ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΚΑΠΟΙΟΝ ΠΟΥ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕ??

Quote:

---

Originally Posted by Θεολόγος

Κοίταξε...το θέμα είναι προσωπικό-υποκειμενικό οπότε δεν ξέρω κατά πόσο θα σε βοηθήσει η δική μου άποψη εμπειρία επειδή και πάλι είναι υποκειμενική. Αλλά αφού με ρωτάς την καταθέτω...

Άρχισα με γνωσιακή ψυχοθεραπεία. Άρχισα τις συνεδρίες σε μια κατάσταση αρκετά δύσκολη...μετά απο 4 μήνες και με πρωτοβουλία δική μου επισκέφθηκα ψυχίατρο ο οποίος (όχι αμέσως) μου έδωσε φαρμακευτική αγωγή... την οποία και μου αύξησε αργότερα...

Η συγκεκριμένη μέθοδος δέν με βοήθησε γιατί πολύ απλά εγώ έκανα διαστρεβλώσεις της πραγματικότητας βάσει των πεποιθήσεων και βιωμάτων που είχα και προφανώς... αντιδρούσα ανάλογα....

Η ψυχολόγος μου πρότεινε το μοντέλο...να ελέγχω ''αντικειμενικά'' τα γεγονότα. Δηλαδή να προσπαθώ να δώ αν οι αντιδράσεις μου βασίζονται σε αντικειμενικά γεγονότα που συνέβησαν και όχι σε αυτό που έχω ''χτίσει εγώ''. Αυτό για μένα ήταν σχεδόν αδύνατο...δεν μπορούσα πολύ απλά να το κάνω...δεν με θεράπευε...μου το είχε βάλει μάλλιστα και ως εργασία για κάθε μέρα! Να ελεγχώ τα γεγονότα και τις αντιδράσεις μου πάνω σ'αυτά! Τα παραπάνω σε συνδυασμό ό,τι ήταν μετριασμένα επικριτική μαζί μου δεν με βοήθησαν...

Σίγουρα και με τη μέθοδο αυτή κάναμε αναδρομές στο παρελθόν...αλλά έδινε μεγάλη σημασία στο πώς ''λειτουργώ'' στο τώρα στην καθημερινότητα μου....
Τη θεραπεία αυτή την έκανα περίπου 5 μήνες.Χωρίς ιδιαίτερη αλλαγή...

Η αλλαγή ήρθε με την ψυχανάλυση..είδα στην πράξη ό,τι αυτή μου ταίριαζε. Συνεδρίες σε χαλαρό τόνο,αναδρομές στο παρελθόν και επεξεργασία τους, σχεδόν καθόλου καθοδήγηση στις επιλογές μου, περισσότερο εγω μετέχω και η ψυχολόγος υποβοηθά τη διαδικασία...

Βγαίνου πράγματα και λύσεις χωρίς πολύ ξαθοδήγηση απ'τη ψυχολόγο...βοηθάει την όλη διαδικασία με αρκετό σεβασμό...

Αυτή η δική μου εμπειρία. Εσύ πρέπει να δείς τα δικά σου δεδομένα....

Όσον αφορά τα φάρμακα, μου πήρε αρκετο καιρό...για να ρυθμίσουμε την ποσότητα και τα συγκεκριμένα φάρμακα που χρειαζόμουν.....

Θέλει πολύ υπομονή.Τώρα που είμαι σταθερά σχετικά βλέπω ό,τι άξιζε....

---

Θεολογε μου σευχαριστω πολυ για την απαντηση σου
δε σε ρωτησα τυχαια μιας κ ειχα τις αμφιβολιες μου για την ολη διαδικασια
απλα νομιζα οτι εφταιγα εγω
βεβαια απο τοτε που σε ρωτησα μεχρι τωρα αλλαξε ολος μου ο κοσμος
οποτε μπορω με βεβαιοτητα να σου πω (αν κ δε ξερω την ιστορια σου)
οτι ειχες απολυτο δικιο κ τωρα που διαβαζω τη διαδικασια μου θυμιζει την δικη μου κ οντως δεν κανει για μενα
ΗΘΙΚΟ ΔΙΔΑΓΜΑ επιλεξτε σωστα τον καταλληλο ψυχολογο

