Δεν εχω φιλους

Quote:

---

Originally Posted by ΑΧΒΑΧ

Παίρνω φίλους, παίρνω εσένα
αναπάντητες κλήσεις παντού...
Η μοναξιά συνηθίζεται.
Όσοι έχουν φοβίες και δεν αντέχουν να βρίσκονται σε ένα άδειο δωμάτιο είναι αναγκασμένοι να ανέχονται τις παραξενιές και την εκμετάλλευση των φίλων για να τους έχουν κοντά τους. Οι συνάδελφοι κάποια εξυπηρέτηση θέλουν είτε για μετακίνηση η για να σου φορτώσουν δουλειά.
Δεν γίνεται να έχεις κοινά ενδιαφέροντα με όσους γνωρίζεις, να ζούν κοντά σου και να έχουν τις ίδιες οικογενειακές- οικονομικές υποχρεώσεις.
Κάποιοι είναι τυχεροί και έχουν "αληθινές" παρέες φιλικές ή συγγενικές.
Οι μοναχικοί κλεισμένοι στο σπίτι τους και μη μπορώντας να επικοινωνήσουν εύκολα με κόσμο που συναντούν δεν έχουν την ευκαιρία να ταιριάξουν για να κανονίσουν να βρεθούν έξω. Ο υπόλοιπος κόσμος που ξέρει να διασκεδάζει και να συζητάει δεν γίνεται να αποδεχθούν και να πάρουν μαζί τους τον "αντικοινωνικό "

---

Αγαπαμε Παπαριζου χαχαχα. Επισης ωραιο username, βλεπεις Fipster? Η μοναξια συνηθιζεται αλλα νιωθεις οτι παντα κατι σου λειπει. Δεν μπορεις ποτε να τη συνηθισεις 100%. Εμενα η εγνοια μου ηταν παντα να κανω φιλιες ενω ημουν φουλ κλειστη. Δεν ξερω πως γινεται αυτο χαχα. Το εβαζα και πανω απο τα μαθηματα και πανω απο προσωπικες μου αναγκες φανταστειτε. Οι περισσοτεροι ειναι τυχεροι απο οτι φαινεται. Γιατι τουλαχιστον εχουν μια παρεα να βγουν εξω και να περασουν καλα. Τα προσωπικα σου δεν χρειαζεται να τα ξερουν. Αντε να τα ξερουν 1-2 ατομα (ειτε συγγενεις ειτε φιλοι) η μονο ο ψυχολογος. Ο αντικοινωνικος που λες αν ειναι ετσι απο επιλογη δεν νοιαζεται καν. Αν απλα ντρεπεται η εχει κοινωνικο αγχος ειναι πραγματικα κριμα να βρισκεται στο περιθωριο. Που ξερετε; Μπορει να εχει πολλα να δωσει.

Quote:

---

Originally Posted by Idkwhattosaytho

Το θεμα ειναι οτι οριακα εχω στερεψει και απο γνωστους. Φυσικα και δεν φτιανε οι παντες και καθε ανθρωπος αξιζει μια ευκαιρια αλλα ταυτοχρονα οι αμυνες δεν φευγουν ετσι ευκολα. Δεν ημουν ιδιαιτερα κοινωνικη για να εχω πολυ κοσμο γυρω μου (αυτοι που ειχα γυρω μου με ειχαν στο περιθωριο) και 2 ατομα που ειχα πολυ κοντα μου με πληγωσαν. Εε τωρα πως να εμπιστευτω ξανα; Οταν ειμαι τοσο κλειστη πως να βγω εξω να γνωρισω κοσμο; Επισης οσοι προσπαθουσα να φερω κοντα μου εβλεπα οτι ηταν λιγο χαζοι σε πολλα εισαγωγικα. Μονο γεματοι ανασφαλειες, κολλημενοι στις σχεσεις τους με κανενα αλλο ενδιαφερον. Αφου λες οτι εσυ ξεπερασες οτι σου εκαναν, πως τα καταφερες;

---

Η δική μου ιστορία είναι εντελώς διαφορετική.. Αλλά έχουμε κοινό σημείο, πληγωθηκαμε από δικά μας άτομα.

