Είμαι δυστυχισμένος και απελπισμένος

Demi τι υπέροχο μήνυμα ήταν αυτό? Σε ευχαριστώ!!!
Η αλήθεια είναι ότι νιώθω πάρα πολύ καλά αυτές τις μέρες.Έχω αρχίσει να αναθεωρώ παγιομένες απόψεις πολλών ετών.Τελευταία ανεβαίνει και η αυτοπεποίθησή μου...Έχω συγκινηθεί πολύ από την ανταπόκριση που βρήκα στους προβληματισμούς μου...Όχι μόνο από εσάς αλλά και από αγνώστους που τυχαία διάβασαν τα post μου και ένιωσαν την ανάγκη να μου απαντήσουν....Ξέρετε τι συνειδητοποίησα?Πρώτον , δεν είμαι μόνος.Είμαι απλά ένας κοινός άνθρωπος με προβλήματα τόσο κοινά....Επιπλέον , κατάλαβα ότι δεν είμαι και σε τόσο άσχημη και δυσμενή κατάσταση όπως νόμιζα.Σίγουρα έχω κοινωνική φοβία και μάλλον και αποπροσωποίηση και χαμηλή αυτοπεποίθηση και πολλά άλλα , όμως εν τέλει είμαι τόσο προβληματικός όσο και πολλοί άλλοι και όσο ναναι με ανακουφίζει.Και τελικά δεν είμαι και τόσο μόνος όσο νομίζω πως είμαι.Έχω ανθρώπους γύρω μου , οι περισσότεροι με τις παραξενιές τους και τα προβλήματά τους.Έχω και έναν φίλο παραπληγικό.Νομίζω ότι από τη φύση μου κάνω παρέα με \"προβληματικά\" άτομα.Δεν ξέρω, μάλλον φαίνονται πιο ενδιαφέροντα... Αποφεύγω αυτούς που προσπαθούν να το παίζουν τέλειοι (αυτό δυστυχώς συμπεριλαμβάνει και εμένα...).Τελικά είμαστε όλοι ατελείς.Επίσης κατάλαβα ότι δεν είναι αργά, αρκεί να αποδεχτώ το παρελθόν. Δεν ξέρω αλλά αυτη τη στιγμή η ευτυχία δεν μου φαίνεται όσο μακριά όσο πριν. Αν μου λέγατε πριν ένα μήνα ότι σήμερα θα ένιωθα τόσο καλά θα σας έλεγα τρελούς... Αν και λίγο ως πολύ όλοι είμαστε :)

----Η demi είπε \"Μας έχεις δείξει ότι είσαι ένα γλυκύτατο παιδι!!!!\"

Εγώ για δεν μπορώ να το πιστέψω και να το δεχτώ αυτό? Ελπίζω πως θα το καταφέρω... Πρέπει να αρχίσω να με βλέπω με άλλο μάτι... Demi , ήσουν πολύ τυχερή που σε προσέγγισε κάποιος εκείνη την περίοδο...Εμένα ποτέ δεν με προσέγγισαν στο σχολείο ούτε με προσκαλούσαν σε εξόδους και πάρτυ...Όμως δεν μπορώ να καταλάβω γιατί σε προσέγγισε εκείνο το αγόρι εξ αρχής.Από το αποτέλεσμα υποθέτω πως το έκανε μόνο για την πλάκα του...Γιατί τα παιδιά να είναι τόσο καθάρματα?

Τέλος , θέλω να ξαναπω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους εδώ για την υποστήριξη και την ανταπόκριση.Τουλάχιστον τώρα ξέρω ότι αν με ξαναπιάσουν οι μαύρες μου και υποτροπιάσω πάλι , θα είστε εσείς εδώ!!!

Τι κάνεις? Είσαι καλύτερα? Χαιρομαι πολύ για τις πιο αισιόδοξες σκέψεις σου...

Μην είσαι τόσο αυστηρός με σένα!!Όλα θα πάνε καλύτερα!

Όσο για εκείνο το αγόρι που με προσέγγισε τότε...

