ναι αλλα υπαρχει και το φορουμ, μπορεις να κανεις πολλες γνωριμιες
Printable View
''Ἄφησέ με ναρθῶ μαζί σου. Τί φεγγάρι ἀπόψε! Εἶναι καλὸ τὸ φεγγάρι, - δὲ θὰ φαίνεται ποὺ ἄσπρισαν τὰ μαλλιά μου. Τὸ φεγγάρι θὰ κάνει πάλι χρυσὰ τὰ μαλλιά μου. Δὲ θὰ καταλάβεις. Ἄφησέ με νἄρθω μαζί σου. Ὅταν ἔχει φεγγάρι, μεγαλώνουν οἱ σκιὲς μὲς στὸ σπίτι, ἀόρατα χέρια τραβοῦν τὶς κουρτίνες, ἕνα δάχτυλο ἀχνὸ γράφει στὴ σκόνη τοῦ πιάνου λησμονημένα λόγια - δὲ θέλω νὰ τ᾿ ἀκούσω. Σώπα ''.
εχεις δικαιο..για αυτο γραφηκα.σημερα πριν απο λιγο..ελπιζω να γνωρισω ανθρωπους και απο κοντα.σε ευχαριστω,με εκανες να αισθανθω καλυτερα γτ το ξερω πολυ καιρο πως υπαρχουν και αλλοι σαν και μενα αλλα εξω δν ειχα την τυχει να γνωρισω καποιον..μονο μια κοπελα που μετα την εχασα.
''Το ξέρω η ώρα είναι πια περασμένη. Άφησέ με, γιατί τόσα χρόνια, μέρες και νύχτες και πορφυρά μεσημέρια, έμεινα μόνη, ανένδοτη και μόνη''
Carmen, carmen, staying up til morning
Only seventeen, but she walks the streets so mean....
"Is the cage you love the home you also hate?"
http://www.youtube.com/watch?v=qUWLL...yer_detailpage
Εμένα μου μίλησε.....
Δεν θέλω ο εαυτός μου να 'ναι τόπος δικός μου
ξέρω πως όλα αν μου μοιάζαν, θα 'ταν αγέννητη η γη
δε με τρομάζει το τέρας ούτε κι ο άγγελός μου
ούτε το τέλος του κόσμου.
Με τρομάζεις εσύ.
Με τρομάζεις,ακόμα, οπαδέ της ομάδας
του κόμματος σκύλε, της οργάνωσης μάγκα
διερμηνέα Του Θεού, ρασοφόρε γκουρού
τσολιαδάκι φτιαγμένο, προσκοπάκι χαμένο
προσεύχεσαι και σκοτώνεις
τραυλίζεις ύμνους οργής
Έχεις πατρίδα το φόβο, γυρεύεις να βρεις γονείς
μισείς τον μέσα σου ξένο.
Κι όχι, δεν καταλαβαίνω
δεν ξέρω πού πατώ και πού πηγαίνω.
Ιωαννιδης.
Ζέστανε μια μπούκλα από τα μαλλιά της ανάμεσα στα χέρια του. Μικροί κρύσταλλοι πάγου έλιωσαν και έβρεξαν τις παλάμες του. Έσκυψε προσεχτικά κι έγλειψε το νερό.
Ακούμπησε το μάγουλό του στην άκρη της μπανιέρας και ένιωσε το ψύχος να μπήγει τα δόντια του βαθιά στο δέρμα. Ήταν τόσο όμορφη. Επέπλεε σε μια επιφάνεια από πάγο.
Αυτό που τους ένωνε υπήρχε ακόμη. Τίποτα δεν είχε αλλάξει. Τίποτα δεν ήταν διαφορετικό. Ήταν από το ίδιο είδος.
Δυσκολεύτηκε να της ανοίξει το χέρι για να μπορέσει να βάλει την παλάμη του πάνω στη δική της. Έμπλεξε τα δάχτυλά του με τα δικά της. Το αίμα ήταν ξερό και παγωμένο, ενώ μικρές φολίδες είχαν κολλήσει στο χέρι του.
Ο χρόνος δεν είχε ποτέ καμία σημασία μαζί της. Χρόνια, μέρες ή βδομάδες σωρεύονταν όλα αντάμα σ'ένα όμορφο συνονθύλευμα, στο οποίο το μόνο που σήμαινε κάτι ήταν αυτό εδώ: η παλάμη της πάνω στη δική του.
Εκείνη είχε κάνει ξανά τον χρόνο σημαντικό. Γι'αυτό δεν θα κυλούσε ποτέ ξανά αίμα ζεστό στις φλέβες της.
.................................................. .................................................. .................
Κοίταξε τα χέρια του. Πόσο μισούσε τα χέρια του. Κουβαλούσαν και ομορφιά και θάνατο σε μια ασύμβατη διπλή υπόσταση, με την οποία είχε μάθει να ζει αναγκαστικά. Μόνο όταν τη χάιδευε ήταν καλά τα χέρια του. Το δέρμα του πάνω στο δέρμα της έδιωχνε καθετί κακό, το έκανε να φύγει μακριά για λίγο. Ταυτόχρονα, έτρεφαν ο ένας τα κρυφά μίση του άλλου. Έρωτας και θάνατος, μίσος και ζωή. Τα αντίθετα που τους είχαν μετατρέψει σε πεταλούδες της νύχτας, οι οποίες πετούσαν όλο και πιο κοντά γύρω απο τη φλόγα. Εκείνη κάηκε πρώτη.
......................................
Φυσικά δεν είναι δικά μου αυτά :ρ
είναι δυο αποσπάσματα απο τη "παγωμένη πριγκίπισσα" της Camilla Lackberg
I've hold the fire within myself Years I've walked in the coldest winds Through the deserts of sand and snow The time is passing and I know, that I'm wasting my life, destroying my dreams I'm diving into the bottomless sea From sorrow and pain I find my strength the more pain I feel, the more I see Now I'm watching my life flowing in the dark [ From: http://www.metrolyrics.com/starchild...wintersun.html ] like streams of fear running through my heart And it's wearing me down until I'm gone Soon I'll join the endless whirls of stars And I fall deeper into the unknown voids Something is dying, yet something is born And I fall into infinity like a burning star When will I find my silent dawn I fall like a burning star!
Wintersun- Starchild
elena, το κείμενο αυτό είναι αποσπασμα απο το βιβλίο "η παγωμένη πριγκίπισσα"
είναι αστυνομικό μυθιστόρημα, λιγο μυστηριου ίσως. εχει κ αλλα 2 (δλδ κατι τυπου 'τριλογια' που συνεχιζεται η ιστορια), γενικα ειναι πολυ ωραίο!
Αλλά δε ξέρω πολλά γενικα γκοθικ κείμενα :/ απλα μου αρέσουν τα αστυνομικά μυστηρίου, πχ που ψαχνουν το 'δολοφονο'.
Θυμάμαι απ' τη πρώτη μας στιγμή
αισθάνθηκα πως ήσουνα εσύ
έρωτας πολύ μεγάλος
σαν να μην υπήρξε άλλος
λες και μαζί σου είχα γεννηθεί
της νυχτας τα ονειρα χαθηκαν στο φως μιας ημερας..
ανθρωπε μην ζεις με αυταπατες..
πατα στην γη σου,εκεινη που υπαρχει κατω απ'τα ποδια σου
την στιγμη που ονειρευτηκες την ζωη σου σε αλλον πλανητη
ισως εκει να ονειρευονταν την δικη σου ζωη..