Originally Posted by
marcella1985
Φιλομαθή, αμοιβαία ερωτική έλξη υπάρχει... Στην αρχή ήταν πάρα πολύ δυνατή... το κάτι άλλο... και έπειτα συνέχισε να υπάρχει... δεν έσβησε...προσωπικά όποτε τον αντικρίζω πονάω.... γιατι εξωτερικά τουλάχιστον είναι όπως ακριβως περιέγραφα στις φίλες μου τον τέλειο άντρα για μένα...πολύ πριν τον γνωρίσω.... Και αυτός είναι ερωτευμένος μαζί μου... μου το έχει πει και μου το έχει δείξει...
Όσον άφορα το σύστημα αξιών των δυο μας, είναι πάνω κάτω το ίδιο... και εγω προέρχομαι από μια οικογένεια με έντονη εκκλησιαστική ζωή... και από μικρή πάω κάθε Κυριακη στην εκκλησιά, εξομολογούμαι δυο φορές τον μήνα και κοινωνάω όσο πιο συχνά μπορώ...Και εξαιτίας αυτού του κοινου σημείου ταιριάξαμε άλλωστε απο την πρώτη στιγμη... Έιμαι άνθρωπος της οικογενειας όπως και αυτός, και της φιλίας.. μας αρεσουν οι ιδιες ταινιες, η μουσική, τραγουδάμε κι οι δυο, μας αρεσουν οι βολτες και οι εκδρομες...το καλο φαι κτλ....
μεχρι εδω...εχουμε δυο στις τρεις προυποθέσεις ....
Όσον αφορα την νοοτροπια όμως εχουμε αρκετες διαφορες...αυτός κραταει πράγματα μέσα του...δεν εκφράζεται.... εγω ειμαι πολυ ανοικτος άνθρωπος... Αυτός, όσον αφορά την θρησκεία, είναι αρκετα πουριτανος, εγω το ψαχνω , διαβάζω και προσπαθω να βρω την αληθινη ορθοδοξια η οποια δεν αφηνει περιθωρια για πουριτανισμους, αιρεσεις, ψυχωσεις και καταναγκασμους.. Αυτος ειναι δογματικος και αδιαλλακτος, εγω το συζηταω το πραγμα... Είναι φοβερα ανασφαλής... Βέβια αυτός ειναι πιο κοινωνικός απο εμένα...και πιο πρακτικός άνθρωπος...
Να σου πω κάτι Φιλομαθη... ταιριαζαμε.... πραγματικά ταιριάζαμε....
ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ ΟΜΩσ ΓΙΑΤΙ :
α) ειναι πολυ ανασφαλης,
Β)πολυ κουρασμενος σωματικα (δεκα χρονια σκαβει σε ανασκαφες και έχει κτισει και δυο σπιτια μονος του, για συγγενεις),
Γ)έχει γεροντοκοριασει και
δ)δεν τον ενθαρυνει και κανεις να προχωρησει μαζι μου, ισα-ισα που μαλλον τον σαμποταρουν κιολλας,
ε) και σε ολα τα παραπάνω έρχεται και κολλαει και η θρησκοπληξια και ....θες κατι άλλο?
Τωρα όσον αφορα για το τι νιωθω οτι χάνω απο αυτην την σχέση...Νιωθω ότι χάνω αυτον τον άνθρωπο...που τον αγαπουσα και με αγαπουσε... Νιωθω ότι δεν προσπαθησα αρκετα... το ξερω αυτο....και δεν θα αυτοδικαιωθω με τιποτα...αφησα να χαθει η επικοινωνια....γιατι δεν ειχα κρεβατι να κοιμηθω...γιατι ημουν μουρμουρα και εφερνα τον πανικο και τον απελπιζα.... πεσαμε μέσα σε πολυ δυσκολες καταστασεις και οικονομικα και ψυχολογικα και δεν ειχαμε προλαβει να δεσουμε για να της αντεξουμε... δεν ειχαμε προλαβει να διαμορφωσουμε τον δικο μας κωδικα επικοινωνιας για να νικησουμε... Δεν είχα διαβάσει ολο το manual του για να ξερω πως λειτουργει αυτος ο ανθρωπος εμπας περιπτωση.... Κριμα.... μα δεν μπορουσα να κανω τιποτε άλλο...ως εκει εφτανα... ως εκει φταναμε κι οι δυο.... ΚΡΙΜΑ....... ΚΡΙΜΑ.....