ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ ΚΑΙ ΑΠΟΣΥΡΣΗ-ΑΠΟΦΥΓΗ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ

Γιαννη αψογη περιγραφη....ναι νομιζω πως ετσι ακριβως ειναι....

ιδιως στην τελευταια σου διαπιστωση που μιλας για την τρυφεροτητα....και την την ψυχικη συνδεση....ειναι κατι που δεν το χα σκεφτει ποτε ..ακριβως ετσι....κι ομως διαβαζωντας το και γυρνωντας πισω με την μνημη μου....πραγματικα βλεπω πως δεν ειχα τον τροπο να δειξω συναισθηματα....το κανα πολυ αδεξια..πολυ παγωμενα...συνηθως ενιωθα...αλλα δεν μπορουσα ουτε καν να το εκφρασω....
θα καθησω να το σκεφτω με βαση αυτη την οπτικη ....δεν το ειχα δει ποτε ετσι ως τωρα ...πως μπορει να ειναι επαναληπτικα αμφιδρομο.....

Quote:

---

Originally Posted by nflu

...πραγματικα βλεπω πως δεν ειχα τον τροπο να δειξω συναισθηματα....το κανα πολυ αδεξια..πολυ παγωμενα...συνηθως ενιωθα...αλλα δεν μπορουσα ουτε καν να το εκφρασω....
θα καθησω να το σκεφτω με βαση αυτη την οπτικη ....δεν το ειχα δει ποτε ετσι ως τωρα ...πως μπορει να ειναι επαναληπτικα αμφιδρομο.....

---

nflu, ειναι αυτο που με πολύ απλά λόγια λεμε, ότι δώσεις στον αλλο θα σου δωσει. Μονο που αυτος ο αλλος βλεπει μονο αυτο που βγαζουμε προς τα εξω. Γι αυτο μας συνεβηκε πολλές φορες να λεμε το έχασα ωραίους ανθρωπους μεσα απ τα χερια μου ή το παραπονο μα γιατι δεν προσκαλουν κι εμενα. Κι ετσι συμβιβαζομασταν με το να κανουμε παρεα με ατομα που δεν μας γεμιζαν ιδιαίτερα για να μη μενουμε μόνοι. Λιγοι ειναι αυτοι που θα σταθουν και θα πλησιασουν τον αλλο και θα του δωσουν οχι απλα τρυφεροτητα αλλά και την ευκαρια να τους ξανοιχθεί. Τυχερη θα σαι αν πεσεις πανω σε τετοιους ανθρωπους. Οσοι δεν το κανουν αυτο και απλα μας προσπερνουν δε σημαινει ότι ειναι κακοπροαιρετοι.

Quote:

---

Originally Posted by nflu

Γιαννη αψογη περιγραφη....ναι νομιζω πως ετσι ακριβως ειναι....

ιδιως στην τελευταια σου διαπιστωση που μιλας για την τρυφεροτητα....και την την ψυχικη συνδεση....ειναι κατι που δεν το χα σκεφτει ποτε ..ακριβως ετσι....κι ομως διαβαζωντας το και γυρνωντας πισω με την μνημη μου....πραγματικα βλεπω πως δεν ειχα τον τροπο να δειξω συναισθηματα....το κανα πολυ αδεξια..πολυ παγωμενα...συνηθως ενιωθα...αλλα δεν μπορουσα ουτε καν να το εκφρασω....
θα καθησω να το σκεφτω με βαση αυτη την οπτικη ....δεν το ειχα δει ποτε ετσι ως τωρα ...πως μπορει να ειναι επαναληπτικα αμφιδρομο.....

---

Συμφωνώ!! Πολύ μ' άρεσε η περιγραφή σου Γιάννη!! Μέσα σ' αυτά που λες βλέπω κι εμένα. Βρε λες τελικά να έχω κατάθλιψη και να μην το ξέρω;; Καθόλου απίθανο. Όσο για την τρυφερότητα έχω πάψει να την αποζητώ στους άλλους, γιατί φοβάμαι μη δεθώ και πληγωθώ. Είμαι σίγουρη πως αργά ή γρήγορα θα συμβεί, γι' αυτό κρατώ αποστάσεις ασφαλείας.
Και πάνω σ' αυτό που είπες για τη συμπάθεια nflu, προσωπικά εμένα η συμπάθεια των άλλων αντί να με χαροποιεί, με πνίγει και με καταπιέζει. Δεν μπορώ να εξηγήσω το γιατί.

