Δεν αγαπάω πιά τον σύζηγό μου...

καλα ο συζυγος δεν εχει προβλημα που δεν κανετε σεξ;δεν αισθανεται την αναγκη να σου το ζητησει;απο την αλλη εσυ θελεις πια να κανεις μαζι του;
γνωμη μου ειναι οτι εισαι νεα ακομη και δεν μπορει να συνεχιστει η κατασταση αν δεν κανεις κατι.γιατι δεν μπορεις να παρεις βοηθεια;λογω οικονομικου προβληματος;υπαρχουν κεντρα ψυχικης υγειας.μπορεις να πας και με τον συζυγο ή εστω μονη σου να σε βοηθησει καποιος να ξεκαθαρισεις τι θελεις.
το ατομο που εχεις στο μυαλο σου ειναι ελευθερο;ξερεις αν ενδιαφερεται για σενα;η εχεις φταξει κατ στο μυαλο σου;

ο αντρας μου θελει εγω δεν θελω , βαριεμαι , ειναι και οι συνθηκες δυσκολες δουλεια ολη μερα-παιδια-κτλ κτλ και στο τελος μενει κουραση μονο.Το αλλο ατομο ειναι πειρασμος.Αυτο και μονο.Δεν φτιαχνω ιστοριουλες στο μυαλο μου,δεν του δειχνω τιποτα,δεν περιμενω τιποτα απο εκεινον.Ξεσηκωνομαι μονο που τον βλεπω,ειναι και μικροτερος μου αρκετα, δεν ειμαι ερωτευμενη ξαναλεω μαζι του ,δεν θελω αγαπες και λουλουδια,τον φανταζομαι να με ανεβαζει σαν γυναικα θα ηθελα δηλαδη να ξερω οτι περναει η ''μπογια'' μου ακομα κ επισης θα ηθελα να νιωσω παθος μαζι του ...εκεινος φυσικα και δεν ξερει τιποτα ουτε του εχω διξει ουτε προκειται.

Με λιγα λογια να το θεσω λιγο ψυχρα και να με συγχωρεσετε αν δεν εκφραστω και πολυ κοσμια.
Δεν θελω να χωρισω τον αντρα μου, ομως δεν τον γουσταρω πια.Με εχει πιασει μαλλον κριση ηλικιας και αισθανομαι οτι ''πεθαινω'' σαν γυναικα, ειναι και ο μικρος μου πειρασμος που με τρελενει γιατι κινειται ''κατω απο τη μυτη μου'' σε καθημερινη βαση ομως ειναι ακρως απαγορευτικος και επιπλεον δεν εχω ουτε τα κοτσια ουτε το θρασσος να το κανω αυτο στον αντρα μου η να λεω ψεμματα. Εν ολιγης ,μαλλον θελω να ξερω οτι ελκύω ακόμα το αντιθετο φύλο, μάλλον θέλω λίγες ώρες να απομακρυνθώ απο όλα και όλους να νιώσω πάλι την έξαψη στον εγκεφαλό μου και το κακό είναι οτι έχω βρεί και τον πειρασμό μου που μπορεί να μου την προσφέρει ..αλλα η ηθηκή μου με ισοπεδώνει ,με τραβάει πίσω στην πραγματικότητα,στην χλιαρή ρουτίνα μου με αποτέλεσμα να χάνω μερα με τη μέρα τον εαυτό μου και το χαμόγελο μου.

Επιδι αναφερω πολυ το ''ο ΜΙΚΡΟΣ μου πειρασμος'' και μπορει να παρεξηγηθω, να διευκρινισω οτι μιλάω για εναν αντρα 29 ετων.

Λες ότι βρισκεται κοντά σου. Δουλεύετε μαζί? Εσύ πόσο χρονών είσαι?

octoberthird, βγαίνεις έξω με φίλες, χωρίς το σύζυγο? για χαβαλέ, για χορό, για φλερτ?

Αυτό που νιώθεις δν είναι καθόλου παράξενο, κρίση ηλικίας (θα'σαι γύρω στα 40?), το 'πες και μόνη σου... βρες διεξόδους ---> το φλερτ είναι μια ακίνδυνη, εύκολη και απολαυστική διέξοδος. Στο λέω εκ πείρας :) δε χρειάζεται να προχωρήσεις παραπέρα

ειμαι 39 ,ναι βγαινω αλλα μαλλον βγαζω κατι αρνητικο προς τα εξω γιατι φλερτ δεν υπαρχει , αυτο με ριχνει κ αλλο, μην παρεξηγηθω δεν ψαχνομαι οταν βγω αλλα ναι ομολογω οτι θα μου αρεσε να με φλερταρει καποιος αλλα αυτο δεν γινεται ενω ειμαι εμφανισημη.Περναω διαφορες φασεις τυπου σκεφτομαι οτι δεν μετραω πια,οτι εχω απομακρυνθει λογω καθημερινοτητας απο φιλες και διαφορα υπαρξιακα που εχουν να κανουν με τον χαρακτηρα μου επισης ψαχνω συνεχια για ριτιδες, αισθανομαι χοντρη ενω δεν ειμαι γενικως ειμαι ενα ρακος. Ο πειρασμος μου δεν δουλευει μαζι μου ειναι καλος γειτονας (!!) κ με το καλος εννοω οτι εχουμε καλες σχεσεις οικογενειακως ειδικα με τον αντρα μου.

