και δύο μήνες και έχω διαλυθεί. Έχω χάσει κοντά δέκα κιλά. Προσπαθώ με κάθε τρόπο να στηρίξω την οικογένεια. Δεν είναι εύκολο ένα διαζύγιο με δυο παιδιά 11 και 10 ετών. Ωστόσο το να σε έχει στοχοποιήσει οριακή σύζυγος είναι και αυτό αφόρητο. Είμαι σε τέλμα πραγματικά.
Υπάρχει και ο κίνδυνος να σου πει εκείνη να χωρίσετε, εάν νιώσει ότι απομακρύνεσαι. Να είσαι προετοιμασμένος και γι αυτό. Ο δικός μου ψυχίατρος (πραγματικά σου προτείνω να κάνεις ο ίδιος συνεδρίες) μου είχε πει εξ αρχής ότι πάντα πρέπει να σκέφτομαι στην άκρη του μυαλού μου ότι ένας οριακός μπορεί να με αφήσει ανά πάσα στιγμή και χωρίς να έχει προηγηθεί κάτι που να το έχω καταλάβει-αξιολογήσει ως σοβαρό.
Συζητήθηκε αυτό το θέμα, και τελικά με δική μου πρωτοβουλία δώσαμε παράταση έως τον Σεπτέμβριο να δούμε πως θα εξελιχθούν τα πράγματα. Το θέμα είναι ότι δεν βλέπω καμιά βελτίωση. Στο παρελθόν οποίες κρίσεις είχαν διάρκεια το πολύ μιας δύο ημερών. Τώρα το θέμα τραβάει σε χρόνο και σε ένταση.
Το κυριότερο δε είναι πως δεν ξέρω πως να συμπεριφερθω στην καθημερινότητα. Να αφήσω να δω πως θα εξελιχθεί η όλη κατάσταση? Να λάβω πρωτοβουλίες? Απάθεια, αδιαφορία? Προσπάθειά προσέγγισης όπου συνέχεια θα λαμβάνω ως ανταπόδοση πάγο?
Καλημέρα. Το πρόβλημα είναι πως ό,τι και να κάνεις εσύ, εκείνη είναι που δίνει το ρυθμό. Εγώ γενικά εφαρμόζω τη μέθοδο του "καθρέφτη". Δηλαδή φέρομαι όπως μου φέρεται. Αλλά η απόσταση και η αραιή επικοινωνία μου το επιτρέπει αυτό. Αν είχα να μεγαλώσω δυο παιδιά μαζί του δεν ξέρω τι θα έκανα. Με ανησυχεί η φράση "το σώμα μου δεν σου ανήκει" που σου πέταξε. Νομίζω ότι "ο άλλος" την έχει ενθουσιάσει. Είσαι σίγουρος ότι είναι στο εξωτερικό αυτό το φόρουμ ή μήπως κανονίζονται συναντήσεις πίσω από την πλάτη σου;
Ναι δεν υπάρχουν συναντήσεις. Το τελευταίο όριο που έχω θέσει στον εαυτό μου είναι η απιστία.
Καταλαβαίνω αυτό που λες ότι στο μέλλον θα είναι καλύτερα τα πράγματα μακριά. Όμως ένας χωρισμός με δύο μικρά παιδιά δεν είναι εύκολο πράγμα. Δυστυχώς έχω αφιερώσει τον εαυτό μου σε αυτή τη κατάσταση και προσπαθώ να σώσω ότι σώζεται αν σώζεται κάτι. Το θέμα είναι ότι δεν έχω την απαραίτητη διαύγεια ώστε να λάβω τις κατάλληλες αποφάσεις.στο μυαλό μου ακόμα το παλεύω.
Το θέμα είναι ότι δεν μπορείς να την ελέγχεις όλο το 24ωρο τι κάνει. Κι αν η μάνα της κάνει πλάτες και της κρατάει τα παιδιά, εσύ τι θα κάνεις, θα την υποψιάζεσαι και θα την κυνηγάς για να δεις που πάει και ποιόν συναντάει; Ασε που το να την κυνηγάς είναι ό,τι χειρότερο. Γενικά όταν τους κυνηγάς σε κατηγορούν ότι είσαι ενοχλητικός και ζηλεύεις. Οταν δεν τους κυνηγάς, σου λένε ότι είσαι αδιάφορος και δεν τους αγαπάς. Ο,τι και να κάνεις, πάντα βγαίνουν από πάνω και σου τη λένε. Βέβαια, έχετε ζήσει 15 χρόνια μαζί και ως τώρα δεν είχε βγάλει τέτοιας έντασης συμπεριφορές, όπως λες. Αλλά αν αποφασίσει ότι δεν σε θέλει πια, αλλοίμονό σου. Θα σε πονέσει με ένα τρόπο που ούτε φαντάζεσαι. Πιστεύω έχεις διαβάσει τις ιστορίες που έχουν γράψει όλοι εδώ. Εγώ τις διαβάζω και τις ξαναδιαβάζω κάθε τόσο, για να υπενθυμίζω στον εαυτό μου να μην τον αφήσω να με πλησιάσει πέραν ενός ορίου.