αλκμηνη...κι εγω καπως ετσι ενιωθα....η συμπαθεια σημαινε αυτοματα....αφορητη πιεση να μπω σε ενα ρολο και να ανταποκριθω σε αυτον.....εναν ρολο που τον φανταζομουν πολυ αγχωτικο και πιεστικο και απαιτητικο....αλλωστε εγω και ο εαυτος μου...τα λεγαμε μια χαρα μαζι,καναμε παρεουλα...ειχαμε ατελειωτες συζητησεις....ενιοτε παιζαμε και ξυλο...χαχα
στην ουσια ομως δεν ειναι ετσι τα πραγματα....το καταλαβαινεις οταν ηρεμησεις....

Όσο το συζητάτε εσείς το θέμα εγώ το βλέπω στην πράξη! Έχω σχεδόν αποφασίσει να ''κατεβάσω ρολά'' απ'όλους. Κουράστηκα να με αποφεύγουν οι άνθρωποι που θεωρώ σημαντικούς. Κάνεις δεν με αντέχει. Και οι 2 πλευρές έχουμε δίκιο! Και αυτοί που κουράζονται μαζί μου και εγώ...γιατί αυτά που βίωσα στην οικογένεια μου μου ''κληροδότησαν'' αρκετή παθολογία να έχω.....

Κουράστηκα στις επιφανειακές και τυπικές συναναστροφές και το να με εγκαταλείπουν αυτοί που θεωρώ σημαντικούς. Σκέφτομαι να εγκαταλείψω ''το παιχνίδι'' και να αράζω σπίτι με τα zanaxάκια μου.

Η ψυχολόγος και ο γιατρός μου έχουν πεί ό,τι δεν υπάρχει θέμα ψύχωσης. Αλλά εγώ πιστεύω οτι έχω κάποια σημάδια!

Τι να πώ....χάλια μαύρα!

Κουράστηκα στα ίδια και στα ίδια....

Θεολογε...και τον πιο καλοπροαιρετο και υποστηρικτικο ανθρωπο να συναναστραφεις...αν εσυ εισαι συνεχεια μεσα στην κλαψα και στην μιζερια...ή εχεις τα μουτρα κατεβασμενα....δεν θα αντεξει να σε κανει παρεα για πολυ...ισως εμεις που προλαβαιναμε και τρεχαμε.....γλυτωναμε αυτη την διαπιστωση...
δεν ξερω βεβαια πως εισαι στην συναναστροφη σου με τους αλλους ανθρωπους....και θα μου πεις και που να βρω το κουραγιο..να δειχνω ευδιαθετος ενω ειμαι χαλια...και θα χεις και δικιο....
αλλα βλεπεις η συναναστροφη με εναν ανθρωπο προυποθετει...οτι θα αφησεις λιγο στην ακρη το εγωκεντρικο κομματι,και η καταθλιψη ειναι απολυτα εγωκεντρικη,και θα ασχοληθεις λιγο και με τον αλλον....

αν ειναι κατι που δεν μπορεις να το κανεις...δυστυχως δεν φταινε οι αλλοι.....ολος ο κοσμος εχει τα προβληματα του...μπορει οχι καταθλιψη...αλλα εχει προβληματα...απο τα οποια προσπαθει να ξεφυγει για λιγο...με μια καλη παρεα με μια ενδιαφερουσα κουβεντα...
καλο να μοιραζεσε και προβληματα και στεναχωριες και μαυριλες...αλλα παραλληλα πρεπει να μοιραζεσε και χαρουμενες ενδιαφερουσες στιγμες....αλλιως..ολοι θα απομακρυνονται...και δεν μπορω να τους κατηγορησω γιαυτο....

Ευχαριστώ που με πήρες απ'τα μούτρα!

Quote:

---

Originally Posted by Θεολόγος

Ευχαριστώ που με πήρες απ'τα μούτρα!

