ΑΣΧΗΜΑ ΛΟΓΙΑ ΜΕ ΤΟ ΣΥΝΤΡΟΦΟ ΜΟΥ

Αισθάνομαι λύπη όπως λες κι σύ και μου λείπουν αυτά που κάναμε μαζί. Μου λείπει βασικά η ζωή μαζί του.
Γιατί πέρα από τα μπινελίκια είχαμε και πολύ καλές στιγμές. Και έχει κάνει πράγματα για μένα που κανένας άλλος δεν τα είχε κάνει ποτέ.
Αυτό που με λυπεί νομίζω περισσότερο, είναι ότι πραγματικά δεν νιώθω ούτε ότι θέλω να γυρίσω...αυτό που νιώθω είναι ότι θέλω να τον κάνω να νιώσει καλά, να μη στεναχωριέται αλλά δε νιώθω ότι τελικά θα καλύψει τις ανάγκες μου. Όχι γιατί δε θέλει, αλλά γιατί δεν μπορεί.
Αν όμως κάνω λάθος? αν βιάζομαι να τελειώσω τη σχέση μας λόγου φόβου?
Τι να κάνω ρε γαμώτο?

Quote:

---

Originally Posted by void

Αισθάνομαι λύπη όπως λες κι σύ και μου λείπουν αυτά που κάναμε μαζί. Μου λείπει βασικά η ζωή μαζί του.
Γιατί πέρα από τα μπινελίκια είχαμε και πολύ καλές στιγμές. Και έχει κάνει πράγματα για μένα που κανένας άλλος δεν τα είχε κάνει ποτέ.
Αυτό που με λυπεί νομίζω περισσότερο, είναι ότι πραγματικά δεν νιώθω ούτε ότι θέλω να γυρίσω...αυτό που νιώθω είναι ότι θέλω να τον κάνω να νιώσει καλά, να μη στεναχωριέται αλλά δε νιώθω ότι τελικά θα καλύψει τις ανάγκες μου. Όχι γιατί δε θέλει, αλλά γιατί δεν μπορεί.
Αν όμως κάνω λάθος? αν βιάζομαι να τελειώσω τη σχέση μας λόγου φόβου?
Τι να κάνω ρε γαμώτο?

---

..αυτό που μας πονάει όλους όταν τελειώνει μια σχέση, είναι οι καλές στιγμές.
Πχ, όταν πεθαίνει κάποιος, ακόμη και αν είχε χίλια ελατώματα, εμείς εστιάζουμε στα καλά του γιατί μπαίνει στη μέση ο θανατος.
Έτσι είναι και με τους χωρισμούς. Όταν περνούν τα νεύρα, αυτό που μας μένει είναι οι καλές στιγμές, όλα όσα έκανε ο άλλος για μας, η λύπη που δεν θα έχουμε την ευκαιρία να τα ξαναζήσουμε, η αμφιβολία μήπως δεν πήραμε τη σωστή απόφαση.
Κατσε όμως και σκέψου: υπάρχει περίπτωση να αλλάξει κάτι? Υπάρχει περιπτωση με ένα μαγικό ραβδί να ξαναγίνετε όπως ήσασταν στην αρχή?
Όχι.
Για μένα είσαι πολύ δυνατή που έκανες αυτό το βήμα. Εγώ για όλα τα παραπάνω, τραβάω τις σχέσεις από τα μαλλιά μήπως και δεν έδωσα ΑΛΛΗ μια ευκαιρία να αλλάξει κάτι. Αυτό όμως είναι πλασματικό. Τίποτα δεν θα αλλάξει.

Τον στέλνουμε στον αγύριστο και διαβάζουμε με ευλάβεια το "Τα καλά κορίτσια πάνε στον παράδεισο, τα κακά πάνε παντού" της ψυχολόγου Ούτε Έρχαρτ που μιλάει για την αξία της αυτοεκτίμησης και του αυτοσεβασμού....