Εγώ τον απομάκρυνα με τη συμπεριφορά μου.Επειδή ήμουν πολύ ανασφαλής κ δεν πίστευα ότι νιώθει κάτι για μένα ειλικρινά κ πως μπορεί να με θέλει αφού υπάρχουν πιο όμορφες από εμένα ήμουν πολύ ψυχρή μαζί του.....Δεν του τηλεφωνούσα γιατί έλεγα σιγά μη θέλει να με ακούσει, δεν τον άφηνα να με αγκαλιάσει....Οπότε αυτός εισέπρατε αρνητισμό.Εγώ βέβαια μέσα μου τον ήθελα πολύ....Αλλά οι ανασφάλειες βλέπεις...

Ίσως θίχτηκε κ ο εγωισμός του από μένα κ θέλησε να με πληγώσει λέγοντας στην παρέα ότι μετάνιωσε για την επιλογή του..Τώρα μόνο βλέπω πως είχε δίκιο...

Μην αφήσεις κι εσύ να συμβεί κάτι παρόμοιο!Ότι θες να το διεκδικείς..Σίγουρα οι άλλοι βλέπουν πιο καθαρά από εμάς ΕΜΑΣ!!!!!

Περιμένω νέα σου.

oddserver ειναι η πρωτη φορα που διαβαζω κατι και δεν εχω να προσθεσω.....

Σε συμπονω, σε καταλαβαινω, νιωθω και πιστευω ακριβως τα ίδια! Βρηκα έναν ανθρωπο που μου μοιαζει!!!

Θα ειμαι εδω σε οτι χρειαστεις... :)

Γειά σας παιδιά!!

Demi δεν έχω τίποτα καινούργιο να πώ...εκτός από ότι πάω καλύτερα νομίζω...Ενώ πριν μερικούς μήνες τα κράταγα όλα μέσα μου , αυτή τη στιγμή ΜΙΛΑΩ!!! Δεν μπορώ να το πιστέψω και μόνο που το σκέφτομαι!! Συνεχίζω να αγχόνομαι αρκετά αλλα δεν ξέρω , η όλη φάση αρχίζει να μου αρέσει...Έχω επικοινωνία με 3-4 άτομα και τα λέμε... Είναι πιο εύκολο όταν ανοίγεσαι και σε αποδέχονται...:) Βέβαια είναι όλοι straight και το αποδέχομαι αυτό... Αλλά είναι καλοί φίλοι , όσο θέλω να είναι... Ακόμα δεν έχω γνωρίσει κανέναν gay απο κοντά αλλά έχω τουλάχιστον κάνει chat με μερικούς... δεν έγινε τίποτα ακόμα δυστυχώς αλλά ελπίζω μέσα στο έτος να βρω το θάρρος να κάνω σχέση με κάποιον...Κατα τα άλλα, προσπαθώ να βελτιώσω τον εαυτό μου όσο μπορώ... Κάνω αραιά και που γυμναστική και επίσης ξεκίνησα ορθοδοντιατρική θεραπεία για να βελτιώσω την εικόνα μου (και ελπίζω και την αυτοπεποίθησή μου)... Αυτή τη στιγμή αναρώνω από την αφαίρεση φρονιμιτών και δεν μπορώ να μιλήσω καλά , αλλά σε μερικούς μηνες θα γελάω....

Wintertimes , τα θερμά μου συλληπητήρια που ταυτίζεσαι μαζί μου...Αλήθεια , σε τι ακριβώς ταυτίζεσαι? Είσαι gay άντρας? :) Αν είσαι , θελώ να επικοινωνίσω μαζί σου as soon as possible στο msn... Αν όχι , ...κρίμα... αλλά δεν πειράζει , και φίλος ή φίλη αρκεί...Υποθέτω ότι ταυτίζεσαι μαζί μου στις εμπειρίες... Ασε να μαντέψω , είχες και εσύ mana greca... Εδώ βρήκε να ευδοκιμεί το είδος?!?!?!?! Έλεος πια!!! Υποθέτω επίσης ότι και εσύ είσαι ντροπαλός/η και δυσκολεύεσαι να επικοινωνίσεις... άσε καλύτερα να μην αρχίσω , θα με πάρει το πρωί... μπορούμε να τα πουμε και απο το msn...πάντως χαιρομαι που με βρήκες :)

Υ.γ. Νομίζω ότι από τα άλλα σου ποστ φαίνεται οτι εισαι γυναίκα...

