Στα καλα καθουμενα ζαλαδες και ταση λιποθυμιας

Νοβια , σε ποσους γιατρους εχες παει ολα αυτα τα χρονια?
Ποσες μερες εχεις περασει νομιζοντας πως εισαι αρρωστη?
Ποσες φορες υπηρχε οντως προβλημα? Φανταζομαι λιγες , αρα το να καθεσαι ολη την ωρα να σκεφτεσαι οτι κατι εχεις και να δινεις σημασια στα συμπτωματα ειναι ανωφελο.

Περα , απο τα κλασσικα που μπορεις να κανεις , πχ γυμναστικη , να απασχολεις το μυαλο σου με κατι αλλο , συνεδριες με ψυχολογο κλπ , βρες εναν καλο γενικο γιατρο ή παθολογο τον οποιο θα ενημερωσεις για την κατασταση σου , και οταν πιστευεις οτι χρειαζεσαι κατι απευθυνσου σε αυτον και αν χρειαζεται θα σε παραπεμψει αυτος σε αλλο γιατρο.

Ξερεις ποσο δυσκολο ειναι να βρεις εναν καλο γενικο παθολογο;:;; Καποιον που και να ξερει καλα την επιστημη του αλλα να ειναι και ανθρωπος και να δειχνει το απαιτουμενο ενδιαφερον;;; Σα να ψαχνεις ψιλους στ' αχυρα. Μονο αν εχεις καποιον δικο σου ανθρωπο που να ειναι και γιατρος. Εχω ταλαιπωρηθει απ' αυτους και δεν τους εμπιστευομαι κιολας. Η ψυχολογια μου εχει κλονιστει απο τοτε που εχασα το κατοικιδιο μου απο λαθος κτηνιατρων. Το ξερω οτι η γενικευση ειναι λαθος αλλα ετσι λειτουργησε μεσα μου. Μου δημιουργησε φοβια για τους γιατρους κι αυτο με εκανε να νιωσω ανυπερασπιστη. Πριν απ' αυτο αν μου ελεγε ενας γιατρος "εισαι καλα μην ανησυχεις" μου ηταν αρκετο για να ηρεμησω. Τωρα εχω χασει την πιστη μου. Ανοιξε ασχημο παραθυρακι στο μυαλο μου μετα το γεγονος αυτο.

Τις φορες που πηγα στο νοσοκομειο ετσι ημουν σε πληρη υπερενταση. Ακομη και τη φορα που ειχα παθει γαστρεντεριτιδα. Ερχονταν οι γιατροι και ρωτουσα "τι θα μου κανετε τωρα;;", "τι ειναι αυτο που θα μου βαλετε τωρα;;", "μηπως με πειραξει;;", "μηπως κανει παρενεργεια;;" ειδα βλεπεις το ζωο μου μπροστα στα ματια μου μετα απο ενεση σε 5' να πεφτει σχεδον νεκρο και σε 4 μερες να φευγει απ' τη μια στιγμη στην αλλη. Να πηγαινεις ενα ζωο ορθιο και να στο γυριζουν μισοπεθαμενο. Καταλαβαινεις το σοκ. Δηλαδη απ' τη μια τρεχω σ' αυτους γιατι δεν αισθανομαι καλα απ' την αλλη επειδη δεν τους εχω εμπιστσυνη στρεσαρομαιακομη περισσοτερο κι ακολουθει αυτος φαυλος κυκλος.

Quote:

---

Originally Posted by betelgeuse

Νοβια , σε ποσους γιατρους εχες παει ολα αυτα τα χρονια?

---

Οχι σε τοσους πολλους τελικα. Ειχα απο το 2005 να κανω εξετασεις. Μονο σε ορθοπεδικο ειχα παει για τη μεση μου που εχω σπονδυλολυση και σε οδοντιατρο. Τωρα εδω και 9 μηνες ειναι που τρεχω απο τον εναν στον αλλο και μη νομιζεις;; Σ' εναν ψυχιατρο, ο οποιος απλη συνταγογραφηση μου εκανε δε εχω κανει νευρολογικες εξετασεις, εναν καρδιολογο, εναν γυναικολογο, εναν ενδοκρινολογο κι εναν ουρολογο λογω ουρολοιμωξης εχω παει και 5-6 φορες στα επειγοντα που σου κανουν ενα απλο καρδιογραφημα που δε σου δειχνει και τιποτα και απλες αιματολογικες. Μη νομιζεις οτι εχω κανει τιποτα εξειδικευμενο. Κι αυτες που εχω κανει με πολυ ταλαιπωρια και ψαχνωντας μονη μου γιατι οι γιατροι δεν ενδιαφερονται να σε κατευθυνουν σωστα. Ο μονος που εδειξε καποιο ενδιαφερον ηταν ο ενδοκρινολογος ο οποιος ηταν κι ο τελευταιος που πηγα μετα απο πολυ ταλαιπωρια απ' τον εναν ασχετο στον αλλο.