εγω ξεκινησα απο τελη Αυγ
μου κανε εντυπωση που δε μου δωσε κατευθειαν αντικαταθλιπτικα
κατηγορουσα τον εαυτο μου οτι εγω δεν του δωσα να καταλαβει ποσο σοβαρα ειμαι
οταν του προτεινα για αντικαταθλιπτικα μουπε οτι δε συνεργαζεται με καποιο ψυχιατρο
κατι που εκανε εντυπωση σε μια φιλη μου
εμενα μου κανε αντυπωση μονο αφου πηγα σε αυτην την ψυχιατρο η οποια στο μονο που στηριχτηκε ηταν στο οτι δεν κοιμαμαι καλα κ μουδωσε xanax k seropram
μιλωντας με τη φιλη μου μουπε να παω να δω την δικη της ψυχολογο
πηγα χτες κ ολος μου ο κοσμος αλλαξε
πρεπει να γραψω ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΕΚΘΕΣΗ για να περιγραψω το χθεσινο
ολα: απο τη προσεγγιση, απο το τροπο που μιλουσε, αυτα που ελεγε, ο τροπος που ακουγε, τις αντιδρασεις της
πρωτη φορα στη ζωη μου εφυγα με μια δοση αχνης ελπιδας

καταρχην δε δουλευει με το ρολοι τυπου αν κλαις κ δεν εισαι καλα δε σου λεει αντε τελειωσε η ωρα πληρωνε (κ δε σε χρεωνει παραπανω)
συνεργαζεται με ψυχιατρο οπου συννενοειται για τις αλλαγες, προοδο γενικα την κατασταση συνεπως ξερει ο ανθρωπος τι φαρμακα πρεπει να σου γραψει μιας κ η ψυχολογος εχει πει τα περισσοτερα κ οταν πας να σου γραψει τα φαρμακα ξερει την κατασταση σου συν οτι λες κ συ

μου ειπε οτι δεν μπορει να κανει διαγνωση ουτε να δωσει φαρμακα αλλα ΑΤΥΠΑ εχω χρονια καταθλιψη κ υποψιαζεται τι φαρμακα θ μου δωσει ο ψυχιατρος κ οταν την ρωτησα αν αυτη η κατασταση αλλαζει μιας κ ξερω τι πρεπει να κανω κ δεν κανω τιποτα μουπε: λογικο πως να μπορεσεις? εσυ νιωθεις τυψεις που ζεις... κ οτι αφου δρασουν τα φαρμακα μαζι με πολυ δουλεια τα πραγματα σιγα σιγα θ καλυτερευσουν

τσαμπα οι 3 μηνες που εφαγα κ τα λεφτα....
αλλα πραγματικα χαιρομαι που μεσα απο δω κ εξωτερικους παραγοντες επιτελους βρηκα τη δυναμη να σταματησω κατι που δεν ειχε νοημα...

Ελπίζω και εύχομαι να πήρες τη σωστή απόφαση....

Καλή πορεία απο 'δώ και μπρός...

Quote:

---

Originally Posted by destinity22

tasakiou μου η αληθεια ειναι πως μεγαλωσα μονη μου, εγινα ανεξαρτητη απο πολυ μικρη
κ οντας κλειστη ποτε δε ζητησα βοηθεια
επεισα τον εαυτο μου οτι μπορω να κανω ολα μονη μου γιατι δεν ειχα αλλη επιλογη
κ τωρα συνειδητοποιω οτι δεν μπορω να ταχω ολα στους ωμους μου αλλα αν αφεθω κ πω
οκ δεν μπορω μονη μου θελω καποιον διπλα μου, η πραγματικα (οτι δηλ δεν υπαρχει κανεις) απλα θ με συνθλιψει κ δεν ξερω αν μπορω να διαχειριστω κ αυτο τωρα
κ ο ψυχολογος αυτο που μου λεει οτι εγιναν πολλα λαθη απο τους γονεις
αλλα οπως ειπα οτι εγινε εγινε κ δεν αλλαζει
η ουσια ειναι πως αν δεν εχεις μαθει να βαζεις τονε αυτο σου πρωτο κ να τον αγαπας κ να τον φοντιζεις κ να τον σεβεσαι κ να πιστευεις οτι αξιζει (οχι το κλασικο πως θ το κανουν οι αλλοι αν δεν το κανεις εσυ) αλλα που θ πατησεις εσυ για να σηκωθεις οταν δεν εχεις ουτε τον εαυτο σου??? απο που σκατα πρεπει να αντλησω δυναμη επιμονη κ επιμονη κ θεληση κ να προσπαθησω να σηκωθω κ να κανω τις αλλαγες οταν δεν πιστευω οτι μπορω αξιζω κτλ... βλεπεις το φαυλο κυκλο...??

ειπες οτι αναγνωριζεις πολλα κοινα με σενα... θ ηθελες να μοιραστεις σε τι φαση εισαι τωρα? ακομα κ μικρα βηματα πως τα εκανες τι σε βοηθησε?