Ειμαι γυναικα και αν κοιταξω πισω μου θα θυμηθώ τους καλυτερους μου \"φιλους\", τα ατομα με τα οποια περνουσα απολαυστικα, ξεκαρδιστικα, χαρουμενα κι ευτιχισμενα, να ειναι gay... Μοιάζουν οι απόψεις μας, η εικόνα μας για τη ζωή, για την κοινωνία, για τον εαυτό μας, ασχέτως αν δεν είμαι ομοφυλόφιλη.
Προσπαθούσα να ΕΠΙΒΙΩΣΩ με τον τρόπο ζωής, να καταφέρω να ΑΝΤΕΞΩ το 10ωρο της ημέρας -το υπόλοιπο κοιμόμουν :p-, περιμένωντας τη στιγμή που θα νυστάξω για να ξεκουραστει η ψυχή μου. Δεν κατάφερα κι εγω ποτέ να χω φίλες, μόνο γνωστους και πλέον το ριξα στην απιστία της φιλίας δικαιολογόντας τη μοναξιά μου. Οικειότητα??? Για ποιο πράγμα μιλάς? Τι ειν\' αυτο? Ζηλεύω τα γλυκά προσωπάκια που με την πρώτη κερδίζουν τη συμπάθεια πολλων, όλους εκείνους που νιώθουν βολικά με τις συζητήσεις και μετα τη γνωριμία κανονίζουν το βραδυνό καφεδάκι κάνοντας φιλίες, εκείνους που διηγούνται μια ιστορία και τους ακούνε με προσοχή και με χαρά οι υπόλοιποι. Θέλω ΜΙΑ ΦΟΡΑ να πω κι εγω την άποψη μου!!! Να διαφωνήσω! Όλο αυτό κατέληξε σε μίσος πρώτα προς τον εαυτό μου και μετά προς τους υπόλοιπους. Δε βρίσκω κάτι θετικό στο χαρακτήρα μου. Ετσι κατάντησα να υποκρίνομαι, να γίνομαι κι εγώ ένα ξενέρωτο και χαζούλικο άτομο, γελώντας με τις κοτσάνες των αλλωνών, δείχνοντας συμπόνεια στις αποτυχίες τους και δίνοντας τους θάρρος σε μια γελοία δοκιμασία.
Δεν ήθελα να δείξω τι νιώθω και τι αισθάνομαι, να δικαιολογήσω τις αντιδράσεις μου κι έτσι οι γονείς μου συμπέραναν πως είμαι μια ζηλιάρα και κακιά, ανίκανη και αποτυχημένη, μια κοπέλα που δεν έχει φίλους και δεν βγαίνει ΕΠΕΙΔΗ δεν τη συμπαθούν!!! Να! Ορίστε πόσο με ήξεραν κι οι γονείς μου κι όσο για το πόσο μου συμπαραστάθηκαν καλύτερα να μην ξέρεις...
Λες: \"Υλικά αγαθά,παιχνίδια,χρήματα.Τι να τα κανω?Αυτοί οι γονείς με κατέστρεψαν.\"
Σε πληροφορώ πως αν συνέβαινε το αντίθετο, θα παραπονιόσουν για τα υλικά αγαθά. Έχω κι εγώ μια τάση να τα ρίχνω στους γονείς μου, μέχρι το σημείο που τους εκδικήθηκα. Τους \"τυράννησα\" 2 χρόνια και δεν ένιωθα πάλι ευχαριστημένη. Ήθελα κι άλλο!!! Κάτσε και σκέψου άλλα παιδια που δέχθηκαν κακοποίηση και ίσως τωρα να πάσχουν απο ψυχολογικές αθένειες λόγω εκείνων των χρόνων. Κάτσε και σκέψου κάθε παρόμοια περίπτωση. Ναι φταίνε! Φταίνε κι είναι ανθρωποι. Έχω γνωρίσει ανθρώπους που πέρασαν χειρότερα κι όμως έγιναν πιο δυνατοι! Αυτοί γιατι??? Αν το δεις εις βάθος θα καταλάβεις πως εμείς οι ίδιοι φταίμε επειδή είμαστε ασύναμοι, ευαίσθητοι και σκεφτόμαστε πολλά παραπάνω απ\' όσα ένας \"φυσιολογικος\". Τώρα θα μου πεις \"και τι φταίω εγώ που γεννήθηκα έτσι?\"
Συμπέρασμα? Κανείς δε φταίει αγαπητε... Μαθαίνουμε σιγά σιγά να δεχόμαστε τον εαυτό μας, τη ζωή μας και προχωράμε μ\' αυτά τα δεδομένα. Έχεις αδέρφια??? Εγώ έχω. Και τα τρια μια χαρα! Ίχνος προβλήματος. Άρα? Ποιος να φταίει?
Η ζωή φίλε μου είναι δύσκολη, πολύπλοκη, περίεργη και καλά είναι να μην την απλώνεις σε κόλλες χαρτιου στο μυαλό σου, αλλά να μάθεις να τη ζεις. Και για να μάθεις να τη ζεις, πρέπει να μάθεις ποιος είσαι και τι μπορεις να κάνεις. Τα αποδέχεσαι και ξεκινάς. Αφιερώνεις ένα διαστημα στην αρχειοθέτηση του παρελθόντος, τα βάζεις όμορφα στα ραφάκια της ψυχής σου και καθάρισες! Μετά νιώθεις τόσο ανάλαφρος και σίγουρος για το πως θα συνεχίσεις τη δική σου ζωή, όπως εσύ τη θες.
Φίλε μου μην αφήνεις άλλο το χρόνο σαν το πιο ασήμαντο πράγμα στη ζωή σου. Ξεκίνησα από τα 15 με κατάθλιψη και στα 19 ήρθαν οι φοβίες. Στα 21 πρόβλημα ορμονών και στα 25 με 30 κιλά παραπάνω. Είσαι μόνο 20!!! Και μη μου πεις για ρατσισμό γιατι τότε θα σου τα πώ χύμα και δεν θα χεις ν απαντήσεις! Η κατάθλιψη έχει δύναμη. Σου παίρνει ότι ακριβώς χρειάζεσαι για να τη νικήσεις. Και τότε πως θα τη νικήσεις... Πήγαινε της κόντρα. Γέλα με το ζόρι. Ασχολήσου με κάτι για να μην αναπολήσεις ή λυπηθεις. Ψάξε όμορφα πράγματα! Κι όταν λέω όμορφα δεν εννοω αυτά που σε κάνουν χαρουμενο [διότι σε φάση κατάθλιψης δεν βλέπουμε να μας ευχαριστει και κατι], αλλά πράγματα που όλοι θ\' αγαπούσαν, π.χ. τον ήλιο, τη φύση, κάθε τι όμορφο στον πλανήτη... Μην το αφήσεις, δεν μπορείς να φανταστείς ποιο θα \'ναι το επόμενο.... Τώρα έχεις επιλογές. Μετά θα λιγοστέψουν....