https://youtu.be/yXeeiiHEpeg
Μακάρι Να ξεκινούσε θεραπεία η κοπέλα..
Μπας και έφτιαχναν τα πράγματα..
Ναι καταλαβαίνω. Φταίω εγώ που άφησα τον εαυτό μου να δώσει τόσα πολλά. Βέβαια δεν ήξερα ότι είναι τόσο κακό να δίνεις τα πάντα σε κάποιον, προφανώς έμαθα.
Και πως θα πεισθεί να λάβει βοήθεια?Quote:
Originally Posted by ladybird12
Αν αρχικά πηγαίνατε μαζί;
Δηλαδή θά ήθελε νά φτιάξετε τή σχέση σάς;η θέλει νά χωρίσετε;
Quote:
Originally Posted by ladybird12
Δεν ξέρω πραγματικά, νομίζω ότι ούτε αυτή ξέρει. Τώρα βρίσκεται σε φάση μανίας. Έχει μια γενική θολούρα. Δεν την ενδιαφέρει τίποτα άλλο παρά να πιάσει το κινητό στο χέριQuote:
Originally Posted by ladybird12
Και πως είσαι σίγουρη ότι μπορείς να ελέγξεις τόσο τα συναισθήματα σου? Αν το έχεις καταφέρει είναι μεγάλο επίτευγμα
Quote:
Originally Posted by Epsilon
Dpath said:
15-08-2021 10:54
Και πως είσαι σίγουρη ότι μπορείς να ελέγξεις τόσο τα συναισθήματα σου? Αν το έχεις καταφέρει είναι μεγάλο επίτευγμα
Και τώρα το κατάλαβες; Δηλαδή μεγαλώσατε 2 παιδιά στην πιο δύσκολη φάση, έκρυβε την διαταραχή της στην ντουλάπα και ξαφνικά κάτι δεν πάει καλά;Quote:
Originally Posted by Dpath
Όχι φυσικά δεν έκρυβε τίποτα. Υπήρχε μια διάγνωση κατάθλιψης. Υπό το καθεστώς αυτό η σχέση ήταν λίγο περίεργη. Γενικά ήταν στη φάση που με είχε αποθεώσει, ήταν δίπλα μου και εγώ έδειχνα παραπάνω μεριμνα για να τη βοηθήσω με την κατάθλιψη. Ωστόσο όταν στραβωσαν τα πράγματα, άρχισε να ξετυλίγεται το κουβάρι.Quote:
Originally Posted by mantelas nelson
Σου εύχομαι ειλικρινά καλό κουράγιο και καλή Παναγιά, είθε η χάρη της να μας κρατάει ένα φως αναμμένο στα σκοτάδια που ζούμε.Quote:
Originally Posted by Dpath
Σε ευχαριστώ, αλλά πραγματικά περνάω δύσκολα. Νομίζω ότι έχει χαλάσει τελείως το μυαλό μου. Νιώθω ότι βρίσκομαι σε αδιέξοδο.
