καπου πιο πανω μιλησες για περιθωρια....αυτά ψάχνεις? άρα τα βλεπεις....
τα δικά σου περιθώρια ψάχνεις? τα δικά της?
ή μήπως τα δικά ΣΑΣ?
αυτο το ΜΑΖΙ δεν επρεπε να το πεις....όλο μπροστά σου βγαίνει άθελά του :)
καπου πιο πανω μιλησες για περιθωρια....αυτά ψάχνεις? άρα τα βλεπεις....
τα δικά σου περιθώρια ψάχνεις? τα δικά της?
ή μήπως τα δικά ΣΑΣ?
αυτο το ΜΑΖΙ δεν επρεπε να το πεις....όλο μπροστά σου βγαίνει άθελά του :)
Ξένη σχέση εννοούσα τη νέα του πουκάμισου του αδειανού...
φυσικη μελαχροινή με mind status ξανθιας απειλεί το inbox μελων του φορουμ! προσοχή! :)))))
Νεστωρ δεν προκειται για εισβολή, δεν ξερω αν προκειται καν για σχεση.....μια γυναικα διαλυμενη (αληθεια πότε πρωτομπήκε στη νεα της σχεση χρονικά?) που περασε τοσα και εκανε νεα "σχεση". Παρηγοριά ίσως το λενε, γιατρειά, όπως και να 'χει. Εσύ την δική αλήθεια σας θα παρουσίαζες μπροστά της. Ας διαχειριζόταν εκείνη αυτή την αλήθεια και τη σχέση της και την πραγματικότητά της. Ποιά δικαιώματα? Η αξιολόγηση των δικαιωμάτων είναι για άλλες πιο "ελαφρες" καταστάσεις.
Άνοιξη χωρίσαμε, καλοκαιράκι έγινε η παρηγοριά. Δεν την αδικώ. Την ίδια εποχή συνάντησα κι εγώ την βολική και διαβολική περίπτωση στο πλοίο της επιστροφής μετά τις... ας γελάσω... διακοπές στο νησί μου με τους γονείς. Άλλο πουκάμισο το ένα, άλλο το άλλο όμως. Άλλη οικογένεια και αρχές γύρω μου, άλλα φίδια και δηλητήρια γύρω της. Πάντως προς το παρόν εστιάζω στο "φοβάμαι" της Μαρκέλας. Δεν γνωρίζω ακόμα πώς θα κινηθώ γιατί είμαι βαθύτατα σίγουρος ότι η μοίρα θα μιλήσει και όταν γίνει αυτό θα καταλάβεις ότι ο ήλιος που είχες σαν φως δεν ήταν τίποτε περισσότερο από έναν προβολέα που του τελείωσε το ρεύμα..
Ξώτικ και Νεστωρ δεν θα συνεχίσω τη διαφωνία μας, ας κρατήσουμε ο καθένας για τον εαυτό του τη γνώμη του, καθώς δεν έχει νόημα να τη διαιωνίσουμε.
Προς το παρόν να πω πως μου αρέσει η τροπή που πήρε το θέμα με όλα αυτά τα λογοτεχνικά....:)
Θεοφανία, γιατί να κρατάμε την γνώμη μας για τον εαυτό μας? Είπαμε, δεν είν' απαραίτητο να συμφωνούμε σ' όλα! Καλύτερες ίσως λύσεις βρίσκουμε και μέσα από τις αντίθετες απόψεις.
Εξ άλλου δεν κινδυνεύουμε εδώ μέσα από προσυλητισμό! Κατά βάθος, ξέρουμε ο καθένας μας,
τι χρειάζεται να κάνουμε, άσχετα αν θέλουμε και "συνένοχους" στο έργο μας! Πλάκα κάνω!
Νέστωρ, πάντως ο τίτλος του θέματός σου απ' το ομώνυμο άσμα, δείχνει, ότι ίσως περιμένεις την κίνηση.., απ' την άλλη πλευρά.
Μήπως, με μια μικρή προσπάθεια κι ενθάρρυνση κι από σένα.. :)
Καλησπέρα σας μετά από αρκετό καιρό.