Πόσο δίκιο έχεις ... οσα είπες τα ένιωθα και τα νιώθω καθημερινά....Ναι , δίκιο έχεις , αναλώθηκα στον άτυπο πόλεμο με τους γονείς...Το ξέρω ότι δεν φταίει κανείς άλλος εκτός από εμένα τον ίδιο...Αλλά που θα πάει , τα πράγματα ήδη έχουν αρχίσει να φτιάχνουν...:) Αυτό με το ρατσισμό ισχύει...Υπάρχει ρατσισμός...Το θέμα είναι πόσο θα τον αφήσω να με επηρεάζει...Μέχρι τώρα με έλεγχε η γνώμη των άλλων και τι θα πουν... Αυτό προσπαθώ να αλλάξω.Άλλοι δεν είχαν πρόβλημα. Στάθηκαν απέναντι στον ρατσισμό , τον κοίταξαν κατάματα και μετά του γύρισαν τον κώλο !! Διεκδίκισαν αυτά που ήθελαν , είτε αρέσει στους άλλους είτε όχι... Αυτο θέλω να γίνω , πιο διεκδικιτικός με τη ζωή μου.Ήδη έχω αρχίσει...Πράγματι μοιάζουμε πολύ...

Ακομη δεν μπορω να καταλαβω για ποιο ρατσισμο μιλας....

