Πανικοι,πανικοι και παλι πανικοι.απορια !

Quote:

---

Originally Posted by panicgirl

Άγχος μου,πόση ώρα κρατάνε οι κρίσεις σου?
Αυτό με το άγχος το έχουμε όλοι.Εγώ είχα φτάσει στο σημείο να feedαρω το άγχος μου με ένα σωρό μαλακίες.Ήταν σαν να έχω ένα κωλόφιδο μέσα μου και να μου έλεγε ρίξε θλίψη,ρίξε αρνητική ενέργεια,ρίξε άγχος και τρελάθηκα.Δεν μπορούσα να κοιμηθώ.3 ώρα την νύχτα και επειδή δεν μπορούσα να βγω έξω να περπατήσω έκανα το μπαλκόνι πέρα δώθε με ένα τσιγάρο και μετρούσα κιόλας.Μετά τα χίλια πέρα δώθε άρχισα να κλαταρω.χαχαχαΚαλά τώρα μιλάω εκ του ασφαλούς γιατί παιρνω τα φαρμακακια,αλλά τα xanax τα μειώνω όσο γίνεται.
Αυτό που πρέπει να κάνεις άγχος μου,είναι να αφήσεις τον εαυτό σου ελεύθερο.Προσπάθησε να το κάνεις τώρα που είσαι μικρούλα.Ξέρω πως είναι στα κωλοσχολεία,κάθε εξυπνόπαιδο πετάει την μακακία του,μην χάσει,έχουν άποψη για όλα.Να μην τα φοβάσαι αυτά τα παιδάκια και το τι θα πούν.Συνήθως οι "εξυπνακηδες" του σχολείου καταλήγουν ρεμαλια στην ζωή.Στο λέω εγγυημένα.
Και εγώ φοβάμαι.Φοβαμαι μην με πιάσει στο αμάξι πάλι και τρακαρω.Η ότι δεν θα με βοηθήσει κανείς.Για αυτόδεν έχω μπεί σε μετρό και λεωφορεία ακόμη μόνη.Ο φόβος αυτός είναι αρκετός να μου πυροδοτεί κρίσεις.
Τρως σωστά?Προσοχή λίγο με τα γλυκακια και την ζάχαρη.

---

Κρατανε πολυ.παρα πολυ.δηλαδη τωρα πριν κανα 2ωρο επαθα μια βαρβατη κριση με τασεις λιποθυμιας και ακομα δεν μπορω να ηρεμησω...παθαινω και αλλες μικρες αναμεσα,εχω παρει ποσα ζαναξ σημερα,εκανα καταχρηση για πρωτη φορα και δεν μπορω να παρω και αλλο.Θα παρω αντικαταθλιπτικα,τελος,δεν μπορω να λειτουργω ετσι,δν εχω δυναμη.ασε που μετα νιωθω σαν μεθυσμενη και εξαντλημενη αντι να χαλαρωνω.σε καταλαβαινω απολυτα και εγω ειχα αυπνιες ακομα κ στν υπνο μ παθαινα κρισεις πανικου,φαντασου τρελα γλεντια.Εχω πολυ καλες σχεσεις μ τ παιδια και ειμαι κοινωνικη σε μεγαλο βαθμο,απλα δεν ξερω εγω δεν θελω να με θεωρω αδυναμη κ μετα ολοι οι αλλοι...πφφ και αν λιποθυμησω?και αν ,αν ??? βαρεθηκα πραγματικα...εγω θα σ προτεινα μεχρι να δρασουν πληρως τ χαπια κ η ψυχοθεραπεια οτι κανεις να το κανεις με παρεα και σιγα σιγα μονη σου.μην βιαζεσαι να κανεις πραγματα που παλια θεωρουσες αυτονοητα,θα γινουν και αυτα απλα μην πιεζεις τον εαυτο σου αδικα :) εισαι σε μια θεραπεια και θα γινεις καλα,αυτο ειναι το μονο σιγουρο.

Quote:

---

Originally Posted by panicgirl

Α επίσης έμενα η μια κολλητή μου όσο σπουδάζαμε πάθαινε κρίσεις.Βεβαίως πιο ήπιες από τις δικές μου και έτρωγε φρίκες. Το ξεπέρασε εντελώς μόνη,δεν ξέρω πώς,ούτε ψυχολόγο ούτε τίποτα.Της έφυγε με το καιρό...
Τώρα αμα την δείς κάνει τα πάντα.Μετρό,αμάξι,πάει κάθε μέρα δουλειά με το λεωφορείο μία ώρα και μακρυά από το σπίτι της.Αλάνι.
Υπάρχει ελπίδα...

