Καλα ξηγιεσαι
Printable View
Καλα ξηγιεσαι
Λεω απο αυριο να ξεκινησω γυμναστικη στο σπιτι καμψεις και μονοζυγο....παλαιοτερα εκανα 12-13 ελξεις τωρα κανω με το ζορι 2 αυτο ειναι καταντια για μενα....
Οριστε....εδω και 1.5 μηνα τρωω περιπου 1000 θερμιδες τη μερα εβαλα 30 λεπτα περπατημα και 4 σετ μονοζυγο 10 σετ καμψεις και πηρα και πρασινο τσαι και λεμονια εγω αυτα τα 6 κιλα θα τα χασω ο κοσμος να χαλασει
ξενυχταει κανεις αλλος?
διαβαζω...και τελειωμο δεν εχει..
απαισιοδοξια οπως παντα...ματαιοτητα ισως,,,πρεπει να τα παω καλα στα 2 μονο μαθηματα που θα δωσω για να τεσταρω το μυαλο μ αν ειναι ικανο να ανταποκριθει στις απαιτησεις του διαβασματος πινωντας αντιψυχωτικα
θα τα καταφερεται υπομονη και διαβασμα
Σήμερα ένιωθα πολύ πιεσμένος,αδύναμος σωματικά.
Να ρωτήσω:
Τι γνώμη έχετε για φυτικά σκευάσματα όπως το βάλσαμο,η βαλεριάνα κλπ?
Σε χαλαρώνουν καθόλου?
το να γυρισεις πισω στο χρονο για να διορθωσεις λαθη ειναι ισως το μονο ταξιδι στο χρονο που αξιζει να κανεις
Μπου για σένα
https://youtu.be/fqhYMw7vr24
Μην ξεχνάμε κ τους πολιτικούς μας
https://youtu.be/jAWkLsWQCY8
Γαμάτα τα αγγλακια
https://youtu.be/QxEienWi-Pk
τι δουλεια κανεισ ;σκοτωνω δρακουσ αφου δεν υπαρχουν δρακοι ε αφου τουσ σκοτωνω
Μου φαινεται αδιανοητο και μονο που μπηκα... ευχομαι να ειστε ολοι καλα!
Γεια σου μνημόνιο! :) Προσπαθούμε...εσύ πώς είσαι;Quote:
Originally Posted by mnimonio is back
Εχω κουραστει ομως δεν μπορω να παραιτηθω απο την ζωη. Εχω φτασει στο "οχι αλλο προβλημα παλι" και ομως ειμαι εκει να το δω καταματα. Ευτυχως δεν εχω κανει υποτροπη αλλά ολα τα αλλα πανε χειροτερα και φυσικα επηρεαζομαι. Ευχομαι σε καθε ανθωπο ενα καλυτερο "μετα" ειτε ειναι 5 λεπτα ειτε 5 χρονια. ΠΑΛΕΥΩ ακομα να μην χασω την ελπιδα μου.
πανελληνιες τελος!
:cool::cool::DQuote:
Originally Posted by boo
Ελπίζω να ετοιμάζεσαι για διακοπές!!!!
Οι διακοπες ξεκινησαν!
http://www.mototriti.gr/data/news/of...sas_115616.asp
Aυτο σημαινει να υπολογιζεις την γυναικα σου .......χαχαχα , εχει πλακα ....
πολύ όμορφο βίντεο..
πράγματι χωρίς την αγάπη δεν μπορούμε να προχωρήσουμε..
δεν μπορούμε να ζήσουμε μόνοι χωρίς αυτόν/ήν που αγαπάμε..
Κι αν η αυτοκτονία είναι η υπέρτατη εκδήλωση αγάπης προς τον άνθρωπο που αγαπήσαμε και δεν είναι πια κοντά μας?
Ίσως να είναι και μια υπεκφυγή αυτό που σκέφτομαι επειδή εδώ και πολλά χρόνια δεν θέλω να ζω..
