Εγω το είχα παθει μόνη και ενστικτωδώς βρήκα φωτογραφία και σημείωμα από πολύ αγαπημένο μου άτομο και επανήλθα. Κάτι που να σε συνδέει με μια ήρεμη ανάμνηση και στοργική ίσως βοηθήσει. Αυτό εφάρμοσα προσωπικά.
Printable View
Εγω το είχα παθει μόνη και ενστικτωδώς βρήκα φωτογραφία και σημείωμα από πολύ αγαπημένο μου άτομο και επανήλθα. Κάτι που να σε συνδέει με μια ήρεμη ανάμνηση και στοργική ίσως βοηθήσει. Αυτό εφάρμοσα προσωπικά.
Σε ευχαριστω για την ιδεα...ωστοσο δυσκολευομαι να βρω τετοια αναμνηση τωρα. Γενικα δυσκολευομαι να συγκεντρωθω, χωρια που οτι αναμνηση/αισθηση με κατακλυζει ειναι σκατα... :P
Ειναι απο εκεινες τις στιγμες που κατι που σε βασανιζει στο παρον ξυπναει καθε παρομοια αισθηση/αναμνηση που ειχες οσο θυμασαι τον εαυτο σου και επιβεβαιωνονται και γιγαντωνονται μεσα σου ολοι οι χειροτεροι σου φοβοι.
Γενικα το εχω αυτο. Καμια φορα ψευτοφθινει αλλα μετα επιστρεφει ξανα με εκδικητικη ισχυ. Αρκει πχ να με σκουντηξει καταλαθος καποιος στο δρομο που λεει ο λογος και θα θυμηθω τη τρικλοποδια που εφαγα στη πρωτη δημοτικου και καθε αλλο σκουντηγμα στη ζωη μου και θα συμπερανω οτι απλα ειμαι σκουντηξιμη/αναξια μη σκουντηγματος λολ
Ενα παραδειγμα εφερα τωρα αλλα καταλαβαινεις τι εννοω.
Και μεσα στη παλη αναμεσα σε αυτο που προσπαθεις να εχεις/εισαι και σε αυτο που φοβασαι οτι επιβεβαιωνεται ξανα και ξανα ερχεται η απροσωποποιηση να απαλυνει την αντιφαση, να σε αποστασιοποιησει απο αυτο τον πολεμο και τα πιθανα λογικα αδιεξοδα/σφαλματα και δενει το γλυκο...
Αυτόματη ανάκληση βιωματικων αρνητικων αισθημάτων.
Έχουν βαθιές ρίζες. Μια πάλη ακριβώς όπως το έγραψες. Άλλοι λένε αντικατέστησε τις με θετικά βιωματα άλλοι ζήσε τον πόνο τους για να τις ξεπεράσεις. Με έμπλεξαν δεν ξέρω. Καταληγω στο λολ και εγω " για να μη φαρμακωθώ "
Εχεις προσπαθησει να εφαρμοσεις κατι απο τα δυο;
Καμια φορα νομιζω πως δεν μπορω να κανω τιποτα για αυτο, πως δεν υπαρχει τροπος ενας ανθρωπος να γινει tabula rasa, βιωσε οτι βιωσε και αυτος ειναι πλεον. Ενα γραμμενο χαρτι μπορεις να το διορθωσεις εδω κι εκει, να κανεις μουτζουρες εδω κι εκει, υποσημειωσεις, αναφορες στις ακρες της σελιδας και στο κατω κατω της γραφης, αλλα δεν παυει να προστιθεται η εμπειρια πανω στην εμπειρια πανω στην εμπειρια και αντι να σβηνονται πραγματα να προστιθενται ολο και περισσοτερα. Και καταληγεις γεματος μουτζουρες...
