Πνιγομαι..

Όσο ασχολείσαι με ψυχικές ασθένειες και τρέμεις μη τις πάθεις τόσο χειρότερα γίνονται τα πράγματα βρε
Μπορεί να φοβάσαι μην τρελαθείς και τελικά να μην έχεις τίποτα, και να θολώσεις σε μια στιγμή υπέρτατου άγχους ή και θυμού.

Μη στιγματίζεις τον εαυτό σου σαν ψυχοπαθή. Υπάρχουν πολλά ατομα που έμαθαν να διαχειρίζονται ιδεοληψίες, τι το λιγότερο έχεις εσύ για να μην το καταφέρεις.???

Εγώ είμαι κατά των ψυχοφαρμάκων παρά μόνο όταν χρειάζονται πραγματικά και είναι ανάγκη, όπως τα αγχολυτικά ας πούμε σε στιγμές μεγάλης κρίσης. Με τίποτα δε σου λέω να διακόψεις, ετσι!!
Αλλά είναι πολύ σημαντικότερο να κάνεις ψυχοθεραπεία για τη φύση αυτού που σε απασχολεί, πρέπει να διαμορφώσεις τις σκέψεις σου, πρέπει να γίνεις πιο ανθεκτικός ψυχικά, γιατί οι ιδεοληψίες δεν είναι μόνο ένα είδος ιδέας, πχ το να σκοτώσεις, αν δε μάθεις να το διαχειρίζεσαι ακόμα κι αν φύγει η συγκεκριμένη σκέψη μπορεί να έρθει με άλλο περιεχόμενο, πχ να φοβάσαι μην πεθάνεις κι ότι είσαι άρρωστος.

Μάθε να μη φοβάσαι, είναι το ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΟ. Όταν δε φοβάσαι μια σκέψη αυτή φεύγει μπαμ μπαμ. Θα το δεις

Μου αρεσε πολυ το τελευταιο που γραφεις.Το κανεις να ακουγεται ευκολο και θα προσπαθησω να το κανω.Καθε φορα που ερχεται μια κακη σκεψη και στρογγυλοκαθεται θα της λεω ΔΕΝ ΣΕ ΦΟΒΑΜΑΙ ΔΕΝ ΣΕ ΦΟΒΑΜΑΙ ΔΕΝ ΣΕ ΦΟΒΑΜΑΙ!χμ!

Ρε συ ισχύει αυτό

Εγώ τουλάχιστον μόλις είπα αν αποδεχτώ τις σκέψεις, σιγά τι θα πάθω, αι στο διάκο μου φυγε το αγχος και η σκέψη μίκρυνε απίστευτα στο μυαλό μου. Και μιλάμε οτι έγινε αυτόματα μετά απο χρόνια ταλαιπωρίας.

Ακριβως αυτο που σου λενε τα κοριτσια απο πανω.


Εγω χωρις φαρμακα ειμαι.Εχω παρει μονο αναφρανιλ για δυο τρεις μερες(τα σταματησα μονη μου).


Οσο για αυτα που ακους στις ειδησεις μην δινεις σημασια.Την εχουν βρει ολοι οι δημοσιογραφοι και λενε για ολους ειχε ψυχολογικα.Τι παει να πει εχει ψυχολογικα?
Το φασμα των ψυχικων ασθενειων ειναι πολυ μεγαλο,και στις περισσοτερες περιπτωσεις οι πασχοντες κινδυνευουν πιο πολυ να κανουν κακο στον εαυτο τους παρα σε αλλους.
Επισης με το να λενε οτι καποιος εκανε καποιο εγκλημα λογω ψυχολογικων δεν επιρριπτουν ευθυνες σε κανεναν.Αλλα πολλες φορες εχει ευθυνη και η κοινωνια για τα εγκληματα αυτα.

Καλησπέρα σε όλους!!!
Είμαι καινούριο μέλος, είμαι 35 χρονών κ αυτό είναι το πρώτο μου σχόλιο!