αυτο μ θυμιζει μια φιλη μου...θα σ πω περιληπτικα την ιστορια τησ..που λεσ μια μερα πεθαινει μια θειατησ απο καρκινο και απο εκει 3εκιναει η ιστορια..αργοτερα πεθαινει ενασ θειοσ τησ παλι απο καρκινο και στ αποκορυφωμα πεθαινει και τριτοσ παλι απο καρκινο...νεοι ανθρωποι ολοι τουσ 45-57 καπου εκει εν θυμαμαι..η φιλη μ ειχε τρομαξει μιασ κ πηγαιναν απο κηδεια σ κηδεια κ λογικο ειναι...15 χρονων κοριτσι ηταν..η κοπελα αυτη ειν πολυ λεπτη κα5 χανει πολυ ευκολα κιλα...νομιζε λοιπον οτι ειχε καποιο προβλημα...παει σ εναν γιατρο τησ λεει θυροειδη..με παιρνει τηλεφωνο κ αρχιζει να κλαιει..μ λεει κ τι εχω κ τι θα παθω και φοβαμαι κ ολα τ σχετικα..προσπαθω λοιπον να την καθησυχασω...παει γ εξετασεισ αιματοσ γ να δει τι γινεται με τον θυροειδη..ολα καλα..τιποτα μη φυσιολογικο..ομωσ αυτη εν σταματαει τσ ανησυχιεσ τησ..πηγαινει κ σε διατροφολογο γ να παχυνει...αλλα κ παλι εχει ανησυχιεσ..την ποναει το ενα την ποναει το αλλο κ γενικα εν 3ερει τι τησ φταιει..παει απο γιατρο σ γιατρο και παλι τιποτα..υγειεστατη!! καπωσ ετσι κ με δικη μασ παροτρινση κ των γονιων τησ φυσικα το 3επερασε...οποτε σκεψου το ε3ησ.,.μηπωσ τα περισσοτερα ειν στην φαντασια σ επειδη φοβηθηκεσ γ το κατοικιδιο σ και ψαχνεσαι να δεισ τι εχεισ γτ αυτο σ εχει ριξει ψυχολογικα..?

*ψυλλους συγγνωμη

Quote:

---

Originally Posted by swaggy97

αυτο μ θυμιζει μια φιλη μου...θα σ πω περιληπτικα την ιστορια τησ..που λεσ μια μερα πεθαινει μια θειατησ απο καρκινο και απο εκει 3εκιναει η ιστορια..αργοτερα πεθαινει ενασ θειοσ τησ παλι απο καρκινο και στ αποκορυφωμα πεθαινει και τριτοσ παλι απο καρκινο...νεοι ανθρωποι ολοι τουσ 45-57 καπου εκει εν θυμαμαι..η φιλη μ ειχε τρομαξει μιασ κ πηγαιναν απο κηδεια σ κηδεια κ λογικο ειναι...15 χρονων κοριτσι ηταν..η κοπελα αυτη ειν πολυ λεπτη κα5 χανει πολυ ευκολα κιλα...νομιζε λοιπον οτι ειχε καποιο προβλημα...παει σ εναν γιατρο τησ λεει θυροειδη..με παιρνει τηλεφωνο κ αρχιζει να κλαιει..μ λεει κ τι εχω κ τι θα παθω και φοβαμαι κ ολα τ σχετικα..προσπαθω λοιπον να την καθησυχασω...παει γ εξετασεισ αιματοσ γ να δει τι γινεται με τον θυροειδη..ολα καλα..τιποτα μη φυσιολογικο..ομωσ αυτη εν σταματαει τσ ανησυχιεσ τησ..πηγαινει κ σε διατροφολογο γ να παχυνει...αλλα κ παλι εχει ανησυχιεσ..την ποναει το ενα την ποναει το αλλο κ γενικα εν 3ερει τι τησ φταιει..παει απο γιατρο σ γιατρο και παλι τιποτα..υγειεστατη!! καπωσ ετσι κ με δικη μασ παροτρινση κ των γονιων τησ φυσικα το 3επερασε...οποτε σκεψου το ε3ησ.,.μηπωσ τα περισσοτερα ειν στην φαντασια σ επειδη φοβηθηκεσ γ το κατοικιδιο σ και ψαχνεσαι να δεισ τι εχεισ γτ αυτο σ εχει ριξει ψυχολογικα..?