Για τον ρατσισμό απέναντι στους ομοφυλόφιλους και τους ανθρώπους με διαφορετικές σεξουαλικές πεποιθήσεις (τα ίδια βέβαια ισχύουν σε όλους τους ρατσισμούς...)αναφέρομαι... Αν και η κοινωνία έχει κάνει βήματα προς την σωστή κατεύθυνση , υπάρχει ακόμα... Τον βλέπω παντού γύρω μου , όταν ακούω συμφοιτητές μου να δείχνουν και να λένε \"Αυτός ******* θα\'ναι\"... Όταν ακούω από τα αδέρφια μου να λένε λέξεις όπως λούγκρα , πουστράκι και πολλές άλλες που δεν πιστεύω ότι χρειάζεται να αναφέρω... Είναι τα μικρά πράγματα , οι λεπτομέριες...Ωραία , αν πάς και τους ρωτήσεις , θα πουν \"Εγώ δεν έχω πρόβλημα με τους gay μπλα,μπλα,μπλα...\".Είναι γιατί φοβούνται μην τους πουν ομοφοβικούς... Και θα μου πεις εσύ τι με νοιάζει , έλα ντε , γιατί με νοιάζει? Αυτό εννοώ , δεν θα έπρεπε να με νοιαζει...Άλλους δεν τους νοιάζει και το αποδέχονται... και ας βρίσκονται απέναντι τους... Εγώ φοβάμαι όμως (μάλλον λόγω της ιδιοσυγκρασίας μου ή της ψυχολογίας μου ,δεν ξέρω).Φοβάμαι μήπως δεν με δεχτεί η οικογένεια μου... Και πάλι θα μου πείς \"Πρέπει να το ξέρουν?Τι τους νοιάζει τι κάνεις στο κρεβάτι σου?\" Έλα ντε , τι τους νοιάζει? Και πάλι όμως εγώ νιώθω άβολα γιατί συναναστρέφομαι μαζί τους τόσο καιρό και δεν ξέρουν τον πραγματικό εαυτό μου... Θα είμαι πραγματικά ελευθερος όταν μπορώ σε όλους τους ανθρώπους που συναντώ να λέω \"Ε , λοιπον, αυτός είμαι , αγάπησε με ή μίσησε με\".Για την ώρα δεν μπορώ να το κάνω αυτό , θέλω τόσο πολύ να με αποδέχονται που συμβιβάζομαι με τα θέλω τους... Αυτό είναι το πρόβλημα μου... Συνοψίζοντας , πρέπει να γίνω περισσότερο διεκδικιτικός και λιγότερο συμβιβαστικός... Αυτό είναι όλο...Πφφ, σιγά το πράγμα μωρέ , παιχνιδάκι :)

Ποσο δικιο εχεις..... Τι ωραιο αισθημα να εισαι αυτος που θες και να κανεις αυτα που θες για σενα και να το ξερει ολος ο κοσμος, να μην κρυβεσαι, να λες αυτος ειμαι οπως ειπες αγαπηστε με η μισηστε με. Και σε οποιον αρεσεις. Τι ελευθερια που νιωθεις ετσι... Και τι πιεση ψυχολογικα νιωθεις εσωτερικα οταν κρυβεις πραγματα για σενα .. Ειναι σημαντικο πραγμα αυτο που λες φιλε μου. Εγω νιωθω ετσι και μονο που δε λεω σε καποια θεματα ψυχολογιας στους δικους μου πια αν νιωθω καλα η οχι, γιατι πολυ απλα δε μαρεσε καθλου η αντιμετωπιση ειδικα του πατερα μου του στυλ \"Συνελθε θα καταντησεις με φαρμακα και στα ψυχιτρεια\" και οσο να ναι αυτο δεν με ανεβαζει και πολυ ισα ισα με ριχνει οποτε σταματησα και να τους λεω.. Και ομως θελω πολυ να τους πω πχ. ΝΙΩΘΩ ΣΚΑΤΑ ΣΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΥΣ 3 ΜΗΝΕΣ, ΝΙΩΘΩ ΛΕΣ ΚΑΙ ΘΑ ΤΡΕΛΑΘΩ ΔΕ ΝΙΩΘΩ ΧΑΡΑ, ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΑΜΕ ΣΕ ΕΝΑ ΨΥΧΟΛΟΓΟ.. Γιατι και μονος μπορω να τα κανω αλλα ειναι πολυ πιο ωραια οταν εχεις τους δικους σου να συμπαραστεκονται... Κρατα γερα oddserver... Κρατα γερα και σιγα σιγα αυτα που θες.