---

Τα κοινά κομμάτια αφορούν την ανασφάλεια αν αγαπήσω και αγαπηθώ, το άγχος, ο φόβος και η ελπίδα ότι αν αλλάξω θα βελτιωθούν όλα..Κατάλαβα λοιπόν ότι μόνο αν καταλάβω καλά ότι αξίζω και όλα θα πάνε καλά θα προχωρήσω στη ζωή μου!

Εγώ λοιπόν αγαπητή μου είχα το αντίθετο πρόβλημα με κατάθλιψη και κιλά...έχανα κιλά μέχρι που έφτασα 36 με ύψος 1,60(γυναίκα είμαι)...Τώρα είμαι 48 αν φανταστείς οτι είχε κλείσει το στομάχι μου ήμουν ενα βήμα πριν την κλινική και όλοι στη δουλειά με δούλευαν για το πόσο αδύνατη είμαι...καμία σχέση με νευρική ανορεξία όμως..ήταν καθαρά κατάθλιψη λόγω πολλών προβλημάτων στο σπίτι.
Κι όμως τα κατάφερα με αρκετή προσπάθεια (παιδικά γιαουρτακια και φαριν λακτέ κρεμες-δεν κάνω πλάκα)και φαρμακευτική αγωγή βεβαίως.Είχα να βγώ έξω γύρω στα 7 χρόνια...και ειδικά Σάββατο...Φέτος βγήκα!!!Ξέχασα να πω ότι πέρα απο την χρόνια κατάθλιψη είχα φοβίες και πολλούς πανικούς...Δεν λέω ότι είμαι εντελώς καλά αλλά έχω δει μεγάλη αλλαγή..Και γώ πέρασα πάρα πολλά άσχημα προβλήματα τα οποία "σήκωσα" τα βάρη μόνη μου και αυτό ήταν το λάθος μου κατά τα λεγόμενα του γιατρού μου...έπρεπε να μοιράσω ρόλους και δεν το έκανα με αποτέλεσμα να μαι με το ένα πόδι για νοσοκομείο...Εγώ θα σου πω πως αν δεν ήταν τα φάρμακα να με βοηθήσουν εγώ δεν θα ζούσα τώρα...αλλά θέλει κι από σένα προσπάθεια, μην περιμένουμε και θαύματα πχ μαζί με τα χάπια σου να κάνεις κι ένα βήμα...

Quote:

---

Originally Posted by tasakiou

Τα κοινά κομμάτια αφορούν την ανασφάλεια αν αγαπήσω και αγαπηθώ, το άγχος, ο φόβος και η ελπίδα ότι αν αλλάξω θα βελτιωθούν όλα..Κατάλαβα λοιπόν ότι μόνο αν καταλάβω καλά ότι αξίζω και όλα θα πάνε καλά θα προχωρήσω στη ζωή μου!

---

καλημερα!!
αλλαξα ψυχολογο κ πλεον μετα απο πολυυυ καιρο με μια μονο συνεδρια νιωθω οτι μπορει κατι ναλλαξει
θ μου εινια πολυ δυσκολο να πιστεψω σε μενα
αλλα τουλαχιστον πλεον μπορω να πω οτι η καθημερινοτητα μου μπορει να γινει πιο ευκολη μεχρι να φτασω σε αυτο το σημειο
αληθεια ποσο δυσκολο σου ηταν? ποσο καιρο σου πηρε? μετα απο ποσο καιρο αρχιζες να αλλαζεις?
ξερω οτι διαφερει αλλα η απορια μου γιανα σου δωσω να καταλαβεις ειναι οτι το βλεπεις? σταδιακα? η ξαφνικα μετα απο προσπαθεια συνειδητοποιεις την αλλαγη?

Quote:

---

Originally Posted by al03

Εγώ λοιπόν αγαπητή μου είχα το αντίθετο πρόβλημα με κατάθλιψη και κιλά...έχανα κιλά μέχρι που έφτασα 36 με ύψος 1,60(γυναίκα είμαι)...Τώρα είμαι 48 αν φανταστείς οτι είχε κλείσει το στομάχι μου ήμουν ενα βήμα πριν την κλινική και όλοι στη δουλειά με δούλευαν για το πόσο αδύνατη είμαι...καμία σχέση με νευρική ανορεξία όμως..ήταν καθαρά κατάθλιψη λόγω πολλών προβλημάτων στο σπίτι.
Κι όμως τα κατάφερα με αρκετή προσπάθεια (παιδικά γιαουρτακια και φαριν λακτέ κρεμες-δεν κάνω πλάκα)και φαρμακευτική αγωγή βεβαίως.Είχα να βγώ έξω γύρω στα 7 χρόνια...και ειδικά Σάββατο...Φέτος βγήκα!!!Ξέχασα να πω ότι πέρα απο την χρόνια κατάθλιψη είχα φοβίες και πολλούς πανικούς...Δεν λέω ότι είμαι εντελώς καλά αλλά έχω δει μεγάλη αλλαγή..Και γώ πέρασα πάρα πολλά άσχημα προβλήματα τα οποία "σήκωσα" τα βάρη μόνη μου και αυτό ήταν το λάθος μου κατά τα λεγόμενα του γιατρού μου...έπρεπε να μοιράσω ρόλους και δεν το έκανα με αποτέλεσμα να μαι με το ένα πόδι για νοσοκομείο...Εγώ θα σου πω πως αν δεν ήταν τα φάρμακα να με βοηθήσουν εγώ δεν θα ζούσα τώρα...αλλά θέλει κι από σένα προσπάθεια, μην περιμένουμε και θαύματα πχ μαζί με τα χάπια σου να κάνεις κι ένα βήμα...