---

Αυτο ειναι σιγουρο. Βεβαια σε μενα υπηρχε το δυσκολο ψυχολογικο προφιλ απο παλια. Οταν απετυχα στις πανελληνιες και μου εκδηλωθηκαν οι πρωτες κρισεις πανικου. Απλα δεν μπορω να δεχτω οτι το ζωο μου εφυγε, αισθανομαι μια ματαιοτητα. Δεν μπορω να εξηγησω το γιατι επρεπε να γινει ετσι, αν εκανα εγω καποιο λαθος, αν με τιμωρει ο Θεος για κατι. Προσπαθω να το εκλογικευσω δηλαδη προσπαθω να βρω μια απαντηση λογικη που να εξηγει το γιατι. Αν ισχυει αυτο που λενε οτι ολα για καποιο λογο γινονται ψαχνω να βρω στην προκειμενη ποιος ειναι ο λογος αυτος. Μηπως θελει να προετοιμασει για τα χειροτερα που με περιμενουν;;; Τι να σου πω;;; Χιλιαδες σκεψεις λογικες και παραλογες. Κι επισης δεν μπορω να συγχωρησω τους ανθρωπους που τις εκαναν αυτο και μας τη στερησαν. Πιο πολυ γιατι δεν εχουν τιμωρηθει.

over thinking, over analyzing!! ψυριζεισ πολυ το θεμα..γιατι εγινε ετσι μηπωσ εφταιγα εγω...τωρα τ θα γινει τι με περιμενει..κλπ στισ πανελληνιεσ καλωσ η κακωσ υπαρχουν κ οι αποτυχιεσ.ο αδερφοσ μ ασσοσ στα μαθηματικα φετοσ εγραψε μαθηματικα κατευθυνσησ 13.9 απετυχε ασχετα π εν του το λεω ετσι ωμα..ουτε η πρωτη εισ ουτε κ η τελευταια ειδικα αν ειχεσ μεγαλουσ στοχουσ...ομωσ περασε...πρεπει να φτιαξεισ εσυ την ζωη σ οπωσ σ αρεσει εσενα..εν θα ερθει καμια μοιρα κ κανενα καρμα να σ σωσει ουτε και αυτο ευθυνεται γ οτι σ συμβαινει..εσυ εχεισ τον ελεγχο...η γειτονισα μ και φιλη μ ειχε ενα σκυλακι ασπρο κ το ειχαν ονομασει τζακ..πεθανε και πηρε αλλο παλι ασπρο αι τ ονομασε κ αυτο τζακ και πεθανε κ αυτο κ πηρε παλι καινουριο...στεναχωρηθηκε φυσικα αλλα βλεπεισ τιποτα εν σταματαει εκει..το αντικατεστησε με παρομοιο..και εν πηγε απο γεραματα το ενα τ πατησε αυτοκινητο κ τ αλλο απο φωλα..γινονται αυτα και οι γιατροι αν αγαπανε τ ζωα οπωσ φανταζομαι γτ δουλεια τουσ ειναι σιγουρα στεναχωρεθηκαν π τ ειδαν σ αυτη τη κατασταση π περιγραφεισ..τησ θεια μ το σκυλακι το κλοτσισαν τ καημενο και πηγε στ σπιτι ζαλισμενο κ εκανε εμετουσ κ ετρεμε..σημβαινουν αυτα..κ εμενα σφιχτηκε η καρδια μ οταν τ ακουσα..ειν λογικο να στεναχωριεσαι γτ τα ζωα ωρεσ ωρεσ μπορουν ν ερθουν πολυ κοντα μασ κ δινουμε πολυ αγαπη σ αυτα..εχω ενα σκυλακι κ σ καταλαβαινω..αν πεθαινε κ εγω θα ημουν σαν κ εσενα ισωσ..επειδη ομωσ εγινε μια στραβη εν σημαινει πωσ ακολουθει κατι χειροτερο..αφησε την ζωη να κυλησει κ προσπαθησε να την κανεισ χαρουμενη..πηγαινε σ ενα pet shop και παρε αλλο κατοικιδιο..δωσε αγαπη σ αυτο..θα ειν πολυ καλη συντροφια..προσπαθησε να ξεχασεισ το παλιο..οτι εγινε εγινε...

