:) να κανει κ μια βουτια για εμασ πεσ τησ
Printable View
:) να κανει κ μια βουτια για εμασ πεσ τησ
01/07/2017 - 01/07/1971 = 46 έτη
Σήμερα ήταν τα γενέθλια μου... ευχές για χρόνια πολλά που με κάνουν να θυμώνω...δεν θέλω χρόνια πολλά...θέλω να σταματήσω...ατενίζοντας τη θάλασσα
[QUOTE=WhyAlwaysMe?;679232]Αγαπάς τη θάλασσα?[/QUO
Μόνο εκεί νιώθω οικία και γαληνια...να βυθιστω για πάντα στα νερα της...να μ αγκαλιασει όπως δεν μ αγκαλιασε ποτε κανεις
Δεν θα πάω πουθενά μπου δεν παίζει δεκάρα τσακιστη είσαι από αυτούς που μπορούν να επιβιώσουν για αυτό ενδιαφέρομαι κ πριν με πεις οτιδήποτε με τους άλλους που δεν έχουν κάνει βήματα δεν ασχολούμαι γτ όταν σου συμβαίνει κάτι πρέπει κάπως να αντιδράσεις αν δεν αντιδράσεις δεν κανεισ για τίποτα κ εφόσον κι εγώ έχω πρόβλημα να λυπηθώ κάποιον αποκλείεται γτ ξέρω ακριβώς τι είναι
σκεφτομαι ποσο αισιοδοξος ημουν λιγο καιρο πριν προβληματισμενος μα αισιοδοξος ποση διαθεση ειχα και τωρα μου δωσε μια σφαλιαρα η ζωη και δεν ξερω απο που να πιαστω να ανεβω τελικα ενος κακου χιλια μυρια επονται και αν δεν επονται γιγαντονονται και αυτα αναδουλεια αβεβαιοτητα τιποτα δεν κουμπωνει σωστα ειμαι εδω και κοντα ενα μηνα σαν να ζω σε ενα εφιαλτη διχως τελος
Έτσι ζω εγώ δέκα χρόνια συνιθηζεται δεν είναι τίποτα
σκεφτομαι αν ειναι οντως βοηθητικο να εισαι σε ενα φορουμ με ανθρωπους οι οπιοι δεν ειναι καλα παιρνεις θαρρος απο αυτους?βοηθιεσαι η βαλτωνεις με τον καιρο και δεν εξελισεις τον εαυτο σου απλα μαυροπαρηγοριεσαι διαβαζωντας ιστοριες αλλων?εμενα με ενδιαφερει η εξελιξη και εξελιξη δεν ειναι μονο να ξεπερασω ενα χωρισμο η μια μινι καταθλιψη στοχος μου ειναι να ζηταω περισσοτερα απο την ζωη μου και να μην πελαγωνω χρειαζομαι μια οικονομικη ασφαλεια αν με ρωταγαν τι θα ηθελα αυτη την στιγμη για να νοιωσω καλα περα απο την κοπελα μου θα ελεγα λεφτα οχι γιατι ειμαι φιλοχρηματος αλλα γιατι μαλλον θα αντιμετωπιζα πιο σωστα το προβλημα μου θελω να ειμαι ευτυχισμενος και αφοβος χωρις να εχω αρνητικες σκεψεις
Σκεφτομαι πως αν πεθαινα τωρα θα περνουσαν μερες μεχρι να ανακαλυψει καποιος πως εχω πεθανει...
Θα ημουν μονο ενα πτωμα σε μια γκαρσονιερα και ολος ο κοσμος θα συνεχιζε τη ζωη του κανονικα για μερικες μερες. Μετα θα με κλαιγανε η μανα μου, ο πατερας μου, τα αδερφια μου. Αυτα. Οι δυο τρεις ανθρωποι στους οποιους μιλαω ονλαιν θα νομιζαν οτι απλα τους εγραψα και να πα να γαμηθω...
Βρεχει και καρεκλες και μενω και στον τελευταιο οροφο, εχω κλασει μεντες απο την βροχη και μονο, ακομα και χωρις βροντες. Αμα βροντηξει κι ολας θα παθω ανακοπη. "Βρεχει και στη ψυχη μου" αστειευτηκα σε εναν "φιλο"... Α χα χα...ξεκαρδιστηκαμε :/
Ελα βρε, που πηγε η αισιοδοξια σου;; Κι εγω περναω δυσκολα, αλλα δεν θελω να πεθανω!! Προσπαθησε να δεις τα πραγματα πιο ψυχραιμα και αν δεν μπορεις, κανε κατι γι'αυτο, βρες φιλους δραστηριοποιησου. Τα ιδια ειπα και στο μελος παναγιωτης23 καντε κατι μην καθεστε!! Εγω και να θελω να βρω φιλους πρεπει καθε φορα να εξηγω απο την αρχη οτι εχω ψυχωση αλλιως θα το καταλαβουν απο μονοι τους και καθε φορα να γινομαι ρεζιλι και να σκεφτομαι αν θα με απορριψουν!! Εσυ που μπορεις γιατι δεν κανεις κατι;; Εισαι και καλη κοπελα!!