Ανήκω κ εγώ στο γκρουπ σας αν και μάλλον θα με ζηλέψετε λίγο γιατί εγώ τα έχω όλα!!!χαχα Δηλαδή και με χέρια και με μαχαίρια και με το αυτοκίνητο και πτώση από όροφο και σπρώξιμο στο τρένο κλπ. Καθώς και με όλους, με τα μωρά και με τους αγαπημένους μου ανθρώπους (γονείς-σύντροφος) πιάνω όλο το φάσμα! Κάποια στιγμή είχα και μια σεξουαλική εμμονή, κάποιες άλλες μου ‘ρχοντε εικόνες επίπονες για τον εαυτό μου πχ όταν ανοίγω το καπό να συμπληρώσω νερό μου ‘ρχεται η εικόνα ότι κλείνοντας πιάνω το χέρι μου και το βιώνω σε όλο του το μεγαλείο και άλλες τέτοιες όπως και μια ιδέα ότι μπορεί να αυτοκτονήσω. Γενικότερα όμως δεν κόλλησα σ΄ αυτήν αλλά στις άλλες που αφορούν τους άλλους!

Ας αρχίσω απ την αρχή λοιπόν! Σε μια αρκετά στρεσογόνα περίοδο μου εκδηλώθηκε και μένα. Τα έπαιξα, νόμιζα ότι είχα τρελαθεί, είχα χάσει την ψυχική μου ηρεμία, φοβόμουνα μην κάνω κακό σε σημείο που έλεγα μακάρι να έμπαινα σε ένα ψυχιατρείο να με χαπακώσουν, να μην καταλαβαίνω τίποτα,να βρω την ηρεμία μου. Απ΄την άλλη όμως δεν μπορούσα να το πω σε κανέναν γιατί σκεφτόμουν την στεναχώρια που θα τράβαγαν οι δικοί μου κ δεν ήθελα να τους πικράνω. Έτσι λοιπόν χωρίς να έχω ποτέ ακούσει για την ΙΨΔ έψαχνα στο internet μπας και βρω κάτι και καταλάβω τι ακριβώς μου συμβαίνει και όντως το βρήκα και υπέθεσα ότι έχω αυτό...αλλά απ' την άλλη έλεγα και αν είμαι τρελή και όντως κάνω κάνα κακό δεν μπορώ να το αφήσω έτσι. Οπότε βρήκα μια ψυχοθεραπεύτρια που ειδικευόταν στην ΙΨΔ και πήγα εννοείται με τα χίλια ζόρια και ότι σκεφτόμουν να καλεί κανένα ψυχιατρικό κέντρο και να έρχονται με τις στολές και να με παραλαμβάνουν απ΄το σπίτι και άλλα πολλά …αλλά δεν είχα επιλογή έπρεπε να ήμουν σίγουρη (αυτό είναι και το θέμα της ΙΨΔ).
Τέλος πάντων για να μην πολυλογώ τελικά η γιατρός διέγνωσε το ίδιο ευτυχώς και όχι κάτι χειρότερο!!!!! Κάνω λοιπόν μια συνεδρία κάθε εβδομάδα χωρίς φάρμακα ( τα οποία ήθελα να αποφύγω κατά προτίμηση για αρχή).
Και είμαι εννοείται καλύτερα…ξέρω τι έχω και προσπαθώ να το διαχειριστώ και δεν πανικοβάλλομαι!

