Γιατί εγώ και όχι όλοι

..κατ.....θαυμαζω πολύ τους ανθρώπους που αρνούνται να τους γονατίσει ένα ασχημο (και τοσο σημαντικό) γεγονός.
Το ερωτημα σου ποιο ειναι? Για ποιο λογο άνοιξες το θέμα?

Είναι πως ενώ εγώ νιώθω καλά οι δικοί μου άνθρωποι αρνούνται να το πιστέψουν και πιστεύουν πως είμαι χάλια. Και φτάνω στο σημείο να τους παρηγορώ για κάτι τελείως δικό μου.
Και αν κάποιος αυτή τη στιγμή μπορεί να με κάνει να νιώσω χάλια δεν είναι το γεγονός ή ο άνθρωπος που μου το έκανε αλλά οι ίδιοι οι δικοί μου.

Quote:

---

Originally Posted by Kat711

Πριν 6 χρόνια με βιάσαν. Άσχημη εμπειρία, αξέχαστη.
Δεν πήρα ποτέ φάρμακα σε αντίθεση με άλλες κοπέλες.
Δεν έχω κανένα πρόβλημα με το σεξ.
Δεν έχω κανένα πρόβλημα με τους άντρες. Είμαι δύο χρόνια με τον φίλο μου και όλα είναι ομαλά. Και συναισθηματικά και σεξουαλικά.
Ο ψυχίατρος που πήγα μου είπε πως είμαι συναισθηματικά, ψυχολογικά και πνευματικά απόλυτα υγιής και απορούσε.
Δεν είμαι απαθέστατη, ίσα ίσα το αντίθετο.
Δεν λέω πως δεν φρίκαρα. Απλά άφησα τον εαυτό μου να φρικάρει για λίγες μέρες.
Αλλά ένιωθα ανθρωπάκι έτσι φρικαρισμένη και φοβισμένη και αποφάσισα πως κανένας δεν μπορεί να μου γαμήσει τη ζωή αν δεν το θελω εγώ.
Δεν είμαι κάτι το ιδιαίτερο, είμαι μια συνηθισμένη κοπέλα οπότε η ερώτησή μου είναι αφού μπόρεσα εγώ να είμαι καλά μετά από κάτι τέτοιο γιατί οι περισσότεροι άνθρωποι που τους συμβαίνουν άσχημα πράγματα δεν μπορούν?
Παραιτούνται?
Φοβούνται?
Κολλάνε ξανά και ξανά στο ίδιο άσχημο γεγονός?
Γιατί το ξεπέρασα τόσο εύκολα ενώ όλα τα στατιστικά δείχνουν άλλα?
Λειτουργεί λάθος το μυαλό μου, οι κρίσεις μου, οι σκέψεις μου?

---

Χαλιέσαι επειδή άρχισες τις ερωτήσεις.. και τις συγκρίσεις. Κοίτα αν είσαι εσύ καλά, δυνατή, και περνάς καλά στη ζωή σου, στο τώρα, χωρίς πολλά προβλήματα μην κάνεις rewind στα παλιά, κοίτα να δεις απαντήσεις αλλάζουν όσο αλλάζουμε και εμείς, και ωριμάζουμε και μεγαλώνουμε, αφού δεν μικραίνουμε άλλωστε, δεν συμβαίνει κάτι το ανεξήγητο.
Αλήθεια τι ακριβώς είχε γίνει (χωρίς να έχω διαβάσει όλο το θρέντ).

Τι ακριβώς είχε γίνει στην περιπτωσή μου? Εχώ τσίτα όρεξη να σου απαντήσω.
Και το μήνυμα σου είναι πολύ σωστό!

Quote:

---

Originally Posted by Kat711

Έχω μιλήσει και μου είχε πει πως δεν χρειάζεται να συνεχίσουμε τις συνεδρίες.
Ρε νιώθω τα πάντα δεν είμαι αναίσθητη, όλα τα συναισθήματα του κόσμου μπορώ να νιώσω.
Μίσος δεν νιώθω. Τι να κάνουμε?
Με όσους δικούς μου το έχω συζητήσει έχουν αισθήματα και σκέψεις εκδίσησης.
Εγώ έχω συγχώρεσης.
Δεν είμαι χριστιανή, είμαι άθεη.

