Originally Posted by
kami
αισιόδοξη σε βρίσκω...σόρρυ είπα να κάνω χιούμορ...
μην προκαταλαμβάνεσαι...
ο εαυτός μας είναι ο καλύτερος φίλος μας και ο μόνος που μας στηρίζει στα εύκολα και στα δύσκολα, οφείλουμε να τον αγαπάμε και να τον προστατεύουμε, μέσα από τις πράξεις, τις σκέψεις και τα συναισθήματα μας. Όταν είσαι πεσμένη να σκέφτεσαι αυτά που σου δίνουν δύναμη, και αν σου λείπει η προσοχή και η φροντίδα, να την δώσεις εσύ στον εαυτό σου, γιατί μόνο εσύ τόσο καλά τον ξέρεις, κανείς άλλος δεν μπορεί...
Εχεις δικιο σ αυτο.. αλλα στην πρακτικη εφαρμογη ειναι το δυσκολο.. πολλες φορες σκεφτομαι ποσα εχω καταφερει κ ποσα εχω ξεπερασει κ οτι εχω φτασει πολυ μακρια στη ζωη μ για να τα παρατησω τωρα.. αλλα μια αλλη φωνουλα μεσα μ λεει το αντιθετο.. σαν να εχεις να κατακτησεις μια πολη.. κ εχεις γκρεμισει τα τειχη κτλ κ το μονο π εμεινε ειναι το κεντρικο φρουριο.. αξιζει να τα παρατησεις? σιγουρα οχι.. αλλα κ τι να την κανεις μια πυρρειο νικη με τοσες παραπλευρες απωλειες?
Επισης πιστευω οτι ο εαυτος μας ειναι ο καλυτερος φιλος μας αλλα συναμα κ ο μεγαλυτερος εχθρος μας..
αν και εσύ δεν μπορείς, χρειάζεται να ρωτήσεις ένα γιατρό αν μπορεί να σε βοηθήσει μέσω φαρμάκων (δεν ξέρω αν το έχεις κάνει ή όχι) αλλά μην στρέφεσαι ποτέ εναντίον του εαυτού σου, είναι ότι έχεις και δεν έχεις. Οφείλεις να τον διασκεδάζεις και να τον ψυχαγωγείς, να του εμπνέεις θετικές σκέψεις και να του υπόσχεσαι τα καλύτερα για το μέλλον. Όχι ουτοπίες, ρεαλιστικά. Πάρε τον έλεγχο των συναισθημάτων σου και βάλε τη λογική μπροστά...
Αυτη η (αν)ισορροπια λογικης-συναισθηματος ειναι π με χει φαει ρε συ... αν μπορουσα να τα φερω παραλληλα κ οχι τεμνουσες ευθειες τοτε θα ηταν λιγο καλυτερα.. παιρνω φαρμακα χρονια τωρα αλλα τι να μ κανουν κ αυτα στο μαυρο μ το χαλι....
¨γιατί στεναχωριέμαι; έχω λόγο; ακόμα και αν έχω τι μπορώ να κάνω για να νιώσω καλύτερα; μήπως μου λείπει η κοινωνική επαφή; για να μπω στο chat να δω τι κάνουν τα παιδιά..."
Σε ποιο chat να μπω? Δεν σε καταλαβαινω.. Αλλα στα χαλια π ειμαι το chat μ ελειπε... Κ οχι δεν μ λειπει καθολου η κοινωνικη επαφη, εχω φιλες κ πρεπει να υποκρινομαι οτι ειμαι μια χαρα κ αυτο με πληγωνει...
