ΤΙ ΣΚΕΦΤΕΣΤΕ ?

Την βλέπω από το μπαλκόνι μου είμαστε ευτυχώς κοντά αλλά τα τελευταία χρόνια όλο και κάποιος λείπει από τους παππούδες μας...
Μια μας έμεινε και θέλω να την χαρουμε όσο μπορούμε!

Μετα απο 2 μηνες ξανα βολτα στα γνωστα μερη. Ολοι ειναι εξω, ολοι σε παρεες, αραζουν εδω κι εκει. Η αστυνομια περναει, δεν ελεγχει κανεναν. Τελικα μονο οι βλακες πιστεψαμε και αυτοφυλακιστηκαμε. Μια γρια περασε και μου εκανε γκριματσες αηδιας.

Ουσιαστικα ολοι τωρα ζουν οπως ζουσα εγω πριν την καραντινα, με τη διαφορα οτι εχουν παρεα. Αντι για τις καφετεριες μαζευονται στα παρκα. Κανουν ποδηλατο. Οι ησυχες γωνιες μου γεμισαν ευπαθεις ομαδες. Ρε ουστ που θυσιασαμε τη ζωη μας για να σας σωσουμε!

Θελω κι εγω ποδηλατο αλλα ειναι ακριβα και πως θα παω εστω 3 μερες διακοπες; Εμενα λεφτα δεν μου μοιρασε ο Κουλης.

Χριστός ανέστη, χρόνια πολλά σε όλους.
Αν γνωρίζει κάποιος, η διαγραφη του λογαριασμού πόσο χρόνο χρειάζεται να γίνει?

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Χριστός ανέστη, χρόνια πολλά σε όλους.
Αν γνωρίζει κάποιος, η διαγραφη του λογαριασμού πόσο χρόνο χρειάζεται να γίνει?

---

Ζήτησες διαγραφή πότε?

Quote:

---

Originally Posted by ntinti

Ζήτησες διαγραφή πότε?

---

Το Σάββατο

Quote:

---

Originally Posted by Ορέστης

Δεν ξερω, ειναι σαν μια μιξη ψυχαναγκασμου και παραδοσης ανευ ορων στην καταστροφη. Περπαταω μεσα στο σπιτι σε αθλια κατασταση σαν ναρκομανης. Ετσι με κανανε, δεν ημουν ετσι.

Το κεφαλι μου ειναι κοκαλο, τα μαγουλα μου μουδιασμενα και τα ποδια μου αδυναμα. Τι τους πειραξα; Γιατι δε με αφηνουν ησυχο;

---

Δεν ξέρω να στο απαντήσω αυτό. Τις προάλλες έλεγες πως αν πας σε έναν ψυχίατρο (ή σε οποιονδήποτε άλλο, δεν τα ξέρω αυτά) και του ζητήσεις τοξικολογικές εξετάσεις, δεν θα βρεις υποστήριξη γιατί θα θέλει να προστατεύσει τους συναδέλφους του (φυσικά αυτό δεν ισχύει για όλους, ίσα ίσα που κάποιοι το βλέπουν θετικά όταν κατηγορούν τους άλλους για να έχουν πελατεία). Αυτό πως το ξέρεις; Το κύριο πρόβλημα είναι οι συγγενείς σου. Μπορεί να το κάνουν και με νόμιμο τρόπο. Οι ψυχίατροι δεν είναι τόσο έξυπνοι (και "αυθεντίες") όσο τους παρουσιάζουν κάποιοι (ελπίζω να μην φάω μπουνιές :p). Βασικά είναι αλλά δεν τους ενδιαφέρει κιόλας από την στιγμή που η δουλειά τους γίνεται σε λίγα λεπτά. Θα μπορούσε άνετα να πει συμπτώματα μιας ασθένειας για να της γράφει φάρμακα ο γιατρός (άσε που όπως τα περιγράφεις, έχει και η ίδια πρόβλημα). Η δουλειά τους αυτή είναι. Πας 5 λεπτά, αφήνεις 50ευρω και φεύγεις με συνταγή στο χέρι. Θέλω να πω, τρόποι υπάρχουν και μπορείς να το ισχυριστείς αυτό για να μάθεις για την ουσία που σου δίνουν και πώς μπορείς να "απεξαρτηθείς". Όσο κάθεσαι με σταυρωμένα τα χέρια εννοείται πως δεν θα αλλάξει κάτι. Και ενώ το ξέρεις συνεχίζεις να τρως από τα φαγητά τους. Πήγαινε σε έναν γιατρό και ζήτα εξετάσεις και πληροφορίες. Σκέψου πώς ήσουν πριν για να παίρνεις δύναμη. Το Καλοκαίρι είναι μπροστά μας και θα μπορείς να κάνεις τις βόλτες σου και να είσαι όσο γίνεται λιγότερο στο σπίτι.

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Το Σάββατο

---

Γιατί διαγραφή?

Quote:

---

Originally Posted by ntinti

Γιατί διαγραφή?

---

Τι εννοείς γιατί?

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Τι εννοείς γιατί?

---

Γιατί ζήτησες διαγραφή ???
Δεν θέλεις πλέον να μπαίνεις και να μηλας εδώ με κόσμο και να τους βοηθάς?

Quote:

---

Originally Posted by ioannis2

blackbird
ΜικρηΟλλανδεζα,
Δεν καταλαβατε καλα τι θέλω να πω, τι με απασχολεί, χαιρομαι που μου απαντησατε, αυτα ομως που λέτε μπορεί να μην εφαρμόζουν σε μένα.
Τη μοναχικοτητα σχεδόν την έχω καθιερώσει, φτανει να μην με ενοχλούν ή να ψάχνουν τρόπο να με εκμεταλλευτουν.
Υπήρξαν ουκ ολίγες φορες να είμαι με ατομα στα οποία να βγάζω τον καλύτερο μου εαυτό και στο τέλος να παίρνω παραγνώριση, αποφυγή. Και δεν μιλώ για παλιοχαρακτηρες.
Ατυχίες και λάθη στη ζωή μου υπήρξαν επειδή δεν είχα δίπλα μου τα κατάλληλα ατομα, ισχυει δε και το οτι, ίσως κυρίως αυτο οτι δεν ήμουν σίγουρος για τον εαυτό μου δηλαδή είχα χαμηλή αυτοεκτίμηση και αυτοπεποίθηση ομως το να μην παίρνεις ανατροφοδότηση καλη ή να σου προσφέρουν αποφυγή γεννά ή οξύνει τετοια συναισθήματα και οδηγει στην αποτυχία.
Το θεμα που έγραψα είναι γιατί να μην γυρίσει ένας να μου ευχηθει έστω με αυτον τον υποκριτικό τροπο. Υπάρχεις έστω τυπικα, έστω μ αυτον τον τροπο σε θυμηθηκα οπως θυμηθηκα πολλους αλλους. Εστω αυτός ο τροπος σκέψης τους μου αρκούσε. Διοτι σ ολους αυτους βασικα εβγαζα προς τα εξω τον καλύτερο μου εαυτό για τον οποιο μιλησα. Ή ζουμε σε μια πολύ σκατοκοινωνία που θέλει αντιμετώπιση αντί καλοσύνες ή δεν καταλαβατε για τι μιλώ.

---

Quote:

---

Originally Posted by ioannis2

"Αν δεν αποδεχτεις και αγαπησεις εσυ τον εαυτο σου". Αυτο το έχω ακούσει απο μερικούς παλιά.

Μιλάτε για μοναχικοτητα εκ του ασφαλούς. Αν δεν την εχει εγκολπωθει κάποιος ως το ειναι του τοτε η μοναχικοτητα είναι ενα εσωτερικο μαρτυριο και μια εξωτερική προσποίηση εσωτερικής πληρότητας. Διοτι ο άνθρωπος φύσει ειναι ζώον κοινωνικό. Στο πλαίσιο αυτο έχω αποδεχτεί τη μοναχικοτητα. Εσείς ζητε μες την τρελλή χαρά των συναναστροφών γι αυτο μιλάτε τοσο εύκολα για τη μοναχικοτητα.

Όμως τι ισχυει όταν ολοι αυτοι που προειπα όταν με συναντάνε κάπου τυχαία σχεδόν με προϋπαντούν με ενα αρκετά πηγαίο τροπο που δείχνει αποδοχή και οτι με υπολογίζουν?