"Η ζωή είναι μικρή για να είναι θλιβερη, μωρο μου"-Χάρτινο τσίρκο, Τρύπες
Σκέφτομαι πως είμαι σαν το τρένο στο ομώνυμο κομματι απο Τρύπες.
" Τι έγινε εκείνο το τρένο που έβλεπε,
τα αλλά τρένα να περνούν."
Περίμενω να μπουν οι ρόδες στις ράγες κ να τσουλισω κ γω.
Ναταλάκι μου όμορφο στην πραγματική ζωή χρειάζεσαι να διαχειριστείς μερικά πράγματα όπως έκθεση δηλαδή να παρουσιάσεις κάπως τον εαυτό σου σε άγνωστα άτομα και να διαχειριστείς την αποδοχή κ την απποριψη ανάλογα εδώ μέσα μπορείς να το κανεισ πολύ καλά οπότε κοίτα πως θα το κανεισ στην πραγματική ζωή σε πραγματικές συνθήκες παράδειγμα εγώ σε αποδέχτηκα αλλά ο τρόπος μου δεν είναι ο καλύτερος πρέπει να με διαχειριστείς κατάλληλα μη ψαρωνεισ εύκολο είναι πρέπει να βρεις τι θα μου πεις κ πως
Αφιερωμένο https://youtu.be/W9fm6lrUfoc
ειναι αυτο που λεω οι ανθρωποι τα πανε καλα με αυτο που θα ηθελαν να ειναι και πλησιαζουν αυτο που πραγματι ειναι με το προσωπειο του κινεζου η της παπιας και στη συνεχεια του εντελως ασχετου αγνωστου αν αποτυχουν τα 2 πρωτα
αρα οταν αρνεισαι αυτο που εισαι μετα αρχιζουν τα κουιζ τα αινιγματα που μιαζουν τελεια τα αμπεμπαμπλομ και τα μαντεψε ποιος :confused:
Τα χρονια περνανε πολυ γρηγορα, εχω κλεισει 3,5 χρονια εδω και μεχρι να το καταλαβω θα περασουν αλλα τοσα.. :mad:
Σκέφτομαι, ότι υπάρχει αρκετή ηλιθιότητα στον κόσμο, που είναι ικανή να γεμίσει έναν "ωκεανό" με ηλίθιες έννοιες, φράσεις, πράξεις, σκέψεις κλπ. (εκτός από εξαιρέσεις).
Το κακό είναι ότι κάθε άνθρωπος σκέφτεται ότι είναι έξυπνος και όλοι οι άλλοι ηλίθιοι. Άρα όλοι στο ίδιο καζάνι βράζουμε
Έχω κλείσει ένα ταξιδάκι για τον Σεπτέμβρη, όμως η σκέψη να πάω σ εκείνο το μέρος για σχεδόνι μια βδομάδα και κυρίως μόνος μόυ ρίχνει τη διάθεση και με ωθεί να το ακυρώσω.
Η ανάγκη να μην περάσω τελείως μόνος τις διακοπές με ωθεί στο να μην ξεκόψω από τους περιπτωσάρες. Ίσα ίσα κάποιους τους αναζητώ. Ο λόγος είναι πως αλλιώτικα πέφτει η διάθεση αμα είσαι με το στώμα κλειστο και με τοσους ωραίους τόπους για καφε να με σπίτι ή να τριγυρνάω εκεί μόνος.
Οι άνθρωποι πόσο αλλάζουν με τις μεθόδους ψυχοθεραπείας και τα φάρμακα? Ελάχιστα. Απλά οι ειδικοί τα τσεπώνουν ενώ στην ουσία από το που πρωτοαντικρίζουν τον πελάτη έχουν ήδη καταλάβει τις πόσο θα βελτιωθεί. Το "ελάχιστα" που προείπα το διαπιστώνεις ιδίως από το feedback που λαμβάνεις από τους άλλους! Το ζήτημα είναι όταν το feedback για κάποιες πτυχές είναι θετικό, ιδίως απ αυτους που δεν σε ξέρουν από κοντά αλλά απλά εχουν ήδη μια καλή εικόνα για σενα.
Κι αμα κρίνω πως ήμουν με τις κοπέλες όταν ήμουν λύκειο δεν βρίσκω σχεδόν καμία διαφορά σε σχέση με αυτο που είμαι τώρα. Ένα τραγούδι της εποχής μου ξύπνησε μνήμες. Οι μνημες από το παρελθόν δεν μου δημιουργούν συνήθως ευχάριστα συναισθήματα.
