Αυτό μου έκανε μεγάλο ΚΛΙΚ ! Καλά θα κάνω να το θυμάμαι...Quote:
Originally Posted by RainAndWind
Printable View
Αυτό μου έκανε μεγάλο ΚΛΙΚ ! Καλά θα κάνω να το θυμάμαι...Quote:
Originally Posted by RainAndWind
Ειμαι πολύ πιεσμένη τον τελευταίο καιρό και πραγματικά δυσκολεύομαι να βρώ χρόνο για να κάνω κάτι που με ευχαριστεί προκειμένου να δοκιμάσω αν όντως θα επηρεάσει την διάθεση μου.και η αλήθεια είναι ότι και τον λίγο χρόνο που έχω είμαι τόσο κουρασμένη που δυσκολεύομαι να τον αφιερώσω σε κάτι..νιώθω ότι όσο και να προσπαθήσω δεν μπορω να ξεφύγω από αυτό. ξέρω ότι θα με βοηθούσε να πάω σε ψυχολόγο, και ότι έχω πεί πολλές φορές ότι θαν πάω,αλλα΄πραγματικά δυσκολεύομαι αυτόν τον καιρό να κάνω ακόμα κι αυτό..δεν ξέρω πως να αλλάξω αυτήν την απογοήτευση, το μόνιμο άγχος και τη θλίψη που πραγματικά με έχει κουράσει τα τελευταία χρόνια και με περιορίζει, με αποθαρρύνει.έχω υπάρξει χειρότερα από άποψη διάθεσης αλλά και πάλι δεν νιώθω εντάξει με την τωρινή κατασταση..υπάρχουν και στιγμές που νιώθω καλά αλλά συγκριτικά νομίζω ότι είναι λιγότερες. πολλές φορές οι σκέψεις μου και οι επιθυμίες μου τρέχουν τόσο πολύ..που νιώθω ότι είμαι καλύτερα και ότι έχω δύναμη να αλλάξω τα πάντα- καταβάθος το πιστεύω πραγματικά- κι αλλες φορές νιώθω τόσο απογοητευμένη. εχει νιώσει κανείς σας έτσι? τι έκανε?ελπίζω κάποιος να διαβάσει το μήνυμα και να πεί κατι, νιώθω αρκετά απογοητευμένη και θα θελα να ακούσω κατι αισιόδοξο- ή και μη.
ακόμα κι εδώ είμαι μόνη :(
Έλα κορίτσι μου, εδώ είμαι. Σε νιώθω. Αλλά πάντα μετά την πρώτη δύσκολη προσπάθεια να κινητοποιηθείς, να πάρεις μπρος που λέμε, η συνέχεια είναι ευκολότερη. Θέλει ζόρι τώρα στην αρχή, μετά θα τσουλήσει ευκολότερα. Όμως μη σε αφήνεις, μην εγκαταλείπεις. Δεν είσαι μόνη, ένα σωρό άνθρωποι έχουν αισθανθεί έτσι, όμοια με σένα, κι εγώ μέσα. Θα το ξεπεράσεις.:)
Πάρε επιτέλους αυτή την απόφαση και πήγαινε σε κάποιον ψυχολόγο. Είναι ένα βήμα, αλλά μπορεί ν' αλλάξει τη ζωή σου.Quote:
Originally Posted by αν?
Δεν ξέρω τι σε φοβίζει και σε κρατάει από το να μην το κάνεις. Δεν ξέρω γιατί προτιμάς να αισθάνεσαι άσχημα, από το να κάνεις αυτό το μικρό βήμα - να κλείσεις ένα ραντεβού. Το έχεις αναβάλει τόσες φορές.
Σκέφτομαι τον εαυτό μου, αλλά και τόσους άλλους φίλους και γνωστούς που κάνανε αυτό το βήμα και άλλαξε όλη η ζωή τους προς το καλύτερο. Δεν πιστεύεις ότι αξίζεις κάτι τέτοιο?