Φυσικά δεν είναι εύκολο να ρίξεις τις άμυνες σου ξαφνικά αλλά για να μπορέσεις να αλλάξεις τη ζωή σου, πρέπει να δεις αρχικά το πώς αντιλαμβάνεσαι κάποια πράγματα. Το πώς αντιδράς, το τι αισθάνεσαι. Αν αισθάνεσαι έτσι για μια κατάσταση επειδή όντως έγινε κάτι ή επειδή ακούμπησε μια πληγή σου.

Βλέπεις όμως σε ένα σημείο τι λες? Απορρίπτεις ανθρώπους επειδή τους θεωρείς χαζούς. Μήπως αυτούς που στην ουσία κυνηγάς ή θες να κάνεις παρέα μαζί τους είναι άτομα που δεν σε επιλέγουν (για τους δικούς σου λόγους)? Επειδή έχεις μάθει να διεκδικείς την αποδοχή και όταν κάποιος στην δίνει απλόχερα, χωρις πρώτα να το παλέψεις, σου φαίνεται ξένο και δεν το θες;

Περί φιλίας,
Δεν έχω διαβάσει όλα τα μηνύματα αλλά θα ήθελα να αναφέρω και την δικιά μου εμπειρία.
Υπήρχε ένα διάστημα που ήμουν στα χειρότερα μου και είχα απομακρυνθεί από όλους τους φίλους μου και ένιωθα ας πούμε ότι δεν με καταλαβαίνει κανείς και έριχνα το φταίξιμο στους άλλους, πολλές φορές και στην οικογένεια μου που ενώ με στήριζε πάλι δεν με καταλάβαινε. Έχω μείνει άπειρες φορές μόνος αλλά νομίζω, βασικά όχι είμαι σίγουρος ότι η μοναξιά δεν είναι η λύση στα προβλήματα μας. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι ο κάθε άνθρωπος έχει διαφορετικές εμπειρίες και αντιλαμβάνεται διαφορετικά τα πράγματα άρα ουσιαστικά εσύ ζητάς από έναν φιλο σου που δεν έχει ας πούμε κοινωνική διαταραχή να σε καταλάβει, που νομίζω ότι όσο κοντά και να είστε δεν μπορεί να σε καταλάβει γιατί δεν γίνεται να μπει στο μυαλό σου,το έχω δοκιμάσει. Έτσι καταλήγω στο συμπέρασμα ότι πρέπει να διευρύνω τις κοινωνικές μου επαφές και να κάνω μια προσπάθεια να βρω άτομα / παρέες / φίλους που αντιμετωπίζουμε παρόμοια προβλήματα μπας αρχίσουμε να αισθανόμαστε ευτυχία.

jp900 πολύ σωστά τα λες. το να σχετιστείς με ανθρώπους που έχουν περάσει κάτι αναλογο με τα δικά σου είναι μια καλή αρχή κοινωνικοποίησης και ένταξης σε παρέες. πιο εύκολο και μας αξίζει ευκολία εδώ.
αν καταλάβεις ότι σε εκμεταλλεύονται ή το λες ή απομακρύνεσαι. στεναχωριέμαι και για τα δύο μέλη. αν εκμεταλεύομαι κάποιον για πολύ καιρό, θέλω να μου το πει να το ξέρω, κι εγώ κάνω βλακείες και ο άλλος.

πιστεύεις πως αν είχες πολλές παρέες σκέτο θα κάλυπτε το κενό που ίσως έχεις;
κι αυτοί δε ξέρεις τί σχέσεις έχουν ή αν το υποκρίνονται.
είναι αξιοζήλευτος ο τρόπος που συντηρούνται οι παρέες.
όχι μέχρι σημερα ίσως κάνοντας παρέα με ανθρώπους που δεν είναι τοξικοί μεν όχι απολύτως ταιριαστοί δε, να βρεις το θάρρος να κοινωνικοποιηθείς περισσότερο και με άλλους ανθρώπους. δες το σαν "προθέρμανση΄".