Ναι δοκίμασα. Το να βιώσω και να εκφράσω το αίσθημα είδα ότι έχει μεγαλύτερο αποτέλεσμα γιατί στο πρώτο είναι σαν ψευδαίσθηση ότι αντικατεστησα την τραυματική εμπειρία. Προσθεσα μια νέα μουτζούρα δεν αντικατεστησα τελικά. Το μόνο που κηνυγω πλέον είναι να κρατάνε λιγότερο οι διακυμάνσεις να μπορώ να ελίσσομαι και να μη μένω κολλημένη σε ένα. Έχω δυσθυμια για παράδειγμα Οκ βάζω ένα χρονικό όριο και λέω δε θα το αφήσω να με καβαλήσει πάλι όχι. Νιωθω καλά κοιτάω να το απολαύσω γιατί ξέρω πως θα τελειώσει. Νιώθω θυμό σε βαθμό οι εμβοες να μου κάνουν το κεφάλι ότι να ναι ψάχνω άμεσο τρόπο εκτόνωσης και πάλι λέω θα περάσει. Παθαίνω black out είναι ζωή αυτή διερωτομαι; απελπίζομαι έλα όμως που λέω μα έχεις περάσει και χειρότερα μη κολ@σεις τώρα.
(Πείραμα) ..το γεγονός ότι η έπαρση και η εξωστρέφεια ειναι κάποιες φορές αποτελεσματικότερες
από την κατανόηση και την (αληθινή) ευγένια,μου θέτει ερωτηματικά
Ο ανταγωνισμός ,ως παρωχημένο κόμπλεξ του διογκωμένου εγώ
η ως απαραίτητο στάδιο για το κέρδος του σεβασμού?
Μέσα μου νοιώθω ότι ο σεβασμός θα έπρεπε να ήταν
ανιδιοτελής
Σαπουνακι συμφωνω απολυτα
Καλησπέρα kavkaz,
τα συνδρομα της αγέλης ζουν και βασιλεύουν
ίσως ετσι να πρέπει να είναι
Αυτο το "θα περασει" το ξερω κι εγω...αλλα σε τετοιες στιγμες νιωθω πως αυτη ειναι η αληθεια μου και η πραγματικοτητα μου, το ασχημο βιωμα και το τι μου δειχνει οτι ειμαι ειναι οι ακλονητες σταθερες στη ζωη μου. Απλα οταν "περναει" θεωρω πως εθελοτυφλω προσωρινα. Το να νιωθω καλυτερα η καλα γενικα το θεωρω πλανη, γενικα θεωρω την ευτυχια πλανη, μια που προσωπικα δε μπορω ουτε θα μπορεσω ποτε να διατηρησω. Για αυτο και απο παιδι ακομα και τις καλες σχετικα στιγμες μου τις συνοδευει ενα γκριζο συννεφακι...και απορω γιατι θεωρουμε οτι το να νιωθεις ετσι ειναι "φαση" και το να εισαι καλα η αληθινη ζωη απο τη στιγμη που μπορει καλλιστα να ισχυει το αναποδο.Quote:
Originally Posted by Constantly curious
Κοριτσαρεσ οι τραυματικές εμπειρίες προστίθενται κ δεν μπορείς να κανεισ τίποτα τα δοκίμασα όλα δεν υπάρχει λύση όταν λέω δουλεύω από έξι χρόνων δεν το λέω για να με λυπηθεί κανεισ το λέω για να καταλάβετε ότι είμαι βασανισμένος κ τα φάρμακα δεν κάνουν τίποτα είμαι πιο μπροστά από όλους γτ ξεκίνησαν τα βάσανα πολύ μικρός καταρχάς δε θυμάμαι παιδική ηλικία τα ξέχασα
Ναταλία αν κατάλαβα εννοείς γιατί φτάσαμε να θεωρούμε αυτονόητο τον πόνο και σπάνια την χαρά;
Καπως ετσι...θα το ελεγα "νορμα" για την ακριβεια...νορμα ο πονος και ψευδαισθηση της στιγμης η χαρα με την επιγνωση της νορμας να την επισκιαζει κι ολας.
Παράλογο αλλά αληθινό. Πολλών ειδών οι απαντησεις είτε από θρησκεία είτε από φιλοσοφία και δεν ξέρω τι αλλο. Πφφφ... Θα τη παλέψουμε ωρε; Έλις καλά τα λες είσαι πάντα εντός θέματος.