---

αγαπητη al03 σευχαριστω πολυ που μοιραστηκες κ συ την ιστορια σου!:)
χαιρομαι που ακουω οτι εισαι πολυ καλυτερα!!
παντα χαιρομαι οταν καποιος τα καταφερνει κ ξεφευγει οσο μπορει απο αυτο το αθλιο συναισθημα!
βρισκω πολλα κοινα σε οσα ειπες: χρονια καταθλιψη, αγχος, κρισεις πανικου, απομονωση, κ μια ταση να τα κανω ολα μονη μου χωρις να πιστευω κ αναγαπαω εμενα η το σωμα μου!
ξερω οτι τα φαρμακα δεν ειναι μαγικα, ξερω οτι ολη τη δουλεια πρεπει κ θ την κανω εγω απλα ευχομαι τα φαρμακα να μου παρουν αυτο το βαρος, αυτο το συναισθημα της απογνωσης, ναμαι λιγο πιο χαλαρη για να μπορω να συγκεντρωθω κ να μπορω να ευχαριστιεμαι καπως την καθημερινοτητα μου κ να μπορω να δινω βαση κ να μπορω να εχω λιγη αισιοδοξια οτι κατι μπορω να κανω...
εγω εκανα γνωσιακη 2 μηνες κ κατι 2φ τη βδομαδα κ του ελεγα οτι δε μπορω
δεν εχω ορεξη εκλαιγα του ελεγα οτι δεν εβρισκα νοημα
τα εβαζα με τον εαυτο μου που ενω ηξερα τι πρεπει να κανω
κ δεν εκανα τιποτα αρα ποιος φταιει?? εγω!!!
ηταν μεγαλο βαλσαμο νακουσω απο τη τωρα ψυχολογο μου: πως να μπορεσεις? εσυ νιωθεις τυψεις που ζεις, φυσικα κ δεν μπορεις τωρα να κερδισεις την μαζη με τον εαυτο σου κ να πεις θ βγω εστω να περπατησω, δεν εισαι ετοιμη, ειναι νωρις, οταν δρασουν τα φαρμακα κ με τις συνεδριες σιγα σιγα θ δεις....
δεν ηταν οτι ηθελα να μου χαιδεψουν ταυτια αλλα ενιωθα αχρηστη κ τρελη να ξερω τι πρεπει να κανω κ να μην το κανω, κανεις δεν καταλαβαινε αυτην την παραιτηση κ ματαιοτητα που ενιωθα, πραγματικα με σωσε οτι αλλαξα ψυχολογο....

Quote:

---

Originally Posted by destinity22

καλημερα!!
αλλαξα ψυχολογο κ πλεον μετα απο πολυυυ καιρο με μια μονο συνεδρια νιωθω οτι μπορει κατι ναλλαξει
θ μου εινια πολυ δυσκολο να πιστεψω σε μενα
αλλα τουλαχιστον πλεον μπορω να πω οτι η καθημερινοτητα μου μπορει να γινει πιο ευκολη μεχρι να φτασω σε αυτο το σημειο
αληθεια ποσο δυσκολο σου ηταν? ποσο καιρο σου πηρε? μετα απο ποσο καιρο αρχιζες να αλλαζεις?
ξερω οτι διαφερει αλλα η απορια μου γιανα σου δωσω να καταλαβεις ειναι οτι το βλεπεις? σταδιακα? η ξαφνικα μετα απο προσπαθεια συνειδητοποιεις την αλλαγη?