όχι επειδή έχει φύγει ο άνθρωπός μου αφού δεν τον έχω βρει ακόμα..
ίσως επειδή ακριβώς δεν τον έχω βρει ακόμα..
η έλλειψη αγάπης στη ζωή μου με σκοτώνει μέρα με τη μέρα..
πρέπει να κάνω προσπάθεια? δεν ξέρω..
έναν άνθρωπο είτε τον αγαπάς είτε απλά δεν τον αγαπάς..
ίσως και αν αναγκαστικά ζεις με έναν άνθρωπο για χρόνια, όπως με τους γονείς, ακόμα και αν δεν τους αγαπάς, μπορεί η ξαφνική τους απώλεια να σε στενοχωρήσει.. που σημαίνει πως τους αγαπούσες τελικά..
Μπορεί το ίδιο να συμβαίνει και με τους άλλους ανθρώπους..
Αν ζεις πολλά χρόνια με κάποιον που δεν συμπαθείς, μπορεί με τον καιρό και ακόμα πιο πολύ αν τον χάσεις, να καταλάβεις πως τον αγαπούσες..
Θα ήθελα τόσο πολύ να αγαπήσω κάποιον, κάτι δεν ξέρω..
ακόμα και μια δουλειά.. να μπορέσω να την αγαπήσω..
να μπορώ να αφοσιώνομαι, να αφιερώνω το χρόνο μου.. να μην τα παρατάω..
μάλλον πάσχω από έλλειψη αγάπης στα πάντα..
απέναντι στους ανθρώπους, απέναντι στη δουλειά, απέναντι στην ίδια τη ζωή..
Απο οσα γραφεις δεν το πιστευω καθολου οτι πασχεις απο ελλειψη αγαπης, καθολου ομως.Quote:
Originally Posted by favvel
Ισα ισα το οτι στενοχωριεσαι και υποφερεις νομιζω πως οφειλεται στο οτι εισαι γεματη απο αγαπη που απλα δεν εχει βρει διεξοδο...αλλιως δεν θα σε ενοιαζαν ολα αυτα που γραφεις, θα ησουν κομπλε.
Τωρα το γιατι δεν εχει βρει διεξοδο η πως μπορει να βρει διεξοδο για εσενα δεν μπορω να στο απαντησω...
Αν και για την προσπαθεια που λες δεν νομιζω οτι χρειαζεται προσπαθεια, το να αγαπας ειναι εξισου ευκολο με το να αναπνεεις. Το προβλημα ειναι οταν οι φοβοι μας, οι ανασφαλειες οι ελλεψεις μας, οι αναγκες μας μπαινουν εμποδιο στο να "αναπνευσουμε", μας πνιγουν και δεν μας αφηνουν να αγαπησουμε και να αγαπηθουμε.
Το ποια ειναι αυτα τα πραγματα που πνιγουν την φυσικη μας ταση για αγαπη ομως και μας την αποπνιγουν ειναι προσωπικη υποθεση, διαφορετικα για τον καθενα νομιζω...τα δικα μου θεματα νομιζω τα εχω βρει...νομιζω. Αλλα και το να τα εχεις βρει δε σημαινει οτι ξερεις τι να κανεις για αυτο. Εκει ναι θελει προσπαθεια...ειναι δυσκολο να γνωριζεις τον εαυτο σου και το τι χρειαζεται να αλλαξεις χωρις να τον κατηγορεις που πρεπει να μπεις στην διαδικασια να αλλαξεις καποια πραγματα για αυτον, ειναι και η αποδοχη του εαυτου κατα εναν περιεργο τροπο πολυ σημαντικη για την βελτιωση του...φαινονται αντιφατικα αυτα τα δυο αλλα δεν μπορει, πρεπει να υπαρχει τροπος να βρεθει ισορροπια μεταξυ τους και να δουλεψουν αρμονικα μαζι. Και περαν αυτου, εχοντας καταλαβει το προσωπικο μου "τι" δεν μπορω να διανοηθω ποιο θα ηταν το προαωπικο μου "πως" για να παμε παρακατω...αλλα πιστευω γινεται.