Εγώ αυτά που έχω καταλάβει και απ την ψυχοθεραπεύτρια αλλά και από διάφορα που έχω διαβάσει και από έρευνες που έχουν γίνει στην Αμερική είναι τα εξής :
Πρώτον, στους πιο πολλούς ανθρώπους περνάνε τέτοιες σκέψεις απ΄το μυαλό πχ να πετάξουν ένα μωρό απ το μπαλκόνι – οι σκέψεις έρχονται μόνες τους χωρίς να τις επιθυμούμε – απλά εμείς με ΙΨΔ κολλάμε στην σκέψη και λέμε ότι για να το σκέφτηκα μήπως θέλω να το κάνω?μήπως το κάνω κλπ. Και με το άγχος και τον φόβο γίνονται πιο συχνές. Ενώ οι άλλοι την προσπερνάνε και δεν τους γίνεται εμμονή.
Δεύτερον, αν την θέλαμε δεν θα μας ήταν δυσάρεστη αλλά ευχάριστη.
Τρίτον, από έρευνες που έχουν γίνει στην Αμερική για δολοφονίες σε πολλές ψυχιατρικές κλινικές, κανένας απ’ αυτούς που είχαν σκοτώσει δεν είχε ΙΨΔ.
Τέταρτον, όσο καταπολεμάμε την σκέψη τόσο πιο δυνατή και συχνή γίνεται πρέπει να το αποδεχτούμε και ίσως μια χιουμοριστική αντιμετώπιση όπως είχα διαβάσει από κάποιον, δεν θα ήταν κακή – να τις διακωμωδούμε δηλ. –πχ να λέμε επ…καλώς την άργησες…ποιον θα ….. σήμερα? Και να γελάμε!!! πχ αν σας πω τώρα «μην σκεφτείτε μια τούρτα σοκολάτα!» το 99% θα τη σκεφτεί !σωστά? έτσι λειτουργεί!
Πέμπτον, ότι ακριβώς έτσι λειτουργεί επειδή δεν θέλουμε να πάθει κανείς τίποτα και είναι πολύ σημαντικό για εμάς, μας γίνεται εμμονή.
Eπίσης, είχα διαβάσει σε ένα βιβλίο ενός ψυχιάτρου ειδικό για την ΙΨΔ ότι αν θέλετε να βρείτε baby sitter για το μωρό σας να πάρετε ένα άτομο με ΙΨΔ είναι το πιο σίγουρο ότι δεν θα κάνει τίποτα το μωρό σας!!!!
Και ότι πρέπει να τους αντιμετωπίσουμε τους φόβους μας…στην αρχή το άγχος θα αυξηθεί για λίγο και μετά όμως θα μειωθεί.(δεν ξέρω αν έχει δει κανείς το reality στην Αμερική ..αυτό κάνουν…φοβερό…υπάρχει και στο you tube).

Ακόμα ήθελα να πω ότι εγώ δεν έχω μιλήσει σε κανέναν γι αυτό, διότι φοβάμαι την αντίδραση τους και κυρίως δεν θέλω να τους στεναχωρήσω! Και ότι είχα αποφασίσει να μην κάνω σχέση δεδομένου ότι δεν θα μπορούσα να μιλήσω γι’ αυτό και το θεωρώ απάτη….αν και η ψυχολόγος μου προσπαθεί να με πείσει για το αντίθετο αυτόν τον καιρό.

Κλείνοντας να πω συγνώμη αν σας κούρασα με την πολυλογία μου....προσπάθησα να γίνω συνοπτική…φανταστείτε να μην το προσπαθούσα κιόλας!! χαχα

Εύχομαι όλοι να το ξεπεράσουμε, θέλει αγώνα και άλλωστε όπως μου είπε η ψυχολόγος είμαστε τα πιο θαρραλέα άτομα στην γη!!!
Και μπορεί η ζωή να μην είναι το πάρτι που περιμέναμε …αλλά αφού ήρθαμε πρέπει να χορέψουμε!!!! Καθώς και «επιτρέπεται να πέσεις αλλά επιβάλλεται αν σηκωθείς!!!!
Φιλιά σε όλους!!

