Σημαινει οτι σου εκανε καλο το περπςτημα
Printable View
Σημαινει οτι σου εκανε καλο το περπςτημα
Τι να πω ρε συ Nicos70. Εχω φοβηθει με την ολη κατασταση.
πλακα κανεις... μια ζωη τραβαω αυτο το ζόρι, οποιος βρήκε τρόπο να τα αγνωει να μου πει και μένα
Η γυμναστική είναι μεγάλη βοήθεια στο άγχος. Και μένα οι παλμοί μειώθηκαν στους 60-65 και έκτακτες δεν έχω πια παρά ελάχιστες. Επίσης με βοήθησε να κοιμάμαι πολύ καλύτερα και στην ουσία έκοψα τα αγχολυτικά. Γυμνάζομαι 5 φορές/εβδομάδα 1 ώρα τη φορά, περίπου.
βλέπω πολύ που έχουνε άγχος έχουνε αρρυθμίες και νομίζουνε ότι πάθανε πρόβλημα στην καρδια... ειλικρινά ρε παιδιά σοβαρευτείτε... αν έχει κάτι η καρδια σας θα το καταλάβετε... είναι πολύ διαφορετικό από τα ψυχοσωματικά...! τότε θα τρέξετε πραγματικά μονη σας στο νοσοκομείο..
αυτό που θέλω να πω όσο και εκνευριστικό και αν ακούγεται είναι ότι όλοι είμαστε καλά...! αλλα μέσα μας έχουνε όλη την αρνητικότητα.. πάντα πιστεύουμε ότι ποτε δεν θα γίνουμε καλά.. πάντα κάτι θα έχουμε...! αλλα να ξέρετε πως η δύναμης τις σκέψης είναι πολύ δυνατή...! όταν βάλεις στόχο να ξεπεράσεις τα προβλήματα σου θα τα καταφέρεις..!
πρέπει όλοι να δείχνουμε δυνατή... σκεφτείτε πως υπάρχουνε άτομα που έχουνε πιο σοβαρά θέματα και τους βλέπεις και πατάνε στα πόδια τους...!
μην το βάζετε κάτω ποτε...!!!! :)
Αυτη η επαναλαμβανομενη διαδικασια που καθε φορα που ελπιζεις σε καλυτερες ημερες , γινεται βροντερη επιστροφη εκτακτων συστολων και καθε ειδους αρρυθμιων στην πιο ακραια τους μορφη ειναι πραγματικα ικανη να σε τρελανει.... Μονο η πιστη και η προσευχη σε κατι ανωτερο μπορει να μας σωσει,τιποτα αλλο...
σας παρακαλώ αντιμετωπίζω το ίδιο πρόβλημα εδώ και δύο χρόνια μέ τίς αρρυθμίες, μήπως μπορείτε να μου πείτε τον ομοιοπαθητικό που σας έδωσε το συγκεκριμένο χάπι? γιατι ο δικός μου δεν το γνωρίζει.σας παρακαλώ πολύ βοηθήστε με είμαι απελπισμένη.. Σας ευχαριστώ πολύ!!
Προς τον TomiP
Σας παρακαλώ πολύ μήπως μπορείτε νά μού πείτε τον ομοιοπαθητικό που σας έδωσε το oxalic, γιατί υποφέρω από τις αρρυθμίες εδώ και δύο χρόνια.
Σας ευχαριστώ πολύ!