---

Ούτε εγώ είμαι θρήσκος, πλέω εις το άγνωστο, αλλά με συγκινεί κάπως η ιστορία του Χριστούλη, είναι το δέσιμο με μια όμορφη ιστορία θα έλεγα.
Η διαφορά βέβαια είναι ότι η θρησκεία έχει πλέον αντικατασταθεί κατά κάποιο τρόπο από σύγχρονους πατέρες της αγάπης, φιλόσοφους, ψυχολόγους και άλλους. Στις πιο μοναχικές μου στιγμές σκέφτομαι τον Χριστό, την Άννα Φράνκ και την Παναγία και αισθάνομαι λίγη παρέα. Ίσως ακούγεται κάπως δεν ξέρω.

Επειδη διαβασα το 1ο ποστ σου μονο, θες να εξιστορισεις τι εγινε και ποσο εισαι ηλικιακα

ειμαι θυμα βιασμου κ εγω

Broken Doll λυπάμαι που σου συνέβη και εσένα κάτι παρόμοιο.
Είμαι στα 30 και έγινε σε μια μικρή επαρχία από άτομο το οποίο γνώριζα όπως επίσης και τη γυναίκα του και τα τέσσερα παιδιά του.
Καταγγελία δεν έκανα μιας και εκεί ζουν μόνιμα οι γονείς μου και σε παρόμοια περιστατικά οι μόνιμοι κάτοικοι φέρονται τελείως σεξιστικά, του στυλ τα ήθελε και τα έπαθε.
Δεν ήθελα να τους κάνω τη ζωή άνω κάτω. Επίσης δεν το έμαθαν ποτέ. Σε αυτούς που το έχω πει είναι τα αδέρφια μου και ο φίλος μου.
Τι άλλο θα ήθελες να μάθεις?
Εσύ πως είσαι μετά από αυτό το περιστατικό? Το γνωρίζουν οι δικοί σου άνθρωποι?
Επίσης έχουν περάσει 6 χρόνια από εκείνο το περιστατικό.
Με ενδιαφέρει πολύ να μάθω πως νιώθεις, εγώ το ξεπέρασα πολύ γρήγορα και γι' αυτό απορώ.

ο τροπος που το εξιστορεις δειχνει μια μελαγχολια. η κανω λαθος? δλδ το παθες γυρω στα 24

απ οτι ξερω κ μ λεει κ ο γιατρος κ αλλα ατομα ομοιοπαθουντες που εχω γνωρισει, μερικες φορες δεν κτλβαινεις πως το χεις ξεπερασει και αυτο ξεσπαει σε αλλα πραγματα. εμενα ξεσπαει στις εμμονες με το σωμα και το φαι και αλλα ψιλοπραγματα που γυριζουν στο κεφαλι μου. το μονο που ξερω ειναι οτι περασα την εφηβεια μου προκαλοντας αντρες και κανοντας ασυστολα σεξ ωστε να πιασω πατο. τωρα το βλεπω πως επιανα πατο. τοτε απλα ξεσπουσα γτ θεωρουσα πως το σεξ ΠΡΕΠΕΙ να γινεται. κατι που θα με εκανε να νιωθω φυσιολογικη

ημουνα 12 εγω , εχουν περασει 14 χρονια.

δεν το σκεφτομαι συχνα,. μπορει κ να το σκεφτομαι και να μην το καταλαβαινω.πολλες φορες κανω σεξ και νιωθω βρωμικη και θελω να πεταξω κατω τον αλλον να σταματησει να με βρωμιζει!!τα βλεπω ολα προστιχα!τους ψιλομισω τους αντρες αλλα θελω κ τρυφεροτητα απο αυτους- να με προσεχουνε. τα σοβαρα στην ζωη τα παιρνω αλλιως απ οτι πρεπει. ειμαι απαθης. τα μικρα με αγχωνουν. ειμαι ενας συνεχης αγωνας αγχους και σκεψεων που δεν λενε να φυγουνε, παιρνω φαρμακα που με κανουν πια να μην τσαντιζομαι και να μην επιτιθεμαι λεκτικα και σωματικα σε κοσμο , δεν παθαινω συχνες κρισεις πανικου και δεν αυτοκτραυματιζομαι. εσκιζα τα χερια μου μεχρι πριν 1 χρονο συχνα πυκνα και χτυπαγα το κεφαλι μου με τις γροθιες μου. δαγκωνα απο τα 10 μου τα δαχτυλα μου . ολα αυτα μ ερχοντουσαν τοσο φυσικα σαν φτερνισμα. χωρις να το σκεφτω