Πόσο καιρό θέλουν τα ψυχοφάρμακα για να πιάσουν; 1 βδομάδα ας πούμε είναι αρκετή;
Συγγνωμη Νατ , αλλα δεν μπορω να συμφωνησω ..............ειναι καθαρα θεμα οπτικης γωνιας , ποσα περιμενεις απ την ζωη , αν εχεις μεγαλες προσδοκιες , εισαι επιρρεπης σε απογοητευσεις ............... οποτε δεν περιμενεις πολλα , και καθε καλο , ειναι μια ευχαριστη εκπληξη ...... ζεις την καθε μερα ως ερχεται , δεν ζεις τοποθετωντας την ευτυχια σου αν συμβει το ταδε η το δεινα , εκει την πατησες .:)Quote:
Originally Posted by Natalia_sups
Εξατρταται τα ψυχοφαρμακα , τα αντικατθλ/κα θελουν κανα μηνα μινιμουμ , τα αντεπιληπτικα ενα μηνα , τα αντιψυχωτικα , κανα 10ημερο .....Quote:
Originally Posted by rolen
Και μετά τη θεραπεία, γίνεται κάποιος πιο "αναίσθητος"; Επίσης, στα ψυχιατρικά νοσοκομεία τι είδους φάρμακα χορηγούν;Quote:
Originally Posted by Macgyver
Δεν ειπα αν ειναι σωστο η λαθος...ειπα πώς το βιωνω εγω, πως νιωθω. Δεν ξερω αν εχω μεγαλες προσδοκιες η οχι. Μακαρι να μπορουσα να εχω αυτη τη μετριοπαθεια που περιγραφεις, το θεμα ειναι πως νομιζω πως σε ολους τους ανθρωπους που βασανιζονται μεσα σε ολα τα σκατα καταβαθος υπαρχει νευρο για ζωη. Αυτο ειναι που κανει τα ασχημα τοσο ασχημα και τα ομορφα να μοιαζουν τοσο λιγα και ποιοτικα και ποσοτικα. Τωρα το αν αυτο το νευρο η η ελλειψη του ειναι θεμα ανθρωπου η ηλικιας η ωριμοτητας η παραιτησης δε ξερω, θα σε γελασω. Απλα αυτη ειναι η βιωματικη μου εμπειρια.Quote:
Originally Posted by Macgyver
Απο παιδι με θυμαμαι το καθετι καλο να επισκιαζεται απο ενα γκριζο συννεφακι...μιλαμε απο τα 4-5.
Oχι απαραιτητως ............εξαρταται απο τα φαρμακα , την παθηση και την δοσολογια ......για ψυχιατρεια , δεν εχω ιδεα .....Quote:
Originally Posted by rolen
Αυτα τα ' σκατα ' που περιγραφεις , δεν τα βιωνω , διοτι ειμαι σε αλλο ηλικιακο γκρουπ , αλλος τροπος σκεψης .............. δεν ανηκω στην νεα γενια , που ταχει βρει μπαστουνια , νομιζω οτι εκει εγκειται το ΄προβλημα ΄, χωρις ναμαι και βεβαιος ...... αλλα να εχεις την αισθηση να επισκιαζεται καθε τι καλο απο τα 4-5 , μαλλον ειναι επικτητο , δεν εχω βιωσει τετοια εμπειρια .....Quote:
Originally Posted by Natalia_sups
Δεν νομιζω πως ειναι θεμα γενιας...και ανθρωποι της δικης σου γενιας εχουν επιθυμιες και το "νευρο" που λεω. Βασικα δεν παιρνεις αντικαταθλιπτικα αν δεν κανω λαθος; Αν κανω διορθωσε με...Quote:
Originally Posted by Macgyver
Νομιζω οτι καποια σταθεροποιουν τη διαθεση ρυθμιζοντας την επαναπροσληψη σεροτονινης για αυτο και δεν νιωθεις σκατα οπως λες, ωστοσο σβηνουν την επιθυμια γιατι μειωνουν τα επιπεδα ντοπαμινης και σε εμποδιζουν απο το να βιωσεις εντονα θετικα συναισθηματα η ακομα και απο το να θες να τα βιωσεις. Δημιουργουν αυτη την χλιαροτητα δηλαδη. Το ξερω γιατι η μητερα μου παιρνει εδω και χρονια και αμα χαρει με κατι πραγματικα να με χεσεις λολ.