Με λένε Βικη,ειμαι 36 ετών και ζω στη Θεσσαλονίκη.Εκτακτες έχω από τα 18 μου περίπου αλλά ήταν πολύ αραιές.Τα τελευταία πέντε χρόνια όμως τις έχω πολύ συχνά και η ψυχολογία μου είναι χάλια.Φοβαμαι πολύ ότι θα με πιάσουν ο,πουδηποτε και δεν πηγαίνω πχ διακοπές σε μέρη μακρινά χωρίς νοσοκομεία ούτε μπαίνω σε αεροπλάνο η πλοίο γιατί σκέφτομαι ότι αν με πιάσουν εκεί θα φρικαρω.Κοινως η ποιότητα της ζωής μου έχει πέσει απίστευτα! Έχω πάει σε πολλούς γιατρούς και πρόσφατα πήγα και σε ειδικό αρρυθμιολογο.Ολοι μου λένε πως είναι ακίνδυνες και μου δίνουν inderal για τις μέρες που έχω πολλές.Ο φόβος μου όμως όταν μου συμβαίνει είναι τεράστιος,το γράφω και κλαίω.Εχω 2 μικρά παιδιά και δεν με παίρνει να είμαι ένα φοβισμένο ταλαιπωρο πλάσμα! Θέλω να νιώσω δυνατή και ελεύθερη,θελω να τελειώσει αυτό το μαρτύριο αλλά δεν ξέρω πώς!Είναι μέρες που δεν έχω ούτε μία και άλλες σαν τη σημερινή που έχω πολλές συνέχεια και γίνομαι κομμάτια! Εσάς σας συμβαίνει ποτέ αυτό,να έχετε δηλαδή όλη μέρα? Επίσης να αναφέρω ότι έχω μικρού βαθμού πρόπτωση μιτροειδους βαλβίδας και ίσως αυτό να παίζει καθοριστικό ρόλο! Τι να κάνω? Διάβασα εδώ ότι μπορεί να βοηθούν και τα αντικαταθλιπτικά,δεν είμαι αρνητική σε τίποτα που να μπορεί να με σώσει.Κανεις δεν μπορεί να καταλάβει αυτή την κόλαση αν δεν το έχει περάσει ο ίδιος! Μας αξίζει μία φυσιολογική ζωή με χαρά και ξεγνοιασιά!! Δεν θέλω πια να φοβάμαι!!!������
καλωςηρθες βικακι :)Quote:
Originally Posted by Vicky24
εγω ανα περιοδους παλια ειχα μερικες εκτακτες αλλα ποτε δεν εδωσα σημασια ,μεχρι που μου φυγαν τελειως...
εχω ακουσει και θεωρω οτι ειναι ακινδυνες....
νομιζω οτι ο φοβος τις επιδεινωνει ....
κατα αλλα δεν νομιζω οτι εχει λογικη ο φοβος σου,εφοσον εχεις παει και σε τοσους γιατρους
ισως βρεις μερικες χρησιμες απαντησεις διαβαζοντας ολο αυτο το θεμα η αλλο παραπλησιο στο φορουμ....
επισης για να δουνε και να σου απαντησουνε περισσοτερα μελη θα σου προτεινα καλυτερα αυριο να ανοιξεις δικο σου θεμα ..
αυτα απο εμενα stay calm :)
Σ'ευχαριστω πάρα πολύ! Δεν ξέρω πώς λειτουργεί το όλο πράγμα εδώ μέσα ακόμη οπότε οι συμβουλές σου βοηθούν πολύ! Θα ανοιξω θέμα! ������
ανοιξε και τωρα εαν θες θεμα....απλα πηγαινες εκει π θες στην κατηγορια ενοω που πιστευεις οτι ταιριαζει και πατας δημιουργια θεματος...βαζεις τιτλο και γραφεις...
και επισης να πατας ρεφρεσ στην ιστοσελιδα γτ δεν φαινονται τα καινουργια μηνυματα
Βικη καλησπερα,μακαρι να μπορουσα να πω καλως ηρθες στην παρεα ομως επειδη γνωριζω απο προσωπικη εμπειρια ποσο επωδυνο ειναι θα προτιμουσα ποτε να μην εβλεπα κανεναν στο συγκεκριμενο θεμα! Επειδη ομως καθε νομισμα εχει δυο οψεις,ακομη κι αν δεν το ξερεις , θα μαθεις οτι ειναι σημαντικο και παραλληλα ανακουφιστικο να μπορεις να διαβαζεις ομοιοπαθεις ανα τον κοσμο που παλευουν με το ''θηριο''. Αλλοι τα καταφερνουν κι απεμπλεκονται κι αλλοι πολεμουν για μια ολοκληρη ζωη. Ισως αυτο ειναι τελικα που αποπνεει ελπιδα,το γεγονος οτι καποιοι-εστω