ΥΓ: konstantine….. έχεις πάει σε ψυχολόγο?? μήπως θα σε βοηθούσε? Καθώς και, εγώ στην αρχή έλεγα «άδικο…εγώ ήμουν ο καλύτερος άνθρωπος τι μου έμελλε να πάθω κλπ καθώς και κάποιες φορές ακόμα…..αλλά σκέφτομαι ότι υπάρχουν και χειρότερα και όλα για τους ανθρώπους είναι και πρέπει να το παλέψω. ΤΕΛΟΣ
Natasha….πως αντέδρασαν τα άτομα που τους το είπες…εγώ πιστεύω ότι θα με φοβούνται μετά και θα κόψουν παρέα.
Pop….αυτό με τον έρωτα ισχύει και εγώ το χρησιμοποιώ ως εμμονή πλεον με έναν παλιό αλλά το θέμα είναι να το ξεπεράσουμε το πρόβλημα χωρίς “βοηθήματα” και όταν δεν είμαστε ερωτευμένες να μην επανέρχεται.

Γεια σου Filipa,καλως ηρθες.

Και εγω εχω περασει απο πολλες ιδεοληψιες και καταναγκασμους.
Εγω που το εχω πει σε φιλους κλπ σου λεω οτι οι περισσοτεροι νομιζαν οτι τους εκανα πλακα.
Οταν καταλαβα οτι δεν αστειευομαι μου ελεγαν οτι ολοι εχουμε τετοιες σκεψεις και λοιπα.Δεν καταλαβαιναν δηλαδη την σοβαροτητα της καταστασης.

Ο συντροφος μου με τον οποιο μενω μαζι, το ξερει( ακομα και για τις σκεψεις δολοφονιας) και λεει δεν εχει προβλημα με αυτο απλα ρωτησε πολλα πραγματα και το εψαξε πολυ μεσω ιντερνετ για να δει τι ειναι.

Ευχαριστώ betelguese!
Για όλους δηλαδή? Και συνέχισες την παρέα μαζί τους? Χωρίς καμία διαφορά στην αντιμετώπιση τους?? Μπραβο!!!
Ίσως γιατί εμένα δεν μου χε τύχει ποτέ ξανά να έχω τέτοιες σκέψεις...μου ήρθαν αναδρομικά όλες μαζί!!χαχα
Δεν ξέρω φοβάμαι πολύ!

Δεν το ειπα και σε ολο τον κοσμο.
Το ειπα σε 3 καλους φιλους και τους γονεις μου.
Οι φιλοι μου μια χαρα μου συμπεριφερονταν.Οι γονεις απλα αρνουνταν να παραδεχτουν το προβλημα αλλα τωρα που ειμαι σε αλλη χωρα και εχω να τους δω πανω απο ενα χρονο,ολα ενταξει και με αυτους.
Το ειχα πει και σε εναν πρωην μου ο οποιος μου ειχε πει οτι ολα ενταξει αλλα σταματησε να κοιμαται σπιτι μου.
Με τον τωρινο μου φιλο οπως σου ειπα και πιο πανω εν εχω κανενα θεμα.

Εγω δεν το ειπα απο την αρχη ουτε για τις κρισεις πανικου ελεγα τιποτα.Περασα περιπου 7 χρονια λεγοντας ψεμματα σε ολους,μεχρι που καποια στιγμη δεν αντεξα και τα ειπα ολα.
Γενικα αυτο που θα σου προτεινα ειναι να το πεις σε καποιον φιλο ή συγγενη που εμπιστευσαι πολυ και εισαι σιγουρη οτι νοιαζεται για εσενα.
Και δεν χρειαζεται να τα πεις ολα.
Μην αρχισεις να λες οτι θελω να σκοτωσω,να επιτεθω σεξουαλικα ή φραστικα κλπ.Πες οτι σου κολλανε καποιες σκεψεις στο μυαλο και σε αγχωνουν οτι εχεις παει σε γιατρο και ξερεις οτι αυτο λεγεται ΙΔΨ.Να τους το πεις σιγα σιγα.

Αν υποθέσουμε οτι δεν πάσχω απο ΙΔΨ, τί αλλο θα μπορούσε να είναι?

Kαλημέρα!

Ευχαριστώ και πάλι betelguese, αν το πω όντως θα το κάνω σιγά σιγά.....αλλά θα αργήσω αρκετά νομίζω!