Θεοφανία, εάν υπήρχε μια ελπίδα να γίνουν τα πράγματα όπως στην αρχή, θα την ήξερα...η αλήθεια είναι ότι από την αρχή τα πράγματα δεν ήταν καλά...Δηλαδή στην αρχή ήμασταν πολύ χειρότερα. Περνούσα κι εγώ μια πολύ άσχημα φάση και πραγματικά ήμασταν χάλια, τις περισσότερες φορές. Τώρα τελευταία είχαμε ηρεμήσει. Υπήρχε εμπιστοσύνη..υπήρχε ασφάλεια, μάλιστα είχαμε κανονίσει και ταξιδάκι τον Γενάρη. Μου γύρισε το μάτι. Απλώς αυτό έγινε. ΔΕ θέλω να γίνουμε όπως στην αρχή γιατί τότε δεν ήμασταν καλά. Θα ήθελα να μπορούσαμε να χτίσουμε κάτι καλό, δυνατό. Δεν έχω καταλάβει ακόμα πως αντέξαμε τόσο καιρό με τόσους τσακωμούς.
Μάλλον να μεταλλαχτούμε θέλω εγώ μου φαίνεται...
Απλώς σκεφτόμουν ότι ένας άντρας που κλαίει μπροστά στην άλλη...δεν έχει τελικά τόσο πολύ εγωϊσμό ε ?

Quote:

---

Originally Posted by IRENEMARINA

Τον στέλνουμε στον αγύριστο και διαβάζουμε με ευλάβεια το "Τα καλά κορίτσια πάνε στον παράδεισο, τα κακά πάνε παντού" της ψυχολόγου Ούτε Έρχαρτ που μιλάει για την αξία της αυτοεκτίμησης και του αυτοσεβασμού....

---

Irenemarina, ο συγκεκριμένος δεν είναι για τον αγύριστο...
έχω γνωρίσει μαλάκες, και αυτός δεν ανήκει σε αυτήν την κατηγορία.
Ψυχολόγος είναι αυτή που κολλάει τέτοια τσιτάτα τα βιβλία της?
Εγώ προσωπικά διαβάζω το "Ο παλιάτσος και η Άνιμα" της Βαμβουνάκη. Πάρα πολύ καλό.

Μπορεί να κλαίει για τους λόγους που σου είπα παραπάνω: γιατι δεν πέτυχε όλο αυτό, για το χρόνο που θυσιασατε και οι δύο, για τις προσπάθειες σας.

Βέβαια, υπάρχει και το άλλο που θα στο εκθέσω και ελπίζω να μη συμβαίνει, αλλά βάλτο κάπου εκεί στην άκρη του μυαλού σου: οι άνθρωποι που κακοποιούν είναι σαν τις αράχνες. Όταν το θύμα τους πάει να ξεφύγει, κάνουν τα πάντα για να μη φύγει. Ελπίζω το κλάμα να μην ήταν μια τέτοια μέθοδος..:(

Quote:

---

Originally Posted by Θεοφανία

Μπορεί να κλαίει για τους λόγους που σου είπα παραπάνω: γιατι δεν πέτυχε όλο αυτό, για το χρόνο που θυσιασατε και οι δύο, για τις προσπάθειες σας.

Βέβαια, υπάρχει και το άλλο που θα στο εκθέσω και ελπίζω να μη συμβαίνει, αλλά βάλτο κάπου εκεί στην άκρη του μυαλού σου: οι άνθρωποι που κακοποιούν είναι σαν τις αράχνες. Όταν το θύμα τους πάει να ξεφύγει, κάνουν τα πάντα για να μη φύγει. Ελπίζω το κλάμα να μην ήταν μια τέτοια μέθοδος..:(

---

όχι μωρέ Θεοφανάκι, δεν είναι αράχνη αυτός..ίσα ίσα, είναι πληγωμένο παιδί. Απλώς δεν μπορεί να το αποδεχτεί γι'αυτό και δεν τα λύνει τα όποια προβλήματά του.
Στεναχωρήθηκε. Έτσι πιστεύω. Και του ήρθε και απότομο.
Πάντως θέλω να είναι καλά. Στις άλλες μου σχέσεις δεν ένιωθα το ίδιο.
Απλά είναι κρίμα. Φοβερή ματαιότητα να μην πετυχαίνει μια σχέση που έχεις επενδύσει.

Quote:

---

Originally Posted by void

όχι μωρέ Θεοφανάκι, δεν είναι αράχνη αυτός..ίσα ίσα, είναι πληγωμένο παιδί. Απλώς δεν μπορεί να το αποδεχτεί γι'αυτό και δεν τα λύνει τα όποια προβλήματά του.
Στεναχωρήθηκε. Έτσι πιστεύω. Και του ήρθε και απότομο.
Πάντως θέλω να είναι καλά. Στις άλλες μου σχέσεις δεν ένιωθα το ίδιο.
Απλά είναι κρίμα. Φοβερή ματαιότητα να μην πετυχαίνει μια σχέση που έχεις επενδύσει.