ενας -τα καταφεραν. Στις ωρες αναμονης εξω απο γραφεια καρδιολογων -και ειναι πολλες- συναντησα ανθρωπους καθε ηλικιας και μορφωτικου επιπεδου με το ιδιο προβλημα,''εκτακτες συστολες''. Εκει ειδα και τους διαφορετικους τροπους που καθενας αντιλαμβανεται το θεμα. Αλλοι -ορθως- το προσπερνουν αδιαφορα στηριζομενοι στην ιατρικη διαγνωση που κι εσυ περιγραφεις κι αλλοι το κανουν τροπο ζωης. Προσωπικα διαβαζοντας την δικια σου ιστορια ,ειδα τον εαυτο μου εκει μεσα. Απολυτη ομοιοτητα. Ιδιες σκεψεις,ιδιες καταστασεις,ιδιος φοβος,ιδια απελπισια... Ακομη εντελως ιδια διαγνωση ακομη και στην μικρη προπτωση μιτροειδους και στην αντιμετωπιση προσωρινα με inderal στις μερες εξαρσης...Δυστυχως ομως και ιδιο αποτελεσμα... Οι εκτακτες συστολες παντα εδω,αλλες μερες ηρεμες και αραιες κι αλλες παρουσες 24 ωρες το 24ωρο,επωδυνες και τρομακτικες σαν την κολαση... Κι απο πισω μια οικογενεια να σε περιμενει να εισαι ο δυνατος γιατι εκεινοι ειναι μικροι και αδυναμοι -εγω εχω τρια μικρα παιδακια- κι εσυ να προσποιεισαι τον δυνατο για να κρατηθεις... Δεν ξερω αν σε βοηθησουν τελικα τα οποια λογια διαβασεις εδω μεσα,η δικια μου τοποθετηση ειναι να μην τα παρατας και να κρυβεις οσο κι αν δεν μπορεις μεσα σου βαθια τον φοβο,γνωριζοντας εκ των πραγμτατων οτι δεν θα σε σκοτωσει,θεωρητικα θα το ειχε κανει αν μπορουσε. Την ωρα που σου γραφω εχω ατελειωτες εκτακτες συστολες ομως αυτο που σκεφτομαι ειναι πως πρεπει να σου γραψω,να σου δωσω ελπιδα να πεισω και τον εαυτο μου για αυτο και πως ειμαι βεβαιος οτι αν σημερα ειναι μια μερα στο σκοταδι,αυριο,μεθαυριο,δεν ξερω πότε αλλα καποτε θα ερθει και η μερα που ολα θα ειναι τελεια κι εκεινη την μερα προσδοκω,κι εκεινη την μερα ευχομαι να ζησεις κι εσυ συντομα...γιατι θα ερθει και θα την ζησεις,αρκει να μην τα παρατησεις! Να εισαι καλα...
Σ' ευχαριστώ πάρα πολύ που μοιράστηκες μαζί μου την ιστορία σου! Πραγματικά μόνο κάποιος άνθρωπος που περνά τα ίδια μπορεί να καταλάβει το μέγεθος του μαρτυρίου! Κι εγώ έχω έκτακτες αυτή τη στιγμή και μάλιστα πριν λίγο είχα πολλές μέσα στη διάρκεια ενός μόνο λεπτού! Χθες είχα και όλη νύχτα,πεταγομουν από τον ύπνο μου! Σήμερα έβαλα holter και για πρώτη φορά όλα αυτά θα τα δει ο γιατρός καταγεγραμμένα! Επίσης πριν λίγο πήρα ένα καινούριο χάπι το concor, μου το έδωσε σήμερα ο γιατρός,ειναι σαν το ιντεραλ αλλά πιο δυνατό.Εχει περίπου δύο ώρες που το πήρα,δεν σταμάτησαν αλλά κάπως ελαττωθηκαν.Αργοτερα λέω να πάρω και ένα xanax μήπως και κοιμηθώ απόψε.Αυτο που δεν καταλαβαίνω με τίποτα είναι το γιατί έχω τέτοια απίστευτη και πρωτοφανή έξαρση από χθες? Τι μπορεί να φταίει? Αν δεν πιάσει και το κονκορ θα δοκιμασω ρυθμονορμ! Επίσης μία φίλη μου είπε σήμερα για μία γιατρό που κάνει βιοσυντονισμο και βοηθά πολύ.Δεν ξέρω,ειμαι απελπισμένη και πρέπει να σταματήσει αυτό.Τα παιδιά σου,τα παιδιά μου μας θέλουν δυνατούς και χαρούμενους! Να είσαι καλά φίλε μου και να μιλάμε να ανταλλασουμε πληροφορίες και δύναμη!!!
