Τι να πιστέψω και πως να συνεχίσω.

Κενό , δεν το εχω ξανανοιώσει ποτέ ενα ατελείωτο κενό , τίποτα .Ολά άνοστα , χαμένα
το φαγητό ,το νερό ,όλοι γύρω μου νομίζω δεν μπορώ πια ,δεν μπορώ να αντέξω και τις εξάρσεις της αύτές οι φωνές
και τα ουρλιαχτά με λυγίζουν, δεν βγαίνει πια η φωνή μου εχουν ΄κλείσει ο λαιμός απο τα ουρλιαχτά λες και
προσπαθεί να αποδείξει η μια στην άλλη πια θα επικρατήσει " ποια απο τις ΄δύο θα κάνει κουμάντο σπίτι τώρα"
Φοβάμαι οτι ποτέ δεν θα ξαναζήσουμε φυσιολογικά, νομίζω οτι όλα έχουν καταστραφεί μαζι με τη ζωή μας.
Το παίδι μου έχει μεταλλαχτεί σε ενα αγρίμι δεν έιναι το παίδι μου πια ,ειναι διαφορετική μεγάλωσε τόσο πολυ απότομα και
σωματικά και ψυχολογικά αλλά το χειρότερο είναι αυτές οι εκρήξεις της αυτο το χοροπηδητό που κάνει και στυλώνει τα πόδια της
μονο και μόνο για να κάνει το αντίστροφο απο αυτό που της λέω...και η χρονιά αλλάζει έιναι η τελεύταία που έιμασταν μαζί, που κάναμε πρωτοχρονία ανοίξαμε τα δώρα , γιορτάσαμε εκείνον και τα γενέθλια της μικρής , η τελευταία χρονιά που αγκαλιαστήκαμε οι
τρεις μας.Θα είναι μια απλή ανάμνηση και τίποτα δεν θα μπορέι να αλλάξει αυτό που έγινε ,τι έγινε άραγε πώς θα το μάθω και πότε...
¨Ολα συνεχίζουν και δεν γίνεται να συνεχίζουν και εσύ να είσαι εκεί.Δεν μπορώ να νοιώσω τίποτα ,πάγωσαν ολα μέσα μου ...
Είναι τόσο σκληρό αυτό που πρέπει να ζήσουμε..............

Κοπελα μου σε καταλαβαινω η εστω προσπαθω εχασα κ εγω αποτομα τον πατερα μου,η αληθεια ειναι οτι δεν θα ξεπερασετε ποτε αυτην την κατασταση αλλα θα μαθετε ομως να ζειτε με αυτην κ η συνηθεια θα το κανει ευκολοτερο...περιμενω νεα κ να στηριχτεις στα ποδια σου για την μικρη σου

Συλληπητήρια, ελπίζω γρήγορα να βρείτε το δρόμο σας! Καλή δύναμη και κουράγιο. Να επισκεφτείς κάποιον ειδικό και σύ όπως η μικρή.