---

Καλησπέρα,
Ο καιρός είναι για τον καθένα μοναδικός για τον καθένα κ το τι κομμάτια έχει να διαχειριστεί πιστεύω..εγώ άρχισα να αλλάζω με σκαμπανεβάσματα γιατί είναι δύσκολο να αλλάξεις πεποιθήσεις που έχεις μάθει και έχουν ενσωματωθεί χρόνια γιατί δν είναι μόνο θεωρία είναι κ εφαρμογή. Και ακόμα υπάρχουν κάποια πράγματα που θέλω να δουλέψω και έχω στο νου μου..την αλλαγή την συνηδειτοποιείς όταν την νιώθεις στον εαυτό σου, στη συμπεριφορά σου,ακόμα κ αν υπάρχουν σκαμπανεβάσματα.

Keep going! :)

Quote:

---

Originally Posted by tasakiou

Καλησπέρα,
Ο καιρός είναι για τον καθένα μοναδικός για τον καθένα κ το τι κομμάτια έχει να διαχειριστεί πιστεύω..εγώ άρχισα να αλλάζω με σκαμπανεβάσματα γιατί είναι δύσκολο να αλλάξεις πεποιθήσεις που έχεις μάθει και έχουν ενσωματωθεί χρόνια γιατί δν είναι μόνο θεωρία είναι κ εφαρμογή. Και ακόμα υπάρχουν κάποια πράγματα που θέλω να δουλέψω και έχω στο νου μου..την αλλαγή την συνηδειτοποιείς όταν την νιώθεις στον εαυτό σου, στη συμπεριφορά σου,ακόμα κ αν υπάρχουν σκαμπανεβάσματα.

Keep going! :)

---

tasakiou μου σευχαριστω πολυ!!
ξερω οτι διαφερει απλα θελω να δω για να μη βιαζομαι
αν πχ δεν το βλεπεις αλλα οντως κατι γινεται (με αγωγη κ ψυχοθεραπεια)
να κανω υπομονη γιατι οντως δουλευει
γιαυτο σας ρωταω, γιατι μονο καποιος που το εχει περασει κ μετα ξεπερασει η ειναι σε φαση που το ξεπερναει μπορει να ξερει....
καταλαβαινω οτι καθενας εχει τα δικα του βαρη κ διαφερουν αλλα η ουσια ειναι ιδια οπως κ το αποτελεσμα
αυτο που αλλαζει ειναι οτι αναλογα με το μεγεθος καποιος να θελει περισσοτερο η καποιος να προσπαθει περισσοτερο κ να "τελειωσει" πιο γρηγορα παρολο που εχει πιο λιγα issues (αν κ δεν ξερω κατα ποσο μπορεις να ξεμπερδεψεις ποτε απολα αλλα μου αρκει απλα να ζω τη ζωη μου κ οχι να την χανω ετσι)
σας ευχαροστω ολους ειλικρινα με χουν βοηθησει πολυ τα μηνυματα σας!!!:):)

Quote:

---

Originally Posted by tasakiou

Καλησπέρα,
Ο καιρός είναι για τον καθένα μοναδικός για τον καθένα κ το τι κομμάτια έχει να διαχειριστεί πιστεύω..εγώ άρχισα να αλλάζω με σκαμπανεβάσματα γιατί είναι δύσκολο να αλλάξεις πεποιθήσεις που έχεις μάθει και έχουν ενσωματωθεί χρόνια γιατί δν είναι μόνο θεωρία είναι κ εφαρμογή. Και ακόμα υπάρχουν κάποια πράγματα που θέλω να δουλέψω και έχω στο νου μου..την αλλαγή την συνηδειτοποιείς όταν την νιώθεις στον εαυτό σου, στη συμπεριφορά σου,ακόμα κ αν υπάρχουν σκαμπανεβάσματα.

Keep going! :)

---

Πολυ ωραιο!!!

destinity ... Το γρηγορο το ηθελα και εγω τωρα.. πλεον καταλαβαινω οτι δεν γινεται αλλα λογικο να υπαρχουν στιγμες που το θες τρελα!!!

Εγω ειμαι σε φαση να το ξεπερασω.. καλυτερα απτο καλοκαιρι. Αλλα ολα αργουνε? Οποτε θελουμε τον χρονο μας.

Ποσο ομως? Το οτι φταιω το κανω πολυ εγω..δεν ξερω αν χειροτερευει και η κατασταση.

σαν να ακουω εμενα .. θελω και εγω να ζησω χαλαρα..οσο γινεται. χωρις πονους σωματικους ψυχικους-

ΑΡΑΓΕ?? θα γινει:confused:

Quote:

---

Originally Posted by gossamer

destinity ... Το γρηγορο το ηθελα και εγω τωρα.. πλεον καταλαβαινω οτι δεν γινεται αλλα λογικο να υπαρχουν στιγμες που το θες τρελα!!!

Εγω ειμαι σε φαση να το ξεπερασω.. καλυτερα απτο καλοκαιρι. Αλλα ολα αργουνε? Οποτε θελουμε τον χρονο μας.

