να ζει κανείς ή να μη ζει?

favvel είσαι πολύ μικρή για τέτοια λόγια, προσπάθησε να αλλάξεις αυτή τη "δυστυχία" σου όσο είναι νωρίς με βοήθεια από ειδικούς και δική σου προσπάθεια να βρεις δουλειά για να βιώσεις πώς είναι να δουλεύεις, να έχεις τα δικά σου χρήματα. εκεί θα γνωρίσεις και ανθρώπους που δεν δουλεύουν από χόμπι και έχουν θέματα επιβίωσης. στο λέω όσο είσαι μικρή γιατι εγώ στα 37 νιώθω πως πραγματικά δεν μπορώ να κάνω κάτι από το να βασανίζομαι και να βασανίζω τους γύρω μου. Πρόσφατα είχα πάλι τσακωμό με τη μάνα στο "γιατί δεν με προσέξατε όταν ήμουν μικρή". Μετά σκέφτηκα πόσο άδικη είμαι σε μια μητέρα μεγάλης ηλικίας που έχει χάσει τον πατέρα μου και σαν οικογένεια περάσαμε πολλά. Σίγουρα δεν είχαν γνώσεις και η μητρική και πατρική διαίσθηση δεν τους βοήθησε με εμένα, πάντα έκαναν ότι δεν έβλεπαν τα θέματά μου, αφού κι εγώ είχα μάθει να τα κουκουλώνω. Μετά σκέφτηκα ότι όσο είμαι υγιής υπάρχει ελπίδα, θέλω να ζήσω καλύτερα το υπόλοιπο μου, έστω και μόνη μου. Στο λέω να το παλέψεις για δουλειά γιατί εγώ παρά τις τεράστιες δυσκολίες μου ποτέ δεν έπαψα να δουλεύω, ακόμα κι όταν με απέρριπταν συνέχιζα και έτσι ένιωθα ότι άξιζα.

Quote:

---

εδώ εγώ που έμαθα κάποια πράγματα πάλι με την ολιγωρία μου δεν έκανα κάτι συστηματικο να ξεφύγω από το φαύλο κύκλο. Θέλω να ξέρω αν όμως η ψυχοθεραπεια βοηθάει, και ποιού είδους βέβαια

---

Βάσει εμπειρίας,πιστεύω ότι κάποιος μπορεί να βοηθηθεί από ψυχοθεραπεία,μόνο αν είναι τυχερός να πέσει σε καλό ψυχοθεραπευτή-ρια,η οποία να δείξει αγάπη και σεβασμό στον συνάνθρωπο και πάνω απ'όλα να υπάρχει αμοιβαία εμπιστοσύνη,σε μένα έχουν τύχει ψυχίατρος και ψυχολόγος που έκαναν ότι δεν καταλάβαιναν αυτα που τους έλεγα ότι συμβαίνουν στο σπίτι μου,μόνο και μόνο για να μη βρουν τον μπελά τους από αυτό που θα απαντήσουν...

Κατα την άποψή μου,πρέπει καλύτερα ο πελάτης να γνωρίζει εκ των προτέρων την ψυχολόγο για να δει τι ψάρια πιάνει,αλλιώς τζάμπα λεφτά,άσε που οι περισσότερες δεν κόβουν απόδειξη και με ενοχλεί πολύ αυτό.!
Επόμενη φορά δε θα υπάρξει-θα τις βάζω όλες να έρχονται με το μπλοκ αποδείξεων...!!!

από τότε που τελείωσα το σχολείο έχω ψάξει πάρα πολλές φορές για δουλειά αλλά είτε άφηνα στοιχεία και δε με παίρνανε μετά τηλ.,είτε με παίρνανε αλλά επειδή δεν μου άρεσε σαν δουλειά δεν καθόμουνα. Είχα βέβαια τη δυνατότητα να μην κάτσω γιατί δεν έχω πρόβλημα επιβίωσης.Οπότε από το να κάνω μια δουλειά που να μη μ'αρέσει και να μην αισθάνομαι άνετα προτιμώ πάντα να κάθομαι στο σπίτι και να σκοτώνομαι από τη βαρεμάρα.Πραγματικά δεν ξέρω τι απ'τα δύο είναι καλύτερο..
Και στις δύο περιπτώσεις πάντως είτε κάνω κάτι είτε δεν κάνω εγώ γκρινιάζω..Όταν κάνω κάτι γκρινιάζω για τις δυσκολίες που μπορεί να αντιμετωπίζω και όταν δεν κάνω κάτι γκρινιάζω γιατί βαριέμαι..οπότε?