θα σου πω και κάτι που πιστεύω ακράδαντα: μόνο όταν δίνεις χαρά τότε μόνο θα την λάβεις, όχι γιατί είναι νόμος αλλά γιατί όταν από μόνη σου μεταδίδεις χαρά και ζωή στους άλλους, θα το νιώσουν, θα το λάβουν και θα στο επιστρέψουν. Αν δείχνεις στους άλλους το πρόσωπο της απαισιοδοξίας και της λύπης, πως περιμένεις να βρεις ανθρώπους να σε ανεβάσουν που πρώτα εσύ θα τους έχεις μεταδώσει αρνητική ψυχολογία; είναι σαν να φέρνεις θεατές σε δράμα και να περιμένεις να μοιραστούν τη χαρά τους μαζί σου. Όχι την απαισιοδοξία τους θα μοιραστείς.
Σαν την αυτοεκπληρουμενη προφητεια κ την προβολη ενα πραγμα δλδ? (Κυριως το πρωτο). Εχω ηδη αρκετες ενοχες διοτι το μονο που εχω κανει ειναι να πληγωσω ατομα π με αγαπησαν, που μ σταθηκαν, π με βοηθησαν, κ το ευχαριστω μ ηταν να γυρισω την πλατη στην καλυτερη κ να πληγωσω στην χειροτερη... Σκεφτομαι ορισμενα περιστατικα κ βουρκωνω.. ολοι ειμαστε κ θυτες κ θυματα.. το νοημα εγκειται στην διαφορα που προκυπτει απ την "αφαιρεση"....
Και άμα συναντάς ανθρώπους που θα προσπαθούν να σου μαυρίσουν την ψυχή και θα είναι με πρόσημο ενέργειας αρνητικό θα ρίχνεις τείχη, θα βάζεις άμυνα. Δεν θα δέχεσαι να λάβεις αυτό που προσφέρουν γιατί δεν θα σου κάνει. Μπορείς να τους κατανοήσεις αλλά όχι να ταυτιστείς...θα τους προσπερνάς.
Ετσι ειναι.. αυτο το χω μια χαρα...
Το έχεις ακούσει το ¨τα σκυλιά γαβγίζουν αλλά το καραβάνι συνεχίζει το δρόμο του;", αυτό κάνε...τώρα και πάντα. Και εμένα ξέρεις πόσα αρνητικά συναισθήματα με πιάνουν στην διάρκεια της μέρας; πόσο με παίρνει από κάτω ώρες-ώρες και έρχονται όλα τα ψυχολογικά μου μπροστά και κλείνουν τους δρόμους; ξέρω τι τους λέω; όπως είσαι έφυγες...έφυγες και γεια. Όχι θα κάτσω να κλάψω ή να πεθάνω ή να γίνω χώμα. Όχι θα αφήσω ένα συναίσθημα να με ορίζει και να με τραβά από τη μύτη. Δεν γίνεται, χρειάζεται να ζήσω και να ζήσω και καλά...
Θα σου πρότεινα αν το πρόβλημα σου είναι καθαρά ψυχολογικό και όχι πρακτικό, με τη βοήθεια ψυχολόγου να αρχίσεις να βλέπεις τα θετικά και πως μπορείς όλη αυτή την αρνητική ενέργεια να την κάνεις θετική και όταν δώσεις θετικά συναισθήματα σε σένα και στους άλλους, θα δεις ότι όλα γίνονται πιο εύκολα και πιο ευχάριστα και πιο απλά. Στο λέω εκ πείρας γιατί κάποτε έβλεπα και εγώ τη ζωή ανούσιο τοπίο, για πολλούς λόγους. Όταν άρχισα όμως να σκέφτομαι εγωιστικά ακόμα και απέναντι στις σκέψεις μου και όταν δεν άφηνα κανέναν πια να κάνει τη ψυχολογία μου ασανσέρ για ασήμαντη αιτία...τότε όλα άρχισαν να αλλάζουν γιατί εγώ πρώτη άλλαξα.
Καλή δύναμη. Θέλει πολύ αλλά αν την βρεις πιστεύω δεν την χάνεις γιατί κουράστηκες πολύ για να την αποκτήσεις και μετά δεν την παραδίνεις σε κανέναν, πολύ σημαντικό απόκτημα, κάνε οτι μπορείς λοιπόν για να την αποκτήσεις.
