Τοτε αδικεις και εσενα και την ζωη..
Printable View
mnimonio, εγώ την καταλαβαίνω (αλλά δεν τη δικαιολογώ) γιατί είμαι και γω τελειομανής.
Νομίζω η τελειομανία είναι αποτέλεσμα χαμηλής αυτοπεποίθησης πάνω απ'όλα, γιατί
θεωρούμε ότι δεν αξίζουμε όπως έχουμε και πρέπει να προσθέσουμε αξία στον εαυτό
μας μέσω ενός άσχετου πράγματος όπως είναι το πτυχίο, τα λεφτά, οι γκόμενες κτλ
Ενώ και ο 1ετής ψυχολόγος θα σου πει ότι κάποιος μπορεί να τα έχει όλα αυτά και
λόγω κακής σχέσης με τον εαυτό του να θεωρεί ότι δεν έχει πετύχει τίποτα.
Στην ουσία ως τελειομανία ορίζεται το κυνήγι για το άπιαστο. Ακόμα και αν επιτύχουμε
τον στόχο μας, πτυχίο, δουλειά, πάλι θα νιώθουμε ότι υστερούμε κάπου και αυτό θα
συνεχίζεται εσαεί μέχρι να αγαπήσουμε περισσότερο τον εαυτό μας.
Ουφ. αυτά
Όχι, δεν την βρίσκεις ωραία γιατί νιώθεις άσχημα. Το τι πιστεύουμε για την ζωή είναι
απλά μια αντανάκλαση των συναισθημάτων μας. Γι'αυτό άλλωστε συμφωνώ και εγώ
μαζί σου αυτή τη στιγμή, επειδή περνάω φάση δυσθυμίας.
Έλα όμως μαζί να πάρουμε κάνα μανιτάρι και θα δεις τι ωραία γίνεται ξαφνικά η ζωή!
Αν ειναι να καταφυγω στα μανιταρια, χαρηκα. Σκοπος ειναι να βρω το νοημα. Αλλα δεν το βρισκω.
Μα δεν είναι τα μανιτάρια το θέμα. Το θέμα είναι ότι δεν προσπαθείς καθόλου να
αγαπήσεις τον εαυτό σου, ίσως τον μισείς κιόλας λίγο. Αλλιώς δεν θα συνέκρινες
συνεχώς εσένα με όλους τους επιτυχημένους (λες και δεν υπάρχουν αποτυχημένοι!
Οοοοοουυυυυυ)
Και στη ζωή δεν υπάρχει νόημα, αυτοί που ψάχνουν το νόημα είναι καταδικασμένοι
να είναι πάντα δυστυχισμένοι. Νομίζω το μοναδικό νόημα είναι να αγαπήσεις τον
εαυτό σου ΟΠΩΣ ΕΙΝΑΙ, όχι όπως θα ήθελες να είναι. Τότε μόνο μπορείς να αρχίσεις
να ζεις.
Nai, ισως και να τον μισω, αφου στην τελικη δε μου αρεσει σχεδον τιποτα πανω του. Και τί εχω καταφερει περαν των σπουδων; Τιποτα ιδιαιτερο....αρα...
Ναι οκ, το 70% τουλάχιστον δεν έχει καταφέρει τίποτα ιδιαίτερο. Πώς το ορίζεις το
ιδιαίτερο; Σίγουρα αν είχες σπουδές + Χ, θα μου έλεγες ότι ούτε το X αξίζει μία και
ότι είσαι αποτυχία επειδή δεν έχεις το Y που μετράει και ούτω καθεξής.
Αυτό συμβαίνει άμα είσαι τελειομανής.
Και απ'την άλλη, έναν άνθρωπο που θα είχε πετύχει λιγότερα από σένα, θα τον έβλεπες
ως αποτυχημένο ή ανάξιο;
Το επιτυχημενος και αποτυχημενος παντως ειναι υποκειμενικες εννοιες..Εγκειται στο τι θεωρει ο καθενας επιτυχια ή αποτυχια και στο ποσο εχει ψηλα τον πηχη..Στο ψηλα παντως δεν υπαρχει τερματισμος.
Οχι, σε καμια περιπτωση, απλα δε νομιζω οτι ειμαι ευτυχισμενη. Ιςως επειδη δεν χαιρομαι τη ζωη. Ομως δειτε τι γινεται εξω....ολοι γκρινιαζουν, παραπονιουνται, κριση, κριση, κριση...τιποτε αλλο.
Κοιταξε Χαου οταν ο αλλος δεν εχει να πληρωσει το νοικι του,χρωσταει 3 δανεια,δεν εχει να ταισει ή να σπουδασει το παιδι του!Θα γκρινιαξει θα μιζεριασει..Υπαρχει γκρινια γιατι περα απο το οικονομικο αυτοι ισοπεδωσαν τα παντα!Γι'αυτο οπου και να περπατησεις βλεπεις παντου σκυμμενα κεφαλια!Γιατι αλλος ειναι 2 χρονια ανεργος και ζηταει 20 ευρω απο τους γονεις του,γιατι αλλος δεν εχει να πληρωσει το νοικι,γιατι αλλος δεν εχει λεφτα και ασφαλεια να νοσηλευτει και παει λεγοντας!
Αν αυτο σε επηρεαζει ειναι φυσιολογικο,ομως αυτο ειναι ενα αλλο θεμα.
Οποτε.....που βλεπεις την ομορφια; Ολα ειναι αςχημα, ολοι υποφερουμε. Καποιοι καλα καλα δεν εχουμε να πληρωσουμε ουτε τα βασικα.
Ναι αλλά γιατί δεν τη χαίρεσαι δεν μας λες. Είναι καθαρά σεροτονινικό το πρόβλημα
δηλαδή ξέρωγω κατάθλιψη απ'το πουθενά ή είναι λόγω έλλειψης κάποιου πράγματος
όπως αγάπη, κατανόηση, φίλου κτλ;
Εγώ ας πούμε μπορώ να σου πω ακριβώς 1,2,3 τα πράγματα που με κάνουν να νιώθω
έτσι και όπως είναι αναμενόμενο, δε σχετίζονται με την κοινωνία ή με τους άλλους αλλά
με μένα, συγκεκριμένα την έλλειψη φίλων, τα προβλήματα κοινωνικότητας κτλ. Εσύ;
Ρε συ Χαου αν δεν φτιαξεις μια αλλη παρασταση εστω και τεχνητη στο μυαλο σου τελειωσες..Γενικα μιλαω!Θα ημασταν για ψυχιατρειο ολοι!Να αντλεις χαρα απο τα απλα,απο τα πιο μικρα που συνηθως ειναι και τα πιο ουσιωδη.Ειναι δυσκολα πολυ αλλα θα το περασουμε και αυτο!