Printable View
Quote:
Originally Posted by Remedy
Ειλικρινά δε ξέρω καθόλου τί θέλω, σίγουρα θέλω να γεννήσω και να είναι καλά το μωρό μου... Τον αγαπάω, είμαι ερωτευμένη αλλά για να του δώσω δεύτερη ευκαιρία θα χρειαστεί να κάνει πολλά για να με πείσει. Το έχω αποφασίσει, το πιο έντιμο είναι να του πώ για το παιδί, δε το κάνω για να του δώσω τη χαρά της πατρότητας αλλα για να είναι ήσυχη η συνείδησή μου πως δε στέρησα απο τον γιο μου τον πατέρα του...
Τον τρόπο ψάχνω ακόμα....
δεν χρειαζεται να βιαστεις να αποφασισεις τι θελεις.αυτος την εκανε την μαλακια, οχι εσυ. παρε οσο χρονο θελεις.Quote:
Originally Posted by Αγάπη23
και μην ακους λογια. καλα ειναι τα λογια αλλα δεν αρκουν. αστον να κοψει το κεφαλι του να βρει τον τροπο να στο αποδειξει μονος του με εργα ;)
και μονο αν τα καταφερει σκεψου το σοβαρα να συνεχισεις.
ο τροπος ειναι απλος αγαπη μου. τον παιρνεις ενα τηλεφωνο και του το λες. δεν χρειαζεται να εχεις ετοιμες και τις απαντησεις στις επιθυμιες του και στις προτασεις του. πες του οτι θα τον ενημερωσεις οταν θα εισαι ετοιμη εσυ. αν ομως θελεις την συμπαρασταση του στην πορεια για την γεννα, αστον να ερθει.αν δεν τον θελεις, μη τον αφησεις.η γεννα ειναι δικο σου θεμα, δεν ειναι κοινοκτημοσυνη το κορμι σου. τα δικαιωματα στο παιδι του μετα την γεννηση, ειναι αλλο θεμα
Αυτό με τη μονογαμικότητα δε διευκολύνει τη θέση του... Δεν είναι απο αυτούς που αγχώνονται ιδιαίτερα, γενικά ότι σοβαρό συμβαίνει πάντα το βλέπει με τη θετική του πλευρά.Quote:
Originally Posted by ADIAKRITOS
Δεν ήταν αγοραίος έρωτας είμαι σίγουρη... Ήταν δύο θαυμαστριούλες που δε ξέρω με ποια λογική το βιντεοσκόπησαν. Για να είμαι ειλικρινείς όταν άρχισε να κάνει τα πρώτα του βήματα στη δουλειά του ήμουν πολύ συνηδητοποιημένη για τις υποχωρήσεις που έπρεπε να κάνω. Ήξερα οτι θα πρέπει να μιλάει με άλλες κοπέλες. Δε μου είχε δώσει ποτέ δικαίωμα αλλα απο τότε που συνέβησαν όλα όσα συνέβησαν περνάνε απο το μυαλό μου διάφορα. Ποιός μου λέει ότι δεν έκανε τα ίδια και χειρότερα όπου έχει πάει χωρίς εμένα...???? Ερωτήσεις στις οποίες δε θα πάρω ποτέ απάντηση.
Μόνο ένα μεγάλο ΓΙΑΤΙ θέλω να του πώ... ΓΙΑΤΙ με πλήγωσε?? ΓΙΑΤΙ τα χάλασε όλα??Τί κέρδισε απο όλο αυτό που έκανε....???
μηπως θα πρεπει να βρεις απο το ιντερνετ κανενα στεκι με ομογενεις εκει στο εξωτερικο? για να βρεις παρεα εκαι
αγαπουλα να σε ρωτησω, οι γκομενες στο βιντεο απο εμφανιση τι λενε?
Quote:
Originally Posted by αλεξανδρος_77
Αλέξανδρε αν κι έχει πάρα πολλούς Έλληνες εδώ, δεν έχω μπει όμως σ'αυτή τη διαδικασία... έχω γνωρίσει καλά άτομα στη δουλειά μου, μέχρι αποδείξεως του εναντίου πάντα...