Ολα μοιάζουν περίεργα ,ειναι πολύ διαφορετικά ακόμα και το σπίτι είναι πολύ σκοτείνο .
Άραγε θα ξαναείμαστε ποτέ οπως πρίν ,ακόμα και οι αγκαλίες με κουράζουν ώρες ώρες είναι πολύ περισσότερες απο πρίν και υπάρχουν στίγμές που δεν μπορώ να της προσφέρω εγκάρδια στην μικρή μου.Θα γίνουμε ποτέ οπως έιμασταν πρίν ?
Θα μπόρούμε να συνηπάρχουμε αρμονικά χωρίς να είμαστε καζάνι έτοιμο να εκραγεί?
Πάντα θα ύπαρχει ενα κενό ανάμεσα μας?
Ακόμα και όταν ξαπλώνουμε στο κρεββάτι νοιώθω ένα μούδιασμα σαν κάτι να λείπει και να προσπαθούμε ατελείωτα η μια να το πάρει απο την άλλη.
Νοίωθω περίεργα σαν να έιναι φυσιολογικό ώρες ώρες να υπάρχεις απλά σε φωτογραφίες γιατι είσαι " κάπου" σε κάποια βάρδεια σε κάποιο ταξίδι ή απλά αργησες να γυρίσεις , μετά επανέρχομαι στην πραγματικότητα και νοιώθω οτι χάνομαι και μετά πάλι κενό .....
Ξεκινάω το πρώι για το γραφέιο και λεώ πως θα κάνω αυτο και θα οργανώσω εκεινο και θα ξαναρχίσουμε το άλλο και μέχρι το απόγευμα έχω πάλι χαθεί και δεν θέλω τίποτα μόνο νά κάθομαι και να σκέφτομαι ........
Είδα για πρώτη φορά ολόκληρο έργο μετά απο 5σχεδόν μήνες, κατάφερα να διαβάσω και 3-5 σελίδες απο βιβλίο που έιχα ξεκινήσει μήνες πρίν στις διακοπές αλλά δεν μπορούσα να συγκεντρώθω και να διάβασω ούτε καν μια πρόταση.Πήγα και την μικρή βόλτα και σε Luna park , βγήκαμε και στα γενέθλια της και πήγαμε για φαγητό ,σαν ψέμματα φαντάζουν όλα μα δυστυχώς είναι επιτακτική ανάγκη και για εκείνη και για εμένα να τα κάνουμε γιατι βουλιάζουμε και χανόμαστε και οι δύο.Οί φίλοι μας μου στέλνουν μυν.και μου παραπονιούνται οτι τους κλείνω απ'εξω και κάνω λάθος (όσοι εχουν παραμείνει)με παρακαλάνε να έρθουν ή να πάμε.
Πρέπει να το κάνω για εσένα για να είναι καλά το παιδί μας απλά φοβόμουν γιατι πολλές φορές και την ώρα που οδηγώ "χάνομαι".
Άραγε πότε θα πάρουμε και αυτό το πολυπόθητο χαρτί ?Πρέπει να είμαστε συκροτήμενοι οπως λέει και ο αδερφός μου , έχουμε δρόμο μπροστά μας και πρέπει να σταθούμε στα πόδια μας.Την Κυριακη΄εξάλλου θα είμαστε 5μήνες " πιό μακρία απο εσένα " και αυτο ποτέ δε θα μπορέσουμε να το αλλάξουμε οσο και αν θέλουμε και οι δύο μας αυτή την μαγική πόρτα που βγάζει εκεί που είμαστ όλοι μαζι.........

...νεφελη ξερω ότι θα σου σηκώσω την τρίχα κάγκελο με αυτό που θα σου γράψω, αλλά θέλω να το καταθέσω.
Πριν μερικά χρόνια, (τεσσερα), μια κοπέλα έχασε τον άντρα της εντελώς ξαφνικά και έμεινε με ένα μικρο παιδί μόνη και φυσικά σε φρίκη και απόγνωση. Πρόσφατα έμαθα πως έχει σύντροφο και μάλιστα είναι και πολύ ευτυχισμένη μαζί του.
Δεν ξέρεις πόσο χάρηκα που επέστρεψε στη ζωή.
Δεν σου λέω ότι θα συμβει κάτι τέτοιο τώρα που ακόμη δνε εχεις συνειδητοποιήσει καλά καλά ότι έχασες τον άνθρωπο σου, αλλά δυστυχώς ή ευτυχώς η ζωή συνεχίζεται και κάποια στιγμή ο πόνος θα υποχωρήσει.
Δεν θα φύγει ποτέ, αλλά δεν θα είναι τόσο έντονος.