Ποσο ομως? Το οτι φταιω το κανω πολυ εγω..δεν ξερω αν χειροτερευει και η κατασταση.

σαν να ακουω εμενα .. θελω και εγω να ζησω χαλαρα..οσο γινεται. χωρις πονους σωματικους ψυχικους-

ΑΡΑΓΕ?? θα γινει:confused:

---

γεια σου gossamer μου!
χαιρομαι που κ συ εισια σε καλυτερη φαση!
το οτι βιαζομαι ειναι καθαρα γιατι ξυπνησα αποτομα κ θελω να παρω στη ζωη στα χερια μου
γνωριζω (στη λογικη) οτι πρακτικα αυτο δεν γινεται
μιας κ ολα αυτα τα αρνητικα συναισθηματα κ οι ανασφαλειες κ οι φοβοι εχουν ριζες
κ θελει δουλεια
απλα πριν ξεκινησω ψυχολογο κ φαρμακα (τα αοποια ακομα δεν εχουν επιδρασει τα παιρνω κμαια 10ρια μερες)
τα εβλεπα ολα μαυρα , ειδικα εφοσον με τον πρωτο ψυχολογο δεν ενιωθα να κανω κατι
ακομα κ με την νεα ψυχολογο ειναι ακομα νωρις να πω
απλα οταν νιωθεις τοοοσο ασχημα
οσο κ να θες ναλλαξεις τα συναισθηματα σε νικουν
τουλαχιστον αυτο γινεται με μενα...
δεν κερδιζω τη μαχη με τον εαυτο μου οταν "βαριεμαι" κ δνε εχω ορεξη για τιποτα
γιαυτο ανοιξα αυτο θεμα
θελω να δω πως δουλευει
ΑΣΧΕΤΑ ΑΠΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΣΕ ΟΛΟΥΣ
ασχετα απο το τι θεματα εχει ο καθενας
ασχετο απο ποσο εισαι σε φαση να παλεψεις γιατι ο ψυχολογος κ τα φαρμακα απο μονα τους δεν κανουν θαυματα
Απλα αυτο οτι καποιο βλεπουν αποτελεσματα καποιοι ειναι ηδη καλυτερα με βοηθαει μου δινει ελπιδα
γιαυτο αν κ ξερω πως ΔΙΑΦΕΡΕΙ ΑΠΟ ΑΝΘΡΩΠΟ ΣΕ ΑΝΘΡΩΠΟ Κ ΑΠΟ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΣΕ ΔΙΑΓΝΩΣΗ
η ουσια ειναι οτι ολοι υποφερουμε απο το ιδιο συμπτωμα τη καταθλιψη
η οποια σε κανει να μην εχεις δουλεια φιλους εξοδους ορεξη για ζωη αυτοπεποιηθηση
απλα χαιρομαι κ με βοηθαει νακουω οτι μπορει ναλλαξει
απλα θαθελα να μπορω να δω τα σταδια ωστε να μην απογοητευεομαι
να καταλαβω ρε παιδι μου ποτε κανω τη βλακεια εγω, πχ δε προσπαθω πολυ
η να μιλαω στο πως δουλευουν οι ψυχολογοι αν δεν το κανα δεν θ καταλαβαινα ποσο λαθος ηταν ο αλλος ψυχολογος για μενα
απλα νιωθω τοσο μονη σε ολο αυτο κ με βοηθαει να μιλαω με ατομα που ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ πως ειναι αυτο το πραγμα....

ΥΓ με μπερδρεψες λιγακι ομως ενω λες οτι εισαι καλυτερα στο τελος αναρωτιεσαι αν θ ζησεις πιο χαλαρα γιατι?

Σε καταλαβαινω...νομιζω πως αυτη η ηλικια 24-26 ειναι δυσκολη απο την αποψη οτι τοτε ξυπνας και συνειδητοποιεις οσα εχασες και αυτο ειναι μεγαλο σοκ.
ειναι νομιζω συνηθισμενο οποιος εχει πολλα κιλα να αφηνει αυτο να τον επηρεαζει σε διαφορους τομεις κυριως στον ερωτικο τομεα. σκεψου ομως ποσες χοντρουλες εχουν γκομενο. το θεμα ειναι να αποδεχτεις τον εαυτο σου οπως ειναι, να τον αγαπησεις, να κανεις πραγματα που σ αρεσουν κ μετα θα ερθει και ο γκομενος. ε και αν δε γουσταρεις να εισαι χοντρη κανε διαιτα. τα μμε συνεχεια για διαιτες λενε. ζουμε στην εποχη της διαιτας. πηγαινε σε κανα διαιτολογο, παρε κανα περιοδικο τυπου forma ψαξε στο ιντερνετ και κατι καλο θα βρεις.
ασε που ολα μεσα στο μυαλο μας ειναι...
πωπω ειναι απιστευτο πως οταν δινεις συμβουλες σε αλλον μιλας οπως οταν οι αλλοι δινουν συμβουλη σε σενα που εχεις προβλημα...γινεσαι καποιος αλλος, καποιος που μοιαζει να μην εχει προβληματα ή που ξερει τη λυση τους...και δεν την εφαρμοζει στον ιδιο...ειρωνεια.

