ο χαμος του πατερα μου...

καλησπέρα. ειμαι καινουργιος στο φορουμ...γιατι δεν ξέρω ουτε εγω.ισως καπου ψαχνω να πιαστω...στις 29/6/2012 πριν απο 24 ημερες εχασα τον πατερα μου,στα 61 ηταν,απο καρκινο του παχεως με αρκετες μεταστασεις.Εφυγε απο την διαγνωση μεσα σε 15 μηνες.Εχω στειλει γυναικα και παιδια στα πεθερικα,εκτος αθηνων, και εγω εννοειτε οτι συνεχίζω και δουλευω...Προχθες εκλαιγα τοσο πολύ,ουτε στην κηδεία δεν εκλαψα τοσο που στο τελος πόναγαν τα ματια μου.Με εγδερναν..Δεν ξερω πως θα το ξεπερασω..ειδικα οταν ασχολουμε με τα πραγματα του,τις υποχρεώσεις που άφησε πισω και τις κλεινουμε(ολα τα αδέρφια)..Το πιο συνταρακτικό ήταν που μας πεθανε σπίτι..δεν πιστευε οτι θα πεθανει τόσο νωρις και όταν το καταλαβε δεν ήθελε να τον βλέπουμε...Αυτός ο επιθανάτιος ρόγχος
ηταν ό,τι χειρότερο που έζησα και ευχομαι να μην το περασει κανεις..

ειναι μια περιοδος πενθους που αναγκαστικα θα περασεις κρις....δεν γινεται διαφορετικα...ετσι παει...
τωρα ακομα ειναι πολυ νωρις...κι ακομα ειναι πολυ εντονη η παρουσια του....
σιγα σιγα με τον καιρο θα το αποδεχτεις και ο πονος θα μαλακωσει...προσπαθησε να θυμασαι τις καλες σας στιγμες....και να περνεις δυναμη και αγαπη απο τους αγαπημενους σου....σου ευχομαι δυναμη.....

Quote:

---

Originally Posted by chris74p

καλησπέρα. ειμαι καινουργιος στο φορουμ...γιατι δεν ξέρω ουτε εγω.ισως καπου ψαχνω να πιαστω...στις 29/6/2012 πριν απο 24 ημερες εχασα τον πατερα μου,στα 61 ηταν,απο καρκινο του παχεως με αρκετες μεταστασεις.Εφυγε απο την διαγνωση μεσα σε 15 μηνες.Εχω στειλει γυναικα και παιδια στα πεθερικα,εκτος αθηνων, και εγω εννοειτε οτι συνεχίζω και δουλευω...Προχθες εκλαιγα τοσο πολύ,ουτε στην κηδεία δεν εκλαψα τοσο που στο τελος πόναγαν τα ματια μου.Με εγδερναν..Δεν ξερω πως θα το ξεπερασω..ειδικα οταν ασχολουμε με τα πραγματα του,τις υποχρεώσεις που άφησε πισω και τις κλεινουμε(ολα τα αδέρφια)..Το πιο συνταρακτικό ήταν που μας πεθανε σπίτι..δεν πιστευε οτι θα πεθανει τόσο νωρις και όταν το καταλαβε δεν ήθελε να τον βλέπουμε...Αυτός ο επιθανάτιος ρόγχος
ηταν ό,τι χειρότερο που έζησα και ευχομαι να μην το περασει κανεις..

---

Ειναι αρχή ακόμα.. Και εγώ έχασα την μαμά μου πριν 4 μηνες, χωρις να εχει τπτ, χωρις να ειχε ποτε τπτ το παθολογικο.. Πηγαμε για υπνο, εμεινε να δει ταινια και τα χαραματα την βρηκαμε εκει να βλεπει την ταινια της παγωμενη.. Ειναι πολυ επωδυνο και σε καταλαβαινω.. Δεν θελω να σου πω λογια παρηγοριας γτ πιστευω οτι απλα δεν υπαρχουν.. Με τον καιρο θα δεις και εσυ οτι θα απαλυνει ο πονος σου..

καλησπερα παιδια και ευχαριστω για τις απαντησεις σας...ελειψα αρκετο καιρο απο το forum και μετα απο τα τελευταια μου λογια...ισως γτ δεν ηθελα να μπω,απεφευγα γενικα!ηθελα να ξεφυγω γενικα απο ολα απο συμβουλες κλπ...ειμαι καλυτερα απο την τελευταια φορα που εγραψα απο εδω μεσα,εχω μπει σε μια σειρα,αλλα δυστυχως δε μπορω να καταφερω να ειμαι οπως ημουν,εχω γινει λιγο κλειστος πιο σοβαρος,μεγαλωσα ξαφνικα,ασχολουμε με την δουλεια μου και με την μηχανη την οποια πηρα ειχα απο μικρο παιδι κ με ηρεμουσε οπως και τωρα,ψαχνω πραγματα να κανω που με ευχαριστουν και σε σημειο να ζοριζω τον εαυτο μου να τα κανει κ μετα ξεχνιετε.εχω στο μυαλο μου μια κουβεντα που μου ελεγε..."δε μπορω...μπορω''!εχω ξεπερασει πολλα,κλαιω πια σπανια και στην δουλεια που εκανε απλα την συνεχιζω,και τον παγκο μου τον γεμισα φωτο του και με ρωτανε συνεχεια ποιος ειναι αυτος κολλαω λιγο οταν ειναι να εξηγησω αλλα το ξεπερναω σιγα σιγα,προσπαθω να γινω ανταξιος του,να ειναι περηφανος ακομα κ εκει!τα πραγματα στην οικογενεια ειναι καλυτερα,πηρα σπιτι μενω μονος μου πια!περα απο ολα αυτα θα ηθελα να ρωτησω κατι που μου συμβαινει,κοιμαμαι συνεχεια πολλες ωρες,δε ξερω αν ειναι θεμα υγειας ή μου βγαινει ολο αυτο εκει...και κατι αλλο,ειναι λογικο μετα απο ολα αυτα να μη θελω καποια σχεση?ουτε να κανω ερωτα ουτε τπτ?

Ειχα μεινει στασιμος τον τελευταιο καιρο σε μια ζωη που δε μου αρεσε.υπνος δουλεια και παλι υπνος.τιποτε αλλο.προσπαθουσα να κανω πραγματα με το ζορι αλλα με καμια ευχαριστηση,τα εκανα απλα γτ επρεπε να τα κανω για μενα μπας κ ξεκολλησω.μετα απο μια επισκεψη στο γιατρο για πονοκεφαλους που με βασανιζουν εδω και εναμιση χρονο και πολυ κουβεντα μου εγραψε ελαφρια αντικαταθλιπτικα.