Το να επιζητω να με υπολογίζουν οι άλλοι ξεκίνησε απο την παραγνώριση, τη μοναξιά, την ελλειψη παρέας απο τα γυμνασιακά χρόνια και συνεχίστηκε για χρόνια, έως σήμερα που σχεδόν σκέφτομαι ή τεινω να αποδεχομαι τη μοναχικοτητα. Ίσως να μην ταιριαζαμε παρότι τους εβγαζα τον καλύτερο μου εαυτό. Διοτι ζουμε σε μια σκατοκοινωνία όπου πρέπει να τους είσαι σκληρός και διεκδικητικος διότι τους καλούς τους έχουν για εκμετάλλευση.

Ομως μ αυτο τον τροπο που ανεφερα ξεκίνησε η επιζήτηση της αποδοχής που μπορεί να οδηγούσε ακόμα και σε προσποιήσεις ευθυγράμμισης για να κερδίσω αυτήν την αποδοχή. Ομως αυτο που μου έμεινε είναι ζημιά σε αλλους τομείς της ζωής κι αυτη η ζημιά ειναι που βασικα με θλιβει.

Ομως αυτη η επιζήτηση της αποδοχής δεν μπορεί να κριθεί ως παράλογη ιδιως όταν είσαι νεος. Ουκ ολίγοι έχουν τρελαθεί λογω της περιθοριοποιησης αν δεν είχαν κάποιο στήριγμα απο αλλου.

Ίσως το φάρμακο είναι πολύ λίγοι αλλα καλοί, αποδοχή και εσωτερική εγκόλπωση της μοναχικοτητας, τα όποια ψυχολογικά ή αποτυχίες στον τομέα διαπροσωπικές σχέσεις να μην επιτρέπουμε να εισχωρούν στους υπολοιπους τομείς της ζωής και να τους φθείρουν και με τη συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων οι διαπροσωπικές σχέσεις να είναι τύπου ετοιμοτητα για αντιμετώπιση και καθόλου καλοσύνες κι ευγενειες.

---

Ιωάννη, εσύ ο ίδιος παραδέχεσαι ό,τι σου έγραψα και μετά λες πως δεν κατάλαβα τι λες. Εκτός από αυτό, ΥΠΟΘΕΤΕΙΣ ότι είμαστε περιτριγυρισμένες από ανθρώπους και δεν έχουμε νιώσει ποτέ μοναξιά στη ζωή μας. Εγώ προσωπικά απέκτησα ιδψ κυρίως λόγω της μοναξιάς που ένιωθα από μικρή και αυτών που γίνονταν (στην πορεία το δούλεψα και πλέον ελάχιστες φορές το νιώθω και με πιάνει το παράπονο). Επίσης είμαι πολύ μοναχικός άνθρωπος και ζήτημα αν έχω 2 αληθινούς φίλους στη ζωή μου. Δεν μου αρέσει η κοινωνικότητα, οι περιττές και τυπικές συζητήσεις κτλ. Όμως όπως έχω πει, επειδή ακριβώς είμαστε κοινωνικά όντα, κάποιες φορές ακόμα και εμάς (που είμαστε εσωστρεφείς άνθρωποι) μας λείπει και την αναζητάμε. Γιατί λοιπόν βγάζεις τόσο βιαστικά συμπεράσματα για εμάς με τόση σιγουριά; Σου έγραψα κάτι (που το παραδέχτηκες) και μάλιστα σου είπα πως αυτή είναι η οπτική μου σύμφωνα με όσα έχω δει να γράφεις και που εννοείται πως δεν σημαίνει πως είμαι σωστή.

Συνεχίζω να πιστεύω πως αν σεβόσουν και αποδεχόσουν τον εαυτό σου, δεν θα έδινες τόση βαρύτητα στους άλλους, πόσο μάλλον να νιώθεις πως το πόσο άξιος και συμπαθής είσαι σαν άνθρωπος, εξαρτάται από το πόσα (τυπικά!!) μηνύματα θα λάβεις αυτές τις μέρες. Αυτό δείχνει ανασφάλεια. Ο ίδιος λες πως έχεις 5-6 ανθρώπους στη ζωή σου που σε εκτιμούν και είναι φίλοι σου, ο ίδιος λες πως το φάρμακο είναι το "λίγοι και καλοί", οπότε γιατί σε νοιάζει τόσο για τους άλλους; Κι' αυτοί στους 5 μετρημένους και στενούς ανθρώπους που έστειλες κι' εσύ μπορεί να έχουν στείλει το μήνυμα. Ίσως και σε έναν ή λιγότερους. Έτσι μετράμε την αξία μας σαν άνθρωποι; Και πολύ στενός σου φίλος να είναι κάποιος, δεν του δείχνεις την αγάπη και συμπάθειά σου με τις τυπικούρες. Ο καθένας έχει τον τρόπο σου. Από άλλα πράγματα το βλέπεις και κυρίως στην προσωπική σας επαφή. Επίσης μπορεί κάλλιστα να σε συμπαθεί και να σε εκτιμά κάποιος, αλλά να μην ταιριάζετε για φιλία, παρά μόνο για απλή παρέα. Καθόλου κακό δεν είναι. Το λάθος είναι να περιμένεις πράγματα από τους άλλους (όταν μάλιστα εσύ δεν τα δίνεις) και να μετράς την αξία σου με το πώς νιώθουν οι άλλοι για σένα, αν σε υπολογίζουν, αν σε εκτιμούν, αν σε θυμούνται και σου στέλνουν μηνύματα. Αν εκτιμούσες τον εαυτό σου και ήσουν σίγουρος, ούτε καν θα το σκεφτόσουν και αν περνούσε από το μυαλό σου θα τους δικαιολογούσες μάλιστα.

Αυτή είναι η εντύπωση που μου αφήνεις εμένα προσωπικά. Ξαναλέω πως δεν σε ξέρουμε, είσαι άγνωστος σε ένα φόρουμ, οπότε σίγουρα τίποτα δεν είναι απόλυτο. Απλά καλό είναι να περιορίσεις και εσύ τις υποθέσεις γιατί όπως έκανες λάθος τώρα με εμάς (και η μικρή Ολλανδέζα σου είπε πως έχει πολύ λίγους φίλους), το ίδιο μπορεί να κάνεις και με τον έξω κόσμο. Δεν το λέω για εκείνους. Για σένα το λέω επειδή αν κάνεις σενάρια στο μυαλό σου άδικα προς εσένα, επηρεάζεσαι αρνητικά. Βάλε κάτω τα θετικά σου και κράτα δίπλα σου αληθινούς ανθρώπους που σε κάνουν να νιώθεις όμορφα χωρίς να χρειάζεται να αμφιβάλλεις για τίποτα. Αυτά από εμένα :)

Γιώργο σου εύχομαι καλή συνέχεια και να είσαι πάντα καλά στη ζωή σου.

Θα σκεφτόμαστε και το σκυλάκι σου...

Quote:

---

Originally Posted by ntinti

Γιατί ζήτησες διαγραφή ???
Δεν θέλεις πλέον να μπαίνεις και να μηλας εδώ με κόσμο και να τους βοηθάς?

---

Αφού βρίσκομαι σε ένα φόρουμ όπου δεν ξέρω κανένα και μπορώ να είμαι ο εαυτός μου θα σου πω ακριβώς τι συμβαίνει.
Ειμαι σε ένα σπίτι με τους δύο γονείς μου (για αυτούς έχω μιλήσει σε άλλο θέμα) και απέναντι μου έχω ένα άνθρωπο που με έθαψε. Πριν από την καραντίνα πήγαινα όπου ήθελα, δεν τους έδινα τόση σημασία και τον άλλον δεν τον έβλεπα καθόλου. Συν ότι έχω το θέμα με τον σκύλο που πρέπει να κάνει εγχείρηση και το αμελω. Γιατί το αμελω? Δεν ξέρω. Δεν είμαι έτοιμος για το μετά γιατί θα είμαι μόνος μου σε όλα..
Και εξαιτίας όλων αυτών δεν έχω πλέον την ψυχική ηρεμία να βοηθησω άλλους, ανέχομαι πράγματα και συμπεριφορες γενικά στην ζωη μου που υπό άλλες συνθήκες δεν θα το έκανα γιατί πλέον νιώθω αδύναμος. Άνοιξε η άλλη ένα θέμα με βιασμο έγραψεμια ωραία ιστοριουλα για να κερδίσει την προσοχή μας ή δεν ξέρω τι άλλο και ταυτόχρονα άνοιγε τις δικές μας πληγές. Χρησιμοποίησε ένα τοσο σοβαρό θέμα για να κερδίσει τι? Ξέρω ότι κάποιες ιστορίες εδώ είναι ψεύτικες που μπορεί να φτιάχνονται για οποιοδήποτε λόγο αλλά αυτη η ιστορία ήταν "χοντρή"..

