πόσο μ@λ@κ@ς μπορεί να είμαι??????

Quote:

---

Originally Posted by mina@@

22....αλλά από ότι έλεγε ήθελε να κατασταλάξει τέλος οι κρεπάλες έκανε πολλές....τι να πεις...συν ότι με το επάγγελμα που κάνει είναι δύσκολο να βρει γυναίκα....!!!!

---

Βρε Μινάκι... 22 χρονών, ναυτικός... και ήθελε να κατασταλάξει??? Είναι μωρό ακόμα, και πόσο μάλλον εσύ!

Σε πονάει φυσικά ο χωρισμός, γιατί είσαι άνθρωπος. Και γιατί η συνήθεια δύσκολα ξεπερνιέται.

Αλλά και από αυτά που έγραφες και παλιότερα, νομίζω ότι δεν πέρναγες και τέλεια. Πάντα είχες ανασφάλειες, που πιθανά να σου τις έβγαζε υποσυνείδητα ο χαρακτήρας ή οι πράξεις του. Ή είχες καλό ένστικτο.

Κοίτα την πρώην σχέση σου σαν μια εμπειρία και προχώρα παρακάτω. Και θα βρεις κάποιον που να σου αξίζει.

Mina διαβασε ολα τα θεματα που εχεις ανοιξει .
Τι θα ελεγες σε μια φιλη σου αν ηταν στην θεση σου?

Αυτο που εγω εχω καταλαβει μεχρι στιγμης τουλαχιστον , ειναι οτι δεν σε ενοχλει ο χωρισμος.
Δειχνεις να απαγκιστρωνεσαι πανω σε ατομα , και να μην μπορεις να ζησεις χωρις αυτα. Και για εμενα εκει ειναι το προβλημα. Πρεπει να μαθεις να καλυπτεσαι απο τον εαυτο σου και μονο.

Quote:

---

Originally Posted by betelgeuse

Mina διαβασε ολα τα θεματα που εχεις ανοιξει .
Τι θα ελεγες σε μια φιλη σου αν ηταν στην θεση σου?

Αυτο που εγω εχω καταλαβει μεχρι στιγμης τουλαχιστον , ειναι οτι δεν σε ενοχλει ο χωρισμος.
Δειχνεις να απαγκιστρωνεσαι πανω σε ατομα , και να μην μπορεις να ζησεις χωρις αυτα. Και για εμενα εκει ειναι το προβλημα. Πρεπει να μαθεις να καλυπτεσαι απο τον εαυτο σου και μονο.

---

έχεις δίκιο.....αλλά με πονάει ο χωρισμός κ μάλιστα πολύ....η αγκαλιά μου είναι άδεια....το κρεβάτι μου επίσης.....που είναι η αγκαλιά για καληνύχτα????που είναι το φιλί για καληνύχτα???που είναι ο άνθρωπος μου???????????

Quote:

---

Originally Posted by mina@@

έχεις δίκιο.....αλλά με πονάει ο χωρισμός κ μάλιστα πολύ....η αγκαλιά μου είναι άδεια....το κρεβάτι μου επίσης.....που είναι η αγκαλιά για καληνύχτα????που είναι το φιλί για καληνύχτα???που είναι ο άνθρωπος μου???????????

---

μινα μην θετεις τετοια ερωτηματα, υπαρχει και αλλος χωρισμενος κοσμος εδω και ποναει αμα του τα θυμιζεις! Eλα οκ πλακα κανω :P
Μινα δε νομιζω τελικα οτι ησουν και πολυ ετοιμη για το χωρισμο σας.... Σου λειπουν πραγματα και πονας.. Αν ειχα τη λυση θα την εφαρμοζα κι εγω.. Απλα να ξερεις οτι ολοι περναμε απο εκει, συνηθως αρκετες φορες στη ζωη μας.. Αλλα ειμαστε αισιοδοξοι, αυτη ειναι η ουσια και η μονη λυση... Μην σκεφτεσαι πραγματα που σε βασανιζουν..