Το εχω σκεφτει πολλες φορες να καταφυγω εκει αλλα ενα κομματι μου δεν θελει να στερηθω την ικανοτητα και τη παραμικρη πιθανοτητα του να νιωσω καλα εστω για λιγο. Και το "καλα" το εννοω οχι με την εννοια του "μη ασχημα", καλα με την εννοια καλα, ωραια, θετικα.
Μεχρι τοτε, βαρατε με κι ας κλαιω λολ. Ειναι βαρυ το τιμημα αλλα ξερω γω...φοβαμαι να δοκιμασω να φτασω εκει που λες, δεν ξερω αν αξιζει.
Εχω σκεφτει πολλες φορες να το επιχειρησω αλλα δεν το εκανα ποτε. Γιατι οντως ειναι περιεργο που αισθανομαι ετσι απο τοσο μικρη, κατι παιζει με τη χημεια του εγκεφαλου μου σιγουρα. Αλλα μεχρι τωρα προτιμω να μην ανοιγω το κουτι της πανδωρας και αυτο με τη παιδικη ηλικια δεν το εχω αναφερει σε ψυχολογο γιατι εστιαζα σε αλλα θεματα πιο επιφανειακα που με καιγανε πιο πολυ εκεινη τη περιπδο. Για την ωρα το παιζω λειτουργικη και οπου με βγαλει...
Καβ υπάρχει περίπτωση να σε παρακολουθεί η μαφία η το κράτος να σου δίνουν ναρκωτικά χωρίς να το ζητήσεις και μετά να σε σκοτώσουν;δεν πληρώνω τίποτα επιπλέον όσο κάνει κ λιγοτερο πλιζ βοηθεια κάποιος που ξέρει πέντε πράγματα
Οχι ελις δεν γινεται αυτο αποδεδειγμενα οι ψηλοτεροι σε ιεραρχια που σπρωχνουν ναρκωτικα το κανουν σε συγκεκριμενα μερη και ατομα.....
Αν θελανε να σε σκοτωσουν ειτε θα το κανανε με τη μια ειτε θα σε στελνανε με νοθα δοση ναρκωτικων και αυυο ειν λιγο δυσκολο γτ πρεπει να γινει ενδογλεβιως και οχι μεσα σε καφε η φαγητο
Εντάξει ευχαριστώ αυτή είναι η ψύχωση μου
Πήρα ζάναξ προχθές 0.5 mg για πρώτη φορά στη ζωή μου (και δεν έχω σκοπό να ξαναπάρω)..μου προκάλεσε λίγη υπνηλία και ενόχληση στο κεφάλι. Βράδυ το ήπια, η ενόχληση κράτησε μέχρι το πρωί. Χθες ήμουν μια χαρά λειτουργική, στο πόδι από τις 2 μέχρι τις 9 το βράδυ. Κοιμήθηκα χθες στις 12 το βράδυ, ξύπνησα στις 8 το πρωί με αφόρητο πονοκέφαλο, πονούσα όλο μου το σώμα καθώς και τον λαιμό μου. Δεν είχα κουράγιο να σηκωθώ ξανά ενώ έχω διάβασμα. Με ξύπνησαν ξανά ΤΩΡΑ, έχω πυρετό, συνεχίζω να πονάω ΠΑΝΤΟΥ και δεν είμαι σε θέση να σηκωθώ επάνω... Τι στο διάολο; Όλα αυτά από ένα χάπι;
Υ.Γ: Ο γιατρός μου έγραψε αντικαταθλιπτικό μαζί με 1 mg ζάναξ την μέρα και μετά από 2-3 μέρες λέει θα με έβαζε στα 2. Δεν τον άκουσα γιατί δεν θέλω να πάρω φάρμακα, προχθές ήταν τέτοια η φάση που δεν άντεχα χωρίς να πάρω κάτι και τώρα απλά αναρωτιέμαι αν όοολα αυτά είναι λόγω του ζάναξ!
