Κι εγώ αυτό ήθελα να ρωτήσω...Quote:
Originally Posted by Vangelis.
Printable View
Κι εγώ αυτό ήθελα να ρωτήσω...Quote:
Originally Posted by Vangelis.
Θα διαλύσεις το σπίτι σου επειδή σου ήρθε δίψα για περιπέτειες? δυστυχισμενη με τον αντρα σου και τα παιδια σου δεν εισαι για να τους παρατήσεις. Πάρε εσύ την πρωτοβουλία και δωσε χρωμα στη σχεση με τον αντρα σου, ξαναζήσε μαζι του τον παλιο σας έρωτα και μην ψάχνεσαι αλλού γιατι θα σπασεις τα μούτρα σου. Σίγουρα θα βρεις άντρες που θα ενδιαφερθούν και θα σε φλερταρουν, για γυναικες όμως της ηλικιας σου ο σκοπος τους είναι σχέση της μιας νύχτας ή μια να τους ικανοποιει σεξουαλικά να περνανε τον καιρο τους, επειδή τις θεωρούν πεπειραμένες στο σεξ και ειδικα από νεαρότερους σου οι οποίοι επιζητανε μεγαλύτερες για να τους κανουν καλό κρεββάτι. Τους ερωτες θα σου τους πετανε για να σε καταφερουν. Θυσιαζεις αυτα που εφτιαξες τοσα χρονια για κατι τετοιο? θα ναι δρομος χωρις επιστροφή, θα τρεχεις να μαζεψεις σπασμενα. άσε τους ενθουσιασμούς και σταματα να καθοδηγεισαι από επιπόλαιες φαντασιώσεις. κανε πρωτα την προσπαθεια στο σπίτι και στον αντρα σου και τα ξαναλέμε.
Πόσο δεδομένος δλδ?Quote:
Originally Posted by oktoberthird
Αν τύχει και περνά μία φάση σαν τη δική σου θα χυμίξει σε ό,τι του γυαλίσει. Και τότε τίποτε δεν θα είναι "δεδομένο" στην σχέση σας.
Καταλαβαίνω την αντράλα που σε διαπερνά, αν όμως μπείς στο τρυπάκι να ξεσκάσεις γιά λίγο σε ξένο κρεβάτι πολύ γρήγορα θα ξεχάσεις από πού ξεκίνησες.
Αν αντέχεις, δώσε άλλη μιά ευκαιρία στον σύντροφό σου και δές τον σάν γκόμενο. Μήν έχεις ταμπού και μήν σε απασχολήσει ούτε λεπτό το αν θα σε κακοχαρακτηρίσει εκ πρώτης, ...όρμα.
(Ένα Σ/Κ κάπου μόνοι σας μπορεί να παίξει?)
Μήπως τα στενά περιθώρια που σε πνίγουν είναι αποτέλεσμα δικών σου συνεχών υπαναχωρήσεων? Τί σε φοβίζει να διεκδικήσεις μερίδιο στη διαχείρηση των κοινών σας? Μπορεί αυτό να σου φαίνεται βουνό τώρα, αλλά προκειμένου να σωθεί ο γάμος είναι πολύ πιθανό ο σύζηγος να αποδειχθεί ιδιαίτερα διαλλακτικός.Quote:
Originally Posted by oktoberthird
Μία σημαντική ερώτηση: Έχεις δικά σου εισοδήματα?, εργάζεσαι?
ενταξει εσυ..ολα οσα θες ειναι ανθρωπινα και κατανοητα..ολοι θελουμε να μας θελουν!
Αυτος...?ξερεις τι γινεται με τον συντροφο σου?του εχεις πει οτι κουδουνια βαρανε ,οτι κατι εμφανιστηκε στη διαδρομη σας προς τον παραδεισο???
θα σε επηρεαζε καποια αλλαγη δικη του?η μπα...
αχ αχ κ παλι αχ... ευχαριστω ολος για τις συμβουλες σας, ο καθενας εχει την δικη το οπτικη στο θεμα ,(φισιολογικοτατο αφου δεν με γνωριζετε), το πως νιωθω ειναι τοσο πολυπλοκο που δεν μπορει να το καταλαβει κανεις εκτοσ κ αν ειναι γυναικα 40 παντρεμενη 11 χρονια με 2 μωρα χωρις βοηθεια κ με πολυ αλλα πολυ αγχος για το οικονομικο κ με 0 ελευθερο χρονο...ατη εκει εξω που ειναι ετσι ειμαι σιγουρη οτι αισθανεται ακριβως σαν κ εμενα..Εαν διαβαζα το ποστ σε αλλη χρονικη στιγμη , θα απαντουσα ακριβως οπως κ εσεις σε εμενα ...μεγαλωνοντας και αναλογως την δεδομενη στιγμη της ζωης μου εχω περασει απο διαφορα σταδια κ παντα συμβουλευα τον εαυτο μου να κανει το ''σωστο'' το ''ηθικό'' τωρα ομως στη φαση που ειμαι θελω τρελα θελω πραγματα ανεβασμενα!!!! οσο για το φιλο/λη που με ρωτησε γιατι παντρευτηκα εχω να του πω: ΕΛΑ ΝΤΕ??ΓΙΑΤΙ???:confused:
Σε καταλαβαίνω απόλυτα. Την τελευταία φορά που χώρισα, το έκανα γιατί κάποια στιγμή άρχισα να νιώθω κάπως έτσι.Quote:
Originally Posted by oktoberthird
Απλά, για μένα ήταν πιο εύκολο, γιατί δεν παντρεύομαι. Σ' αυτό με διευκολύνει πολύ το ότι δεν θέλω παιδιά.