Μα η στεναχωρια μου δεν εχει σχεση μ' εμενα και το ζωο μου που εχασα και μου λειπει, εχω κι αλλο ζωακι και του δινω την αγαπη μου -εχει και με αυτο αλλα δεν το προσεγγιζω τοσο εγωιστικα- εχει κυριως με τη δικη της τη ζωη που χαθηκε και την αδικια που της εγινε. Στεναχωριεμαι που εχασε τη ζωη του, αυτο. Και νιωθω και την ευθυνη του οτι οφειλα να την προστατευσω. Για μενα δεν ηταν ενα κατοικιδιο, ζωακια ταιζω κι αλλα αδεσποτα και τα λυπαμαι κι αυτα, ουτε ενα παιχνιδι που μου εσπασε να παρω αλλο. Για μενα ηταν οικογενεια μου, ποτε δεν το ειδα σα ζωο, ηταν κι αυτο μερος της οικογενειας οπως και το αλλο. Ηταν σα παιδι μας. Πολλοι μου εχουν πει τα κλασσικα "εδω πεθαινουν ανθρωποι", "τα νοσοκομεια ειναι γεματα απο αρρωστα παιδακια" και δε θα διαφωνησω αλλα ποιος ειπε οτι δε στεναχωριεμαι και γι' αυτα;; Απλα για μενα δεν υπαρχει αυτος ο διαχωρισμος, ισως γι' αυτο. Οσο για τους γιατρους.... μην εισαι τοσο σιγουρη/ος. Οι συγκεκριμενοι εκαναν τη βλακεια και μας ελεγαν ψεματα, ασε που δε σηκωναν τα τηλεφωνα και μας αφησαν αβοηθητους να τρεχουμε. Η κτηνιατρικη δε σημαινει απαραιτητα αγαπη προς τα ζωα. Κτηνιατρους εχουν και κτηνοτροφικες μοναδες που τα ζωα σφαγιαζονται για να καλυψουν τις διατροφικες αναγκες του ανθρωπου. Το οτι τα κοιταζουν για αρρωστιες για λογαριασμο του πελατη τους δε σημαινει οτι τ' αγαπανε κιολας. Επαγγελμα κανουν και βιοποριζονται απ' αυτο. Υπαρχει μια ολοκληρη βιομηχανια γυρω απ' αυτο που εκμεταλλευεται τους φιλοζωους και δυστυχως ετυχε να το ανακαλυψω με τον χειροτερο τροπο.

Εδω υπαρχει ολοκληρο συστημα που πρεπει να συντηρηθει οπως και με τους ανθρωπους βεβαια. Δεν ειχε 5' λεπτα που ειχε φυγει το ζωο μας και μας ειχαν πασσαρει καρτουλα με γραφειο που καλυπτει τις διαδικασιες ταφης για να μη σου το πεταξουν στον καδο των σκουπιδιων. Εγω ομως δεν εψαχνα εναν ωραιο ταφο για το ζωο μου, εψαχνα καποιον να μου το σωσει και να του χαρισει τη ζωη. Αυτα τα καημενα τι φταινε ομως να τα βαζουμε μεσα στο παιχνιδι της κερδοσκοπιας... Αθωες ψυχουλες. Δεν ειναι λοιπον μονο η απωλεια ως απωλεια αλλα η συνειδητοποιηση περαν αυτου του σε τι κοσμο ζουμε.

Το ζωο μου το εκαναν πειραματοζωο για να βγαλουν χρηματα απο τις εξετασεις που ενδεχομενως να μη χρειαζονταν καν αλλα οταν εχεις ενα ζωο αδιαθετο και δεν ξερεις τι μπορει να εχει εμπιστευεσαι τον επιστημονα. Το ζωο μου χαροπαλευε και ολοι κοιταζαν πως να κερδοσκοπησουν πανω στην αγωνια και στον πανικο μας να το σωσουμε. Μιλαμε για τεραστια αλητεια. Δεν μπορεις να τους κηνυγησεις ομως γιατιτεραστια συγκαλυψη κι ολα εγιναν τοσο αποτομα κι απροσμενα που ουτε στοιχεια να τους μηνυσουμε δεν μπορεσαμε να μαζεψουμε. Ασε που αφου χαθηκε το ζωο μου δεν ειχε καμια σημασθα πλεν για μενα.