Αυτα. Ευχαριστώ που με διάβασες.

Quote:

---

Originally Posted by blackbird

Γιώργο σου εύχομαι καλή συνέχεια και να είσαι πάντα καλά στη ζωή σου.

Θα σκεφτόμαστε και το σκυλάκι σου...

---

Σε ευχαριστώ πολύ και για την βοήθεια σου όσο αφορά αυτό το θέμα.

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Αφού βρίσκομαι σε ένα φόρουμ όπου δεν ξέρω κανένα και μπορώ να είμαι ο εαυτός μου θα σου πω ακριβώς τι συμβαίνει.
Ειμαι σε ένα σπίτι με τους δύο γονείς μου (για αυτούς έχω μιλήσει σε άλλο θέμα) και απέναντι μου έχω ένα άνθρωπο που με έθαψε. Πριν από την καραντίνα πήγαινα όπου ήθελα, δεν τους έδινα τόση σημασία και τον άλλον δεν τον έβλεπα καθόλου. Συν ότι έχω το θέμα με τον σκύλο που πρέπει να κάνει εγχείρηση και το αμελω. Γιατί το αμελω? Δεν ξέρω. Δεν είμαι έτοιμος για το μετά γιατί θα είμαι μόνος μου σε όλα..
Και εξαιτίας όλων αυτών δεν έχω πλέον την ψυχική ηρεμία να βοηθησω άλλους, ανέχομαι πράγματα και συμπεριφορες γενικά στην ζωη μου που υπό άλλες συνθήκες δεν θα το έκανα γιατί πλέον νιώθω αδύναμος. Άνοιξε η άλλη ένα θέμα με βιασμο έγραψεμια ωραία ιστοριουλα για να κερδίσει την προσοχή μας ή δεν ξέρω τι άλλο και ταυτόχρονα άνοιγε τις δικές μας πληγές. Χρησιμοποίησε ένα τοσο σοβαρό θέμα για να κερδίσει τι? Ξέρω ότι κάποιες ιστορίες εδώ είναι ψεύτικες που μπορεί να φτιάχνονται για οποιοδήποτε λόγο αλλά αυτη η ιστορία ήταν "χοντρή"..

Αυτα. Ευχαριστώ που με διάβασες.Σε ευχαριστώ πολύ και για την βοήθεια σου όσο αφορά αυτό το θέμα.

---

Για Ν καταλάβω .....θέλεις να πεις πως αυτή την περίοδο δεν νοιώθεις καλά για τους λόγους που αναφέρεις και ότι επηρεαζεσε από κάποια θέματα που ανοίγονται εδώ γιατί ξύνουν ας το πούμε κάποιες πληγές σου και όλο αυτό σε ρίχνει περισσότερο????

Quote:

---

Originally Posted by ntinti

Για Ν καταλάβω .....θέλεις να πεις πως αυτή την περίοδο δεν νοιώθεις καλά για τους λόγους που αναφέρεις και ότι επηρεαζεσε από κάποια θέματα που ανοίγονται εδώ γιατί ξύνουν ας το πούμε κάποιες πληγές σου και όλο αυτό σε ρίχνει περισσότερο????

---

Οχι.. Δεν είμαι γενικά ψυχικά ήρεμος για να μπορώ να βοηθησω οποιοδήποτε άλλον άνθρωπο..

Για το ένα θέμα που ανάφερα, ήθελα απλά να το σχολιάσω γιατί όντως έξυσε μια ανοιχτή πληγη αλλά είναι ένα μεμονωμένο περιστατικό..

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Οχι.. Δεν είμαι γενικά ψυχικά ήρεμος για να μπορώ να βοηθησω οποιοδήποτε άλλον άνθρωπο..

Για το ένα θέμα που ανάφερα, ήθελα απλά να το σχολιάσω γιατί όντως έξυσε μια ανοιχτή πληγη αλλά είναι ένα μεμονωμένο περιστατικό..

---

Για το συγκεκριμένο περιστατικό σου είχα πει που μιλήσαμε στο Τσατ την άποψη μου ......
Δεν σχολεία σα καν στο θέμα γιατί κάτι δεν μου κολλούσε σε όλα αυτά και αποφάσισα να κρατήσω απόσταση για καθαρά δική μου ψυχική ηρεμία,,,,
Ολοι εδω μέσα έχουμε τα δικά μας αν μπορούμε να βοηθήσουμε Καλώς, άλλα δεν επομηζομαστε τίποτε άλλο από αυτό που μπορούμε να κουβαλησουμε....

Τώρα αν εσύ νοιώθεις ότι δεν μπορείς να το διαχειριστείς όλο αυτό και αν δεν μπορείς να κρατήσεις μια απόσταση από το Φόρουμ ζητά διαγραφή ....
Κάνε αυτό που νομίζεις για εσένα καλύτερο ....

Εγώ θα σου ευχηθώ να πανε όλα καλα ειδικά με το σκυλάκι σου που είναι μια υπέροχη φατσουλα ...

Αν το μετανιώσεις μπες κάποια στιγμή και γράψε μας τι έγινε με την επέμβαση !!!!

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Αφού βρίσκομαι σε ένα φόρουμ όπου δεν ξέρω κανένα και μπορώ να είμαι ο εαυτός μου θα σου πω ακριβώς τι συμβαίνει.
Ειμαι σε ένα σπίτι με τους δύο γονείς μου (για αυτούς έχω μιλήσει σε άλλο θέμα) και απέναντι μου έχω ένα άνθρωπο που με έθαψε. Πριν από την καραντίνα πήγαινα όπου ήθελα, δεν τους έδινα τόση σημασία και τον άλλον δεν τον έβλεπα καθόλου. Συν ότι έχω το θέμα με τον σκύλο που πρέπει να κάνει εγχείρηση και το αμελω. Γιατί το αμελω? Δεν ξέρω. Δεν είμαι έτοιμος για το μετά γιατί θα είμαι μόνος μου σε όλα..
Και εξαιτίας όλων αυτών δεν έχω πλέον την ψυχική ηρεμία να βοηθησω άλλους, ανέχομαι πράγματα και συμπεριφορες γενικά στην ζωη μου που υπό άλλες συνθήκες δεν θα το έκανα γιατί πλέον νιώθω αδύναμος. Άνοιξε η άλλη ένα θέμα με βιασμο έγραψεμια ωραία ιστοριουλα για να κερδίσει την προσοχή μας ή δεν ξέρω τι άλλο και ταυτόχρονα άνοιγε τις δικές μας πληγές. Χρησιμοποίησε ένα τοσο σοβαρό θέμα για να κερδίσει τι? Ξέρω ότι κάποιες ιστορίες εδώ είναι ψεύτικες που μπορεί να φτιάχνονται για οποιοδήποτε λόγο αλλά αυτη η ιστορία ήταν "χοντρή"..

Αυτα. Ευχαριστώ που με διάβασες.Σε ευχαριστώ πολύ και για την βοήθεια σου όσο αφορά αυτό το θέμα.

---

Για ποιο θέμα λες; Της Λιας; Πως ξέρεις ότι είναι ψέματα; Σίγουρα ήταν τραβηγμένο αλλά δεν μπορεί να συμβεί;

Πάντως καταλαβαίνω γιατί επηρεάζεσαι.

Για το σκυλάκι θα σου έλεγα να προχωρήσεις γιατί ένας λόγος παραπάνω που νιώθεις τόσο αδύναμος είναι ότι το αμελείς και φοβάσαι. Αν πάρεις την απόφαση να το προχωρήσεις θα έχεις να ασχολείσαι/σκέφτεσαι ΜΟΝΟ ΑΥΤΟ και ότι τουλάχιστον έκανες κάτι. Κανείς δεν είναι έτοιμος για οτιδήποτε και ούτε θα είναι ποτέ. Τουλάχιστον να κλείνουν ένα-ένα κάποια ζητήματα.