RainAndWind ευχαριστώ για την απάντηση, με έκανε να νιώσω λίγο καλύτερα. marian_m σε ευχαριστώ και σένα για το μήνυμα σου.Νομίζω ότι το ξέρω ότι θα βοηθηθώ σε κάποιο βαθμό , δεν φοβάμαι κατι,ουτε νιώθω να με κρατάει..απλά προσπάθησα 1-2 φορές για ραντεβού στο κψυ δεν ταιριαξε το ανέβαλα..απογοητεύτηκα λίγο, το ξαναανέβαλα.δεν ξέρω γιατί το κάνω αυτό. πιστεύω ότι το αξίζω όπως και ο καθένας.πραγματικά όμως δεν ξέρω που κολλάω κσι το αναβάλλω συνέχεια.
κοιτα, αμα σου ζηταγε 100 ευρω ο πρωην θα εβρισκες να του τα δωσεις και αυριο, εδω του χεις δανεισει 300 που δεν προκειται να ξαναδεις και ενω ειχες δυσκολιες. βρες 100 ευρω και πηγαινε δυο φορες σε εναν ιδιωτη, μεχρι να πας στο κψυ που σου κλεινουν ραντεβου μετα απο εναν μηνα.
με συγχωρείς αλλά νιώθω τό μήνυμα σου κάπως επιθετικό και επικριτικό και μάλιστα από το πουθενά..έτυχε και είχα 200 ευρώ στην άκρη όταν ο πρώην μου τα χρειάστηκε για να πληρώσει το ενοίκιο του για να μην μείνει στο δρόμο. τα είχα στην άκρη και του τα δωσα.τωρα δεν έχω. δεν είναι τόσο εύκολο για μένα να βρώ 100 ευρώ και να πάω σε έναν ιδιώτη όπως λές και κυρίως θα πρέπει να συνεχίσω να τα βρίσκω για να έχει νόημα κατι τέτοιο.θα κλείσω όμως ραντεβού στο κψυ.Quote:
Originally Posted by carrie
καλα θα κανεις. Ναι ειναι επιθετικο μπας και σε σπρωξω να πας να κανεις κατι. Και περιμενα αυτη την απαντηση. Δεν εκλεισες ραντεβου επειδη ηταν μετα απο ενα μιση μηνα, Καλυτερα δλδ να παρεισ σε ενα μηνα οποτε να πας στο ραντεβου μετα απο 3 μηνες. Αμα δε σου αρεσουν τα μηνυματα μου, να ξερεις οτι κι εμενα δε μου αρεσουν τα δικα σου, αλλα δεν εχω εγω το θεμα εδω περα, εσενα προσπαθω να βοηθησω που ζητας βοηθεια, και εμενα ξερεις μπορει να μη μου αρεσει να λεω και να ακουω τα ιδια πραγματα και αυτα να μη γινονται αντιληπτα, και να μου τη λες κι απο πανω! Ζητω βγηκες η καλυτερη για αλλη μια φορα! δεν εχω να κερδισω απολυτως τπτ απο την πω σε εσενα, ουτε χανω τπτ απο το να μου τη λες ή να με αντικρουεις εμενα και τους περισσοτερους, εσυ μπορει να χανεις, εγω, οχι! Εκτος αν ειπαμε, θες αυτη την προσοχη, οτι κι αν ειναι, θετικη-αρνητικη. Για μενα χεστηκε η φοραδα στο αλωνι! Το χειροτερο που μπορει να κανω ειναι να τροφοδοτω αυτη την αναγκη σου, το κανω συνειδητα! Γιαυτο αποφευγω να απαντω εδω περα πια, αλλα επειδη οταν καποιος ζηταει βοηθεια συνηθως την θελει, προσπαθω για αλλη μια φορα! Επαναλαμβανω, εσυ εχεις το θεμα!! Ο,τι λεω το λεω για σενα, και για καλο! ασχετα αν δε σου αρεσει, η δεν το καταλαβαινεις. Εσυ εχεις το θεμα, να καθεσαι να μου τη λες εμενα, δεν κανεις κατι. ασχολησου λιγο με εσενα, και κοιτα μπας και σε αυτα που σου εχουν πει οι αλλοι και εγω υπαρχουν αληθειες, και μην βιαζεσαι να παιρνεις κατευθειαν την ρακετα να τα γυριζεις ολα πισω.