---

μπραβο στν κοπελα....κ εμενα αντιστοιχα ετσι 2 καθηγητριες μου αν και οι 2 σε καποια φαση ηταν με φαρμακευτικη αγωγη...πφφ ελπιδα υπαρχει αλλα αντε να ερθει κ απο δω μια βολτα...

Και το αγόρι μου,μου είπε πώς πάθαινε κρίσεις πανικού στην ηλικία σου.Και τώρα άμα τον δείς είναι αναίσθητος.Μάλιστα γυρνάει και μου λέει δεν είσαι άρρωστη ,σήκω και βγες έξω κτλ.Και η μάνα του έπαθε σε κάποια φάση.
Ο καθένας είναι διαφορετικός,εγώ νομίζω πως το ξέσκισα λίγο από άποψη φόβου και το άφησα να με καβαλήσει,γιατί είχα κάνει και την εγχείρηση με το θυροειδή μου,και νόμιζα πώς έχω κάτι κακό με την υγεία μου και πάθαινα χειρότερα πανικό.Με έπιανε ζαλάδα και έλεγα ωχ λιποθυμάω και είχα απανωτές κρίσεις.Αλλά δεν ήξερα τι ήταν...Το έμαθα μετά από ένα μήνα,αφού με είχα ξεκατινιάσει.

Quote:

---

Originally Posted by panicgirl

Και το αγόρι μου,μου είπε πώς πάθαινε κρίσεις πανικού στην ηλικία σου.Και τώρα άμα τον δείς είναι αναίσθητος.Μάλιστα γυρνάει και μου λέει δεν είσαι άρρωστη ,σήκω και βγες έξω κτλ.Και η μάνα του έπαθε σε κάποια φάση.
Ο καθένας είναι διαφορετικός,εγώ νομίζω πως το ξέσκισα λίγο από άποψη φόβου και το άφησα να με καβαλήσει,γιατί είχα κάνει και την εγχείρηση με το θυροειδή μου,και νόμιζα πώς έχω κάτι κακό με την υγεία μου και πάθαινα χειρότερα πανικό.Με έπιανε ζαλάδα και έλεγα ωχ λιποθυμάω και είχα απανωτές κρίσεις.Αλλά δεν ήξερα τι ήταν...Το έμαθα μετά από ένα μήνα,αφού με είχα ξεκατινιάσει.

---

Θα ηθελα και εγω λιγη αναισθησια !!!! πφφφ !!Αρρωστη δεν εισαι και το ξες και εσυ η ιδια.Απλα το αγχος σου ειναι σε ανεβασμενα επιπεδα και γι αυτο ξεσπαει ετσι...ασε δεν μπορεις να φανταστεις ποσοι εχουν πανικους και αντιστοιχα ποσοι τους εχουν ξεπερασει.Ρε εσυ ο φοβος ειναι αυτονοητος και ειναι αυτος που τα κανει ολα,δεν φταις εσυ γι αυτο! Αλλοι κανουν ποσο καιρο ,μπορει και χρονο,μεχρι να παρουν την αποφαση να πανε στον ψυχολογο,ποσο μαλλον σε ψυχιατρο...ο,τι εγινε,εγινε,δες απο εδω και περα πως θα το αντιμετωπισεις και πως θα το νικησεις.Γιατι σιγουρα περναει,ειτε με χαπια,ειτε χωρις ,δεν ειναι κατι μονιμο!!!

Αχ κοριτσάκι μου,είσαι τόσο θετική που σε χαίρομαι...Έτσι πρέπει να κάνουμε να αλληλοστηριζομαστε.Εγώ ας πούμε δεν φοβαμαι να μείνω μόνη στο σπίτι.Τώρα είμαι μόνη μου.Ξέρω πως αν με πιάσει δεν θα πεθάνω.Θα πάω να ξαπλώσω μέχρι να περάσει.Έξω όμως τι κάνουμε? Σήμερα έχω ψυχολόγο,θα πάω με ταξί.Είναι κάπως μακρυά για μένα με το αμάξι.Πολύ φανάρι και κίνηση.Η ψυχολογος μου έχει απαγορεύσει να κάνω πράγματα που νιωθω ότι με πιέζουν για ένα δίμηνο,μάλλον για να ηρεμήσω λιγάκι.Απλά φοβάμαι μην καλοβολευτώ.