Οποτε θελεις μπορεις να στελνεις μηνυμα,κι εγω επιθυμω καθε ειδους ενημερωση,οποτε σε παρακαλω να το κανεις....
Quote:
Originally Posted by Vicky24
Καλησπέρα Νίκο.. Διαβάζοντας το ποστ σου είναι σαν να ακούω εμένα κατά κάποιο τρόπο. Αν κ παλιότερη δημοσίευση εύχομαι νασαι καλά τώρα κ να τα έχεις ξεπεράσει. Εγώ είμαι 42 ετών νέο μέλος στο φόρουμ αλλά αναγνωστρια αρκετό καιρό. Έχω τα ίδια με σένα..Αρρυθμίες άγχος σκέψεις συνεχώς πως όλα στραβά θα πάμε με καταστροφικά σενάρια πάντα...Έχω πάρει τα τελευταία χρόνια σβαρνα γιατρούς...Παθολόγους καρδιολόγους εξετάσεις αίματος κάθε πέντε μήνες..Λίγο ηρεμώ γιατί πάντα με βρίσκουν μία χαρά κ μετά από λίγο καιρό πάλι τα ίδια...Αρρυθμίες στρες το οποίο βέβαια έχει υπόβαθρο..Έχασα την αδερφή μου πριν κάποια χρόνια κ μεγαλώνω τη κόρη της συν τα δύο παιδιά τα δικά μου με δύο δουλειές κ ρυθμούς που σκοτώνουν στη κυριολεξία..Έχω πολύ πιεστεί κ όλο αυτό μάλλον μου ξεσπά έτσι..Έχουν αρχίσει κ οι γιατροί να με κοιτούν παραξενα οταν πάω..Κ δικαιολογημένα εδώ που τα λέμε.. ξέχασα να αναφέρω πως έχω αρχίσει κ παίρνω σβαρνα τώρα κ όλους τους ωρλ λόγω βουητων στα αυτιά μου....Τι να πω δεν ξέρω..Πάντως νιώθω καλύτερα διαβάζοντας εδώ γιατί νιώθω πως δεν είμαι μόνη σε όλο αυτό. Εύχομαι ότι καλύτερο κ σε σένα κ σε όλο το κόσμο που υποφέρει από αυτό το άγχος που καταστρέφει τις στιγμές μας οι οποίες είναι πολύτιμες πραγματικά
Ειχα καιρο να μπω να ελεγξω το φορουμ και μολις μπηκα ουσιαστικα πρεπει να εγραψες το μηνυμα σου. Σιγουρα το να μιλας με καποιον που περναει αυτο το λουκι βοηθαει γιατι απλα σε καταλαβαινει 100%. Οταν νιωθεις αναγκη για στηριξη μη δυσταζεις να μου γραφεις . Τωρα οσοων αφορα αν ειμαι καλυτερα η οχι . Ειμαι μια απ τα ιδια με περιοδους εξαρσης και περιοδους ηρεμιας . Γενικοτερα σε περιοδους γιορτων ειμαι χαλια.... Οποτε τι να σου εξηγω... Καταλαβαινεις
Καλησπέρα Νίκο. Ανάγκη για στήριξη? Αυτό μάλλον πλέον είναι μόνιμη ανάγκη αλλα φοβερά δύσκολο να την βρεις. Έτσι είναι ακριβώς όπως το λες.ΜΟΝΟ αν κάποιος βιώνει ανάλογες καταστάσεις μπορεί να καταλάβει...Αυτό που λες για τις περιόδους των γιορτών αφορά και μένα. Δεν μπορώ να το εξηγήσω Υποτίθεται πως πρέπει νασαι καλα με τους ανθρώπους που αγαπάς. Πλέον μόνο στη δουλειά κάπως ξεχνιέμαι αλλά και πάλι κάνω μεγάλη προσπάθεια να μην πέσω ξανά στο τρυπάκι των αρνητικών σκέψεων. Προσπαθώ να κάνω όνειρα. Π.Χ. πως πάω ένα ταξίδι..ότι με ευχαριστεί τέλος πάντων...