Δυο μήνες περίπου να μπω εδώ. Απλά προσπαθω καθημερινα να κάνω πράγματα τα οποια μου είναι δημιουργικά.
Πολυ καλα εκανες και προγραμματισες το ταξιδακι σου και ας μην εχεις παρεα. Η αλλαγη παραστασεων, τα ομορφα τοπια, ο ηλιος, ο καθαρος αερας αν τα αφησεις να σε βοηθησουν θα σε βοηθησουν. Παρε μια φωτογραφικη μηχανη, τραβα ομορφες εικονες που δε βλεπεις στην καθημερινοτητα σου, παρε ενα βιβλιο που θα σε ταξιδεψει, ακου μουσικη, απολαυσε ενα περπατημα στη φυση.
Μην κοιτας τους διπλανους και μη συγκρινεις.
Δεν εισαι ουτε ο πρωτος ουτε ο τελευταιος που πηγαινει μονος του ταξιδι. Δε σε καθοριζει αυτο.
Εκανες μια πολυ καλη επιλογη με το να το προγραμματισεις, γιατι να το χαλασεις?
Ευχαριστώ για τα καλα΄σου λόγια. Το "μόνος" είναι αυτό που με αποθαρρύνει, ίσως και μια καλύτερη επιλογή προορισμού, αλλά αυτο ειναι δευτερεύον.
Ο στόχος είναι, σε τετοιες περιστάσεις - και γενικά δηλαδή στη ζωη μας - να τα έχουμε καλά με τον εαυτό μας και να δημιουργούμε ευχαριστες παραστάσεις και θετικές σκέψεις μέσα μας! Τότε τα τοπία, οι χώροι που περπατάμε, οι άνθρωποι εκει κλπ φαίνονται όλα όμορφα και απολαμβάνουμε την εκει παρουσία μας. Θέλει όμως δυναμη να πετυχεις κατι τετοιο αμα εισαι καπου μονος.
Ωραια λοιπον, χρησιμοποιησε τη δυναμη σου και καντο. Και μη νομιζεις οτι ολοι οσοι πανε με παρεα ειναι παντα προνομιουχοι. Ποσοι και ποσοι απο αυτους δεν καταφερνουν στιγμη να βρουν ηρεμια. Μπορει να βρισκονται με ανθρωπους που τους εξοντωνουν, που δεν ενδιαφερονται για τις αναγκες τους και τοσα αλλα.
Εκμεταλλευσου τη δυνατοτητα σου για ενα ομορφο ταξιδακι. Ειναι προνομιο που πολλοι δεν το εχουν στη φτωχη μας χωρα
Ιωάννη φίλε η νεαρά μιλάει πολύ σωστά έχεις μια δύναμη κ κάποιες ικανότητες μάθε να τις χρησιμοποιείς
Το ειχα ποσταρει ξανα νομιζω σε αλλο θεμα αυτο το ποιημα αλλα θελω να το μοιραστω ξανα, σε δυσκολες, βαριες στιγμες πραγματικα κανει τη καρδια μου να χτυπαει σα τρελη και μου δινει κουραγιο. Σημερα το χαζευα παλι και μου ανεβηκε η αδρεναλινη χαχα... Λεγεται πως ο Νελσον Μαντελα επαιρνε κουραγιο απο αυτο το ποιημα οσο ηταν στη φυλακη. Για οποιον το εχει αναγκη λοιπον:
INVICTUS
By William Henry Henley
Out of the night that covers me,
Black as the pit from pole to pole,
I thank whatever gods may be
For my unconquerable soul.
In the fell clutch of circumstance
I have not winced nor cried aloud.
Under the bludgeonings of chance
My head is bloody, but unbowed.
Beyond this place of wrath and tears
Looms but the Horror of the shade,
And yet the menace of the years
Finds and shall find me unafraid.
It matters not how strait the gate,
How charged with punishments the scroll,
I am the master of my fate,
I am the captain of my soul.
Ναταλάκι έχεις ανεβάσει πολύ το μυαλό σου κ δύσκολα θα βρεις άντρα άρχισε να τα απλοποιεισ γτ ακόμα κι εγώ που σε καταλαβαίνω απόλυτα δύσκολα θα τα βγαζα πέρα μαζί σου
Αυτά στα λέω για να έχεις όποιον άντρα θέλεις
Πάρε κι ένα τραγούδι
https://youtu.be/H4aIyu5shig
Σκατά...πώς στο καλό να κρύψω τώρα από τους δικούς μου ότι με έχουν πάρει τα ζουμιά; Κυκλοφορούν ακόμα γαμώτο...κι εγώ δεν μπορώ να συγκρατήσω τα δάκρυα...μόνο αν πάρω κανένα κιλό ηρεμιστικά ίσως να τα καταφέρω αφού θα γίνω ζόμπι...
Ετοιμαζόμαστε για την 7η σεζόν του Game of Thrones!