¨Οσο περνάει ο καιρός νομίζω οτι είναι χειρότερα.Μου λείπει ακόμα περισσότερο,η μοναξία είναι διαπεραστική και το κενό παντού.Κάνω περίεργες σκέψεις....... αλλά κοιτάω την μικρή για να τις ξεχνάω αμέσως.Έχουμε μείνει οι δύο μας ,οι υπόλοιποι δεν μπορούν να καταλάβουν πως γίνεται να πέρασαν σχεδόν έξι μήνες και εγω να είμαι μόνο σπίτι,δουλειά , παιδοψυχόλογος και ξανά και ξανά με κάποια brakes μονο τις ήμερες που η ψυχολογία μου είναι καλη.Δεν αντέχω ούτε εκεί να πηγαίνω........ και είναι και το ωράριο της δουλείας μου περίεργο που ούτε το πρωί προλαβαίνω γιατι εχω την μικρή ούτε το απόγευμα γιατι είναι ήδη κλειστά και η μικρή δεν θέλει να πηγαίνουμε.Οι γονείς του έιναι "χαμένοι" και νομίζω οτι δεν κάνουν καλό στο παιδί και στην ψυχολογία του ,κάνουν άστοχα σχόλεια γιατι τους λείπει το παιδί τους και είναι κάτι που δεν θα ήθελα ποτέ να το βιώσω,οπότε και η υποστήριξη απο εκεί ειναι σχεδόν τυπική και η δικιά μου οικογένεια δεν μένει στην ιδια πόλη με εμάς.¨Ολοι θεωρούν πως απλά πατάς ενα κουμπάκι και όλα θα γίνουν οπως πριν.Ακόμα και στην δουλειά αντιμετωπίζω προβλήματα,είμαι αλλού και δεν μπορώ να αποδώσω οπως πρίν.Με τρώει και αυτο το πως και το γιατι ,που ,ποίος και ειδικά το βράδυ που μένω εγω με τον ευατό μου να καπνίζω στο μπαλκόνι όλα αυτά γυρνάνε στο μυαλό μου.Ακομα περιμένω αυτή την πολυπόθυτη απόφαση που θα ρίξεί "φώς" υποτίθεται και ολοι χάνονται απο ιατροδικαστες μέχρι δικηγόροι.Πολλά προβλήματα σε αυτό το Ελληνικό κράτος που δεν έχει καμιά ευκολία να προσφέρει σε μονογονείκες οικογένειες παρα μόνο κάνει τα πράγματα δυσκολότερα ,φαντάσου οτι για να πουλήσουμε τηνμηχανή του κάνουμε δικαστήριο για να αποδείξω οτι είναι προς όφελος του παιδιού να πουληθεί αφού εκείνη είναι ανήλικη.Και το κράτος πρόνοιας καλά κρατεί...Νομίζω οτι πρέπει να μιλήσω με κάποιον ειδικό και πρέπει να αρχίσω να παίρνω χάπια ,τουλάχιστον να μου ανοίγουν λίγο την όρεξή και να φτιάχνουν λίγο την διάθεση μου ,μα φοβάμαι να μιλήσω και τι να πω , φοβάμαι αυτά που θα βγάλω απο μέσα μου και νομίζω πως δεν έχω και την οικονομική δυνατότητα αλλά δεν θέλω να χρησιμοποιήσω και τις υπηρεσίες που μου προσφέρει ο στρατός.Εχώ νοιώσει πως προσπαθούν να αποσπάσουν πληροφορίες απο εμένα για να στήσουν κάτι που δεν υπάρχει και ¨εκνευρίζονται¨που δεν τους βγαίνει.Αυτά που ζω νομιζω οτι είναι όνειρο......και μου λείπεις τόσο πολύ ....

Κουραγιο φιλη μου,παρακολουθω την περιπτωση σου εδω κ πολυ καιρο,ειναι πολυ θετικο που αποφασισες να παρεις φαρμακα δεν πρεπει να αφηνεσαι κ να μην παιρνεις βοηθεια οποιαδηποτε για σενα κ για την μικρη πανω απο ολα,Κ εγω παλευω χρονια με την καταθλιψη λογω ορισμενων τραγικων γεγονοτων που μου συνεβησαν τωρα ειμαι αρκετα καλα,Προτεινω να πας στο φορουμ <καταθλιψη δυσθυμια> κ να διαβασεις το θεμα μου με τιτλο <η προσπαθεια αποδιδει καρπο-μηνυμα σ ολους με καταθλιψη>

Quote:

---

Originally Posted by μυσπ

Κουραγιο φιλη μου,παρακολουθω την περιπτωση σου εδω κ πολυ καιρο,ειναι πολυ θετικο που αποφασισες να παρεις φαρμακα δεν πρεπει να αφηνεσαι κ να μην παιρνεις βοηθεια οποιαδηποτε για σενα κ για την μικρη πανω απο ολα,Κ εγω παλευω χρονια με την καταθλιψη λογω ορισμενων τραγικων γεγονοτων που μου συνεβησαν τωρα ειμαι αρκετα καλα,Προτεινω να πας στο φορουμ <καταθλιψη δυσθυμια> κ να διαβασεις το θεμα μου με τιτλο <η προσπαθεια αποδιδει καρπο-μηνυμα σ ολους με καταθλιψη>