στην παρουσα φαση ειμαι ρακος αλλα χαμογελαω οξω. εσυ τι λες. σε επιρεασει η οχι? πιστευεις πως ειναι δυνατον να περασει, απο την αποψη ενος ανθρωπου που δεχτηκε κατι περα απο τρυφεροτητα? εσυ τι πηρες? τρυφεροτητα? οχι. ησουνα δεκτης μιας αρρωστημενης ορεξης.

αμα χτυπησεις ενα κουταβακι με παντοφλα, καθε φορα που θα βλεπει παντοφλα θα κρυβεται πισω απο καναπε. εσενα ποιος ειναι ο καναπες σου

Ρε συ Κατ τι αναρωτιεσαι αν ειναι 'φυσιολογικο' ? Εμενα μου δειχνει οτι εισαι πολυ δυνατη, μην σου μπαινουν αμφιβολιες. Το οτι ξεχωριζεις απο την στατιστικη κατανομη δεν σημαινει οτι εχεις προβλημα!

Βεβαια μπορει να παιζει και ο μηχανισμος της 'αρνησης' , οταν μας συμβαινει κατι ασχημο αρχικα σκεφτομαστε οτι δεν εγινε τιποτα και μπορει να μας επηρεαζει πιο υποσυνειδητα οπως λεει η Broken παραπανω. Δεν ξερω, εσυ μονο μπορεις να το ξερεις αυτο!

Μου φαινεται θα βγω παγανια στο δρομο και θα ψαχνω βιαστες να τους βασανιζω φρικτα. Δεν ξερω, ισως επρεπε να το πεις και μην σε ενοιαζε τι θα πει η γαμημενη κοινωνια-λαικο δικαστηριο του χωριου

Haldol καλά κάνεις και το αναφέρεις, υπάρχει και αυτός ο μηχανισμός της άρνησης που λειτουργεί σαν άμυνα για ν' απωθήσει στο υποσυνείδητο τραυματικά γεγονότα. Αλλά εφόσον ο γιατρός της είπε να διακόψουν τις συνεδριες, δεν υπάρχει λόγος για να αγχώνεται περισσότερο η κοπέλα και να ταλαιπωρεί τον εαυτό της με περιττές σκέψεις.

Ναι συμφωνω και το ανεφερα και στην αρχη του ποστ μου !

Ξέρω πως το έχω ξεπεράσει έχοντας ενδείξεις. Μου αρέσει το σεξ και δεν νιώθω "βρωμικη" ή κάτι τέτοιο, δεν κρίνω τους ανθρώπους από το φύλο τους οπότε μάλλον αγαπάω εξίσου τους άντρες και τις γυναίκες, νιώθω πολύ όμορφα συναισθήματα, είμαι φουλ ερωτευμένη, δεν έχω κρίσεις πανικού ή κάτι παρόμοιο.
Ίσως να έπαιξε ρόλο η ηλικία, που δεν ήμουν πολύ μικρή. Όταν είσαι 12 χρονών είναι σαφώς πιο σοκαριστικό από όταν είσαι 24.
Επίσης θα μπορούσα να το είχα πει, οι γονείς μου θα ήταν μαζί μου απλά δεν ήθελα. Και αν με ρωτούσες -ακόμα και τώρα- αν πιστεύω πως πρέπει να καταγγέλονται τέτοια σκηνικά θα σου έλεγα πως 100% πρέπει να καταγγέλονται. Το γιατί δεν το έκανα εγώ είναι ένα άλλο ερώτημα που με βασανίζει.

δεν το κανες επειδη φοβασαι πως θα πουν πως το προκαλεσες. ισως να πιστευεις πως το προκαλεσες κιολας

Η άποψή μου είναι να το ξεσκεπάσεις το κάθαρμα που σε βίασε.... κρατιέμαι να μην αρχίσω να βρίζω την στενομυαλιά και την υποκρισιά της αθάνατης ελληνικής επαρχίας!!!

^ Οτι ειπε η αποπανω ... +1