Δεν συνηθιζω να ειμαι αισιοδοξη, καθολου θα ελεγα. Αλλα εχοντας επενδυσει πολλη σκεψη σε αυτο, για αυτο το συγκεκριμενο πραγμα ειμαι.
Και αμα το καλοσκεφτεις θα εισαι κι εσυ.
Aγαπητη Ναταλια , γραφεις πολυ ομορφα , και εχεις ωραια επιχειρηματα ..................... οντως ειναι δυσκολο ναγαπησουμε , αν δεν ειχαμε ολα αυτα που τα βαζω στην κατηγορια ' ανασφαλειες ' .................. δεν ειναι δυνατον ναγαπησουμε πραματικα , αν δεν αγαπησουμε πρωτα τον εαυτο μας , αν δεν συμβει αυτο , θετω μια κατηγορια που αντι αγαπης , υπαρχει η ' παρααγαπη ' , που νομιζουμε οτι αγαπαμε , ενω στην πραματικοτητα καλυπτουμε μια ανασφαλεια μας .................και θεωρω οτι αν υπηρχε πραματικη αγαπη , λιγες ψυχικες διαταραχες θα υπηρχαν , η αγαπη θεραπευει τα παντα , ειναι η μεγαλυτερη δυναμη στο συμπαν , λεω σαν ρομαντικος και ρεαλιστης ........................Quote:
Originally Posted by Natalia_sups
Ισχυει αυτο που λες, και μου αρεσε πολυ η τελευταια ρομαντικα ρεαλιστικη σου σκεψη, συμφωνω...ωστοσο ειμαι σιγουρη πως δεν χρειαζεται να εισαι τελειος και χωρις καμια ανασφαλεια για να αγαπησεις και να αγαπηθεις, θελω να το ξεκαθαρισω αυτο. Ισα ισα μου φαινεται τελειοτητα και αγαπη δεν πανε καθολου μαζι, εκει ειναι η ομορφια της, στο οτι αγκαλιαζει την ατελεια τοσο σε εμας τους ιδιους οσο και στους αλλους. Οχι για επιβεβαιωση, οχι για να συμπληρωσει καποιο κενο, απλα γιατι ετσι λειτουργει, ετσι ειναι η φυση της, ετσι μονο υφισταται.Quote:
Originally Posted by Macgyver
Σήμερα έχω πάλι πολύ άσχημες σκέψεις.Όλη την ημέρα κλαίω και νιώθω χάλια.Σκέφτομαι ότι δεν αξίζω τίποτα,ότι η ζωή μου δεν αξίζει τίποτα και υποφέρω πολύ. Εδώ και λίγο καιρό ήμουν μια χαρά και σήμερα πάλι έτσι,δεν αντέχω άλλο. Εντωμεταξύ βρήκα δουλειά για να απασχολούμαι και αν και είναι πολύ κουραστική και δεν έχει πολλά χρήματα,έρχομαι σε επαφή με κόσμο και πίστευα ότι αυτό θα μου κάνει καλό.Αλλά σήμερα έχω καταρρεύσει εντελώς.
Ετσι στα καλα καθουμενα η υπηρξε αφορμη;Quote:
Originally Posted by Mary93
Μηπως νιωθεις ασχημα απο την κουραση;
Μηπως συνεβη κατι αλλο στη δουλεια;
Ναι στα καλά καθούμενα.Εκεί που ήμουν μια χαρά και μιλούσα με συναδέλφους ένιωσα απαίσια, ότι θέλω να φύγω και να μη μιλάω σε κανέναν.Δεν ξέρω πως γίνεται αυτό.Μπορεί να φταίει που τόσο καιρό ήμουν μέσα και τώρα κοινωνικοποιήθηκα ξαφνικά. Πάντως είμαι άσχημα.