Μου κάνει εντύπωση η λέξη που είπες για το πώς συντηρούνται οι παρέες σήμερα. Μου έρχονται στο μυαλό διάφορες παρέες που έχουν άλλοτε τοξικούς , παρτακιδες , γεμάτο δράμα παρέες , αλλά παρόλα αυτά επειδή έχεις την ανάγκη να ανήκεις κάπου να έχεις ένα φιλαράκι συνεχίζεις να είσαι και εσύ μέλος της.
Πιστεύω ότι αν είχα 1-2 φιλαράκια η έστω μια κοπελιά που θα μπορούσε να καταλάβει πως είναι να έχεις μια αγχώδεις διαταραχή να μπορούσαμε
να συζητήσουμε και να αλληλοβοηθησουμε ο ένας τον άλλον, χωρίς φίλτρα και taboo, η καθημερινότητα μου θα βελτιώνονταν κατά 70-80% και δεν θα το άλλαζα με τίποτα στον κόσμο ούτε με 10000 παρέες ούτε με δημοσιότητα ούτε με τίποτα.

Δεν παρακολουθώ fipster αλλά τον ξέρω έχω δει κάτι και από αυτόν.
Εγώ κανέναν δεν έβαζα πάνω από εμένα, ούτε από μαθήματα, από ο,τι ήθελα να κάνω. Προτιμούσα να δω τηλεόραση από το να βγω με μια παρέα αδιάφορη. Αν επιλέγεις να απέχεις από την διασκέδαση αυτό έχει ως συνέπεια να σε ξεχνούν, χάνεσαι όταν δεν υπάρχει κάτι να σε κάνει να συναντάς τα άτομα. Τι να συζητήσεις και γιατί να σε ενδιαφέρει να κρατήσεις επαφές μαζί τους.
Αν ρωτήσεις και άτομα που βρίσκονται σε ένα τραπέζι καφετέριας με φίλους πως νιώθουν τις υπόλοιπες ώρες μπορεί πάλι να τους λείπει ένας σύντροφος, παιδιά, γονείς, το να έχεις κάποιον να πάρεις τηλέφωνο να συναντηθείς έξω δεν διώχνει την μοναξιά. Ίσως ξεφεύγουν για λίγο από τα προβλήματα ... Έχεις τη δυνατότητα να πας κάπου και να μην ντρέπεσαι να είσαι μόνος ίσως ελπίζεις πως στα δύσκολα θα έχεις βοήθεια και να μην φοβάσαι τι θα κάνεις όταν αντιμετωπίσεις ένα σοβαρό πρόβλημα.

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Η δική μου ιστορία είναι εντελώς διαφορετική.. Αλλά έχουμε κοινό σημείο, πληγωθηκαμε από δικά μας άτομα.

Φυσικά δεν είναι εύκολο να ρίξεις τις άμυνες σου ξαφνικά αλλά για να μπορέσεις να αλλάξεις τη ζωή σου, πρέπει να δεις αρχικά το πώς αντιλαμβάνεσαι κάποια πράγματα. Το πώς αντιδράς, το τι αισθάνεσαι. Αν αισθάνεσαι έτσι για μια κατάσταση επειδή όντως έγινε κάτι ή επειδή ακούμπησε μια πληγή σου.

Βλέπεις όμως σε ένα σημείο τι λες? Απορρίπτεις ανθρώπους επειδή τους θεωρείς χαζούς. Μήπως αυτούς που στην ουσία κυνηγάς ή θες να κάνεις παρέα μαζί τους είναι άτομα που δεν σε επιλέγουν (για τους δικούς σου λόγους)? Επειδή έχεις μάθει να διεκδικείς την αποδοχή και όταν κάποιος στην δίνει απλόχερα, χωρις πρώτα να το παλέψεις, σου φαίνεται ξένο και δεν το θες;