Σ'ευχαριστώ πολύ για τις συμβουλές σου. Σωστά τα λες. Καλά λόγια θα ειπωθούν πολλά αλλά δε πιάνουν πια αυτά. Ο χρόνος θα δείξει. Νομίζω πως ναι είναι προτιμώτερο να του το πώ πριν τη γέννα, θα του το πώ και ότι γίνει ας γίνει, εγώ τη συνείδησή μου θα την έχω καθαρή. Πρέπει να βρώ το κουράγιο να του μιλήσω...Quote:
Originally Posted by Remedy
Αγάπη ναι, καλό θα ήταν να του το πεις άμεσα. Εξάλλου υπάρχει και το skype, φαντάζομαι δεν χρειάζεται να το περιορίζεις στο να μιλάς με τους γονείς σου ε? :p Όσο για το αν θα τον επηρεάσει στη δουλειά του…. αν το ένα, αν το άλλο κλπ, ε τι να κάνουμε, μέσα στη ζωή συμβαίνουν και απρόβλεπτα γεγονότα. Και δεν νομίζω να είναι τόσο δύσκολο να έρθει να σε βρει έστω για ένα 3ήμερο. Αν παρόλα αυτά δυσκολεύεσαι να το πεις, θα μπορούσες ίσως να του το γράψεις σε ένα e-mail?
Λες ότι είσαι απόλυτα σίγουρη ότι θα σου πει να το πιάσετε εκεί απ’ όπου το αφήσατε. Δεν ξέρω αν μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ποτέ για τις αντιδράσεις κάποιου. Επειδή είπες ότι έχει μια νέα σχέση, καλό θα ήταν να μην αφήνεις το χρόνο να κυλάει – όλοι οι άνθρωποι έχουν αισθήματα και όλων τα αισθήματα έχουν αξία, καλό θα ήταν λοιπόν να μην το παίζεις «Θεός» που αποφασίζει πότε θα ρίξει τη ζαριά και θα τους αναστατώσει όλους.
Όσο για το αν θα τον συγχωρήσεις ή όχι… για μένα πολύ λίγα πράγματα είναι ‘ασυγχώρητα’. Μια συστηματική κι εξευτελιστική εξαπάτηση, οπωσδήποτε θα ήταν λόγος να κρατήσεις τη στάση σου. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, καλύτερα να μην προτρέχουμε και να δεις τι και πώς θα συζητήσετε. Από εκεί και πέρα, ναι λογικό είναι να έχεις αμφιβολία για τα πάντα. Έχει εξάλλου κι ένα επάγγελμα που πράγματι, οι επαφές με γυναίκες είναι και θα είναι πιθανότατα αρκετές. Γι’ αυτό όμως χρειάζεται συζήτηση και ξανά συζήτηση και προσπάθεια για κατανόηση και χτίσιμο της σχέσης και… και… Τα πάντα χρειάζονται χρόνο, χαλαρή στάση και υπομονή – προσπάθεια. Τέλος, εκεί που είσαι θα μπορούσες υποθέτω να αναζητήσεις κάποιον ειδικό για ψυχολογική στήριξη… νομίζω ότι θα σε βοηθούσε πολύ και για να ξεδιαλύνεις τις τόσες σκέψεις και για το νέο σου ρόλο.
marina38 1ον όσον αφορά τον νέο μου ρόλο είμαι εντελώς συνειδητοποιημένη για αυτό που θα συμβεί, θα έρθει και η μαμά μου να με βοηθήσει οπότε σε αυτό το θέμα είμαι εντάξει.Quote:
Originally Posted by marina38
2ον Θα σου πώ την αλήθεια. Δε με νοιάζει ποιος θα αναστατωθεί και ούτε το παίζω Θεός και ειλικρινά όσο εγωιστικό κι αν ακούγεται χέστηκα τί θα πει και η καινούρια του η σχέση. Με νοιάζει μόνο η δική μου ψυχική ηρεμία πια και η ηρεμία του μωρού μου. Δεν είμαι κακομαθημένη και θέλω να πιστεύω ούτε και κακιά απλά είμαι πληγωμένη, προδωμένη, θυμωμένη. Ναι, το σκέφτηκα, πρέπει ν'αναλάβει τις ευθύνες του, το μωρό δεν ήρθε μόνο απο τον έναν μας, χρειάζομαι λίγες μέρες ν'αποφασίσω πως και τί θα του πω.