ναι το ξέρω , με την οικογενεια σου πως το βιώνεις; σε υποστηρίζουν;
Οι γονεις μου δεν γνωριζουν τιποτε για ολο αυτο...έτσι κ αλλιως εχουν περασει κ αυτοί πολλά κ ακόμα περνούν έπειτα από την απώλεια της αδερφής μου΄οπότε δεν θα τους φόρτωνα με επιπλέον δικά μου άγχη.....Ευτυχώς έχω τα παιδιά μου τα οποία είναι μεγάλη δύναμη....πάντως προσπαθώ όσο γίνεται με φυσικούς τρόπους να το αντιμετωπίζω...ούτε φάρμακα ούτε τίποτα..όχι πως βγάζω βέβαια κάτι ουσιαστικό αλλά προσπαθώ έστω..
Δεν εχω να πω κι εγώ κάτι, αν έχεις διαβάσει τα Post μου ζω μ αυτές από τα 19 μου, είμαι τώρα πια 47 άνοιξα το thred στα 40 μου περνώντας ένα εφιαλτικό καλοκαίρι και μην έχοντας κάπου να κρατηθώ. το παλεύω όπως μπορώ αλλά κακα τα ψέματα ο δαίμονας ζει μέσα μου. Τα θετικά της υπόθεσης είναι ότι άρχισα να ζωγραφίζω να παίζω κιθάρα να μαθαίνω πράγματα οτιδήποτε μπορεί να με κρατάει απασχολημένο από αρνητικές σκέψεις. Εχω πει και σε όσους ενδιαφέρονται και διαβάζουν τα μηνύματα μου όποιος θέλει μια πιο άμεση σύνδεση για αλληλουποστήριξη ας μου στείλει pm για να ανταλλάξουμε skype η κάποιο άλλο μέσω δικτύωσης γιατί είναι πολύ σημαντικό οταν είσαι σε φάση πανικού να υπάρχει κάποιος να σου μιλήσει.
Νίκο πώς μπορώ να σου στείλω pm? Εγώ θέλω πολύ να ανταλλάξουμε κάποιο μέσο κοιν.δικτύωσης και να τα λεμεQuote:
Originally Posted by Nicos70
στο πάνω μέρος της οθόνης δίπλα στο today's posts
Quote:
Originally Posted by Nicos70
laptop! Λίγο που το έψαξα δεν βρήκα κάποια επιλογή για μηνύματα
στο πάνω μέρος της οθόνης δίπλα στο today's posts
Quote:
Originally Posted by Nicos70
Λοιπόν το προσπάθησα πολύ αλλά δεν μου αβγάζει επιλογή για private messaging ουτε στα δικά μου settings ουτε στο δικό σου username αν κάνω κλικ.Αν θες δοκίμασε να μου στείλεις εσύ μήπως κάνω εγώ κάτι λάθος!
Για να μη βασανιζομαστε στο skype [email protected]
Quote:
Originally Posted by Nicos70
OK σου εστειλα αιτημα!
Νίκο εγω παρόλο που προσπαθώ να το δεχτώ οτι έτσι θα πορευτώ στη ζωή μου,και το παλεύω να πηγαινω βολτες,να βγαίνω να κάνω πραγματα (με το φόβο πάντα) νομιζω οτι χωρίς κανα ιντεράλ η κανα ζαναξ δε γίνεται...Αυτό αλλάζει ποτέ? Εφτασα 34 και ακόμα ετσι είμαιQuote:
Originally Posted by Nicos70
Φιλε Μανο εγω ειμαι 47, και δεν εχει αλλαξει κατι, και σκεφτομαι οτι αν γυριζα το χρονο πισω στα 34 θα εκανα οσο το δυνατον περισσοτερα πραγματα που τοτε φοβομουν. Γιατι παντα λες αχ αν κανω αυτο μπορει να παθω αυτο αν κανω εκεινο μπορει να μην τα καταφερω. Στο φιναλε καθε μερα πεθαινουμε 100 φορες εχει κατι πιο τραγικο;τι χειροτερο να παθειςQuote:
Originally Posted by manos32
Παιδιά το χειρότερο απ'ολα είναι αυτός ο καταραμένος φοβος και ότι πια δε νιώθουμε σχεδόν ποτέ εντελώς ξένοιαστοι κι ανέμελοι.Εμένα αυτό μου'χει λείψει..Εντωμεταξυ τις 3 τελευταίες εβδομάδες έχω πιο συχνά αυτές τις άθλιες συνεχόμενες έκτακτες που φτερουγίζει η καρδιά για κάποια δευτερόλεπτα,περίπου 4 φορές μέσα σ'αυτες τις 3 εβδομάδες.σας συμβαίνει εσάς αυτό κι αν ναι πόσο συχνα(στο περίπου ενοειται)