---

Δεν ξερω δεν μπορω πλεον να ριξω τις αμυνες μου. Εφτασα σε αυτο το σημειο. Επισης δεν εχω καταλαβει αν ειμαι μοναχικο ατομο η αν οντως θελω παρεα γιατι με οποιον ειμαι αισθανομαι αβολα. Αρα μπορει να μην ειναι καν για μενα. Μπορει να ειναι γραφτο μου να περναω καλα μονο με το αγορι μου (στο φιλικο κομματι της σχεσης εννοω μην παει το μυαλο σας αλλου χαχα) και με τους αλλους να ειναι ολο επιφανειακο. Να μη ζησω ποτε πραγματικη φιλια. Δεν απορριπτω καποιον με την πρωτη ποτε. Για να θεωρησω καποιον χαζο πρεπει να μου δωσει αφορμη. Δεν θελω τωρα να μπω σε λεπτομερειες γιατι δεν θελω να στοχοποιησω κοσμο τωρα (ασε που ετσι και το δει κανενας γνωστος μπορει να καταλαβει) αλλα οσοι θεωρω χαζοι κατι μου εχουν δειξει. Δεν μπορω να ειμαι με ενα ατομο που γνωριζω καιρο και να πρεπει να καταβαλλω υπερβολικη ενεργεια. Θα επρεπε να εχουμε ξεπερασει αυτο το σταδιο. Ουτε μπορω να εξηγω τα παντα λες και ειμαι η μανα τους (ναι και αυτο το εχω κανει). Επιπλεον βλεπω οτι πολλοι δεν εχουν γνωμη για κοινωνικα ζητηματα και αυτο για εμενα στις φιλιες μετραει πολυ. Δηλαδη δεν θα μπορουσα να κανω παρεα με καποιον μισογυνη, ομοφοβικο, ρατσιστη κλπ. Φυσικα και εγω μπορει να μην ειμαι 100% προοδευτικη. Σε λογικα πλαισια παντα μιλαμε. Διεκδικω την αποδοχη γιατι ημουν σχεδον παντα στο περιθωριο. Νομιζω οτι δεν προσπαθω να τη διωξω επειδη φανταζει ξενη αλλα μαλλον δεν τη διαχειριζομαι σωστα.

Quote:

---

Originally Posted by jp9000

Περί φιλίας,
Δεν έχω διαβάσει όλα τα μηνύματα αλλά θα ήθελα να αναφέρω και την δικιά μου εμπειρία.
Υπήρχε ένα διάστημα που ήμουν στα χειρότερα μου και είχα απομακρυνθεί από όλους τους φίλους μου και ένιωθα ας πούμε ότι δεν με καταλαβαίνει κανείς και έριχνα το φταίξιμο στους άλλους, πολλές φορές και στην οικογένεια μου που ενώ με στήριζε πάλι δεν με καταλάβαινε. Έχω μείνει άπειρες φορές μόνος αλλά νομίζω, βασικά όχι είμαι σίγουρος ότι η μοναξιά δεν είναι η λύση στα προβλήματα μας. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι ο κάθε άνθρωπος έχει διαφορετικές εμπειρίες και αντιλαμβάνεται διαφορετικά τα πράγματα άρα ουσιαστικά εσύ ζητάς από έναν φιλο σου που δεν έχει ας πούμε κοινωνική διαταραχή να σε καταλάβει, που νομίζω ότι όσο κοντά και να είστε δεν μπορεί να σε καταλάβει γιατί δεν γίνεται να μπει στο μυαλό σου,το έχω δοκιμάσει. Έτσι καταλήγω στο συμπέρασμα ότι πρέπει να διευρύνω τις κοινωνικές μου επαφές και να κάνω μια προσπάθεια να βρω άτομα / παρέες / φίλους που αντιμετωπίζουμε παρόμοια προβλήματα μπας αρχίσουμε να αισθανόμαστε ευτυχία.

---

Δεν χρειαζεται να τα διαβασεις ολα. Στα περισσοτερα λεω τα ιδια. Και υπαρχουν πολλες παρεμβολες που λενε κυριολεκτικα αηδιες ασχετες με το θεμα. Εγω νιωθω οτι δεν ταιριαζω κιολας και οτι ολοι αλλαζουν. Θα ηθελα πολυ να εχω ενα ατομο διπλα μου που οσο περνουσαν τα χρονια να μπορουσαμε να εξελιχθουμε μαζι. Δεν εννοω οτι θα επρεπε να εχω καποιον απο το δημοτικο αλλα δεν μου αρεσει που με οσους εκανα παρεα η εχουν απομακρυνθει η δεν εξελισσονται (boy crazy, καμια σιγουρια για τον εαυτο τους, κανενα ενδιαφερον για καριερα κλπ). Το προβλημα μου ειναι οτι δεν μπορω να προσεγγισω νεο κοσμο. Αν μου ηταν πιο ευκολο δεν θα ειχα θεμα γιατι καποια στιγμη μεσα στους πολλους θα βρισκοντουσαν οι λιγοι και καλοι. Τωρα απλα δεν. Δεν χρειαζεται να μπει καποιος στο μυαλο μου απλα να με καταλαβει και να καταλαβει τον τροπο που λειτουργω. Ενας καλος φιλος το εχει αυτο. Δεν χρειαζεται να καταλαβει γιατι εχω την αναγκη να κανω οτι κανω, αλλα πρεπει να καταλαβει οτι υπαρχει η αναγκη