Konstantine....που να ξέρω, δεν είμαι γιατρός...πάντως μου ακούγεται σαν ΙΨΔ.....
Τελικά, δεν έχεις πάει σε γιατρό? Γιατί δεν δοκιμάζεις, θα σε βοηθήσει και εκείνος θα σου το πει!

Filippa καλημερα και καλωσηρθες!Εγω εδωσα ενα βιβλιο στη μητερα μου να διαβασει πριν πολλα χρονια που ειχε σχεση με τις κρισεις πανικου και της ειπα οτι αυτο που γραφει το βιβλιο το εχω και γω.Το διαβασε,περασε καιρος,δεν μου ειπε τιποτα και οταν την ρωτησα μου ειπε δεν εχεις εσυ τετοια πραματα!Οποτε ουτε κουβεντα για ΙΔΨ.Ασε που θα φοβοταν να με αφησει μονη με τα ανηψακια μου μην πεσουμε ολοι μαζι απο τον τεταρτο.
Ο αντρας μου ηταν ψυχραιμος,σχεδον αδιαφορος και μου ειπε οτι ολοι το παθαινουν αυτο οταν δεν ειναι ψυχολογικα καλα.
Οι δυο φιλες μου θα καταλαβαιναν περισσοτερο αν τους μιλαγα σε μια εξωγηινη γλωσσα.Αντεδρασαν...ναι οκ..ξεκολλα.
Μονο απο τοτε που μπηκα στο forum αυτο αρχισα να αισθανομαι καλυτερα.Αν θελω να μιλησω σε καποιον ας το πω σε καποιον που θα καταλαβει..
Κωνσταντινε..εγω πιστευω οτι πραγματικα προκειται για ΙΨΔ.Αν πας σε γιατρο,σου το επιβεβαιωσει,σε καθησυχασει και μετα μιλαμε ολοι μαζι για τις εμμονες μας θα δεις που θα χαλαρωσεις.

Ναι οκ απλα θέλω να ξέρω όλα τα σενάρια, αν έχεις πάθει ψύχωση μπορείς να έχεις τέτοιου είδους εμμονές? Δεν έχω παραισθήσεις ή ψευδαισθήσεις όμως.

Γεια σου pop!
Φοβερό, το χουν αυτό πολλοί γονείς...αρνούνται να δεχθούν κάποια πράγματα...!!
Αστα, άσχημο να μην σε καταλαβαίνουν αλλά δεν τους κακίζω...είναι η άγνοια. Κακώς βέβαια αλλά νομίζω ότι και εγώ αν μου έλεγε κάποιος πριν μάθω για την ΙΨΔ ότι έχει τέτοιες σκέψεις θα φοβόμουνα...δεν θα το έδειχνα βέβαια και θα τον βοηθούσα αλλά θα πίστευα ότι έχει κάτι σοβαρό και πιθανόν επικύνδινο!!!
Και γι αυτο άλλωστε δεν το λέω γιατί πιστεύω ότι και αυτοί θα φοβηθούν!

Quote:

---

Originally Posted by Konstantinoss

Ναι οκ απλα θέλω να ξέρω όλα τα σενάρια, αν έχεις πάθει ψύχωση μπορείς να έχεις τέτοιου είδους εμμονές? Δεν έχω παραισθήσεις ή ψευδαισθήσεις όμως.

---

Από την στιγμή που έχεις επίγνωση των σκέψεων σου δεν έχεις ψύχωση εξ ορισμού. Καταρχάς δολοφόνοι με ψύχωση είναι παν-σπάνιο. Όταν συμβαίνει αυτοί οι άνθρωποι δεν είχαν καμία επίγνωση του τι κάναν (όταν ήταν σε ψύχωση). Συνήθως όταν τους ρωτάνε λένε κάτι τέτοιο "ο Γαβριήλ μου το είπε ότι έπρεπε να τον σκοτώσω γιατί αυτός ο άνθρωπος είχε 10 διαβόλους μέσα του. Το είχα παρατηρήσει και εγώ από ένα πάρτι που είχα πάει και το ραδιόφωνο έπαιζε την μουσική της κόλασης, ήταν καλά και ας έφταιγε ο Καραμανλής..."

