Καλά ντε, μην εξάπτεσαι :Ρ
Δεν ξέρω αν είναι ζήλεια. Αυτό που με λυπεί περισσότερο είναι ότι πάνω που συνειδητοποίησα πόσο κολλημένη είμαι μαζί του, εκείνος προχώρησε, ενώ όλο το χειμώνα επέμενε και υπέμενε να μου μιλάει. Και προς αποφυγή παρεξήγησης δεν τον θυμήθηκα μόλις με ξέχασε(γιατί πολλοί μπορούν να το σκεφτούν αυτό), από όταν μιλούσαμε ακόμη είχα αρχίσει να το συνειδητοποιώ.
Όσο για το μορφωτικό επίπεδο ούτε κι εμένα με ενδιαφέρει, απλώς σας έδωσα μια παραπάνω πληροφορία.
Βασικά ναι, τώρα πια θα μείνω μόνη μου, το έχω ανάγκη, κουράστηκα.
Ευχαριστώ για τις συμβουλές. :)