Quote:

---

Originally Posted by user

jp900 πολύ σωστά τα λες. το να σχετιστείς με ανθρώπους που έχουν περάσει κάτι αναλογο με τα δικά σου είναι μια καλή αρχή κοινωνικοποίησης και ένταξης σε παρέες. πιο εύκολο και μας αξίζει ευκολία εδώ.
αν καταλάβεις ότι σε εκμεταλλεύονται ή το λες ή απομακρύνεσαι. στεναχωριέμαι και για τα δύο μέλη. αν εκμεταλεύομαι κάποιον για πολύ καιρό, θέλω να μου το πει να το ξέρω, κι εγώ κάνω βλακείες και ο άλλος.

---

Το θεμα ειναι οταν το πεις να ζητησουν συγγνωμη και να μην το συνεχισουν. Εγω το εχω συζητησει τουλαχιστον 2 φορες με καποια ατομα και απλα μου λενε οτι τους γαμαω την ψυχολογια και απλα ψαχνομαι και θελω να τσακωνομαι. Ναρκισισμος στο φουλ

Quote:

---

Originally Posted by user

πιστεύεις πως αν είχες πολλές παρέες σκέτο θα κάλυπτε το κενό που ίσως έχεις;
κι αυτοί δε ξέρεις τί σχέσεις έχουν ή αν το υποκρίνονται.
είναι αξιοζήλευτος ο τρόπος που συντηρούνται οι παρέες.
όχι μέχρι σημερα ίσως κάνοντας παρέα με ανθρώπους που δεν είναι τοξικοί μεν όχι απολύτως ταιριαστοί δε, να βρεις το θάρρος να κοινωνικοποιηθείς περισσότερο και με άλλους ανθρώπους. δες το σαν "προθέρμανση΄".

---

Μπορει και ναι μπορει και οχι. Το ξερω οτι σας εχω μπερδεψει ολους εδω μεσα αλλα ειλικρινα ουτε εγω ξερω τι θελω. Απλα οι παρεες που εχω βρεθει δεν ηταν "ισες". Παντα καποιον συμπαθουσαν ολοι περισσοτερο. Η ολοι ηταν κοντα με καποιον συγκεκριμενο και εγω ημουν στο περιθωριο. Μια παρεα οταν ειναι ιση και επιφανειακη να ειναι ειναι καλυτερη . Δεν γινεται παντα να υπαρχουν προτιμησεις. Ισως για αυτο νιωθω περιεργα στις παρεες. Γιατι δεν με "προτιμα" κανεις. Νιωθω οτι ειμαι το floater friend. Αν ειχα 2-3 παρεες πιο επιφανειακες αλλα ενιωθα μια καποια συμπαθεια μαλλον δεν θα με ενοιαζε. Για τα προσωπικα μου μπορω να μιλησω με καποιους συγγενεις μου, το αγορι μου και την ψυχολογο μου. Οποτε ισως να μην εχω την αναγκη να εμπιστευτω καποιον αλλο. Αλλα σιγουρα εχω την αναγκη να νιωσω included σε παρεα για μια φορα. Αν βγαζει νοημα.