Αχ βρε ρειν, προσπαθησες κι εσυ, αδοξα!
καλησπέρα. σήμερα είμαι ιδιαίτερα πιεσμένη από άποψη χρόνου λόγω κάποιων υποχρεώσεων που έχω να ολοκληρώσω που απαιτούν αρκετά προσπάθεια και συγκέντρωση. όσο περισσότερο αγχώνομαι να τα τελειώσω τόσο περισσότερο μπλοκάρω και δεν μπορώ να συγκεντρωθώ σε αυτό. μια σκέψη γυρίζει στο μυαλό μου αρκετά αυτές τις μέρες ότι ό χρόνος περνάει κι εγώ δεν είμαι όπως φανταζόμουν ότι θα είμαι στα 25. αυτό που μου λείπει περισσότερο είναι μια κολλητή φίλη,εχω κάποιες παιδικές φίλες αλλά καμία πραγματική φιλία.νιώθω ότι αφού δεν έχω κάνει μεχρι τωρα δεν θα κάνω, το ξέρω ότι δεν είναι έτσι, κι ότι ακούγεται χαζό. όσο πιο πιεσμένη νιώθω τόσο χάνω την αισοδοξία μου και νιώθω απογοητευμένη.
Πολλές σημαντικές φιλίες της έκανα μετά τα 25. Και ακόμα (στα 41 μου) συνεχίζω να κάνω νέους "ουσιστικούς" φίλους. Δε μιλάω για απλές γνωριμίες. Και δε νομίζω να σταματήσω μέχρι να πεθάνω. Ίσα ίσα, που όσο μεγαλώνουμε και είμαστε πιο συνειδητοποιημένοι, κάνουμε πιο σωστές επιλογές.
αισιόδοξη η εμπειρία σου :). αυτό που με ανησυχεί περισσότερο είναι ότι γενικά έχω παρέες και αρκετά καλές-για να βγαίνω κτλ, ιδιαίτερα στην πόλη καταγωγής μου, αλλά σε όλη μου τη ζωή (εντάξει αν εξαιρέσεις το δημοτικό και το γυμνάσιο) είχα μόνο μια πολύ καλή φίλη,με την έννοια ότι την ένιωθα πολύ κοντά μου, μπορούσαμε να συζητήσουμε σχεδόν τα πάντα, νοιαζόταν για μένα κι εγώ για αυτήν.μόνο μία. πλέον κι εγώ έχω απομονωθεί αρκετά, σχεδόν κανείς δεν με ψάχνει και όσοι κάνουν βήματα να με προσεγγίσουν από γνωστούς δεν δίνω συνέχεια ενώ τους συμπαθώ και θα μπορούσαν να γίνουν φίλη μου. μερικές φορές νιώθω προστατευμένη έτσι χωρίς να ανοίγομαι σε κανέναν, χωρίς να ξέρει κανείς τα δικά μου, λιγότερο εκτεθειμμένη και μερικές φορές λέω μακάρι να αποκτήσω πολύ καλούς φίλους.
Είμαι από αυτούς που πιστεύουν ότι μπορούμε πολύ εύκολα να κάνουμε φίλους. Μόνο ένα πράγμα μας εμποδίζει από το να τα καταφέρουμε. Το να μην το θέλουμε. Ας ψάξουμε λοιπόν γιατί δεν το θέλουμε.