---

Γι αυτό το έβαλα ως δεύτερο ακραίο σενάριο..:)
Το ίδιο νιώθετε και οι δύο, αλλά κατά βάθος ξέρετε πως και να προσπαθήσετε δεν θα φτιάξει.
δώσε χρόνο να κλείσουν οι πληγές σου βοιντ. Αν σε παρηγορεί, δεν υπάρχει κανένας που να μην έχει περάσει αυτό το στάδιο.
Είναι επίπονο, γεμάτο απογοήτευση και λύπη, αλλά όταν περάσει και βγει ο ήλιος θα νιώσεις διπλή χαρά.

Quote:

---

Originally Posted by IRENEMARINA

Τον στέλνουμε στον αγύριστο και διαβάζουμε με ευλάβεια το "Τα καλά κορίτσια πάνε στον παράδεισο, τα κακά πάνε παντού" της ψυχολόγου Ούτε Έρχαρτ που μιλάει για την αξία της αυτοεκτίμησης και του αυτοσεβασμού....

---

Καμία ευλάβεια για το συγκεκριμένο βιβλίο, που το θεωρώ πολύ ξεπερασμένο.
Όλα τα προβλήματα των σχέσεων δεν έχουν να κάνουν με χαμηλή αυτοεκτίμηση και αυτοσεβασμό. Μπορεί πολύ απλά να μην ταιριάζουμε με κάποιον, χωρίς να σημαίνει ότι απαραίτητα είναι μαλάκας. Μπορεί να έχει μεγαλώσει με διαφορετικές πεποιθήσεις και αξίες από τις δικές μας.
Αλλά δε λύνονται τα προβλήματα ενός χωρισμού με την απλή απαξίωση του ανθρώπου που μοιραστήκαμε κάποια πράγματα. Ούτε βοηθάει την αυτοεκτίμησή μας η εκ των υστέρων υποτίμηση του. Αντιθέτως, θα έλεγα.
Μπορεί να είναι η πρώτη αντίδραση ο θυμός, αλλά καλό είναι να μη μένουμε σ' αυτό ούτε να τον τρέφουμε με τσιτάτα τύπου "όλοι οι άντρες είναι μαλάκες, γουρούνια" ή "όλες οι γυναίκες πουτάνες και ύπουλες".

βοιντ, μπα μαλλον σωστα κανεις. πολυ πιθανον αν ξαναγυρισει να σου κανει παλι τα ιδια. τωρα λογικο ειναι να βγαζει κ την αδυναμη του πλευρα, διοτι δεν περιμενε μαλλον να χωρισετε κ επεσε απο τα συννεφα. αλλωστε κ η επιθετικοτητα που σου εβγαζε πριν χωρισετε, κ αυτο αδυναμιη πλευρα ειναι.

κ η επιθετικοτητα κ τα κλαμματα ειναι δυο διαφορετικοι τροποι για να εκφραστει η αδυναμια.
κ η επιθετικοτητα αδυναμια ειναι. αλλο αν μοιαζει με δυναμη!

ο φιλος σου εχει να κανει δουλεια με τον εαυτο του προκειμενου να ειναι σε θεση να σταθει με ωριμοτητα μεσα σε μια σχεση.
κατα πασα πιθανοτητα κ εσυ το ιδιο βεβαια!

τι σε κανεις να θελεις να γυρισεις πισω; νιωθεις ενοχες επειδη ο πρωην σου στενοχωρηθηκε που χωρισατε;

Quote:

---

Originally Posted by void

Απλώς δεν μπορεί να το αποδεχτεί γι'αυτό και δεν τα λύνει τα όποια προβλήματά του.
Στεναχωρήθηκε. Έτσι πιστεύω. Και του ήρθε και απότομο.

---

κατα πασα πιθανοτητα αυτο ειναι σωστο.

Quote:

---

Originally Posted by marian_m

Καμία ευλάβεια για το συγκεκριμένο βιβλίο, που το θεωρώ πολύ ξεπερασμένο.
Όλα τα προβλήματα των σχέσεων δεν έχουν να κάνουν με χαμηλή αυτοεκτίμηση και αυτοσεβασμό. Μπορεί πολύ απλά να μην ταιριάζουμε με κάποιον, χωρίς να σημαίνει ότι απαραίτητα είναι μαλάκας. Μπορεί να έχει μεγαλώσει με διαφορετικές πεποιθήσεις και αξίες από τις δικές μας.
Αλλά δε λύνονται τα προβλήματα ενός χωρισμού με την απλή απαξίωση του ανθρώπου που μοιραστήκαμε κάποια πράγματα. Ούτε βοηθάει την αυτοεκτίμησή μας η εκ των υστέρων υποτίμηση του. Αντιθέτως, θα έλεγα.
Μπορεί να είναι η πρώτη αντίδραση ο θυμός, αλλά καλό είναι να μη μένουμε σ' αυτό ούτε να τον τρέφουμε με τσιτάτα τύπου "όλοι οι άντρες είναι μαλάκες, γουρούνια" ή "όλες οι γυναίκες πουτάνες και ύπουλες".