Για τον ξάδερφο δεν ξέρω τι να συμβουλεύσω. Δεν νομίζω πως υπάρχει συμβουλή. Αν δεν γίνεται να μιλήσεις στους δικούς σου ή σε αυτόν (π.χ με το να τον απειλήσεις να μην εμφανίζεται τουλάχιστον μπροστά σου αλλιώς θα μιλήσεις) τότε θα πρέπει όσο γίνεται να τον αποφεύγεις γιατί όταν τον βλέπεις ξύνονται περισσότερο οι πληγές.

Δεν επηρεάζομαι με θέματα που αφορούν το βιασμο. Έχω σχολιάσει σε πολλά τέτοια και ήμουν οκ. Με ενοχλεί όμως να παρει κάποιος ένα τέτοιο θέμα με σκοπό να κερδίσει από αυτό. Και πολλοί ξέρουν την αλήθεια όσο αφορά το συγκεκριμένο θέμα.

Οσο αφορά τον ξάδελφό μου δεν έχω σκοπό να το συζητήσω με τους γονείς μου γιατί πρώτο δεν έχω καλές σχέσεις μαζί τους και δεύτερο δεν θα κερδίσω κάτι.. Απλά θα ανεχομαι την μούρη του και την γλυκιά του φωνούλα για όσο είμαστε κλειδωμενοι σπίτι. Δεν μου απευθύνει τον λόγο αλλά και πάλι. Έχω τεράστια αυλή και βγαίνω συχνά έξω και αυτός είναι συνεχεια στην δική του και κάθεται εκει. Είμαι στο περιβάλλον και με τους ανθρώπους που με κατάστρεψαν, φυλακισμένο, ς και δεν ξέρω πως θα ξεσπάσω..

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Δεν επηρεάζομαι με θέματα που αφορούν το βιασμο. Έχω σχολιάσει σε πολλά τέτοια και ήμουν οκ. Με ενοχλεί όμως να παρει κάποιος ένα τέτοιο θέμα με σκοπό να κερδίσει από αυτό. Και πολλοί ξέρουν την αλήθεια όσο αφορά το συγκεκριμένο θέμα.

Οσο αφορά τον ξάδελφό μου δεν έχω σκοπό να το συζητήσω με τους γονείς μου γιατί πρώτο δεν έχω καλές σχέσεις μαζί τους και δεύτερο δεν θα κερδίσω κάτι.. Απλά θα ανεχομαι την μούρη του και την γλυκιά του φωνούλα για όσο είμαστε κλειδωμενοι σπίτι. Δεν μου απευθύνει τον λόγο αλλά και πάλι. Έχω τεράστια αυλή και βγαίνω συχνά έξω και αυτός είναι συνεχεια στην δική του και κάθεται εκει. Είμαι στο περιβάλλον και με τους ανθρώπους που με κατάστρεψαν, φυλακισμένο, ς και δεν ξέρω πως θα ξεσπάσω..

---

Όλο αυτό που κανείς τώρα δηλαδή που μας λες πως αισθάνεσαι και τα βγαζεις απο μεσα σου σε βοηθάει ή νοιώθεις ότι επειδή ξανά θυμάσαι κάποια πράγματα σε πιέζει ?

Quote:

---

Originally Posted by ioannis2

"Αν δεν αποδεχτεις και αγαπησεις εσυ τον εαυτο σου". Αυτο το έχω ακούσει απο μερικούς παλιά.

Μιλάτε για μοναχικοτητα εκ του ασφαλούς. Αν δεν την εχει εγκολπωθει κάποιος ως το ειναι του τοτε η μοναχικοτητα είναι ενα εσωτερικο μαρτυριο και μια εξωτερική προσποίηση εσωτερικής πληρότητας. Διοτι ο άνθρωπος φύσει ειναι ζώον κοινωνικό. Στο πλαίσιο αυτο έχω αποδεχτεί τη μοναχικοτητα. Εσείς ζητε μες την τρελλή χαρά των συναναστροφών γι αυτο μιλάτε τοσο εύκολα για τη μοναχικοτητα.

Όμως τι ισχυει όταν ολοι αυτοι που προειπα όταν με συναντάνε κάπου τυχαία σχεδόν με προϋπαντούν με ενα αρκετά πηγαίο τροπο που δείχνει αποδοχή και οτι με υπολογίζουν?

Το να επιζητω να με υπολογίζουν οι άλλοι ξεκίνησε απο την παραγνώριση, τη μοναξιά, την ελλειψη παρέας απο τα γυμνασιακά χρόνια και συνεχίστηκε για χρόνια, έως σήμερα που σχεδόν σκέφτομαι ή τεινω να αποδεχομαι τη μοναχικοτητα. Ίσως να μην ταιριαζαμε παρότι τους εβγαζα τον καλύτερο μου εαυτό. Διοτι ζουμε σε μια σκατοκοινωνία όπου πρέπει να τους είσαι σκληρός και διεκδικητικος διότι τους καλούς τους έχουν για εκμετάλλευση.

Ομως μ αυτο τον τροπο που ανεφερα ξεκίνησε η επιζήτηση της αποδοχής που μπορεί να οδηγούσε ακόμα και σε προσποιήσεις ευθυγράμμισης για να κερδίσω αυτήν την αποδοχή. Ομως αυτο που μου έμεινε είναι ζημιά σε αλλους τομείς της ζωής κι αυτη η ζημιά ειναι που βασικα με θλιβει.

Ομως αυτη η επιζήτηση της αποδοχής δεν μπορεί να κριθεί ως παράλογη ιδιως όταν είσαι νεος. Ουκ ολίγοι έχουν τρελαθεί λογω της περιθοριοποιησης αν δεν είχαν κάποιο στήριγμα απο αλλου.

Ίσως το φάρμακο είναι πολύ λίγοι αλλα καλοί, αποδοχή και εσωτερική εγκόλπωση της μοναχικοτητας, τα όποια ψυχολογικά ή αποτυχίες στον τομέα διαπροσωπικές σχέσεις να μην επιτρέπουμε να εισχωρούν στους υπολοιπους τομείς της ζωής και να τους φθείρουν και με τη συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων οι διαπροσωπικές σχέσεις να είναι τύπου ετοιμοτητα για αντιμετώπιση και καθόλου καλοσύνες κι ευγενειες.

---

Πολυ φορα πηρες βρε Ιωαννη
Που ξερεις τις συναναστροφες μας η τις παρεες μας;;Προσωπικα,οι παρεες μου βρισκονται σε αλλο τοπο απο αυτον που μενω τωρα οποτε οχι δεν ειμαι φουλ στις συναναστροφες.Υπαρχουν καποιοι ανθρωποι που μπορω να παω για ενα καφε αλλα δε μπορω να πω οτι μου ταιριαζουν ιδιαιτερα,οποτε προσπαθω να περνω καλα μονη μου σε πρωτη φαση.Ολοι οι ανθρωποι εχουμε αναγκη την κοινωνικοτητα αλλα και παλι θεωρω πως ξεκινας απο λαθος βαση.Ειναι σαν να περιμενεις κατι απο τους αλλους;Γιατι περιμενεις και δεν διεκδικεις απο μονος σου;;Παιζει να ημουν οπως εσυ δεκα χρονια πριν,παντα απο τους αλλους περιμενα μεχρι που αρχισα να με αποδεχομαι,να αποκτω αυτοπεποιθηση,να μη χρειαζομαι την αποδοχη των αλλων.Περιττο να σου πω οτι ελεγα στον εαυτο μου εσυ θες να βγεις,εσυ θα παρεις τηλεφωνο.Με τα χρονια δεν χρειαζεται καν να λεω κατι στον εαυτο μου.Ξερω ποιους θελω κοντα μου,σε αποσταση κτλπ.Στειλε εσυ μηνυμα Ιωαννη,παρε εσυ τηλεφωνο, μην περιμενεις απο τους αλλους.Αν εσυ δειχνεις φοβικος κι ανασφαλης λογικο να σε εκμεταλευονται.Σε εναν μεγαλο βαθμο μαθαινουμε στους αλλους πως να μας συμπεριφερονται.Γιατι δεν το κανεις σαν ασκηση αυτοπεποιθησης, να παρεις εσυ τηλεφωνο;;

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Δεν επηρεάζομαι με θέματα που αφορούν το βιασμο. Έχω σχολιάσει σε πολλά τέτοια και ήμουν οκ. Με ενοχλεί όμως να παρει κάποιος ένα τέτοιο θέμα με σκοπό να κερδίσει από αυτό. Και πολλοί ξέρουν την αλήθεια όσο αφορά το συγκεκριμένο θέμα.