Όπως γράφεις, έχεις πρόβλημα να ανοιχτείς. ΟΚ, δεν είναι απαραίτητο να ξέρει ο άλλος τα πάντα για σένα από την πρώτη στιγμή, ούτε είναι δυνατό. Το θέμα είναι όμως, πόσα μπορείς να μοιραστείς. Όσο πιο πολλά είναι αυτά, τόσο πιο κοντά έρχεσαι με τους άλλους ανθρώπους.
Αυτά που έχω παρατηρήσει σε ανθρώπους που θα ήθελαν φίλους αλλά παραπονιούνται ότι δεν έχουν, είναι ότι συνήθως έχουν πολλές προσδοκίες από τους άλλους, ενώ οι ίδιοι είναι κλεισμένοι στο καβούκι τους.
ξέρεις τι νομίζω ότι κατα κάποιον τρόπο πληρώνω το ότι όσο καιρό ήμουν με τον Φ. ήμουν τόσο ευτυχισμένη και τόσο στην κοσμάρα μου, που αμέλησα τελείως αυτό το κομμάτι. Ενιωθα τόσο μαγικά που δεν ένιωθα ότι χρειάζεται να κάνω προσπάθεια, είχα και την κολλήτη τότε και ένιωθα καλά. τωρα το μετανιώνω και δεν θα το ξαναέκανα.υπήρξε μια περίοδος που τα είχα όλα..σχέση, κολλητή φίλη, παρέες, διαμονή σε ένα χαλαρό μέρος με ήρεμο τρόπο ζωής και τα άφησα-αποφάσισα λάθος- και αυτό με βασανίζει. δεν μπορώ να κάνω κάτι για αυτό τώρα.νιώθω σαν να μου δόθηκαν ευκαιρίες και εγώ φάνηκα αχάριστη-ανίκανη να σκεφτώ ψύχραιμα και να διαχειριστώ καταστάσεις. η ζωή μου τότε ήταν σαν όνειρο, όχι ότι δεν υπήρχαν αρνητικά, αλλά όλα κυλούσαν αβίαστα. νιώθω ότι τώρα συμβαίνει σχεδόν το αντίθετο.
Τι εννοείς ακριβώς με το να μοιραστείς? αυτό που λες για τις πολλές προσδοκίες μπορεί να συμβαίνει και με μένα. σκέφτομαι όμως πολλές φορές ότι ακόμα και άτομα με τα οποία κάνω παρέα και θα ήθελα μια πιο στενή φιλική σχεση και θα μπορούσα να την επιδιώξω έχουν φίλους οπότε- σκέφτομαι, λανθασμένα το ξέρω- δεν με χρειάζονται και κυρίως νιώθω ότι μπορεί να τους χρειάζομαι περισσοτερο από ότι αυτή έμένα.δεν ξέρω τι μπορεί να σημαίνει αυτό-προτάσεις δεκτές :)
νιώθω να μην μπορώ να ηρεμήσω με τίποτα αυτήν τη στιγμή..πρεπει να τελειώσω τις δουλειές μου αλλά δεν μπορώ να συγκεντρωθώ δεν ξερώ αν μου φταίνε όλα αυτά ή είναι απλά προφάσεις..νιώθω κάπως σεν η αξία μου να εξαρτάται λίγο από αυτό το κομμάτι αφού στο φιλικί και το διαπροσωπικό δεν τα πάω ιδιαίτερα καλά και πιέζομαι αρκετά..νομίζω ότι κάπως έτσι μόνο μπορώ να συνδέσω τα πράγματα. πως κατάντησα έτσι να δίνω βάση,και να αφιερώνω τόσο χρόνο σε κάτι που το βαζα πάντα μετά τους ανθρώπους γυρω μου..πρααγματικά τα χω κάνει...αν είχα μείνει τότε μάλλον όλα θα ταν διαφορετικά.