Η γνωσιακη συμπεριφορικη μεθοδος θεωρειται αρκετα αποτελεσματική φτανει να πετυχεις τον καταλληλο ψυχολογο. Αυτο ειναι σιγουρο. Απ εκει και περα εσυ η ίδια θα κανεις αυτα που σε μαθαινει πράξη. Δεν υπάρχει αλλος τροπος. Κι οσο πιο εντονα ειναι τα αρνητικά σου βιώματα και όσο πιο μακροχρονιο το πρόβλημα τόσο πιο δύσκολα ειναι για σενα τα πραγματα εν σχεσει με το να δεις αποτελεσμα απο τη μεθοδο. Οσοι περασαν τετοιες ατυχιες φορτωνονται κι αυτη τη δυσκολια στο να λυσουν το προβλημα. Το ζητημα δλδ ειναι σε σενα, αν θα κατορθωσεις αυτα που θα σου δωσουν οι ψυχολογοι να τα κανεις πράξη και να τα κανεις να σου αλλαξουν τροπο σκεψης.

Quote:

---

Originally Posted by stefanos14587

Σε καταλαβαινω...νομιζω πως αυτη η ηλικια 24-26 ειναι δυσκολη απο την αποψη οτι τοτε ξυπνας και συνειδητοποιεις οσα εχασες και αυτο ειναι μεγαλο σοκ.
ειναι νομιζω συνηθισμενο οποιος εχει πολλα κιλα να αφηνει αυτο να τον επηρεαζει σε διαφορους τομεις κυριως στον ερωτικο τομεα. σκεψου ομως ποσες χοντρουλες εχουν γκομενο. το θεμα ειναι να αποδεχτεις τον εαυτο σου οπως ειναι, να τον αγαπησεις, να κανεις πραγματα που σ αρεσουν κ μετα θα ερθει και ο γκομενος. ε και αν δε γουσταρεις να εισαι χοντρη κανε διαιτα. τα μμε συνεχεια για διαιτες λενε. ζουμε στην εποχη της διαιτας. πηγαινε σε κανα διαιτολογο, παρε κανα περιοδικο τυπου forma ψαξε στο ιντερνετ και κατι καλο θα βρεις.
ασε που ολα μεσα στο μυαλο μας ειναι...
πωπω ειναι απιστευτο πως οταν δινεις συμβουλες σε αλλον μιλας οπως οταν οι αλλοι δινουν συμβουλη σε σενα που εχεις προβλημα...γινεσαι καποιος αλλος, καποιος που μοιαζει να μην εχει προβληματα ή που ξερει τη λυση τους...και δεν την εφαρμοζει στον ιδιο...ειρωνεια.

---

καλημερα Στεφανε
χαχαχαχα η αλήθεια ειναι αυτη!! οταν ειμαστε απεξω (το λεω γιατι το κανω κ γω κ ειμαι κ πολυ καλη σε αυτο) τα βλεπουμε ολα ...εμ πιο ευκολα? πιο...απλα?? και αυτο ισως γιατι δεν εμπλεκονται φοβοι κ αισθηματα βλεπουμε καθαρα τα πραγματα.. οπως πραγματικα ειναι κ καμια φορα νευριαζουμε που ο αλλος δε το βλεπει αλλα μολις συγκρινουμε με τον εαυτο μας καταλαβαινουμε οτι εχουν δυναμη
οπως εχω πει κ σε αλλα posts το προβλημα μου δεν ειναι τα κιλα μου (αργησα να το καταλαβαω αλλα ηταν αργα ειχα παθει εμμονη), δοξα το θεο ειμαι ψηλη , το βαρος μου ισα κατανεμημενο κ δε φαινονται τα πραγματικα κιλα μου (εννοω ειμαι παραπανω κ φαινομαι λιγοτερο)
απο διαιτολογους αλλο τιποτα, απο tip, αρθρα, χαπια, χειρουργικη -αποτυχημενη- επεμβαση, εχω συναισθηματικη βουλιμικη τροφη, γεμιζω τα κενα μου με φαγητο οποτε ειναι καθαρα θεμα ψυχολογιας! για να σου δωσω να καταλαβεις οταν ημουν ερωτευμενη ειχα δουλεια κ εμενα σενα σπιτι που ειχα παρεα κ εναν ανθρωπο να φαω κ να πω 2 κουβεντες σε 7 μηνες εχασα 30κιλα χωρις διαιτολογο χωρις στερησεις ετρωγα οτι γουσταρα οποτε ηθελα κ οτι μου μυριζε απλα ημουν καλα -επιφανειακα τουλαχιστον-
εννοειται ΟΤΙ ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ μας κ στη λογικη μια χαρα τα καταλαβαινω απλα εχω αρνητιλα κ μαυριλα κ δε μπορω να πιστεψω σε μενα , χτες πρωτη φορα εσπασα κ ειπα στη ψυχολογο κατι που μου συνεβη οταν ημουν πολυ μικρη κ δεν ειχα πει ποτε σε κανεναν σχεδον 20χρ.... κουβαλαω πολλα βαρη κ λαθη που πρεπει ν καταλαβω κ να πιστεψω οτι δεν φταιω κ αυτο ειναι πολυ δυσκολο...