---

βρε καλε μου...δεν σε πηρα απο τα μουτρα....αυτο καταλαβες; οκ...ισως κι ο δικος μου τροπος να ηταν λιγο ωμος....αλλα μιλαμε για ενα θεμα που κι εσυ αλλα κι εγω το γνωριζουμε πολυ καλα....και πρεπει να ειμαστε ειλικρινεις....και να βλεπουμε την αληθεια οπως ειναι...κι οχι ισως οπως θα πρεπε να ειναι.....
ετσι ειναι....οι ανθρωποι δεν καθονται για πολυ ....διπλα σε αυτους που εχουν προβληματα...και πολυ περισσοτερο σε αυτους που κουβαλανε συνεχεια μια θλιψη....λειτουργει αυτοματα το ενστικτο της αυτοσυντηρησης φανταζομαι....λυπαμαι πολυ ..αλλα ετσι ειναι....

εσυ μπορει να εισαι ο πιο καλος και τρυφερος και δοτικος και ευαισθητος ανθρωπος.....αλλα ολα αυτα τα στοιχεια σου....αντι να τα ξεδιπλωνεις...τα εγκλωβιζεις ....
σε εναν κοσμο ηδη σκληρο ...εγωιστικο ...απαιτητικο και γρηγορο......εγκλωβιζοντας τα ομορφα και γοητευτικα στοιχεια του χαρακτηρα σου μεσα στην μεμβρανη της θλιψης....χανεις ακομα κι εκεινους τους ανθρωπους.....που θα σταθουν να αναγνωρισουν αυτα τα καλα στοιχεια...και δεν θα τα προσπερασουν....
οχι εσυ μονο ....ολοι οσοι ζουν ή εχουν ζησει μεσα σε καταθλιψη.....

το θεμα σου ειναι...ποια ειναι η λυση για να μην απομακρυνονται οι ανθρωποι.....αν δεν δεις τα πραγματα ξεκαθαρα....λυση δεν υπαρχει....

Quote:

---

Originally Posted by nflu

..το θεμα σου ειναι...ποια ειναι η λυση για να μην απομακρυνονται οι ανθρωποι.....αν δεν δεις τα πραγματα ξεκαθαρα....λυση δεν υπαρχει....

---

Θεολόγε μου, συμφωνώ κι εγώ με την Φλου, ότι δεν είσαι μόνο η κατάθλιψη, αλλά κι ένα σωρό άλλα που μπορούν, να σε βοηθήσουν για να την ξεπεράσεις!
Κι αν η κατάθλιψη είναι πρόβλημα, ε δεν πρέπει να δούμε τις λύσεις του; Μέσα σου έχεις όση δύναμη, χρειάζεσαι για να προχωρήσεις. Άσε τους άλλους και κοίτα εσένα.
Βέβαια, η αλήθεια είναι πως θέλει αγώνα.. κι εξαρτάται από κατά πόσο είσαι διατεθειμένος να τον δώσεις ή από το πόσο σου είναι πιο βολικό ν' αποδίδεις παιδικά ευθύνες,
χωρίς ν' αναλαμβάνεις τις δικές σου. Σίγουρα, φταίνε οι δικοί μας αρκετά για την ψυχοπαθολογία μας, αλλά δεν βγαίνει και τίποτα να εμμένουμε σ' αυτό.. Συγχωράμε και συνεχίζουμε..

Παιδιά καλημέρα και από εμένα. Βιώνω και εγώ σχεδόν ένα μήνα τώρα τα άσχημα συναισθήματα της κατάθλιψης και του 'αγχους με μερικές κρίσεις πανικού και σταδιακή απομόνωση από τον κόσμο γιατί φοβάμαι να μην ξαναπάθω κρίση και γίνω ρεζίλι. Έχω πάει σε ψυχίατρο ο οποίος μου έδωσε στην αρχή ζαναξ και έπειτα Cipralex τα οποία τα παίρνω εδώ και 7 ημέρες. Καμιά ιδιαίτερη βελτίωση δεν βλέπω και θα ήθελα αν γίνεται να μου πείτε αν είχατε παρόμοια θεραπεία και αν τελικά σας βοήθησε. Ευχαριστώ. Μια απάντησή σας θα μου ήταν πολύ σημαντική.

Καλώς τον!