ξέρω ότι υπάρχουν κ άλλοι χωρισμένοι κ πραγματικά τους νιώθω......μου λείπουν όλα....κ θέλω να σας πω αυτό που νιώθω....κάποια στιγμή που θα έχει ξεχαστεί το πράγμα κ θα χρειαστεί μια αγκαλιά ή έναν άνθρωπο να ακούσει στο τηλέφωνο όταν θα είναι μόνος του εγώ θα είμαι εδώ....αυτό δεν το ξέρει δεν του το έχω πει αλλά θα το ανακαλύψει κάποια στιγμή....μπορεί να μην είμαι εκεί ερωτικά αλλά σαν άνθρωπος θα είμαι εκεί...2μιση χρόνια έβαζα το σώμα μου μπροστά για να μην πονέσει για να μην απογοητευτεί....κ τώρα το ίδιο θα κάνω με τη διαφορά ότι αυτή τη φορά θα κάνω το ίδιο με τον εαυτό μου....!!!!θα φροντίσω λίγο κ εμένα....!!!!!!!!

Quote:

---

Originally Posted by mina@@

22....αλλά από ότι έλεγε ήθελε να κατασταλάξει τέλος οι κρεπάλες έκανε πολλές....τι να πεις...συν ότι με το επάγγελμα που κάνει είναι δύσκολο να βρει γυναίκα....!!!!

---

Μίνα μου το επάγγελμα που κάνει είναι καθοριστικό του χαρακτήρα του...
Δεν θα προβάλλω την ηλικία σου για να υποτιμήσω την αντίληψή σου, αλλά πραγματικά είσαι αρκετά μικρή και δεν μπορείς να καταλάβεις ότι ένας άντρας ναυτικός, στα 22 του κατά πάσα πιθανότητα θα είναι αυτό που σου έχει βγάλει τώρα ο πρώην σύντροφός σου.
Οι ναυτικοί είναι πολύ συγκεκριμένη κατηγορία επαγγελματιών.
Στους 100 οι 90 έχουν αυτό το στυλ που περιέγραψες..και όχι στα 22 τους αλλά και στα 50 τους.
Ο μόνος ναυτικός που γνωρίζω που δεν έχει καμμία σχέση με το κλασσικό και συνηθισμένο στυλ είναι ο πατέρας μου αλλά μιλάμε για άνθρωπο 70 χρονων πια, με άλλες αρχές (εντελώς διαφορετική γενιά από τη σημερινή) και που παντρευτηκε στα 35 του!!! όχι στα 22!
Εγώ θα σε ρωτήσω και το άλλο..επειδή το έχω ζήσει κιόλας. Θα ήθελες εσύ ως γυναίκα, να μένεις τον περισσότερο χρόνο μόνη σου, να μεγαλώνεις τα παιδιά σου μόνη σου? θα ήθελες μετά από τη συμπεριφορά που σου έδειξε, να γυρίσει σε εσένα, και εσύ να είσαι με την ανασφάλεια κάθε φορά που φεύγει σε κάποιο ταξίδι?
Στα 22 άντρας και θέλει να κατασταλάξει? είναι αστείο αυτό βρε κοριτσάκι.
Πότε πρόλαβε να κάνει τόσες κρεπάλες ούτως ώστε να θέλει να 22 να κατασταλάξει? είναι μικρός, πολύ μικρός!
Γενικά να μένεις μακριά από άντρες αυτού του στυλ...ψευτόμαγκες! "τα έχω κάνει όλα στη ζωή μου-των 22 χρόνων- και θέλω μια καλή κοπέλα να παντρευτώ". Αυτά είναι μπούρδες!
Εσύ τώρα, επειδή είσαι μικρή κοπέλα ακόμα, προτείνω να κάτσεις να απαγκιστρωθείς από γάμους και λοιπές στερεοτυπικές μαλακίες. Να φροντίσεις να αποκτήσεις ένα επάγγελμα αξιοπρεπές, να είσαι αυτάρκης συναισθηματικά και οικονομικά και να κάνεις αυτό που θέλεις.
Μην εξαρτάσαι από κανέναν. πρώτα κοίτα να σε καλύπτεις εσύ και μετά ο κάθε άντρας που θα βρεθεί στο δρόμο σου.
Βάλε στόχους δικούς σου, απελευθερώσου από γονείς και δεν ξέρω εγώ τι άλλο και θα δεις τότε ότι πραγματικά γλίτωσες από κάτι που δε σου ταίριαζε.
Προς το παρον, επειδή είναι και καλοκαιράκι, βγες, διασκέδασε, φλέρταρε και θα δεις πως θα γίνει παρελθόν ο πρώην.