Πραγματι αυτος ο φοβος ειναι ο,τι χειροτερο,μας περιοριζει και ριχνει την ποιοτητα της ζωης μας! Σε καταλαβαινω απολυτα γιατι κι εγω ειμαι πολυ φοβισμενη και πολυ θυμωμενη που βιωνω κατι τετοιο. Εγω εδω και ενα μηνα περιπου(απο εκει που ειχα εκτακτες που που,μερικες φορες την εβδομαδα) αρχισα να εχω καθε μερα σχεδον ολη μερα καθε λιγο και λιγακι!Την πρωτη εβδομαδα φρικαρα και πηρα σβαρνα ενα σωρο γιατρους,το χολτερ εδειξε 200 εκτακτες μεσα σε μια μερα αλλα οι γιατροι τις χαρακτηρισαν αραιες και μου ειπαν να παω σπιτι μου και να μην δινω σημασια(ευκολο να το λες)! Οποτε μην ανησυχεις,οι δικες σου ειναι πολυ αραιες.Υποθετω εχεις παει σε καρδιολογο και σου εχει πει κι εσενα οτι δεν εχει κατι η καρδια σου! Αν οντως ειναι ετσι τοτε απλα πρεπει να αποδεχτεις οτι εχεις αυτο το θεμα που ειναι ακινδυνι μεν,ενοχλητικο και τρομακτικο δε και να συμφιλιωθεις καπως με την ιδεα! Τα λεω σε εσενα για να τα ακουω κι εγω,μη φανταστεις οτι εγω ειμαι τοσο ψυχραιμη απλα το προσπαθω,οσο γινεται!Quote:
Originally Posted by litoa
Καλησπέρα και από εμένα παιδιά. Έχω καιρό να γράψω κάτι, άλλα σας παρακολουθώ συνέχεια. Είστε πολύ μεγάλη παρηγοριά για μένα. Είστε οι μόνοι που μπορείτε να με καταλάβετε. Το τελευταίο διάστημα δεν είμαι καθόλου καλά. Νιώθω να έχω το χάρο με το δρεπάνι πάνω από το κεφάλι μου. Από τότε που ξεκίνησαν οι καταραμένες οι έκτακτες , τις έχω κάθε μέρα. Συνήθως ήταν μεμονωμένες, μια τώρα, μια μετά. Τον τελευταίο καιρό όμως τα πράγματα έχουν αλλάξει. 'Όταν με πιάνουν, με πιάνουν κατά ρυπάς. Τις έχω συνέχεια. Κάνω μια έκτακτη, μια κανονική μετά πάλι μια έκτακτη και ου το κάθε εξής και αυτό κρατάει για κάποια λεπτά και τρελαίνομαι, με πιάνει πανικός. Σας παρακαλώ πείτε μου εσείς το έχετε αυτό ή σε εσάς είναι μεμονωμένες; Είμαι έτοιμη πάλι να πάρω σβάρνα τους καρδιολόγους και να πλακωθώ στα χόλντερ και στα τρίπλεξ. ΔΕΝ ΑΝΤΈΧΩ ΆΛΛΟ, ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΑΛΛΟ ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΩ. ΘΕΛΩ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΟΥ ΠΙΣΩ!!!!!!!
Quote:
Originally Posted by ΜΑΡΙΑ37
Μαρία μου καλησπέρα! Αυτό που έχω παρατηρήσει εγώ είναι οτι δεν υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο μοτίβο στις έκτακτες! Πότε είναι αραιές, πότε συνεχείς, πότε ήπιες, πότε πολύ έντονες, δεν βγάζεις άκρη! Πάντως αυτό το συνεχόμενο το έχω κι εγώ κάποιες φορές και άλλα άτομα από εδώ μέσα.Παίρνεις κάποιο χάπι να σε βοηθάει όταν είσαι έτσι, είτε αντιαρρυθμικό είτε αγχολυτικο? Αν οχι, συζήτησέ το με έναν γιατρό να σου δώσει κάτι να σε βοηθήσει, όχι γιατί κινδυνεύεις να πάθεις κάτι αλλά γιατί ο φόβος αυτός που νιώθεις(και νιώθουμε όλοι) είναι το χειρότερο πράγμα!