Quote:
Originally Posted by Natalia_sups
πολύ όμορφο και αληθινό αυτό που γράφεις εδώ όπως και η απάντηση που έγραψες σε μένα..
είσαι συνειδητοποιημένη..
Έχεις δίκιο.. Κι εγώ νομίζω πως μπορώ να αγαπήσω απλά δεν έχει βρεθεί το πού θα διοχετεύσω την αγάπη μου..
Για να πω την αλήθεια, δεν θα το έλεγα αυτό, αν δεν είχα γνωρίσει την αγάπη πρόσφατα στο πρόσωπο ενός ανθρώπου που βρέθηκε να με αγαπήσει..
Αν δεν τον είχα γνωρίσει σίγουρα δεν θα μπορούσα να καταλάβω αν μπορώ να αγαπήσω ή όχι..
Όπως δεν μπορούμε να καταλάβουμε αν κάτι μας αρέσει ή όχι αν δεν το δοκιμάσουμε.. κάπως έτσι..
Αλλά αυτός θα φύγει..
Έγραψα στην πιο πάνω απάντησή μου ότι.. μήπως πάσχω από έλλειψη αγάπης.. Αλλά πιο πάνω έγραφα ότι θέλω τόσο πολύ να αγαπήσω κάποιον ή κάτι.. Που σημαίνει πως έχω την αγάπη μέσα μου αλλά δεν έχει βρεθεί το κατάλληλο έναυσμα για να τη διοχετεύσω..
Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν μπορούν να αγαπήσουν..
Εντάξει δεν θέλω να πω πως εγώ είμαι αυτή που μπορεί και οι άλλοι δεν μπορούν..
Αλλά αγάπη σημαίνει αποδοχή του άλλου.. Σημαίνει να τον ακούς σε ό,τι έχει να σου πει, να τον καταλαβαίνεις ή να προσπαθείς να τον καταλάβεις.. Να του δίνεις χώρο για να αναπνέει.. Όχι να κάνεις εσύ υποχωρήσεις όμως..
Η υποχώρηση εμπεριέχει το στοιχείο της ήττας από μέρους σου.. Η αγάπη δεν είναι συμβιβασμός μέσω αμοιβαίων υποχωρήσεων.. Δεν έχει καμία υστεροβουλία μέσα της.. Αντίθετα η υποχώρηση περιέχει και το στοιχείο της στενοχώριας του εαυτού..
δλδ υποχωρώ στο θέλημα του άλλου προκειμένου να μην χαλάσει η σχέση (η ήδη χαλασμένη) αλλά αυτή η υποχώρηση με στενοχωρεί..
Όταν υπάρχει αγάπη, θέλεις να δίνεις τη θέση σου στον άλλον.. Θέλεις να βάζεις τον άλλον σαν προτεραιότητα.. υποχωρείς ναι αλλά οικειοθελώς.. Σε ευχαριστεί που βάζεις τον άλλον πιο πάνω από σένα..
Αγάπη είναι ακόμα να εμπιστεύεσαι κάποιον..
Πάνω από όλα αυτό.. Να τον εμπιστεύεσαι..
Στην εποχή μας δεν υπάρχει εμπιστοσύνη γι' αυτό υπάρχει τόσο κακό, το οποίο ξεκινάει πάντα απ' τις οικογένειες, τους γονείς, και μεταδίδεται και στα παιδιά και πάει λέγοντας..
Δεν μπορώ να πω πως ακόμα ξέρω να αγαπάω..
Πρέπει να βρεθεί στο δρόμο του καθενός κι ένας άνθρωπος κατάλληλος που θα τον αγαπήσει με όλες του τις ατέλειες και θα μάθει ο ένας στον άλλον την αγάπη και το πώς να αγαπάνε..