Έχεις συσσωρευμένο άγχος το ζαναξ ανάγκασε τον εαυτό σου να ηρεμήσει κι έτσι προκλήθηκε ανισορροπία πρέπει να βρεις τρόπους χαλάρωσης μασάζ γυμναστική αλκοόλ κάτι ο σύγχρονος τρόπος ζωής με το άγχος κ την πίεση τα δημιουργεί αυτά έτσι την πάτησα κι εγώ
Ευχαριστώ για την απάντηση elis. Χθες όμως ήμουν μια χαρά. Απλά άργησε να δράσει; Εσύ λες δηλαδή ότι πήγε να πολεμήσει το άγχος και επειδή είναι αρκετά έντονο μου προκάλεσε αυτά τα συμπτώματα; Όλα τα άλλα που λες οκ, εκτός από το αλκόολ...Quote:
Originally Posted by elis
Και το ηρεμιστικό έχει παρόμοια δράση με το αλκοόλ ποτέ κ τα δύο μαζί δεν κάνει εγώ σ λέω απλά τι λύσεις υπάρχουν εγώ παίρνω ντεπον όταν δεν την παλεύω και πίνω πολλούς καφέδες
Όλα λάθος μου φαίνονται :(
Πήρα κάτι για πρώτη φορά στη ζωή μου και με έκανε χειρότερα... Έστειλα μήνυμα στον γιατρό, να δω τι θα μου απαντήσει. Η γυμναστική όντως βοηθάει. Το ντεπόν δεν κάνει να το παίρνεις συχνά.
Στις απαλεψιεσ το παίρνω είναι λάθος καλά σ φαίνεται αυτό λέμε είναι λάθος
Ένα στιχο που μ'αρεσε πολύ:
"Don't be afraid to be weak
don't be too proud to be strong"
Δε θέλω να σκέφτομαι. Έχω δεκάδες λόγους να χαλιέμαι με τον εαυτό μου, ένα σωρό λάθη, παραλείψεις, αβλεψίες εκεί όπου δε θα πρεπε να συμβούν. Ένα μπλάνκο θα ήθελα, να σβήσω καμμιά δεκαριά περιστατικά από τη ζωή μου.
Μια απο τα ιδια...για αυτο και κολλησα στο στατους που εχει το σαπουνακι μπανιου κατω απο τα ποστ. Στη reverie μου, στη κοσμαρα μου για να μη σκεφτομαι ολα τα αλλα. Προσφερει στιγμιαια προσωρινη ανακουφιση. Αλλα αυτο το στατους μου τριβει στη μουρη πως ειναι αποφυγη της πραγματικοτητας αυτο. Αλλα τι να τη κανεις τη πραγματικοτητα αμα ειναι για τον πεο; λολQuote:
Originally Posted by imagine
Αμα κατσω και σκεφτω και απαριθμησω ολα τα στραβα μου και τι μου παει στραβα θα σαλταρω απο ταρατσα.
Μη τα σκεφτεσαι, βρασ'τα...
Προσπαθώ να εστιάζω στις πετυχημένες επιλογές μου αλλά πάντα πετιέται το λάθος που έκανα και οι συνέπειές του και με τρελλαίνει. Οκ, αυτά τα δεδομένα είχα και με αυτά αποφάσισα. Θα μπορούσα όμως να αναζητήσω κι άλλα. Γιατί δεν το έκανα? Γιατί δε σκέφτηκα πιο βαθιά? Γιατί έπραξα έτσι κι όχι αλλιώς? Γιατί βασίστηκα στο πιθανό και δεν πρόβλεψα το απίθανο? ΘΑ 'ΠΡΕΠΕ!!
