Printable View
Παλιότερα κι εγώ έτσι έκανα.Πήγαινα συνέχεια για ψώνια και έπαιρνα πράγματα που στην πραγματικότητα δεν μου χρειάζονταν.Η μαμά μου συνέχεια μου φώναζε ότι ξόδευα άσκοπα τα χρήματα.Ε και με το δίκιο της.Επαιρνα ρούχα που τελικά δεν τα φορούσα,καλλυντικά που δεν χρησιμοποιούσα κλπ.Νόμιζα ότι αν πήγαινα για ψώνια θα κάλυπτα το κενό που ένιωθα μέσα μου.Χαιρόμουν για λίγη ώρα αλλά μετά έπεφτα πάλι.Τώρα δεν έχω όρεξη ούτε για ψώνια να πάω.Δεν μου \"φωνάζουν\" μάλλον οι βιτρίνες.
Ντάλια καλύτερα να σου φωνάζουν και να σου χαμογελούν από το να μην σου μιλάνε καθόλου........Μεταφορικά σου λέω να γελάσει και λίγο το χειλάκι σου...μαζί με καμιά βιτρίνα!!!!!!!Απλά μην την πάρεις όλη....Πάρε την μισή....χαχα.....Λίγος συμβιβασμός είναι αναγκαίος...
Ναι σίγουρα.Χειρότερα είναι τώρα που δεν έχω όρεξη για ψώνια.Σταμάτησαν να μου μιλάνε τα ρούχα και τα αξεσουάρ.Τώρα μόνο τα γλυκά μου φωνάζουν \"φάε με,φάε με\"...Και τι να κάνω,τα τρώω.Οπότε όταν αποφασίσω να ξαναβγω για ψώνια,έτσι που θα έχω γίνει χοντρή από τα γλυκά,θα με διώχνουν οι βιτρίνες.
Ντάλια πάσχεις από βουλιμία ή κάτι αντίστοιχο;Γιατί σου μιλάνε τα γλυκάκια;;;Τα πολλά γλυκά λειτουργούν ως υποκατάστατο σε συναισθηματικά κενά......
Για να αρχίσεις να πηγαίνεις σε κανά Accessorize......Για να αρχίσουν να σου μιλάνε τα βραχιολάκια,τα δαχτυλιδάκια,τα κολιεδάκια......Εν ανάγκη άδειασε την κάρτα του μπαμπά σου μια μέρα και άσε το μπριγιάν να λάμψει επάνω σου......παρά να λάμπει στον ήλιο η κυτταρίτιδά σου ή τα ψωμάκια......
Οχι δεν έχω βουλιμία.Απλώς όποτε με πιάνει στεναχώρια καταφεύγω στα γλυκά.Τόση πίκρα που νιώθω νομίζω ότι με το γλυκό θα τη διώξω.
Μμμμ...Λοιπόν το είχα και το έχω αυτό...Καλό είναι να το συζητήσεις με τον γιατρό σου μήπως βρείτε μια άκρη.....Η τόση πίκρα και τα συναισθηματικά κενά οφείλονται στο ότι δεν έχεις φίλους/φίλες κ.τ.λ......Τα αντικαταθλιπτικά από μόνα τους δεν μπορούν να γεμίσουν τα κενά,νομίζω.....Ούτε τα γλυκά...Τα γλυκά γεμίζουν μόνο τις λιπαποθήκες και αυξάνουν την κυτταρίτιδα....
Mα κι εγώ το είχα αυτό χρυσό μου, με τα γλυκά. Αλλά τότε πες μου, αφού τα αντικαταθλιπτικά δεν μπορούν να γεμίσουν τα κενά όλων μας, τότε ποιός ο λόγος να εξακολουθεί κάποιος να τα παίρνει ; Αυτό είναι το διαχρονικό μου ερώτημα και ειλικρινά παλεύω να δω τί δεν κάνω σωστά και κανείς δεν μου το απαντάει.Quote:
Originally posted by kassi_21
Μμμμ...Λοιπόν το είχα και το έχω αυτό...Καλό είναι να το συζητήσεις με τον γιατρό σου μήπως βρείτε μια άκρη.....Η τόση πίκρα και τα συναισθηματικά κενά οφείλονται στο ότι δεν έχεις φίλους/φίλες κ.τ.λ......Τα αντικαταθλιπτικά από μόνα τους δεν μπορούν να γεμίσουν τα κενά,νομίζω.....Ούτε τα γλυκά...Τα γλυκά γεμίζουν μόνο τις λιπαποθήκες και αυξάνουν την κυτταρίτιδα....
Ναι το ξέρω αυτό.Μια ψευδαίσθηση είναι.Ουσιαστικά δεν οφελούν σε κάτι,δεν αλλάζουν τίποτα.Σε κάνουν εκείνη τη στιγμή να νιώθεις λίγο καλύτερα αλλά μόνο για λίγο.