Ευχαριστώ σπύρο... ολοι μας έχουμε κρυμμένα μυστικά που θα θέλαμε οι άλλοι να ξέρουν...
Και εγώ είπα στους γονείς μου να πάω σε ψυχολόγο. Δεν το αρνήθηκαν και δεν φάνηκαν να δυσανασχετούν αλλά θα μπορούσαν και πολύ καλυτερα...Βέβαια τελικά δεν πήγα αλλά αυτό δεν έχει σημασια... Πάντως και εγώ και εσύ μάλλον καποια στιγμή έχουμε να μιλήσουμε πολύ με τους δικούς μας ... Που θα πάει , θα το βρούμε το θάρρος να τους πούμε τι πραγματικά νοιώθουμε... Πόσοι χάλια είμαστε...Αυτάααα....

Quote:

---

Originally posted by SpyrosGR21
Ποσο δικιο εχεις..... Τι ωραιο αισθημα να εισαι αυτος που θες και να κανεις αυτα που θες για σενα και να το ξερει ολος ο κοσμος, να μην κρυβεσαι, να λες αυτος ειμαι οπως ειπες αγαπηστε με η μισηστε με. Και σε οποιον αρεσεις. Τι ελευθερια που νιωθεις ετσι... Και τι πιεση ψυχολογικα νιωθεις εσωτερικα οταν κρυβεις πραγματα για σενα .. Ειναι σημαντικο πραγμα αυτο που λες φιλε μου. Εγω νιωθω ετσι και μονο που δε λεω σε καποια θεματα ψυχολογιας στους δικους μου πια αν νιωθω καλα η οχι, γιατι πολυ απλα δε μαρεσε καθλου η αντιμετωπιση ειδικα του πατερα μου του στυλ \"Συνελθε θα καταντησεις με φαρμακα και στα ψυχιτρεια\" και οσο να ναι αυτο δεν με ανεβαζει και πολυ ισα ισα με ριχνει οποτε σταματησα και να τους λεω.. Και ομως θελω πολυ να τους πω πχ. ΝΙΩΘΩ ΣΚΑΤΑ ΣΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΥΣ 3 ΜΗΝΕΣ, ΝΙΩΘΩ ΛΕΣ ΚΑΙ ΘΑ ΤΡΕΛΑΘΩ ΔΕ ΝΙΩΘΩ ΧΑΡΑ, ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΑΜΕ ΣΕ ΕΝΑ ΨΥΧΟΛΟΓΟ.. Γιατι και μονος μπορω να τα κανω αλλα ειναι πολυ πιο ωραια οταν εχεις τους δικους σου να συμπαραστεκονται... Κρατα γερα oddserver... Κρατα γερα και σιγα σιγα αυτα που θες.

---

Και η ιστορια επαναλαμβανεται...
Ακομη ηχει στ\'αυτια μου η φραση του πατερα μου \"το δικο μου παιδι δεν εχει καμια δουλεια με ψυχιατρο\"...
Εγω αυτο το λεω εγωισμο και αποφυγη αναληψης τυχον ευθυνων απο την πλευρα του.

Εχουν περασει 19 χρονια απο τοτε κι ακομη δεν εχει δεχτει
την κατασταση...Δεν πειραζει. Φτανει που τη δεχτηκα εγω και προσπαθω να βοηθησω τον εαυτο μου με ή χωρις τη βοηθεια των δικων μου.

Ειναι ασχημο να σε αμφισβητουν. Και ποναει παρα πολυ οταν προσπαθουν να κανουν την κατασταση να μοιαζει οτι ειναι της φαντασιας μας. Πραγμα που που εννοειται πως δε δεχομαι διοτι με αυτο τον τροπο απαξιωνουν καθε προσπαθεια μου να ανακαμψω...

Τι να κανουμε ρε παιδια...Συμβαινει και στις καλυτερες οικογενειες...