Έχω όμως καταλήξει στο εξής απλό: υπάρχουν άνθρωποι που τους ταιριάζει ο γάμος και άλλους που δεν τους ταιριάζει καθόλου. Επίσης, ο έρωτας κάποια στιγμή τελειώνει (εκτός αν παραμένει ανεκπλήρωτος).
Κάποιοι συμβιβάζονται μ' αυτό γιατί δίνουν προτεραιότητα σε άλλα. Κάποιοι άλλοι όχι.
Το πρόβλημα δημιουργείται όταν αυτός που δεν του ταιριάζει ο γάμος παντρεύεται. Και όταν αυτός που του ταιριάζει δεν παντρεύεται.
Καλό είναι να καταλάβουμε έγκαιρα σε ποια κατηγορία ανήκουμε. Κι επίσης καλό είναι να ξέρουμε ότι σε όποια κατηγορία κι αν ανήκουμε, είμαστε φυσιολογικοί.
Για φαντάσου λοιπόν, να μη σου ταιριάζει ο γάμος αλλά παρόλ' αυτά να παντρευτείς και κάποια στιγμή να σου τελειώσει ο έρωτας...
Έχω όμως καταλήξει στο εξής απλό: υπάρχουν άνθρωποι που τους ταιριάζει ο γάμος και άλλους που δεν τους ταιριάζει καθόλου. Επίσης, ο έρωτας κάποια στιγμή τελειώνει (εκτός αν παραμένει ανεκπλήρωτος).
Κάποιοι συμβιβάζονται μ' αυτό γιατί δίνουν προτεραιότητα σε άλλα. Κάποιοι άλλοι όχι.
Το πρόβλημα δημιουργείται όταν αυτός που δεν του ταιριάζει ο γάμος παντρεύεται. Και όταν αυτός που του ταιριάζει δεν παντρεύεται.
Καλό είναι να καταλάβουμε έγκαιρα σε ποια κατηγορία ανήκουμε. Κι επίσης καλό είναι να ξέρουμε ότι σε όποια κατηγορία κι αν ανήκουμε, είμαστε φυσιολογικοί.
Για φαντάσου λοιπόν, να μη σου ταιριάζει ο γάμος αλλά παρόλ' αυτά να παντρευτείς και κάποια στιγμή να σου τελειώσει ο έρωτας...[/QUOTE]
συμφωνω απολυτα!
επειδη ειμαι λιγοοοοοοοο μικροτερη,λιγο λεω,γι αυτο βρε σε ρωτηξα!Quote:
Originally Posted by oktoberthird
η μαρια σοφα τα λεει παντως!
Από οτι βλέπε oktoberthird είσαι αποφασισμένη...μάλλον ο γάμος σου έχει τελειώσει....υπάρχουν 2 δρόμοι: ή δίνεις ένα σωστό τέλος ή κανεις οτι κανεις στα κρυφά και όπου σε βγάλει...
ναι στα λογια ειναι πανευκολα ολα, στην πραξη ομως...? το μονο που θελω ειναι να νιωθω ΖΩΝΤΑΝΗ!Quote:
Originally Posted by Cristiano
Τα παιδια μου ειναι το πρωτο που σκεφτομαι οταν γυριζει στο μυαλο μου η λεξη διαζυγιο.. δεν μπορω κανω κατι που θα τα επιρεασει αμεσα... θελω τα παιδια μου να ειναι ευτυχισμενα και εγω σαν μαμα ειμαι ,σαν γυναικα ομως ανεξαρτητα απο εκεινα θελω να νιωσω ζωντανη!! δεν ξερω αν με ''πιανει'' κανεισ... δεν πρεπει να ανακατεβουμε τα παιδια σε ολα,παιδια ειναι δεν θα πληρωσουν εκεινα τα δικα μου λαθη...
Δεν θα είσαι η πρώτη ούτε η τελευταία που θα πάρει διαζύγιο έχοντας παιδιά....εσύ τι σκέφτεσαι να κάνεις? να βγεις να φλερτάρεις, να κάνεις σεξ και μετά οταν θα σου περάσει αυτό να γυρίσεις στον άντρα σου?
εαν πω ναι θα ειμαι προκλητικη? γιατι ολες οι αποφασεις που περνουμε να πρεπει να ειναι τοσο μα τοσο κουραστικες κ καθοριστικες για τη ζωη μας? γιατι αν χρειαζομαι εγω μια απλη ανανεωση στη ζωη μου να πρεπει να αποφασησω κ για αλλους 3 τους οποιους αγαπω? γιατι αυτο να μην αφορα εμενα κ μονο εμενα χωρις να πρεπει να πληγωσω κανενα? τι ειναι η ζωη τελεικα? μικρη? απλη? πολυπλοκη? γιατι τοσα πρεπει? βαρεθηκα μια ζωη να ειμαι ηθικη να σκεφτομαι το σωστο και το αξιοπρεπες ολα αυτα ειναι βλακειες!
σγνωμη να ρωτησω κατι αλλο: αν ημουν αντρας , θα μου απαντουσατε το ιδιο??