Βοηθάει η απόσταση. Και το πέρασμα του χρόνου. Είχα την τύχη να το ψυλλιαστώ από νωρίς ότι κάτι τρέχει και το ανέφερα στον ψυχίατρό μου (έκανα συνεδρίες για δικά μου θέματα) κι εκείνος μου μίλησε για την οριακή και μου συνεστησε να κρατήσω αποστάσεις και να φυλάγομαι. Προφανώς αν την είχα πατήσει και μέναμε μαζί θα ήταν πολύ δύσκολο να αντιδρασω. Πόσο μάλλον αν ειχα κάνει γάμο και παιδιά. Καταλαβαίνω πολυ καλά πως νιώθεις. Από τη μια θες να αντιδράσεις κι από την άλλη έχεις παραλύσει και δεν μπορείς να σκεφτείς. Και που βρήκες αυτο το φόρουμ και μιλάς, είναι πολύ καλο για σένα. Χρειαζεσαι ψυχικη ενδυνάμωση πριν σε καταπιει και σε τσακίσει η κατάσταση.Quote:
Originally Posted by Dpath
Υπάρχει κάτι που στράβωσε, μπορείς να θυμηθείς; Κάτι που πυροδότησε τη φαση απαξίωσης; Μπορεί αυτό να αλλάξει ή είναι μόνιμο;Quote:
Originally Posted by Dpath
Το πώς ξεκίνησε το ξέρω, το βίωσα. Η ψυχίατρος με τη λανθασμένη διάγνωση προκάλεσε την έκρηξη. Τώρα αν αυτό μπορεί να αλλάξει πραγματικά δεν ξέρω. Αν είχα την απάντηση θα ήταν όλα πιο εύκολα. Θα μπορούσα να λάβω την μια ή άλλη απόφαση. Να φύγω ή να μείνω και να παλέψω.Quote:
Originally Posted by Epsilon
Στη δική μου περίπτωση η απόσταση μεγάλωσε το πρόβλημα, βέβαια υπήρξε και ο αστάθμητος παράγοντας μαμά.Quote:
Originally Posted by Epsilon
Τώρα δε για την ψυχική ενδυνάμωση θα μεριμνησω άμεσα μόλις γυρίσω από τις διακοπές στην Αθήνα. Έχουμε έρθει για λίγες μέρες διακοπές- ο θεός να τις πει έτσι-
Κοίταξε, η οριακή υπάρχει από πολύ νωρίς στη ζωή των ανθρώπων, ασχετα αν αργούν να τη διαγνώσουν. Είναι όντως περιεργο που δεν το είχαν βρει νωρίτερα ή που δεν σας είχε επηρεάσει στον ίδιο βαθμό τόσα χρόνια. Καλό κουράγιο με τις διακοπές.Quote:
Originally Posted by Dpath
Δεν το βρήκαν γιατί όλη η σημασία δόθηκε στις φάσεις της κατάθλιψης. Ο πρώτος ψυχίατρος που είχε απλα της έδινε χάπια χωρίς καμία άλλη παρέμβαση. Η δεύτερη πήρε έτοιμη τη διάγνωση του πρώτου, που ουσιαστικά δεν είχε κάνει, και προσπάθησε να τη κινητοποίηση για την κατάθλιψη. Η κινητοποίηση αυτή έφερε το ξέσπασμα. Ο τρίτος γιατρός που διέγνωσε μέσα σε μια ώρα το πρόβλημα, απλά δεν έγινε πιστευτός από την ίδια. Απλά τα πράγματα. Εν κατακλείδι έχασε κάθε πίστη, αφού όπως κατάλαβε έπαιρνε μια σακούλα φάρμακα τη μέρα τσάμπα. Και ποιός θα γίνει το θύμα για όλα αυτά; Η ίδια πρωτίστως και η οικογένεια.Quote:
Originally Posted by Epsilon
Και φυσικά είχε επηρεάσει, αλλά ο τρόπος που την διαχειριζομουνα ήταν έξω από τα συνηθισμένα. Και πάλι όμως έκανε ένα δύο ξεσπάσματα, μικρής διάρκειας. Το βασικό της παράπονο είναι ότι καμία φορά, μέσα στην πίκρα μου, άκουγε άτακτες, λόγια όπως αναφέρει.
Αυτό που διαπίστωσα και το βλέπω να ισχύει στη δική μας περίπτωση ότι τα οριακά άτομα δεν αντέχουν να τα κατηγορείς, άσχετο με τα αίτια και τα κίνητρα που συμβαίνουν.
Απ όσο ξέρω τους ψυχιάτρους τους υποτιμούν και δεν συνεργάζονται εύκολα. Εσύ πως ξέρεις ότι έγιναν έτσι τα πράγματα; Αν έτσι σου είπε, μπορεί και να μην ισχύει η διήγηση. Επίσης, κάποια μέλη έχουν γράψει ότι έχουν διαγνωστεί και με τα δυο μαζί. Αλλοι αναφέρουν ότι ο ψυχίατρός τους αποφεύγει να πει περί οριακής συγκεκριμένα, για να μην τους βάλει "ταμπέλα" όπως λένε. Νομίζω ότι ο πιο αξιόπιστος είναι ο τρίτος ψυχίατρος, αυτός που πήγες εσύ δηλαδή. Κι ας μην είδε την ίδια, αλλά μόνο άκουσε τις δικές σου περιγραφές.
Επίσης ναι, οι οριακοί πάντα αισθάνονται θύματα και δεν παίρνουν την ευθύνη για τίποτα.