Όσο για το τί θα μου πει όταν του το πώ, συμφωνώ, δε μποροόύμε να είμαστε βέβαιοι για τις αντιδράσεις του άλλου, έχεις απόλυτο δίκιο απλά ίσως καταβάθως εγώ να θέλω να μου το πει αυτό...
Σας ευχαριστώ όλους πολύ που μπήκατε στον κόπο να μου γράψετε τις σκέψεις σας, τις συμβουλές σας. Με ξυπνήσατε λίγο και με βοηθήσατε να δω το θέμα λίγο πιο ρεαλιστικά.
Στην αρχή ήμουν θυμωμένη και ήθελα μόνο να εξαφανιστώ, δεν ήμουν σε θέση να δώσω εξηγήσεις σε κανέναν. Θόλωσα, δεν έβλεπα γύρω μου, ήθελα μόνο να φύγω, να φύγω μακρυά. Τώρα μετανιώνω πολύ για αυτή μου την αντίδραση. Έμεινα μακρυά απο τους φίλους μου, την οικογένειά μου που οι γονείς και τ'αδέρφια μου το ομολογώ έχουν κάνει γαιδουρινή υπομονή μαζί μου. Έχω δύο μεγαλύτερους αδερφούς(ο ένας 35 και ο άλλος 31), παντρεμένους, έχουν κάνει τις δικές τους οικογένειες κι έτσι είμαι η "μικρή" μοναχοκόρη των γονιών μου που πρέπει να προσέχει όλη η οικογένεια.
Μου έχουν λείψει όλοι πολύ. Πώς το έκανα εγώ αυτό το πράγμα? Εγώ που κρατούσα πάντα την ψυχραιμία μου, που αντιμετώπιζα τα πάντα με ωριμότητα. Αντί να μείνω και να αντιμετωπίσω το πρόβλημά μου, εγώ το έβαλα στα πόδια, ναι το έσκασα. Τελικά είμαι δειλή και μου αρέσει που σε δύο μήνες θα γίνω μάνα. Τί θα μάθω σε αυτό το παιδί? Πως όταν έχουμε πρόβλημα το βάζουμε στα πόδια? Και όταν μεγαλώσει κι έρθει η ώρα να με ρωτήσει γιατι με τον μπαμπά του δεν είμαστε μαζί τί θα του πώ? Πως μόλις είδα οτι ο μπαμπάς δε φερόταν καλά το έβαλα στα πόδια και του έκρυψα ότι θα γεννηθείς? Τελικά νομίαζω πως το μεγαλύτερο άδικο το έχω εγώ. Τουλάχιστον ο Δ. με έψαξε, προσπάθησε να μου εξηγήσει, με παρακαλούσε να τον συγχωρέσω, έπεσε στα πόδια μου κι έκλαιγε. Κι εγώ? Εγώ του φέρθηκα σαν σκύλα, έφυγα. Εξαφανίστηκα. Τον έχω αφήσει να ζεί στο σκοτάδι. Και μια ωραία μέρα θα του ανακοινώσω πως θα γίνει πατέρας έτσι απλά. Θα έχει δίκιο ότι κι αν μου πει τελικά γιατί τουλάχιστον εκείνος προσπάθησε για εμάς σε αντίθεση μ'εμένα που έφυγα. Εκείνος θα μάθει απλά οτι θα γίνει πατέρας. Και άντε να φερθώ έτσι σ'εκείνον. Οι φίλοι μου τί μου έφταιξαν και τους έβαλα στο τρυπάκι να με ψάχνουν, ν'ανησυχούν για μένα? Πριν δύο μήνες η κολλητή μου έγινε κι αυτή μαμά, η άλλη ετοιμάζεται σε λιγο καιρό να παντρευτεί κι εγώ αντί να είμαι δίπλα τους και να χαίρμομαι με τις χαρές τους είμαι εδώ και κρύβομαι. Ναι, κρύβομαι. Ήθελα να ζήσω το δράμα μου, μάλλον τελικά είμαι κακομαθημένη, μάλλον θέλω να τραβάω τη προσοχή και να ασχολούνται όλοι μαζί μου και ν'ανησυχούν για μένα. Τελικά ίσως έκανα πολύ καλά που έφυγα, δε μου άξιζε να έχω όλους αυτούς τους ανθρώπους που μ'αγαπούν στη ζωή μου....