---

Η παιδοψυχολόγος που από ότι κατάλαβα είχε ξεμείνει να μου παρέχει και συμβουλευτική γονέων , θεωρεί ότι δεν είναι απαραίτητο να πάρω χάπια.
Λέει πως είμαι ¨απίστευτα δυνατή ¨διαφορετικά δεν θα είχα επιβιώσει από αυτό το σοκ και να δεχτώ την βοήθεια του ψυχολόγου που μου δίνουν όμως από ότι βλέπει εκείνη έχω αποκτήσει κάτι σαν ¨αγοραφοβία¨ και φόβο γενικά απέναντι στους άλλους και εχω " κλειδώσει ¨τον στον εαυτό μου οπότε πρέπει να πάρω τον χρόνο μου και όταν είμαι έτοιμη να μιλήσω για να μου κάνει καλό.....είναι απόλυτα φυσιολογικό για την ώρα να είμαι έτσι ...υποτίθεται.

Quote:

---

Originally Posted by nefelirene

Η παιδοψυχολόγος που από ότι κατάλαβα είχε ξεμείνει να μου παρέχει και συμβουλευτική γονέων , θεωρεί ότι δεν είναι απαραίτητο να πάρω χάπια.
Λέει πως είμαι ¨απίστευτα δυνατή ¨διαφορετικά δεν θα είχα επιβιώσει από αυτό το σοκ και να δεχτώ την βοήθεια του ψυχολόγου που μου δίνουν όμως από ότι βλέπει εκείνη έχω αποκτήσει κάτι σαν ¨αγοραφοβία¨ και φόβο γενικά απέναντι στους άλλους και εχω " κλειδώσει ¨τον στον εαυτό μου οπότε πρέπει να πάρω τον χρόνο μου και όταν είμαι έτοιμη να μιλήσω για να μου κάνει καλό.....είναι απόλυτα φυσιολογικό για την ώρα να είμαι έτσι ...υποτίθεται.

---

Κοπελα μου εχω γνωρισει ψυχολογους που δεν ηταν καθολου ενταξει κ με επηρεαζαν ασκημα,Καλυτερα να παρεις κ μια δευτερη γνωμη,Πρεπει να σταθεις στα ποδια σου οπωσδηποτε για σενα κ την μικρη σου κ να εισαι ο εαυτος σου δεν πειραζει αν εισαι εσωστρεφης η εξωστρεφης απο παντα αρκει να το παλεψεις για να ζησετε οσο δυνατον μετα απο αυτο που σας συνεβει καλυτερα

6μήνες και όμως πέρασαν και ζω και ξαναζώ τα ίδια και τα ίδια, το τηλεφώνημα ,το νοσοκομείο, το χάσιμο , το κενό , το γιατι , το πως...
¨Εχω πολλά βράδια να κοιμηθώ πάνω από μια-δυο ώρες .Νομίζω ότι θα ξαπλώσω και θα τα ξαναζήσω όλα και φοβάμαι.
Αύριο θα πρέπει να είμαι και πάλι εκεί εγώ απέξω και εσύ εκει μέσα.
Κουράστηκα να στέκομαι , να υπάρχω ...σαν ρομπότ λειτουργώ μηχανικά και άραγε αυτό περνάει ποτέ ?Θα λειτουργήσω ξανά όπως κάποτε ,εκείνη ?
Κάποια παιδάκια της είπαν ότι θα πεθάνω και εγώ και δεν θα έχει κανέναν και 2-3βράδυα έχουμε ουρλιαχτά και δώστου αγκαλιές και φιλιά και το πρωί θυμό και νεύρα και κλωτσιές και ξεσπάσματα .Αλλά εντάξει αντέχω για εκείνη ......και ακόμα περιμένω να μάθω το πως και το γιατί...

