Originally Posted by
docktor7
για μενα αληθευει... εγω ζηλευω που αλλοι ζουν μια ανεμελη και εντος εισαγωγικων φυσιολογικη ζωη χωρις αγχος και χωρις φοβιες, χωρις αυτο το σαρακι το καθημερηνο...που μου αλλειωνει την ζωη δεν με αφηνει να χαρω απλα καθημερηνα πραγματα. Εχουν περασει πολλα χρονια απο τοτε που βγηκα εξω βραδυ τελευταια φορα να πιω ενα ποτηρακι να χορεψω.. γιατι σε καθε κινηση μου ειναι πισω μου ο φοβος ...αν πιω θα με πιασουν ταχυκαρδιες αν χορεψω και ανεβουν πολυ οι παλμοι μου και πεθανω?? Ποσο θα ηθελα να πιω εναν καφε εξω... οπως ολοι οι αλλοι. Οχι οτι δεν παω στην καφετερια ευτυχως την αγοραφοβια την ξεπερασα αλλα δεν πινω καφε...Οποτε και να βγω πινω περιε...Βραδυ απογευμα πρωι παντα. Κοκα κολα δεν πινω ποτε εχει καφεινη, τσαι δεν πινω εχει τεινη..Τωρα θα μου πειτε σιγα το προβλημα μην πινεις καφε...αλλα ελα που εμενα μου λειπει και το ζηλευω. Πως εχω καταντησει ετσι??? Ολα με απελπιζουν τελευταια περισσοτερο ολα δεν μου αρεσουν, θελω να τ αλλαξω και δεν εχω δυναμη και πεισμα... Λες και εχω βγει απο την ζωη μου και την παρακολουθω σαν θεατης...