Ο ψυχίατρος σου έχει πεί ό,τι έχεις μόνο κρίσεις πανικού;

Ζαναξ παίρνω και εγώ. Η δική μου εμπειρία είναι( γιατί άρχισα πρώτα με αντικαταθλιπτικό) ό,τι είχα μια σχετική βελτίωση στην αρχή και είχα δει διαφορά ,αλλά μέχρι να ρυθμίσω με τον ψυχίατρο την ποσότητα που μου ήταν ικανή πέρασαν λίγοι μήνες.

Άποψη μου μη βιάζεσαι να δείς αλλαγές γρήγορα...αλλά αν δε βλέπεις βελτίωση ή οτιδήποτε άλλο συζήτησε το με το ψυχίατρό σου που σε γνωρίζει προσωπικά!

Φίλε γείσ σου και απο εμένα. Ο ψυχιατρος μου είπε πως φοβήθηκα απο μια κρίση που είχα πάθει και φοβάμαι μην την ξαναπαθω. Τώρα είμαι στη 12 μερας του cipralex καιειχείχα κάνα δυο μέρες καλές. Πχ χτές ήμουν πολύ καλά χωρίς ταχυκαρδιες χωρίς τίποτα. Το πρωί που σηκώθηκα όμως λες και ήμουν πάλι τα ίδια, άγχος κλπ. Βασικά το έχω παρατηρήσει οτι όταν σηκώνομαι μετά τον ύπνο είμαι χάλια. Μάλλον το υποσυνειδητο δουλεύει το βράδυ και σε κάνει χάλια.

Quote:

---

Originally Posted by ioannis2

Όπως ειπες, η καταθλιψη σε κανει να μην σκεφτεσαι λογικα. Ειναι σαν να εχει θολώσει το μυαλο κι ετσι δεν μπορεις να αποδωσεις , ιδιως αν αυτο αφορα πνευματικη εργασια. Το μυαλο εχει κολλήσει σε ενα συναισθημα μελαγχολίας, λύπης, απόγνωσης. Ειναι σαν να εχει κυριαρχησει αυτο σε όλη σου τη νοηση σαν ανθρωπος. Καποτε η καταθλιψη μεσα σου ειναι μονο αυτο το συναισθημα. Αλλες φορες το συναισθημα αυτο γυροφερνει στα γεγονοτα τα οποια ειναι αιτια του προβλήματος. Κατα τα λοιπα το μυαλο μενει σε αδρανεια αφου η καταθλιψη σε κρατα κολλημενο. Καταβαλλεις τεραστια προσπάθεια να την απωθησεις εστω για λίγο ωστε να αποδωσεις σε κατι που πρεπει να κανεις πχ δουλεια, το οποιο προϋποθετει πνευματικη εργασία. Ειναι φορες που καθεσαι με τις ωρες στον καναπε ή μενεις στο κρεβατι χωρις να κανεις τιποτα, απλα μονο η σκεψη λειτουργει κυριαρχουμενη απο το συναισθημα αυτο ή και από ανακληση των γενεσιουργων της καταθλιψης γεγονοτων. Η ανακληση ξεκινα το συναισθημα το οποιο με τον καιρο εδραιώνεται και στο τελος αυτο που γυροφερνει στο μυαλο ειναι το συναισθημα. Αμα εχεις καταθλιψη δεν μπορεις να νιωσεις πουθενα ευτυχία. Ευτυχια θα νιωσεις μονο αν συμβουν πραγματα που υποσυνειδητα ποθουσες τα οποια όμως λογω της καταστασης αυτης αδυνατεις να πραγματωσεις.
Αμα δεν εχεις παρει τρυφερότητα, δεν ξέρεις τον τροπο να προσφερεις τρυφερότητα στους αλλους κι ετσι οι αλλοι σου ανταποδιδουν το χωρις τρυφεροτητα το οποιο τους δινεις. Η ελλειψη ψυχικη συυνδεσης που νιωθεις μπορει να ειναι το αποτελεσμα.