ο χωρος μεσα στο μυαλομου, ο χορος που εχει τις λεξεις κι τα λογια είναι φτωχος κι ανορθωγραφος! δεν επαρκει για να σου μεταφερω εδώ,γραπτα το τι νιωθω για την φαση που περνας!
μην περημενεις δικαιωσυνη σε αυτή την πολη!! σε αυτή την χωρα!!δυστυχως εδώ είναι η ζουγκλα της ηθκης, ο πιο πλούσιος κι ο πιο δικτιομενος κερδιζει!!μονο καποιες εξερεσεις οπου τυχεως βγαινουν στα καναλια ,μονο εκει υπαρχει δικαιωσυνη!!κι αυτό το κανουν για να ηρεμούνε τα "προβατάκια" ,να λενε "α υπαρχει κρατος " το κανει η εξουσια γτ. μπορει να σπασει ο δυαλος το ποδαριτου κι να αντιδρασουν τα προβατάκια!-απιθανο βεβαια αλλα παντα ο εξουσιαστης εχει τον φοβο της επαναστσης! ακομα κι σε αυτόν τον τοπο οπου ειμαστε οι πιο ηρεμοι κι αποδεχτες κάθε εξουσιας!!-βλέπεις μας εχουν ξεφτιλησει κι εμεις με το μουτρο κατω,κλαιγωντας παρακαλαμε για ένα κοματι ψωμι ,στο πλαι ,μην μας δουν οι υπολοιποι αποροι κι θελησουν κι αυτοι!! μην περημενεις λοιπον να λαμψει κατι !!
Εχεις όμως κατι άλλο,εχεις μια υποχρεωσει!!προς τον ανθρωπο που του εδωσες σαρκα κι ζωη!!εχεις φερει ένα κοριτσακι στον κοσμο αυτόν!!για τον κοσμο που ζει φερεις μικρη ευθυνη!!για το κοριτσακι όμως ,να ζησει ,κι να είναι καλα φερεις απολυτη ευθυνη!! δυστυχως- δεν το λεω για σενα- δυστυχως το να γινει καποιος πατερας η μανα είναι πανευκολο!!ουτε αδεια θελει ουτε τυποτα,δεν υπαρχει σχολη !!ο κάθε αχρηστος παει κι κανει παιδια!!κι τα φερνει στον κοσμο χωρις να τα ρωτα!!αποτέλεσμα να υπαρχουν τοσο δυστυχεις ανθρωποι γυρο μας!!
εσυ όμως εισαι γυναικα με αρετες!! εχεις γνωσεις κι εχεις την δυναμη να ξεχωρησεις το σωστο από το λαθος!!θα δωσεις στο παιδακι σου τις αρετες, τις ηθικες αξιες που θα πρεπει παντα να εχει στην ζωη της!!θα την μεγαλώσεις με αγαπη ,φροντιδα κι θα της προσφερεις ότι υλικο θελει για να γινει αυτονομη!! εσυ μπορεις φιλημου!!κι πιστευω ότι θα το καμεις!! ξερω ότι σου περασε από το μυαλο η λυση, να βαλεις τελος στην ζωησου!!να βρεις τον ανθρωποσου!!όμως αυτό το ξεχναμε!!εχεις εδώ,στον υλικο κοσμο ένα κοριτσακι οπου εισαι για αυτό ΟΛΟΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ!!! από εσενα εξαρτάτε η ζωητου!! εσυ εισαι τα παντα!! ξερεις ότι η αγαπησου,από εκει ψηλα!! θα θελει να φροντισεις για την μικρουλασου,ξερεις ότι αν μπορουσε να σου πει μια κουβεντα θα ηταν αυτή,να μεγαλώσεις το κοριτσακισας!!καντω!!! ξεχνα τις δικες σου δυσκολιες,βαλε σκοπο ζωης αυτό το πλασματακι, που σαν σε κοιτα στα ματιασου ,σαν βλεπει το δακρι να κυλα!! χανει την γη !!γτ. εισαι το πιο συμαντηκο στην ζωουλα της!! σε θερμοπαρακαλωωω !!!!μην λυγησεις!!!!!ζησε!! φροντησε τον εαυτο σου!!την υγειασου!!καΝΤΩΩΩΩ για το πλασματακισου!!!
συγνωμη αν εγραφα τοσο σκληρα, αλλα το θεμασου με εχει αγγιξει πολύ, κι για διαφορους λογους θα ηθελα να ζησεις, να φερεις στον κοσμο ένα κοριτσι,μια κοπελα οπου θα ξεχωριζει ,γτ.εχεις τις αρετες,εχεις την ηθικη που θελει το πλασματακι αυτό για να είναι ξεχωρηστη !!κι πιστεψεμε αν όλα πανε καλα!!γτ.η ζωη είναι παραξενη,αλλα αν μεγαλωσει κι γινει κοπελα, μαμα!!να ξερεις ότι η χαρα που θα παρεις τωτες!!θα είναι τοσο γλυκια!!τοσο λαμπερη!!τοσο χρωματηστη οπου θα σε καμει να γελασεις κι να νιωσεις υπερηφανη κι για σενα κι για τον ανδρουλησου!!