Quote:

---

Originally Posted by Idkwhattosaytho

Δεν ξερω δεν μπορω πλεον να ριξω τις αμυνες μου. Εφτασα σε αυτο το σημειο. Επισης δεν εχω καταλαβει αν ειμαι μοναχικο ατομο η αν οντως θελω παρεα γιατι με οποιον ειμαι αισθανομαι αβολα. Αρα μπορει να μην ειναι καν για μενα. Μπορει να ειναι γραφτο μου να περναω καλα μονο με το αγορι μου (στο φιλικο κομματι της σχεσης εννοω μην παει το μυαλο σας αλλου χαχα) και με τους αλλους να ειναι ολο επιφανειακο. Να μη ζησω ποτε πραγματικη φιλια. Δεν απορριπτω καποιον με την πρωτη ποτε. Για να θεωρησω καποιον χαζο πρεπει να μου δωσει αφορμη. Δεν θελω τωρα να μπω σε λεπτομερειες γιατι δεν θελω να στοχοποιησω κοσμο τωρα (ασε που ετσι και το δει κανενας γνωστος μπορει να καταλαβει) αλλα οσοι θεωρω χαζοι κατι μου εχουν δειξει. Δεν μπορω να ειμαι με ενα ατομο που γνωριζω καιρο και να πρεπει να καταβαλλω υπερβολικη ενεργεια. Θα επρεπε να εχουμε ξεπερασει αυτο το σταδιο. Ουτε μπορω να εξηγω τα παντα λες και ειμαι η μανα τους (ναι και αυτο το εχω κανει). Επιπλεον βλεπω οτι πολλοι δεν εχουν γνωμη για κοινωνικα ζητηματα και αυτο για εμενα στις φιλιες μετραει πολυ. Δηλαδη δεν θα μπορουσα να κανω παρεα με καποιον μισογυνη, ομοφοβικο, ρατσιστη κλπ. Φυσικα και εγω μπορει να μην ειμαι 100% προοδευτικη. Σε λογικα πλαισια παντα μιλαμε. Διεκδικω την αποδοχη γιατι ημουν σχεδον παντα στο περιθωριο. Νομιζω οτι δεν προσπαθω να τη διωξω επειδη φανταζει ξενη αλλα μαλλον δεν τη διαχειριζομαι σωστα.

---

Καλημέρα. Άλλο "χαζός" και άλλο μισογυνης. Χαζό μπορεί να χαρακτηρίζεις κάποιον που φέρεται πιο αθώα απ όσο το έχεις μέσα στο μυαλό σου ή δεν ξέρω τι. Μπορείς να δώσεις ένα παράδειγμα.
Δεν ξέρεις να χειρίζεσαι σωστά επειδή σου είναι ξένη. Έχεις μάθει να διεκδικείς την αποδοχή και όταν την παίρνεις απλόχερα αντί να την απολαύσεις της βρίσκεις λάθη.
Δεν υπάρχει δεν μπορώ στο να ρίξεις τις άμυνες σου. Άλλαξε την πρόταση σου, επειδή παίζει σημαντικό ρόλο στη δουλειά που κάνεις με τον ψυχολόγο σου. Μπορείς να πεις "ότι την συγκεκριμένη περίοδο μου είναι δύσκολο να ρίξω τις άμυνες μου αλλά θα δουλέψω για να γίνω καλύτερη σε αυτό". Δίνεις κίνητρο στον εαυτό σου. Παίζει σημαντικό ρόλο το πως μιλάμε στον εαυτό μας. Αν δεν στο έχει εξηγησει ο ψυχολογος σου, μπορείς να του ζητήσεις να το κάνεις.
Όταν ήμουν μικρός ξυπνούσα πάντα ετοιμοπόλεμος, για να είμαι σίγουρος ότι θα αντιμετωπίσω οτιδήποτε εμφανιστεί μέσα στη μέρα, για να επιβιώσω. Ήμουν σε στάση άμυνας πάντα και απότομα πήγαινα στην επίθεση.
Δεν είναι εύκολο να ρίξεις τις άμυνες σου αλλά γίνεται. Είσαι στην αρχή της ψυχοθεραπείας, δώσε της χρόνο να δεις πόσο θα αλλάξεις. Θα δεις τον εαυτό σου από μια άλλη οπτική και όχι από αυτή που πιστεύεις πως οι περισσότεροι άνθρωποι δεν φέρονται σωστά, δεν σου αξίζει η φιλία, θα σου την φέρουν. Θα δίνεις ευκαιρίες στους ανθρώπους που σε αποδέχονται και θα απολαμβάνεις την αποδοχή.