σιγουρα υπαρχουν ανθρωποι π κοιτανε μονο το πορτοφολι τουσ να ειναι γεματο..εγ ειμ τυχερη γτ ζω σε κωμοπολη και εν ειχα ποτε μ τετοια αντιμετωπιση..εγ εν θα σ πω το κλασικο εδω ανθρωποι πεθαινουν γτ ορισμενοι απο εμασ τα κατοικιδια εν τα βλεπουν σαν ζωα..ειν συντροφια ειν παρεα ειν σημαντικα γ εμασ...καθε φορα σχεδον π εν ειμ καλα (κ ειδικοτερα μικροτερη) πηγαινα στ σκυλακι μ το επαιρνα αγκαλια το χαιδευα εκλαιγα και του μιλουσα...μπορει ν μην επαιρνα απαντηση αλλα ενοιωθα στοργη γ αυτο...το να το χασει απο λαθοσ καποιου γιατρου που το μονο π τον ενοιαζε ηταν η πληρωμη προφανωσ κ οχι να κανει σωστη δουλεια ποναει ακομα περισσοτερο..αλλα καποια στιγμη θα πρεπει να το 3εχασεισ..να βρεισ εναν καλο γιατρο γτ σιγουρα υπαρχει!! οσο γ την κοσμοθεωρια σ εν θα διαφωνησω..καλωσ η κακωσ ετσι ειναι..γ αυτο εχουμε κ οικονομικη κριση αλλωστε..μασ αρεζε π βγαζαμε πολλα καποτε κ γινομασταν απλιστοι κερδοσκοποι και σπαταλοι..(οχι ολοι!!) καποιοι ανθρωποι απο την φυση τουσ κοιτανε μονο τον εαυτο τουσ και το χρημα..νομιζουν οτι εκει θα βρουν την ευτυχια...και οχι μονο οι γιατροι..οι δικηγοροι οι υδραυλικοι οι μηχανικοι κ ολοι γενικα οι εργαζομενοι μπορει να κανουν λαθη..αλλεσ φορεσ δεν παιρνουν στα σοβαρα την δουλεια τουσ κ κανουν προχειροτητεσ αλλεσ φορεσ θελουν να ξεπεταξουν γρηγορα τουσ πελατεσ τουσ ακομα και να τουσ κοροιδεψουν γ να ερχονται σε αυτουσ και να βγαζουν περισσοτερα...γ αυτο κ πρεπει να προσεχουμε ποιον προσλαμβανουμε..ο θειοσ μ γ παραδειγμα αποληθηκε απο την τραπεζα γ ενα λαθοσ π εκανε αλλοσ και προσελαβε συνδικαλιστη(οπωσ κ να γραφεται αυτο το πραγμα) γ το δικαστηριο..εν νομιζω να ειν λογικο..π λεσ αυτοσ ηταν στην αθηνα και ο θειοσ μ κοζανη..!! τον εκανε αναπαντητεσ γ να τον παρει ο θειοσ μου μην χρεωθει!! και τον χρεωνε επιπλεον τισ ωρεσ π μιλουσαν και τον απασχολουσε..φυσικα και στ δικαστηριο εν 3ερω αν εγινε εν προκειται να κερδισει ο θειοσ μ.."πολεμαει" το συστημα με εναν μεσα απο το συστημα..χαζοσ ειν ο κυριοσ συνδικαλιστησ λοιπον να χασει τα λεφτουδακια του πηγαινοντασ κοντρα στο συστημα? εν το νομιζω.. οπωσ βλεπεισ εν κοροιδευουν μονοι οι γιατροι..εμεισ πρεπει ν ειμαστε πιο προσεκτικοι κ ν μν κανουμε τ ιδια λαθη..να βρισκουμε εναν καλο επιστημονα..γ αυτο λενε οτι οποια δουλεια κ να κανεισ αν εισ καλοσ θα εχεισ μεροκαματο..