Quote:

---

Originally Posted by nefelirene

6μήνες και όμως πέρασαν και ζω και ξαναζώ τα ίδια και τα ίδια, το τηλεφώνημα ,το νοσοκομείο, το χάσιμο , το κενό , το γιατι , το πως...
¨Εχω πολλά βράδια να κοιμηθώ πάνω από μια-δυο ώρες .Νομίζω ότι θα ξαπλώσω και θα τα ξαναζήσω όλα και φοβάμαι.
Αύριο θα πρέπει να είμαι και πάλι εκεί εγώ απέξω και εσύ εκει μέσα.
Κουράστηκα να στέκομαι , να υπάρχω ...σαν ρομπότ λειτουργώ μηχανικά και άραγε αυτό περνάει ποτέ ?Θα λειτουργήσω ξανά όπως κάποτε ,εκείνη ?
Κάποια παιδάκια της είπαν ότι θα πεθάνω και εγώ και δεν θα έχει κανέναν και 2-3βράδυα έχουμε ουρλιαχτά και δώστου αγκαλιές και φιλιά και το πρωί θυμό και νεύρα και κλωτσιές και ξεσπάσματα .Αλλά εντάξει αντέχω για εκείνη ......και ακόμα περιμένω να μάθω το πως και το γιατί...

---

Κουραγιο κοπελα μου πρεπει να ηρεμησεις την μικρη οτι θα εισαι παντα κοντα της ειναι τρομερα οδυνηρο κ για την μικρη κ θελει μια ασφαλεια να νιωθει οπως καθε παιδι

Όλη τη νύχτα σκέφτομαι ,θυμόμουν μια Τσικνοπέμπτη με το σπίτι γεμάτο κόσμο ,μασκαρέματα ,τραγούδια και χορό και πόσο αλλιώτικα θα είναι τώρα. Στέκομαι για την μικρή μου και αυτό έκανα από την αρχή και εκείνη στέκεται για εμένα. Εχτές που τα δάκρυα έτρεχαν ασυγκράτητα στα μάγουλα μου δεν με ενόχλησε με πήρε απλά αγκαλία και μου έιπε " μαμά μη κλαις εμένα η καρδιά μου δεν έχει μαύρο μέσα μόνο κόκκινο"
Γελάσαμε και ανάμεσα στα δάκρυα μου ,είπαμε για τις πλάκες που κάναμε μαζί και πως μας περίμενε σπίτι μετά το μπαλέτο της μικρής ή πως με περίμεναν μετά το γυμναστήριο και με δούλευαν και οι δύο. Τουλάχιστον ελπίζω ότι θα έχει κάποιες αναμνήσεις από τον μπαμπά της και ευτυχώς ευχάριστες γιατί από την αρχή στην παιδοψυχολόγο αυτό είχε κάνει τρομερή εντύπωση το ότι της έλεγε η μικρή " Πόσο καλά περνάμε" και τι γέλιο που κάναμε και πόσο διαφορετικοί είμασταν από τις φίλες της και πόσο πολλά πράγματα κάναμε. Δυστυχώς μας βγήκαν ξινά τα πολλά γέλια ....Για την μικρή έχω σταθεί ¨σκύλα¨ και έτσι θα είμαι πάντα και έτσι ήμουν εξάλλου από την στιγμή που την γέννησα...όμως δεν μπορώ να αφήσω στην άκρη και να ξεχάσω ότι εξαιτίας τους έγω έχασα τον άνθρωπό μου και εκείνη τον μπαμπά της .
Δεν μπορώ να προγραμμάτισω τον ευατό μου να είμαι παντα καλά ,κάποιες στιγμές παίρνω το διάλλεμα μου από το ψέυτικο προσωπείο που έφτιαξα από εκεινη την ημέρα και σβύνω....και μετά τραγούδάω στην μικρή αυτό που της έλεγα από την αρχή ......................................Και έμεινα εδώ για να μη σου λείψει τίποτα !!!!