Quote:

---

Originally Posted by ioannis2

Η γνωσιακη συμπεριφορικη μεθοδος θεωρειται αρκετα αποτελεσματική φτανει να πετυχεις τον καταλληλο ψυχολογο. Αυτο ειναι σιγουρο. Απ εκει και περα εσυ η ίδια θα κανεις αυτα που σε μαθαινει πράξη. Δεν υπάρχει αλλος τροπος. Κι οσο πιο εντονα ειναι τα αρνητικά σου βιώματα και όσο πιο μακροχρονιο το πρόβλημα τόσο πιο δύσκολα ειναι για σενα τα πραγματα εν σχεσει με το να δεις αποτελεσμα απο τη μεθοδο. Οσοι περασαν τετοιες ατυχιες φορτωνονται κι αυτη τη δυσκολια στο να λυσουν το προβλημα. Το ζητημα δλδ ειναι σε σενα, αν θα κατορθωσεις αυτα που θα σου δωσουν οι ψυχολογοι να τα κανεις πράξη και να τα κανεις να σου αλλαξουν τροπο σκεψης.

---

καλημερα Ιωαννη!
χαιρομαι για το μηνυμα σου γιατι αυτην την συζητηση ειχα χτες με η ψυχολογο!
ειμαι αντικειμενικος κ διακιος ανθρωπος! δεν κατηγορησα ποτε ουτε τη μεθοδο ουτε τον συγκεκριμενο ψυχολογο! αντιθετα θ ελεγα οτι ειναι πολυ καλος!!! απλα εμενα δεν μου ταιριαζε αυτη η προσεγγιση κ αυτη η μεθοδος! δεν γινεται να σου λεει καποιος οτι ειχε αυτοκτονικες τασεις κ αποπειρες , οτι ειχε 7 μηνες να βγειαπο το σπιτι, να κλαει, να μην ειναι καλα, να εχει παραιηθει απολα να μη βρισκει νοημα , να ξερει τι πρεπει να κανει κ να μην μπορει κ να μην του λες οκ μαλλον πρεπει να παρεις αντικαθλιτπικα... αν συνεχιζα με αυτη τη μεθοδο ετσι κ χωρις χαπια θα εκανα χρονια ατελειωτα μεχρι να πιασει σε μενα...
μολις πηγα στην αλλη ψυχολογο ενιωσα δεκα φορες καλυτερα! κ τα χαπια αρχιζουν να με ψιλοπιανουν κ βλεπω οτι ειμαι πιο χαλαρη λιγακι, γελαω , βγαινω κ το καλυτερο? εφυγα κ ενιωσα ενα ιχνος ελπιδας απο τη πρωτη συνεδρια ενω με την γνωσιακη ηταν πιο ψυχρα πιο ρομποτικα , απομακρα, του λεγα κατι κ μου λεγε το ιδιο με επιστημονικους ορους.. κ βαριομουν δε μουλεγε κατι καινουριο... εχοντας ψαξει κ διαβασει (ηθελα να γινω ψυχολογος) εχω κανει την αυτοκριτικη μου, ξερω τα λαθη μου κ αυτο λεγαμε με τη νεα ψυχοθεραπευτρια δηλ εντυπωσιαζεται απο το ποσο σωστη ειναι η αντιληψη μου στο τι φταιει, τα εχω εντοπισει σχεδον ολα το προβλημα μου ειναι η πραξη μιας κ εχω φτασει στη παραιτηση... αυτο δουλευουμε τωρα... το πως θ φτιαξω το μεσα μου, την αυτοπεποιθηση μου.,..