αγαπη μου η κοπελα που γνωρισε αφορα τον ιδιο και οχι εσενα. αν ειναι σωστος απεναντι της, θα της εχει πει την ιστορια σας και η κοπελα θα αντιληφθει οτι ο τυπος δεν ειναι ελευθερος . αν της τα εχει κρυψει, ειναι δικο του το προβλημα και η ευθυνη, ας σκεφτοταν αυτος τα αισθηματα της κι ας της εξηγησει τι ακριβως συμβαινει.Quote:
Originally Posted by Αγάπη23
στο παραδειγμα του φιλου που σου εφερα, η κοπελα εκεινη κυνηγουσε δεσμευμενους με εμμονη και αναμεσα σε πολλους αλλους και τον συντροφο μου. ελεγε μαλιστα στον φιλο μαθηματικο οτι ειχε αισθηματα γι αυτον και οτι ηταν δυστυχης με την απορριψη, ενω ηξερε πολυ καλα οτι ειχε δεσμο. αλοιμονο αν μας ενδιεφεραν τα αισθηματα της.
ειναι πολυ σωστη η αποφαση σου.να του το πεις αμεσα. για την συνεχεια ομως ,κατσε και σκεψου πολυ καλα τι θα κανεις. η ανεση που εκανε οτι εκανε και η χαλαροτητα που το αντιμετωπισε δεν ειναι πολυ καλες ενδειξεις για το οτι δεν θα το επαναλαβει.
Ακριβώς είναι δικό του πρόβλημα αυτό. Σαφώς θα επηρεάζεται σε εισαγωγικά και η δική μου ζωή απο αυτή τη σχέση αλλά προς το παρόν με ενδιαφέρει να μπουν τα πράγματα στη θέση τους. Τώρα το τί θα κάνει με αυτή δικό του θέμα.Quote:
Originally Posted by Remedy
Και ναι, όταν κλονιστεί η εμπιστοσύνη σου μετά είναι πολύ δύσκολο να ξαναεμπιστευθείς.
Και ξέρεις κάτι νομίζω πως βρήκα τον τρόπο να του το πώ. Νομίζω ότι πρέπει να γίνει σύντομα...
αντε, μπραβο!Quote:
Originally Posted by Αγάπη23
κουραγιο, οτι κι αν γινει θα ηρεμησεις εσυ και μαζι και το μωρακι.
καλη δυναμη ;)
Κάθε παιδί έχει κάθε δικαίωμα να γνωρίζει τον πατέρα του. Τώρα για τον έρωτα και την σχέση σας τα πράγματα είναι ρευστά.. αν αυτός ο ερωτάς σε κάνει ευτυχισμένη και θα προσφέρει ευτυχία και στο παιδί σου να το προσπαθήσετε ! Αν η σκιά της δυστυχίας είναι απειλητική πάνω απο τον έρωτα σου να προφυλάξεις τον εαυτο σου και το παιδί σου απο συγκρούσεις.. ο έρωτας ειναι μια φωτιά που ποτέ δε ξέρουμε αν θα μας ζεστάνει την καρδιά η θα μας κάψει το σπίτι ... Εύχομαι κάθε ευτυχία απο εδώ και πέρα..:)
Σ'ευχαριστώ πολύ...!!!Κοίτα να δεις που τελικά το διαδίκτυο μπορεί να σε βοηθήσει....Quote:
Originally Posted by Remedy