Originally Posted by
Tomhet
Σε ευχαριστώ για τα χρόνια πολλά alex5 καταρχήν...
Είναι όλα απόλυτα λογικά αυτά που περιγράφεις...δυστυχώς όμως δεν μπορώ να τα περιγράψω σαν κάτι άλλο απο "ιδανικα" ή κάτι που μάλλον δεν εφαρμόζεται σε εμένα.
Προφανώς μιλάω για μια χρόνια κατάσταση οπότε δεν θεωρώ οτι είμαι "ανυπομονος" και διαφορα άλλα παιδικά τέτοια. Δεν λέω οτι το περιέγραψες έτσι..απλα το αναφέρω. Ξέρω πως απο την φύση μου δεν είμαι άνθρωπος κοινωνικός όμως...αυτό δεν με κάνει να έχω λιγότερες ανάγκες όμως.
Πριν κάποιο καιρό πχ γνώρισα κάποιον που μου έλεγε οτι εχει τις ίδιες ανάγκες οτι βρίσκεται σε μια τέτοια φάση κλπκλπ...αυτά που λένε όλοι δηλαδή. Η εναλλακτική του όμως ξέρεις ποια ήταν? το να βγαίνει τα βράδυα μόνος του σε μπαρ πχ για ποτο. Γιατί προφανώς ήταν κάτι που ταίριαζε σε αυτόν....εμένα όμως τα βράδυα μου δεν περνάνε έτσι γιατί δεν ειμαι αυτός ο άνθρωπος. Οπότε το να κάτσω πχ σπίτι μου κάνοντας κάτι μονος είναι σίγουρη καταδίκη γιατί δεν πρόκειται ποτέ να αλλάξει κάτι γιατί στο σπίτι μου δεν υπάρχει "κόσμος". Και το να βγω έξω είναι κάτι που απλα....δεν ειμαι εγω! Δεν καταλαβαίνω γιατί κάθε φορά που συζητάω κάτι τέτοιο πάντα όλοι πιστεύουν πως η δική τους προτίμηση θα λειτουργήσει για κάποιον άλλο έστω και με την δικαιολογία του "πιεσε τον εαυτό σου". Δεν δουλεύουν έτσι τα πράγματα. Και πάλι δεν λέω οτι το έκανες εσυ αυτό...είναι μέρος της σκέψης μου όμως γενικά.
Άλλος πάλι είπε "πηγαινε στο θεατρο, ποτε δεν ξερεις"....μα δεν μου αρεσει το θεατρο! να παω δηλαδή για λόγο ΑΛΛΟ απο τον λογο που εχουν παει ολοι οι αλλοι? και να ειναι και χαζός? Θεωρώ την όλη κατάσταση τόσο παράλογη και τόσο παράλογα απλή ταυτόχρονα που δεν ξέρω απο που να πιάσω την άκρη.
Σε προέκταση αυτών, και λόγω του χαρακτήρα μου, η απόρριψη σε όλες αυτές τις περιπτώσεις μου στοιχίζει. Και καθαρά εγωιστικά θεωρώ πως όποιος λέει οτι δεν του στοιχίζει απλά δεν αφορούσε θέμα που είχε ανάγκη. Μου στοιχίζει γιατί βλέπω παντα τον εαυτό μου στην θέση αυτού που θα "εχει την αναγκή" και τον άλλο οχι. Δεν είναι όμως ιδέα μου αυτό...δεν είναι εμπόδιο που βάζω εγώ...απλά έτσι είναι.
Η κατάσταση του να ψάχνεις συνέχεια για νερό, απο ένα σημείο και μετά αποτελεί απο μόνη της ένα δευτερο πρόβλημα πέρα απο το οτι διψάς. Κουράζει ψυχικά, απογοητευει, δημιουργεί ανασφάλειες, προβληματισμούς κλπ. Και καταλήγεις να παλεύεις με όλα αυτά ΣΥΝ το οτι διψας.
Τι θεωρείς πως είναι στο μυαλό μου και βάζω εμπόδια στον εαυτό μου? Ξέρω πως το απογευμα που θα γυρίσω απο την δουλειά μου πχ αν κάτσω εκεί και δεν κάνω τίποτα που να εμπεριέχει προσπάθεια, δεν θα γίνει απολύτως τίποτα και η μέρα θα περάσει έτσι. Αν κάνω κάτι που εμπεριέχει προσπάθεια απλά κυλάμε πάλι σε όλη αυτή την ψυχοφθόρα κατάσταση που ανέφερα....
