Printable View
Καλημέρα Karisha μου,Quote:
Originally Posted by Karisha
προσωπικά τα λατρεύω τα παιδιά, μεταφέρω όμως όσα απογοητευτικά ακούω να λέγονται καθημερινά γύρω μας.
Έχουν αλλάξει όλα.. και μακάρι νάναι κάτι προσωρινό, γιατί δυστυχώς αντιμετωπίζουμε και το δημογραφικό.
ε ναι εχεις δικιο αλλα δε θα πεθανουμε κιολας :) Και παιδια θα κανουμε και ονειρα. Η ζωη ειναι πονος,οπως διδασκει και ο Βουδας. Αλλα και εμεις περαστικοι ειμαστε και το περασμα μας συντομο και θα γελαμε δυνατα σε πεισμα ολων. Δηλαδη αυτοι που πεθαινουν απο την πεινα στην Αφρικη τι πρεπει να κανουν? Να κανονισουν μια ομαδικη αυτοκτονια να τελειωνουν? :PQuote:
Originally Posted by μαρκελα
Πάντως αυτός ο Βούδας δεν μ' αρέσει καθόλου σ' ορισμένα που λέει.., γιατί θάθελα να μαθαίναμε και μέσ' απ' την χαρά!Quote:
Originally Posted by Karisha
Καλημέρα και σε εσένα μαρκελα , Προσωπικά δεν έχω δει ως τώρα να συμβαίνει αυτό που αναφέρεις , αυτό κατά την γνώμη μου , θα ήταν παραίτηση από την ίδια την ζωή ! Οι δυσκολίες μας κάνουν ποιο προσαρμοστικούς , Στο μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας μας ως έθνος είμασταν υπόδουλοι ( 5,5 αιώνες στους Ρωμαίους , και άλλους 4 στους τούρκους ) ήταν ποιο εύκολη τότε η ζωή ;Quote:
Originally Posted by μαρκελα
Και μια που μιλάμε για την '' κρίση ως την μητέρα τον κακών '' πριν από αυτήν η κοινωνία απολάμβανε την ευδαιμονία ;
Ήταν λιγότερο γεμάτα τα ψυχιατρεία , και η χρήση ψυχοφαρμάκων ; Η απλά είχαμε οι περισσότεροι την δυνατότητα να πληρώνουμε υποκατάστα ευτηχίας για να αποφύγουμε την πραγματικότητα , και την προσπάθεια που απαιτείται για να την αλλάξουμε ;
Σε εποχές δυσπραγίας τα λογικά σκεπτόμενα ζευγάρια αναβάλουν να τεκνοποιήσουν σκεπτόμενα κυρίως την δική τους βόλεψη αν και επικαλούνται πιθανή ταλαιπωρία του τέκνου.
Αντίθετα, τα ζευγάρια που ο έρωτας ξεχειλίζει σε βάρος της λογικής αποδέχονται τον ερχομό τους ως μοναδικό φυσικό επακόλουθο ανεξάρτητα από το αν καταφέρνουν να τα βγάζουν πέρα.
Έτσι μπορούν να ερμηνευτούν και οι δύο πλευρές λογικές
Η 1η περίπτωση:
"Συνειδητότητα της έσχατης έγνοιας, άγχος, μηχανισμοί άμηνας"
Irvin Yalom
και
η 2η:
"Η ύπαρξη προηγείται της ουσίας"
ή αν προτιμάτε
"Η υποκειμενικότητα πρέπει να είναι το εναρκτήριο σημείο"
"...και μετά, βλέπουμε Τί θα γίνει" που λένε
Καλημέρα carry,Quote:
Originally Posted by carry
σωστό ως ένα σημείο το πρώτο σκέλος του ισχυρισμού. Ξέρεις τί είναι όμως το τέκνο λόγω της δυσπραγίας, να γυρίσει να σου
πει, κάτι που συνηθίζεται πολύ συχνά τελευταία ".. κι αφού δεν μπορείς να τα βγάλεις πέρα, γιατί μ' έφερες στον κόσμο, με ρώτησες αν θέλω;"
Τα σκέπτονται όλ' αυτά οι λογικά σκεπτόμενοι υποψήφιοι γονείς κι επειδή όλοι λίγο ως πολύ την θέλουμε την ψυχοθεραπεία μας, για ν' αντιμετωπίσουμε τις ανασφάλειές μας δύσκολα το αποφασίζουν.