Οσο αφορά τον ξάδελφό μου δεν έχω σκοπό να το συζητήσω με τους γονείς μου γιατί πρώτο δεν έχω καλές σχέσεις μαζί τους και δεύτερο δεν θα κερδίσω κάτι.. Απλά θα ανεχομαι την μούρη του και την γλυκιά του φωνούλα για όσο είμαστε κλειδωμενοι σπίτι. Δεν μου απευθύνει τον λόγο αλλά και πάλι. Έχω τεράστια αυλή και βγαίνω συχνά έξω και αυτός είναι συνεχεια στην δική του και κάθεται εκει. Είμαι στο περιβάλλον και με τους ανθρώπους που με κατάστρεψαν, φυλακισμένο, ς και δεν ξέρω πως θα ξεσπάσω..

---

Εγώ δεν την ξέρω και γι' αυτό σε ρώτησα. Την σκεφτόμουν κιόλας προχθές πώς είναι και γιατί δεν απαντάει πια.

Σ' αυτόν μπορείς να μιλήσεις; Έχεις το κουράγιο ή θα είναι μάταιο; Τουλάχιστον να μην έχει τα μούτρα να βγαίνει έξω ή να μιλάει στους δικούς σου. Αξιοποίησε ΚΑΙ τις 3 ώρες που δικαιούσαι για να είσαι εκτός σπιτιού για να ηρεμείς και να μην τον βλέπεις. Κάνε λίγη υπομονή... Ένας μήνας έμεινε. Καταλαβαίνω πως φαίνεται (και είναι) πολλύς καιρός και ότι δυσκολεύει ακόμη περισσότερο την κατάσταση ότι είναι δίπλα, αλλά αν δεν μπορείς να του μιλήσεις δυστυχώς δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι άλλο. Προσπάθησε να κάνεις κάτι δημιουργικό που θα σου τρώει πολλύ χρόνο (π.χ διάβασμα βιβλίων, ξένη γλώσσα) και θα αδειάζεις. Και η γυμναστική βοηθάει στην εκτόνωση. Όταν έχω τα χάλια μου στέλνω μήνυμα και αν δεν περάσουν και οι 3 ώρες που δικαιούμαστε, δεν επιστρέφω στο σπίτι.

Κάνε κουράγιο και τα δύσκολα θα περάσουν.

Quote:

---

Originally Posted by ntinti

Όλο αυτό που κανείς τώρα δηλαδή που μας λες πως αισθάνεσαι και τα βγαζεις απο μεσα σου σε βοηθάει ή νοιώθεις ότι επειδή ξανά θυμάσαι κάποια πράγματα σε πιέζει ?

---

Όχι δεν με πειράζει.. Δεν θα το έκανα αν με πείραζε.. Όταν μιλάω βάζω τις σκέψεις μου σε τάξη. Είναι πολλά μέτωπα ανοιχτά και ένα από αυτά δεν το αντιμετώπισα καν.

Πριν από την ψυχοθεραπεία ήμουν ένας άνθρωπος σκληρός και απόλυτος (η μάνα μου σε μικρότερη έκδοση) και με την ψυχοθεραπεία άλλαξα αρκετά. Όχι πολύ αλλά είδα βελτιώσεις.. Έγινα ομως πιο ευάλωτος. Δηλαδή κάθε φορά που γίνεται κάτι και με ρίχνει αποσυντονιζομαι γενικα σε όλους τους τομείς. Δεν ξέρω αν μπορεί κάποιος να καταλάβει πως είναι να ζεις με τον άνθρωπο που δεν σου έδωσε ποτέ αγάπη και ας είσαι όσο είσαι και απέναντι σου να έχεις ένα άνθρωπο που εκμεταλλευτηκε την σχέση που είχες με τους γονείς μου για να κερδίσει ότι κέρδισε.. Ή είμαι πολύ δειλός ή πολύ βλακας..

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Όχι δεν με πειράζει.. Δεν θα το έκανα αν με πείραζε.. Όταν μιλάω βάζω τις σκέψεις μου σε τάξη. Είναι πολλά μέτωπα ανοιχτά και ένα από αυτά δεν το αντιμετώπισα καν.

Πριν από την ψυχοθεραπεία ήμουν ένας άνθρωπος σκληρός και απόλυτος (η μάνα μου σε μικρότερη έκδοση) και με την ψυχοθεραπεία άλλαξα αρκετά. Όχι πολύ αλλά είδα βελτιώσεις.. Έγινα ομως πιο ευάλωτος. Δηλαδή κάθε φορά που γίνεται κάτι και με ρίχνει αποσυντονιζομαι γενικα σε όλους τους τομείς. Δεν ξέρω αν μπορεί κάποιος να καταλάβει πως είναι να ζεις με τον άνθρωπο που δεν σου έδωσε ποτέ αγάπη και ας είσαι όσο είσαι και απέναντι σου να έχεις ένα άνθρωπο που εκμεταλλευτηκε την σχέση που είχες με τους γονείς μου για να κερδίσει ότι κέρδισε.. Ή είμαι πολύ δειλός ή πολύ βλακας..

---

Κρατάω το γεγονός ότι δεν σε πειράζει και ότι συνεχίζεις να βγάζεις τις σκέψεις σου αποτυπώνοντας τες εδώ μέσα και αυτό είπες ότι σε βοηθάει να τις βάζεις σε μια σειρά!

Αυτό και μόνο αξίζει λες να κάνεις διαγραφή και να στερήσεις από τον ευατο σου και αυτό το θετικό στοιχείο ???

Quote:

---

Originally Posted by blackbird

Εγώ δεν την ξέρω και γι' αυτό σε ρώτησα. Την σκεφτόμουν κιόλας προχθές πώς είναι και γιατί δεν απαντάει πια.

Σ' αυτόν μπορείς να μιλήσεις; Έχεις το κουράγιο ή θα είναι μάταιο; Τουλάχιστον να μην έχει τα μούτρα να βγαίνει έξω ή να μιλάει στους δικούς σου. Αξιοποίησε ΚΑΙ τις 3 ώρες που δικαιούσαι για να είσαι εκτός σπιτιού για να ηρεμείς και να μην τον βλέπεις. Κάνε λίγη υπομονή... Ένας μήνας έμεινε. Καταλαβαίνω πως φαίνεται (και είναι) πολλύς καιρός και ότι δυσκολεύει ακόμη περισσότερο την κατάσταση ότι είναι δίπλα, αλλά αν δεν μπορείς να του μιλήσεις δυστυχώς δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι άλλο. Προσπάθησε να κάνεις κάτι δημιουργικό που θα σου τρώει πολλύ χρόνο (π.χ διάβασμα βιβλίων, ξένη γλώσσα) και θα αδειάζεις. Και η γυμναστική βοηθάει στην εκτόνωση. Όταν έχω τα χάλια μου στέλνω μήνυμα και αν δεν περάσουν και οι 3 ώρες που δικαιούμαστε, δεν επιστρέφω στο σπίτι.

Κάνε κουράγιο και τα δύσκολα θα περάσουν.

---

Νομίζει ότι δεν θυμάμαι. Δεν μου απευθύνει τον λόγο γενικά αλλά δεν τον βλέπω να τον νοιάζει κιόλας.. Άνετος είναι. Τι θα πάω να του πω? Μην κυκλοφορείς γιατί δεν αντέχω? Θέλω να σε σπάσω στο ξύλο?
Παίζω ηλεκτρονικά παιχνίδια,μιλαω στο σκαιπ με φίλους, πάω περπάτημα, κάνω γυμναστικη, χθες έπαιξα κιθάρα στο σκαιπ και έπαιξε ντραπς ο γιος της αδελφής μου.. Γενικά προσπαθώ να έχω γεμάτη την μέρα μου.. Αλλά πλέον δεν μπορώ να ακούω την φωνή του. Ούτε λίγο. Κάθε πρωί είναι έξω από το παράθυρο μου ο πατέρας μου και μιλάει μαζί του απέναντι και τον ακούω.

Quote:

---

Originally Posted by ntinti

Κρατάω το γεγονός ότι δεν σε πειράζει και ότι συνεχίζεις να βγάζεις τις σκέψεις σου αποτυπώνοντας τες εδώ μέσα και αυτό είπες ότι σε βοηθάει να τις βάζεις σε μια σειρά!