Τα νέα μου είναι ότι έγινα "φυσιολογικός" άνθρωπος. Είμαι καλά στη δουλειά μου και προχωράω στη ζωή μου. Παρ' όλα αυτά τίποτα δεν έχει αλλάξει μέσα μου. Πρόσφατα γνωρίστηκα με μία κοπέλα με την οποία προχωρήσαμε. Αργά ή γρήγορα κατάλαβε ότι είμαι μαζί της επειδή την αγαπώ σαν ψυχή και όχι επειδή την ερωτεύτηκα σε οποιαδήποτε στιγμή. Έτσι μου είπε χαρακτηριστικά. Δεν της το αρνήθηκα και της εξήγησα το παρελθόν μου. Πάψαμε να είμαστε μαζί. Το ακόμα χειρότερο είναι ότι δεν μου λείπει. Έχουμε χωρίσει 2 μήνες τώρα. Η ψυχή μου είναι ακόμα δυστυχισμένη και όλα γύρω μου στη χώρα αυτή μου μοιάζουν τόσο μικρά. Αν κάποιος θεωρεί ως βελτίωση ότι έπαψα να κλαίω σαν μικρό παιδί εδώ και μήνες, τότε ναι σε αυτό έχει βελτιωθεί πάρα πολύ.
Αφού εσύ στην αρχή του μηνύματος σου σαφως μιλας για βελτίωση ...πως καταλήγεις με τόση απαισιοδοξία...
Αλλαγή στη ζωη μας μπορεί να υπάρξει (δλδ βηματα μπροστα, κατακτησεις σε καθε τομεα της ζωης) ακόμα κι αν οι τραυματικές εμπειρίες από το παρελθόν έχουν μείνει μεσα μας ανεξήτηλες και ο ως αποτέλεσμα τους τρόπος σκέψης και αισθηματα. Μονο που δεν πρεπει να τους επιτρεπουμε να καταστρεφουν αυτο που συνιστα βημα προς τα μπρος πχ η καταληξη της σχεσης σου. Τα βήματα προς τα εμπρος ειναι αποδειξη της θετικής μας πλευρας, οτι οι στοχοι υπαρχουν και η θετικη πλευρα τους πραγματωσε.
Κατορθωνουμε στη ζωη να φτανουμε ψηλα, εκει που αλλοι θα ζηλευαν να ειναι, όμως αυτα που εχουν μεινει μεσα μας ανεξητηλα βγαινουν στην επιφανεια και κανουν ζημια. Ειναι αυτο που ακουμε να λένε, μα αυτος εφτασε εκει, πως ειναι δυνατο να κανει τετοια... Αρα βαλαμε τη θετικη πλευρα και λειτουργησε πολύ καλα, συναμα όμως δεν καναμε τιποτα για να σβησουμε ή τουλάχιστο να περιορισουμε την αρνητικη μας πλευρα.
Συνεχίζοντας την ιστορία μου μετά από καιρό πάλι.
Βλέποντας πίσω διαπιστώνω ότι οι αλλαγές μου φαίνονται τεράστιες και χαμογελώ.Επιτέλους νιώθω μία σχετική ευστάθεια.Έχω κάνει αρκετές δύσκολες και αληθινές κουβέντες με τον εαυτό μου.Γέλασα μαζί με τα λάθη μου,την ανωριμότητα μου,την απελπισία μου.Όταν έχεις έρθει κατάφατσα με το παρελθόν σου τότε το μέλλον είναι μπροστά μας και δεν πρόκειται να με αφήσω χωρίς να χαρώ τις όμορφες στιγμές που υπάρχουν ακόμα μπροστά μου.Εύη σε αγάπησα πολύ,περισσότερο κι από την ίδια μου τη ζωή αλλά πλέον σε αφήνω πίσω.Αν σε ξαναδώ ίσως σκιρτήσει κάτι μέσα μας,ίσως τρέξει ένα δάκρυ,ίσως όμως και να χαμογελάσουμε αλλά σε κάθε περίπτωση θα σε αγκαλιάσω σαν την πιο ζωντανή ανάμνηση όσων θυσίασα και δεν μετάνιωσα ποτέ για αυτά.Θα σε αγκαλιάσω δυνατά,φιλικά και αν μου φύγει ένα δάκρυ συγχώρεσε με, φταίει ότι ερωτεύτηκα κάποτε αληθινά. Καλά να περνάτε όλοι όσοι ήσασταν εδώ στα πολύ δύσκολα και τα λέμε ξανά όταν πιάσουμε άλλη βάρκα στη ζωή!! :p
βασικα το να θες κατι και να παραιτησε απο αυτο ειναι 2 ενιες παντελως αντιθετες. το θεμα ειναι απλο οταν θες κατι και το κυνηγας η οταν δε το θες καθεσε στα αυγα σου και το παρατας.εγω με τα δικα μου ματια ετσι το βλεπω.. ως αλεξανδρος....εγω νομιζω οτι δεν εφταιξε η στρατιοτικη θητεια γιατι αυτη σε ειχε χρεωσει ετσι και αλλιως απο οτι ελεγες