Originally Posted by
void
Σήμερα, κατόπιν πολύωρου κλάματος, κατέληξα δυστυχώς σε αυτό...ότι είμαι άχρηστη, ότι δεν αξίζω, ότι δεν είμαι σε τίποτα καλή.
Και πραγματικά το πιστεύω. Όταν βρίσκομαι με άτομα που δε γνωρίζω, πάντα νιώθω κατώτερη σε όλα. Αποτυχημένη. Τι να κάνω, ειλικρινά πιστεύω ότι είμαι κατώτερη. Και δεν έχω τα χρήματα να κάνω ψυχοθεραπεία. Μου φαίνεται αδιέξοδη η κατάσταση.
Είμαι γεμάτη κουμπιά κομπλεξισμού. Μόνο αυτοί που με ξέρουν και γνωρίζω με κάνουν να αισθάνομαι άνετα.
Κι εχθές στο γάμο, άσχημα αισθανόμουν,εξ'ου και η επιθετικότητα σε κάποια που υπό άλλες συνθήκες θα την έγραφα στα τέτοια μου.