Αλλά αυτά είναι τυχερά..
Δεν ανθίζει παντού η αγάπη..
Ειπε μηπως κατι καποιος συναδελφος που λειτουργησε ως εναυσμα για να νιωσεις ασχημα; Η μηπως παρατηρησες κατι και ενιωσες ασχημα;Quote:
Originally Posted by Mary93
Μου έλεγε μία συνάδελφος ότι έχει πρόβλημα με το παιδί της.Μπορεί να είναι από αυτό γιατί λόγω οικογενειακών προβλημάτων που έχω αντιμετωπίσει,αυτές οι συζητήσεις μου ξεκινούν άσχημους συνειρμούς.
Ωραια...αν ειναι οντως αυτο τοτε ξερεις τουλαχιστον τι σε ενοχλει, εχεις εναν μπουσουλα...το προφανες ειναι για αρχη να αποφυγεις αυτες τις συζητησεις ξανα με την συναδελφο. Αν κατι σου δημιουργει ασχημη διαθεση και δεν προσφερει τιποτα ουτε σε σενα ουτε σε εκεινη δεν εχεις λογο να χαλας τη διαθεση σου, βγαλε τα αρνητικα ερεθισματα απο τη ζωη σου για αρχη....ευγενικα φυσικα και με αλλες προφασεις, η αλλαζε θεμα. Αν και το ιδανικοτερο θα ηταν να μην τρεχεις απο τα προβληματα σου αλλα να τα αντιμετωπιζεις. Ποσο να τρεξει κανεις πια...
Θα σε ρωτουσα ποιοι ειναι οι ασχημοι συνειρμοι σου αλλα δεν ξερω αμα θελεις να μιλησεις για αυτο. Αμα θες μου λες, αν οχι δε πειραζει.
Το ίδιο παθαίνω και εγώ αρκετές φορές βέβαια κρατάω το συναίσθημα αυτής της στιγμής και το μεταφέρω στο χαρτί ίσως να βοηθούσε να γράψεις πως αισθάνεσαι όταν σου συμβαίνει αυτό πως θα ήθελες να το αντιμετωπίσεις ποιες είναι οι σκέψεις σου για την ζωή και ότι άλλο σε απασχολεί :) ένα αγαπημένο τραγούδι https://youtu.be/5VsqntZkdH0
Ένα αίσθημα κενού, σε συνδυασμό με ανοία ατενίζοντας τη φτηνή και μίζερη - δίχως συγκινήσεις - ζωή που ζω. Ίσως φταίει η εποχή. Κάθε καλοκαίρι και Χριστούγεννα το βιώνω πιο έντονα αυτό, διότι εκείνες τις μέρες όλοι ετοιμάζονται με τους φίλους, τις παρέες και τις κοπέλες τους να πάνε διακοπές κι εγώ μένω στην απέξω......... Βαρέθηκα να είμαι δυστυχισμένος σε έναν "ωκεανό" ευτυχισμένων ανθρώπων. Σιχάθηκα και μου' ρχεται να πάρω φόρα να χτυπήσω το κεφάλι μου στον τοίχο, μέχρι να βγάλει αίμα.. Σιχάθηκα αυτή την κωλοζωή.......................
Eισαι σιγουρη , ε ? τωρα που το σκεφτομαι , μαλλον εχεις δικιο , διοτι αν ειχα εγω δικιο , θα ψαχναμε αγαπημενα ζευγαρια με το μικροσκοπιο , να ομως που υπαρχουν ..............μπαα , εχεις δικιο , διοτι ειιναι σαν να ισχυριζομαι οτι η αγαπη ειναι προνομιο των ΄δυνατων ' χαρακτηρων , να λοιπον που δεν ειναι ...........διοτι ανθρωπος χωρις ανασφαλειες δεν υπαρχει......υπαρχουν ανθρωποι με λιγες ανασφαλειες ομως , αν και αυτο δεν λεει τιποτα απο μονο του ........ .......Quote:
Originally Posted by Natalia_sups
μηπως ομως συγχεουμε τις σχεσεις εξαρτησης με τις σχεσεις αληθινης αγαπης ?