Συμφωνω με αυτο αλλα ξεχασα πριν να πω οτι οι περισσοτεροι που εχω τωρα ειναι τοξικοι καπως. Γιατι και δεν ταιριαζω 100% και περιμενω απο μερα σε μερα να απογοητευτω με κατι. Δεν ξερω αληθεια. Νιωθω οτι μονο εγω προσελκυω τοσο λαθος ατομα παντα. Και αυτα τα "λαθος" ατομα για τους πιο κολλητους τους ειναι παντα εκει και το εχω δει. Μονο σε εμενα φερονται ετσι.

Quote:

---

Originally Posted by jp9000

Μου κάνει εντύπωση η λέξη που είπες για το πώς συντηρούνται οι παρέες σήμερα. Μου έρχονται στο μυαλό διάφορες παρέες που έχουν άλλοτε τοξικούς , παρτακιδες , γεμάτο δράμα παρέες , αλλά παρόλα αυτά επειδή έχεις την ανάγκη να ανήκεις κάπου να έχεις ένα φιλαράκι συνεχίζεις να είσαι και εσύ μέλος της.
Πιστεύω ότι αν είχα 1-2 φιλαράκια η έστω μια κοπελιά που θα μπορούσε να καταλάβει πως είναι να έχεις μια αγχώδεις διαταραχή να μπορούσαμε
να συζητήσουμε και να αλληλοβοηθησουμε ο ένας τον άλλον, χωρίς φίλτρα και taboo, η καθημερινότητα μου θα βελτιώνονταν κατά 70-80% και δεν θα το άλλαζα με τίποτα στον κόσμο ούτε με 10000 παρέες ούτε με δημοσιότητα ούτε με τίποτα.

---

Ποια λεξη ειπα; Δεν θυμαμαι χαχα. Αυτο λεω και εγω. Λιγους και καλους. Εγω προσπαθουσα να ενταχθω σε πολλες παρεες για να εχω να βγαινω και να εχω πραγματα να κανω κλπ. Αλλα πλεον νιωθω οτι δεν εχω 1-2 ατομα πιο κοντινα και οι υπολοιποι δεν με βλεπουν "ισα" με τους αλλους και αυτο με σκοτωνει. Θελω 1-2 ατομα να καταλαβαινουν 2 πραγματα παραπανω ή/ και μια παρεα (ειτε επιφανειακη ειτε ουσιαστικη) που να μην ξεχωριζει τα μελη της. Πχ η παρεα του αγοριου ειναι φουλ ετσι. Δεν αλλαζει τιποτα οσα χρονια και αν περασουν και κανενας δεν ειναι πιο πανω απο τον αλλο.

Χαχα οκ. Ναι ξερω οτι προτεραιοτητα πρεπει να ειμαι εγω και η εξελιξη μου αλλα δεν μπορω να το κανω. Παντα ηθελα να εχω καποια σιγουρα ατομα διπλα μου και ατομα που να με σεβονται. Ηθελα παντα να νιωθω οτι ανηκω καπου και νομιζω οτι δεν το εχω νιωσει ποτε. Η το ενιωθα για 2-3 μηνες και μετα τελος. Δυστυχως δεν ξερω πως να νιωσω καλα μονη μου και αυτο με κραταει πολυ πολυ πισω. Δεν απειχα απο διασκεδαση οταν εβρισκα παρεα γιατι το ειχα καημο να βγαινω. Αλλα δεν περνουσα και παντα καλα. Δεν ειναι οτι με ξεχνουσαν επειδη ακυρωνα. Με ξεχνουσαν επειδη ημουν ετσι κι αλλιως στο περιθωριο. Μα το θεμα ειναι να ξεφευγεις για λιγο απο τα προβληματα οταν εισαι με φιλους. Κανεις δεν θα σου παρει 100% τα προβληματα. Και εγω δεν ζηταω παραλογα πραγματα. Απλα θελω να παιρνω ενεργεια οταν ειμαι με φιλους για να μπορεσω να συνεχισω λιγο πιο ευχαριστα τη μερα μου. Οχι επειδη περιμενω ανταλλαγμα η επειδη περιμενω οι φιλοι να μου λυσουν ολα τα προβληματα.