καλημερα
ειναι τοσες πολλες οι ομορφες μερες που εζησες με το δικοσου. απο τα οσα λες πιστευω οτι ειχατε εναν δυνατο και πραγματικο ερωτα και φενετε απο το αποτελεσμα του καρπουτου. την μικρησας.
η ζωησου κι τα οσα περνας με εχουν αγγιξει πολυ ειτε η αδικια -οσο κι να σε προτρεπω να το ξεπερνας ξερω οτι δε μπορεις ευκολα ποσο μαλον σε χαραχτηρες οπως εσενα οπου η ηθικησου και οι αρχες σου δεν σε αφηνουν να καμεις πισω οποια,οποιος κι να ηταν στη θεσησου νομιζω οτι δεν θα θελες να ξεχαστει,εχεις δυνατο το αισθημα της δικαιωσυνης μεσασου.αυτο πιστευω οτι ειναι μια απο τις αρετεςσου,κατι απο τα ομορφα που θα αποκτησει κι η μικρη-. δεν ξερω αν σε περνει αλλα αφου το θες θα ελεγα να βρεις καποιον αξιο νομικο κι να μπεις στον χορο, νομικα δε ξερω ομως λογο μιας ιστοριας που εμπλεξα αναγκαστηκα μαθαινω! αυτο που θ καμεις ειναι να μπορεσεις να γλητοσεις καποια εξοδα,οπως αυτα των δηκηγορικων ενοσεων δλδη αμα το ατυχημα του ανδροςσου εγινε μακρια η γενικα αν εσυ μενεις εκτως αττικης μην μπλεξεις με δηκηγορο απο αθηνα. γτ.θα σου χρεωσουν κι τα εξοδα των διαφορετικων ενοσεων τους.καλο ειναι να βρεις καποιον που δεν ειναι αναγκη να ειναι φουλ ευγενικος μαζισου αλλα να εχει εμπειρια απο κατι παρομιο..θα ελεγα να ψαξεις την ιστορια οποιου αναλαβει την υποθεση.μην δεχτεις νομικο απο τον συλογο αποστρατων αξιοματικων εκει θα ειναι ολα μηλημενα, αμα εχει γινει κατι ασχημο θα τον γνοριζουν κι κριφα θα του δωσουν λεφτα για να χασετε, ξερω οτι δεν πρεπει να καμω τον ξερολα αλλα ζουμε σε βρομικο κοσμο,τα ματακιαμου εχουν δει πολλα κι τα βλεπβ δυστυχως! !! η διαφθορα ειναι απιστευτη και οσο κι να το ξερα βλεπω κι ζω πραματα κι θαυματα στον χωρο της τυφλης δικαιωσυνης. πραματα που να μου τα λεγαν δε θα τα πιστευα.!!! για αυτο λοιπον στο λεω να εισαι ετιμη να δεις πολλα. να ξερεις οτι θα σε χτυπαν σε αιεσθητα σημεια.να περημενεις να ακουσεις λογια που θα σε πληγοσουν θα σε κανουν να εξοργηστεις να κλαψεις. αλλα πιστευω θα τα καταφερεις. εχεις το αστρο κι θα λαμψει η αληθεια.
ευχομαι να εισαι ετιμη για τον αγωνα που θα καμεις, το καλο ειναι οτι θα εχεις εναν ακοκα λογο να μεινεις στη ζωη. ξερω οτι σκεφτεσαι να"φυγεις" λογικο και δεν ειναι αδυναμια.,προσωπικα πιστευω κι εχω καταλαβει οτι να βαλεις τελος θελει τσαγανο,επισης κανενα χοντροπεσο δεν θα το σκεφτοταν καν.ομως εσυ εχεις πολλα που σε κραταν εδω,εκτως απο την μικρουλα εχεις και τον αγωνασου τωρα.για αυτο δυναμοσε κι βρες τα οπλα σου για να πολεμησεις αξια.
ευχομαι καθε μερα να ειναι οσο πιο ηλιολουστη για τις ψυχουλες σας, μακαρι να ειμουν να τα ακουγες αυτα απο αλλους οχι απο μενα.που εχω ψεφτισει τοσο πολυ το δωρο του -αν υπαρχει θεου-δυστυχως εμενα οι τυψειςμου για το κακο κι την προσβολη προς τη ζωη οχι μονο τη δικημου αλλα κι αλλων ανθροπων με εχει καμει να νιωθω τοσο ντροπη. αλλα δε. τα παραταω ουτε στιγμη προσπαθω να ζω κι να συνεχιζω με ομορφη κι δυνατη καρδια. θα εισαι η αποδηξη της μητρικης θελησης πιστευω πολυ σε σενα το ζητημασου ειναι ξεχοριστω κι δεν εχω επιρεαστει πωτες ξανα τοσο πολυ