Όσο για τους ψυχολόγους η εμπειρία μου λέει ότι δε βοηθάνε..άμα θες όμως μπορώ να σου προτείνω δυο-τρεις..

Quote:

---

Τι ήταν αυτό που σου έδωσε κάποιον ενθουσιασμό τελευταία φορά που θυμάσαι να έγινε κάτι τέτοιο...?
Κάτι που την στιγμή που συνέβαινε δεν σκεφτόσουν όλα αυτά που έγραψες στο πρώτο σου post εδω.
Άσχετα με το αν και τι νόημα είχε σαν πράξη απο μόνη της. Στο κάτω κάτω τίποτα δεν έχει κάποιο νόημα πέρα απο το να νιώθουμε καλά...
Οποτε...? τι ήταν αυτό που θυμάσαι να σου έδωσε κάτι παρόμοιο τελευταία φορά?

---

μμ..ναι σωστά τίποτα δεν έχει νόημα πέρα από το να αισθανόμαστε καλά!βέβαια παίζει ρόλο και πώς το εννοεί καθένας το καλά..
εγώ το εννοώ σαν και να είμαι καλά ψυχικά και να μην υποφέρω αλλά και να έχει κάποιο ενδιαφέρον η ζωή μου..τότε είμαι καλά..
τελευταία φορά που ενθουσιάστηκα ήταν όταν,ενώ μόλις είχα περάσει στο πανεπιστήμιο,γνώρισα έναν άνθρωπο πολύ περίεργο και μυστηριώδη,ο οποίος ευθύνεται για την κατάθλιψη που πέρασα αλλά και για όλες τις περίεργες σκέψεις που ακολούθησαν μετέπειτα,οι οποίες έχουν εξαφανιστεί τώρα,αλλά τότε ήταν η πιο ενδιαφέρουσα περίοδος της ζωής μου!μες στη μαυρίλα ήμουνα και υπέφερα αλλά μου άρεσε κιόλας όλο αυτό που περνούσα..είχε ενδιαφέρον!
Επίσης μια άλλη στιγμή που θυμάμαι τώρα είναι όταν διάβαζα φιλοσοφία στη β'λυκείου για τις τελικές εξετάσεις του Ιουνίου και είχα κατενθουσιαστεί από τις γνώσεις που είχα πάρει και τα νοήματα που είχα προσπαθήσει να συλλάβω κι ας ήταν μόνο β λυκείου,εγώ αισθανόμουν ότι είχε ανοίξει το μυαλό μου!
Αλλά άπαξ και ζήσεις κάτι μετά δεν έχεις ενδιαφέρον να το ξαναζήσεις..τουλάχιστον αυτό συμβαίνει σε μένα..και αφού έζησα θεωρώ τόσο έντονα συναισθήματα με αυτήν την φιλοσοφία τότε που διάβαζα,μετά μου'φυγε η κάψα,έχασα το ενδιαφέρον μου..και γι'αυτό από τότε δεν έχω εξελιχθεί και καθόλου πνευματικά κι έχω μείνει στάσιμη..δεν έχω το ενδιαφέρον να προχωρήσω..

