Όχι ακόμη. Δεν μπορώ να πω πως είναι στους άμεσους σκοπούς μου.Quote:
Originally Posted by kerasi
Printable View
Όχι ακόμη. Δεν μπορώ να πω πως είναι στους άμεσους σκοπούς μου.Quote:
Originally Posted by kerasi
εγω παντος δεν εχω και τις καλυτερες σχεσεις με τους γονεις της κοπελας μου να μη πω οτι θα ελεγα στη μελοντικη πεθερα μου πες αλευρι ο μανιακος γαμπρος σε γυρευει
Με τη δουλεια σου δεν θα εχεις θεμα στις μετακινησεις? Γτ λες οτι το σπιτι ειναι καπως εξω.
Χρονικά για τη δουλειά κάνω από το σπίτι μου κάνα 40λεπτο, ενώ από το σπίτι του σχεδ'ον το μισό χρόνο, αλλά από αττική οδό αναγκαστικά. Αλλά όπου και να μείνουμε ο ένας από τους δύο θα θέλει αττική οδό γιατί εκείνος είναι Ελευσίνα κ εγΩ Παιανία. Για όσο ακόμη θα έχουμε τις δουλειές μας τουλάχιστον....Quote:
Originally Posted by kerasi
ειναι παρακινδυνευμενο αλλα αν σου κατσει καλη πεθερα δε ξερω εγω θα το αποφευγα παντος
Μαλιστα. η γνωμη μου ειναι πηγαινε αλλα να εχεις και πλαν μπι...απο προσαρμογη στην περιοχη μηπως δυσκολευτεις? σαν τοπια, δε θα χεις φιλους εκει κλπ.
Είναι κι αυτό ένα θέμα, όχι ότι εδώ που μένω έχω πολυ κοντά δικούς μου άνθρωπούς. Στο δοκιμαστικό στάδιο σίγουρα θα φανεί αν θα μου αρέσει και σααν περιοχή...θα το δείξει ο χρονος.Quote:
Originally Posted by kerasi
Αυτό είναι πράγματι το πιο σημαντικό. Οι δυσκολίες δημιουργούνται όταν δεν υπάρχει κοινή στάση - άποψη κι αντιμετώπιση. Αν η νοοτροπία κι οι προτεραιότητες σας είναι παρόμοιες, κι αν ξεκινήσετε με θετική προδιάθεση, μπορεί και να πάνε καλά τα πράγματα. Προσωπικά βέβαια δεν θα επέλεγα με τίποτα να μείνω κοντά σε γονείς, μόνο και μόνο για την αυτονομία και την αίσθηση ελευθερίας κινήσεων. Αλλά απ' όσο καταλαβαίνω εσείς δεν είσαστε αρνητικοί σε μια πιο 'οικογενειακή' συνύπαρξη. Είπες εξάλλου ότι θα μπορούσες να μείνεις κοντά με τους δικούς σου συγγενείς, αν τύχαινε να σας ευνοούν οι συνθήκες για μετακόμιση στην περιοχή τους. Ελπίζω να σας βγει καλά η δοκιμαστική περίοδος!Quote:
Originally Posted by remains
Πέρασε πολύς καιρός, 3 χρόνια σχεδόν, και είπα να γράψω την κατάληξη ας πουμε του θεματος! Τελικά συγκατοίκησα πριν 2 χρόνια στο ίδιο κτίριο με τα πεθερικά, πήγε και πάει σχετικά καλά αλλά με αρκετή προσπάθεια, όχι υπερβολική, αλλά αρκετή και διαρκή. Ευτυχως σαν ανθρωποι καταλαβαν τα ορια που τους θεσαμε απο την αρχη, είναι διακριτικοί σε γενικές γραμμές και σχεδόν ποτέ δε δημιουργηθηκαν μεγαλα προβλήματα. Αντίθετα μπορώ να πω, οι δικοι μου που είναι επαρχία, χιλιόμετρα μακριά, μας έχουν δημιουργήσει κατά καιρούς μεγαλύτερα προβλήματα! Οπότε τελικά δεν είναι τόσο θέμα φυσικής απόστασης όσο χαρακτηρων και συμπεριφορών. Όχι οτι η φυσική απόσταση δε βοηθά να τσακωθείς ασχημα αν δεν ταιριάζουν τα χνώτα σου με τους αλλους. Η συμβουλή με σε όσους επιχειρούν κάτι παρόμοιο: Ξεκαθαρίστε τα πραγματα από την αρχή, συνειδητοποιηστε οτι οι βασικές σας αρχές με τον/την συντροφο σας είναι κοινές και δεν σας χωρίζουν χαώδεις διαφορές, ΖΗΤΗΣΤΕ αυτό που θέλετε, τίποτα δεν είναι αυτονόητο (οτι ταιριάζουμε με τον ανθρωπο μας δε σημαινει οτι οι γονεις του δεν μπορεί να έχουν τελειως διαφορετική κουλτούρα/νοοτροπία από εμάς), μην αφήνετε τίποτα στην τύχη! Είναι και αυτό ένα κομματι, όπως η ίδια η σχέση, που θέλει συνεχή προσπάθεια και φροντίδα, αλλιως η αρχή του τέλους δεν αργεί!