Αυτό και μόνο αξίζει λες να κάνεις διαγραφή και να στερήσεις από τον ευατο σου και αυτό το θετικό στοιχείο ???

---

Δεν μπήκα για να βοηθησω εμένα.. Μπήκα για να βοηθησω άλλους γιατί όταν περνούσα κατάθλιψη δεν είχα κανένα. Είναι δύσκολο να περνάς κάτι και να μην έχεις κανένα δίπλα σου. Μέσα από την κατάθλιψη έμαθα κάποια πράγματα όπως την δύναμη του μυαλού και πως μονο εμείς μπορούμε να αλλάξουμε την ζωή μας. Φτάνει να το θέλουμε. Αυτό ήθελα να το πω σε όλους όσους είναι στον πάτο και δεν ξέρουν πως να σταθούν στα πόδια τους. Μόνο αυτό και τα υπόλοιπα να τα πουν με ένα ψυχολόγο..
Οταν περνάς κατάθλιψη συμπεριφερεσαι σαν ένα παιδακι που φοβάται τα πάντα και κανένας δεν μπορεί να καταλάβει. Εγώ τότε ήθελα ένα άνθρωπο να μου πει "ξέρεις καταλαβαίνω τι περνάς" αλλά δεν.. Με έκαναν να νιώθω ότι έχω μια αρρώστια, ότι τα κάνω γιατί ήθελα προσοχή. Θελει δουλειά να καταλάβεις πώς για να ηρεμήσει το παιδί που έχεις μέσα σου πρέπει να ξυπνήσεις τον γονιό που έχεις μέσα σου .. Εμένα ώρες ώρες κοιμάται.
Την θεωρία γονιού και πως επηρεάζει η συμπεριφορά τους την έχω καταλάβει και πλέον δεν επηρεάζομαι τόσο. Την θεωρία μα.... Που γαμ... Το σώμα και την ψυχή κάποιου δεν την κατάλαβα ποτε.

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Δεν μπήκα για να βοηθησω εμένα.. Μπήκα για να βοηθησω άλλους γιατί όταν περνούσα κατάθλιψη δεν είχα κανένα. Είναι δύσκολο να περνάς κάτι και να μην έχεις κανένα δίπλα σου. Μέσα από την κατάθλιψη έμαθα κάποια πράγματα όπως την δύναμη του μυαλού και πως μονο εμείς μπορούμε να αλλάξουμε την ζωή μας. Φτάνει να το θέλουμε. Αυτό ήθελα να το πω σε όλους όσους είναι στον πάτο και δεν ξέρουν πως να σταθούν στα πόδια τους. Μόνο αυτό και τα υπόλοιπα να τα πουν με ένα ψυχολόγο..
Οταν περνάς κατάθλιψη συμπεριφερεσαι σαν ένα παιδακι που φοβάται τα πάντα και κανένας δεν μπορεί να καταλάβει. Εγώ τότε ήθελα ένα άνθρωπο να μου πει "ξέρεις καταλαβαίνω τι περνάς" αλλά δεν.. Με έκαναν να νιώθω ότι έχω μια αρρώστια, ότι τα κάνω γιατί ήθελα προσοχή. Θελει δουλειά να καταλάβεις πώς για να ηρεμήσει το παιδί που έχεις μέσα σου πρέπει να ξυπνήσεις τον γονιό που έχεις μέσα σου .. Εμένα ώρες ώρες κοιμάται.
Την θεωρία γονιού και πως επηρεάζει η συμπεριφορά τους την έχω καταλάβει και πλέον δεν επηρεάζομαι τόσο. Την θεωρία μα.... Που γαμ... Το σώμα και την ψυχή κάποιου δεν την κατάλαβα ποτε.

---

Δεν μου απαντάς όμως σε αυτό που σε ρωτάω ,....

Στο ξαναλέω και θα σου απαντήσω για όλη αυτή την κατάθεση ψυχής που κανείς αυτή την στιγμή....

Αξίζει τελικά να κάνεις διαγραφή και να στερήσεις τελικά από τον ευατο σου αυτή την διέξοδο ???

Quote:

---

Originally Posted by ntinti

Δεν μου απαντάς όμως σε αυτό που σε ρωτάω ,....

Στο ξαναλέω και θα σου απαντήσω για όλη αυτή την κατάθεση ψυχής που κανείς αυτή την στιγμή....

Αξίζει τελικά να κάνεις διαγραφή και να στερήσεις τελικά από τον ευατο σου αυτή την διέξοδο ???

---

Κάθε φορά που μιλάω για μένα νιώθω ευάλωτος.. Το μόνο θετικό που έχω είναι ότι τα βάζω σε μια τάξη.. Καταλαβαίνω τι είναι αυτό που με έχει ρίξει την δεδομένη στιγμή και μου φταίνε όλα τα άλλα.
Δεν ξέρω να απαντήσω σε αυτό που ρωτάς.

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Κάθε φορά που μιλάω για μένα νιώθω ευάλωτος.. Το μόνο θετικό που έχω είναι ότι τα βάζω σε μια τάξη.. Καταλαβαίνω τι είναι αυτό που με έχει ρίξει την δεδομένη στιγμή και μου φταίνε όλα τα άλλα.
Δεν ξέρω να απαντήσω σε αυτό που ρωτάς.

---

Τοτε και εγω δεν ξερω αν κανεις καλο που θες να διαγραφεις απο εδω ή οχι ...
Ελπίζω να μην μετανοιωνεις μόνο για τις επιλογές σου και αυτό επιβαρύνει και άλλο την ψυχολογική σου κατάσταση...

Quote:

---

Originally Posted by ntinti

Τοτε και εγω δεν ξερω αν κανεις καλο που θες να διαγραφεις απο εδω ή οχι ...
Ελπίζω να μην μετανοιωνεις μόνο για τις επιλογές σου και αυτό επιβαρύνει και άλλο την ψυχολογική σου κατάσταση...

---

Σε ευχαριστώ Ντιντι για την συζήτηση που είχαμε εδώ.. Να είσαι καλά.

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Σε ευχαριστώ Ντιντι για την συζήτηση που είχαμε εδώ.. Να είσαι καλά.

---

Να σου πω κάτι ?

Σταματά να λες Συνέχεια Ευχαριστώ σε όποιον ασχολείται με το θέμα σου.
Δεν είναι κακό αλλά δεν χρειάζεται να το κάνεις...
Είναι κάτι το οποίο το παρατηρώ εδώ και καιρό ....
το λες πολλές φορές τελειώνοντας μια συζητήσει που εχεις με τον συνομιλητή σου ...
Δεν ξέρω αν το κάνεις άθελά σου ή σου βγαίνει από μέσα σου να ευχαριστήσεις κάποιον που ασχολειθηκε με τον προβληματισμό σου...
Ξέρεις τι μας είχε πει μια ψυχολόγος σε ένα σεμινάριο που είχα παρακολουθήσει για την δουλειά μου???
Αυτό το κάνουν άτομα που νοιώθουν υποχρεωμένοι απέναντι σε αυτούς που ασχολούνται με το θέμα τους...
Αυτά τα άτομα συνήθως δεν είχα την δυνατότητα να εισπρατουν ενδιαφέρον ή την απαιτουμενη προδοχη για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν μέσα από την οικογένεια τους και όταν το συναντούν νοιώθουν υποχρέωση να τους ευχαριστήσουν γιατί νομίζουν ότι δεν το κάνουν με την καρδιά τους αλλά επειδή πρέπει...

Δεν ξέρω αν ισχύει σε εσένα πάντως να ξέρεις πως εγώ και πιστεύω τουλάχιστον όλα τα παιδιά εδώ μέσα απαντά με στα θέματα γιατί το θέλουμε και όχι γιατί πρέπει.

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Νομίζει ότι δεν θυμάμαι. Δεν μου απευθύνει τον λόγο γενικά αλλά δεν τον βλέπω να τον νοιάζει κιόλας.. Άνετος είναι. Τι θα πάω να του πω? Μην κυκλοφορείς γιατί δεν αντέχω? Θέλω να σε σπάσω στο ξύλο?
Παίζω ηλεκτρονικά παιχνίδια,μιλαω στο σκαιπ με φίλους, πάω περπάτημα, κάνω γυμναστικη, χθες έπαιξα κιθάρα στο σκαιπ και έπαιξε ντραπς ο γιος της αδελφής μου.. Γενικά προσπαθώ να έχω γεμάτη την μέρα μου.. Αλλά πλέον δεν μπορώ να ακούω την φωνή του. Ούτε λίγο. Κάθε πρωί είναι έξω από το παράθυρο μου ο πατέρας μου και μιλάει μαζί του απέναντι και τον ακούω.

