Originally Posted by
ioannis2
Καλα κανεις που θα πας σε άλλο ψυχολόγο. Η ψυχαναλυτική μεθοδος σε βοηθα να εκφραστεις καλύτερα ως προς τα προβλήματα σου και να γνωρίσεις καλύτερα τον εαυτο σου. Στη ψυχαναλυτική μεθοδο η σχεση ειναι πιο προσωπική, η χημεια με το θεραπευτη παιζει σημαντικο ρόλο. Η γνωστικη συμπεριφορικη επικεντρωνεται σε μεθοδους λύσης του προβληματος, έχει πιο δυναμικο κατα την αποψη μου χαρακτηρα, το ατομο καλειται αμεσα να ξεκινησει βηματα. Όμως ειναι και το άλλο που εχω σκεφτει. Δεν μπορει κανεις επ αοριστο, μια ζωη, να πηγαινει στον ψυχολόγο. Συνήθως το να γνωρισει κανεις τον εαυτο του και τις αιτιες μεσα στην ψυχοθεραπεια καθως και τις μεθοδους λύσης του προβληματος επιτυγχανεται, αμα ειναι και καλος ο θεραπευτης, μετα από λιγο καιρο συστηματικης θεραπειας. Μετα ουσιαστικα επαναλαμβανονται τα ιδια και τα ίδια ή η ψυχοθεραπεια παιρνει τη μορφη περιπτωσιολογιας στα θεματα που απασχολουν το ατομο.
Το ζητημα ειναι, η πολύ μεγαλη δυσκολια ειναι, το άτομο από μονο του να τα εμπεδωσει καλα και να τα κανει μερος της ζωης του, στο εφεξης σκέψεις και πράξεις να κατευθυνονται από αυτα που έχει μάθει και τοτε ειναι που συμβαινει η αλλαγη. Ωστοσο ξερω ότι ειναι πολύ δυσκολο αυτο αλλά όσο μπορεις κάνε τα πράξη.
Αυτο που αναγνωριζω ειναι ότι εχεις αναγκη να χεις ενα καλο ανθρωπο διπλα σου να σε ενθαρρυνει σ αυτη την κατευθυνση και να σου λειτουργει σαν καταφυγη εκει που εννοιωθες αναγκη. Αυτο το βρηκες στη ψυχολογο. Αν μπορεις βρες το σε καποιο/α φιλο/η ή καποιο οικειο σου που σε καταλαβαίνει. Και να ναι όχι απλα καταφυγη αλλά να σου λειτουργει σαν κινητηρια δυναμη για πραξεις που οδηγουν στη βελτιωση.
Το αγχος όπως λες και συ συνοδευεται από καταθλιψη. Αγχος για κατι που αναμενουμε να γινει που ειναι ουσιαστικα αυτοκαταστροφικες για εμας σκεψεις γι αυτα που αναμενουμε και συναμα καταθλιψη γι αυτα που παθαμε, τα λαθη που καναμε, αρνητικα βιωματα που οδηγησαν τον εαυτο μας στο να αναμενουμε τετοια γεγονοτα και τη σκεψη ότι η ζωη μας θα μπορουσε να ναι αλλιώς. Και ειναι ασχημος συνδυασμος.