Λενακι αυτο θα κανω και εγω τωρα, με η χωρις τη βοηθεια τους θα βοηθησω τον εαυτο μου αλλα ειναι το γαμωτο ρε συ, οτι εισαι οκ, στο φιναλε τι κακο κανεις τι κακο εκανες εσυ δλδ. και σκεφτονται ετσι σε ολα τα θεματα... Αλλα ειδικα σε αυτο ειναι το κλασσικο \" Α το δικο μου παιδι με ψυχολογικα? Αποκλειεται\" \"Το δικο μου παιδι να μην τελειωσει σχολη και να ασχοληθει με κατι αλλο που θελει αυτο? Ρεμαλι θα γινει, οχι\" \"Το παιδι το δικο μου με σκουλαρικια? Να το λενε αλητη?\" και μπλα μπλα μπλα μπλα... Μιλαω γενικα για πολλους γονεις οχι για τους δικους μου μονο γιαυτο εγραψα μερικα και υπαρχουν απειρα ακομα που θα ακουσεις... Εγω αυτο που παντα λεω ειναι οτι απο τη στιγμη που δε παιρνω πρεζα γαμωτο, δεν κλεβω δεν παρανομω και γενικα δεν μπαινω εμποδιο στην ελευθερια κανενος συνανθρωπου μου ΑΦΗΣΤΕ ΜΕ να κανω αυτο που θελω τοτε και μην τα βλεπετε ολα τοσο στενομυαλα. Μα τι μαλακια να θες το δικο σου το παιδι να ειναι υποδειγμα-προτυπο-φαντασιωση που ειχες πριν παντρευτεις στο κεφαλι σου σκεπτομενος για το πως θες να ειναι το παιδι σου και πως να συμπεριφερεται και και και.. Και αν τυχον παρεκλινεις απο το πως ονειρευεται να εισαι? Δεν θα παει με τα νερα σου ποτε.....

Παιδιά συμφωνώ με όλα όσα λέτε....Όπως το είπες σπύρο...\"Αφήστε με να κάνω αυτό που θέλω...\" Πρεπει να το πάρουμε απόφαση ότι δεν πρόκειται να έχουμε την στήριξη τους σε πολλά θέματα , αλλά δεν είμαστε κτήματά τους και πρεπει να κάνουμε αυτά που θέλουμε , είτε αυτό είναι θεραπεία είτε μια απόφαση έιτε μια σεξουαλική επιλογή... Εγώ πλέον το πήρα απόφαση... ( Το αστείο ξέρεις πιο είναι? Είπα στην μάνα μου για την κατάθλιψή μου και ότι μετανιώνω που δεν έχω κάνει πράγματα που θέλω και μου είπε \"Κάνε ότι θέλεις και ας είσαι ευτυχισμένος\". Τι υποκρισία ο τρόπος που το είπε.... Λές και δεν έχει ευθύνες σε ότι περνάω τόσα χρόνια...Αλλά για πρώτη φόρά σκοπεύω να την ακούσω...Χιχιχιχι να δούμε ποιος θα το μετανιώνει μετά....)

Ξερετε πως αντιμετωπισε ο πατερας μου ( απο μακρια διοτι δεν μενουμε μαζι ) την τελευταια υποτροπη μου;

\"Δεν εχεις τιποτε απολυτως, δεν το δεχομαι αυτο που να χτυπιεσαι κατω! Και μην προσπαθεις να πεισεις τον εαυτο σου και τους αλλους πως εχεις κατι\".

Να σας πω πως λεγεται αυτο κατα την ταπεινη μου γνωμη; \"ΑΠΟΠΟΙΗΣΗ ΕΥΘΥΝΩΝ\".

Απο κει και περα, εγω δεν εχω τιποτε να προσθεσω...
Τα συμπερασματα δικα σας...

Τα εχουμε βγαλει τα συμπερασματα μας απο καιρο για αυτο το ειδος γονιων... Ειναι αυτο που δε θελουν να παραδεχτουν κατι το οποιο αυτοι θεωρουν οτι ειναι το μεγα κακο, για το δικο τους παιδι... Νομιζουν οτι το δικο τους παιδι δε το αγγιζει τιποτα, δε θα του τυχει τιποτα και στη συμπεριφορα θα ειναι οπως αυτοι θελουν. Ε τωρα λογικα να το σκεφτεις τι ειναι ενας ανθρωπος, hardware η λογισμικο που το προγραμματιζεις να κανει αυτο που θες και να ειναι στις προδιαγραφες που θες?? Λενακι αν δεν γινομαι πολυ αδιακριτος με τι εχει να κανει αυτο που αντιμετωπιζεις?