Οι δολοφόνοι που δεν έχουν ψύχωση (οι πιο συχνοί) συνήθως έχουν αντικοινωνική προσωπικότητα, από μικροί ήταν επιθετικοί,βίαιοι, με κλίση στο έγκλημα και λόγω συνθηκών εξελίχθηκαν σε φουλ εγκληματικές προσωπικότητες. Αυτοί οι άνθρωποι είναι το αντίθετο από σένα. Όχι μόνο δεν νοιώθουν τόσο εύκολα πόνο και άγχος αλλά σε τέτοιες extreme (του να κλέψουν να σκοτώσουν κλπ.) καταστάσεις νιώθουν ευχαρίστηση/ευφορία.

Βασικά εσύ έχεις το αντίθετο ακριβώς προφίλ. Έχεις περισσότερη αντίληψη του σωστού και του "καθως-πρέπει" και υπερβολική "εποπτεία" των ίδιων σου των σκέψεων και πιθανών συμπεριφορών. Είναι τόσο ευαίσθητο αυτό το θέμα για σένα και δίνεις τόση μεγάλη σημασία σε αρνητικές επιπτώσεις από απλές σκέψεις και μόνο που η παραμικρή υπόνεια οδηγεί σε ολόκληρα καταστροφικά σενάρια που παρεισδείουν στο μυαλό σου και σε ενοχλούν/ταράζουν. Αυτό μετά σε κλειδώνει σε φαύλους κύκλους, με ακόμη μεγαλύτερη ανυσηχία και ευαισθησία για το κακό που μπορεί να γίνει, συχνότερες παρεισδύσεις, ακόμη μεγαλύτερη ανησυχία και ευαισθησία (και άγχος) και ούτω καθ εξής. Συνήθως υπάρχει και μια "νοερή τελετή" σε αυτού του είδους του ψυχαναγκασμού. Π.χ. του να σκέφτεσαι μην κάνεις κακό, κάποιους τους κάνει να ψάχνουν στο ιντερνετ κλπ.

Πρέπει να βγεις σταδιακά από όλο αυτό. Πρώτον να συνειδητοποιήσεις ότι είναι μόνο σκέψεις και τίποτα άλλο και ότι όλοι τις κάνουμε που και που. Απλά εσύ τις "τρέφεις" και τις δίνεις μεγάλο βάρος με αποτέλεσμα να παίρνουν τον έλεγχο. Δεύτερον να πάψεις να καθησυχάζεις τον εαυτό σου και αν αντιμετωπίσεις τις επιπτώσεις τον σκέψεων, ώστε να "απευαισθητοποιηθείς" σε αυτές. Ψάξε για ένα γνωσιακό-συμπεριφορικό θεραπευτή.


p.s. και τα αντικαταθλιπτικά SSRI και SNRI βοηθάνε ρυθμίζοντας (μέσω του σεροτονεργικού κυκλωματος στον εγκέφαλο) πόσο "έντονα" το νιώθεις κάτι. Πολλές φορές βοηθάνε στο να μην αισθάνεσαι τις σκέψεις ενοχλητικές, δηλαδή σταματάνε να σε ταράζουν τόσο πολύ, έτσι μειώνουν το άγχος και μειώνουν κάπως έτσι τον φαύλο κύκλο. Δεν ξέρω αν παίρνεις κάτι αλλά βοηθάει και αυτό μαζί με ψυχοθεραπεία. Αν παίρνεις κάνει κάποιο καιρό να δράσει. Ωστόσο η αλήθεια είναι ότι η ΓΣΘ έχει καλύτερα αποτελέσματα οπότε παράλληλα ψάξει και γι αυτό.

Ευχαριστώ Petran!