Αχ θεματοθετρια, ανοιξες μεγαλη κουβεντα τωρα, αλλα θα ηθελα παρολαυτα νε εκφρασψ κι εγω την αποψη μου πανω στο θεμα αν και ειμαι αρκετα σιγουρη οτι θα κατακριθει. Για να σου δωσω μερικα στοιχεια απο τη δικη μου ζωη, ημουν κι εγω ενα πολυ διαφορετικο παιδι με αυτα της ηλικιας του, μεγαλωσα σε διαφορες χωρες και καπου...χαθηκα, εχασα δηλαδη τον κοσμο μεσα μου. Μεγαλωνοντας, καταλβα οτι τα πραγματα δεν ειναι τοσο ευχαριστα οσο νομιζα στην αρχη, αν και αυτο μου αρεσε. Ισως γιατι ημουν αρκετα σκοτεινη η ιδια και η μεταβαση εγινε...φυσικα. Και την βιωσα την σκοτεινη πλευρα μου πριν νοσησω ακομα απο καταθλιψη. Και καπου ομως δε με ενοιαζε κιολας. Ισως επειδη οταν εισαι νεος, που νεα ειμαι ακομα, σκεφτεσαι μονο το τωρα και οχι το υστερα. Πολλες φορες οι ανθρωποι που με ηξεραν, ή τελοσπαντων νομιζαν οτι με ηξεραν, με ρωτουσαν ¨γιατι το κανεις τωρα αυτο?¨. Αλλα τι νοημα εχει να συζητας κατι τετοιο με ατομα που εχουν μια ζωη στρωμενη ή με ατομα που δεν αναζητανε τον εαυτο τους ενα βημα παραπερα. Και ετσι παντα εφευγα. Και αυτο το πληρωσα με πολλες αλλαγες που ομως δεν μετανοιωσα. Αναρωτιουνται γυρω μου, γιατι να ειμαι μονη, γιατι να μη μου αρεσουν οι οικογενειακες συνευρεσεις, γιατι δε θελω να παντρευτω και να κανω οικογενεια και αλλα τετοια στερεοτυπικα. Και γιατι να μου αρεσουν και γιατι να πρεπει να τα κανω ολα αυτα? Οριζει καποιος οτι εαν δεν τα κανεις, δε θα πας στον παραδεισο? Ή μηπως θα με εξορισουν απο την γη? Ο κοσμος ετσι οπως τον αντιλαμβανομαι εγω, εχει θεους αλλα και τερατα. Επιλεγεις εαν θες να αναπτυχθεις εκει μεσα ή να χαθεις και να περασεις απαρατηρητος. Ειναι ομορφο συναισθημα να ολοκληρωνεσαι και να δημιουργεις, ομως εχει και παρα πολλες ευθυνες που καποιος μπορει να μην αντεχει. Επισης, με κουραζει και με εξοργιζει ορισμενες φορες, το γεγονος οτι οι ανθρωποι παραβλεπουν τα πολυ σημαντικα πραγματα της ζωης και κρατανε τα ανουσια. Τους ενδιαφερει να εχουν ομορφα σπιτια, να ειναι για τους τυπους καθως πρεπει, να κανουν πραγματα τα οποια κατα βαθος σιχαινονται, αλλα ετσι ειναι το σωστο και παει λεγοντας. Χαρακτηριστικο παραδειγμα εχω απο σημερα ακομη, οταν βρισκομουν σε φιλικο σπιτι, το μωρο εκανε ζημια και λερωσε το χαλι και η μητερα του εφερε την καταστροφη. Για το χαλι. Για ΕΝΑ ΧΑΛΙ. Το γεγονος ομως οτι το μωρο τους εχει φερει απιστευτη χαρα και πληροτητα, το παραβλεπουν, το ξεχνανε. Κολλανε μονο στο οτι ειναι ζωηρο, κανει ζημιες, κλαιει την νυχτα, μιρ μιρ μιρ....Γκρινια. Μονο γκρινια. Μου αρεσει που αναγνωριζω και απολαμβανω την χαρα που μου δινει οταν πεφτει ο ηλιος στο προσωπο μου το χειμωνα.

Όσον αφορά τη σκοτεινή πλευρά δεν ξέρω πώς το εννοείς εσύ αλλά κι εγώ τη βίωσα και μου άρεσε κιόλας..ήταν μια διαφορετική πλευρά του εαυτού μου που βγήκε στην επιφάνεια με αφορμή τη γνωριμία μου με έναν παράξενο τύπο..ήταν ωραία εμπειρία..κι εγώ το ίδιο συμπεριφέρθηκα..σα να ήθελα να βιώσω αυτή τη φάση όσο πιο πολύ γινόταν γι'αυτό και καθυστέρησα να πάρω φάρμακα και άργησα να γίνω καλά..και τι κατάλαβα τώρα που τα πήρα?επέστρεψα στα φυσιολογικά επίπεδα έτσι όπως ήμουν δλδ προ κατάθλιψης..
αλλά έπρεπε να γίνει αυτό για να αναλάβω την ευθύνη της ζωής μου κάτι που ακόμα δεν έχω κάνει..
Όσο για την οικογένεια,θεωρείται ιερός θεσμός απ'την κοινωνία για το λόγο ότι μέσω αυτής διαιωνίζεται ο άνθρωπος..
Επίσης μέσω αυτής ο άνθρωπος έχει ένα στήριγμα και αποφεύγει τον πόνο της μοναξιάς..
Αν κάποιος προτιμάει τη μοναχικότητα είναι επειδή αισθάνεται από μόνος του ολοκληρωμένος και δεν έχει τόσο πολύ ανάγκη τους άλλους ανθρώπους..
Οι οικογενειακές συνευρέσεις είναι λογικό να μη σ'αρέσουν γιατί με τα ίδια άτομα που πριν λίγες ώρες μπορεί να είχες τσακωθεί,με τα ίδια άτομα βρίσκεσαι μετά από λίγο σε ένα τραπέζι κάπου έξω για φαγητό και πρέπει να κρατάς τους τύπους ακόμα κι αν έχεις νεύρα..
Επίσης συμφωνώ με αυτό:

Quote:

---

Ειναι ομορφο συναισθημα να ολοκληρωνεσαι και να δημιουργεις, ομως εχει και παρα πολλες ευθυνες που καποιος μπορει να μην αντεχει.

---

Αυτό όμως πώς το εννοείς?

Quote:

---

Ο κοσμος ετσι οπως τον αντιλαμβανομαι εγω, εχει θεους αλλα και τερατα. Επιλεγεις εαν θες να αναπτυχθεις εκει μεσα ή να χαθεις και να περασεις απαρατηρητος

---

όλοι κολυμπάμε μες στο κακό και το καλό..εννοείς κάποιος δλδ να έχει χλιαρά συναισθήματα και να μην είναι μέσα του ούτε μαύρος ούτε άσπρος?αδιάφορος?κάτι τέτοιο εε?

Όταν χανεις την αθωοτητα σου και χανεσαι σε αυτο το σκοτεινο κομματι σου, ειναι συνηθως απο επιλογη. Ισως επειδη κατα βαθος σου αρεσει αυτο. Μου λειπει η ελευθερια κατα ενα μερος. Θα ηθελα πολυ μια μερα να τα παρατουσα ολα και να εκανα αυτο που ηθελα, πισω στο μερος που ηθελα. Τωρα, ενω και καλα πρεπει να ειμαστε ολοι καθως πρεπει, υπαρχουν μερες που θελω να σπασω τα δεσμα και να ξαναγινω εκεινο το κοριτσι που του αρεσε η ζωη των στενων, δεν ξερω εαν καταλαβαινεις τι εννοω. Εχω ομως την ελευθερια να διαμορφωσω τις σχεσεις μου οπως θελω εγω. Γιατι λοιπον να καταπιεσω εναν εαυτο να γινει κατι που δεν ειναι? Οταν λεω για τον κοσμο των θεων και των τερατων ναι, εννοω οτι υπαρχει και το καλο και το κακο, και η γραμμη που χωριζει αυτα τα δυο ειναι εξαιρετικα λεπτη. Νομιζω οτι φλερταρω και με τις δυο πλευρες εξισου πολυ.

αα..εγώ έχω κολλήσει στο κακό,την άρνηση και την αντίδραση..το καλό έχω πολύ καιρό να το ακολουθήσω..ελπίζω να το πεθυμήσω κάποια στιγμή και να το διαλέξω!
Η αλήθεια είναι πως μπήκα στον κόσμο της κατάθλιψης την ίδια εποχή που είχα και την πρώτη μου ερωτική επαφή..μήπως δλδ φταίει αυτό που έπαθα κατάθλιψη?το ότι έχασα την αθωότητά μου τότε?αλλά άμα ήταν έτσι όλος ο κόσμος που θα ερωτευόταν θα κατέβαζε πλερέζες..δεν είναι έτσι!
Όσο για το κορίτσι των στενών που θες να γίνεις δεν καταλαβαίνω τι εννοείς?
εννοείς να γίνεις πιο ελεύθερη και να τριγυρνάς μόνη σου στα στενά της πόλης χωρίς κάποιον ιδιαίτερο σκοπό και χωρίς να έχεις ανάκριση από τους γονείς ή χωρίς να αισθάνεσαι ότι κάνεις κάτι κατακριτέο?δλδ χωρίς να σου την πει κανείς ότι κάνεις κάτι που κάνουν οι αγύρτηδες?
Τέλος πάντων ό,τι και να εννοείς σου εύχομαι να τολμάς να κάνεις αυτό που θέλεις άσχετα από τους τύπους και το τι θα πει ο κόσμος..κι εγώ αυτό πρέπει να κάνω..