Οποιος θέλει μου στέλνει το σκαιπ του να τα λέμε κι απο κει, δεν το γράφω εδω απλά γιατί εχω το ονοματεπώνυμό μου αλλά οποιος θέλει μου στελνει το δικο τ και τον βρίσκω..Ολοι είμαστε τοσο ιδιοι μ αυτάQuote:
Originally Posted by Vicky24
Δεν μου έχουν δώσει κανένα χάπι, ούτε αντιαρρυθμικό ούτε κάποιο αγχολυτικό. Με έχουν αφήσει έτσι, παρ' όλο που έχω πάει σε αρκετούς γιατρούς. Όλοι μου λένε ότι δεν έχω τίποτα, όμως αυτό δεν είναι απάντηση, γιατί από την στιγμή που κάτι σε γεμίζει με φόβο και πανικό, αυτό από μόνο του είναι κάτι. Δεν είμαι αρνητική στο να πάρω κάποιο αγχολυτικό, αν ξέρω ότι θα περάσει αυτό το πράγμα, όμως όλοι οι γιατροί μου λένε ότι λίγες έκτακτες δεν είναι τίποτα. Ήθελα να ήξερα αν τις είχαν αυτοί, το ίδιο θα έλεγαν;
Quote:
Originally Posted by ΜΑΡΙΑ37
Μαρία μου όσο οι έκτακτές μου ήταν πιο αραιές ούτε εμένα μου έδιναν τίποτα παρόπο που ζοριζόμουν ψυχολογικά! Αλλά όταν έγιναν καθημερινές και συχνές και φρίκαρα εντελώς πήγα στο γιατρό για πολλοστή φορά, πάλι δεν ήθελε να μου δώσει κάτι γιατι οι 200 που κατεγραψε το χολτερ παλι αραιες του φανηκαν και του είπα οτι δεν μπορω να το αντεξω αλλο αυτο,οτι δεν ζω φυσιολογικα.Παρακαλεσα για βοηθεια στην ουσια.Τοτε μου εδωσε ενα αντιαρρυθμικο(β αναστολεα) το οποιο μην φανταστεις οτι τις εξαφανιζει αλλα καπως τις μειωνει θα ελεγα.Αυτο που με βοηθαει πραγματικα ειναι το αγχολυτικο που το παιρνω οταν εχω πολλες και εντονες και οταν θελω να κοιμηθω ηρεμα.Κι αυτα η καρδιολογος μου τα εγραψε. Οπότε συζήτησέ το με ένα γιατρό, μπορείς να πάρεις κάποιο φαρμακο να το έχεις σπίτι και σε στιγμες που έχεις έξαρση να παίρνεις.Ο φόβος που βιώνουμε δεν είναι λιγότερο τοξικός από τα φάρμακα, πίστεψέ με!
ονομα skype: vastriantQuote:
Originally Posted by manos32
Vicky 24, ναι φυσικά έχω πάει σε 2-3 καρδιολόγους,έχω βάλει 3-4 φορές χολτερ,τριπλεξ κάνω κάθε χρόνο,έχω κάνει κι ένα τεστ κοπώσεως πριν 2-3 χρόνια,όλο οκ στις εξετάσεις,αλλά εγώ προσωπικά δεν το θεωρώ και τόσο οκ το όλο θέμα των αρρυθμιών..Τεσπά..Μαρία 37 χαιρετώ,ναι κι εγώ έχω επεισόδια συνεχών έκτακτων 2,3 στη σειρά κι εκεί τα παίζω,το μισω..Εγώ παίρνω beta blockers,το κακό είναι ότι απ'οτι βλέπω και διαβάζω άπαξ και τα ξεκινήσεις,πρέπει να τα παίρνεις εφόρου ζωής,γιατί συνηθίζει η καρδιά σ'αυτα και είναι δύσκολο να τα κόψεις.παντως κάτι κάνουν,ειδικά σε μένα που ανεβάζω εύκολα παλμούς,τι να πω δίκοπο μαχαίρι..
Πάντως εγώ έχω προσέξει οτι με πιάνουν συνεχόμενες και πολλές, όταν είμαι σωματικά κουρασμένη ή άυπνη και ακόμα όταν δεν έχω φάει και το στομάχι μου είναι άδειο. Τι να πώ!!!