ΥΓ: πρόταση διακοπών, Φολέγανδρος, όλοι μια παρέα σε αυτό το νησί! Πάρε και τις φίλες σου και ρίξτε το έξω :-)

έχεις δίκιο....το θέμα είναι ότι είχα δει τι ήταν πριν τον πιστέψω αλλά επιστρατεύτηκε όλο του το σόι να με πείσει κ τα κατάφερε....όσο για τις φίλες μου τώρα που τις χρειάστηκα έγιναν καπνός...αν δεν τις πάρω εγώ ούτε ένα τηλέφωνο δεν πρόκειται να πάρουν....όσο για τον άνθρωπο που εγώ τουλάχιστον αγάπησα τον βλέπω μόνο να παρακαλάει για να βγει έξω ή να κάνει γενικά πράγματα...τα οποία άλλα του βγαίνουν πχ να πάει καμιά βόλτα κ αυτή όχι πάντα...κ άλλα πχ όργια ακυρώνονται.....πονάω που δεν είναι εδώ πονάω που δεν μου μιλάει όχι πως αν τον πάρω δεν θα απαντήσει αλλά καταλαβαίνεται...πονάω που δεν έχω την αγκαλιά του, τα φιλιά του....προς το παρόν βγαίνω έξω με συγγενείς αλλά περνάω καλά....πως μπόρεσα να πιστέψω σε κάτι τέτοιο????εκεί που ούτε να ακούσω δεν ήθελα γιατί κ μόνο η ιδέα με έπνιγε??????γιατί τον πίστεψα γιατί???????

όσο για τα ταξίδια του ναι το είχα πάρει απόφαση όσο έλειπε ένιωθα ασφαλής....ήμουν καλά...κ όταν ήταν εδώ ένιωθα καλά....απλά επειδή σαν άνθρωπος είμαι πολύ ανασφαλής μου έβγαιναν κατά καιρούς οι ανασφάλειες....!!!!!!

Ε όλοι το έχουμε κάνει αυτό βρε μινα..
Γιατί κάθε ένας έχει ανάγκη να πιστέψει ότι κάποιος τον αγαπάει αληθινά, τον νοιάζεται..
Πάντως, αυτό το ρημαδοφεις..κατάργησέ το!
Γιατί μπαίνεις στη διαδικασία να κοιτάς τι κάνει και πληγώνεσαι..

Quote:

---

Originally Posted by mina@@

όσο για τα ταξίδια του ναι το είχα πάρει απόφαση όσο έλειπε ένιωθα ασφαλής....ήμουν καλά...κ όταν ήταν εδώ ένιωθα καλά....απλά επειδή σαν άνθρωπος είμαι πολύ ανασφαλής μου έβγαιναν κατά καιρούς οι ανασφάλειες....!!!!!!

---

Μην κολλάς τη ρετσινιά της ανασφαλούς γυναίκας στον εαυτό σου!
καταρχήν όλοι λίγο πολύ είμαστε, άνδρες και γυναίκες..
Κατά δεύτερον, όταν βρεις κάποιον να σου εμπνέει ασφάλεια και εσύ η ίδια νιώθεις ασφαλής με εσένα, και όχι ευθραυστη, κρεμάμενη από έναν άντρα, θα αποδεχτείς ότι μια ανασφάλεια δεν έχει κανέναν λόγο ύπαρξης..δεν μπορείς να τα ελέγξεις όλα :-)
Και μετά από αυτό θα νιώθεις μια χαρά και καθόλου ανασφαλής.

