Originally Posted by
ME&I
ΤΟ ΞΑΝΑΣΤΕΛΝΩ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΒΓΗΚΕ ΣΤΗΝ ΟΘΟΝΗ ΜΟΥ..
κ εγω σε αυτο το σημειο ειμαι, τοσο καιρο νομιζα οτι για όλα μου φταινε οι γονεις οι καταστασεις αλλα τελικα ειναι δικη μας επιλογη πλεον. το θεμα ειναι οτι ειναι πολυ δυσκολο μερικα πραγματα να τα κοιταξεις καταματα κ να πεις θα το κανω. ειχα αρχησει να κανω καποαι πραγματα αλλα μολις δυσκολεψε λιγο η κατασταση το εβαλα στα ποδια, αρχισα να λεω δεν ειμαι καλα, πεσανε απο πανω οι δικοι μου κ αρχισνα να με τρεχουν σε γιατρους. το θεμα ειναι οτι μποριες να παιξεις τοσο καλο θεατρο που και εσυ ο ιδιος πιστευεις οτι δεν εισαι καλα μετα καταλκαβα οτι ολο αυτο ειναι παιχνιδι του εαυτου μου κ οτι στην ουσια δεν εχω τιποτα απλα φοβαμαι... τωρα ομως τι γίνεται απο δω κ περα... ο χρονος περναει, η ζωη κ οι υποχρεωσεις τρεχουν... κ καλως η κακως πρεπει κ να τρεχουμε κ να δουλευουμε με τον εαυτο μας παραλληλα. θεωρω απο τη μια ειμαστε τυχεροι γιατι τα ατομα που περασανε τετοιεσ δυσκολιεσ κ βγηκαν νικητες πολυ δυσκολα τους ξαναβαζουν οι καταστασεις κατω.
νομιζω οτι πρεπει να βρουμε τον τροπο μασ, μπορει να θελουμε να τα καταφερουμε αλλα ο καθενας πρεπει να βρει τον δικο του προσωπικο τροπο, κ εκει ειναι η δυσκολια γιατι τα θελουμε ετοιμα, να μας παρει καποιος απο το χερι κ να μας πει..να τι θα κανεις..πρωτα αυτο κ μετα αυτο...
