Η ιστορία μου είναι μεγάλη και έχω ποστάρει δύο θέματα στην ενότητα απώλεια και πένθος αν θέλεις να τα διαβάσεις. Κατάλαβα πως ήθελε χωρισμό εκείνος μιας που με το τρόπο του το ξεκίνησε απάνθρωπα στο πένθος μου. Εν ολίγοις με ξενέρωσε να τον διώξω πρώτη να μη πάρει την ενοχή. Μου άσκησε απίστευτη ψυχολογική βία και εξαφανίστηκε για τρεις μέρες. Μετά μου είπε πως μας απάλλαξα από αυτή τη σχέση, δεν μπορώ να είμαι δίπλα σου κτλ. Οι αιτίες του χωρισμού είναι πολλές γιατί βγήκαν στην επιφάνεια και πράματα που δεν ήξερα και έμαθα. Τότε που τα πόσταρα δεν ήξερα και άλλα πράματα, αλλά και πάλι που ξέρω δεν θέλω να τα αναφέρω γιατί με πονάνε πολύ. Στο τέλος όταν δεν παραδεχόταν τα λάθη και τις βρομιές του, του είπα να βάλει φουστάνι. Εκνευρίστηκα τόσο γιατί μου έλεγε πως δεν υπάρχει άσχημο φέρσιμο εκ μέρους του και γω ήμουν πρώτον ένα ράκος από το θάνατο του μπαμπά μου και δεύτερον από αυτόν. Μετά ως αντίδραση αναθεμάτισε την ώρα και τη στιγμή που με βρήκε και με διαολόστειλε. Αυτό για μένα ήταν πια οριστικό. Δεν έχει κανένα δικαίωμα να μιλά έτσι λες και είμαι καμία του δρόμου. Εκείνος που πάντα όλα αυτά τα χρόνια ευγνωμονούσε που με βρήκε, που πάντα ήμουν δίπλα του κερί αναμμένο. Εγώ μετά από όλο αυτό το φέρσιμό του δεν τον έβρισα έτσι που είχα όλο το δικαίωμα. Αλλά δεν το έκανα πρώτον γιατί δεν είναι στο χαρακτήρα μου να βρίζω και δεύτερον σεβάστηκα όλα αυτά τα χρόνια της σχέσης μας. Είδα όμως ξαφνικά κάποιον άλλον που δεν ήξερα μέχρι στιγμής. Τον είπα αλήτη, άνανδρο και απάνθρωπο και μου κοπάνησε το δαχτυλίδι των 1800€ που μου πήρε λες και γω ήρθα για τα χρυσάφια κ.α πολλά που με στεναχωρούν. Δεν μπορώ να καταλάβω, δεν εθελοτυφλούσα και ήμουν μαζί του, άλλα πρώτη φορά αντέδρασε έτσι λες και δεν ήταν αυτός. Έχω πέσει από τα σύννεφα...Quote:
Originally Posted by kerasi