---

Είχα αναγκαστεί για ένα διάστημα (ενός μήνα αν θυμάμαι καλά) να ζήσω στο ίδιο σπίτι με εκείνον. Ευτυχώς δούλευα αλλά έτρεμα την στιγμή που θα μέναμε μόνοι οι 2 μας. Δεν ήξερε κανείς τίποτα ούτε μπορούσα/ήθελα να πω. Μου μιλούσε κανονικότατα άνετος και πάντα έκανε πρόστυχα σχόλια. Τότε ήταν καλοκαίρι και ήταν όταν είχα σταματήσει να αραιώνω τις συνεδρίες με την ψυχολόγο (και λόγω δουλειάς) αλλά θυμάμαι που τις έστελνα e-mail και της εξήγησα την κατάσταση. Επίσης δεν θυμάμαι να μου είχε δώσει συμβουλή. Μάλλον ούτε εκείνη δεν ήξερε τι να μου πει. Μου είπε απλά να προσέχω και να αποφεύγω όσο γίνεται την παραμικρή επαφή μαζί του. Παρά τον φόβο, την ανησυχία και όλο αυτό που λέμε "ξύνω την πληγή", είχα συνηθίσει το γεγονός να βρισκόμαστε στον ίδιο χώρο (είτε μόνοι, είτε με άλλους) και κανείς να μην γνωρίζει τίποτα. Δεν ξέρω αν πρέπει να του πεις κάτι ή να ξέρει πως θυμάσαι, νομίζω πως δεν υπάρχει σωστό και λάθος. Πάντως εγώ πιστεύω πως δεν είναι κακό να εκτίθεσαι και να νιώθεις ευάλωτος. Είτε εδώ, είτε με τον ξάδερφο. Βλέπεις καλύτερα μέσα σου, πόσο σε επηρεάζουν κάποια πράγματα και πόσο μπορείς να τα αντέξεις. Ίσως είναι μια ευκαιρία να το δεις στην πράξη. Αν φτάσεις στο σημείο που δεν αντέχεις καν να ακούς την φωνή του και πνίγεσαι τότε νομίζω θα αξίζει να το ρισκάρεις να του μιλήσεις. Όπως βλέπεις όμως, δεν είμαι η κατάλληλη για να δώσω τέτοιες συμβουλές.

Quote:

---

Originally Posted by ntinti

Να σου πω κάτι ?

Σταματά να λες Συνέχεια Ευχαριστώ σε όποιον ασχολείται με το θέμα σου.
Δεν είναι κακό αλλά δεν χρειάζεται να το κάνεις...
Είναι κάτι το οποίο το παρατηρώ εδώ και καιρό ....
το λες πολλές φορές τελειώνοντας μια συζητήσει που εχεις με τον συνομιλητή σου ...
Δεν ξέρω αν το κάνεις άθελά σου ή σου βγαίνει από μέσα σου να ευχαριστήσεις κάποιον που ασχολειθηκε με τον προβληματισμό σου...
Ξέρεις τι μας είχε πει μια ψυχολόγος σε ένα σεμινάριο που είχα παρακολουθήσει για την δουλειά μου???
Αυτό το κάνουν άτομα που νοιώθουν υποχρεωμένοι απέναντι σε αυτούς που ασχολούνται με το θέμα τους...
Αυτά τα άτομα συνήθως δεν είχα την δυνατότητα να εισπρατουν ενδιαφέρον ή την απαιτουμενη προδοχη για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν μέσα από την οικογένεια τους και όταν το συναντούν νοιώθουν υποχρέωση να τους ευχαριστήσουν γιατί νομίζουν ότι δεν το κάνουν με την καρδιά τους αλλά επειδή πρέπει...

Δεν ξέρω αν ισχύει σε εσένα πάντως να ξέρεις πως εγώ και πιστεύω τουλάχιστον όλα τα παιδιά εδώ μέσα απαντά με στα θέματα γιατί το θέλουμε και όχι γιατί πρέπει.

---

Όντως ισχύει αυτό που λες για το ευχαριστω αν και δεν το είχα προσέξει.. Δεν λέω ευχαριστώ επειδή νιώθω υποχρεωμένος αλλά επειδη είναι μια ωραία "κίνηση" το να καθίσει κάποιος να σε ακούσει και να σου απαντήσει πίσω.. Είναι κάτι που δεν είχα στην ζωή μου και γενικά έδειχνα ότι ήμουν καλά.. Άκουγα τους άλλους και τους συμβούλευα όσο μπορούσα ενώ είχα δικά μου προβλήματα. Αλλά δεν έμαθα να με ακούνε και πάντα πίστευα ότι γίνομαι βάρος όταν λεω ένα πρόβλημα μου και συνήθως κόβω την συζήτηση γρήγορα για να σταματήσω να είμαι βάρος.

Quote:

---

Originally Posted by blackbird

Είχα αναγκαστεί για ένα διάστημα (ενός μήνα αν θυμάμαι καλά) να ζήσω στο ίδιο σπίτι με εκείνον. Ευτυχώς δούλευα αλλά έτρεμα την στιγμή που θα μέναμε μόνοι οι 2 μας. Δεν ήξερε κανείς τίποτα ούτε μπορούσα/ήθελα να πω. Μου μιλούσε κανονικότατα άνετος και πάντα έκανε πρόστυχα σχόλια. Τότε ήταν καλοκαίρι και ήταν όταν είχα σταματήσει να αραιώνω τις συνεδρίες με την ψυχολόγο (και λόγω δουλειάς) αλλά θυμάμαι που τις έστελνα e-mail και της εξήγησα την κατάσταση. Επίσης δεν θυμάμαι να μου είχε δώσει συμβουλή. Μάλλον ούτε εκείνη δεν ήξερε τι να μου πει. Μου είπε απλά να προσέχω και να αποφεύγω όσο γίνεται την παραμικρή επαφή μαζί του. Παρά τον φόβο, την ανησυχία και όλο αυτό που λέμε "ξύνω την πληγή", είχα συνηθίσει το γεγονός να βρισκόμαστε στον ίδιο χώρο (είτε μόνοι, είτε με άλλους) και κανείς να μην γνωρίζει τίποτα. Δεν ξέρω αν πρέπει να του πεις κάτι ή να ξέρει πως θυμάσαι, νομίζω πως δεν υπάρχει σωστό και λάθος. Πάντως εγώ πιστεύω πως δεν είναι κακό να εκτίθεσαι και να νιώθεις ευάλωτος. Είτε εδώ, είτε με τον ξάδερφο. Βλέπεις καλύτερα μέσα σου, πόσο σε επηρεάζουν κάποια πράγματα και πόσο μπορείς να τα αντέξεις. Ίσως είναι μια ευκαιρία να το δεις στην πράξη. Αν φτάσεις στο σημείο που δεν αντέχεις καν να ακούς την φωνή του και πνίγεσαι τότε νομίζω θα αξίζει να το ρισκάρεις να του μιλήσεις. Όπως βλέπεις όμως, δεν είμαι η κατάλληλη για να δώσω τέτοιες συμβουλές.

---

Το δικό σου ακόμη χειρότερο.. Δεν ξέρω αν θα άντεχα, ίσως να τον έσπαγα στο ξύλο ή και να τον σκότωνα.
Μεγάλωσα και τον έβλεπα αλλά είχα όλο αυτό που έγινε στο πίσω μέρος του μυαλού μου, σαν και δεν το έζησα ποτέ.. Σαν ταινία που είδα παλιά. Τον έβλεπα, με ενοχλούσε αλλά ήμουν εντάξει..
Τώρα επειδή είμαι στην φάση που το έβγαλα στην επιφάνεια, μας κλείδωσαν σπίτι, τον έχω όλη μέρα απέναντι μου το "είμαι εντάξει" δεν μου είναι αρκετό. Μου έρχεται να μαζέψω τους γονείς μου, τους γονείς του και αυτόν και να τους δώσω όλους συγχαρητήρια και να πάρω μια καρέκλα να καθίσω σε μια γωνιά και να βλέπω την συνέχεια της ιστορίας..