Quote:

---

Originally Posted by nefelirene

Όλη τη νύχτα σκέφτομαι ,θυμόμουν μια Τσικνοπέμπτη με το σπίτι γεμάτο κόσμο ,μασκαρέματα ,τραγούδια και χορό και πόσο αλλιώτικα θα είναι τώρα. Στέκομαι για την μικρή μου και αυτό έκανα από την αρχή και εκείνη στέκεται για εμένα. Εχτές που τα δάκρυα έτρεχαν ασυγκράτητα στα μάγουλα μου δεν με ενόχλησε με πήρε απλά αγκαλία και μου έιπε " μαμά μη κλαις εμένα η καρδιά μου δεν έχει μαύρο μέσα μόνο κόκκινο"
Γελάσαμε και ανάμεσα στα δάκρυα μου ,είπαμε για τις πλάκες που κάναμε μαζί και πως μας περίμενε σπίτι μετά το μπαλέτο της μικρής ή πως με περίμεναν μετά το γυμναστήριο και με δούλευαν και οι δύο. Τουλάχιστον ελπίζω ότι θα έχει κάποιες αναμνήσεις από τον μπαμπά της και ευτυχώς ευχάριστες γιατί από την αρχή στην παιδοψυχολόγο αυτό είχε κάνει τρομερή εντύπωση το ότι της έλεγε η μικρή " Πόσο καλά περνάμε" και τι γέλιο που κάναμε και πόσο διαφορετικοί είμασταν από τις φίλες της και πόσο πολλά πράγματα κάναμε. Δυστυχώς μας βγήκαν ξινά τα πολλά γέλια ....Για την μικρή έχω σταθεί ¨σκύλα¨ και έτσι θα είμαι πάντα και έτσι ήμουν εξάλλου από την στιγμή που την γέννησα...όμως δεν μπορώ να αφήσω στην άκρη και να ξεχάσω ότι εξαιτίας τους έγω έχασα τον άνθρωπό μου και εκείνη τον μπαμπά της .
Δεν μπορώ να προγραμμάτισω τον ευατό μου να είμαι παντα καλά ,κάποιες στιγμές παίρνω το διάλλεμα μου από το ψέυτικο προσωπείο που έφτιαξα από εκεινη την ημέρα και σβύνω....και μετά τραγούδάω στην μικρή αυτό που της έλεγα από την αρχή ......................................Και έμεινα εδώ για να μη σου λείψει τίποτα !!!!

---

Δεν ειναι αναγκη φιλη μου να προγραμματισεις τον εαυτο σου να εισαι καλα. Να κανεις αυτο που νιωθεις. Τα παιδια μας δεν εχουν την αναγκη να μας βλεπουν αψυχες κουκλες. Εχουν την αναγκη να μας βλεπουν ανθρωπους με αληθινα αισθηματα και επιθυμιες. Ετσι και αλλιως τα παιδια ξερουν ακριβως το πώς νιωθουμε. Δεν μπορουμε να τους κρυφτουμε και το ξερεις καλά αυτο....Να ζησεις τα συναισθηματα σου, οποια και να ειναι αυτα...Πιστεψε με, στο λεω απο προσωπικη εμπειρια...Αυτο ακριβως το συναισθημα της απωλειας που βιωνεις τωρα, με ολο τον πονο που προκαλει, ειναι ακριβως αυτο που θα σε βοηθησει να κανεις το επομενο βημα..Σου ευχομαι υπομονη και κουραγιο.