Τώρα όσον αφορά τα ερωτευμένα ζευγάρια, αυτό που δεν ξέρω είναι τί θα γίνει αφού περάσει ο έρωτας.. μάλλον μια απ' τα ίδια! :)
Δέν υποστηρίζω καμία από τις θέσεις. Διαπιστώνω (...υποκειμενικά) μόνο.
Γενικά, είναι και θαύμα και έγκλημα, μαζί, να γεννιούνται παιδιά.
Προσωπικά, αν και πέρασα δύσκολα παιδικά χρόνια,
κοίταζα κατ'αρχήν πώς θα βελτιωθεί η κατάσταση.
Βέβαια σε πολύ δύσκολες στιγμές έβριζα
και καταλόγιζα ευθύνες πρός πάσα κατεύθυνση
ενώ αργότερα συμπέρανα πως αυτό έχει να κάνει
με το πόσο ενεργός ή μή "τύχαινε" να ήμουν
Σωστά, κι εγώ το ίδιο.., απόψεις μεταφέρω.., γιατί αν το πάμε κι έτσι, λίγοι μάλλονQuote:
Originally Posted by carry
είν' αυτοί που είν' ευχαριστημένοι απ' τους γονείς τους. Η ζωή όμως συνεχίζεται..
Νομίζω πως δύσκολα θα βγάζαμε άκρη
και σαφή συμπεράσματα.
Το μόνο βέβαιο είναι πως όσο και αν υποστιρίζουμε οτι
όταν αποφασίσουμε να συνεχιστεί η ζωή
το κάνουμε με αλτρουισμό,
αυτό σχεδόν ποτέ δέν είναι ανιδιοτελής σκέψη,
αλλά κρύβει, έστω και, κάποια εγωιστικά στοιχεία.
Όπως, επίσης, μπάζει η λογική του:
είμαστε πολύ άνετοι, δέν έχουμε ανάγκη κανέναν,
οι οικονομίες ανθούν, η υγεία μας περισσεύει,
η διάθεση υπάρχει από κοινού,
οπότε το αποφασίζουμε και φέρνουμε μιά νέα ζωή.
Και πώς(?) είμαστε σίγουροι πως αύριο το πρωί
δέν θα μου διαγνώσουν καρκίνο?
Που σημαίνει πως ποτέ και κανείς
δέν θα έπρεπε να επιχειρήσει κάτι τέτοιο?
Δέν ξέρω, ...χάος
εχεις απολυτο δικιο κοπελια..αλλα να λεμε δοξα τω θεο που ειμαστε υγιεις..
εστω και με τα λιγα θα ανταπεξερθουμε..
εχεις δικιο γτ η δικια σου γενια δεν προλαβε να χαρει καθολου ,να ευημερησει..
εμεις οι 30αρες κατι που προλαβαμε και αμεσως μας το στερησαν..οποτε και αυτο ειναι ο,τι χειροτερο..οταν εχεις υπολογισει σε κατι σιγουρο και δεν εχεις την απαιτηση να αυξηθει,απλα να διατηρηθει στα ιδια επιπεδα και προγραμματιζεις τη ζωη σου ..
υπομονη και ας ελπισουμε να ρθουν καλυτερες μερες..για ολους..!!!!:)
συμφωνω με πολλα απο αυτα που εχετε γραψει
ναι τα λεφτα δεν φερνουν την ευτυχια αλλα πανω απ'ολα η υγεια μας
κ μεις με τον αντρα μου δεν εχουμε λεφτα για καφεδες κ για ψωνια
φτανουν μονο για να παρουμε τα βασικα
εκεινος πολλες φορες απελπιζεται..εγω 2 χρονια ψαχνω για δουλεια κ δεν βρισκω
αλλα δεν μας παιρνει απο κατω
θελουμε βολτα? περνουμε τα ποδαρακια μας κ το καφεδακι μας κ παμε στην παραλια
οσο κ αν φαινεται αστειο φτιαξαμε χαρταετο μονοι μας κ παμε κ τον πεταμε κ γελαμε κ διασκεζουμε κ περναει η ωρα μας
παιζουμε επιτραπεζια με φιλους στο σπιτι, παμε για ψαρεμα
μεσα απο αυτο θελω να σου δειξω οτι υπαρχουν πολλοι τροποι να διασκεδασεις ειτε με τον συντροφο σου ειτε με φιλους κ χωρις λεφτα