Μην ανησυχείς για την έλλειψη φλερτ ούτε και εγώ έχω που είμαι 26. Δυστυχώς είναι γενικό το φαινόμενο, σημάδι των καιρών. Και γενικότερα και κοπέλες από το φροντιστήριο μου που ήταν πολύ ωραίες και πιο ωραίες από εμένα, παρέμεναν μόνες τους για μεγάλο διάστημα. Κρίμα. Μην χάνεις το κέφι σου, βγες έξω με φίλες, ανανέωσε τις δραστηριότητες σου και μην παραμελείς τον εαυτό σου. Ίσως θα ήταν καλύτερο, ν' απομακρυνθεις ένα διάστημα από τον άντρα σου για να νιώσετε καλύτερα και οι 2 και μετά επανέρχεστε και το ξανασυζητάτε. Είναι εμφανές ότι περνάτε κρίση και η καθημερινή τριβή δεν βοηθάει.

η απομακρυνση θα ηταν κατι που θα μας εκανε καλο πιστευω αλλα δεν υπαρχει τετειο ενδεχομενο λογω των παιδιων

Quote:

---

Originally Posted by oktoberthird

η απομακρυνση θα ηταν κατι που θα μας εκανε καλο πιστευω αλλα δεν υπαρχει τετειο ενδεχομενο λογω των παιδιων

---

Δεν υπάρχουν γιαγιάδες και παππούδες που να μπορούν να κρατήσουν τα μικρά για λίγο καιρό?

Να τα κρατήσουν μάλλον θα φαντάζει δύσκολο, αλλά κάποια φόρμουλα θα μπορούσατε να βρείτε. Η gypsy cello έχει δίκιο, η απομάκρυνση θα σου έδινε χώρο να κατανοήσεις αν μπορείς να ξαναβρείς την αγάπη και το ενδιαφέρον για τον άντρα σου ή απλώς θα'σαι ευτυχισμένη που δε θα βλέπεις τη φάτσα του μες στο σπίτι. Ναι, νομίζω πως θα σε βοηθούσε πολύ!

ναι υπαρχουν οι γιαγιαδες αλλλα δεν μπορω να αφησω τα παιδια 2-3 μερες εκει δεν εχει ξαναγινει και τι θα τους πω? οτι μενετε στην γιαγια γιατι?? ειναι πολυ δυσκολο, θα με φανε οι τυψεις κ επειτα που θα παω? δεν υπαρχουν χρηματα για ξενοδοχεια,οι φιλες ολες εχουν οικογενεις..Ειμαι εγκλωβισμενη.

παρα πολυ δυσκολο δυστυχως

όχι, όχι, εγώ δν εννοώ αυτό! Να φύγει αυτός για λίγο καιρό (μέρες? βδομάδες?) απ το σπίτι. Τα παιδιά φυσικά θα μείνουν σπίτι μαζί σου. Αυτός θα πάει σε φίλο του, στους γονείς του (αν ζούν), όπου θέλει τέλος πάντων. Να δεις πώς είναι η ζωή μακριά του, αν είσαι χαρούμενη απλώς κ μόνο που δν τον έχεις δίπλα σου, να ηρεμήσεις.

Είσαι πολύ μικρή για να τελειώσεις την ερωτική/ σεξουαλική σου ζωή. Πρέπει να βρείς τη διέξοδο κ πιστεύω πως το να μείνεις για λίγο μόνη σου θα σε βοηθήσει.

Quote:

---

Originally Posted by oktoberthird

ναι υπαρχουν οι γιαγιαδες αλλλα δεν μπορω να αφησω τα παιδια 2-3 μερες εκει δεν εχει ξαναγινει και τι θα τους πω? οτι μενετε στην γιαγια γιατι?? ειναι πολυ δυσκολο, θα με φανε οι τυψεις κ επειτα που θα παω? δεν υπαρχουν χρηματα για ξενοδοχεια,οι φιλες ολες εχουν οικογενεις..Ειμαι εγκλωβισμενη.

---

Θα ενημερώσεις τους γονείς σου για την φάση που περνάτε και θα τους ζητήσεις να σε βοηθήσουν. Εναλλακτικά μπορείς να φύγεις εσύ από το σπίτι και να πας σε κάποια φίλη. Μην αισθάνεσαι ενοχές ρε συ, άνθρωπος είσαι έχεις και συ τις αντοχές σου. Σε τελική ανάλυση, δεν θα εγκαταλείψεις τα παιδιά σου.

Τι είναι αυτό που θα ξαναέδινε νόημα στη σχέση με τον άντρα σου?
Τον ερωτεύτηκες και τον αγάπησες πριν τον παντρευτείς, ή ήταν απλά μια πολύ καλή γνωριμία, ένας άνθρωπος που έκανε για σπίτι αλλά στο βάθος του νου είχες όλο και καποιες αμφιβολίες για την επιλογή?