Εκει που λες "άκουγε άτακτες" τι εννοείς; Κάτι λείπει στην πρόταση, μου φαίνεται.
Καμία φορά πάνω στην πίκρα μου, δικαιολογημένα ή μη μπορεί να έβγαζα κακίες, όχι τίποτα ιδιαίτερο καθημερινά λόγια που πικαρουν λίγο τον άλλο. Αυτό όπως κατάλαβα μετέπειτα ένας οριακός δεν μπορεί να το δεχτεί. Για παράδειγμα μπορεί να μην έχει κάνει καμία δουλειά, όπως συνήθως, στο σπίτι και να ερχόμουν από τη δουλειά και εκνευρισμένος να έλεγα ότι μας έχει φάει η βρώμα. Τέτοια πράγματα.Quote:
Originally Posted by Epsilon
Για το πώς έγιναν τα πράγματα δε νομίζω ότι μου λέει ψέματα. Άλλωστε ήμουν συνέχεια κοντά της, ο μοναδικός άνθρωπος που εμπιστευοταν και οι οριακοι έχουν ανάγκη να κουβεντιάζουν, να συμβουλεύονται σε υπέρμετρο βαθμό.
Για παράδειγμα για να δεις το πρόβλημα, σήμερα από το απόγευμα είναι σαφώς καλύτερα. Τώρα μου ζητάει να αφήσουμε κάπου τα παιδιά και να πάμε για ποτό. Ωστόσο ξέρω ότι αύριο ή μεθαύριο πάλι τα ίδια θα έχουμε. Εδώ και τέσσερις μήνες γίνεται αυτό το πράγμα.Quote:
Originally Posted by Epsilon
Το πρόβλημα είναι ότι, χωρίς να λένε ακριβώς ψέματα, δεν λένε την αλήθεια. Έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι αντιλαμβάνονται τα πράγματα διαφορετικά από το μέσο άνθρωπο. Πως να το πω, έχουν άλλη καλωδίωση. Εμένα μου έλεγε και εξακολουθεί να μου λέει πράγματα που θα τα θεωρούσα εξωφρενικά αν μου τα έλεγε άλλος. Αλλά εκείνος δείχνει να τα πιστεύει απόλυτα. Κι επειδή πρόκειται για καταστάσεις που τις έζησα κι εγώ, έχω καταλαβει πως αντιλαμβανόμαστε τελείως διαφορετικά το ίδιο γεγονός. Αν όμως εκφράσω τη διαφωνία μου βλέπω ότι δυσφορεί. Ετσι αναγκάζομαι να συμφωνώ σε όσα λέει, ακόμα κι αν λέει παραδοξολογίες ή αν λέει τα ανάποδα από αυτά που έλεγε την περασμένη εβδομάδα. Όσο συμφωνώ μαζί του, όλα είναι καλά. Προφανώς θα με κούραζε αν έπρεπε να το ζω καθημερινά αυτό. Δεν μπορείς να εκφράσεις καμία διαφωνία ή παράπονο γιατί αντιδρούν πολύ έντονα.
Και ενώ περάσαμε ένα.καταπληκτικο βράδυ στις 2 το πρωί έγινε χαμός. Κόλλησε με μια λέξη που είπα και έκανε έκρηξη.Quote:
Originally Posted by Epsilon
Να τα μας...αν αντέχεις γράψε μας λεπτομέρειες να εκτονωθείς λίγο.
Περάσαμε ένα καταπληκτικό βράδυ πήγαμε σε τρία διαφορετικά μαγαζιά, ήπιαμε 5-6 ποτά και μπύρες. Γέλια χαρές όλα μια χαρά. Τέλος είπαμε να πάμε σε άλλο ένα πριν κάνα μισάωρο.Quote:
Originally Posted by Epsilon
Πάνω στη χαλαρωτητα της είπα "στα έχω δώσει όλα" και ξαφνικά έκρηξη.
Η απάντηση όχι εγώ τα έχω δώσει όλα, εγώ έπαιρνα χάπια για πέντε χρόνια, δεν μου αρέσει να μιλάς δραματικά, με το ζόρι στέκομαι σε αυτή τη σχέση και άλλα τέτοια.
Της λέω έχω περάσει δύσκολο καλοκαίρι και βγαίνει παράπονο. Απάντηση αυτά κανείς μιλάς δραματικά και ίσως είναι καλύτερα να χωρίσουμε.
Όλα αυτά από το πουθενά σε μια τέλεια βραδιά.
Δεν ξέρω αν έχω ξεχάσει κάτι.
Έχεις ακόμα αμφιβολία αν πρόκειται για οριακή διαταραχή?