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Όντως ισχύει αυτό που λες για το ευχαριστω αν και δεν το είχα προσέξει.. Δεν λέω ευχαριστώ επειδή νιώθω υποχρεωμένος αλλά επειδη είναι μια ωραία "κίνηση" το να καθίσει κάποιος να σε ακούσει και να σου απαντήσει πίσω.. Είναι κάτι που δεν είχα στην ζωή μου και γενικά έδειχνα ότι ήμουν καλά.. Άκουγα τους άλλους και τους συμβούλευα όσο μπορούσα ενώ είχα δικά μου προβλήματα. Αλλά δεν έμαθα να με ακούνε και πάντα πίστευα ότι γίνομαι βάρος όταν λεω ένα πρόβλημα μου και συνήθως κόβω την συζήτηση γρήγορα για να σταματήσω να είμαι βάρος.

---

Αυτο ακριβώς!!!
Ήταν ένα ολοημερο σεμινάριο που συζητήσαμε όλα αυτά που προσπαθείς απλά εδώ σε λίγες γραμμές να τα αποτυπώσεις αλλα είναι τόσο δύσκολο.....

Πάντως έχε τον νου σου, δεν ξερω για Κύπρο να παρακολουθείς τέτοια σεμινάρια....
Λέγονται πράγματα που μπορεί να τα ζεις να είναι δύσκολα αλλά μέσα από αυτές τις καταστάσεις να βγαίνουν τόσο ωραία πράγματα που δεν μπορείς από μόνο σου να τα σκεφτείς....

Πιστεύω έχουμε δεν έχουμε θέματα είναι πολύ καλά όλα αυτά ,σε πάνε ένα βήμα παραπάνω σαν άνθρωπο και σαν χαρακτήρα....

Καλησπέρα σε όλους!
Ntinti επέτρεψε μου να διαφωνήσω μαζί σου. Το να λες σε κάποιον ευχαριστώ για οποιοδήποτε λόγο το μόνο που δείχνει κατά τη γνώμη μου είναι αναγνώριση και μεγαλείο χαρακτήρα! Τπτ άλλο.
Γιώργο συνέχισε να το λες... μόνο θετικό συναίσθημα μπορείς να δώσεις με αυτή την κίνηση στον συνομιλητή σου.
Όλα τα υπόλοιπα για εμένα είναι απλά θεωρίες...

Quote:

---

Originally Posted by kafedrakos

Καλησπέρα σε όλους!
Ntinti επέτρεψε μου να διαφωνήσω μαζί σου. Το να λες σε κάποιον ευχαριστώ για οποιοδήποτε λόγο το μόνο που δείχνει κατά τη γνώμη μου είναι αναγνώριση και μεγαλείο χαρακτήρα! Τπτ άλλο.
Γιώργο συνέχισε να το λες... μόνο θετικό συναίσθημα μπορείς να δώσεις με αυτή την κίνηση στον συνομιλητή σου.
Όλα τα υπόλοιπα για εμένα είναι απλά θεωρίες...

---

Καλησπέρα!!!
Μάλλον δεν κατάλαβες σωστά...
Δεν είπα να σταματήσουμε να λέμε Ευχαριστώ ...
Ίσα ίσα είναι ένα στοιχείο ευγένειας που πρέπει να το έχουμε όλοι μας...
Αλλά επέτρεψε μου με τον Γιώργο επειδή έχουμε κάνει και συζητήσεις κάτω από πολλές συνθήκες και για συγκεκριμένα θέματα να καταλαβαίνει ο ίδιος τι εννοώ ,άλλωστε το εξηγώ....

Αλίμονο αν υπήρχε ο κόσμος μας χωρίς το ευχαριστώ....

Quote:

---

Originally Posted by ntinti

Αυτο ακριβώς!!!
Ήταν ένα ολοημερο σεμινάριο που συζητήσαμε όλα αυτά που προσπαθείς απλά εδώ σε λίγες γραμμές να τα αποτυπώσεις αλλα είναι τόσο δύσκολο.....

Πάντως έχε τον νου σου, δεν ξερω για Κύπρο να παρακολουθείς τέτοια σεμινάρια....
Λέγονται πράγματα που μπορεί να τα ζεις να είναι δύσκολα αλλά μέσα από αυτές τις καταστάσεις να βγαίνουν τόσο ωραία πράγματα που δεν μπορείς από μόνο σου να τα σκεφτείς....

Πιστεύω έχουμε δεν έχουμε θέματα είναι πολύ καλά όλα αυτά ,σε πάνε ένα βήμα παραπάνω σαν άνθρωπο και σαν χαρακτήρα....

---

Στο επόμενο σεμινάριο παρε με μαζί σου.. Θα σας διδάξω. Θα λέει κάτι και εγώ θα στο δείχνω με πράξη. Το θέμα θα είναι "η απόρριψη και οι συνέπειες της" .. Τις έχω ολες. Μετά απο 50 χρόνια που θα καταφέρω να γίνω η καλύτερη εκδοχή του εαυτού μου θα με πάρεις και πάλι μαζί σου για να συγκρίνουν αλλαγές.. Είδες? 90 χρόνων και θα πηγαίνεις ακόμη σεμινάρια.

Έχω παρακολουθήσει αρκετά σεμινάρια που αφορουσαν την παιδική ψυχολογία.. Αλλά θα ψάξω μόλις βγούμε από καραντίνα να βρω συγκεκριμένα σεμινάρια που ίσως με βοηθήσουν.

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Το δικό σου ακόμη χειρότερο.. Δεν ξέρω αν θα άντεχα, ίσως να τον έσπαγα στο ξύλο ή και να τον σκότωνα.
Μεγάλωσα και τον έβλεπα αλλά είχα όλο αυτό που έγινε στο πίσω μέρος του μυαλού μου, σαν και δεν το έζησα ποτέ.. Σαν ταινία που είδα παλιά. Τον έβλεπα, με ενοχλούσε αλλά ήμουν εντάξει..
Τώρα επειδή είμαι στην φάση που το έβγαλα στην επιφάνεια, μας κλείδωσαν σπίτι, τον έχω όλη μέρα απέναντι μου το "είμαι εντάξει" δεν μου είναι αρκετό. Μου έρχεται να μαζέψω τους γονείς μου, τους γονείς του και αυτόν και να τους δώσω όλους συγχαρητήρια και να πάρω μια καρέκλα να καθίσω σε μια γωνιά και να βλέπω την συνέχεια της ιστορίας..

---

:( Υπάρχει περίπτωση να μην σε πιστέψουν; Να σε βγάλουν τρελό; Πως είναι της φαντασίας σου; Όχι μόνο οι γονείς σου αλλά κυρίως εκείνος και οι δικοί του αν δεν τον ρίχνουν ποτέ. Ρωτάω γιατί αν είναι να μην σε πιστέψουν και γίνεις ακόμα χειρότερα, δεν θα έχει νόημα. Εσύ ξέρεις καλύτερα.

Quote:

---

Originally Posted by kafedrakos

Καλησπέρα σε όλους!
Ntinti επέτρεψε μου να διαφωνήσω μαζί σου. Το να λες σε κάποιον ευχαριστώ για οποιοδήποτε λόγο το μόνο που δείχνει κατά τη γνώμη μου είναι αναγνώριση και μεγαλείο χαρακτήρα! Τπτ άλλο.
Γιώργο συνέχισε να το λες... μόνο θετικό συναίσθημα μπορείς να δώσεις με αυτή την κίνηση στον συνομιλητή σου.
Όλα τα υπόλοιπα για εμένα είναι απλά θεωρίες...

---

Γειά σου λεβέντη μου..

Κατάλαβα πως το εννοούσε. Να μην λέω ευχαριστώ επειδή πιστεύω ότι ο άλλος κάθισε να ακούσει αυτά που έχω να πω από υποχρέωση αλλά επειδή το ήθελε...

NTinti Τα λόγια σου ήταν:
«Σταματά να λες Συνέχεια Ευχαριστώ σε όποιον ασχολείται με το θέμα σου.
Δεν είναι κακό αλλά δεν χρειάζεται να το κάνεις..»

Εκεί πάτησα και έγραψα.
Ο Γιώργος για να το λέει θέλει να το πει, αφού λες ότι τον ξέρεις καλύτερα πρέπει να καταλαβαίνεις και γιατί το λέει..