Ακριβως γι' αυτο εχω αρρωστησει κι ολο αυτο εκφραζεται με τοσο ενοχικο τροπο. Γιατι νιωθω οτι εγω δεν ημουν αρκετα ενημερωμενη, δεν το προσεξα οσο επρεπε, εγω εδειξα τυφλη εμπιστοσυνη, εγω ισως να μην εδωσα σημασια σε καποια σημαδια που να μου εδειχναν, για τα "ναι" που ειπα, για τα "οχι" που δεν ειπα, εγω αποφασισα, εγω επελεξα, εγω το πηρα στο λαιμο μου αρα εγω το σκοτωσα. Ειναι σα να εχεις εναν αρρωστο ανθρωπο που να μην ειναι σε θεση ν' αποφασισει και να πρεπει να το κανεις εσυ αυτο. Να εισαι απεναντι σε ενα προβλημα που να μην εχεις τη γνωση γι' αυτο, να μη γνωριζεις τη σοβαροτητα της καταστασης και να πρεπει να παρεις εσυ την ευθυνη ν' αφησεις την επιβιωση του δικου σου ανθρωπου στα χερια ατομων που δεν ξερεις και που δε γνωριζεις τι μπορει να υπαρχει στο πισω μερος του μυαλου τους. Ετσι και με το ζωο μου.... εκεινο δεν μπορουσε να μιλησει, ουτε να επιλεξει, ουτε ν' αποφασισει, ουτε ν' αντιδρασει. Η μοιρα του ηταν στα χερια μου, μια δικη μου λαθος αποφαση θα ειχε αντικτυπο στη ζωη της. Ξερεις τι μεγαλο βαρος ειναι αυτο οταν κατι δεν παει καλα;;; Πως ν' αντεξεις τον εαυτο σου μετα;;; Σα δολοφονος εξ αμελειας νιωθω. Δολοφονος παρολα αυτα.
Ποια συνθηκη μπορει να διωξει απο πανω μου ολη αυτη την ενοχη και ποιος ψυχιατρος, ψυχολογος η δεν ξερω αλλο τι;;;

Εμενα βαραινει αυτο. Για κεινους ενα ζωο αναμεσα σε ολα τ' αλλα, αλλα για μενα ηταν το δικο μου ζωο. Και δε λογοδοτησαν πουθενα. Οντως χρειαζομαι ψυχοθεραπεια για ν' αντεξω ολο αυτον τον πονο και να διαχειριστω την ενοχη αλλα πιο πολυ για ν' αντεξω τον κοσμο αυτο που ζω που δεν αντεχετε με τιποτα.

τα ζωα εν μπορουν να μιλησουν και γ αυτο εμεισ παιρνουμε τισ αποφασεισ..και οπωσ λεει και το ρητο ανθρωποι ειμαστε λαθοι κανουμε... εν ειμαστε παντογνωστεσ ουτε μεντιουμ γ να 3ερουμε τι προκειται να συμβει και να τ προγραμματιζουμε..μεσα απο τα λαθη μασ μαθαινουμε..αλλεσ φορεσ μασ κοστιζουν λιγο..αλλεσ πολυ..που να 3ερεισ οτι ο γιατροσ θα τ εκανε κακο..? καταρχασ σκεψου οτι αν ηταν αρρωστο οπωσ εχω καταλαβει μπορει ο οργανισμοσ τ να μην αντεξε το φαρμακο (ασχετα απο την δοση) και να αντεδρασε ετσι..σιγουρα εκανε λαθοσ ο γιατροσ..εσυ εκανεσ το χρεοσ σ..το πηγεσ να τ φροντησουν..ομωσ αυτοι εκαναν το λαθοσ και εν αντεξε..θα μπορουσεσ να ερευνησεισ καλυτερα κ να βρεισ εναν καλυτερο γιατρο αλλα πανω στηνα αγωνια σ κ την τρομαρα εν το εκανεσ..εν ηρθε κ η συντελεια τ κοσμου..σκεψου το διαφορετικα..παθαινεισ εσυ κατι και σε πηγαινουν οι γονεισ σ σε εναν γιατρο να σ κοιταξει...π λεσ αυτοσ κανει λαθοσ διαγνωση και σ δινει αλλα ντ αλλα φαρμακα..τα παιρνεισ εσυ με το σκεπτικο να γινεισ καλα και σ εμφανιζεται ενα αλλο προβλημα ακομα πιο σοβαρο..θα απεδιδεσ την ευθυνη στουσ γονεισ σ που σε πηγαν σ αυτον τον γιατρο κ εν ερευνησαν καλυτερα? εν το νομιζω...θα πηγαινεσ σε αλλον γιατρο και αυτη τη φορα θα το κοιτουσατε ολοι καλυτερα..ακριβωσ γ αυτο ειν τα λαθη..γ να μαθαινουμε απο αυτα.. θα ξανακανεισ πολλα..οπωσ κ ολοι μασ γτ εν ειμαστε παντογνωστεσ..αλλα θα μαθεισ απο αυτα,,,οποτε δεσ το σαν δοκιμασια..ποσο δυνατη εισ να το 3επερασεισ κ να συνεχισεισ δυναμικα?