Για αυτο ειπα οτι η αγαπη αγκαλιαζει και τις δικες μας ατελειες. Δηλαδη δεν περιμενω να ειμαι τελεια για να δω ασπρη μερα. Νομιζω πως η απαντηση εγκειται στην αποδοχη του εαυτου/αγαπη του. Και ναι αλλαζεις πραγματα για να βελτιωθεις, αλλα ποτε δεν ειναι αρκετα και παντα κατι θα σου λειπει αμα σε νοιαζει αυτο...ε υπαρχει λοιπον ενα σημειο που καποιος λεει "αυτος/η ειμαι, με χαρα μενω ανοιχτος στην αλλαγη και στο να μαθαινω νεα πραγματα αλλα κι αν δε γινουν και πολλα χεστηκα, ολα καλα".Quote:
Originally Posted by Macgyver
Εκει γιατι να μη μπορει να αγαπησει καποιος; Φυσικα και δεν ειναι προνομιο των "δυνατων" η αγαπη.
Βασικα τι νοημα εχει να θαυμαζεις και αγαπας κατι που ειναι τελειο; Το τελειο σου αρεσει, σε ολους αρεσει, δεν εχει τιποτα το ξεχωριστο, το τελειο ειναι ιδιο με το αλλο τελειο. Η τελειοτητα ειναι απολυτη και δημιουργει αντιγραφα, που απλα ειναι αρεστα σε ολους.
Η αγαπη ομως βλεπει την ατελεια που σε κανει να ξεχωριζεις και αγκαλιαζει ολο το συνολο, τα τελεια και τα ατελη.
Επισης αλλο η ατελεια αλλο η ανασφαλεια, μην συγχεουμε τις εννοιες. Μπορει νομιζω καποιος να γνωριζει τις ατελειες του αλλα να μην ειναι ανασφαλης, οπως μπορει καποιος να μην εχει καμια ιδιαιτερα σοβαρη ατελεια αλλα να ειναι ανασφαλης επειδη απαιτει υπερβολικα πολλα απο τον εαυτο του.
Αλλο το ενα αλλο το αλλο.
Εδω δεν καταλαβαινω τιποτα !!! γραφε πιο απλα βρε Νατ ........εννοειται αλλο η ατελεια , αλλο η ανασφαλεια , αλλα απο την πρωτη προταση , δεν καταλαβαινω γρυ !!Quote:
Originally Posted by Natalia_sups
Απλα γραφω.Quote:
Originally Posted by Macgyver
ευχαριστώ πολύ για την απάντηση.Όντως με βοηθάει όταν καταλαβαίνω τι φταίει αλλά μου είναι πολύ δύσκολο να σταματήσω να τα σκέφτομαι γιατί είναι σαν να κολλάει το μυαλό μου άσχημα σ'αυτές τις σκέψεις.Με πιάνει και θυμάμαι άσχημες αναμνήσεις και πρόσφατες αλλά και αναμνησεις που μπορεί να έχουν περάσει και χρόνια και νιώθω μόνη,νιώθω άθλια,ότι δεν αξίζω τίποτα. Έχω περάσει πολλά.Τα συναισθήματά μου είναι άστατα συνέχεια. Ο γιατρός μου μου είπε ότι πιθανόν έχω οριακή διαταραχή και ελαφριά κυκλοθυμία. Ευτυχώς όχι ακραίες καταστάσεις αλλά μου δημιουργούν πολλά προβλήματα και κατάθλιψη.Δεν ξέρω ποτέ πως θα είμαι και δεν μπορώ να ξεφύγω από όλο αυτό.Quote:
Originally Posted by Natalia_sups