Τα χάπια σταθεροποιούν από ότι κατάλαβα το συναίσθημα....Δεν ξέρω πως,τι και γιατί......Επεμβαίνουν στις χημικές διαδικασίες που γίνονται στον εγκέφαλο και οι οποίες είναι υπαίτιες για την συναισθηματική μας κατάσταση.....Όταν διαταραχθούν αυτές οι χημικές λειτουργίες τότε το χάπι επεμβαίνει....Η ερώτησή μου είναι απλά ότι αφού διαταράχθηκαν χωρίς χάπι πώς και δεν μπορούν να επανέλθουν εξίσου χωρίς χάπι;Εφ\'όσον τα αίτια είναι ψυχογενή τότε πως αντίστοιχα θετικά ερεθίσματα δεν μπορούν να \"στρώσουν\" τα επίπεδα των διαφόρων νευροδιαβιβαστών;;;
\'Ασε που σε πολλές περιπτώσεις διαταράχθηκαν από χάπι. \'Αλλη πονεμένη ιστορία. Τέλος πάντων, τα θέματά σας ενδιαφέροντα αλλά είμαι πολύ κουρασμένος. Πάω για νανάκια και να ονειρευτώ αμαζόνες και Ζήνες και θα επανέλθω πιο σοβαρός και κόσμιος.Quote:
...Η ερώτησή μου είναι απλά ότι αφού διαταράχθηκαν χωρίς χάπι πώς και δεν μπορούν να επανέλθουν εξίσου χωρίς χάπι;
Το σκεπτικό είναι ότι τα αντικαταθληπτικά σε κάνουν \"ικανό\" να δημιουργήσεις μια ζωή από \'κει που δεν την είχες και από τη στιγμή που τη δημιούργησες, τα κόβεις, και κρατάς τη ζωή. Δεν έχω όμως προσωπική εμπειρία ούτε και ξέρω κανένα που τα έπερνε για να επιβεβαιώσω ή να διαψεύσω ως προς την αποτελεσματικότητα αυτής της προσέγγισης. Θεωρώ \"παρακινδυνευμένο\" να παίζεις με τα χημικά στον εγκέφαλό σου εάν δεν πάσχεις από κλινική πάθηση (όπως οι άνθρωποι που πάσχουν από μανιοκατάθλιψη οι οποίοι χρειάζονται τα φάρμακα όπως ο διαβητικός την ινσουλίνη). Αλλά μπορεί όντως και να δουλεύει. Όμως νομίζω ότι η κοινή λογική λέει ότι από μόνα τους, μάλλον δεν θα κάνουν και πολλά. Δηλαδή μάλλον θα πρέπει να συνδυάζονται και με μια ψυχοθεραπεία.
Αλέξανδρε έτσι είναι...Η ψυχοθεραπεία είναι αυτή που θα σου δώσει τη βάση να μπορείς να τα βγάλεις πέρα μελλοντικά και χωρίς αντικαταθλιπτικά και σταθεροποιητές διάθεσης...Όταν η κατάθλιψη ασχέτως αν δεν είναι μανιοκατάθλιψη σε βαράει και σε βγάζει εκτός από πολλά πράγματα στη ζωή σου,όταν δεν έχεις όρεξη να πάρεις τα πόδια σου επειδή κάτι σε συγκρατεί,όταν σε πολύ χειρότερη περίπτωση κάνεις απόπειρες αυτοκτονίας τότε ακόμα και αν πάσχεις από μία απλή κατάθλιψη η φαρμακευτική αγωγή είναι απαραίτητη...Περισσότερα δεν ξέρω να πω για το πως δρουν τα φάρμακα και αν η ψυχοθεραπεία από μόνη της χωρίς την συνακόλουθη φαρμακευτική αγωγή μπορεί να διώξει καταθλιπτικά συμπτώματα όπως αυτά που προανέφερα......
παιδια εγω ειμαι απο τα πειραματα που η αγωγη εχει βοηθησει κ που καταλαβαινω ποσο με βοηθαν εκ των υστερων μεν αλλα ναι δε..δεν με ενοχλει που περνω χουφτες αντι-....
με νιαζει να στεκομαι στα ποδια μου κ να γινομαι τα παντα εκτος απο κουρελι για το γιο μου
κι η αληθεια ειναι οτι χωρις τα διαφορα αντι...ειμαι ρακος ψυχολογικα
το καταλαβα κ ειμαι πολυ καλυτερα απο τοτε
ολα ειναι ενας συμβιβασμος της ιδεας
Όπως κάποτε είχες πει χρυσή μου Εγκυκλοπαίδεια-πάνω στα ΨΥΧΩ:\"Δεν το θέλω το πολύ συναίσθημα...Το πολύ συναίσθημα μας καταστρέφει....\" Και ναι...Όλα ένας συμβιβασμός είναι....Με την υπνηλομαστούρα δεν συμβιβάστηκα αλλά είμαι στην διαδικασία διαπραγμάτευσης....Ας παίρνω χάπια αρκεί να μην διαλύομαι σε 1000 συναισθηματικά κομμάτια...Προτιμώ τα κομμάτια LACTA-τα οποία με την σειρά τους δεν θέλουν οι σταθεροποιητές να προτιμώ!
σωστηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηη ηηη
δεν θελω αισθηματα
με χαλαν
καλυτερα 40χρονια μηχζνικη ζωη
παρα εστω 1 ωρα υπερσυναισθηματικη