Quote:

---

Originally Posted by panicgirl

Αχ κοριτσάκι μου,είσαι τόσο θετική που σε χαίρομαι...Έτσι πρέπει να κάνουμε να αλληλοστηριζομαστε.Εγώ ας πούμε δεν φοβαμαι να μείνω μόνη στο σπίτι.Τώρα είμαι μόνη μου.Ξέρω πως αν με πιάσει δεν θα πεθάνω.Θα πάω να ξαπλώσω μέχρι να περάσει.Έξω όμως τι κάνουμε? Σήμερα έχω ψυχολόγο,θα πάω με ταξί.Είναι κάπως μακρυά για μένα με το αμάξι.Πολύ φανάρι και κίνηση.Η ψυχολογος μου έχει απαγορεύσει να κάνω πράγματα που νιωθω ότι με πιέζουν για ένα δίμηνο,μάλλον για να ηρεμήσω λιγάκι.Απλά φοβάμαι μην καλοβολευτώ.

---

Οσοι υποφερουμε απο πανικους,το σπιτι ειναι το μοναδικο ασφαλη μερος,ετσι το νιωθουμε τουλαχιστον.Γιατι εκει ο,τι και να κανεις,ουτε κανεις δεν σε <<παρεξηγει>>,ουτε τιποτα!!Σε καταλαβαινω απολυτα.Και εγω το μονο που φοβαμαι ειναι το εξω ,το τι θα γινει εαν παθω κατι ...ειμαι και σε πιο τραγικη κατασταση εγω βεβαια,σταματησα ΑΓΝΩΣΤΟ ανθρωπο να με παει σπιτι μου γιατι ενιωθα οτι λιποθυμαω!! Αυτο βεβαια ηταν στα αρχικα σταδια του πανικου αλλα και παλι εχω να το λεω!! Εγω το βλεπω τεραστια προοδο αυτο με το ταξι,εγω δεν θα μπορουσα καν να το εκανα.Και οχι μην ανησυχεις,αυτα που κανεις εσυ δεν ειναι αποφυγες, ουτε θα συνηθισεις ουτε τιποτα.Καλα σου λεει η ψυχολογος σου,μην πιεζεσαι παραπανω απο οσο πρεπει για λιγο και μετα θα απομυθοποιηθουν σιγα-σιγα ολα .Και με εκθεση βεβαια αλλα θα σε βοηθησει κ η ψυχοθεραπεια !!! Μπραβο που αρχισες εγκαιρως παντως πραγματικα !!Εισαι σε πολυ καλο δρομο :)

Ναι αλλά και εσύ μια χαρά...Σταμάτησες τον άνθρωπο και σε βοήθησε.Εμένα αυτό είναι το άγχος μου μην και δεν με βοηθήσει κανείς.Εδώ σου λέω με έπιασε στο αμάξι και επειδή φοβόμουν μην λιποθυμήσω είχα σταματήσει έξω 2 φορές έξω από φούρνους-τυροπιτάδικα και δεν κατέβαινα να πάρω νερό μήπως και λιποθυμήσω μέσα στο μαγαζί.χαχαχα.Μιλάμε περιπτωσάρα.

Quote:

---

Originally Posted by panicgirl

Ναι αλλά και εσύ μια χαρά...Σταμάτησες τον άνθρωπο και σε βοήθησε.Εμένα αυτό είναι το άγχος μου μην και δεν με βοηθήσει κανείς.Εδώ σου λέω με έπιασε στο αμάξι και επειδή φοβόμουν μην λιποθυμήσω είχα σταματήσει έξω 2 φορές έξω από φούρνους-τυροπιτάδικα και δεν κατέβαινα να πάρω νερό μήπως και λιποθυμήσω μέσα στο μαγαζί.χαχαχα.Μιλάμε περιπτωσάρα.

---

Μπα κ εγω το κανω αυτο.Μπορει να ιδρωνω,να ζαλιζομαι και να μην λεω τιποτα πουθενα για να μην φανω καπως.Αυτο που εκανα με τον ανθρωπο δεν μπορω να το ξανακανω ,απλα ειχα φθασει στα ορια μου πραγματικα.Ειχα την λιποθυμια για κατι αυτονοητο...περιπτωσαρα δεν εισαι,ολα αυτα που μου λες δεν μπορεις να φανταστεις ποσο γνωριμα μου ακουγονται!!!Και φυσικα παντα θα σε βοηθησε καποιος αυτο ειναι αυτονοητο...οπως και αυτονοητο ειναι οτι ποτε δεν θα παθουμε κατι απο τον πανικο ΑΛΛΑ ΠΟΥ ΝΑ ΤΟ ΠΙΣΤΕΨΕΙ Ο ΧΑΖΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΜΑΣ ΑΥΤΟ ΟΕΟ?!?!? εσενα ποια συμπτωματα σ βασανιζουν πιο πολυ σε μια κριση πανικου?