---

Την ίδια άποψη έχω και εγώ.
Δεν υπάρχει λόγος να υποτιμήσω τον άλλον. Πρέπει να βρω άλλο τρόπο να το ξεπεράσω ούτως ώστε να καταλάβω και τι πήγε λάθος για να μην το επαναλάβω.
+ 1000

Quote:

---

Originally Posted by Lou!

βοιντ, μπα μαλλον σωστα κανεις. πολυ πιθανον αν ξαναγυρισει να σου κανει παλι τα ιδια. τωρα λογικο ειναι να βγαζει κ την αδυναμη του πλευρα, διοτι δεν περιμενε μαλλον να χωρισετε κ επεσε απο τα συννεφα. αλλωστε κ η επιθετικοτητα που σου εβγαζε πριν χωρισετε, κ αυτο αδυναμιη πλευρα ειναι.

κ η επιθετικοτητα κ τα κλαμματα ειναι δυο διαφορετικοι τροποι για να εκφραστει η αδυναμια.
κ η επιθετικοτητα αδυναμια ειναι. αλλο αν μοιαζει με δυναμη!

ο φιλος σου εχει να κανει δουλεια με τον εαυτο του προκειμενου να ειναι σε θεση να σταθει με ωριμοτητα μεσα σε μια σχεση.
κατα πασα πιθανοτητα κ εσυ το ιδιο βεβαια!

τι σε κανεις να θελεις να γυρισεις πισω; νιωθεις ενοχες επειδη ο πρωην σου στενοχωρηθηκε που χωρισατε;

---

Νιώθω ενοχές γιατί φαντάζομαι πως θα ένιωθα εγώ εάν κάποιος με "έδιωχνε" ενώ με είχε συνηθίσει στο να τα βρίσκουμε πάντα.
Κι εγώ πιστεύω ότι δε θα τα καταφέρουμε αν είμαστε και πάλι μαζί. Γι'αυτό και δεν έχω αλλάξει γνώμη. Απλώς δε θέλω να μετανιώσω.
Μέναμε σχεδόν μαζί και μου λείπει. Αυτό είναι. Και νιώθω και απογοήτευση. Και μια ματαίωση.
Γενικά χάλια νιώθω.
Αλλά θα περάσει κι αυτό...

Quote:

---

Originally Posted by marian_m

Καμία ευλάβεια για το συγκεκριμένο βιβλίο, που το θεωρώ πολύ ξεπερασμένο.
Όλα τα προβλήματα των σχέσεων δεν έχουν να κάνουν με χαμηλή αυτοεκτίμηση και αυτοσεβασμό. Μπορεί πολύ απλά να μην ταιριάζουμε με κάποιον, χωρίς να σημαίνει ότι απαραίτητα είναι μαλάκας. Μπορεί να έχει μεγαλώσει με διαφορετικές πεποιθήσεις και αξίες από τις δικές μας.
Αλλά δε λύνονται τα προβλήματα ενός χωρισμού με την απλή απαξίωση του ανθρώπου που μοιραστήκαμε κάποια πράγματα. Ούτε βοηθάει την αυτοεκτίμησή μας η εκ των υστέρων υποτίμηση του. Αντιθέτως, θα έλεγα.
Μπορεί να είναι η πρώτη αντίδραση ο θυμός, αλλά καλό είναι να μη μένουμε σ' αυτό ούτε να τον τρέφουμε με τσιτάτα τύπου "όλοι οι άντρες είναι μαλάκες, γουρούνια" ή "όλες οι γυναίκες πουτάνες και ύπουλες".

---

...δεν έχω χειρότερο.
Μάλιστα το ζω τώρα τελευταία. Χώρισε μια φίλη και μας π΄ρηζει από τπρωι μέχρι το βράδυ να θάβει τον πρώην όχι απλά με τα χειρότερα, αλλά τέρατα. Και όταν τη ρωτάμε γιατί καθόσουν, υπάρχει πάντα το ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ επιχείρημα: "τον αγαπούσα" .
Εκεί σταματα φυσικά κάθε κουβέντα.