Quote:

---

Originally Posted by mina@@

έχεις δίκιο....το θέμα είναι ότι είχα δει τι ήταν πριν τον πιστέψω αλλά επιστρατεύτηκε όλο του το σόι να με πείσει κ τα κατάφερε....όσο για τις φίλες μου τώρα που τις χρειάστηκα έγιναν καπνός...αν δεν τις πάρω εγώ ούτε ένα τηλέφωνο δεν πρόκειται να πάρουν....όσο για τον άνθρωπο που εγώ τουλάχιστον αγάπησα τον βλέπω μόνο να παρακαλάει για να βγει έξω ή να κάνει γενικά πράγματα...τα οποία άλλα του βγαίνουν πχ να πάει καμιά βόλτα κ αυτή όχι πάντα...κ άλλα πχ όργια ακυρώνονται.....πονάω που δεν είναι εδώ πονάω που δεν μου μιλάει όχι πως αν τον πάρω δεν θα απαντήσει αλλά καταλαβαίνεται...πονάω που δεν έχω την αγκαλιά του, τα φιλιά του....προς το παρόν βγαίνω έξω με συγγενείς αλλά περνάω καλά....πως μπόρεσα να πιστέψω σε κάτι τέτοιο????εκεί που ούτε να ακούσω δεν ήθελα γιατί κ μόνο η ιδέα με έπνιγε??????γιατί τον πίστεψα γιατί???????

---

γιατι δε με εκπλησσει τιποτα απ'ολα αυτα?? ααα ναι... το ξεχασα...ισως γιατι εχω φαει τα ιδια και περισσοτερα ΣΚΑΤΑ. Μίνα, λιγοι ΔΕΝ θα γινουν καπνος....στα δυσκολα ολοι την κοπανανε, ακομη και αν εχεις πολυ σοβαρα προβληματα υγειας. Χαιρομαι που σου ετυχε αυτο, μηπως απο το σοκ μαθεις να στεκεσαι στα δυο σου καλα ποδια. Το να ζεις αξιοπρεπως χωρις να εχεις την αναγκη απο τα μηνυματα, την αγκαλια και το φιλι κανενος ειναι πολυ μεγαλη υποθεση...δυσκολη μεν, αλλα μεγαλη. πρεπει να τα καταφερεις. οφειλεις να τα καταφερεις πρωτα απ'ολα στον εαυτο σου.

μακάρι να το ζήσω αυτό....μακάρι να το νιώσω αυτό....μακάρι να γίνει...το έχω ανάγκη αυτό...πολύ ανάγκη...!!!!!!!κ κάτι άλλο μακάρι να μπαρκάρει το συντομότερο δυνατόν....

"ην έχει πέσει σε ότι θηλυκό έχει φίλη στο fb κ εκτός αυτού κανονίζει διακοπές με έναν φίλο του κ μάλιστα κανονίζουν πως θα "πάρουν" μαζί ότι θηλυκή ύπαρξη υπάρχει στο νησί.....κ εγώ ναι μεν θύμωσα ναι μεν πληγώθηκα αλλά τον αγαπάω ακόμα....μου λείπει πολύ...." πηγα να ρωτησω ποσο εισαι γιατι μιλησες και για οικογενειες. νομιζα 16 αλλα οκ. 20.20....τουλαχιστον μαλλον μετα απο αυτη τη "σφαλιαρα" θα βλεπεις τα πραγματα πιο λογικα. Οταν ονειρευεσαι και τα αισθηματα δεν ειναι αμοιβαια δυσκολα τα πραματα.

το ξέρω απλά δεν με κορόιδεψε μόνο αυτός αλλά κ όλη του η οικογένεια.....μάλλον λάθος φράση τους άφησα να με κοροιδέψουν.....το μόνο που με κάνει κ χαίρομαι κάπως είναι ότι είναι η 4η μέρα κ πονάω αλλά είμαι όρθια....στα πόδια μου....όχι στα δικά του....πονάω με χαμόγελο το οποίο είναι φυσικό κ όχι ψεύτικο......