Νομίζω η ζαλάδα,η αίσθηση λιποθυμίας και η αποπροσωποιηση.Φοβαμαι πως άμα με ξαναπιάσει κρισαρα δεν θα μπορέσω να το αντιμετωπίσω πχ εν ώρα οδήγησης.Το τρεμούλιασμα φαντάζομαι είναι από το φόβο.Ο ιδρώτας και η ταχυκαρδίες δεν με πολύ νοιάζουν πια.Είχα μια μικρή κρίση στο σπίτι της θείας μου,κρύος ιδρώτας και ταχυκαρδία.Δεν είπα τίποτα σε κανέναν ούτε σε φίλους ούτε σε ξαδέρφια.Και πέρασε.Δεν φοβάμαι να πεθάνω.Το λέω κυριολεκτικά.Σάμπως ξέρουμε τι μας περιμένει μετά?Το βασανισμό δεν αντέχω.Μικρές κρισούλες πρέπει να παθαινα γενικά πιο παλιά και να μην το καταλαβαινα.Πιο παλιά ας πούμε πολύ σπάνια με έπιανε το στομάχι και είχα αίσθημα λιποθυμίας.Όχι συνέχεια, κυρίως τα καλοκαίρια.

Έβλεπα εχτές τους Πρωταγωνιστές και είχε ρεπορτάζ για την ινώδη κύστωση,μια ασθένεια που ξέρεις ότι κάποια στιγμή θα πεθάνεις.Δεν ξέρεις αν σε μια βδομάδα θα ζείς.Και έβλεπα αυτά τα παιδιά στην ηλικία μου,και είχαν τόση όρεξη για ζωή,και αγαπούν κάθετι μικρό στην ζωή,και έλεγα ΜΠΡΑΒΟ τους!!!Γιατί δεν τους νοιάζει το αύριο.Σε μας αντιθέτως ο χρόνος είναι ο γιατρός μας,αλλά πρέπει να μάθουμε να αγαπούμε τους εαυτούς μας,τις κρίσεις και την ζωή μας εν γένει.Όποια και αν είναι αυτή.

Και εγω τα ιδια ακριβως φοβαμαι.Σε συνδυασμο με την ταραχη που ακολουθει μετεπειτα! Ναι και εγω το ειδα χθες ,πολυ συγκινητικο ειναι η αληθεια ! Οπως και η καταραμενη αληθεια ειναι το ποσο αδικο ειναι να πρεπει να σου συμβει το χειροτερο για να μαθεις και να αρχισεις να ζεις.Τους θαυμαζω παρα πολυ αυτους τους ανθρωπους που ρουφανε την ζωη και δεν αφηνουν τιποτα απεξω!!! Οσο για την δικια μας περιπτωση , δεν θεωρω παντα την αποδοχη σωστη.Την αποδοχη εως ενα σημειο για την διαταραχη φυσικα,αλλα απο εκει και περα θελει αλλαγες . Γιατι τα ψυχολογικα προβληματακια ειναι ενα καμπανακι για να μας δειξουν οτι κατι στην ζωη μας,ειτε μεσα μας δεν παει καλα ,γι αυτο και επαναστατει με αυτον τον τροπο! Η αγαπη για τον εαυτο μας ειναι το καλυτερο οντως και απο μονο του σου δινει απειρη δυναμη.Τις κρισεις δεν θελω να τις αγαπησω,ή αν τις αγαπησω θελω να ειναι μονο για ενα διαστημα μεχρι να καταλαβουν οτι δεν τις θελω πια και να αρχισουν να φευγουν. Δεν λεω,σιγουρα μετα απο ολη αυτην την περιπετεια,οπως και ο καθενας μας ,θα ειμαστε πιο δυνατοι και ισως καταλαβουμε και τα ορια μας ως ανθρωποι.Αλλα να το εχω μονιμως,απλα δεν το δεχομαι ,θα φυγει θελει δεν θελει!!!:p

Όταν είπα να αγαπήσεις τις κρίσεις εννοούσα ακριβώς όλα όσα έγραψες.Ότι ήρθαν στην ζωή μάς για κάποια αλλαγή.Μόνο που θέλει προσπάθεια πολύ.Θα τα καταφέρουμε!!!

Quote:

---

Originally Posted by panicgirl

Όταν είπα να αγαπήσεις τις κρίσεις εννοούσα ακριβώς όλα όσα έγραψες.Ότι ήρθαν στην ζωή μάς για κάποια αλλαγή.Μόνο που θέλει προσπάθεια πολύ.Θα τα καταφέρουμε!!!

---

Μακαρι !!!:)