Σκεφτόμουν πριν λίγο ότι και μόνο με το ενδιαφέρον σου για κάποιον,τον στηρίζεις σε οτιδήποτε.
Ενώ πριν λίγους μήνες,ένιωθα ανήμπορος πάνω σε αυτό,όχι όμως γενικά,αλλά για πιο συγκεκριμένη περίπτωση.Ατόμου από τον κύκλο μου.
Εεεε γιατι η γιαγια μου δεν εχει ροδακια και δεν ειναι πατινι;
Αυτα τα σεναρια του τι θα μπορουσες να ειχες κανει αλλιως και γιατι επραξες οπως επραξες δειχνουν ενοχη, οτι κατηγορεις τον εαυτο σου. Δεν θα σου πω οτι η ενοχη και η αυτοκριτικη δεν ειναι χρησιμα, ειναι. Ειναι χρησιμα ως προς το τι μπορεις να κανεις για να "επανορθωσεις" και να εισαι αυτος που θες να εισαι και να δρας οπως θες να δρας απο εδω και περα. Τα σεναρια τυπου "τι θα ειχε γινει αν..." ειναι και αυτα ενας τυπος ρεβερί...(ονειροπόλησης). Αυτοκαταστροφικης κι ολας, οχι απο αυτη που σε ανακουφιζει. Δεν ειναι εποικοδομητικο. Κλαιω κι εγω τη μοιρα μου, ολοι την κλαιμε, αλλα το να μετανιωνεις για το παρελθον ειναι ο, τι πιο αχρηστο. Δεν μπορεις να το αλλαξεις...γιατι να γεμιζεις το μυαλο σου με αυτες τις σκεψεις λοιπον και να βασανιζεις τον εαυτο σου μη εποικοδομητικα; Βασανισε τον εποικοδομητικα :P
Σκεψου "πως μπορω να μη κανω τις ιδιες μαλακιες σημερα". Εκει σε θελω...εκει με θελω κι εμενα βασικα, ειναι δυσκολο. Για αυτο καταφευγουμε στα αμαν βαι βαι τι με βρηκε και γιατι και στις εμμονες με το παρελθον...γιατι κιοτευουμε να δρασουμε σωστα στο παρον. Η δε μπορουμε, η δε ξερουμε πως, η παγωνουμε κλπ...καθε αρχη και δυσκολη. Βασικα τα πρωτα εκατο χρονια ειναι δυσκολα :P (ολα και παντα λολ)
Ναταλία, δεν κλαίω τη μοίρα μου- σε γενικές γραμμές καλή είναι :P Βρίζω τον εαυτό μου για κάποιες αποφάσεις μου. Που ναι μεν πάρθηκαν με βάση κάποια δεδομένα και έμοιαζαν τότε σωστές, αλλά τελικά δεν ήταν. Οι συνέπειες δεν αφορούν εμένα, και δεν διορθώνονται.
Μπορούσα να τις προβλέψω? ίσως ναι, αν δεν ήμουν τόσο πολύ σίγουρη, δεν είδα πέρα απ' αυτά που ήθελα να δω.
Αμα δεν αφορουν εσενα οι συνεπειες και δεν μπορεις να κανεις τιποτα για να επανορθωσεις βλεπεις πως μπορεις να πας παρακατω. Ειναι προφανες οτι μετανιωνεις και δε μενει παρα μονο να συγχωρησεις τον εαυτο σου (ευκολακι ξερω :P) και να φροντισεις να μαθεις απο την εμπειρια σου και να πραξεις οπως ξερεις τωρα οτι επρεπε να πραξεις σε αντιστοιχη κατασταση στο μελλον.
Μπράβο κούκλα ξυπνησεσ πρώτον δεν υπάρχει σωστό κ λάθος κ δεύτερον καθένας πιστεύει ότι θέλει ότι και να λες επίσης πολλοί νομίζουν ότι είναι έξυπνοι αλλά είναι βλάκες με πατέντα αυτό το τελευταίο είναι πολύ συχνό
ΝυφίΤσανγκ και μ%^*#Πανος υποψήφιοι.:p