---

πολυ σωστο αυτο το ποστ, συμφωνω κι εγω! για δωσε τωρα ομως και τη λυση να σε δω.

aposfe Γνώμη μου είναι να μείνεις στη διάγνωση του ψυχιάτρου σου. Είναι σύνηθες φαινόμενο εμείς που αντιμετωπίζουμε κάποιο πρόβλημα να θέλουμε να του ''προσθέσουμε '' και άλλα συμπτώματα. Αυτό έχω την τάση να το κάνω και'γω. Άλλο κρίση πανικού, άλλο κατάθλιψη. Άλλο να μένεις στο σπίτι εξ'αιτίας του φόβου μήπως πάθεις κρίση πανικού και άλλο λόγω κατάθλιψης. Θα σου πρότεινα όλα αυτά να τα συζητήσεις μαζί του στην επόμενη συνάντησή σας. Σίγουρα αυτό που αντιμετωπίζεις είναι αρκετά δύσκολο καθώς και τα θέματα στην καθημερινότητά σου που δημιουργεί. Δεν είμαι ειδικός. Απ' αυτά που γράφεις δεν βλέπω καταθλιπτικό άνθρωπο, αλλά κάποιο που προσπαθεί να διαχειριστεί το πρόβλημα που του δημιουργεί όλη αυτή η κατάσταση.

Έχω φίλο που είχε κρίσεις πανικού και έπαιρνε και αγωγή. Μόνο απ'αυτόν έχω εμπειρία αυτού που αντιμετωπίζεις. Σίγουρα είναι δύσκολο αυτό που περνάς, αλλά απο αυτά που γράφεις μου φαίνεται ό,τι σε λίγο διάστημα θα μπορέσεις να βρείς τις ισσοροπίες σου:o!!!

Quote:

---

Originally Posted by KENO

πολυ σωστο αυτο το ποστ, συμφωνω κι εγω! για δωσε τωρα ομως και τη λυση να σε δω.

---

Το πρωτο ειναι η συνηδητοποίηση, το να καταλάβεις δλδ το πρόβλημα σου, καλύτερα να το αναγνωρισεις. Μετα (μαλλον εξ αρχης) ειναι η θεληση. Διοτι για να συνηδητοποιησεις κατι πρεπει πρωτα να το θελεις, αλλιως η στασιμοτητα συνεχίζεται. Ειναι όπως περπατας προς τη λαθος κατευθυνση και καποια στιγμη μεσα σου λες βρε μα που παω τωρα, σαστιζεις, σταματας εκει το βημα σου και αναρωτιεσαι τι να κανεις τωρα. Καλυτερα τη συνηδητοποιηση να την κανεις με τη βοηθεια ενος καλου ειδικου μεθοδολογικα, σαν να βαζεις το προβλημα σε ενα θεωρητικο καλουπι διοτι αμα κατι μπει σε καλουπι το ελεγχεις πιο ευκολα, επειδη αλλιως κινδυνευεις να πελαγοδρομεις.

Η συνεχεια ειναι η κινηση, η πράξη. Με τη βοηθεια του ειδικου την αναγκαια αυτη κινηση θα την κανεις μεθοδολογικα ώστε να ξερεις που πατας, ότι τα βηματα ειναι σταθερα και προχωρας μπροστα, αλλιως απο μονος κινδυνευεις να κανεις ασυναρτητες κινησεις. Θα σε μαθει δλδ πως να κανεις τις πραξεις (τις οποιες απο μονος σου θα κανεις!!) με τροπο ωστε να υπαρξει θετικη επιδραση τους στη ψυχολογια σου η οποια να κρατησει. Κι οταν λεω κινηση εννοω τοσο να μαθεις να ελέγχεις και να κατευθυνεις τη σκεψη σου και να μην την αφηνεις να σε παρασυρει ανεξελεγκτα και απ την αλλη συμπεριφορες και πραξεις στην καθημερινοτητα σου υπο μορφη υπερβασεων, ητοι αυτα που μεχρι τωρα δεν εκανες ώστε όχι απλα να επιτυχεις πραγματα που τα ψυχολογικα σου τα στερουσαν αλλα και να ανατροφοδοτησεις θετικα τη σκεψη σου. Ξερω ότι δεν ειναι και τοσο απλο κι ευκολο να τα επιτυχεις αλλα δεν γινεται αλλιως. Η ολη διαδικασια θελει πολλή κουραγιο και πείσμα μέχρι αηδίας. Αυτα πολύ χοντρικά.